Redakcja Medicaldiet

Tkliwy ząb po leczeniu kanałowym

Zabiegi /

Leczenie kanałowe to często jedyny sposób na uratowanie zęba mocno zaatakowanego przez próchnicę. Usunięcie miazgi i wprowadzenie na jej miejsce wypełnienia pozwala uniknąć ekstrakcji. Ból po leczeniu kanałowym jest normalnym zjawiskiem, świadczącym o regenerowaniu się uszkodzonych tkanek. Ząb w pierwszych tygodniach po zabiegu staje się bardzo delikatny i wrażliwy na nacisk, dlatego konieczne jest zachowanie należytej ostrożności, żeby nie narazić go na uszkodzenie.

Reklama

Jak uśmierzyć ból zęba po leczeniu kanałowym?

W czasie leczenia kanałowego stomatolog usuwa miazgę zębową i wypełnia pustą przestrzeń substancją protetyczną. Dzięki temu można ocalić zewnętrzną część zęba przed usunięciem. Zabieg dość mocno narusza tkanki i dziąsła, dlatego przez pierwsze dni odczuwamy dolegliwości bólowe w obrębie miejsca, gdzie przeprowadzono endodoncję. Ból nasila się znacznie przy nagryzaniu nawet średnio twardych pokarmów, również picie gorących i zimnych napojów może sprawiać dyskomfort.

Pacjenci mają różną tolerancję na ból zęba po leczeniu kanałowym. Niektórzy w ogóle nie zwracają na to uwagi, inni przez pierwsze dni po zabiegu nie są w stanie normalnie funkcjonować. Niezbędne okazuje się znalezienie sposobu na ukojenie bólu. Można w tym celu przyjmować leki przeciwbólowe, albo zastosować domowe sposoby, które często okazują się być bardzo skuteczne.

Ile czasu boli ząb po założeniu lekarstwa?

Ból pojawia się również po założeniu tak zwanego lekarstwa, czyli tymczasowego opatrunku na ząb przygotowanego do leczenia kanałowego w czasie kolejnych wizyt. Stosuje się to rozwiązanie jeżeli zabieg jest na tyle skomplikowany, że nie można go wykonać w całości za jednym razem. Lekarstwo osłania oczyszczone wnętrze zęba, zanim umieści się w nim wypełnienie. Dyskomfort po zastosowaniu opatrunku może trwać przez kilka dni, zwykle nie dłużej niż tydzień.

Ból zęba po zatruciu — co pomaga?

Poważne zabiegi dentystyczne, takie jak leczenie kanałowe dość mocno naruszają tkanki i nerwy wewnątrz jamy ustnej. Dzięki znieczuleniu możemy bezboleśnie przetrwać wszystkie działania podejmowane przez stomatologa, niestety problemy pojawiają się już po skończonej wizycie. Regeneracja i gojenie się ran wymaga czasu, wiąże się z nieuniknionym bólem, który zwykle zmniejsza się z każdym kolejnym dniem.

Pacjenci często zastanawiają się jak uśmierzyć ból zęba po leczeniu kanałowym, szczególnie jeżeli jest on bardzo dotkliwy. Stosowanie leków przeciwbólowych jest najszybszym sposobem na zniwelowanie bólu. Bardzo często dostępne bez recepty tabletki są wystarczająco skuteczne na pokonanie bólu. Jeżeli zabieg był wyjątkowo inwazyjny i znacząco naruszył nerwy, konieczne może być przyjmowanie silniejszych środków, dostępnych wyłącznie na receptę.

Czy ząb po leczeniu kanałowym może boleć?

Oczyszczenie kanałów i usunięcie miazgi zębowej wiąże się z nieuniknionymi uszkodzeniami tkanek w jamie ustnej. Dlatego ból odczuwany w pierwszych dniach od zakończenia leczenia kanałowego jest standardowym zjawiskiem, które nie powinno wzbudzać powodów do obaw. Z czasem ból powinien się zmniejszać i wkrótce całkowicie zniknie.

Bywa niestety, że ból nie tylko nie znika, ale utrzymuje się i jest coraz mocniej odczuwalny. To może być oznaka wystąpienia stanu zapalnego. Jest wiele czynników, które mogą do tego doprowadzić, najczęściej powodem okazuje się niedokładne oczyszczenie kanałów zębowych. W takim przypadku leczenie kanałowe należy powtórzyć, naprawiając poprzednie błędy. Jeżeli po zabiegu czujesz ból utrzymujący się powyżej 3 tygodni, jest bardzo możliwe, że przyczyną jest właśnie stan zapalny.

Reklama

Ból zęba po leczeniu kanałowym po kilku miesiącach

Zdarza się, że dolegliwości w następstwie leczenia kanałowego występują po długim czasie od zabiegu, bywa, że nawet po kilku latach. Stan zapalny pojawia się w niedokładnie oczyszczonych kanałach, powodując ból. Konieczna jest w takim przypadku jak najszybsza konsultacja z lekarzem stomatologiem. Wykonanie prześwietlenia RTG pozwoli ocenić stan kanałów i zdecydować o powtórzeniu zabiegu endodoncji.

Bywa, że ból jest reakcją uczuleniową na skład chemiczny wypełnienia, potrzebne może być zastąpienie go innym środkiem. Dolegliwości występujące po długim czasie od leczenia biorą się także z infekcji bakteryjnych rozwijających się w nieusuniętych resztkach miazgi zębowej, zalecane jest wówczas leczenie antybiotykiem.

Zatruty ząb boli przy nacisku

Za większość naszych problemów stomatologicznych odpowiada wynikająca z nieodpowiedniej higieny próchnica zębów. Leczenie kanałowe jest ostatnim ratunkiem na ocalenie mocno naruszonego zęba. Chociaż wypełnienie protetyczne zapewni mu wytrzymałość, to w pierwszych dniach po zabiegu ząb jest tkliwy i bardzo delikatny. Stanowczo unikaj gryzienia twardych potraw tuż po zakończeniu leczenia kanałowego, mogłoby to doprowadzić do uszkodzeń. Staraj się spożywać wyłącznie miękkie i płynne pokarmy.

Ból zęba po leczeniu kanałowym przy nacisku

Jeżeli masz taką możliwość, staraj się przeżuwać jedzenie drugą stroną zębów, tak żeby w jak najmniejszym stopniu angażować te świeżo wyleczone. Zachowuj ostrożność w czasie szczotkowania zębów i unikaj dotykania bolącego miejsca językiem. Tkanki i nerwy potrzebują czasu, żeby się zregenerować i uodpornić. Jeżeli mimo upływu kolejnych dni, zęby nadal są tkliwe i bolą w czasie gryzienia, udaj się na wizytę stomatologiczną, żeby ocenić czy leczenie przebiegło właściwie.

Co zrobić gdy odczuwamy tkliwość zęba po leczeniu kanałowym?

Dobrym sposobem na przyspieszenie regeneracji po zabiegu jest stosowanie płukanek z szałwii i rumianku. Zioła pozwalają uśmierzyć ból zęba po leczeniu kanałowym i przeciwdziałają powstawaniu stanu zapalnego. Przygotowanie płukanki jest niezwykle proste. Wystarczy zalać suszone liście szałwii wrzącą wodą. Po przestudzeniu naparu przepłukuj nim jamę ustną, to łagodny środek, który możesz stosować kilka razy dziennie.

Reklama

Pamiętaj, ze najlepszym sposobem na uniknięcie konieczności leczenia kanałowego i wiążącego się z tym bólu, jest zapobieganie powstawaniu próchnicy, przez dbanie o właściwą higienę jamy ustnej. Regularne szczotkowanie uchroni przed ubytkami i występowaniem takich przypadłości jak odwapnienia na zębach. W przypadku odczuwania nawet niewielkiego bólu należy zgłosić się na wizytę dentystyczną, stomatolog od razu oceni stopień rozwoju próchnicy. Im szybciej podejmie się działanie, tym większa szansa na uniknięcie inwazyjnych zabiegów, takich jak leczenie kanałowe.

