Redakcja Medicaldiet

Arytmia serca leczenie naturalne

Dieta, Zdrowie, Zioła /

Dolegliwości układu krążenia mogą mieć druzgocące skutki dla naszego zdrowia. Dlatego zaburzenia pracy serca powinny być jak najszybciej leczone. Oprócz zabiegów chirurgicznych i przyjmowania leków warto wzbogacić swoją terapię o metody leczenia naturalnego. Stosując kurację ziołami, odpowiednią dietę i zdrowy tryb życia zapewnimy sobie solidne wsparcie w chorobach serca.

Reklama

Jak pozbyć się arytmii serca

Istnieje wiele zaburzeń rytmu serca. Niektóre z nich są jedynie chwilowe i nie powinny budzić niepokoju. Mowa tutaj o sytuacjach kiedy pracę serca zakłócił intensywny wysiłek, albo nadmiar stresu. Również takie czynniki jak nadmiar kofeiny czy spożycie alkoholu mogą wywołać krótkotrwałą arytmię.

Migotanie przedsionków

Sytuacja jest znacznie poważniejsza jeżeli mamy do czynienia z chroniczną arytmią o znacznie dłuższym czasie trwania. Dolegliwości takie jak migotanie przedsionków mogą znacząco osłabić mięsień sercowy i bez właściwego leczenia doprowadzą do zawału. Szczególnie niebezpieczne jest migotanie komór, które bez błyskawicznego udzielenia pomocy medycznej jest w stanie wywołać udar mózgu, a nawet zgon.

Choroby układu krążenia

Pacjenci, u których wykryto zaburzenia tętna, zastanawiają się, jak długo można żyć z arytmią serca. To kwestia uzależniona od konkretnego schorzenia. Niekiedy naturalne sposoby i regularne przyjmowanie leków antyarytmicznych pozwalają na długie życie bez żadnych obaw. W przypadku migotania przedsionków, czy dolegliwości komór serca, często konieczna jest operacja i zastosowanie takich metod jak stymulator serca, żeby móc utrzymać pacjenta przy życiu.

Metody leczenia arytmii serca

Układ krążenia to kluczowy element ludzkiego organizmu. Wystarczy chwila zatrzymania krążenia, żeby doprowadzić do niedotlenienia mózgu, udaru i śmierci. Wszystkie zaburzenia tętna trzeba traktować jako potencjalnie groźne i należy skonsultować się z lekarzem w celu przeprowadzenia badania EKG.

Arytmia, palpitacje serca, ryzyko zawału rośnie zwłaszcza w podeszłym wieku. Osoby starsze powinny regularnie się badać i zwracać uwagę na swoje serce. Zdrowa dieta, dużo ruchu i unikanie używek, są niezbędne dla utrzymania zdrowia układu krążenia.

Zaburzenia rytmu serca — leczenie ziołami

Wielu pacjentów z powodzeniem stosuje skuteczne zioła na arytmię serca. Tego typu terapia służąca jako wsparcie terapii konwencjonalnej ma na celu polepszenie stanu serca i całego układu krążenia. Głóg, kozłek lekarski czy miłorząb pozwalają obniżyć ciśnienie, wzmacniają siłę skurczu serca i redukują nadmierny stres. Stosowanie produktów naturalnych jest łagodne dla organizmu i nie niesie za sobą skutków ubocznych.

Reklama
Zioła na arytmię serca

Ziele serdecznika, kora chinowca i konwalia majowa bardzo ułatwiają leczenie zaburzonej pracy serca. Dzięki tym ziołom odbudowują się ściany naczyń krwionośnych, przyspieszony puls zwalnia, spada ryzyko rozwoju choroby wieńcowej. Wiele ziół może służyć jako wsparcie w rekonwalescencji po zawale. Nie można też zapominać o ich działaniu uspokajającym i relaksującym. Stres i niepokój mogą sprzyjać występowaniu arytmii i osłabiać serce, dlatego to tak ważne, żeby ich unikać.

Domowe sposoby na arytmię

Terapia z zastosowaniem leczniczych ziół to niejedyny sposób, w jaki możemy zadbać o swoje serce w warunkach domowych. Układ sercowo-naczyniowy jest bardzo podatny na czynniki wynikające z trybu życia. Niewłaściwe odżywianie, unikanie ruchu, otyłość, palenie papierosów i picie alkoholu może katastrofalnie wpływać na serce, a w dodatku obniżać komfort i jakość życia.

Ćwiczenia i arytmia serca

Bardzo wielu pacjentów zbyt późno orientuje się, że zaniedbali swoje zdrowie przez niedobór aktywności fizycznej. Często jesteśmy przepracowani, prowadzimy siedzący tryb życia, wypijając kawę za kawą, a wszystko pogarsza niekończące się obciążenie psychiczne. Niejednokrotnie dopiero pierwsze odczuwane dolegliwości serca, strach przed zawałem i śmiercią sprawiają, że ludzie postanawiają wziąć się za siebie.

Tego wszystkiego można uniknąć, prowadząc aktywne i zdrowe życie. Codzienny spacer, większy wysiłek dwa-trzy razy w tygodniu, krótkie ćwiczenia w czasie pracy, wystarczą, żeby odsunąć ryzyko zawału.

Ćwiczenia oddechowe a arytmia serca

Osoby, u których występują objawy arytmii, powinny wykonywać łatwe do przeprowadzenia ćwiczenia oddechowe. Dzięki temu wzmocnimy krążenie i zrelaksujmy się, co znacząco zmniejszy ciśnienie krwi, a także pozwoli unormować zbyt mocne tętno. Ćwiczenia oddechowe możesz stosować zawsze kiedy tylko masz na to czas.

Najprostszym, a przy tym bardzo skutecznym ćwiczeniem jest głęboki wdech. Oddychając w ten sposób, dotlenisz organizm, odstresujesz się i opanujesz arytmię. Wdychaj głęboko powietrze przez nos, rozluźniając przy tym mięśnie brzucha. Poczujesz, że wraz z nabieraniem powietrza brzuch się uwypukli. Powoli wypuszczaj powietrze nosem lub ustami, zwracając uwagę, żeby tym razem brzuch się zapadał. Staraj się oddychać tak głęboko jak to tylko możliwe, odsuwając złe myśli i skupiając się tylko na chwili obecnej. Zdziwisz się, jak skuteczne potrafi być to proste ćwiczenie.

Dieta przy arytmii serca

Odżywianie to często ignorowany element dbania o zdrowie, tymczasem, jego znaczenie jest kluczowe. Niektórzy pacjenci dziwią się, dlaczego chorują na serce, skoro regularnie ćwiczą, nie piją i nie palą. Odpowiedź często leży w ich diecie.

Sercu bardzo szkodzą tłuste potrawy mięsne, powodujące odkładanie się złego cholesterolu. Podobnie należy unikać wysoko przetworzonej żywności, która oprócz smaku, nie niesie za sobą żadnych wartościowych składników odżywczych i tylko obciąża organizm.

Co jeść na serce

Właściwie dobrana dieta dla osób dbających o serce powinna być bogata w nienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3 i Omega-6, które można pozyskać z olejów roślinnych i ryb. Należy jeść jak najwięcej warzyw i owoców, które są prawdziwym bogactwem witamin oraz substancji odżywczych.

Zdrowy jadłospis powinien składać się z chudego nabiału i pełnoziarnistego pieczywa. Warto pić dużo wody i soków owocowych czy koktajli. Przygotowując potrawy, zwracaj uwagę na to, żeby były gotowane na parze, albo pieczone w piekarniku, unikaj smażenia na tłuszczu. Zdrowa dieta i dużo ruchu to klucz do długiego życia.

Reklama

Arytmia serca leczenie naturalne Read More »

Jak długo można żyć z arytmią serca

Zdrowie, Zdrowy styl życia /

Zaburzenia rytmu serca to objaw, który budzi niepokój u wielu pacjentów. Zastanawiają się, co to oznacza dla zdrowia i jak będzie wyglądało ich dalsze życie. Arytmia może być oznaką poważnych chorób serca takich jak migotanie przedsionków, kiedy indziej jest to niegroźny objaw spowodowany stresem lub wysiłkiem. Dowiedz się jak rozpoznać zaburzenie rytmu serca i jak długo można z nim żyć.

Reklama

Co to jest arytmia serca?

Arytmią nazywane są nienaturalne zmiany pracy serca. Może to oznaczać zarówno znaczne przyspieszenie jak i spowolnienie bicia serca. Kołatanie serca może zostać wywołane przez czynniki zewnętrzne. Jeżeli do objawów arytmii dochodzi po intensywnym wysiłku, spożyciu kofeiny, albo w wyniku stresu, nie musimy się szczególnie obawiać. Takie zaburzenie jest tylko przejściowe i niepokojące objawy szybko ustępują.

Gorzej jeżeli do zaburzeń rytmu serca dochodzi coraz częściej i bez żadnego oczywistego powodu. To niechybny znak, że mamy do czynienia z poważnymi dolegliwościami układu krążenia. Arytmia może być powiązana z chorobą niedokrwienną serca, migotaniem przedsionków albo miażdżycą. Bywa, że za zaburzeniami rytmu serca stoją niedobory pierwiastków i nadciśnienie.

Arytmia serca objawy

Każdemu z nas zdarzyło się poczuć delikatne zaburzenia rytmu serca. Po bardzo intensywnym wysiłku, stresującej rozmowie, czy nawet po obejrzeniu strasznej sceny w filmie zdarza się, że serce przez krótką chwilę zdaje się bić jak szalone. W ciągu kilku sekund przyspieszenie tętna mija i nawet nie zwracamy na nie uwagi. Jednak w przypadku poważnej arytmii, dochodzą do tego dodatkowe objawy, a samo zaburzenie rytmu serca trwa znacznie dłużej.

