Redakcja Medicaldiet

Dieta sokowa

Dieta, Uroda i pielęgnacja ciała, Zdrowy styl życia /

Diet jest całe mnóstwo i ciągle powstają nowe. Spełniają one określone zadania, nie tylko odchudzające. Dieta może pomóc w chorobie, dostarczyć organizmowi niezbędnych składników odżywczych i witamin. Jedną z ostatnio modnych diet jest dieta sokowa. Przyjrzyjmy się, na czym polega dieta sokowa i czy jest skuteczna.

Reklama

Co to jest dieta sokowa?

Jest to dieta oczyszczająca, która ma za zadanie oczyszczenie organizmu z toksyn za pomocą soków. Dieta sokowa polega na piciu soków warzywnych oraz owocowych. Dzięki temu dieta ta może pomóc w odchudzaniu, a także leczyć różne choroby. W diecie sokowej stosuje się wiele warzyw i owoców i odpowiednio się je łączy, aby zmaksymalizować pożądane efekty. Skład soku określa, jakie sok ma działania i na co wpływa.

Soki owocowe i warzywne, które są wykonane ze świeżych, a nie mrożonych produktów, zawierają więcej witamin. Stosowanie diety sokowej w codziennej diecie, to prawdziwy zastrzyk witamin i minerałów. 

Właściwa dieta sokowa powinna być stosowana pod okiem lekarza lub dietetyka, aby mieć pewność, że dostarczasz organizmowi wszystkich potrzebnych składników odżywczych i niczego mu nie brakuje.

Jakie efekty daje dieta sokowa? Stosowanie diety sokowej — zalety

Diety sokowe to świetny sposób na detoksykację organizmu, utratę wagi i odzyskanie energii. Wiadomo, że sok ma pozytywny wpływ na poziom glukozy we krwi u osób z cukrzycą. Dieta sokowa doskonale nadaje się na wykonanie szybkiego detoksu całego ciała lub konkretnych narządów, np. oczyszczanie jelit w jeden dzień, oczyszczenie wątroby. 

Stosowanie diety sokowej może pomóc Ci schudnąć, ponieważ spożywasz mniej kalorii, niż jedząc całe owoce i warzywa. Typowy sok zawiera około 100 kalorii, w porównaniu z około 200 dla całego owocu lub warzywa. Dieta sokowa pomaga również utrzymać poziom energii przez cały dzień. 

Dieta sokowa może również pomóc w zapobieganiu skokom poziomu glukozy we krwi po posiłkach — kluczowy czynnik w zarządzaniu cukrzycą.

Wreszcie, jeśli szukasz sposobu na oczyszczenie organizmu z toksyn lub pozbycie się problemów żołądkowo-jelitowych, takich jak wzdęcia i gazy, a także szukasz dobrego sposobu na utratę wagi przy jednoczesnym zachowaniu zdrowia, to koniecznie spróbuj tego rodzaju diety. 

Detoks sokowy — oczyszczanie organizmu

Dieta sokowa oczyszczająca doskonale nadaje się dla osób, które chcą usunąć toksyny z organizmu. Oczyszczanie sokiem polega na piciu wyłącznie soków owocowych lub warzywnych przez określony czas, zwykle od jednego do siedmiu dni w zależności od celu.

Najczęstsze powody, dla których stosuje się dietę sokową to utrata wagi, usuwanie „toksyn” z organizmu i regeneracja układu pokarmowego. Aby dobrze oczyścić organizm, warto mieć dobry plan na szybki detoks odchudzający. Jeśli nie wiesz, jakie warzywa i owoce będą dla Ciebie korzystne, możesz skorzystać z porady dietetyka.

Kuracja sokowa na odchudzanie

Dieta sokowa poprzez oczyszczanie jelit z zalegających złogów doskonale wpływa również na odchudzanie. Warzywa i owoce zawierają również dużą zawartość błonnika, dlatego są bardzo syte. To eliminuje podjadanie między posiłkami, co również wpływa na zmniejszenie masy ciała. Błonnik dodatkowo poprawia perystaltykę jelit, a więc reguluje wypróżnianie.

Reklama

Korzyści z picia soków dla utraty wagi

Coraz więcej osób stosuje diety sokowe trwające od trzech do 10 dni. Picie soków owocowych, jak również warzywnych przez kilka dni może pomóc Ci poczuć się zdrowiej.

Soki warzywno-owocowe są bardzo syte. Jeśli będziemy jeść pokarmy gęste w składniki odżywcze i niskokaloryczne, to nasycą one nasz głód bardziej niż gdybyśmy jedli przekąski. Dlatego też jest to korzystne dla odchudzania. Przed głównym daniem warto wypić szklankę soku — z pewnością zjemy mniejszą porcję i nie będziemy głodni. 

Lepsze zdrowie jelit

Sok może pomóc twoim jelitom, a poprawa zdrowia jelit wiąże się z lepszym nastrojem. Wyniki jednego z badań wykazały, że trzydniowa dieta sokowa może zmienić mikroflorę jelitową i poprawić nastrój, nawet po przerwaniu diety.

Oczyszczanie ciała

Właściwie sama dieta na czczo soków nie oczyszcza organizmu. Twoje ciało samo się oczyszcza. Post sokowy pozwala układowi trawiennemu odpocząć i daje organizmowi możliwość skupienia się na leczeniu.

Jak zacząć dietę sokową

Jeśli nie masz poważnych problemów zdrowotnych, dietę możesz zacząć w każdej chwili. Jeśli jednak cierpisz na poważniejsze choroby, warto wcześniej udać się do dietetyka lub skonsultować się ze swoim lekarzem. Owoce i warzywa mogą również wpływać na przyswajalność leków dlatego, jeśli zażywasz leki, szczególnie na poważniejsze schorzenia koniecznie skonsultuj się ze swoim lekarzem.

Kiedy zakończyć dietę sokową?

Jeśli stosujesz dietę jako środka do osiągnięcia utraty wagi, to powinieneś ją zakończyć po osiągnięciu celu. Jeśli natomiast jest to Twój nowy sposób na zdrowe żywienie, zakończenie może nastąpić w każdej chwili, jednak stale obserwuj swoje ciało, czy nie wykazuje braków witamin, czy minerałów. Jeśli zaczniesz się czuć niekorzystnie, warto stopniowo przerwać dietę. Jeśli dieta była stosowana przez długi czas, po zakończeniu diety sokowej warto wykonać podstawowe badania, aby sprawdzić, czy naszemu organizmowi nie brakuje jakiegoś składnika.

Wady diety sokowej

Diety sokowe mogą mieć również wady. Oto niektóre z nich.

  • Małe menu, podobny smak — Soki to szybki i łatwy sposób na dostarczenie nam owoców i warzyw. Jednak smak jest zbliżony, pomimo różnorodności produktów. Dlatego picie samych soków odbiera nam radość z jedzenia. Dlatego dla wielu osób jest to dość trudna dieta, na dłuższą metę.
  • Za dużo cukru — Napoje sokowe mogą zawierać zbyt dużo cukru. Chociaż możesz nie dodawać dodatkowego cukru, wiele słodkich owoców zawiera wysoki poziom fruktozy — rodzaju naturalnego cukru. Jeśli cierpisz na cukrzycę, dieta low-carb może nie być dla Ciebie najlepszym wyborem.
  • Wysoka zawartość kalorii — Błędnym przekonaniem jest to, że dzięki sokowi spożyjesz mniej kalorii niż gdybyś zjadł owoc. Kalorie w owocach i warzywach również się znajdują (czasem nawet sporo) i jeśli tworzysz bardzo bogaty pod względem składu sok, może się okazać, że jest bardziej kaloryczny od „zwykłego” obiadu.
Reklama

Przeciwwskazania do diety sokowej

Nie zaleca się stosowania diety sokowej alergikom, gdyż warzywa i owoce zawierają spore ilości alergenów. Niektóre warzywa i owoce zawierają w swojej skórce toksyczne substancje, jednak nie są to bardzo duże ilości. Jednak u niektórych osób o wrażliwych żołądkach mogą powodować biegunkę i złe samopoczucie, dlatego warto obierać je ze skórki i następnie dopiero wyciskać.

Diety sokowej nie poleca się również w ciężkiej anemii, gdyż same owoce i warzywa nie zapewnią wszystkich składników odżywczych, jakich potrzebuje organizm.

Ponadto przeciwwskazaniem do stosowania tej diety są:

  • choroby przewlekłe, na przykład nerek i wątroby,
  • zaburzenia tolerancji węglowodanów,
  • nadciśnienie tętnicze.

Dieta sokowa Read More »

Jak zregenerować wątrobę domowe sposoby

Dieta, Uroda i pielęgnacja ciała, Zdrowie /

Do zadań wątroby należy między innymi odtruwanie organizmu ze szkodliwych toksyn. Jednak aby proces ten przebiegał prawidłowo, należy najpierw wykonać oczyszczanie wątroby. Jest to narząd bardzo silnie ukrwiony oraz cechujący się zdolnościami regeneracyjnymi. Mimo to konieczne jest zadbanie o dobry stan wątroby — można to zrobić przy zastosowaniu raz na jakiś czas jej detoksu. W tym celu niezbędne jest zastosowanie diety oczyszczającej wątrobę, która pomaga w regeneracji wątroby. Nie zaleca się jej dla kobiet w ciąży oraz karmiących piersią, a to w związku ze szczególnymi potrzebami żywieniowymi w tym czasie.

Reklama

Co na ból wątroby

Ból wątroby jest niebezpieczny w przypadku, gdy występują również inne objawy. Wtedy to koniecznością staje się udanie do lekarza, szczególnie gdy do symptomów bólowych dołączy gorączka, zmęczenie, osłabienie, utrata apetytu i spadek wagi. Niezwłocznie trzeba udać się do lekarza, kiedy skóra lub oczy staną się żółte oraz na skórze tułowia zauważymy czerwone plamki.

W sytuacji, w której ból nie jest na tyle intensywny, aby wymagał konsultacji lekarskiej i nie występują inne objawy, doskonałym rozwiązaniem jest dieta oczyszczająca wątrobę.

Nagły i ostry ból wątroby wymaga konsultacji, gdy nastąpią mdłości i dreszcze. Objawy te sugerują o wystąpieniu chorób wątroby, takich jak kolka żółciowa, które wymagają jak najszybciej pomocy medycznej.

Detox wątroby domowym sposobem

Oczyszczanie wątroby domowymi sposobami wdrożenie zdrowych nawyków żywieniowych. Trzeba pamiętać, iż zachwiania w pracy tego organu mogą sygnalizować: ból brzucha z prawej strony, brak łaknienia, nudności, chudnięcie, zła tolerancja alkoholu i tłuszczów, uczucie pełności po jedzeniu, odbijania po spożyciu posiłku oraz wzdęcia. Takie symptomy często świadczą o niewydolności wątroby.