Tkliwy ząb po leczeniu kanałowym Read More »

Aloes do picia na odchudzanie

Dieta, Uroda i pielęgnacja ciała /

Aloes jest cenną rośliną znaną z właściwości prozdrowotnych i wykorzystywaną od czasów starożytnego Egiptu. Dzisiejsze badania potwierdzają zbawienne działanie tej rośliny na kondycję i odporność organizmu. Jego właściwości wykorzystuje się w wielu produktach kosmetycznych, lekach oraz suplementach diety. Włączenie do codziennej diety soku z aloesu może wspomóc procesy odchudzania.

Reklama

Aloes do picia właściwości

Aloes zawiera wiele cennych składników:

  • Witaminy z grypy B, witaminę A i C oraz kwas foliowy,
  • minerały -magnez, chrom, cynk, selen, żelazo, miedź, potas, mangan,
  • błonnik,
  • aminokwasy,
  • sterole roślinne,
  • kwasy tłuszczowe.

Sok aloesowy wspiera układ immunologiczny, działa przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Picie soku aloesowego pomaga utrzymać prawidłowe pH żołądka, dlatego jest pomocny w chorobie wrzodowej żołądka lub innych stanów zapalnych przewodu pokarmowego. Wspomaga leczenie alergii. Aloes reguluje ciśnienie tętnicze krwi oraz poziom cholesterolu. Dodatkowo przyspiesza przemianę materii, dzięki czemu wspiera oczyszczanie organizmu z toksyn. Intensywniejsza przemiana materii to również większe spalanie kalorii, dlatego picie napojów aloesowych może ułatwić oczyszczanie organizmu z toksyn oraz odchudzanie.

Aloes na zaparcia

Aloes do picia upłynnia masy kałowe w jelitach, dzięki czemu ułatwia wypróżnianie. W przypadku zaparć zalecana dzienna dawka wynosi 50 ml soku z aloesu, który najlepiej spożyć przed posiłkiem. Sok aloesowy możemy rozcieńczyć w wodzie lub soku.

Sok z aloesu na jelita

Picie aloesu pobudza perystaltykę jelit, dzięki czemu wspomaga usuwanie złogów z jelit. Oczyszczenie jelit, poprawia wchłanialność witamin z pokarmu. Oczyszczone ze złogów jelita pracują sprawniej -metabolizm przyspiesza, wspomagając proces odchudzania.

Właściwości przeczyszczające soku z aloesu

Za działanie przeczyszczające odpowiada część rośliny, znajdująca się między skórką a miąższem, zawierająca antrachinony, związki odpowiedzialne za przeczyszczanie. Właściwości przeczyszczające soku z aloesu mogą okazać się przydatne w zaparciach oraz kuracjach oczyszczających jelita ze złogów. Oczyszczone jelita to klucz do prawidłowego przebiegu procesu odchudzania.

Reklama

Jak zrobić sok z aloesu na odchudzanie

W aptekach i sklepach dostępnych jest wiele napojów na bazie aloesu, jednak możemy z powodzeniem wykonać go sami w domu. Sok pozyskuje się z liści aloesu -najpopularniej stosowaną do tego celu odmianą jest aloes zwyczajny. Najlepiej wybrać roślinę, nie więcej niż 5-letnią. Przed przystąpieniem do przygotowania najlepiej przez tydzień nie podlewać rośliny. Dzięki temu będziemy mieć pewność, że jej mięsiste liście posiadają maksymalną ilość składników odżywczych.

Potrzebne będzie około 40 cm liści z aloesu, które po ścięciu należy włożyć na 12 godzin do lodówki. Po wyjęciu z lodówki odcinamy boki liści i obieramy je ze skórki. Zostawiamy jedynie przezroczysty, lepki miąższ, znajdujący się pod skórką, to w nim znajdują się wszystkie cenne właściwości aloesu. Miąższ najlepiej jest wyjąć plastikową łyżeczką, ponieważ w kontakcie ze skórą utlenia się i traci część swoich właściwości. Następnie zblendować miąższ z dodatkiem soku z dwóch cytryn oraz łyżki miodu. Tak przygotowany sok przechowywać w lodówce w ciemnym, szklanym naczyniu przez okres nieprzekraczający 2 tygodnie.

Jak przyrządzić nalewkę aloesową

Aloes można również pić w formie nalewki. Domową nalewkę aloesową przygotujemy, miksując 100 g świeżych liści z 50 g miodu i 50 ml spirytusu. Tak przygotowaną nalewkę należy przechowywać w butelce z ciemnego szkła i odstawić na 5 dni w chłodne miejsce, po upływie tego czasu przechowywać w lodówce. Nalewkę aloesową najlepiej pić w dawce jedna łyżeczka dziennie przed posiłkiem.

Aloes jak stosować

Aloes można stosować wewnętrznie do picia oraz zewnętrznie na skórę i włosy. Stosowany wewnętrznie jest szczególnie polecany jeśli zależy nam na oczyszczeniu organizmu z toksyn, co jednocześnie wpływa pozytywnie na procesy odchudzania. Wystarczy przeciąć świeży liść aloesu i przyłożyć go do rany, obtarcia czy skaleczenia — przyspiesza on procesy gojenia. Świeży żel z liści aloesu jest pomocny również przy oparzeniach.

Sok z aloesu dawkowanie

Zalecana dzienna dawka soku z aloesu to 50 ml soku wypitego przed posiłkiem. Taka kuracja oczyści organizm, pobudzi metabolizm oraz wspomoże procesy odchudzania. Ważne jest, żeby nie przekraczać zalecanej dziennej dawki, ponieważ może to przynieść odwrotny skutek do zamierzonego.

Sok z aloesu jak długo stosować

Sok aloesowy należy stosować w formie kuracji, np. odchudzającej, podczas której pijemy sok lub miąższ aloesowy. Zaleca się, aby kuracja trwała od 10 do 20 dni. Jeśli stosujemy kurację 20-dniową, sok powinniśmy wypijać co drugi dzień.

Reklama

Sok z aloesu przeciwwskazania

Sok aloesowy należy stosować według zaleceń, ponieważ picie go w większych dawkach może zaburzyć gospodarkę elektrolitową. Przeciwskazania do stosowania:

  • Cukrzyca (aloes obniża poziom cukru we krwi),
  • ciąża i karmienie piersią,
  • choroby układu autoimmunologicznego (np. Hashimoto),
  • choroby jelit,
  • choroby nerek,
  • wiek — nie należy stosować go u dzieci,
  • hemoroidy.

Sok z aloesu skutki uboczne

Należy pamiętać, że aloes zawiera silnie działające substancję i jego nieodpowiednie stosowanie, zamiast zamierzonych efektów odchudzających może ponieść za sobą szereg skutków ubocznych jak biegunka czy niestrawność. Ze względu na możliwe działanie przeczyszczające może powodować wypłukiwanie elektrolitów z organizmu oraz zaburzenia funkcji jelit. Należy pamiętać, że zioła mogą jedynie wspomagać procesy odchudzania, natomiast podstawą jest prawidłowe odżywianie i odpowiednia ilość aktywności fizycznej.

Aloes do picia na odchudzanie Read More »

Co pić przy nadkwasocie żołądka

Zdrowie /

Nadkwasota żołądka to nieprzyjemna dolegliwość w przewodzie pokarmowym, która przyczynia się do powstania takich objawów, jak ból żołądka i zgaga. Za główną przyczynę nadkwaśności żołądka jest niewłaściwy sposób odżywiania. Dlatego też leczenie tego zaburzenia rozpoczyna się od zmiany nawyków żywieniowych. W przeciwdziałaniu tej dolegliwości niejednokrotnie stosuje się zioła oraz różnego typu środki farmakologiczne.

Reklama

Nadkwasota żołądka

Nieprawidłowa dieta, picie alkoholu, stres i palenie papierosów to główne przyczyny wystąpienia nadkwasoty żołądka. Powodem tej doleglowość jest wzrost zawartości kwasu solnego w soku żołądkowym. W sytuacji, w której śluz wyścielający warstwę wewnętrzną żołądka nie spełnia odpowiednio swojej funkcji ochronnej i jest uszkadzany — co charakteryzuje chorobę wrzodową żołądka lub refluks — wtedy pacjent skarży się na nieprzyjemne dolegliwości w obrębie przewodu pokarmowego.