Do najczęstszych objawów powiązanych z arytmią należą takie przypadłości jak bóle w klatce piersiowej, zawroty głowy i uczucie duszności czy też uczucie dławienia. Niekiedy zdarzają się zasłabnięcia i krótkotrwała utrata przytomności. W czasie ataku arytmii staraj się zachowywać spokój, jako że stres i wysokie ciśnienie może tylko pogorszyć sprawę.

Jak przerwać atak arytmii serca

Rodzaj arytmii serca definiuje to, w jaki sposób można jej przeciwdziałać. Jeżeli mamy do czynienia z krótkotrwałym, przejściowym zaburzeniem pracy układu krążenia, skuteczne okazuje się leczenie naturalne. Arytmia serca może zostać ujarzmiona dzięki zastosowaniu ziół, ćwiczeń oddechowych i właściwej diety. Domowe sposoby na arytmie pomogły wielu osobom zminimalizować ich objawy.

Migotanie przedsionków

W przypadku poważniejszych zaburzeń, takich jak migotanie komór, konieczna będzie jak najszybsza wizyta u lekarza. Często u pacjentów dochodzi również do migotania przedsionków. Przeprowadzając badanie EKG, specjalista będzie w stanie ocenić skalę problemu i zastosować odpowiednią kurację. Niekiedy wystarczy leczenie farmakologiczne i przyjmowanie specyfików regulujących krążenie. W poważniejszych przypadkach niezbędne będzie leczenie zabiegowe. Metody takie jak zabieg ablacji to standardowe procedury leczenia zabiegowego w arytmii.

Co wywołuje zaburzenia rytmu serca?

Nadkomorowe zaburzenia rytmu serca mają charakter przejściowy i wywołują je tak zwane czynniki zewnętrzne. Jeżeli znajdujemy się w stanie podniecenia psychicznego spowodowanego stresem, zażyliśmy substancje psychoaktywne, albo dopiero co wykonaliśmy duży wysiłek fizyczny, to mogą pojawić się u nas zaburzenia rytmu serca. To zwykle trzepotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy i częstoskurcze przedsionkowe.

Komorowe zaburzenie rytmu serca

Arytmie komorowe stanowią bezpośrednie zagrożenie dla pracy serca. Migotanie komór może doprowadzić do natychmiastowego zatrzymania krążenia, a w konsekwencji śmierci. Tragiczne bywają również skutki migotania przedsionków. To jedna z najczęściej diagnozowanych nieprawidłowości rytmu serca, szczególnie częsta w podeszłym wieku. Wraz z nieleczonym migotaniem przedsionków może wystąpić udar mózgu, prowadzący do kalectwa i śmierci.

Reklama

Jak długo można żyć z arytmią serca

Wobec występowania zaburzeń rytmu serca u pacjentów zawsze pojawia się pytanie: jak długo można z tym żyć? Niestety, nie da się na to udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko zależy od osobistych uwarunkowań. Niektóre osoby są w stanie żyć z arytmią przez kilkadziesiąt lat, inne mogą niespodziewanie umrzeć po pierwszym ataku.

Ocenienie ryzyka zgonu z powodu dolegliwości układu sercowo-naczyniowego uzależnione jest od wieku pacjenta, rodzaju zaburzenia i tego jak szybko rozpoczęto leczenie arytmii. Wielką rolę odgrywają też dodatkowe choroby. Pacjenci cierpiący na otyłość, zmagający się z miażdżycą, cukrzycą czy nadciśnieniem tętniczym są znacznie bardziej narażeni na skutki nieprawidłowej pracy serca.

Arytmia serca — zapobieganie

W zapobieganiu arytmii niezwykle ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia. Należy pamiętać, że to jak się odżywiamy i dbamy o siebie, ma wielki wpływ na stan organizmu. Rozmaite rodzaje arytmii można leczyć z zastosowaniem sprawdzonych domowych sposobów. Skuteczne zioła na arytmie serca, nie tylko złagodzą zaburzenia tętna, ale i pomogą walczyć ze stresem i napięciem psychicznym.

Czego unikać przy arytmii serca

Osoby zmagające się z arytmią powinny mieć świadomość, że mogą wiele zrobić, żeby nie dopuścić do rozwoju choroby. Prowadzenie aktywnego trybu życia, unikanie używek, wyeliminowanie z diety tłustych, smażonych potraw mięsnych i regularne przyjmowanie leków ma kluczowe znaczenie w przedłużeniu życia osoby z arytmią.

Czy na arytmię serca można umrzeć

Ryzyko śmierci wywołane arytmią zależy od jej rodzaju. Częstoskurcz komorowy może doprowadzić do zatrzymania akcji serca i jeżeli w porę nie zostanie udzielona pomoc, pacjent umrze. To jak długo można żyć z innymi typami zaburzeń rytmu serca, zależy od podjętego leczenia. Niemiarowość oddechową albo częstoskurcz można niwelować poprzez leki antyarytmiczne.

Czy arytmia może sama ustąpić

Jeżeli arytmia została wywołana stresem albo wysiłkiem fizycznym, w ciągu kilku chwil ustąpi sama. W przypadku chronicznych zaburzeń rytmu serca konieczne jest leczenie. Przyjmowanie leków, albo przeprowadzenie zabiegu ablacji pozwala na skuteczne leczenie zaburzeń pracy serca. Bardzo dobre rezultaty przynosi także stosowanie ziół i naturalnych metod leczenia arytmii serca, takich jak ćwiczenia oddechowe czy odpowiednia dieta.

Reklama

Jak długo można żyć z arytmią serca Read More »

Jakie owoce przy refluksie

Dieta /

Refluks to bardzo niekomfortowa dolegliwość utrudniająca normalne życie. Cofanie się treści żołądkowej do przełyku jest bardzo nieprzyjemne, a na dłuższą metę prowadzi do dalszych dolegliwości żołądka. Najlepszym sposobem w walce z refluksem jest właściwie dobrana dieta oparta na produktach o niskiej kwasowości. Niektóre owoce są bardzo zalecane w chorobie refluksowej, innych trzeba stanowczo unikać. Sprawdź jakie owoce przy refluksie wolno spożywać a jakich najlepiej unikać.

Reklama

Objawy refluksu

Kiedy zwieracz umiejscowiony między przełykiem a żołądkiem nie działa w prawidłowy sposób, dochodzi do refluksu, czyli cofania się treści żołądkowej. Czujemy wtedy charakterystyczne objawy pieczenia, kłucia, odbijania i zgagi. Regularne cofanie się kwaśnej treści żołądkowej może mieć katastrofalny wpływ na błonę śluzową i prowadzić do rozwoju choroby wrzodowej.

Co jeść przy refluksie żołądkowym

W refluksie kluczowa jest odpowiednia dieta. Niektóre nawyki żywieniowe sprzyjają cofaniu się treści, dlatego powinniśmy być bardzo wyczuleni na to co i jak jemy. Produkty takie jak tłuste mięso, kwaśne owoce, napoje gazowane czy ciasta przekładane kremami to niemal pewnik wystąpienia objawów refluksu. Również wyroby czekoladowe, ciasto drożdżowe i stosowanie ostrych przypraw sprzyja zarzucaniu treści żołądkowej z powrotem do przełyku.

Jakie owoce można jeść przy refluksie

Owoce to bardzo często najbezpieczniejszy wybór w diecie. Nie są tłuste, ostre, nie zawierają niezdrowych substancji. Niestety nie oznacza to, że każdy rodzaj owoców może być jedzony przez osobę cierpiącą na chorobę refluksową przełyku. Ograniczyć należy kwaśne owoce takie jak cytryny i pomarańcze, a także te o grubej skórce, gruszki, wiśnie czy czereśnie mogą podrażniać żołądek, prowadząc do cofania się treści.

Kompoty owocowe rozcieńczone

Niektóre surowe owoce i wyciskane z nich soki wywołują objawy choroby refluksu przełyku, ale to nie znaczy, że musimy z nich całkowicie rezygnować. Wystarczy je nieco przetworzyć. Owoce gotowane i kompoty owocowe rozcieńczone wodą mogą pozwolić nam na cieszenie się ulubionym smakiem bez obawy o dolegliwości żołądkowe. 

Banany a refluks przełyku

Dieta przy refluksie może być bardzo bogata w banany. Te obfitujące w potas i błonnik owoce są bardzo łagodne dla żołądka. Dzięki swojej miękkiej konsystencji i braku kwasowości nie wywołują wycofania się kwasu żołądkowego do przełyku.

Owoce jagodowe przy diecie refluksowej

W przypadku owoców jagodowych takich jak borówki, truskawki, maliny, istotna okazuje się tolerancja indywidualna na dany produkt. Zależnie od rodzaju i odmiany owoce te mogą być mniej lub bardziej kwaśne. U niektórych pacjentów mogą nasilać objawy, inni mogą je bezpiecznie spożywać. Zacznij od jedzenia ich w niewielkich ilościach, żeby być w stanie ocenić czy dany owoc ci nie szkodzi.

Przetwory pomidorowe a refluks przełyku

Zarówno pomidory, jak i przetwory z nich robione takie jak przeciery czy soki to produkty o wysokiej kwasowości, które nie są dobrze tolerowane przez osoby cierpiące na refluks. Staraj się unikać pomidorów, zwłaszcza tych świeżych – ich gruba skóra może dodatkowo drażnić żołądek.

Melony i arbuzy na refluks

Wiele osób zastanawia się, czy melony oraz arbuzy nie zaszkodzą ich żołądkom. Okazuje się, że to owoce, które można bezpiecznie spożywać w diecie refluksowej. Ich konsystencja i niska kwasowość czyni je bezpiecznymi dla zdrowia żołądka.

Nektarynki i brzoskwinie w diecie

To przepyszne owoce, które są jednocześnie bardzo polecane w jadłospisie osób zmagającym się z refluksem. Szczególnie jeżeli jemy brzoskwinie, które są bardzo dojrzałe i soczyste, unikniemy wtedy nadmiernej kwasowości, głównej przyczyny występowania objawów refluksu.