Aby dokonać detoksu tego narządu, trzeba:

Zrezygnować ze spożywania nasyconych, przetworzonych tłuszczy oraz przetworzonych węglowodanów — potrawy zawierające te składniki zmuszają wątrobę do pracy ponad jej siły, co znacznie ją osłabia.

  • Odstawić alkohol — jest to jeden z produktów najbardziej obciążających wątrobę. Do tego stopnia, że może zainicjować stłuszczenie wątroby lub nawet marskość tego narządu.
  • Zapewnić sobie odpowiednią dawkę snu — sen ma wpływ na funkcjonowanie całego organizmu, włączając w to wątrobę. Należy jednak pamiętać, aby nie objadać się wieczorami, zwłaszcza słodyczami oraz nie spożywać dużych ilości alkoholu przed snem.
  • Dostarczyć ciału odpowiednią dozę aktywności fizycznej — systematyczne ćwiczenia to podstawa zdrowego trybu życia. Aktywność fizyczna usprawnia usuwanie toksyn z organizmu i wspiera pracę narządów, w tym także wątroby. Trzeba jednak pamiętać, iż zbyt intensywne treningi mogą wzmagać aktywność wolnych rodników, a nawet w pełni zdrowa wątroba może nie nadążyć za ich neutralizacją i likwidacją.
  • Ograniczyć stosowanie leków — oczywiście nie chodzi o odstawienie leków przypisanych przez lekarza, bardziej o to, aby nie stosować tych medykamentów, które nie są konieczne, takie jak na przykład leki przeciwbólowe. Ich nadmiar może sprawić, że komórki wątroby będą bardzo obciążone.
Reklama

Jak wspomóc pracę wątroby

Wspomagająco na pracę wątroby działają odpowiednie zioła. Na odtruwanie wątroby sprawdzą się w formie pastylek i tabletek, jak i również w postaci naparów. Naturalne oczyszczanie tego organu zapewnia oczywiście dieta wątrobowa, bogata w takie produkty jak zielony, cynamon czy kurkuma. Posiadają one właściwości przeciwzapalne, antyoksydacyjne oraz wspomagające trawienie. Co więcej, detoks wątroby można wspomóc, stosując tabletki z fosfolipidami. Wskazaniem do ich zażycia są choroby wątroby, które prowadzą do jej zniszczenia.

Jak zregenerować wątrobę domowymi sposobami

Domowymi sposobami na detoks, który przeciwdziała niebezpiecznym skutkom, jak marskość wątroby, są przede wszystkim napary z ziół wykazujących odpowiednie właściwości. Inną metodą, aby polepszyć jej funkcjonowanie, może być picie oliwy z oliwek. Zawiera ona antyoksydanty, które doskonale redukują symptomy, jakie niesie ze sobą zapalenie wątroby. Dla symulowania efektów wzbogaca się ją o sok z grejpfruta, który zwiększa produkcję enzymów wątrobowych. Do tej kuracji niezbędne będą takie składniki jak: 2 łyżki oliwy z oliwek, 1/2 grejpfruta, 2 cytryny oraz 1 ząbek czosnku. Wszystkie składniki należy zblendować i dodać wodę — mikstura na odtrucie wątroby gotowa.

Szybka regeneracja wątroby

Szybka regeneracja wątroby zależy przede wszystkim od jej stanu wyjściowego. Chcąc jak najszybciej dokonać jej detoksu, należy skonsultować się z lekarzem, wykonać specjalistyczne badania jak próby wątrobowe oraz wdrożyć odpowiednią dietę i w razie potrzeby specjalistyczne medykamenty.

Ile trwa regeneracja wątroby

Czas regeneracji wątroby jest indywidualny. Jednak przeważnie odbudowa tego organu po trwa 2-4 tygodnie, a po 2 miesiącach można zaobserwować ustąpienie nawet jej poważniejszych uszkodzeń, jak stłuszczenie.

Reklama

Domowe sposoby oczyszczanie wątroby

Zioła na wątrobę i trzustkę to najlepszy sposób na detoksykacje tych organów oraz usprawnienie ich prawidłowego funkcjonowania. Wśród nich można wyróżnić:

  • Bylica boże drzewko — wspomaga proces trawienia poprzez stymulacje produkcji soku żołądkowego i trzustkowego.
  • Mniszek lekarski — wywiera pozytywny wpływ na pracę wątroby, jak również jest środkiem żółciopędnym. Cechuje się właściwościami oczyszczającymi krew i przeciwutleniającymi.
  • Ostropest plamisty — to najskuteczniejsze zioło osłaniające. Wzmacnia proces regeneracji i samooczyszczania wątroby. Co więcej, uszczelnia błony komórkowe oraz oddziałuje na produkcję i wydzielanie żółci.

Co jeść, aby zregenerować wątrobę?

Regeneracja wątroby dietą to nic innego jak skonstruowanie planu żywienia opartego o jak najmniej przetworzone produkty wysokiej jakości, wolnych od chemicznych dodatków i pestycydów. Aby zadbać o regenerację wątroby, należy spożywać takie produkty, jak:

  • awokado i orzechy włoskie, które są bogate w silny przeciwutleniacz glutation;
  • buraki i marchew, które są bogate w beta-karoten;
  • brokuły i kapusta, które przyczyniają się do zwiększenia wydzielania enzymów wątrobowych koniecznych do oczyszczania z substancji rakotwórczych i wspomagających prawidłowe funkcjonowanie wątroby;
  • cebula i czosnek aktywujące enzymy wątrobowe;
  • zdrowe tłuszcze jak olej lniany, oliwa z oliwek, oraz olej kokosowy, które zapobiegają powstaniu kamieni żółciowych.

Jak zregenerować wątrobę domowe sposoby Read More »

Nietypowe objawy niedoboru magnezu

Suplementy, Zdrowie, Zdrowy styl życia /

Magnez jest niezbędnym minerałem dla ludzkiego organizmu, odgrywającym kluczową rolę w wielu procesach fizjologicznych. Jednak niedobór magnezu jest stosunkowo powszechny, zwłaszcza w krajach rozwiniętych, gdzie diety są często pozbawione tego ważnego składnika odżywczego. Niedobór magnezu może powodować różne objawy, z których niektóre mogą być zaskakujące. Dlatego, do prawidłowego funkcjonowania organizmu potrzebne jest utrzymanie odpowiedniego poziomu magnezu.

Reklama

Niedobór magnezu — objawy

Skurcze i spazmy mięśni: Minerał jest wymagany do skurczu i rozkurczu mięśni. W związku z tym niedobór magnezu może prowadzić do skurczów, spazmów i drgawek mięśni.

Niepokój i drażliwość: Magnez ma uspokajający wpływ na układ nerwowy. Niedobór tego minerału może zatem powodować niepokój, nerwowość.

Zmęczenie i osłabienie: Pierwiastek jest wymagany do produkcji ATP, cząsteczki energii w organizmie. Dlatego niedobór magnezu może prowadzić do zmęczenia i osłabienia organizmu.

Bóle głowy i migreny: Magnez jest znany jako „minerał relaksacyjny”, ponieważ ma uspokajający wpływ na układ nerwowy. Reguluje również pracę mózgu. Niedobór tego minerału może więc prowadzić do bólów głowy i migreny.

Problemy z układem sercowo-naczyniowym: Bierze udział w wielu procesach, które utrzymują zdrowe serce i układ sercowo-naczyniowy. Dlatego też niedobór tego pierwiastka może prowadzić do zaburzenia pracy serca, wysokiego ciśnienia krwi, nieregularne bicie serca, a także miażdżycę.

Osteoporoza: Magnez jest wymagany do wchłaniania wapnia, który jest niezbędny dla mocnych kości. Brak magnezu może więc prowadzić do osteoporozy, zwłaszcza u kobiet po menopauzie.

PMS i skurcze menstruacyjne: Niedobór pierwiastka może prowadzić do zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS) i skurczów menstruacyjnych. Dzieje się tak, ponieważ działa on uspokajająco na mięśnie i układ nerwowy, a także bierze udział w produkcji hormonów takich jak progesteron.

Niedobór magnezu objawy psychiczne

Niedobory magnezu mogą również prowadzić do objawów natury psychicznej.

Depresja: Magnez wspomaga syntezę neuroprzekaźników, odpowiedzialnych za prawidłową pracę mózgu. Niski poziom magnezu może więc prowadzić do stanów depresyjnych.

ADHD: Magnez jest zaangażowany w wiele procesów, które utrzymują mózg w zdrowiu. Niedobór magnezu może prowadzić do zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).

Choroba Alzheimera: Magnez wspomaga wiele funkcji w mózgu, dlatego braki mogą prowadzić do początków tej choroby.

Brak magnezu — objawy oczy

Zbyt mała ilość magnezu może również doprowadzić do problemów ze wzrokiem i zaburzenia widzenia. Niedobór tego pierwiastka może dawać objawy również ze strony narządu wzroku.

  • Niewyraźne widzenie: Magnez bierze udział w produkcji kolagenu, który jest niezbędny dla zdrowej tkanki łącznej. Brak magnezu może zatem prowadzić do niewyraźnego widzenia.
  • Suche oczy: Magnez jest wymagany do produkcji łez. Dlatego też niedobór magnezu może prowadzić do suchości oczu.

Nietypowe objawy niedoboru magnezu

Jeśli masz długotrwały niedobór magnezu, możesz doświadczyć pewnych nietypowych objawów. Jednym z nich są skurcze mięśni. Są to bolesne skurcze w mięśniach, które mogą mieć różny stopień nasilenia. Inne objawy to niski poziom energii i ogólne osłabienie, zmęczenie. Częstotliwość akcji serca w spoczynku może być niższa niż normalnie (bradykardia) bądź tak zwane kołatania serca. Mogą również wystąpić częste bóle głowy lub zawroty głowy przy zbyt szybkim wstawaniu (niedociśnienie posturalne), występuje równie nadpobudliwość nerwowa, obniżenie nastroju, łamliwość kości bądź stany lękowe, czy stany depresyjne.

Reklama

Możesz sprawdzić poziom magnezu, wykonując badania krwi. Jeśli poziom magnezu jest niski, porozmawiaj z lekarzem o przyjmowaniu suplementów lub zwiększeniu spożycia pokarmów bogatych w magnez, aby nie doświadczyć więcej objawów! Dzienne zapotrzebowanie dla mężczyzn wynosi między 400 – 420 mg, dla kobiet nieco się zmniejsza to dawka 300-320 mg. Natomiast trzeba zwrócić uwagę na kobiety ciężarne i karmiące piersią, ponieważ ich dawka wynosi 400 mg.

Niedostateczny poziom magnezu może również wywołać zaburzenia czucia twarzy, drżenie mięśni, a także bolesne skurcze łydek (szczególnie w nocy).