Nadkwasota żołądka objawy

Nadkwasotę żołądka cechują takie symptomy, jak:

  • Zgaga jest to uczucie ciągłego i palącego bólu w przełyku, który jest bezpośrednią konsekwencją cofania się w górę układu pokarmowego zakwaszonej treści pokarmowej;
  • problemy żołądkowe — silny ból brzucha, powstały na skutek podrażnienia błony śluzowej;
  • uczucie permanentnego zmęczenia i rozdrażnienia;
  • uczucie pełności, biegunki, nudności oraz zaparcia;
  • ostry ból w okolicy zamostkowej, w skrajnych przypadkach niewłaściwie utożsamiany z dolegliwościami sercowymi.

Przyczyny nadkwasoty żołądka

Przyczyny pojawienia się nadkwasoty mogą być różne, jednak w głównej mierze za tą dolegliwość odpowiada środowisko oraz nawyki żywieniowe. Pokarmy, które każdego dnia dostają się do naszego przewodu pokarmowego, mają niebagatelny wpływ na nasz organizm i nasze zdrowie. Tak więc nieodpowiednie potrawy w znaczny sposób mogą obciążyć żołądek, doprowadzając do wielu niemiłych dolegliwości. Głównym czynnikiem mogącym przyczynić się do schorzenia, jakim jest przewlekły nadkwaśny nieżyt żołądka, są produkty ciężkostrawne, jak również ostre i bardzo kwaśne. W dodatku, nadkwasocie sprzyjają takie nawyki żywieniowe, jak:

  • Przejadanie się,
  • picie herbaty lub kawy na czczo,
  • nieregularne spożywanie posiłków,
  • nadużywanie papierosów i alkoholu,
  • nadmierne spożywanie tłustych potraw i słodyczy,
  • zażywanie niektórych leków (aspiryny lub sterydów),
  • życie w ciągłym stresie.

Co hamuje wydzielanie kwasu żołądkowego

Lepiej podjąć odpowiednią profilaktykę od razu, niż później zmagać się z chorobą i podejmować niejednokrotnie kosztowne leczenie. Ograniczenie wydzielania soku żołądkowego należy rozpocząć poprzez rezygnację z picia napojów zawierających kofeinę, jak herbata, kawa czy cola. Mogą one podrażniać śluzówkę przełyku oraz rozluźniać mięsień o nazwie zwieracz przełyku. Podobną reakcję powodują napoje gazowane i z kartonów — dwutlenek węgla może rozciągnąć żołądek, a to w konsekwencji sprawia, że zwieracz przełyku działa podobnie jak po spożyciu zbyt obfitego posiłku. Na co dzień, należy również w sytuacji, w której nasila się zgaga, np. jak schylanie po jedzeniu czy kładzenie się na plecach, zrezygnować z noszenia ciasnych pasków po spożyciu sporego posiłku.

Reklama

Nadkwasota żołądka dieta

Przeważnie w przypadku schorzeń związanych z układem pokarmowym, pozbycie się dokuczliwych objawów możliwe jest poprzez wprowadzenie odpowiedniej diety, która ma na celu wyeliminowanie produktów pogłębiających problem. W dodatku nowy plan żywieniowy wprowadza w życie nowe zasady odnoszące się do spożywania posiłków. Osoby borykające się z nadkwasotą żołądka powinny:

  • Jeść spokojnie małe posiłki z większą częstotliwością,
  • unikać smażonych potraw,
  • usunąć z diety dania tłuszczowo-węglowodanowe,
  • unikać produktów bogatych w błonnik,
  • pić dużo niegazowanej wody,
  • zrezygnować z picia alkoholu i palenia papierosów.

Co pić przy nadkwasocie żołądka

Niemal jedynym obojętnym płynem jest woda — przegotowana z czajnika lub niegazowana mineralna. Warto zadbać, aby w składzie konkretnej wody znajdowała się większa ilość wodorotlenków o zasadowym pH. Dieta przy nadkwasocie żołądka cechuje się ograniczeniem substancji pobudzających, jak kawa czy pepsi. Pozytywne działanie w przypadku tej dolegliwości mają również niektóre zioła, jak lipa czy prawoślaz lekarski. Co więcej, ze względu na swoją skuteczność coraz popularniejsze są domowe sposoby na refluks.

Ocet jabłkowy na nadkwasotę

Kwasy żołądkowe, które produkowane są w nadmiarze, mogą zostać ograniczone również dzięki systematycznemu przyjmowaniu octu jabłkowego. Zaleca się łyżkę tego niesamowitego produktu zalać szklanką wody i wypić na czczo.

Migdały a nadkwaśność

Migdały wspierają neutralizowanie kwasów żołądkowych, które powodują refluks żołądkowo-przełykowy. Ważne jest, aby przegryzać je powoli w momencie odczucia pieczenia.

Mleko na zgagę

W przypadku nadkwasoty wiele osób decyduje się na wypicie szklanki mleka. Produkt ten także przyczynia się do ograniczenia wydzielania soków żołądkowych.

Miód na nadkwasotę

Zaleca się również stosować miód na refluks żołądka. Dzięki swoim wszechstronnym właściwościom leczniczym pomaga i zapewni prawidłowe wydzielanie soku żołądkowego.

Reklama

Zioła na nadkwasotę żołądka

Przy problemach żołądkowych możemy sięgnąć po zioła na nadkwasotę żołądka, które wykazują działanie objawowe. Oznacza to, że ich główną funkcją jest wyciszenie symptomów choroby. Przynoszą one doraźną ulgę przy wielu symptomach, jak również mogą wykazywać długofalowe efekty.

Czego nie pić przy nadkwasocie żołądka

W porównaniu tego co można pić przy nadkwasocie żołądka, o wiele dłuższa jest lista tych produktów, które u pacjentów cierpiących na tę dolegliwość są niedozwolone lub niewskazane. Są nimi:

  • sok pomidorowy,
  • soki cytrusowe,
  • herbata,
  • alkohol,
  • kawa,
  • cola,
  • mięta.

Co pić przy nadkwasocie żołądka Read More »

Drętwienie rąk w nocy jak leczyć?

Zdrowie /

Drętwienie rąk jest nieprzyjemne, wywołuje dyskomfort, jednak zwykle szybko ustępuje i nie pozostawia po sobie śladu. Często występuje w nocy, rzadziej w ciągu dnia. Bywa jednak, że ta przypadłość nawraca, bądź utrzymuje się przez dłuższy czas. W takiej sytuacji może to stanowić objaw poważnego schorzenia, zmiany patologicznej w organizmie. Gdy występuje drętwienie kończyn, czy samo drętwienie kończyn górnych (lewej ręki, bądź prawej ręki), ich osłabienie, istnieje konieczność konsultacji z lekarzem. Mogą to być przyczyny choroby, konsekwencje wypadku, czy skutki zdrowotne związane z wykonywaną pracą. Również kobiety w ciąży powinny zwrócić uwagę na tę dolegliwość, drętwienie rąk w nocy może być przyczyną wymuszonej pozycji ciała.

Reklama

Cierpnięcie rąk

Cierpnięcie rąk, zwane też drętwieniem, może dotyczyć palców oraz powierzchni dłoni. Dzieje się tak za sprawą ograniczonego przepływu impulsów nerwowych, pochodzących z rdzenia kręgowego w kierunku ręki. Przyczyny, mogące wywołać drętwienie rąk (tzw. parestezje), będą należały zarówno do grupy mechanicznych, jak i termiczno – chemicznych.