Reklama

Daktyle a dieta na refluks

Świeże daktyle powinny być bezpieczne dla twojego przełyku. To soczyste owoce o niskiej kwasowości, które nie powinny sprawiać problemów. W przypadku suszonych daktyli lepiej zachować ostrożność, ich konsystencja może działać drażniąco na błonę śluzową.

Jakich owoców przy refluksie unikać

W przypadku choroby refluksowej należy pamiętać czego unikać, żeby niepotrzebnie nie wywoływać jej objawów. Kwaśne owoce takie cytrusy, te o grubej, twardej skórze jak i większość owoców suszonych, nie powinny być jedzone przez osoby z refluksem.

Istnieją domowe sposoby na refluks, dzięki którym możemy złagodzić tę dolegliwość. Najważniejsze jest stosowanie odpowiedniej diety i przestrzeganie zdrowego trybu życia. Unikaj napojów gazowanych i przetworzonej żywności. Dużo szkody wywołają produkty mleczne, takie jak sery żółte czy tłuste mleko. W ich zastępstwie staraj się spożywać chudy nabiał.

Dieta refluksowa

Odpowiednio dobrana dieta refluksowa powinna eliminować produkty zbożowe, takie jak pieczywo razowe czy pieczywo typu graham. W zamian powinno się spożywać pieczywo jasne. Szkodliwa jest duża ilość wypieków takich jak ciasto biszkoptowe czy ciasta z kremem. Jeżeli koniecznie chcesz zjeść deser, postaraj się, żeby to był produkt ze zmniejszoną ilością cukru.

Unikaj tłustych, smażonych potraw mięsnych w zamian spożywając oleje roślinne. Zwróć uwagę na to jak przygotowujesz posiłki, warzywa ścieraj na tarce o drobnych oczkach, tak żeby było łatwiej je strawić. Skorzystaj z leczniczych właściwości, jakie daje miód na refluks żołądka. Unikaj picia kawy i alkoholu, aby zminimalizować objawy refluksu.

Reklama

Jakie owoce przy refluksie Read More »

Kwercetyny

Suplementy /

Kwercetyna to substancja, która znajduje się w każdym domu, o czym mało kto wie. Warto jest ją jednak poznać, gdyż ma wiele korzystnych właściwości zdrowotnych. Zawartość kwercetyny w codziennej diecie jest naturalnym przeciwutleniaczem, chroni serce, wspomaga mechanizmy odpornościowe oraz jest skuteczna w leczeniu alergii. Czym właściwie jest kwercetyna? Jaka jest jej struktura, funkcje, zastosowanie kliniczne? Jakie ma właściwości i jak ją stosować?

Reklama

Co to jest kwercetyna?

Kwercetyna to związek organiczny należący do grupy flawonoidów roślinnych, czyli roślinnych związków aktywnych. W przyrodzie pełni wiele znaczących funkcji. W tkankach roślinnych pełni rolę ich naturalnego pigmentu. Są to także ich naturalne hormony, regulatory wzrostu oraz inhibitory reakcji enzymatycznych.

Kwercetyna występować może w postaci glikozydów oraz w postaci wolnej. Uzyskiwana jest poprzez krystalizację ekstraktów roślinnych. Kwercetyna w postaci glikozydów jest rozpuszczalna w tłuszczach i w przeciwieństwie do postaci wolnej także w wodzie.

Kwercetyna ma szerokie właściwości prozdrowotne. Właściwa jej ilość w diecie człowieka ma bardzo duże znaczenie, gdyż skutecznie wspiera organizm, a także dzięki hamowaniu produkcji komórek tłuszczowych, skutecznie wspiera odchudzanie.

Naturalna kwercetyna występuje m.in. w zielonej herbacie, cebuli, pomidorach, czerwonej kapuście, winogronach i owocach jagodowych, a nawet w czerwonym winie.

Kwercetyna właściwości

Fakt, że kwercetyna posiada szereg pozytywnych dla organizmu właściwości, udowodniono już w latach siedemdziesiątych. Flawonoid ma nie tylko właściwości prozdrowotne, ale także ma duże znaczenie dla utrzymania prawidłowego stanu zdrowia na długie lata, co potwierdzają eksperci. Kwercetyna to silny przeciwutleniacz chroniący komórki oraz wspierający serce, układ krwionośny, mechanizmy odpornościowe, a także skutecznie wspiera dietę odchudzającą. Nie jest to więc dziwnego, że kwercetyna wchodzi w skład wielu leków. Wszystkie te elementy powodują, że kwercetyna wspiera wiele narządów. Jak działa kwercetyna?

Właściwości antyoksydacyjne kwercetyny

Właściwości antyoksydacyjne kwercetyny przyczyniają się do neutralizacji wolnych rodników, czyli cząsteczek odpowiedzialnych za uszkodzenia tkanek i narządów. Kwercetyna skutecznie wychwytuje wolne rodniki, tym samym chroniąc narządy. Za sprawą swoich antyoksydacyjnych właściwości kwercetyna odpowiada także za wzmocnienie naczyń krwionośnych, zmniejszając ryzyko powstawania chorób układu krążenia. Właściwości te mogą także wpływać na ochronę komórek zdrowych, tym samym ochraniając organizm przed tworzeniem się komórek nowotworowych.

Kwercetyna odpowiada także za rozszerzanie naczyń krwionośnych. Dzieje się to za sprawą zdolności do hamowania aktywności hialuronidazy, czyli enzymu odpowiedzialnego za kruchość naczyń krwionośnych. Zapewnia to ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, poprzez zwiększenie stabilności struktur komórkowych.

Właściwości przeciwzapalne kwercetyny

Kwercetyna wykazuje silne działanie przeciwzapalne. Dzięki temu jest w stanie hamować powstawanie cytokin prozapalnych oraz stanowić czynnik ochronny dla komórek nerwowych.

Właściwości przeciwzapalne kwercetyny wpływają także na pracę enzymów cyklooksygenaza co przekłada się na hamowanie przepływu leukocytów odpowiedzialnych za stany zapalne w naszym organizmie. Praca tych enzymów powoduje także utrzymanie stanu napięcia naczyń włosowatych na odpowiednim poziomie.

Kwercetyna działanie przeciwalergiczne

Reakcjom alergicznym towarzyszy duża ilość histaminy. Kwercetyna hamuje wydzielanie histaminy poprzez obniżenie aktywności komórek tucznych. Dzięki temu na skutek kontaktu z alergenem redukuje ryzyko powstawania reakcji alergicznej.

Kwercetyna za sprawą swojego działania przeciwalergicznego ma również zastosowanie w leczeniu astmy.

Przeciwbakteryjne właściwości kwercetyn

Mówi się, że przeciwbakteryjne właściwości kwercetyny działają na prawie wszystkie szczepy bakterii, powodujące zaburzenia układu moczowego, układu oddechowego, układu żołądkowo-jelitowego oraz skóry.

Kwercetyna pomaga także w zwalczaniu innych drobnoustrojów tj. wirusy i grzyby, wobec czego hamuje aktywność wirusów np. grypy lub HIV. Flawonoid wiąże się z białkami płaszcza wirusa, zmniejszając ryzyko powstawania infekcji. Kwercetyna skutecznie wspiera układ odpornościowy, zwiększając odporność organizmu.

Reklama

Zastosowanie kliniczne kwercetyny

Na temat kwercetyny wykonano wiele badań klinicznych. Na ich podstawie sugeruje się, iż może ona wpływać pozytywnie na osoby zmagające się m.in. z cukrzycą, nowotworem i chorobą Alzheimera. Kwercetyna stanowi inhibitor enzymu reduktazy aldozowej. Jest on odpowiedzialny za przemianę glukozy w alkohol cukrowy. To właśnie za jego sprawą u osób chorych na cukrzycę dochodzi do powikłań. Uznano, że wykorzystanie kwercetyny w posiłkach chorych może mieć korzystny wpływ na ich stan zdrowia, a także hamować powstawanie powikłań.

W jednym większych badań medycyny doświadczalnej zaobserwowano fakt, iż kwercetyna wykazuje silne działanie przeciwnowotworowe. Flawonoid hamuje wzrost komórek nowotworowych. Badania pokazały, jak kwercetyna opóźniła zachorowanie na raka płuc, piersi, okrężnicy oraz prostaty, a także wpłynęła na wzrost czerniaka i potencjał przerzutowy.

Flawonoidy są w stanie chronić także komórki mózgowe przed stresem oksydacyjnym odpowiedzialnym za uszkodzenia tkanek i chorobę Alzheimera, a także innymi zaburzeniami neurodegeneracyjnymi. Wobec tego mówi się o ochronie mózgu przez kwercetynę.

Źródła kwercetyny

Występowanie kwercetyna znajduje się w dużej ilości w produktach spożywczych. Kwercetynę znajdziemy w:

  • Warzywach tj. cebula, brokuły, kapusta, czosnek, burak, ogórek, pomidor,
  • owocach tj. aronia, brzoskwinia, winogrono, czarna porzeczka, żurawina,
  • sokach owocowych,
  • herbatach, w szczególności w zielonej herbacie,
  • zbożach,
  • przyprawach tj. kurkuma, oregano, imbir, pietruszka,

Zawartość kwercetyny w produktach zależne jest od wielu czynników. Wzrost stężenia kwercetyny następuje wraz z procesem dojrzewania owoców i warzyw. Istotnym elementem, od którego zależny jest poziom kwercetyny to także sposób przechowywania, metody uprawne, nasłonecznienie oraz opady.

Najlepsza kwercetyna

Najlepszą formą dostarczania kwercetyny do organizmu jest dostarczanie jej wraz z pożywieniem, jednak na rynku dostępne są także suplementy diety zawierające ten flawonoid.

Do wyboru mamy monopreparaty składające się wyłącznie z kwercetyny oraz preparaty złożone. Najczęściej sprzedawane są one z dodatkiem wapnia. Czym więc kierować się przy wyborze suplementu?