Co wypłukuje magnez

Wypłukiwanie magnezu to proces, w którym magnez jest usuwany z organizmu i może powodować niski jego poziom. Nadmiernym wydalaniem magnezu z organizmu, przyczyniają się:

  • Leki moczopędne, czyli diuretyki. Zwiększają one oddawanie moczu i zmniejszają retencję płynów, co może prowadzić do obniżenia poziomu magnezu w organizmie.
  • Stres powoduje, że Twój organizm uwalnia hormony, które ostatecznie mogą prowadzić do zwiększonego wydalania magnezu przez przewód pokarmowy i mocz.
  • Odwodnienie zwiększa Twoje zapotrzebowanie na wodę i może prowadzić do utraty minerałów takich jak magnez poprzez mocz i stolec.
  • Kawa, herbata — są moczopędna, dlatego działają podobnie, jak diuretyki.
  • Niektóre leki psychotropowe, nasenne również zmniejszają wchłanianie magnezu.
  • Duże spożycie błonnika również powoduje nasilenie wydalania magnezu.
  • Picie alkoholu.
  • Choroby przewodu pokarmowego, powiązanymi z zaburzeniami wchłaniania magnezu i innych składników z pożywienia.

Skutki niedoboru magnezu w organizmie

Prawidłowe stężenie magnezu we krwi to 0,7–1,0 mmol/l. Jego poziom jest głównie regulowany przez nerki.

Objawy niedoboru magnezu to najczęściej:

  • nieprawidłowe wchłanianie wapnia, fosforu, sodu, potasu, a także witaminy C;
  • osłabienie; brak energii;
  • drżenie mięśniowe (np. drganie powiek);
  • podatność na występowanie kamieni w nerkach i woreczku żółciowym;
  • choroby serca;
  • depresja;
  • zmniejszona odporność organizmu.
Reklama

Jak uzupełnić niedobory magnezu w organizmie

Aby zadbać o odpowiednie stężenie magnezu, należy stosować odpowiednią dietę:

  • Jedz pokarmy bogate w ten pierwiastek (ciemna czekolada, szpinak)
  • Pij więcej wody;
  • Spożywaj produkty takie jak płatki owsiane, pestki dyni, orzechy, rośliny strączkowe, banany, ziemniaki.

Jeżeli borykasz się z niedoborem magnezu, warto również stosować suplementy diety, takie jak cytrynian magnezu lub tlenek magnezu. Dowiedz się również, jaki magnez najlepiej się wchłania, aby skorzystać z suplementów diety jak najlepiej.

Nietypowe objawy niedoboru magnezu Read More »

Jak uzupełnić szybko potas

Dieta, Suplementy, Zdrowy styl życia /

W organizmie człowieka znajduje się około 60 pierwiastków. Wiele z nich określanych jest jako składniki mineralne. Łączna ich wartość wynosi mniej więcej 4% całkowitej masy ciała. Dzielą się one na mikro i makroelementy, które są niezbędne organizmowi do prawidłowego funkcjonowania każdego dnia. Niedobory składników mineralnych objawiają się charakterystycznymi symptomami, które zanikają po wyrównaniu ich stężeń m.in. poprzez zdrową dietę. Do czego prowadzi zbyt niskie spożycie potasu oraz jak szybko uzupełnić zapotrzebowanie na ten pierwiastek?

Reklama

Rola potasu w organizmie

Potas gromadzi się przede wszystkim w płynie wewnątrzkomórkowym. Komórki zawierają aż 98% jonów potasu, jakie znajdują się w całym organizmie. Pozostałe 2% znajduje się na zewnątrz komórek.

Dystrybucja jonów potasowych nie jest taka sama w każdej komórce. W komórkach mięśniowych obecnych jest aż 75% kationów potasu, w erytrocytach i wątrobie -7-8%, natomiast pozostałe 18% znajduje się w reszcie tkanek i narządów. Przeciętna zawartość jonów potasu w organizmie człowieka wynosi około 4000 mmol. Za odpowiednią ilość potasu we krwi uważa się wartości oscylujące w granicach 3,5 – 5,0 mmol/l. Bierne wchłanianie potasu z żywności ma miejsce w jelicie cienkim, a wydalanie potasu następuje przez jelita (8%) oraz nerki (92%).

Pierwiastek ten jest elektrolitem, składową pompy sodowo-potasowej, a jego funkcja związana jest głównie z gospodarką wodną organizmu.

Poza tym rolą potasu jest również:

  • Regulacja gospodarki wodnej,
  • regulacja ciśnienia krwi,
  • aktywacja licznych enzymów komórkowych,
  • utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej,
  • kontrola skurczów i pracy mięśni,
  • pobudzenie wydzielania insuliny,
  • udział w powstawaniu potencjału spoczynkowego oraz czynnościowego błony komórkowej neuronów,
  • stymulacja ciśnienia osmotycznego oraz pH wewnątrz komórek.

Dzienne zapotrzebowanie na potas

Zapotrzebowanie na potas na poziomie wystarczającego spożycia u osób dorosłych, według norm opracowanych dla populacji Polski, wynosi 3500 mg (89,5 mmol). Dla dzieci zapotrzebowanie przeliczane jest wobec ich mniejszej masy ciała.

Zapotrzebowanie na ten pierwiastek wzrasta wraz ze zwiększoną potliwością, pracą fizyczną, przebywaniem w wysokich temperaturach oraz dużą aktywnością fizyczną. Wtedy to następuje wzmożone wydalanie jonów potasu wraz z potem.

Reklama

Niedobór potasu objawy

Niedobór potasu może przejawiać się poprzez:

  • Zmniejszenie objętości krwi krążącej,
  • zatrzymanie oddawania moczu,
  • nadmierne wchłanianie zwrotne chlorków,
  • zaburzenia wchłaniania zwrotnego sodu,
  • ogólne osłabienie organizmu,
  • zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca
  • zaparcia (w ciężkich przypadkach prowadzi nawet do niedrożności porażennej jelit),
  • osłabienie mięśni (a nawet rabdomioliza, zwana również rozpadem mięśni, bóle mięśni, obrzęki kończyn),
  • zaburzenia neurologiczne (apatia, uczucie drętwienia lub mrowienia skóry, nadpobudliwość nerwowa),
  • nadmierne pocenie.

Ciężki niedobór potasu w organizmie

Niedobór potasu wykazuje pewne objawy, które nie zależą wyłącznie od wartości poziomu potasu we krwi i nasilenia zaburzenia, ale głównie od szybkości wzrostu hipokaliemii. Dynamicznie i szybko rozwijającą się może cechować się burzliwym obrazem klinicznym oraz doprowadzić do zagrażających zdrowiu konsekwencji, a nawet śmierci. Długotrwały, niewielki i powoli narastający niedobór potasu, nie musi objawiać się charakterystycznymi symptomami.

W czym jest potas — źródła potasu

Potas można spotkać zarówno w produktach pochodzenia zwierzęcego, jak i tych, które są pochodzenia roślinnego. Mimo wszystko produkty roślinne cechują się większą gęstością odżywczą. Podczas podaży potasu z pożywienia, pierwiastek ten rozpuszcza się w górnych odcinkach przewodu pokarmowego, a kolejno jest absorbowany w jelicie cienkim. Potas wydalany jest w 90 procentach przez nerki, w 10 wraz ze stolcem, a pozostałe ilości organizm traci wraz z potem.

W jakich produktach jest potasu

Dobrym źródłem potasu w diecie są:

  • Świeże warzywa, warzywa strączkowe (głównie ziemniaki, pomidor, czerwona soczewica, soja),
  • pistacje, migdały, orzechy laskowe, pestki dyni,
  • owoce (morele suszone),
  • kakao,
  • produkty mięsne (wieprzowina, pierś z indyka),
  • produkty zbożowe (otręby pszenne, płatki owsiane, chleb, bułki i wyroby piekarnicze),
  • ryby (halibut),
  • mleko i jogurt naturalny.

Co wypłukuje potas

Niedobór potasu w naszym organizmie może być spowodowany przez:

  • Nadmierną potliwość — wraz z utratą wody, organizm traci także sporą ilość elektrolitów, co sprawia, że stężenie potasu w ustroju maleje.
  • Stres — uaktywnia on produkcję hormonu o nazwie aldosteron, który w nadmiernych ilościach przyczynia się do wydalania pewnych ilości potasu z moczem, powodując jego niedobór w organizmie.
  • Alkohol i kawa — to kolejne dwa produkty, które poprzez swoje działanie moczopędne przyczyniają się do zwiększonego wydalania potasu.
  • Słodycze (głównie cukier) – trawienie rafinowanego cukru, który obecny jest w słodyczach, to dość ciężki proces, który wymaga zużycia cennych zasobów organizmu — w tym również potasu.
  • Sól — spożywanie sporych ilości tego produktu wywiera negatywny wpływ na gospodarkę potasową, doprowadzając do wydalania go z moczem, a w konsekwencji powodując niedobór potasu.
  • Leki — stosowane w nadmiernych dawkach oraz bez zaleceń medycznych mogą skutkować odwodnieniem i utratą elektrolitów, w tym potasu. Szczególnym zagrożeniem jest stosowanie leków moczopędnych.
  • Niedobór magnezu — z racji, że pierwiastek ten bierze udział w transporcie elektrolitów przez błony komórkowe, jego niewystarczająca ilość może powodować także niedobór potasu.
Reklama

Kiedy brać potas — suplementacja potasu

W związku z faktem, iż bardzo duża ilość pokarmów zawiera spore ilości potasu, jego suplementacja przy pomocy specjalnych preparatów nie jest czymś koniecznym. Co istotne, przyjmowanie tego pierwiastka w formie suplementu powinno być zawsze przeprowadzone pod kontrolą lekarza. Bardzo łatwo jest przejść od stanu niedoboru do sytuacji, w której stężenie potasu w organizmie jest za wysokie. Suplementacja przeprowadzana jest przeważnie w przypadku wymiotów lub przewlekłej biegunki, a to dlatego, że wtedy następuje szybkie usunięcie potasu wraz z treściami pokarmowymi. Co więcej, podaż potasu w formie suplementu rekomendowana jest również w przypadku cukrzycy, jak i stosowania leków nasercowych lub moczopędnych.

Przeciwwskazaniem do suplementacji potasem są zaburzenia pracy serca, niewydolność nerek oraz inne choroby czy dysfunkcje, które przyczyniają się do jego kumulacji.