Drętwienie rąk przyczyny

Przyczyn drętwienia rąk w nocy może być wiele, najczęściej stanowią skutek nieprawidłowej pozycji ciała, chociażby ułożenia podczas snu. Dzieje się tak, gdy opieramy się na ręku lub na dłoni własnym ciężarem i wywołujemy wówczas ucisk nerwu. Po usunięciu obciążenia z kończyny może wystąpić charakterystyczne, przemijające stosunkowo szybko, drętwienie, mrowienie. To pozwala odróżnić nocne drętwienie rąk od dziennego. Jeżeli częstotliwość występującego mrowienia kończyny, zarówno dłoni, nóg, także stóp w czasie snu się zwiększa, wskazana jest wizyta u lekarza. Nie należy tego w żadnym razie bagatelizować, objawy drętwienia rąk mogą okazać się zwiastunem poważnej choroby.

Choroby powodujące drętwienie rąk

Schorzeń, mogących wywołać drętwienie rąk, może być wiele. Będą to m.in. uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, obwodowego układu nerwowego (nerwów obwodowych), neuropatie, uszkodzenie odcinka szyjnego (kręgosłupa szyjnego), pleców, wywołującego szczególnie drętwienie kończyn górnych i ich mrowienie, czy też zapalenie stawów rąk i nóg. Chorobami najczęściej wywołującymi parestezje może być wystąpienie zespołu cieśni nadgarstka (najczęściej drętwienie prawej ręki), rwy barkowej, zbyt dużego obciążenia stresem, stwardnienia rozsianego (schorzenia dotykającego nerwów). Drętwienie rąk może być jednym z symptomów zapowiadających udar mózgu, czy występującego guza mózgu. W przypadku kobiet w ciąży również często pojawia się cierpnięcie rąk, zaburzenia czucia szczególnie w czasie snu. Nocne drętwienie jest jednym z częstszych objawów cieśni nadgarstka i odnosi się palca wskazującego, palca środkowego, połowy palca serdecznego i kciuka.

Objawy drętwienia rąk

W pierwszych etapach, rozwijającej się choroby, drętwienie rąk pojawia się nocą, wówczas pomocne i skuteczne jest pocieranie ręki. Zaniedbanie schorzenia może doprowadzić do występowania objawów podczas dnia, w czasie pracy o zwiększonym wysiłku, jak i przy komputerze. W efekcie może dojść do ogólnego osłabienia siły dłoni oraz zaniku mięśni kciuka. Drętwienie rąk, jak wspomniano wyżej, może być objawem stwardnienia rozsianego, będąc efektem powstania zmian zwyrodnieniowych w mózgu, oraz rdzeniu kręgowym, występującego zaburzenia przewodnictwa, zmian zwyrodnieniowych.

Drętwienie palców u rąk w nocy

Drętwieniu palców rąk przypisuje się zwykle schorzeniom o podłożu neurologicznym (może być np. spowodowane poprzez stwardnienie rozsiane). Dotyczy tkanek miękkich i jest spowodowane przeciążeniem, lub naciskiem na obwodowy układ nerwowy. Dolegliwości te tyczą się najczęściej prawej ręki, są nimi: łokieć tenisisty, przykurcz Volkmanna, nadgarstek golfisty oraz zespół cieśni nadgarstka.

Reklama

Prócz wymienionych schorzeń, drętwienie palców w nocy może powstać na skutek m.in. urazu kości, stawów (zapalenie stawów), zaburzeń naturalnej krzywizny kręgosłupa, chorób układu krążenia (procesów chorobowych krwi), czy zmian reumatoidalnych. Wywołać je mogą także zwichnięcia, skręcenia. Trzeba wówczas zastosować specjalistyczne leczenie.

Drętwienie rąk jak leczyć tę dolegliwość

Jednakowo jak rozpoznanie, leczenie drętwienia rąk jest uzależnione od zdiagnozowanej choroby, przyczyny jej powstania. U osób, np. z zespołem cieśni nadgarstka, najczęściej stosuje się leki, których celem jest zredukowanie stanu zapalnego i obrzęku. Wykorzystuje się również dodatkowo szynę zakładaną na noc, natomiast przy rwie barkowej podaje się leki przeciwzapalne. Gdy pacjent boryka się z zaawansowaną postacią choroby lekarz może zalecić zastrzyki nadtwardówkowe. Natomiast w przypadku tężyczki należy odbudować prawidłowy balans elektrolitowy. Nie można zapomnieć o fizjoterapii.

Co pomaga na drętwienie rąk

Bardzo dobrymi sposobami na drętwiejące i cierpnące, lub mrowiejące ręce jest działanie pobudzające mięśnie nadgarstka. Do skutecznych ćwiczeń zaliczamy rozciąganie mięśni przedniej części klatki piersiowej oraz nadgarstka. Jeżeli ćwiczenia nie znoszą uczucia drętwienia rąk, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, gdyż mogą to się okazać objawy zaburzenia funkcji organizmu.

Domowe leczenie drętwienia rąk

Wśród domowych sposobów niwelujących zaburzenia czucia różnych partii ciała, szczególnie rąk i nóg, należy wymienić napary ziołowe, szczególnie z kory dębu, jak i z selera. Można stosować ocet jabłkowy, kozieradkę, miód połączony z cynamonem, skuteczne bywają wówczas okłady. Efekty przynoszą przerwy robione podczas pracy, rozluźnianie mięśni. Nie wskazane jest poddawanie palców rąk, działaniu niskiej temperatury, gdyż objawy w postaci bólu mogą się nasilić.

Jakie witaminy na drętwienie rąk

Drętwienie i mrowienie rąk, jak już wspomniano, może mieć wiele przyczyn, jedną z nich jest również niedobór witaminy B6. Często jej brak wiąże się z niedoborami innych witamin z tej grupy. Można oczywiście zażywać suplementy diety, ale także wiele produktów spożywczych, które są w nią bogate, chociażby pochodne pszenicy, mięso indyka, wątroba wieprzowa oraz wołowa, niektóre ryby (np. makrela), soja, ziemniaki, fasola. Witaminę B6 znajdziemy także w bananach, kiwi, truskawkach. Mają ją warzywa, jak i jaja. Proces wchłaniania witaminy B6 utrudnia nadużywanie alkoholu, trzeba go zatem unikać.

Reklama

Ćwiczenia na mrowienie dłoni

Drętwienie dłoni może być leczone w bardzo prosty sposób, mianowicie za pomocą odpowiedniej aktywności fizycznej. Ćwiczenia można wykonywać z samego rana, zaraz po obudzeniu, dzięki czemu uczucie drętwienia dłoni oraz ból się obniżą. Najprostszym ćwiczeniem jest trzęsienie rękoma i dłońmi. Wystarczy energicznie potrząsnąć, żeby uzyskać uczucie ulgi. Innym sposobem jest składanie dłoni w pięść i rozkładanie jej. Wystarczy chwilowe zaciśnięcie pięści, po czym rozłożenie, z jednoczesnym skierowaniem palcy ku górze. Kolejna metoda to zaciskanie dłoni na niewielkiej, gumowej piłce. Wystarczy 10 powtórzeń, każde po 5 sekund, aby ból złagodniał i przestały występować zaburzenia w postaci mrowienia, niewyraźnego czucia. To taka swoista, domowa rehabilitacja.

Drętwienie rąk leczenie naturalne

Jak zatem można się pozbyć drętwienia rąk naturalnymi sposobami? Jednym z naturalnych leków, stosowanych w przypadku drętwienia rąk, będzie napar z kory wierzby. Do jego przygotowania wystarczy:

  • 1 łyżeczka kory wierzby,
  • 1 szklanka wody.

Aby przygotować napar na drętwienie rąk, trzeba zagotować wodę i wrzucić do niej korę wierzby i pozostawić pod przykryciem na 10 minut. Po odcedzeniu pić jedną porcję najlepiej po śniadaniu.

Kolejnym naturalnym sposobem leczenia, gdy występuje drętwienie rąk w nocy i nie tylko, jest używanie nasion selera. Postępować należy jak w przypadku kory wierzby. Można pić 2 albo 3 szklanki naparu dziennie.

Innym sposobem jest stosowanie kąpieli z octu jabłkowego oraz soli. Potrzeba połączyć z sobą:

  • 2 łyżki octu jabłkowego,
  • 1 łyżkę soli,
  • 2 szklanki wody.