Naszym pierwszym wyborem powinna być kwercetyna o pochodzeniu naturalnym, czyli pozyskiwana z naturalnego źródła, jakim są rośliny. Najczęściej spotykaną kwercetyną w postaci suplementu jest ta pozyskiwana z perłowca japońskiego, który jest bogaty w ten cenny związek.

Najlepszy suplement to taki, który nie zawiera zbędnych dodatków w postaci konserwantów, sztucznych wypełniaczy, barwników, czy też alergenów.

Przeciwwskazania kwercetyna

Osoby zmagające się na co dzień z różnymi dolegliwościami wiedzą jak ważne jest, aby unikać niektórych produktów. Tak jest także w tym przypadku. Przeciwskazaniami do stosowania kwercetyny są:

Badania wykazały także, że interakcje kwercetyny z lekami i ziołami może powodować nasilenie lub zmniejszenie działania leków.

Suplementacja kwercetyny w prawidłowy i zalecany sposób nie powoduje skutków ubocznych czy działań niepożądanych. Nie wolno jednak zapomnieć, że nie powinno się przekraczać zalecanej dawki producenta i obserwować swój organizm. Nikt nie zna nas lepiej niż my sami i to właśnie my zauważymy, gdy dzieje się coś niepokojącego w naszym organizmie.

Kwercetyna cena

Kwercetynę znaleźć możemy także w aptekach jako suplement diety. Dostępne są jej różne warianty, od których zależna jest cena, która wacha się od 29 złotych do ponad 100 złotych. Koszt w przeliczeniu na jedną tabletkę nie jest duży, gdyż jedno opakowanie wystarcza zazwyczaj na kilka miesięcy.

Reklama

Kwercetyny Read More »

Co oznacza wysoki puls przy normalnym ciśnieniu

Zdrowie /

Szybsze bicie serca często powoduje u nas strach. Wiadomo, że z sercem nie ma żartów i każde anomalie związane z jego pracą nas stresują. Osoby z wysokim tętnem, często również chorują na inne choroby, np. nadciśnienie tętnicze. Co jednak zrobić w sytuacji, jeśli puls jest wysoki przy normalnym ciśnieniu? Co taka sytuacja może oznaczać i jak sobie pomóc?

Reklama

Jaki jest prawidłowy puls serca

Tętno spoczynkowe u osoby dorosłej uważa się za normalne, jeśli wartości wynoszą od 60 do 100 uderzeń na minutę. Kiedy częstotliwość bicia serca wzrasta powyżej 100 uderzeń na minutę, stan ten nazywa się tachykardią.

Przyczyny tachykardii

Najczęstszą przyczyną tachykardii jest uprawianie sportu lub inna aktywność fizyczna, która powoduje wzrost częstości akcji serca. Tachykardia wynika również ze stresu, strachu, pobudzenia lub innej napiętej emocjonalnie sytuacji. Tachykardię mogą wywołać również choroby lub niektóre schorzenia. Mogą to być np.:

  • zatrucie;
  • anemia;
  • zator płucny;
  • zaburzenia tarczycy;
  • niewydolność serca;
  • wrodzone wady serca;
  • choroby serca;
  • nadciśnienie lub zbyt niskie ciśnienie krwi.

Przyczyną wysokiego pulsu może być również wypicie mocnej kawy, czarnej i zielonej herbaty, napoju energetycznego, a także zażywanie narkotyków, czy picie alkoholu.

Jak wykonać prawidłowo pomiar pulsu?

Tętno spoczynkowe można prawidłowo zmierzyć bez większego wysiłku i bez urządzenia. Aby prawidłowo zmierzyć tętno na nadgarstku, umieść dwa lub trzy palce po wewnętrznej stronie nadgarstka poniżej kciuka i licz uderzenia przez 30 sekund. Ta wartość pomnożona razy 2 daje tętno na minutę.

Prawidłowo zmierzyć puls możemy również zmierzyć za pomocą ciśnieniomierza. Wyróżniamy ciśnieniomierze naramienne oraz ciśnieniomierze nadgarstkowe.

Tętno należy mierzyć w spoczynku, nigdy po wysiłku fizycznym, czy innej aktywności.

Objawy wysokiego tętna

Wysoki puls to objaw szybkiej pracy serca. Powoduje to wiele nieprzyjemnych objawów, a niektóre z nich mogą nawet zagrażać życiu pacjenta. Najczęstsze objawy towarzyszące tachykardii to:

  • Kołatanie serca;
  • duszność i ucisk w klatce piersiowej;
  • dławica piersiowa;
  • zawroty głowy;
  • bóle głowy;
  • ogólne osłabienie i zmęczenie;
  • krótkotrwała utrata przytomności.

Przyczyny wysokiego pulsu

Wysoki puls przy normalnym ciśnieniu może być również spowodowany czynnikami niezwiązanymi z chorobami. Są to np. stres, wysiłek fizyczny, silne emocje. Podwyższony puls jest związany również z niektórymi schorzeniami, np. chorobami tarczycy.

Aktywność fizyczna —wykonywanie ćwiczeń, jazda na rowerze, siłownia, uprawianie sportu to czynności, podczas których nasze tętno rośnie. Z reguły po wysiłku, gdy jesteśmy już w czasie spoczynku, nasz puls szybko wraca do normy.

Stres — kiedy osoba doświadcza szoku emocjonalnego lub intensywnej radości puls również rośnie i jest to prawidłowa reakcja organizmu.

Ból — podczas gdy odczuwamy ból, wysoki puls również może pojawić się przy normalnym ciśnieniu. Jest to najprawdopodobniej związane z procesem zapalnym w organizmie. Podczas infekcji, nasze serce jest przeciążone, a to z kolei wpływa na szybsze jego kurczenie, co powoduje wzrost pulsu.

Choroby tarczycy — mogą również powodować, że puls wzrasta i pojawia się kołatanie serca. Głównie podwyższenie tętna powoduje nadczynność tarczycy. W ciężkich przypadkach może dochodzić nawet do 200 uderzeń na minutę, co jest bardzo niebezpiecznym stanem i zagrożeniem dla życia. Dlatego, jeżeli nasz puls jest wysoki, bądź mamy zbyt niskie ciśnienie, warto również zbadać poziom hormonów tarczycy.

Reklama

Czym grozi wysoki puls — czy jest niebezpieczny?

Nieproporcjonalny częstoskurcz ma negatywne konsekwencje dla organizmu. Zmniejsza wydajność pompowania krwi przez mięsień sercowy, który w krótkim czasie nie radzi sobie z wypełnieniem krwią. Zwiększona praca prowadzi następnie do większego zużycia tlenu w mięśniu sercowym, co może spowodować zawał mięśnia sercowego u osoby cierpiącej na chorobę sercowo-naczyniową.

Tachykardia może również powodować zaburzenia rytmu serca, które bezpośrednio zagrażają życiu pacjenta. Te problemy mogą na przykład prowadzić do problemów niewydolności serca. Ponadto istnieje ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, w tym ryzyko powstania skrzepliny, niedrożności tętnic obwodowych i udaru mózgu. Im szybszy rytm komorowy, tym bardziej nasilone są objawy u pacjenta.

Jak obniżyć puls domowym sposobem

Jeśli wysoki puls nie jest spowodowany chorobą, a nagłym stresem lub aktywnością fizyczną, można w łatwy sposób obniżyć wysoki puls samemu. W razie potrzeby zastosuj poniższe metody:

  • Usiądź lub połóż się w spokojnym miejscu;
  • skup się na spokojnym oddechu;
  • medytacja;
  • aby obniżyć wysokie tętno, można zastosować ćwiczenia aerobowe.

Obniżenie tętna zioła

Innym skutecznym sposobem jest wprowadzenia ziołolecznictwa. Można zastosować zioła o działaniu uspokajającym, takie jak waleriana, kozłek lekarski, melisa. Pomocny może być również głóg, konwalia, serdecznik. Warto zastosować też aromatoterapię. Warto, również skorzystać z porady lekarskiej.

Jeśli borykasz się również ze skokami ciśnienia, warto dowiedzieć się jak obniżyć ciśnienie krwi zioła.

Wysoki puls a ciśnienie w normie

Jeśli częstość tętna wynosi stale 90 uderzeń serca na minutę lub więcej, oznacza to, że serce jest mocno obciążone, a wysokie tętno jest uważane za niebezpieczne. Jeśli jest to stan częsty, może to powodować poważne choroby, a w rezultacie zgon chorego. Dlatego jeśli bez znanej nam przyczyny, mamy wysoki puls, nawet z normalnym ciśnieniem, należy skonsultować się z lekarzem.

Wykonanie szczegółowych badań pozwoli nam wykryć powód wysokiego pulsu i zastosować leczenie i odzyskać prawidłowy puls.

Czy wysoki puls może mieć uwarunkowania genetyczne?

Naukowcy badają, czy przyspieszone bicie serca może mieć podłoże genetyczne. Jak wynika z już przeprowadzonych badań, istnieje duże prawdopodobieństwo, że geny mają wpływ na puls, a także na ciśnienie krwi. Dlatego jeśli Twój rodzic lub dziadkowie mieli tendencję do wysokiego pulsu, jest szansa, że u Ciebie problem też się pojawi.

Jakie jest prawidłowe ciśnienie krwi

Pomiar ciśnienia krwi określa wartość ciśnienia skurczowego i rozkurczowego. Prawidłowe ciśnienie oscyluje w granicach 120/60 – 140/90. Pierwsza liczba wskazuje na ciśnienie skurczowe, a druga na ciśnienie rozkurczowe.

Wartości poniżej 120/60 są charakterystyczne dla niedociśnienia, a powyżej 140/90 są diagnozowane jako nadciśnienie.

Zaburzenia tętna — kiedy kontakt ze specjalistą?

Jeżeli puls jest często wysoki, czy za niski bez znanej nam przyczyny powinniśmy koniecznie udać się do lekarza. Nie można bagatelizować tego stanu, ponieważ może to w rezultacie jeszcze bardziej pogorszyć nasze zdrowie.