Jak uzupełnić szybko potas Read More »

Jak oczyścić jelita w jeden dzień

Dieta, Zdrowie, Zdrowy styl życia /

Jelita pełnią w naszym organizmie bardzo ważną rolę. Jelita zaczynają się od żołądka i kończą odbytem. Są podzielone na 2 części — jelito cienkie i jelito grube. Trawienie i wchłanianie pokarmu następuje w jelicie cienkim. Kał powstaje z wody i minerałów wchłoniętych w jelicie grubym, natomiast niestrawione resztki pokarmu przechodzą przez ten narząd. W jelicie mogą zalegać złogi niestrawionych resztek pokarmu, które nie są wydalone i dlatego może powstawać proces gnilny, który niekorzystnie wpływa na nasz stan zdrowia. Dlatego zaleca się od czasu do czasu oczyszczać dokładniej jelita, aby pozbyć się nadmiaru toksyn. Dowiedz się, jak skutecznie oczyszczać jelita w ciągu jednego dnia.

Reklama

Jednodniowe oczyszczanie organizmu

Jelita biorą udział w trawieniu, ale produkują też substancje, które wędrują do różnych części ciała i pomagają zwalczać mikroorganizmy. Te same wydzieliny jelitowe regulują gospodarkę wodną. Ściana jelita wyłożona jest dużą ilością komórek nerwowych. Ponieważ jelita są systemem neurologicznym podobnym do mózgu, mogą odzwierciedlać to, jak się czujesz: stres powoduje, że niektórych ludzi bolą jelita (dosłownie).

Ostatnio bardzo popularne stało się oczyszczanie jelit – za pomocą herbat, enzymów lub irygacji okrężnicy. Dieta oczyszczająca, która składa się ze stosowania specjalnych mieszanek ziołowych, ziołowe herbaty są bardzo popularne i łatwe do zastosowania.

Co jest dobre na jelita

Sposób odżywiania, zdrowa dieta, która zawiera dużo pełnowartościowych produktów, w tym bogatych w błonnik warzyw, owoców i ziaren, jest jedną z najlepszych rzeczy, jakie można zrobić, aby wspomóc procesy trawienne i nasz organizm. Błonnik utrzymuje prawidłową perystaltykę jelit i pomaga oczyścić organizm. Dieta bogata w błonnik pomaga też w utrzymaniu zdrowych tętnic, zapobiegając odkładaniu się złogów tłuszczowych, które mogą prowadzić do chorób serca.

Odpowiednie spożycie błonnika muszą stosować osoby, które są narażone na zaparcia z powodu takich schorzeń jak zespół jelita drażliwego lub dyspepsja czynnościowa. Niektóre źródła błonnika to: fasola, nasiona roślin strączkowych, soczewica, orzechy, komosa ryżowa i nasiona. Należy jednak uważać, by nie przesadzić — zbyt duża ilość błonnika w diecie oczyszczającej może wywołać efekt przeczyszczający i spowodować zatrzymanie wody w organizmie.

Jak oczyścić jelita z toksyn

Jednym ze sposobów na przywrócenie równowagi ekosystemu organizmu jest proces detoksykacji. Eliminując z organizmu toksyny, można pomóc w oczyszczeniu jelit i przywróceniu homeostazy.

Oczyszczanie ciała z toksyn jest ważną częścią programu detoksykacji. Jeśli nie usuniesz toksycznych odpadów z organizmu, może dojść do nagromadzenia szkodliwych bakterii w jelitach. Może to prowadzić do dyskomfortu i problemów z trawieniem. Istnieje wiele różnych sposobów na oczyszczenie jelit, jednak najskuteczniejszym z nich jest prawdopodobnie połączenie kolonoterapii i diety bogatej w błonnik. Należy unikać produkty smażone, czerwone mięso, alkoholu, spożywanie słodyczy. Regularne ćwiczenia i uzyskanie wystarczającej ilości snu są ważne dla utrzymania dobrej pracy układu pokarmowego oraz lekkostrawna dieta.

Reklama

Co jeść na zdrowe jelita?

Jednodniowa dieta oczyszczająca jelita, głównie opiera się właśnie na spożywaniu produktów, które szybko zwiększają perystaltykę jelit, powodując wypróżnienie. Bardzo dobre efekty oczyszczania organizmu przynosi również dieta sokowa, która jest bardzo smaczna, a poza tym jest to szybki detoks odchudzający. To dobry pomysł, aby dodać warzywa i owoce, owoce cytrusowe, pełne ziarna i pikle — wraz z innymi pokarmami — do swojej diety. Jednodniowy detoks ma na celu szybkie oczyszczenie jelit.

W razie potrzeby możemy również w aptece zakupić odpowiedni suplement diety. Produkty takie są w większości stworzone na bazie składników naturalnych (wyciągi z owoców, roślin)., a więc są bezpieczne.

Oczyszczanie jelit domowe sposoby

Istnieje wiele różnych rodzajów domowych sposobów na oczyszczenie jelit, z wykorzystaniem różnych składników i metod. Niektóre z nich można wykonać w domu, inne wymagają konsultacji lekarskiej. Przy oczyszczaniu organizmu z toksyn ważne jest, aby robić to w sposób, który nie zagraża naszemu zdrowiu.

Kuracja oczyszczająca jelita

Dieta oczyszczająca jelita to naturalny sposób na leczenie problemów trawiennych i usuwanie toksyn. Można ją stosować u osób cierpiących na zespół jelita drażliwego, chorobę Leśniowskiego-Crohna, nietolerancję laktozy i inne problemy trawienne. Istnieje kilka rodzajów metod oczyszczania jelit:

  • Lewatywa,
  • odpowiednia dieta,
  • probiotyki,
  • nawodnienie.

Jednodniowe oczyszczanie jelit ze złogów kałowych

Jednodniowe oczyszczanie to skuteczna metoda usuwania toksyn z organizmu. Ten rodzaj oczyszczania pomaga wyeliminować substancje toksyczne, takie jak nikotyna, alkohol i kofeina, które mogą mieć szkodliwy wpływ na wątrobę i układ trawienny. Stosowanie diety oczyszczającej pomaga także poprawić wygląd skóry poprzez usuwanie martwych komórek i oczyszczanie porów.

Reklama

Jak oczyścić jelita ze złogów — lewatywa

Lewatywy to popularny sposób na oczyszczenie organizmu. Lewatywę możesz wykonać samodzielnie w domu, kupując w aptece odpowiedni zestaw. Najlepszym sposobem oczyszczania jest wykonanie serii dwóch lub trzech lewatyw dziennie, ale jeśli masz czas tylko na jedną lub dwie (lub gdy czujesz się skrępowany wykonując je), upewnij się, że są one krótkie, aby uniknąć skurczów.

Jak oczyścić jelita w jeden dzień Read More »

Jak szybko uzupełnić żelazo w organizmie

Dieta, Suplementy /

Żelazo to minerał, który jest niezbędny do produkcji czerwonych krwinek. Czerwone krwinki przenoszą tlen do każdej części ciała i usuwają z niego dwutlenek węgla. Jeśli dana osoba ma niedobór żelaza, to doświadczy takich objawów jak zmęczenie, duszności, ból i zawroty głowy. Istnieje kilka sposobów, dzięki którym można szybko uzupełnić niedobór żelaza w organizmie i zwiększyć poziom energii.

Reklama

Objawy niedoboru żelaza

Niedobór żelaza jest powszechnym stanem i najczęstszą przyczyną anemii. Sytuacja ta występuje, gdy nasze ciało nie posiada żelaza w wystarczającej ilości, do prawidłowego funkcjonowania. Żelazo jest kluczowym składnikiem hemoglobiny, cząsteczki, która pomaga krwi przenosić tlen do różnych części ciała. Jego niedobory mogą dotyczyć osób w każdym wieku i każdej płci.

Do objawów niedoboru żelaza zaliczamy:

  • Osłabienie,
  • uczucie zmęczenia,
  • złe samopoczucie,
  • zawroty głowy,
  • ciężka niedokrwistość,
  • bladość skóry,
  • łamliwe włosy i paznokcie,
  • bladość spojówek,
  • szorstka skóra,
  • nierówne bicie serca (z reguły zbyt szybkie),
  • szybsze męczenie się.

Niedobór żelaza występuje, gdy nie dostarczamy jego wystarczającej ilości lub gdy organizm traci go zbyt dużo. Może to być spowodowane utratą krwi lub niewystarczającą ilością źródeł żelaza w diecie. Kobiety są bardziej narażone na niedobory żelaza w organizmie.

Możesz być zagrożona, jeśli:

  • Masz obfite miesiączki,
  • nie spożywasz wystarczającej ilości pokarmów zawierających żelazo (jak np. czerwone mięso),
  • jesteś w ciąży lub karmisz piersią,
  • masz chorobę wątroby, nerek lub chorobę Crohna.

Objawy anemii różnią się w zależności od jej nasilenia:

Objawy łagodnego niedoboru żelaza obejmują zmęczenie, osłabienie i duszności po ćwiczeniach lub aktywności fizycznej. Możesz również odczuwać zawroty głowy przy szybkim wstawaniu z pozycji siedzącej. Objawy te zwykle ustępują w ciągu kilku tygodni, jeśli przyjmujesz suplementy żelaza lub spożywasz więcej pokarmów bogatych w żelazo. Z wiekiem objawy te ulegają poprawie, ponieważ organizm lepiej radzi sobie z oszczędzaniem zapasów żelaza w okresach jego niskiego spożycia.

Czy niedobór żelaza jest groźny?

Niedobór żelaza jest powszechnym problemem, który można łatwo leczyć za pomocą suplementów żelaza.

Wiele osób ma niedobór żelaza, ale zazwyczaj nie jest on poważny. Może on wpływać na poziom energii i zdolność koncentracji, ale nie spowoduje żadnych poważnych problemów zdrowotnych.

Powinieneś jednak udać się do lekarza pierwszego kontaktu, jeśli niepokoi Cię poziom żelaza lub jeśli jest on niski od dłuższego czasu. Lekarz ten może wykonać kilka testów, aby sprawdzić jego poziom, i w razie potrzeby zalecić leczenie.

Niedobór żelaza, który idzie nieleczony może prowadzić do długoterminowych problemów, takich jak choroby serca i cukrzyca.

Reklama

Co wypłukuje żelazo z organizmu?

Żelazo jest niezbędnym minerałem, który jest obecny w Twojej krwi. Żelazo jest potrzebne do produkcji hemoglobiny, białka, które przenosi tlen w czerwonych krwinkach. Jednak zbyt wysoki poziom żelaza jest niebezpieczny. Może powodować powstawanie wolnych rodników (niestabilnych cząsteczek), które uszkadzają zdrowe komórki i przyczyniają się do chorób serca i raka.

Aby temu zapobiec, Twój organizm ma wbudowany system, który wypłukuje nadmiar żelaza z systemu. Kiedy spożywasz zbyt dużo żelaza lub przyjmujesz suplementy, może to przeciążyć ten system i powodować zmęczenie i nudności. Oto kilka sposobów, które pomogą wypłukać nadmiar żelaza z organizmu.