Sól z octem należy zalać podgrzaną wodą i wymieszać. Żeby uzyskać lepszy efekt, podczas kąpieli powtarzanej 3 razy w tygodniu, powinno się zaciskać i rozluźniać dłonie.

Dobrze sprawdzą się nasiona kozieradki. Wystarczy 1 łyżeczkę zalać 1 szklanką gorącej wody. Po ostudzeniu pić rano i wieczorem. Najlepszy efekt uzyskuje się po terapii dwumiesięcznej.

Można również wykorzystać miód i cynamon. Wystarczy połączyć 1 łyżkę miodu z pół łyżeczki cynamonu, powstałą po połączeniu pastę można łączyć z wodą i pić codziennie rano, przed posiłkiem. Powyższe naturalne sposoby leczenia zmniejszą objawy, lub nawet je wyeliminują.

Co brać na drętwienie rąk

Prócz wspomnianych powyżej witamin z grupy B, szczególnie witamin B6, B12, wskazane jest zażywanie kwasu foliowego. Pomocne będzie również przyjmowanie magnezu, pozytywnie wpływającego na stan mięśni, zapobiegając ich skurczom, co często bywa przyczyną drętwienia i mrowienia, niekoniecznie stanowiąc objaw chorób.

Reklama

Maść na drętwienie rąk

Najlepszą maścią, jaką można zastosować w sytuacji drętwienia rąk, jest taka, która zawiera wyciąg z kasztanowca. Redukuje opuchliznę, poprawia krążenie, redukuje uczucie cierpnięcia. Stosując maści, czujemy ulgę w bólu, a jednocześnie nie obciążamy układu pokarmowego.

Reasumując, aby zniwelować drętwienie rąk w nocy, a w konsekwencji problemy zdrowotne, należy dbać o sprawność fizyczną, stosować naturalne sposoby leczenia, może warto pomyśleć o zmianie pozycji ciała podczas snu, wybraniu innego ułożenia. W razie powtarzających się, czy nasilających problemów, niezwłocznie trzeba udać się do lekarza, po leczenie specjalistyczne, gdyż może być to objaw wielu chorób, a przyczynę będzie stanowić jakaś nieprawidłowość zachodząca w organizmie.

Drętwienie rąk w nocy jak leczyć? Read More »

Miód nawłociowy z nektaru nawłoci pospolitej

Miód nawłociowy

Zdrowy styl życia /

Ze względu na swoje prozdrowotne właściwości, miód nawłociowy to produkt, który zaliczany jest do najbardziej cenionych gatunków miodu. Swoje walory zawdzięcza kwiatom nawłoci, z których jest otrzymywany. Kwiaty nawłoci zalicza się do niezwykle wydajnych roślin miododajnych. Roślina ta określana jest także złotą dziewicą lub mimozą. Nawłoć pospolita cechuje się ogromną ekspansywnością, przez co rozprzestrzeniła się na terenach całej Polski na szeroką skalę. Choć wiele osób traktuje ją jak chwast, roślina ta jest bardzo pożądana przez pszczelarzy, m.in. na wysoką ilość oraz jakość otrzymanego z kwiatu nawłoci miodu. Okres kwitnięcia nawłoci przypada na koniec lata i całą jesień — kiedy to pszczoły rozpoczynają przygotowania na zimę.

Reklama

Właściwości miodu nawłociowego

Miód z kwiatów nawłoci zawiera 75% cukrów prostych. To głównie glukoza, która dominuje nieznacznie nad fruktozą. W miodzie zawarte są również substancje bakteriobójcze, kwasy organiczne, witaminy i liczne mikroelementy. Bardzo ważnym elementem, dzięki któremu miód nawłociowy właściwości ma tak wyjątkowe, są flawonoidy. Mowa tutaj o rutynie i kwercetynie. Pierwszy z tych związków ma działanie przeciwkrwotoczne oraz hamujące łamliwość naczyń włosowatych. Drugi natomiast wykazuje działanie przeciwzakrzepowe i przeciwzapalne, redukując tym samym ciśnienie tętnicze. W składzie nektaru nawłoci pospolitej można znaleźć także saponiny, które posiadają działanie przeciwbakteryjne.

Choć miód nawłociowy jest rzadką odmianą miodu, to podobnie jak pozostałe gatunki, cechuje się dość sporą kalorycznością. Na 100 g miodu nawłociowego przypadają około 304 kalorie. Biorąc pod uwagę, iż produkt wykazuje liczne właściwości lecznicze, nie jest dobrym rozwiązaniem rezygnowanie z jego spożycia. Wystarczy wziąć pod uwagę dzienne zapotrzebowanie kaloryczne oraz trzymać się indywidualnie określonej dawki.

Miód nawłociowy to stosunkowo nowa odmiana miodu, która przybiera barwę bursztynowo-herbacianą. Podczas procesu krystalizacji, kolor ten się zmienia. Otrzymany odcień krupca jest jaśniejszy i kremowej konsystencji. W takim wydaniu naturalny miód przybiera również słomkowożółtą barwę.

Właściwości lecznicze miód z nawłoci

Miód nawłociowy cieszy się sporym uznaniem zielarzy. Wszystko dlatego, iż cechuje się szerokimi właściwościami leczniczymi, wśród których można wyróżnić:

  • Wspiera walkę z chorobami prostaty, skąpomoczem, stanami zapalnymi dróg moczowych oraz pomaga w leczeniu kamicy nerkowej, wykazując właściwości moczopędne, odkażające i przeciwzapalne, jak i również poprawiające ukrwienie nerek.
  • Przyspiesza regenerację tkanek oraz ich odkażanie, wykazując działanie antybakteryjne.
  • Sprzyja gojeniu nadżerek oraz wrzodów dwunastnicy i żołądka, wykazując działanie żółciopędne.
  • W związku z dużą ilością mikroelementów i witamin rekomendowany jest po dużym wysiłku fizycznym lub umysłowym.
  • Ze względu na dużą zawartość kwercetyny i rutyny obniża ciśnienie krwi, wzmacnia naczynia krwionośne, pomaga w walce z miażdżycą oraz poprawia krążenie, natomiast cukry proste, jak glukoza, odżywiają serce.
  • Niektóre badania wykazują, iż przeciwdziała zwyrodnieniom kości.
  • Ponieważ cechuje się jedną z najwyższych aktywności antybiotycznych spomiędzy wszystkich miodów, może łagodzić obniżony nastrój oraz wspiera leczenie alergii wziewnych.

Smak miodu nawłociowego

Miód nawłociowy ma słodki smak, cechujący się delikatną nutą kwasowości. Można wyczuć w nim także odrobinę goryczy, przez co doskonale sprawdza się w najróżniejszych zastosowaniach kulinarnych. Walory smakowe pochodzą z kwiatów nawłoci, które stanowią bazę w procesie produkcji tego miodu.

Reklama

Zastosowanie miodu nawłociowego

Miód z kwiatów nawłoci, jak i wydobyte z niego olejki eteryczne, wykazuje wielokierunkowe działanie, w związku z czym posiada mnóstwo praktycznych zastosowań. To właśnie tak obszernemu spektrum działania, miód nawłociowy przez wielu określany jest jako nektar życia.

Miód nawłociowy na problemy skórne

Miód z kwiatów nawłoci łagodzi stany zapalne oraz działa bakteriobójczo. W związku z powyższym może być on stosowany w celu poprawienia kondycji i oczyszczenia skóry. Maska miodowa na twarz to świetne rozwiązanie na odżywienie cery, pozbycie się wykwitów skórnych i złagodzenie podrażnień. Dodatkowo może blokować powstawanie zmarszczek.

Miód nawłociowy na przeziębienie

Miód z nawłoci cechuje się aktywnością antybiotyczną — spośród wszystkich gatunków miodów w miodzie nawłociowym jest jedną z najwyższych. Ponadto działa również napotnie. W związku z powyższym świetnie sprawdzi się w przypadku grypy i przeziębienia. Wspiera leczenie infekcji górnych dróg oddechowych.