Jeśli puls stale jest w granicach 100 i wyżej, lub jest niższy niż 60 uderzeń na minutę, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, który zleci nam badania, aby określić przyczynę i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Być może wysokie tętno jest spowodowane lekami, więc również lekarz może nam je zmienić. Zdecydowanie nie można bagatelizować zmian tętna, ponieważ jest to niebezpieczne.

Reklama

Co oznacza wysoki puls przy normalnym ciśnieniu Read More »

Jak długo leczy się świerzb?

Zdrowie /

Świerzbowiec ludzki jest to świądowa choroba zakaźna, pasożytnicza dotykająca głównie dzieci, jednak dorosłym także nie jest obcy. Dolegliwość ta jest jedną z najpopularniejszych na całym świecie, jednak występuje głównie w klimacie tropikalnym. Szacunkowo dotyka mniej niż 1 procent mieszkańców krajów rozwiniętych. Jakie objawy powoduje świerzb i jak długo się go leczy?

Reklama

Jak wygląda świerzb u ludzi?

Świerzb jest chorobą, którą bardzo łatwo pomylić z alergiami wszelkiego rodzaju. Wynika to z faktu, iż zmiany skórne przyjmują postać grudkowo — pęcherzykową, która przypomina wysypkę alergiczną. Najczęstszymi miejscami jej występowania są wszelkie zgięcia i fałdy skórne, a także okolice narządów płciowych.

W obrębie dłoni i rąk zauważyć możemy tzw. nory świerzbowcowe. Są to wąskie, nieregularne i lekko wypukłe wykwity linijne, które w niektórych przypadkach mogą być nawet rumieniowe. Z kolei w obrębie tułowia i stóp pojawiać się mogą zmiany skórne w formie pęcherzyków, krostek i guzków.

Jedną z najrzadszych odmian choroby, jednak o najtrudniejszym przebiegu jest świerzb norweski, który wyglądać może zupełnie inaczej. W tym przypadku zmiany skórne są bardzo rozległe i obejmować mogą nawet twarz. Pojawiać się mogą także zrogowacenia skóry oraz zgrubienia paznokci. Co ciekawe, świąd w tej odmianie może się nie pojawić. Szacuje się, że dotyka on jedynie 50 procent dotkniętych świerzbem norweskim.

Jak rozpoczyna się świerzb?

Świerzb rozpoczyna się poprzez zarażenie zewnątrz pasożytniczym roztoczem. Pasożyt drąży tunele w zrogowaciałej warstwie naskórka, w których samica składa jaja. Okres wylęgania się pasożyta trwa ok. 2 tygodnie. Wyklute larwy po ok. 3 tygodniach przekształcają się w dojrzałe świerzbowce. To właśnie ich dorosła postać wywołuje świąd i wysypkę.

W okresie wylęgania u chorego nie pojawiają się objawy, jednak nie zmienia to faktu, iż w tym czasie zakaża on innych. W większości przypadków do zarażenia świerzbem dochodzi właśnie w tym okresie. Najbardziej narażone na to są osoby mieszkające pod jednym dachem. Do zakażenia świerzbem dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z chorym, bardzo często wystarczy nawet podanie ręki lub w wyniku kontaktu z przedmiotami tj. pościel, lub ręcznik.

Świerzb — leczenie

Mężczyzna cierpiący na objawy świerzbowca na dłoniach

Świerzb bardzo łatwo poddaje się leczeniu, jednak nigdy nie zaobserwowano samowyleczenia. Nieleczony świerzb prowadzić może także do zmian guzkowych na ciele. Długotrwały, nieleczony świąd zwiększa ryzyko powstawania nadkażeń bakteryjnych skóry, tzw. zliszajowacenie. Mimo wszystko kluczowe jest, aby farmakologii podjęły się wszystkie osoby, z którymi zarażony miał kontakt bezpośredni, nawet gdy nie obserwuje się u nich objawów.

Pamiętamy, że u dzieci świerzb występuje także bardzo często, dlatego nie powinniśmy bagatelizować objawów tj. wysypka na skórze i świąd. Choroba wygląda tak samo jak u dorosłego, a wszelkie niepokojące objawy należy skonsultować z lekarzem pediatrą, który dobierze odpowiednie kosmetyki na delikatną skórę i leki.

Jak długo leczy się świerzb u człowieka?

Wiele osób mylnie twierdzi, że leczenie jest uciążliwe. Wynika to z faktu, iż dawniej trwało długo. Nowe leki są nie tylko szybko działające, ale także łatwe w użyciu. Długość leczenia świerzbowca ludzkiego różni się w zależności od dobranego leczenia. Jest to okres od kilku dni do nawet kilkunastu, jednak chory przestaje zarażać już po 1-2 dniach terapii.

Dłuższego leczenia wymaga świerzb norweski oraz chorzy z immunosupresją, oraz wtórnym zakażeniem bakteryjnym. Najbardziej narażone na zakażenie nim są osoby o obniżonej odporności oraz starsze.

Reklama

Jak długo po leczeniu świerzbu swędzi skóra? 

Po zakończeniu terapii przez kilka lub nawet kilkanaście tygodni pojawiać się może świąd. Wynika to z przedłużającej się reakcji zapalnej na alergeny świerzbowca. Dotyczy to najczęściej alergików. Pomocne okazać się mogą leki antyhistaminowe, a także wszelkiego rodzaju maści łagodzące swędzenie.

W jakiej temperaturze ginie świerzb?

Świerzb ginie w bardzo niskich jak i w bardzo wysokich temperaturach. W celu zniszczenia wszystkich potencjalnych ognisk chorobowych należy wyprać ubrania, pościel, ręczniki, pluszowe zabawki, koce itp. W wysokiej temperaturze najlepiej powyżej 60 stopni Celsjusza, a następnie wyprasować wszystkie zainfekowane świerzbowcem przedmioty. Istnieją jednak niestety przedmioty, których wypranie nie należy do najłatwiejszych. W takiej sytuacji zaleca się wymrozić przez 12 h w –20 stopniach Celsjusza.

Jak długo żyje świerzb w ubraniach?

Ze względu na niedostateczną wilgotność otoczenia, świerzb poza skorą człowieka żyje 3-4 dni. Aby nieprzyjemna dolegliwość nie powróciła, zaleca się jednak, aby nie używać pościeli, bielizny i ubrań chorego przez co najmniej tydzień po wypraniu i wyprasowaniu. Zaleca się, aby zapakować wszystkie przedmioty na okres od 1 do 3 tygodni w plastikowe worki i schować w trudnodostępne miejsce.

Czego nie lubi świerzbowiec?

Wspominaliśmy już, że świerzb ginie w bardzo wysokich i bardzo niskich temperaturach, jednak to nie wszystko. Świerzbowiec ludzki nie lubi także zmian temperatury, dlatego polewanie ciała naprzemiennie zimną i ciepłą wodą może okazać się pomocne w jego leczeniu.

Pasożyt nie lubi także olejków eterycznych, szczególnie tych z drzewa herbacianego. Dodatkowo ma on właściwości kojące i antybakteryjne, wobec czego dodany do kąpieli zmniejszy ryzyko powstawania nadkażeń na skórze.

Ocet jest to produkt, który nie tylko świetnie sprawdza się w naszej kuchni, ale także radzi sobie z pasożytami i ich jajami, dlatego świerzbowiec ludzki się go boi.

Nie ma skutecznych domowych sposobów na świerzb. Objawy można jedynie łagodzić i wspomagać leczenie farmakologiczne, co nie oznacza jednak, że nie warto, zasięgnąć po wspomniane produkty.

Z czym można pomylić świerzb?

Objawy świerzbu są typowe także dla wielu innych dolegliwości, dlatego nie jest to problem, aby pomylić się przy diagnozie. Świerzb pomylić można z:

  • Alergicznymi zmianami skórnymi,
  • atopowym zapaleniem skóry,
  • opryszczkowatym zapaleniem skóry,
  • liszajcem zakaźnym,
  • wypryskami,
  • łuszczycą,
  • wszawicą odzieżową.

Jak leczyć świerzb?

Wizyta u dermatologa

Pierwszym krokiem, jaki powinniśmy podjąć, gdy zauważymy zmiany typowe dla świerzbu, jest konsultacja lekarska. Lekarz lub dermatolog po wykonaniu badań dobierze odpowiednią farmakologię. Leczenie zazwyczaj zaczyna się od przyjmowania odpowiedniego antybiotyku, który przygotowuje skórę pod leczenie i wyleczy zmiany chorobowe.

Zewnętrzne leki przeciw świerzbowi nakłada się na oczyszczoną skórę i pozostawia na skórze na kilka, a nawet kilkanaście godzin. U dorosłych maść nakłada się na całe ciało z pominięciem głowy. U dzieci smarujemy także skórę głowy. Szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na okolice narządów płciowych, zgięcia i przestrzenie międzypalcowe.

Reklama

Leczenie domowymi sposobami

Istnieją także leki na świerzb bez recepty, które dostaniemy w każdej aptece. Jeśli decydujemy się na kurację domową, powinniśmy jednak pamiętać, że terapia może się znacząco wydłużyć. W tym okresie powinniśmy pamiętać o codziennej zmianie pościeli, ręczników i ubrań, a także powinniśmy powstrzymać się od kontaktów, nawet z domownikami. Wszystkie te kroki zapewnią skuteczną i szybką kurację, a już po kilku dniach będziemy mogli wrócić do codzienności, pracy lub szkoły.

Istnieją także sposoby, które łagodzą objawy świerzbu. Wbrew pozorom nie należy do nich zażywanie ciepłych kąpieli. W tym przypadku jest wręcz przeciwnie — objawy się nasilają. Okłady z ziół, olejków eterycznych, a nawet octu okazać się mogą pomocne podczas łagodzenia świądu.