  • Pij wodę. Picie dużej ilości wody pomaga nerkom filtrować produkty odpadowe z krwi.
  • Spożycie kawy również wypłukuje żelazo z organizmu.
  • Taniny utrudniają wchłanianie żelaza w organizmie — znajdują się one w produktach roślinnych.
  • Pokarmy zawierające duże ilości żelaza, takie jak czerwone mięso, nie powinny być spożywane podczas tego samego posiłku z pokarmami zawierającymi kwas fitynowy (takimi jak pełne ziarna), ponieważ hamuje on wchłanianie.

Jaki powinien być poziom żelaza we krwi?

Ilość żelaza we krwi mierzona jest w miligramach na decylitr (mg/dl). Normalny zakres żelaza we krwi zależy od wieku i płci. Mężczyźni mają wyższy poziom żelaza niż kobiety, a dzieci mniej niż dorośli.

Prawidłowe stężenie tego pierwiastka u osób dorosłych powinno wynosić od 55 do 60 do 180 μg/dl, przy czym kobiety mają niższe stężenie od mężczyzn o około 20 μg/dl. Ponadto organizm potrzebuje więcej selenu w czasie ciąży (gdy jest on wykorzystywany do produkcji czerwonych krwinek).

Niedobór żelaza co jeść — jak uzupełnić niedobory żelaza

Zbilansowana dieta jest najlepszym sposobem na uzyskanie odpowiedniej ilości żelaza. Pokarmy zawierające żelazo to przetwory mięsne, podroby (np. wątroba), ryby, drób, jajka i nasiona roślin strączkowych (takie jak fasola i soczewica).

Żelazo można również czerpać ze źródeł innych niż mięso, takich jak warzywa i owoce.

Jeśli jesteś wegetarianinem lub weganinem albo masz niedobór żelaza, być może będziesz musiał przyjmować suplementy tego pierwiastka. Jeśli nie jesteś pewien, ile powinieneś spożywać żelaza, poproś o radę swojego lekarza pierwszego kontaktu.

Reklama

W czym jest najwięcej żelaza?

Pokarmy o wysokiej zawartości żelaza obejmują czerwone mięsa, ryby i podroby. Inne źródła obejmują nasiona roślin strączkowych, orzechy, nasiona i ciemnozielone warzywa liściaste. Jeśli chcesz zwiększyć spożycie żelaza, spróbuj dodać te pokarmy do swojej diety:

Czerwone mięso

Czerwone mięso jest dobrym źródłem żelaza. Najlepsze są chude kawałki z jak najmniejszą ilością widocznego tłuszczu. Dobrym przykładem jest wołowina, jagnięcina (kotlety) i dziczyzna (pieczeń lub gulasz). Czerwone mięso jest bogatym źródłem witaminy B12, która pomaga organizmowi skuteczniej wchłaniać ten składnik odżywczy. Dodanie dodatkowej cebuli lub pora podczas gotowania czerwonego mięsa znacznie zwiększa jego wartość odżywczą!

Źródła żelaza – ryby

Ryby są kolejnym doskonałym źródłem żelaza i witaminy B12, szczególnie tłuste ryby, takie jak łosoś, tuńczyk i sardynki, ponieważ zawierają kwasy tłuszczowe omega-3, które pomagają poprawić wchłanianie ze źródeł żywności, takich jak jaja i mięsa. Szpinak, natka pietruszki i ciemnozielone warzywa liściaste są kolejnym dobrym źródłem żelaza i witaminy C, która pomaga poprawić wchłanianie ze źródeł żywności, takich jak jaja i mięso.

Produkty bogate w żelazo

Produkty zawierające żelazo, które warto spożywać regularnie to:

  • Truskawki
  • rodzynki,
  • drób,
  • buraki,
  • pieczywo pełnoziarniste,
  • szczaw,
  • soki owocowe,
  • maliny,
  • rośliny strączkowe,
  • mięso czerwone,
  • liście pokrzywy,
  • orzechy i pestki dyni,
  • słonecznika,
  • Produkty pochodzenia zwierzęcego — jaja, produkty mleczne.

Spożywanie tych pokarmów i dodanie do naszej diety z pewnością pomoże uzupełnić niedobór żelaza w organizmie.

Jak poprawić wchłanianie żelaza w organizmie

Skutki niedoboru żelaza mogą doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Szacuje się, że nawet 45% światowej populacji ma niedobór żelaza.

Przyczyny anemii są wieloczynnikowe i obejmują brak żelaza w diecie, utratę krwi i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Witamina C pomaga organizmowi lepiej wchłaniać żelazo ze źródeł żywności, takich jak brokuły lub sok pomarańczowy! Szklanka soku pomarańczowego ze śniadaniem lub obiadem może pomóc zwiększyć spożycie żelaza bez konieczności zbyt drastycznej zmiany diety!

Istnieje wiele sposobów na zwiększenie zdolności organizmu do przyswajania żelaza. Kluczem jest uzyskanie wystarczającej ilości żelaza hemowego — to znaczy źródeł żywności zawierających hemoglobinę (białko znajdujące się w czerwonym mięsie i rybach) w przeciwieństwie do źródeł niehemowych, takich jak białka roślinne. Żelazo hemowe jest łatwiej wchłaniane przez organizm niż to pochodzące z innych źródeł, ponieważ jest z nim związana witamina C.

Aby zwiększyć przyswajanie żelaza z pożywienia, ważne jest, aby unikać kawy i herbaty na godzinę przed lub po spożyciu posiłku, który zawiera pokarmy bogate w żelazo hemowe (takie jak produkty mięsne).

Reklama

Suplementacja żelaza — jak stosować dodatkową suplementację?

Niedobór żelaza jest częstym problemem, zwłaszcza u kobiet i dzieci. Niedobór żelaza jest najczęściej spowodowany obfitym krwawieniem miesiączkowym lub ciążą (która powoduje częstsze krwawienia). Może go również powodować dieta, w której brakuje pokarmów bogatych w żelazo. Z powodu niedoboru żelaza możesz mieć anemię i czuć się źle, dlatego tak ważne jest uzupełnienie niedoborów żelaza.

Suplementacja żelaza polega ona na przyjmowaniu w umiarkowanych ilościach tabletki lub płynu zawierającego żelazo, dopóki jego poziom nie wróci do normy (w zależności od jego poziomu powrót do prawidłowych wartości może zająć około 2 miesięcy).

Jak szybko uzupełnić żelazo w organizmie Read More »

Dieta przy niedoczynności tarczycy

Dieta, Zdrowie /

Dieta osoby, która zmaga się z niedoczynnością tarczycy, ukierunkowana jest na poprawę pracy tego gruczołu. Tak więc powinna ona dostarczyć organizmowi takich składników, które będą wspierać jego właściwe funkcjonowanie — włączając w to prawidłową syntezę hormonów tarczycy. W przypadku tego schorzenia można zaobserwować zaburzenia metaboliczne, co sprawia, że dieta w niedoczynności tarczycy ma istotne znaczenie. Najważniejsze jest dostarczenie wraz z pożywieniem właściwej ilości jodu oraz preparatów, które przyczyniają się do produkcji hormonów tarczycy.

Reklama

Dieta tarczycowa

Dieta tarczycowa to sposób żywienia, którego celem jest wsparcie prawidłowej pracy tarczycy. Ma ona szczególne znaczenie w przypadku niedoczynności i nadczynności tego gruczołu.

Najczęstsze symptomy z mało intensywnej pracy tarczycy to odczucie senności, zmęczenia, wypadanie włosów, zaparcia, suchość skóry, bóle głowy, uczucie zimna. Tak więc można zauważyć, że niedoczynność tarczycy ma objawy psychiczne, jak i fizyczne. Schorzenie to leczy się poprzez podaż hormonów tarczycy oraz wdrożenie specjalistycznej diety.

Jod jest jednym z najistotniejszych składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania tarczycy. Jest on składnikiem takich hormonów jak trijodotyronina czy tyroksyna. Niedobór jodu może przyczynić się do zainicjowania niedoczynności tarczycy, opóźnienia rozwoju umysłowego i fizycznego, zaburzenia płodności, przerostu gruczołu oraz utworzenia się tzw. wola. Pierwsze objawy choroby tarczycy, jakie można zauważyć u osoby, która cierpi na niedoczynność, są zauważalne gołym okiem. Niedobory jodu pojawiają się przede wszystkim w południowej części Polski, gdzie w naturalnym środowisku nie występuje w wystarczającej ilości ten pierwiastek. Dlatego na terenach, gdzie obserwowalne są braki jodu w organizmie, popularne jest jodowanie soli kuchennej.

Niebywale istotna jest także właściwa podaż składników mineralnych w diecie. Mowa tutaj przede wszystkim o takich związkach, jak: magnez, żelazo, selen, potas czy cynk. Jak już wcześniej wspomniano, dieta tarczycowa to plan żywieniowy dostosowany tak, aby w jak największym stopniu wspomóc prawidłowe funkcjonowanie tarczycy.

Poza jadłospisem ukierunkowanym na niedoczynność tego gruczołu odnosi się także do nadczynności tarczycy. Schorzenie to jest spowodowane nadmierną produkcją hormonów. Najczęstszymi symptomami są: arytmię, utrata masy ciała, nadpobudliwość, drżenie rąk, obrzęki, nadmierna potliwość czy biegunki. W przypadku nadczynności tarczycy następuje zwiększone zużycie tlenu, przemiany węglowodanów, białek i tłuszczów. Dieta w tym przypadku jest wyłącznie uzupełnieniem leczenia farmakologicznego i opiera się o dostarczenie zwiększonej ilości witamin, energii, białka i mineralnych składników

Niedoczynność tarczycy — dieta

Dieta, która nie przyczynia się do dodatkowego zmniejszenia aktywności tarczycy, a zarazem uzupełnia niedobór żelaza, hamuje niechciany przyrost masy ciała i dba o prawidłowe forum zaburzeń metabolicznych. Tym samym wspomaga pracę tarczycy, powinna zawierać produkty bogate w błonnik oraz jod. 

Dieta przy niedoczynności tarczycy uwzględnia fakt, iż w pożywieniu znajduje się mnóstwo składników tzw. wolotwórczych, które mają negatywny wpływ na wykorzystanie jodu z pożywienia, jak również w konsekwencji jego brak w syntezie hormonów tarczycy. Chodzi tu przede wszystkim o goitrogeny, które występują w warzywach kapustnych i produktach sojowych. Dieta przy niedoczynności tarczycy powinna ograniczać do minimum ilość tych substancji. Biorąc pod uwagę to, że te związki cechują się zdolnością do rozpuszczania w wodzie, zaleca się wykluczenie z planu żywienia zup, które są przygotowywane na bazie tych warzyw.

Każdy, kto zmaga się z niedoczynnością tarczycy, powinien również zadbać o odpowiednią podaż białka. Powinno ono pokrywać 15 procent zapotrzebowania na energię. Zalecana podaż tego makroskładnika w chorobach tarczycy powinna wynosić nawet 20 procent. Doskonałym źródłem protein są: chudy nabiał o napoje mleczne, ryby oraz chude mięso drobiowe.