Miód nawłociowy na leczenie infekcji

Od wieków miód z kwiatów nawłoci zalecany jest jako naturalny sposób na leczenie dolegliwości układu oddechowego.

Miód nawłociowy poprawia odporność organizmu!

Miód z kwiatów nawłoci pospolitej ma wpływ na wzmocnienie odporności organizmu. To właśnie dlatego zaleca się spożywać miód z kwiatów nawłoci zapobiegawczo, szczególnie w sezonie jesienno-zimowym. Zdecydowanie powinien on się znajdować w każdej domowej spiżarni.

Miód nawłociowy a naczynia krwionośne

Duża zawartość kwercetyny i rutyny sprawia, iż miód nawłociowy przyczynia się do wzmocnienia naczyń krwionośnych. Co więcej, redukuje on ciśnienie krwi i korzystnie wpływa na krążenie. Dodatkowo wykazuje on właściwości przeciwkrwotoczne.

Miód nawłociowy przeciwwskazania

Przed zastosowaniem miodu nawłociowego, osoby z predyspozycją do alergii powinny skonsultować się z lekarzem. Ostrożność trzeba zachować szczególnie w przypadku uczuleń spowodowanych przez pyłki roślin, grzyby drożdzoidalne i pleśniowe, jad owadów oraz białko pszczół. W miodzie nawłociowym znajdują się spore ilości substancji czynnych biologicznie, jak również z gruczołów pszczół, ziaren pyłku czy antybiotyków podawanych owadom. Alergia może przejawiać się w różny sposób. Zazwyczaj jest to zmiana skórna w postaci wysypki, istnieje także szansa pojawienia się niebezpiecznego dla zdrowia i życia wstrząsu anafilaktycznego. Nawłoć pospolita, a dokładniej jej kwiaty, zawiera dużą dawkę cukrów prostych, które w znaczny sposób obciążają trzustkę. W związku z powyższym, spożywając miód nawłociowy należy pamiętać o odpowiednio dostosowanej indywidualnej porcji, inaczej nierozważne spożywanie tego produktu może sprzyjać rozwojowi cukrzycy.

Choć miód nawłociowy właściwości ma dość obszerne, podawanie go niemowlętom nie jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ może on zwiększyć ryzyko zarażenia się bakteriami lub/i ich metabolitami.

Miód nawłociowy przechowywanie i cena

Przechowywanie miodu nawłociowego jest podobne, jak w przypadku innych gatunków miodu. Produkt ten powinien być trzymany w ciemnym i suchym miejscu, w którym nie występuje wilgoć oraz promieniowanie słoneczne. Skład miodu powoduje, iż psuje się on nadzwyczaj wolno. W zbyt wysokiej temperaturze miód traci właściwości, na co musimy zwracać szczególną uwagę. Z tego właśnie powodu kategorycznie nie wolno dodawać miodu do gorącej herbaty.

Reklama

W zależności od tego, w którym miejscu zostanie zakupiony miód nawłociowy, jego cena oscyluje w granicach 40-50 zł. Zaleca się wybierać miody polskie (na których opakowaniu znajduje się napis: „kraj pochodzenia Polska”). Najlepiej, aby były to miody z niedużych, lokalnych pasiek — wtedy można mieć pewność zarówno do pochodzenia jak i jakości, a także wsparcia niewielkich przedsiębiorstw, które bez naszej pomocy nie dałyby rady pomagać pszczołom.

Miód nawłociowy Read More »

Dwie szklanki wody z cytryną w plasterkach na odchudzanie

Woda z cytryną na odchudzanie – przepis

Dieta, Przepisy /

Cytryna jest powszechnie znana jak źródło witaminy C, które wzmacnia odporność. Aczkolwiek lista walorów tego żółtego cytrusa nie kończy się na tym. Dużo mówi się o nim na forach poświęconych walce z otyłością, gdzie cytryna słynie ze swoich właściwości odchudzających. Nieliczni wiedzą, że picie wody z cytryną to dość skuteczny domowy sposób na odchudzanie, obniżenie cholesterolu i lepszą przemianę materii. Sprawdźmy więc, jak woda z cytryną pomaga zrzucić zbędne kilogramy, jak skuteczna jest w tej kwestii i jak należy jej używać.

Reklama

Co daje picie wody z cytryną?

Ponieważ woda z cytryną ma właściwości moczopędne, wspomaga detoksykację organizmu. Dzięki temu pozbywamy się z organizmu toksyn i innych szkodliwych substancji. Bogaty w witaminę C sok z cytryny do doskonały środek na wzmocnienie odporności, naturalny antybiotyk, stymulator produkcji żółci, a także sposób na obniżenie poziomu ujemnego cholesterolu. Pijąc wodę z cytryną, nasycamy organizm antyoksydantami i różnorodnymi składnikami odżywczymi oraz witaminami. Napój ma też właściwości pobudzające – wypicie rano szklanki ciepłej wody z dodatkiem soku z cytryny poprawia krążenie krwi i dodaje energii.

Właściwości odchudzające cytryny

Trudno przecenić korzyści, jakie niesie ze sobą regularne picie wody z cytryną – nie tylko podnosi odporność organizmu, oczyszcza organizm z toksyn, ale też wspomaga odchudzanie. Jedna szklanka wody z cytryną stymuluje pracę układu pokarmowego, poprawia procesy trawienne oraz metabolizm i wspomaga redukcję tkanki tłuszczowej. Woda z cytryną działa pozytywnie na perystaltykę jelit i ułatwia wypróżnianie.

Kwas cytrynowy to bogate źródło alkaliów, które zmniejszają kwasowość w organizmie. Dieta alkaliczna jest najskuteczniejszym sposobem na odchudzanie, a jednocześnie jednym z najbezpieczniejszych. Utrzymywanie zasadowego środowiska przyczynia się do lepszego rozkładu tłuszczów. Cytryna wywołuje także uczucie sytości i wydzielanie śliny, dzięki czemu jemy mniej i lepiej trawimy.

Woda z cytryną na odchudzanie — Czy woda z cytryną odchudza?

Sama w sobie woda z cytryną nie odchudza, ale normalizuje przemianę materii, poprawia trawienie i pomaga w redukcji tkanki tłuszczowej. Dzięki temu zrzucenie zbędnych kilogramów jest prostsze. Warto pić wodę z cytryną z dodatkiem innych pożytecznych składników pomocnych w spalaniu tłuszczu i bogatych w składniki odżywcze. Najprostszy przepis na wodę cytrynową można wzbogacić, dodając imbir, pietruszkę, ogórka, miód, rozmaryn i inne.

Czy woda z cytryną przyspiesza trawienie?

Wiele badań potwierdza, że flawonoidy cytrusowe pozwalają na przyspieszenie metabolizmu i pomagają szybciej schudnąć. Jednak woda z cytryną na odchudzanie jest jedynie wspomagaczem w walce z dodatkową nadwagą. To nie magiczny napój, który pomoże nam cudownie schudnąć w kilka tygodni. Na odchudzanie dobra jest odpowiednia dieta i aktywność fizyczna. Bez nich nie można liczyć na większe efekty.

Jak zrobić wodę z cytryną na odchudzanie

Podczas przygotowania wody z cytryną należy wziąć pod uwagę kilka ważnych kwestii, dzięki którym napój nie straci swoich właściwości. Przede wszystkim należy przygotowywać ją tuż przed spożyciem. Aby nie uszkodzić szkliwa zębów kwasem i nie podrażnić błony śluzowej w żołądku, ważne jest przestrzeganie proporcji: używamy 2 plasterków cytryny na jedną szklankę wody.

Reklama

Wrzątek może pozbawić nasz napój z drogocennych substancji cytryny, natomiast zimna woda podrażnia żołądek i jest gorzej przyswajalna. Najlepiej więc wykorzystać ciepłą, przegotowaną wodę.