Jak długo leczy się świerzb? Read More »

Kiedy pić ocet jabłkowy rano czy wieczorem

Dieta /

Ocet jabłkowy od lat stosowany jest w kuchni jako dodatek do potraw. Mało jednak kto wie, że spożywanie go dostarcza wiele prozdrowotnych korzyści. Polecany jest w profilaktyce wielu różnych schorzeń, a także jako produkt wspomagający odchudzanie. Jakie są właściwości octu jabłkowego i jak go pić, aby schudnąć? Kiedy pić ocet jabłkowy rano czy wieczorem?

Reklama

Właściwości octu jabłkowego

Właściwości zdrowotne octu jabłkowego znane były już w starożytności. Jeden z najwybitniejszych medyków — Hipokrates — stosował go w odkażaniu ran. Teraz stosujemy go głównie do konserwowania żywności oraz jako rozwiązanie problemu „czym zastąpić ocet ryżowy”. Zapominamy przy tym o jego atutach.

Ocet jabłkowy to prawdziwa kopalnia cennych składników aktywnych. Znajdziemy w nim m.in. minerały takie jak potas, wapń, fosfor, witaminy z grupy B, witaminę C i wiele więcej. Jednak to nie wszystko. W składzie octu jabłkowego znajduje się także silne stężenie związków polifenolowych, enymów, aminokwasów oraz pektynów. Co to tak właściwie dla nas oznacza?

Tak wiele cennych składników w jednym produkcie sprawia, że stanowi on wartościowe uzupełnienie codziennego jadłospisu. Kuracja octem jabłkowym niesie za sobą korzyści takie jak:

Ocet jabłkowy na odchudzanie

Nie ma się co oszukiwać. Woda z octem jabłkowym nie jest cudownym środkiem, po którym osiągniemy figurę cud. W procesie odchudzania najważniejsza jest zbilansowana i zdrowa dieta jak również aktywność fizyczna. Istnieją jednak produkty, które skutecznie będą wspomagać zrzucanie zbędnych kilogramów. O skuteczności octu jabłkowego przekonano się podczas badań naukowych. Wykazały one między innymi fakt, iż ten produkt wpływa na uczucie sytości. Jeśli nie odczuwamy ciągłego głodu, unikamy podjadania między posiłkami, które jest najbardziej zgubne podczas odchudzania.

Jak pić ocet jabłkowy, żeby schudnąć?

Mimo iż nazwa ocet jabłkowy może brzmieć dobrze, jednak jest wręcz przeciwnie. Ze smakiem jabłek ma on niewiele wspólnego. W occie jabłkowym wyczuwalna jest owocowa nuta, jednak jest on kwaśny i intensywny w smaku, a sam zapach może nas odrzucić. Kuracja octem jabłkowym nie musi być jednak przykrym przymusem. Istnieje wiele sposobów na ukrycie nieprzyjemnego smaku. Może się nawet okazać, że będzie to coś, po co będziesz sięgać z przyjemnością.

Jednym z najprostszych rozwiązań jest woda z octem jabłkowym. Szklankę wody należy rozcieńczyć ok. 1-2 łyżki octu jabłkowego i wymieszać. Takie połączenie zmiękcza intensywny smak. Jeśli taka mikstura jest dla nas zbyt intensywna w smaku, to najlepiej pić ocet jabłkowy dodając do niego np. łyżeczkę miodu nawłociowego, który osłodzi napój i złagodzi jego smak.

Aby osiągnąć najlepsze efekty, rozcieńczony ocet jabłkowy powinno spożywać się regularnie około 20 minut przed posiłkiem. Wpłynie to na uczucie sytości oraz wyrównanie poziomu glukozy we krwi. Jeśli wprowadzimy taki nawyk do naszej codziennej rutyny, to już po kilku tygodniach zauważymy pierwsze widoczne efekty picia octu jabłkowego.

Ocet jabłkowy — jak stosować?

Picie octu z jabłek jest całkowicie bezpieczne, dlatego na pytanie jak stosować nie ma jednoznacznej odpowiedzi. W tym przypadku istnieje pewna dowolność, pamiętając oczywiście, że nadmierna ilość nie będzie działała lepiej. Żywy ocet jabłkowy warto urozmaicać różnego rodzaju przyprawami, możemy do niego dodać szczyptę cynamonu lub szczyptę pieprzu cayenne. Dodawany do potraw, czy sałatek także sprawdzi się świetnie. Tak naprawdę, w każdej postaci i odpowiedniej ilości przyniesie nam wymarzony skutek.

Reklama

Ocet jabłkowy pić rano czy wieczorem?

Zaleca się, aby spożywać ocet jabłkowy na czczo, około 20 minut przed śniadaniem. Taki sposób zapewnia najlepszą skuteczność. Picie wody z octem jabłkowym rano zakwasza żołądek, wspomagając tym samym procesy trawienia.

Nie zawsze jednak zalecany sposób może się okazać skuteczny dla każdego. Jeśli odczuwasz po spożyciu na czczo octu jabłkowego ból żołądka, bądź inne dolegliwości żołądkowe, zmień porę dawkowania. Postaw wtedy na spożywanie octu ok. 30 minut po posiłku.

Picie octu jabłkowego na noc

Picie octu jabłkowego przed snem może okazać się niebezpieczne. Dlaczego? Wszystko ze względu na obecny kwas octowy. Podczas snu będzie on przebywał przez długi czas w przełyku. W ten sposób możemy nabawić się podrażnienia i refluksu. Dlatego ważne jest, aby po każdym wypiciu roztworu należy przyjąć pozycję pionową na minimum pół godziny.

Jak długo można pić ocet jabłkowy

To jak długo można pić ocet jabłkowy, zależy tak naprawdę tylko i wyłącznie od nas. Produkt ten jest stu procentowo bezpieczny, wobec czego możesz sięgać po szklankę octu jabłkowego codziennie przez długie lata. Pamiętaj jednak o odpowiednim dawkowaniu. U osoby, u której nie występują żadne przeciwskazania, ocet jabłkowy można pić w ilości 1- 2 łyżek octu jabłkowego dziennie dodając go do szklanki wody. W przypadku dzieci należy jednak zachować pewną ostrożność. Nie powinniśmy przekroczyć 1 łyżki octu dziennie. Pamiętajmy, że większa ilość nie przyniesie szybszych i lepszych efektów, a jedynie może zaszkodzić. Dlatego obserwuj reakcje swojego organizmu.

Ocet jabłkowy efekty

Ocet jabłkowy dzięki wysokiej zawartości wielu składników odżywczych wspomoże rozkład tłuszczów, co pomoże w procesie odchudzania. Jego cenne właściwości poprawiają funkcję układu krążenia i układ odpornościowy. Należy pamiętać, że oczyszcza organizm, obniża poziom cholesterolu, jak również jest naturalnym probiotykiem. To wszystko jednak tylko teoria. Czy można potwierdzić efekty picia octu w praktyce?

W 2015 roku wykonano szereg badań dotyczących skuteczności kuracji octem jabłkowym. Potwierdzono nimi między innymi fakt, iż ocet jabłkowy pomaga w redukcji ilości tkanki tłuszczowej. W eksperymencie wzięło udział 400 osób zmagających się z otyłością. Już po trzech miesiącach widać było znaczącą różnicę. Zaobserwowano spadek wagi o około 1,5 kg. Wynika to z faktu, iż ocet jabłkowy wspomaga spalanie tłuszczu oraz wspiera procesy trawienne. Wszystko to zawdzięcza dużą ilością cennych składników.

Ocet jabłkowy skutki uboczne

Picie octu jabłkowego jest bezpieczne, a jedyne skutki uboczne mogą pojawić się, gdy spożywamy go w nadmiernej ilości. Kwasowość w nim zawarta może przynieść wiele korzyści, jak i nieprzyjemności. Na skutek nieprawidłowego spożywania octu jabłkowego pojawić się mogą dolegliwości takie jak refluks żołądka, nudności lub reakcja alergiczna. W przypadku, w którym zauważysz u siebie jakiekolwiek niepokojące sygnały, natychmiast udaj się do lekarza.

Przeciwskazania do picia octu jabłkowego

Woda z octem jabłkowym pomaga skutecznie walczyć z nadwagą, problemami skórnymi, zgagą oraz cholesterolem. Należy jednak pamiętać, że ocet jabłkowy to nie jest lekarstwo, a jedynie środek wspomagający kurację. Mimo swoich prozdrowotnych właściwości może ono wyrządzić wiele szkód. Kto nie powinien więc pić octu jabłkowego?

Osoby, u których występują problemy ze szkliwem i wrażliwością zębów, powinny uważać podczas picia octu. Powinien być on zawsze rozcieńczony z wodą. Dobrym rozwiązaniem może się okazać także picie napoju przez słomkę, tak aby kwas w nim zawarty nie uszkodził jamy ustnej.

Przeciwskazaniem do kuracji octem jabłkowym są także wszelkiego rodzaju schorzenia związane z układem pokarmowym. Jeśli cierpisz na dolegliwości związane z żołądkiem i wątrobą, koniecznie skonsultuj kurację octem jabłkowym z lekarzem. Osoby z wrzodami powinny unikać jednak octu jabłkowego.

Reklama

Kiedy pić ocet jabłkowy rano czy wieczorem Read More »

Kobieta która ma objawy menopauzy w wieku 47 lat

Objawy menopauzy w wieku 47 lat

Zdrowie /

Menopauza jest naturalnym procesem w życiu kobiety i niesie ze sobą różne zmiany, które mogą być pozytywne lub negatywne. Objawy są indywidualne dla każdej kobiety, jednak menopauza daje kilka charakterystycznych objawów, które mogą w łatwy sposób stwierdzić, że to ten czas. Poznaj najważniejsze symptomy występujące w czasie klimakterium.

Reklama

Pierwsze objawy klimakterium — w jakim wieku

Menopauza oznacza koniec cykli menstruacyjnych i koniec zdolności rozrodczych. Diagnozę menopauzy można postawić wtedy, gdy ostatnia miesiączka wystąpiła minimum 12 miesięcy temu.

Okres okołomenopauzalny obejmuje okres 8-10 lat przed menopauzą, kiedy czynność jajników powoli zaczyna spadać. W tym okresie mogą już pojawić się pierwsze oznaki menopauzy. Okres pomenopauzalny obejmuje lata po menopauzie. 