Niedoczynność tarczycy co jeść

Osoby, które zmagają się z niedoczynnością tarczycy, powinny podczas konstruowania swojej diety uwzględnić przede wszystkim takie produkty, jak: pełnoziarniste produkty zbożowe, nasiona roślin strączkowych, jaja, ryby morskie i owoce morza, zielone warzywa, mięso, grzyby, orzechy brazylijskie, kiełki pszenicy.

Reklama

Niedoczynność tarczycy dieta odchudzająca

Niejedna osoba zmagająca się z Hashimoto , cierpi również na nadwagę lub otyłość. Jedynie stosowanie odpowiedniej diety odchudzającej, która uwzględnia chorobę Hashimoto, może przynieść spodziewane efekty. Podstawą takiego planu żywieniowego jest oczywiście odpowiednio dobrany deficyt kaloryczny — nie powinien być on ani zbyt mały, ani za duży. Obniżenie spożycia kalorii o 500-1000 kcal pozwala na stopniową utratę masy ciała oraz z czasem osiągnięcie stabilnych efektów. Warto wiedzieć, iż zbyt wysoki deficyt kaloryczny negatywnie wpływa na organizm, osłabia go oraz może przyczynić się do upośledzenia działania tarczycy i układu immunologicznego. Dlatego w diecie przy niedoczynności tarczycy o charakterze redukcyjnym, dobór produktów powinien zostać skonsultowany z dietetykiem.

Co pić przy niedoczynności tarczycy

Nie tajemnicą jest, że najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest niedostateczna ilość jodu w diecie. Co więcej, nieleczona niedoczynność tarczycy, niesie ze sobą poważne konsekwencje. W związku z powyższym każdy, kto cierpi na to schorzenie powinien zwrócić szczególną uwagę na to co je, oraz na to co pije. W tej drugiej kwestii niezwykle rekomendowane są napary z ziół. Choroba Hashimoto może być wspomagana poprzez spożywanie naparów z takich ziół, jak:

  • gotu kola,
  • balsamowiec indyjski,
  • pokrzywa indyjska,
  • ashwagandha,
  • przytulia.

Co więcej, dieta w niedoczynności tarczycy zabrania picia soków z warzyw i owoców, które są wręcz zabronione do spożycia.

Czego nie jeść przy niedoczynności tarczycy

Nie każdy produkt jest zalecany przy schorzeniu, jakim jest chorobą Hashimoto. Istnieją pokarmy, które cechują się dużą zawartością związków zaburzających pracę tarczycy oraz przyczyniających się do przerostu tego gruczołu. Tego rodzaju związkami są goitrogeny, a więc substancje wolotwórcze, które zmniejszają przyswajalność jodu z pokarmu, jak i również zaburzają wchłanianie przez tarczycę. Dlatego w przypadku niedoczynności tarczycy nie zaleca spożywać się takich warzyw, jak: rzepa, kalafior, brokuły, jarmuż, brukselka, kalarepa, czy kapusta. Co więcej, osoby zmagające się z Hashimoto powinny wykluczyć, że swojej diety, cukier, słodycze, słodkie napoje oraz fast foody.

Reklama

Pomidory a niedoczynność tarczycy

Pomidory cechują się zawartością alkaloidów, a więc związków azotowych, które mają za zadanie chronić roślinę przed chorobami i drapieżnikami. Alkaloidem, który obecny jest w pomidorach jest tomatydyna, która wiążąc się z cukrem, tworzy tomatynę. Podaż nadmiernej ilości tego składnika przyczynia się do aktywacji układu odpornościowego, co może być niebezpieczne dla osób z chorobami autoimmunologicznymi, jak niedoczynność tarczycy.

Dieta przy niedoczynności tarczycy Read More »

Czy torbiel na nerce może się wchłonąć

Zdrowie /

Torbiele nerek to przestrzenie płynowe, które ulokowane są w obrębie miąższu. U ponad 90% pacjentów są one łagodnymi przypadkami, w tym niektóre nie wymagają nawet leczenia, a wyłącznie obserwacji i okresowej kontroli. Zdarzają się jednak torbiele złośliwe, w których leczenie chirurgiczne okazuje się niezbędne. Mogą być umiejscowione w jednej nerce lub powstawać obustronnie. Główną metodą diagnostyczną jest USG jamy brzusznej.

Reklama

Co to jest torbiel na nerce

Torbiele to pęcherzyki, które wypełnione są płynem skumulowanym w miąższu nerki. Ich średnica może mieć nawet kilkanaście centymetrów. Można wyróżnić kilka rodzajów torbieli nerek — małe do średnicy 5 cm średnicy przeważnie nie dają żadnych oznak, dopiero większe stanowią przyczynę dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Objawy torbieli nerek obejmują również wielomocz oraz uczucie pełności w jamie brzusznej. Mogą pojawić się także powikłania, takie jak zakażenie torbieli, któremu towarzyszy gorączka. Cechą charakterystyczną może być również powiększenie się obwodu brzucha, która najczęściej spowodowana jest wzrostem liczby torbieli. W takiej sytuacji mogą wystąpić: białkomocz, krwiomocz, bóle brzucha, kamica dróg moczowych oraz bóle okolicy lędźwiowej. Warto zauważyć, że torbiele nerkowe częściej pojawiają się u mężczyzn niż u kobiet.

Uwarunkowania genetyczne torbieli nerek

Istotną kwestią jest zwyrodnienie wielotorbielowate nerek, które jest chorobą genetyczną. W przypadku jej wystąpienia torbielowatość nerek obejmuje korę i rdzeń nerki. Schorzenie to może wystąpić już w okresie niemowlęcym, jednak przeważnie diagnozuje się je pomiędzy dziesiątym a trzydziestym rokiem życia. Może przyczynić się do takich schorzeń jak kamica nerkowa lub schyłkowa niewydolność nerek, która wymaga leczenia nerkozastępczego. Choroba przeważnie przebiega bez symptomów, a jej rozpoznanie odbywa się w pełni przypadkowo w czasie wykonania USG lub innego badania obrazowego. Pierwszymi objawami tej dolegliwości mogą być nadciśnienie tętnicze oraz bóle w okolicy lędźwiowej.

Torbiele wrodzone nerek

Zwyrodnienie wielotorbielowate nerek (torbiele wrodzone nerek) to choroba genetyczna. Jak już wcześniej wspomniano, można spotkać się również z nabytym rodzajem tej przypadłości. Przeważnie wiąże się ona z przewlekłą niewydolnością nerek, zwłaszcza u osób po dializoterapii. Przeważnie nie daje żadnych symptomów, jednak mogą pojawić się bóle w odcinku lędźwiowym, krwiomocz czy kolki nerkowe. Co istotne, nie jest jasne, jakie są powody powstawania takiej niewydolności nerek, a leczenie zazwyczaj nie jest konieczne.

Torbiel korowa nerki

Torbiel korowa nerki jest torbielą, która ulokowana jest w warstwie korowej narządu. Wyróżnia się jej dwa rodzaje: wrodzona (uwarunkowane genetycznie) oraz nabyta torbielowatość nerek. Mogą znajdować się w warstwie rdzennej, czy korowej nerki. Torbiele, które ulokowane są w obwodowych partiach narządu, mogą częściowo wychodzić poza jego granice. Wielokrotnie stwierdzone zostają torbiele proste nerki, które wymagają leczenia. To powszechna dolegliwość, której częstość występowania wzrasta z wiekiem.

Reklama

Torbiele proste nerek

Najczęstszą formą jest torbiel prosta nerki. Przeważnie występuje pojedynczo, nie gając żadnych objawów. Jednak w sytuacji, gdy torbiel jest większa, a więc jej średnica jest większa niż 5 cm, pacjent może odczuwać dolegliwości bólowe po lewej lub prawej stronie brzucha oraz w okolicy lędźwiowej. Czasami pojawiają się również symptomy ze strony układu pokarmowego, jak i również charakterystyczne uczucie ucisku i pełności w jamie brzusznej. Torbiele proste nerek, w związku z brakiem symptomów, mogą przez dłuższy czas nie zostać wykryte.

Jak szybko rośnie torbiel nerki

Torbiele występują prawie u 30% dorosłych osób. Co ciekawe, w miarę starzenia, częstotliwość ich występowania jest coraz większa. Dodatkowo mogą one powiększać się wraz z wiekiem, a tempo tego procesu jest mocno zróżnicowane i zależy od uwarunkowań genetycznych oraz prowadzonego trybu życia.

Torbiel na nerce czy to groźne

Każde ze schorzeń, które związane jest z pojawieniem się torbieli na nerkach, zarówno w obrębie miąższu nerki, jak i w rdzeniu nerki, przebiega nieco inaczej, daje inne symptomy oraz wiąże się z innymi zagrożeniami dla organizmu.

Konieczne w tym przypadku jest rozróżnienie dwóch podstawowych pojęć — wielotorbielowatość nerek oraz rak nerki. Nowotwór tworzy się w momencie, gdy właściwe komórki w nerce przestają prawidłowo funkcjonować i rozrastają się w sposób niekontrolowany. Najczęściej spotykaną formą raka nerki u osób dorosłych jest rak nerkowokomórkowy (RCC), który stanowi około 80-85% guzów w obrębie nerki. Raki, które powstają w miedniczce nerkowej, stanowią jedynie 8% wszystkich przypadków. Z kolei inne, rzadkie guzy obejmują całą resztę. Torbiele nerek to przypadłość, której nie należy lekceważyć. Warto regularnie diagnozować je w celu kontroli w poradniach nefrologicznych.

Jak pozbyć się torbieli na nerce

W większości przypadków, bez względu na to, jakie są przyczyny pojawienia się torbieli na nerkach, wymagają one leczenia chirurgicznego lub farmakologicznego. Rekomendowana jest obserwacja oraz systematyczna kontrola w badaniu przesiewowym, jakim jest USG jamy brzusznej. W przypadku pojawienia się nasilonych dolegliwości bólowych stosuje się leki rozkurczowe i leki przeciwbólowe, natomiast gdy pojawia się krwiomocz, wskazany jest brak wysiłku fizycznego, odpoczynek oraz zapobieganie niedokrwistości (do której tendencje mają przede wszystkim pacjenci dializowani).

Leczenie torbieli nerek

Torbiele nerki zazwyczaj nie wymagają żadnego leczenia, gdyż są one bezobjawowe. Oczywiście rekomenduje się kontrolę lekarską oraz przesiewowe badania USG, jak i również obserwację symptomów współistniejących.