Woda z cytryną na odchudzanie — przepis

Jest kilka sposobów na przygotowanie wody z cytryną. Najprostszy przepis to połączenie szklanki wody (200 ml) i 3 plasterków cytryny. W drugim wyciskamy sok z połowy cytryny i dodajemy go do wody, zachowując proporcje i tak, aby otrzymać 200 ml napoju. W trzecim przepisie za pomocą blendera trzeba zmielić całą cytrynę wraz ze skórką. Powstały kleik dodaje się do wody po jednej stołowej łyżce na każde 200 ml.

Woda z imbirem i cytryną — jak ją przygotować

Imbir jest doskonałym środkiem spalającym tłuszcz, więc dodatkowo wzmocni właściwości odchudzające soku z cytryny. Do przepisu można dodać również miód, który poprawi smak i wzmocni naszą odporność.

Do przygotowania napoju potrzeba:

  • Soku z jednej cytryny,
  • 2 litrów przefiltrowanej wody,
  • kawałek imbiru,
  • łyżkę miodu.

Imbir należy obrać i pokroić lub zetrzeć na tarce. Wszystkie składniki wymieszać i zalać ciepłą wodą. Napój z cytryną, miodem i imbirem najlepiej przygotować wieczorem i wypić rano.

Kiedy pić wodę z cytryną?

Napój cytrynowy można pić w ciągu całego dnia pół godziny przed każdym posiłkiem. Specjaliści odradzają stosowanie jej po posiłku, ponieważ jedzenie niszczy pożyteczne właściwości cytryny. Według zaleceń pojedyncza porcja nie powinna przekraczać 200 ml. Ostatnią w ciągu dnia należy wypić 2 godziny po kolacji, a najlepiej przed 20:00.

Co pić na czczo, żeby schudnąć?

Sok z cytryny to nie jedyny produkt, który w połączeniu z wodą może pomóc nam schudnąć. Podobnie działa woda z kurkumą i herbata z imbirem. W obu tych przypadkach również lepiej przyjmować napój na czczo i łączyć kurację ze zbilansowaną dietą oraz regularnym uprawianiem sportu.

Ile kalorii ma woda z cytryną?

Połączenie wody z cytryną śmiało, można uznać za napój niskokaloryczny, ponieważ w 100 ml zawiera się tylko 1,2 kcal. Nawet z dodatkiem miodu zawartość kalorii nie wzrasta zbytnio – w tym wypadku będzie to około 10-11 kcal.

Reklama

Jak długo można pić wodę z cytryną?

Kuracja wody z cytryną powinna trwać miesiąc. Po takiej kuracji musimy zrobić najmniej — dwutygodniową przerwę. Jeśli jednak cytryna sprawia, że czujemy się źle, mamy zgagę, bóle głowy czy nudności, powinniśmy niezwłocznie przestać spożywać sok cytrynowy. Jego zamiennikiem może być woda z kurkumą.

Woda z cytryną na odchudzanie – przepis Read More »

Rdestowiec japoński właściwości

Zdrowy styl życia, Zioła /

Rdestowiec japoński (Polygonum cuspidatum, Reynoutria japonica) znany jest również pod nazwami: rdestówka japońska, rdest ptasi czy rdest ojczysty. To gatunek inwazyjny rośliny z rodziny rdestowatych. Z początku spotykany był jedynie w południowej Azji — w Tajwanie, Japonii, północnych Chinach czy Korei. W związku z prozdrowotnymi właściwościami znalazł on zastosowanie w tradycyjnej medycynie japońskiej. Dzięki swojej ekspansywności obecnie można ją spotkać niemal w całej Europie, włączając w to Polskę.

Reklama

Rdestowiec japoński właściwości

Charakterystyka rośliny rdestowiec japoński jest bardzo obszerna — a wszystko ze względu na jego obszerne cenne właściwości. Po pierwsze, jest to duża wieloletnia bylina, która przypomina krzew sięgający nawet do 3 metrów wzwyż. Rdest japoński ma łodygi, które wyglądem przypominają pędy bambusa. Co więcej, roślina ta wyróżnia się jasnozielonymi liśćmi, które mają od 5 do 15 centymetrów długości. Surowcem zielarskim rdestowca jest jego kłącze oraz korzenie. Stosuje się także ziele, którego właściwości prozdrowotne nie są tak obszerne. Zbiory rdestu mają miejsce wczesną wiosną albo późną jesienią. Po zebraniu surowiec leczniczy polygonum cuspidatum jest suszony w temperaturze około 50 stopni Celsjusza — pozwala to zachować jego cenne składniki. Tak przygotowana roślina wykorzystywana jest w produkcji suplementów diety.

Rdest japoński to źródło cennych biopierwiastków, takich jak: żelazo, cynk, mangan, selen oraz miedź. Stosowany jest w zielarstwie jako środek hamujący rozwój bakterii oraz grzybów chorobotwórczych. Wykazuje właściwości detoksykacyjne, przeciwzapalne, regulujące miesiączki przyspieszające regenerację tkanek oraz zwalczają wolne rodniki. Stosowany jest również w cukrzycy, chorobach autoimmunologicznych, przypadkach alergii czy w przypadku boreliozy. Rdestowiec japoński zawiera również fitosterole, flawonoidy, garbniki czy kumarynowce.

Jednak najcenniejszym elementem ziela rdestu japońskiego, który określany jest jako składnik działający zbawiennie, to resweratrol. To mocny przeciwutleniacz, wykazujący także działanie przeciwdrobnoustrojowe. Można go spotkać także w wonie oraz w skórkach winogron.

Działanie rdestu japońskiego

Ziele rdestowca oraz suplementy zawierające ekstrakt z tej rośliny wykazują działanie:

  • Regenerujące,
  • detoksykujące,
  • neuroprotekcyjne,
  • przeciwutleniające,
  • przeciwdrobnoustrojowe,
  • przeciwzapalne,
  • odchudzające,
  • redukujące poziom cholesterolu,
  • stymulujące poziom glukozy,
  • normalizujące poziom hormonów.

Zastosowanie rdestowca japońskiego

Rdestowiec japoński to roślina o bardzo szerokim zastosowaniu w ziołolecznictwie. Dzięki wielu aktywnym związkom może wspomóc walkę z różnymi chorobami. To właśnie on wspomaga hamowanie procesów autoagresji immunologicznej, rozszerza naczynia krwionośne oraz układ odpornościowy człowieka. Jego stosowanie pozytywnie wpływa na cały organizm.

Rdest japoński na boreliozę

Niejednokrotnie można spotkać się z tezą, iż rdest japoński to doskonały sposób na wspomaganie w leczeniu boreliozy. Jednak nie ma jednoznacznych wyników badań, które dowodziłyby, iż rdestowiec faktycznie wspierał walkę z tą chorobą. Profilaktyczne działanie ziela związane jest z zawartością w nim związków z grupy polifenoli. Według niektórych naukowców substancje te wykazują działanie przeciwbólowe, mogą więc wspierać osoby cierpiące na boreliozę w zmaganiu się z bólem. Warto jednak pamiętać, iż rdest japoński, podobnie jak inne rośliny wykazuje pozytywne działanie na organizm. Powinien być wykorzystywany jedynie wspomagająco w leczeniu, gdyż skuteczność jego działania nie jest równa efektywności leków.

Rdestowiec ostrokończysty zwalczanie wolnych rodników

Obecne w rdestowcu związki aktywne charakteryzujące się silnym działaniem antyoksydacyjnym. Najważniejszą substancją o tych właściwościach jest resweratrol, który redukuje aktywność wolnych rodników. To związki, które przez wywołanie stresu antyoksydacyjnego doprowadzają do starzenia komórek oraz do degradacji ich DNA.

Rdest na łojotokowe zapalenie skóry

Wykorzystywany zewnętrznie rdestowiec ostrokończysty posiada właściwości lecznicze, redukuje łojotokowe zapalenie skóry, owrzodzenia oraz trądzik. Co więcej, wspiera stany zapalne i gojenie się ran.

Reklama

Rdest a redukcja tkanki tłuszczowej

Rdestowiec japoński wspiera także przemianę materii, czyli proces odchudzania. W związku z tym, że uczestniczy w przemianach glukozy i lipidów w organizmie, wspomaga metabolizm oraz redukcję nadmiernej tkanki tłuszczowej.