Klimakterium to nic innego jak spadek stężenia estrogenów, czyli kobiecych hormonów płciowych. Wywołuje to również brak owulacji. Spadający poziom hormonów (estrogenu i progesteronu) powoduje szereg zmian, przed którymi staje kobieta, wchodząc w ten nowy okres swojego życia, a najważniejsze z nich przedstawiamy poniżej.

Pierwsze oznaki przekwitania mogą pojawić się już między 40, a 45 rokiem życia, a w niektórych przypadkach nawet wcześniej (przedwczesna menopauza). Wówczas organizm kobiety produkuje mniej estrogenu. Jednak najczęściej jest to wiek powyżej 45 roku życia, a średni wiek kobiety w okresie klimakterium to 47 lat. Klimakterium po 55 roku życia nazywane jest późną menopauzą.

We wczesnej menopauzie objawy fizyczne, głównie brak miesiączki sugerują kobiecie raczej ciążę, niż menopauzę. Dopiero ujemny test ciążowy skłania kobietę do udania się do ginekologa. Brak miesiączki mogą również wywołać choroby tarczycy.

Pierwsze objawy menopauzy w wieku 47 lat

Menopauza kojarzy się nam z wahaniami uczucia ciepła i gorąca (tzw. uderzenia gorąca), ponieważ jest to najczęściej wymieniany, uciążliwy objaw klimakterium, jednak nie jedyny, Jednym z pierwszych objawów w okresie przekwitania jest również rozdrażnienie i zmęczenie. Bardzo charakterystycznym objawem są również zaburzenia miesiączkowania. Okres występuje nieregularnie, jest bardziej lub mniej obfity, a także może zaniknąć na stałe.

Szczegółowe objawy menopauzy w wieku 47 lat

Gdy osiągamy wiek 47 lat, jest duża szansa, że wystąpi u nas menopauza. Objawy wywołuje niedobór estrogenów, co powoduje nieregularne miesiączki i uderzenia gorąca. Innymi charakterystycznymi objawami w czasie menopauzy są:

Reklama

Jak rozpoznać menopauzę

Klimakterium najczęściej rozpoznaje się po zatrzymaniu miesiączki. Jednak wczesne objawy, mogą wskazywać, że ten okres się nieuchronnie zbliża. Po 40 roku życia w organizmie kobiety zachodzi wiele zmian — spowalnia metabolizm, włosy stają się bardziej suche i łamliwe, a nawet zmienia się smak (jest mniej kubków smakowych). Dlatego warto obserwować swoje ciało już po 40 roku życia. Im więcej lat, tym szansa, że pojawią się pierwsze symptomy klimakterium.

Jakie badania na menopauzę

Jeśli kobieta podejrzewa u siebie wystąpienie klimakterium, można wykonać badania, które mogą potwierdzić menopauzę. W tym celu należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub ginekologiem i opisać mu swoje dolegliwości. Lekarz skieruje nas na badania krwi, które dadzą nam jasny obraz sytuacji, Oprócz badania morfologii krwi, dostaniemy skierowanie na oznaczenie poziomu estrogenów i progesteronu we krwi. Wyniki te jasno pokażą nam, czy wchodzimy w okres przekwitania i w jakim jesteśmy stadium.

W aptece dostaniemy również specjalne testy (podobne do testów ciążowych), które badają poziom hormonów. Taki test możemy zrobić w domu.

Jak zmniejszyć objawy przekwitania

Uciążliwe objawy menopauzy można zminimalizować, dzięki zastosowaniu terapii hormonalnej. W aptece kupimy suplementy ziołowe, które są skuteczne zwłaszcza we wczesnym okresie menopauzy.

Terapię klimakterium można zacząć od stosowania ziołowych preparatów z soi, żeń-szenia, chmielu, kozieradki. W aptece dostaniemy suplementy diety, które wspomogą zmniejszenie objawów menopauzy.

Objawy związane z przekwitaniem nie trwają cały czas. Dowiedz się kiedy ustępują objawy menopauzy.

Hormonalna terapia zastępcza

Jeśli menopauza jest dla nas bardzo męcząca, warto skorzystać z hormonalnej terapii zastępczej. Ginekolog przepisze nam leki, zawierające hormony, które są silniejsze niż preparaty na bazie ziół. Leki takie są wypisywane wyłącznie na receptę.

Reklama

Objawy menopauzy w wieku 47 lat Read More »

Szklanka domowego mleka owsianego

Jak zrobić mleko owsiane

Dietetyczne śniadania, Przepisy /

Owies, który znamy dzisiaj, był uprawiany na całym świecie od dwóch tysięcy lat i ma swoje korzenie w dzikim czerwonym owsie pochodzącym z Azji. Odgrywał ważną rolę handlową i był podstawą żywienia w wielu krajach europejskich. Można z niego zrobić wiele ciekawych dań, np. owsiankę, mleko owsiane czy ciasteczka owsiane, które wykorzystuje się do przygotowania np. domowych ciastek proteinowych.

Reklama

Właściwości owsa

Owies to bardzo wartościowe pod względem odżywczym ziarno. Zawiera beta-glukan, który korzystnie wpływa na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi. Dzięki zawartości błonnika pokarmowego owies i płatki owsiane pomagają regulować poziom cukru we krwi, co znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.

Oprócz tego owies jest bogaty w biotynę, która jest ważna dla wzrostu komórek oraz metabolizmu tłuszczów i aminokwasów.

Czym jest mleko owsiane

Mleko owsiane idealnie zastępuje mleko krowie. Może być spożywane przez osoby z nietolerancją laktozy. Dobrze sprawdza się w gotowaniu i pieczeniu, a także świetnie smakuje. 
Mleko owsiane to pyszne mleko roślinne, które z łatwością przygotujesz w domu, dlatego poniżej znajdziesz prosty przepis, jak przygotować własne mleko owsiane.

Wartości odżywcze mleka owsianego

Mleko owsiane to bogate źródło błonnika, aminokwasów, witamin i minerałów. Węglowodany z owsa są powoli trawione, co zapewnia stałe źródło energii, bez nagłych zmian poziomu cukru we krwi. Owies sprawia, że jest to mleko gęste, dzięki czemu jest doskonałym zamiennikiem do robienia różnych ciast.

Oprócz mleka dla alergików owies świetnie sprawdza się w pielęgnacji skóry w przypadku atopowego zapalenia skóry. Owies naturalnie zawiera gluten, dlatego przy zakupie mleka w sklepach należy zachować ostrożność.

Z kolei w domu, jeśli używasz bezglutenowych płatków owsianych, możesz samodzielnie przygotować mleko owsiane, które będzie odpowiednie również dla alergików.

Wśród minerałów zawartych w mleku owsianym znajdują się mangan, selen, fosfor, miedź, magnez, chrom i cynk. Fosfor, magnez i cynk przyczyniają się do zdrowia kości i zębów. Owies jest dobrym źródłem białka, a w porównaniu do innych zbóż zawiera więcej białka i mniej węglowodanów.

Czy mleko owsiane jest zdrowe

Mleko owsiane ma wiele zalet i korzystnie wpływa na wiele aspektów naszego zdrowia. Oto niektóre z nich:

Reklama

Jak zrobić domowe mleko owsiane

Wykonanie mleka z owsa jest naprawdę proste. Dzięki temu przepisowi uzyskasz pyszne, kremowe i gęste mleko owsiane w zaledwie 5 minut z zaledwie 4 składnikami.

Aby zrobić mleko owsiane potrzeba tylko kilku i bardzo tanich składników: płatki owsiane, kilka daktyli, szczypta soli i woda.

Płatki z owsa są łatwe do zmiksowania, dlatego z pewnością blender wysokoobrotowy będzie odpowiednim przyrządem, aby uzyskać idealnie gładkie owsiane mleko roślinne.

Jakie wybrać płatki do domowego mleka owsianego

Płatki owsiane powinny być dobrej jakości, które są większego rozmiaru. W przypadku drobnych płatków owsianych mleko staje się nieco śliskie, ponieważ są one już zbyt mocno przetworzone.

Jak zrobić bezglutenowe płatki owsiane

Bezglutenowe płatki owsiane kupimy w każdym sklepie ze zdrową żywnością, a także w większych sklepach spożywczych.

Naturalnie owies nie posiada glutenu, jednak po kontakcie z innymi zbożami może być nim zanieczyszczony, dlatego osoby nietolerujące glutenu powinny wybierać płatki bezglutenowe.

Mleko owsiane przepis

Składniki potrzebne na domowe mleko owsiane:

  • 1 szklanka płatków owsianych;
  • 4 szklanki wody;
  • garść daktyli;
  • szczypta soli.

Mamy już składniki, a więc zabieramy się za przygotowania mleka.

Jak zrobić mleko owsiane?

  1. Umieść płatki owsiane, daktyle i sól w blenderze. 
  2. Dodaj wodę.
  3. Miksuj, aż nie będzie kawałków, a mleko owsiane będzie gładkie (około minuty). Nie mieszaj zbyt długo, ponieważ mleko stanie się lekko śliskie.
  4. Powstałe mleko przecedź do naczynia za pomocą sitka, aby oddzielić nierozdrobnione kawałki płatków owsianych.
  5. Przelej mleko do butelek i przechowuj go w lodówce.

Mleko owsiane z czym jeść

Napój owsiany jest dobrą alternatywą mleka krowiego i można go pić tak samo jak mleko krowie. Mleko owsiane można dodać do płatków śniadaniowych bez cukru, śniadaniowej granoli, ale także zjeść go z dodatkiem świeżych owoców.

Jak poprawić smak mleka owsianego

Aby urozmaicić mleko owsiane, możesz do niego dodać kakao, ekstrakt waniliowy, kilka kropel syropu klonowego, a także świeże owoce, np. jagody, maliny czy banany. Aby wzbogacić taki napój owsiany, możesz do niego dodać pyłek pszczeli, który dostarczy nam ogromną ilość witamin.