Gdy badanie USG jamy brzusznej wykaże, iż torbiele nabyte lub wrodzone uciskają na sąsiednie narządy, wskazane jest jej nakłucie po to, aby usunąć płyn znajdujący się wewnątrz torbieli. Leczenie operacyjne stosuje się wtedy, gdy doszło do zakażenia zawartości torbieli, krwawienia z niej lub gdy zmiana przyczynia się do utrudnionego odpływu moczu z nerki.

Reklama

W przypadku zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek stosuje się leczenie objawowe, którego celem jest łagodzenie symptomów i leczenie powikłań. Wielokrotnie w przebiegu schorzenia następuje rozwój przewlekłej niewydolności nerek, która jest konsekwencją uszkodzenia jej funkcji. W takim przypadku stosuje się leczenie farmakologiczne zaburzeń lipidowych i nadciśnienia oraz odpowiednio dostosowaną dietę. Wraz z postępem choroby koniecznością może okazać się włączenie dializoterapii.

Czy torbiel na nerce może się wchłonąć Read More »

Kiedy odpada skrzep po wyrwaniu zęba

Zabiegi, Zdrowie /

Po usunięciu zęba w dziąśle powstaje skrzep. Zazwyczaj rana goi się w ciągu kilku dni, jednak cały przebieg tego procesu, ze względu na różne czynniki zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne, może wydłużyć się nawet do kilku tygodni. Po ekstrakcji zęba krew krzepnie w zębodole. Kolejno tworzy się włóknik. Zdarza się, że skrzep po usunięciu zęba w ogóle nie powstaje, zostaje wypłukany lub wypada. Po wyrwaniu zęba rekomenduje się ograniczenie jedzenia i picia na minimum dwie godziny, a także należy zadbać o higienę jamy ustnej przy regularnym szczotkowaniu.

Reklama

Ile goi się rana po wyrwaniu zęba

Przebieg procesu gojenia po zabiegu ekstrakcji oraz jego finalny efekt są zależne od ogólnego stanu pacjenta, stopnia trudności zabiegu, jak i od zęba. Rana powinna wykazywać cechy gojenia się lub zagoić się w czasie do dwóch tygodni od chwili wyrwania zęba. Inaczej sytuacja kreuje się przy usunięciu ósemki, którego proces gojenia się może trwać nawet dwa miesiące.

Tak więc w przypadku nieskomplikowanego usunięcia zęba dziąsło zarasta „dziurę w kości” po upływie około dwóch tygodni od zabiegu, a czas odbudowy przykrytej dziąsłem tkanki kostnej może wydłużyć się nawet do pół roku po ekstrakcji zęba.

Jak powinna wyglądać rana po wyrwaniu zęba

W pierwszym etapie rana po wyrwanym zębie powinna cechować się tym, że w zębodole pojawi się krew, która wypełni jego wnętrze. W czasie kilkunastu minut zgromadzona krew przekształci się w skrzep, który jest konieczny do właściwego przebiegu procesu gojenia się tego typu rany.

Powstały w ten sposób skrzep to naturalna bariera fizjologiczna, która chroni przed drobnoustrojami oraz przed nadmiernym odwodnieniem. Ciągłość tkanek na skutek urazu, w tym przypadku w efekcie ekstrakcji zęba sprawia, że następuje natychmiastowe zwężenie światłą naczyń krwionośnych.

W sytuacji, w której nastąpi wypłukanie powstałego skrzepu, mogą pojawić się powikłania po ekstrakcji zęba, które określane są suchym zębodołem. Zazwyczaj schorzenie to ma miejsce w trakcie usunięcia zębów dolnego łuku i obejmuje ono około 4% pacjentów.

Jak przebiega proces gojenia się rany po ekstrakcji zęba

Wyróżnia się trzy fazy gojenia się rany po usunięciu zęba:

Faza 1: Zasklepienie się naczyń krwionośnych — następuje wtedy, gdy ząb zostanie wyrwany. W tym czasie powstaje przestrzeń, która wypełnia się krwią. Jest to moment rozpoczęcia się procesu krzepnięcia. Po mniej więcej piętnastu minutach tworzy się skrzep, który jest naturalną ochroną przed tym, aby nie nastąpiło zakażenie różnego rodzaju bakteriami lub odwodnienie. Podczas procesu krzepnięcia krwi, poprzez aktywację zawartych w organizmie enzymów, ma miejsce polimeryzacja białka osocza krwi. Jej konsekwencją jest powstanie włókniaka, który formuje oraz zasklepia brzegi rany po ekstrakcji zęba. Wszystko to trwa mniej więcej 45 minut. Jest to proces automatyczny i nie wymaga żadnej stymulacji (z wyjątkiem przypadku, w którym pacjent ma problemy z krzepnięciem krwi).

Faza 2: Oczyszczanie się rany — po usunięciu zęba, w miejscu przerwania tkanki, następuje stan zapalny. Naturalną reakcją organizmu na taki stan rzeczy jest kumulowanie w pobliżu rany komórek odpornościowych, takich jak granulocyty, mikrofagi, fibroblasty czy limfocyty. W czasie 12 godzin od wyrwania zęba opróżniają one ranę z pozostałości tkanek, z różnego rodzaju bakterii, które przeniknęły do tego miejsca oraz z powstającego po zaschnięciu rany skrzepu.

Faza 3: Odbudowanie naczynek krwionośnych i tkanki łącznej — w ostatniej fazie gojenia się rany komórki skórne, określane jako fibroblasty, rozpoczynają tworzenie włókien kolagenowych. Ostatnia faza trwa, w zależności od jej skali, od kilku dni do nawet jednego miesiąca lub więcej. Najkrócej proces gojenia się tego typu rany przebiega przy zębach przednich, najdłużej natomiast w przypadku siódemek lub ósemek.

Reklama

Płukanie jamy ustnej po zabiegu usunięcia zęba

Nie każdy wie, że najlepszą odpowiedzią na pytanie, jak przyspieszyć gojenie dziąsła po wyrwaniu zęba, należy właśnie płukać jamę ustną.

Płukanie jamy ustnej po ekstrakcji zęba jest rekomendowane, nie tylko ze względu na nieprzyjemny zapach z buzi. Co więcej, trzeba wykonać je z zachowaniem sporej ostrożności. W związku z delikatnością skrzepu, który tworzy się w miejscu rany, nie powinno się płukać jamy ustnej drażniącymi środkami i zbyt intensywnie. Stosowane preparaty muszą cechować się działaniem przeciwbakteryjnym i odkażającym. Warto także skorzystać z właściwości leczniczych ziół, a mianowicie postawić na napary wykonane z szałwii lub rumianku. Innym ciekawym rozwiązaniem wspierającym kurację dziąsła po wyrwanym zębie jest zastosowanie płynu o właściwościach leczniczych, który przeznaczony jest właśnie do tego typu rany. Należy pamiętać, że nie może on zawierać alkoholu, ponieważ wykazuje on drażniące działanie. Lepszym rozwiązaniem jest produkt, który zawiera łagodne substancje, takie jak na przykład witamina B5 czy witamina E, które wspierają regeneracje tkanek.

Czy skrzep po wyrwaniu zęba wypada

Odpowiedź brzmi tak. Zaburzenia w gojeniu się rany po wyrwaniu zęba lub nieprawidłowe dostosowanie się do zaleceń lekarza może doprowadzić do wypadnięcia skrzepu. Szczególną uwagę należy zwrócić w ciągu najbliższych dwóch godzin po wyrwaniu zęba. Należy wtedy oszczędzać jamę ustną. W związku z czym konieczne jest powstrzymanie się od picia napojów, picia alkoholu, jedzenia gorących pokarmów, palenia papierosów bądź zbyt intensywnego wysiłku fizycznego w tym czasie.

Kiedy odpada skrzep po wyrwaniu zęba

Zazwyczaj jest tak, że po wykonanym zabiegu lekarz informuje, ile czasu w jamie ustnej będzie utrzymywał się skrzep po wyrwaniu zęba oraz jak długo będzie goić się rana. W prawidłowym procesie gojenia zębodołu struktura utrzymuje się, a w tym czasie ulega przebudowie, aby rana w późniejszym czasie mogła się zasklepić. Proces ten może odbywać się nawet przez miesiąc, a w przypadku ósemek jeszcze dłużej. W przypadku wypadnięcia skrzepu niezbędna jest konsultacja z lekarzem, gdyż może to doprowadzić do zaburzenia procesu gojenia.

Jak wygląda skrzep po wyrwaniu zęba

Głównym zadaniem powstałego skrzepu jest ochrona rany przed szkodliwymi dla procesu gojenia czynnikami. Tak więc pełni on funkcję ochronną. Zawarte w skrzepie składniki morfotyczne wydzielają czynniki, które mają wpływ na powstawanie nowych naczyń krwionośnych. Z początku skrzep jest koloru czerwonego, jednak z czasem przypomina on naturalny opatrunek, a więc staje się on delikatną błonką o białej barwie.

Wypadł mi skrzep po wyrwaniu zęba — co robić

Skrzeplina po wyrwaniu zęba ma niskie pH, które hamuje rozwój większości bakterii. Może to doprowadzić do jednego z powikłań poekstrakcyjnych, które przyczyniają się do powstania bolesnego, suchego zębodołu. Jest to proces zapalny, który rozwija się w 2-3 dobie po zabiegu w efekcie zapalenia zębodołu. Objawem takiego stanu jest bardzo silny ból, który utrudnia codzienne funkcjonowanie. W takim przypadku konieczne jest udanie się do lekarza, który dokona wypłukania suchego zębodołu lekami przeciwbakteryjnymi, wyrównującymi pH oraz poda tabletkę przeciwzapalną.

Reklama

Ile zarasta dziurka po wyrwaniu ósemki

Według specjalistów proces gojenia się rany po usunięciu zęba mądrości może potrwać tydzień. Przeważnie taka rana jest zaszywana, a wyjęcie szwów następuje po siedmiu dniach. Warto wiedzieć, iż w szczególnych przypadkach, szwy pozostawia się na dłuższy czas, np. do 10 dni. Po wykonanym zabiegu w gabinecie stomatologicznym tkanka miękka przez kolejne tygodnie może wykazywać nadwrażliwość. Warto wiedzieć, iż w przypadku skrzepu po ekstrakcji zęba ósmego, pod blizną proces gojenia kości może trwać nawet do 6 miesięcy po wykonanym zabiegu.

Kiedy odpada skrzep po wyrwaniu zęba Read More »

Pierwsze objawy tarczycy

Zdrowie /

Tarczyca, narząd w kształcie motyla znajdujący się w szyi, odpowiada za produkcję i wydzielanie hormonów, które kontrolują metabolizm organizmu. Gdy choruje tarczyca — choruje całe ciało. Tarczyca odpowiada za wiele procesów życiowych i tak naprawdę reguluje pracę całego organizmu. Jeśli masz problem z tarczycą, odczuwać możesz to na wiele sposobów.

Reklama

Za co odpowiada tarczyca

Tarczyca to narząd wydzielający hormony odpowiedzialne za regulację przemian metabolicznych. Są nimi: tyroksyna (T4) oraz trójjodotyronina (T3). Regulują one metabolizm, temperaturę ciała i pracę serca co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tarczycy.

Tarczyca jest odpowiedzialna za produkcję hormonów, które kontrolują, jak organizm wykorzystuje energię, produkuje białka i wchłania jod. Kiedy nie produkuje wystarczającej ilości hormonu tarczycy lub produkuje jego nieprawidłowe ilości, rozwija się u Ciebie choroba zwana niedoczynnością tarczycy (niska czynność tarczycy).

Hormony tarczycy pomagają zamienić jedzenie w energię, zwiększając tempo, w jakim organizm spala kalorie. Mają również wpływ na to, jak organizm wykorzystuje tłuszcz i węglowodany. Są niezbędne dla normalnego wzrostu i rozwoju w czasie ciąży i dzieciństwa, a także zdrowia kości u dorosłych.

Hormon tarczycy kontroluje wiele procesów w organizmie, w tym:

  • jak szybko Twój organizm zużywa energię;
  • jak wrażliwe jest Twoje ciało na inne hormony;
  • jak organizm wykorzystuje białka, węglowodany i tłuszcze na energię.

Choroby tarczycy

Istnieje wiele różnych rodzajów chorób tarczycy, w tym:

Niedoczynność tarczycy — kiedy tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości swoich hormonów. Niedobór hormonów tarczycy może powodować zmęczenie, depresję i przyrost wagi.

Nadczynność tarczycy — tarczyca wytwarza zbyt dużo hormonu tarczycy. Nadczynność tarczycy może powodować zmiany w zachowaniu lub nastroju, utratę wagi bez podejmowania prób, zwiększony apetyt i kołatanie serca.

Guzki tarczycy — wzrost na powierzchni tarczycy, który może powodować nadczynność lub niedoczynność tarczycy, jeśli jest niedoczynny.

Zapalenie tarczycy Hashimoto — Autoimmunologia tarczycy występuje, gdy twój układ odpornościowy myli tarczycę z obcym najeźdźcą i atakuje ją. Może powodować bezbolesne powiększenie tarczycy (wole). Choroba Hashimoto może również prowadzić do niedoczynności tarczycy. W rzadkich przypadkach może być związana z nadczynnością tarczycy.

Choroba Gravesa Basedowa. Choroba Gravesa to stan, który powoduje nadprodukcję hormonu tarczycy przez przysadkę mózgową, a także powiększenie tarczycy (wole).

Rak tarczycy. Rak tarczycy występuje, gdy złośliwe komórki tworzą się w tkankach tarczycy i zaczynają rosnąć agresywnie i niekontrolowanie.

Objawy nadczynności tarczycy

Nadczynność tarczycy jest wynikiem nadczynności gruczołu tarczowego. Jeśli tarczyca produkuje zbyt dużo hormonu zwanego tyroksyną, jest to znane jako nadczynność tarczycy.


Oznaki i objawy chorób tarczycy obejmują:

  • ogólne zmęczenie;
  • niepokój, drażliwość;
  • nierównomierny sposób bicia serca;
  • problemy ze snem;
  • osłabienie siły mięśniowej, szczególnie w rękach i nogach;
  • zaparcia lub biegunka;
  • zaburzenia miesiączkowania (częste i obfite miesiączki);
  • zmniejszone libido;
  • zwiększona potliwość w nocy;
  • drżenie rąk;
  • uczucie gorąca;
  • nietolerancja ciepła;
  • utrata wagi pomimo zwiększonego apetytu;
  • słabe, wypadające włosy.
Reklama

Nadczynność tarczycy objawy skórne

Objawy nadczynności tarczycy mogą pojawić się nagle lub rozwijać się w czasie. Skóra jest największym organem ciała i może być dotknięta przez wiele warunków. Nadczynność guzków tarczycy jest jednym z takich warunków, które mogą wpływać na skórę. Podczas nadczynności tarczycy może wystąpić zwiększona potliwość. Wpływa to również na stan naszych włosów i paznokci — są cienkie i łamliwe.

W niektórych przypadkach może wystąpić trądzik i sucha skóra, ze zdolnością do pęknięć (szczególnie na łokciach).

Leczenie nadczynności tarczycy

Opcje leczenia obejmują terapię lekami i leczenie jodem radioaktywnym. Leki mogą pomóc zmniejszyć objawy i spowolnić lub zatrzymać proces chorobowy. Usunięcie całości lub części tarczycy może być wymagane w niektórych przypadkach.

Leki na nadczynność tarczycy

Leki na nadczynność tarczycy obejmują leki przeciwtarczycowe, takie jak propylotiouracyl (Thyrosan) i tiamazol (Thyrozol, Metizol), które blokują produkcję hormonu tarczycy poprzez zakłócanie syntezy T3 i T4. Lekarstwa te zwykle potrzebują kilku tygodni, aby zadziałać, mogą powodować skutki uboczne, takie jak biegunka czy nudności.

Leczenie jodem promieniotwórczym

Leczenie jodem radioaktywnym nadczynności tarczycy jest stosunkowo bezpieczną i skuteczną metodą leczenia. Może być stosowany do leczenia nienowotworowych guzków w tarczycy, lub całego gruczołu, jeśli jest nadczynny.

Leczenie jodem radioaktywnym jest często stosowane jako pierwsza linia leczenia nadczynności tarczycy. Polega ono na wstrzyknięciu niewielkiej ilości radioaktywnego jodu do żyły w ramieniu. Następnie wykonuje się USG tarczycy, aby sprawdzić, czy wszystkie nieprawidłowe komórki zostały zniszczone przez promieniowanie.

Operacja

Operacja usunięcia tarczycy jest częstym sposobem leczenia nadczynności tarczycy. Większość osób, które mają operację nie potrzebują dalszego leczenia. Głównym leczeniem nadczynności tarczycy jest operacja usunięcia całej lub części tarczycy.

Niedoczynność tarczycy objawy

Niedoczynność tarczycy to stan, w którym tarczyca nie produkuje wystarczającej ilości hormonu tyroksyny. Jest to powszechne schorzenie i zwykle rozwija się we wczesnej dorosłości, choć niektórzy ludzie mają je od dzieciństwa. Istnieje wiele objawów niedoczynności tarczycy, i mogą się różnić od osoby do osoby. Niektóre wspólne objawy obejmują:

  • Przyrost masy ciała,
  • zmęczenie i niski poziom energii,
  • suchość skóry i wypadanie włosów,
  • wrażliwość na zimno (hipotermia),
  • skurcze mięśni i bóle stawów,
  • depresja,
  • zaparcia.

Istnieją dwa rodzaje niedoczynności tarczycy:

Pierwotna niedoczynność tarczycy występuje, gdy twoja tarczyca nie produkuje wystarczająco dużo hormonów na własną rękę.

Wtórna niedoczynność tarczycy występuje, gdy przysadka mózgowa nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu stymulującego tarczycę (TSH), który sygnalizuje tarczycy wytwarzanie większej ilości hormonów.

Jak leczyć niedoczynność tarczycy?

Leczenie niedoczynności tarczycy obejmuje przyjmowanie syntetycznych tabletek z hormonem tarczycy (lewoturoksyna). Długotrwałe stosowanie tych leków może zwiększyć ryzyko wystąpienia raka, dlatego ważne jest, aby najpierw rozważyć inne opcje leczenia. W niektórych przypadkach, takich jak w przypadku choroby Hashimoto lub poporodowego zapalenia tarczycy, przyjmowanie leków może nie być w ogóle konieczne.

Tarczyca u mężczyzn objawy

U mężczyzn choroby tarczycy są przyczyną zmniejszonego libido i powodują zaburzenia erekcji. Niekiedy może wystąpić również powiększenie piersi u mężczyzn nieprzyjmujących sterydów, lub suplementów estrogenowych. Mężczyźni mogą również doświadczyć przyrostu masy ciała, pomimo ćwiczeń czy stosowania diety co może powodować spowolnienie metabolizmu w przypadku niedoczynności tarczycy. Może wystąpić również osłabienie mięśni, co może być dość niekomfortowe dla osób uprawiających sport.

Przyczyny niedoczynności tarczycy

Niedoczynność tarczycy jest powszechnym stanem, który może wpływać na Twój metabolizm, poziom energii i masę ciała. Występuje, gdy Twoja tarczyca nie produkuje wystarczającej ilości hormonu tarczycy. Może się to zdarzyć, jeśli gruczoł jest uszkodzony lub jeśli przysadka mózgowa nie produkuje wystarczającej ilości hormonu stymulującego tarczycę (TSH).

Niedoczynność tarczycy może rozwinąć się w każdym wieku, ale jest bardziej powszechna u starszych dorosłych. Do częstych przyczyn niedoczynności tarczycy należą:

Choroba Hashimoto — zaburzenie autoimmunologiczne, które uszkadza tarczycę i uniemożliwia jej wytwarzanie wystarczającej ilości hormonu tarczycy

Starzenie się — wraz z wiekiem tarczyca może stać się mniej aktywna i produkować niższy poziom hormonu

Inne warunki — niektóre rodzaje raka, ciężkie urazy głowy, operacje na obszarze szyi, infekcje, niektóre leki i zabiegi radiacyjne na obszarze szyi mogą powodować niedoczynność tarczycy

Reklama

Nieleczona niedoczynność tarczycy

Nieleczona niedoczynność tarczycy może prowadzić do wielu powikłań, w tym:

  • Choroby serca,
  • osteoporoza,
  • niepłodność,
  • osłabienie umysłowe i demencja,
  • niska temperatura ciała (hipotermia),
  • zaparcia.

Przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

Przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie jest stanem, w którym układ odpornościowy organizmu atakuje tarczycę.

Co powoduje przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy?

W większości przypadków przyczyna przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy jest nieznana. Jednak niektórzy ludzie mają dziedziczną predyspozycję genetyczną do tego stanu. Kobiety są bardziej narażone na rozwój przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy niż mężczyźni.

Przewlekłe zapalenie tarczycy może być również wywołane przez niektóre infekcje lub leki. Jeśli miałaś wcześniej infekcję lub przyjmowałaś antybiotyki, lub tabletki antykoncepcyjne, które wpływają na Twój układ odpornościowy, możesz być w grupie podwyższonego ryzyka rozwoju tego schorzenia.

Objawy są podobne do objawów nadczynności tarczycy spowodowanej chorobą Gravesa-Basedowa. Może również wpływać na stan psychiczny chorego, poprzez wystąpienie agresji, lęków i napadów złości. Więcej na ten temat znajdziesz w artykule pt. Nadczynność tarczycy objawy psychiczne.

Pierwsze objawy tarczycy Read More »