Jak przechowywać gotowe mleko owsiane

Mleko owsiane może się zepsuć, jak każde inne mleko. Należy je przechowywać w lodówce, przez okres maksymalnie 10 dni po otworzeniu. Jeśli mleko jest nieotwarte, można je przechowywać w chłodnym, suchym miejscu, np. w piwnicy przez 3 miesiące.

Jeśli zastanawiasz się, jakie mleko jest najlepsze, przeczytaj artykuł mleko naturalne czy pasteryzowane.

Rodzaje mleka roślinnego

Oprócz mleka owsianego istnieją inne mleka roślinne, które są świetną alternatywą dla krowiego mleka. Warto sięgnąć po: mleko kokosowe, mleko orkiszowe, mleko sojowe, mleko migdałowe czy pistacjowe.

Reklama

Jak zrobić mleko owsiane Read More »

Ciemnopomarańczowy kolor moczu

Zdrowie /

Badanie moczu jest ważnym i podstawowym narzędziem diagnostycznym. Każda zmiana jakości i ilości płynów w układzie moczowy świadczy o naszym zdrowiu. Pierwszą rzeczą, którą może zauważyć każdy z nas, jest kolor moczu. Jest to bardzo ważny parametr diagnostyczny, dlatego warto znać prawidłowe zabarwienie moczu i co może oznaczać inna jego barwa. Kolor może różnić się od całkowicie przejrzystego do złotego i może zawierać nietypowe kolory, takie jak czerwony, niebieski, czarny. Dowiedz się więcej, o czym świadczy kolor moczu i kiedy warto udać się do lekarza.

Reklama

Jaki jest prawidłowy kolor moczu

Nerki to jeden z „oczyszczających” organów w naszym organizmie, bez którego nie bylibyśmy w stanie normalnie funkcjonować. Mianowicie gromadzą szkodliwe substancje z krwi i układu pokarmowego i wraz z nadmiarem płynów wydalają je przez układ moczowy. Prawidłowa barwa to z reguły żółty mocz, koloru słomkowego. Każdy inny kolor moczu może wskazywać na toczący się proces chorobowy. Ciemny mocz może mieć różne kolory — kasztanowy, ciemnożółty, brązowy, purpurowy, ciemnoczerwony. 

Jeśli zauważyłeś, że ostatnio Twój mocz był ciemniejszy niż zwykle, może to być przyczyną odwodnienia organizmu. Z kolei prawie bezbarwny mocz może wskazywać na nadmiar wody w ciele. Ale jeśli regularnie nawadniasz się, a zauważysz u siebie ciemny kolor moczu, możliwe, że twoje ciało walczy z jakąś chorobą i warto skonsultować się z lekarzem, który zleci ci badanie moczu.

Co oznacza ciemna barwa moczu

Ciemny mocz najczęściej jest oznaką odwodnienia i z reguły ma barwę przypominającą trochę ciemniejsze piwo. Jeśli zauważysz taki mocz, wypij dwie szklanki wody i przy następnej wizycie w toalecie, sprawdź, czy barwa uległa zmianie. 

Jeśli natomiast kolor moczu jest ciemny, ale inny niż wspomniany wyżej, np. jest to czerwony mocz, brązowy mocz, czy nawet wchodzący w odcień czarnego koniecznie umów się na wizytę u specjalisty. 

Co może powodować, że mocz staje się ciemny? Odpowiadają za to schorzenia takie jak np.:

  • Zapalenie wątroby,
  • marskość wątroby,
  • rak wątroby,
  • odwodnienie,
  • niedrożność dróg żółciowych,
  • kamienie żółciowe,
  • kamienie w pęcherzu,
  • rak pęcherza,
  • żółtaczka,
  • rak nerki i trzustki,
  • kłębuszkowe zapalenie nerek.

Żółty kolor moczu

Taki kolor moczu jest zjawiskiem normalnym. Prawidłowy mocz ma również odpowiedni zapach. W różnych schorzeniach oprócz zmiany barwy moczu następuje zmiana jego zapachu. Więcej na ten temat przeczytasz w artykule brzydki zapach moczu.

Kolor moczu może się również zmienić pod wpływem naszej diety, po zjedzeniu różnych produktów. Na barwę moczu odpowiadają również przyjmowane leki (leki moczopędne, leki przeciwbólowe, przyjmowanie hormonów płciowych, leki przeciwhistaminowe) — warto sprawdzić w ulotce, czy dany lek, nie wpływa na kolor moczu.

Za zmianę koloru moczu mogą odpowiadać również zmiany hormonalne.

Co oznacza ciemny mocz

Ciemny mocz jest często konsekwencją nieuregulowanej diety i niedostatecznej podaży płynów, czyli odwodnienia. Nerki gromadzą i przetwarzają szkodliwe substancje z organizmu, które są następnie uwalniane z moczem.

Urochrom to pigment, który sprawia, że mocz ma żółtawy odcień. Może zmieniać się od jasnożółtego do bursztynowego i jest to normalne. W normalnym stanie mocz powinien być również przejrzysty i nie zawierać zanieczyszczeń.

W stanach chorobowych może występować również nietypowy kolor moczu, mętny mocz, który nie jest klarownie przejrzysty. Może to być spowodowane nagromadzonym śluzem w moczu, co może być symptomem np. infekcji dróg moczowych, lub kamieni nerkowych.

Reklama

Czerwony kolor moczu

Czerwona barwa moczu często wskazuje na obecność krwi w moczu (krwiomocz). Istnieje wiele różnych przyczyn tego zjawiska, takich jak infekcje nerek lub pęcherza moczowego, nowotwory, urazy wewnętrzne, choroby przenoszone drogą płciową, wirusy, menstruacja, zapalenie gruczołu krokowego, pęcherza moczowego lub nerek.

Jeśli zauważysz ślady krwi i nie masz miesiączki, koniecznie udaj się do lekarza.

Różowy mocz lub nawet czerwony jego kolor może wystąpić także po spożyciu buraków.

Ciemnożółty mocz

Ciemny mocz może mieć również mocniejszy, bardziej intensywny zapach. Zapalenie układu moczowego może również wpływać na ciemniejszy kolor płynu.

Inna barwa moczu, jeśli związana jest z innymi chorobami, często jest jednym z objawów choroby, dlatego również zastanówmy się, czy nie pojawiły się inne niepokojące objawy, takie jak ból brzucha, inny zapach moczu, pieczenie w okolicy intymnej, ból podczas sikania. Wszystkie zauważone nieprawidłowości należy zgłosić lekarzowi, który będzie miał więcej danych do postawienia odpowiedniej diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia.

Co oznacza brunatny mocz

Bardzo często brunatny mocz jest wynikiem zapalenia wątroby, podczas której nie jest ona w stanie dokładnie oczyścić krwi. Może to prowadzić do gromadzenia się we krwi pomarańczowo-żółtej substancji zwanej bilirubiną, a mocz może stać się brunatny, a nawet brązowy. Jeśli przyczyną jest zapalenie, możesz również zauważyć takie objawy jak gorączka, omdlenia, utrata apetytu, nudności, wymioty, bóle brzucha, stawów, a skóra i białka oczu staną się żółte.

Brunatny mocz może też oznaczać marskości wątroby, która jest konsekwencją nieleczonego zapalenia tego narządu. Wczesna marskość nie daje żadnych objawów, ale w późniejszych stadiach może pojawić się brązowy kolor moczu. Niektóre z objawów marskości to problemy ze snem, słaba pamięć, zatrzymanie wody.

Niektóre choroby nerek powodują ciemny mocz. Infekcja nerek — popaciorkowcowe zapalenie kłębuszków nerkowych, może prowadzić do czerwonawo-brunatnego moczu. Ta infekcja jest możliwa po paciorkowcowym bólu gardła i najczęściej występuje u dzieci.

Ciemnopomarańczowy kolor moczu

Ciemnopomarańczowy mocz jest oznaką niepokoju, ponieważ może wskazywać na problemy z żółcią lub wątrobą.

Pomarańczowy kolor moczu nie zawsze wskazuje na niedobór płynów w organizmie człowieka. Pomarańczowy mocz u kobiet jest wydalany w chorobach zakaźnych. Tak więc zwykły kolor tego płynu biologicznego często zmienia się w zapaleniu pęcherza moczowego, zapaleniu cewki moczowej i nerek. Zgodnie ze swoją budową anatomiczną organizm kobiety jest znacznie bardziej podatny na działanie różnych patogenów. Wynikiem procesu zapalnego w tych narządach jest ciemnienie wydzieliny, pojawienie się w nich osadu.

Charakterystyczną zmianę koloru moczu u kobiet można zaobserwować również w czasie ciąży. We wczesnej ciąży, utrata płynów wiąże się z częstymi wymiotami, późno — z powstawaniem silnego obrzęku w ciele.

Kolor moczu u mężczyzn wiąże się często z większym wysiłkiem fizycznym (ciężka praca fizyczna, siłownia). Czynnikami patologicznymi wpływającymi na charakter męskiego moczu są kamica moczowa i choroba prostaty.

Reklama

Przezroczysty mocz czy to źle?

Jasny mocz, a nawet przezroczysty świadczy głównie o zbyt dużej ilości przyjmowanych płynów. Blady odcień moczu wskazuje na brak równowagi w ciele i wynika z faktu, że organizm zawiera wysokie stężenie elektrolitów. W każdym razie przezroczysty mocz wskazuje na to, że organizm jest mocno nawodniony i nie jest to raczej sygnał o problemach zdrowotnych. 

Jak widzisz, kolor moczu może dużo powiedzieć o stanie Twojego zdrowia. Jeśli nieprawidłowy kolor moczu utrzymuje się długo, lub nie jest spowodowana np. zmianą diety i towarzyszą temu inne niepokojące objawy, konieczne jest zasięgnięcie porady lekarskiej.

Przeczytaj również:

Ciemnopomarańczowy kolor moczu Read More »