Ochrona układu krwionośnego i serca

Rdest ostrokończysty redukuje nadmierną ilość cholesterolu, zapobiega tworzeniu się skrzepów, rozszerza naczynia krwionośne oraz zmniejsza ciśnienie krwi.

Ziele rdestowca a układ moczowy i płciowy

Zastosowanie naparów z rdestu ostrokończystego wspiera leczenie dolegliwości układu płciowego i moczowego — przerostu gruczołu krokowego, stanów zapalnych, menopauzy i bolesnych miesiączek.

Rdestowiec japoński- dawkowanie

Rekomenduje się, aby preparaty z rdestowca przyjmować każdego dnia przez czas czterech tygodni, a kolejno odstawić na dwa tygodnie. Po przerwie można ponownie stosować to ziele. W zależności od rodzaju rdest można wykorzystać w następujący sposób:

  • Herbata (kłącze rdestowca cięte) – przy takim użyciu należy 2 płaskie łyżki kłączy umieścić w garnku i zalać 400 ml wody. Kolejnym krokiem jest doprowadzenie do wrzenia i gotowanie przez około 15 minut pod przykryciem. Następnie trzeba odstawić na pół godziny i przecedzić. Innym sposobem jest zalanie kłączy wrzącą wodą, przykrycie i odstawienie na 40 minut. Warto wiedzieć, iż pierwsza wersja jest tą mocniejszą. Zaleca się wypijać taki napar 4 razy dziennie po pół szklanki.
  • Proszek — pół łyżeczki rdestowca w proszku należy zalać małą ilością gorącej wody. Kolejno wystarczy już tylko wymieszać i pozostawić do ostudzenia. Taki roztwór jest gotowy do wypicia. Najlepiej przyjmować go 1-3 razy każdego dnia.
  • Nalewka — kłącze rośliny można również zalać alkoholem 40-50% w stosunku 1:5. Kolejno macerować przez okres 10 dni. Nalewka rdestowcowa powinna być spożywana 2-3 razy dziennie w porcji 5 ml (około jednej łyżeczki).
  • Wino — kłącza rdestowca można również zalać winem półwytrawnym czerwonym lub białym w proporcji 1:5. Podobnie jak przypadku nalewki, niezbędne jest macerowanie trunku. Tym razem jest to okres 7 dni. Zalecane spożycie to 1-2 razy dziennie po 15 ml wina. Najlepiej stosować przez okres dwóch tygodni, 2-3 razy na kwartał.

Rdest ptasi skutki uboczne

Rdest japoński nie jest przeznaczony dla osób zmagających się z niedoborem enzymów trawiennych, ponieważ wiązki taninowe, które zawiera to ziele, hamują enzymy: lipazy (trawiącej tłuszcze), amylazy (trawiącej skrobię) oraz trypsyny (trawiącej białka). Właściwości rdestowca japońskiego wykazują również estrogenny wpływ na organizm. Sprawia to, że może negatywnie oddziaływać na zmniejszenie syntezy męskich hormonów w przypadku długotrwałego stosowania. Wyciągi z rdestu ptasiego nie mogą być wykorzystywane w leczeniu nowotworów hormonozależnych. Ponadto nie jest on przeznaczony do stosowania przez kobiety w ciąży, karmiące oraz osoby zażywające preparaty rozrzedzające krew. W przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego należy odstawić rdestowca minimum 10 dni przed. Przedawkowanie może przyczynić się do wystąpienia dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takich jak biegunki, wymioty czy bóle brzucha.

Reklama

Rdest japoński cena

Cena woreczka suszonego rdestu japońskiego o wadze 200 g oscyluje w granicach 20 – 30 złotych. Suplementy diety, które zawierają ekstrakt z rdestu japońskiego, kosztują mniej więcej 30 złotych za 120 kapsułek.

Rdestowiec japoński właściwości Read More »

Opuchlizna nóg domowe sposoby

Zdrowie, Zioła /

Opuchnięte kostki są dość powszechną dolegliwością, która może przytrafić się zarówno seniorom, jak i osobom młodszym — kobietom w ciąży, osobom często podróżującym lub mającym siedzący tryb życia. Puchnięcie kostek może mieć błahy powód — wtedy warto zastosować sprawdzone domowe sposoby. W przypadku, gdy okażą się one nieskuteczne, powinniśmy skonsultować się z lekarzem, gdyż przyczyna może być o wiele poważniejsza.

Reklama

Puchnięcie nóg — przyczyny

Przyczyn obrzęków nóg jest dość sporo. Nie wszystkie są konsekwencją zaistnienia nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu. Nie zawsze są też objawem stanów chorobowych w obrębie obrzękniętego miejsca. Wielokrotnie tworzą się w efekcie przeciążeń lub urazów kończyn. Zdarza się, iż są konsekwencją niedostosowanego do potrzeb ubioru lub stosowania nieodpowiedniej diety. Do innych przyczyn opuchniętych stóp można zaliczyć:

  • Zaburzona praca gruczołu tarczowego,
  • problemy reumatoidalne,
  • spożywanie dużych ilości alkoholu,
  • długotrwałe podróże z opuszczonymi nogami,
  • upały,
  • choroby nerek,
  • zespół napięcia przedmiesiączkowego,
  • niewydolność układu krążenia,
  • przyjmowanie pigułek antykoncepcyjnych,
  • efekt działania niepożądanych leków.

Bez względu na przyczynę, zatrzymywanie wody w kończynach dolnych zawsze stanowi duży dyskomfort. W zależności od intensywności dolegliwości obrzęki mogą utrudniać poruszanie się oraz wykonywanie czynności dnia codziennego.

Jak pozbyć się opuchlizny na stopie po urazie

Jednym z najlepszych, a zarazem najprostszych sposobów na spuchnięte kostki po urazie, jest trzymanie ich powyżej linii ciała w górze. Systematyczne wykonywanie tego ćwiczenia to szybkie rozwiązanie problemu. Trzymając nogi w górze, usprawniony zostaje obieg krwi w kierunku serca, co przyczynia się do lepszej pracy pompy mięśniowej. Niejednokrotnie lekarze rekomendują, aby po ciężkim dniu położyć się właśnie w ten sposób. Na noc można także podłożyć jakiś rogal lub poduszkę pod opuchniętą stopę.

Co robić gdy puchnie noga

Jest wiele sposobów na to jak radzić sobie z puchnącymi nogami. Najczęściej spotykanymi i najbardziej rekomendowanymi są:

  • Odpowiednie nawadnianie się;
  • stosowanie okładów z miąższu aloesu lub roztworu wody z solą;
  • moczenie stóp w gorącej wodzie z miętą;
  • założenie rajstop uciskowych;
  • wdrożenie do planu dnia odpowiedniej ilości aktywności fizycznej;
  • stosowanie okładów z liści z kapusty lub z ze startych ziemniaków;
  • itd.

Co na opuchliznę nóg

Najczęstszym sposobem na opuchnięte nogi jest stosowanie żeli, maści oraz specjalnych suplementów diety. Pierwsze dwa stosowane są zewnętrznie, bezpośrednio na obrzęknięte miejsce, a ich największą zaletą jest obkurczanie naczyń. Stają się one bardziej elastyczne, szczelniejsze oraz zmniejszają ilość wody przepuszczanej na zewnątrz. Rekomendowane są maści zawierające sól dietyloamoninową, wyciąg z kasztanowca lub preparaty zwalczające stany zapalne żył. Pomocne są również środki z dużą zawartością rutyny, ponieważ uszczelniają naczynia, poprawiają krążenie, jak również redukują krzepliwość krwi.

Reklama

Suplementy diety na opuchnięte nogi

Suplementy diety na opuchnięte nogi to coś, po co sięga niejedna kobieta przed zbliżającym się okresem. Najlepiej zacząć to robić już tydzień przed spodziewaną miesiączką. To właśnie w tym czasie ma miejsce zmiana gospodarki hormonalnej oraz zwiększenie się ilości estrogenów. To te dwa czynniki sprawiają, że puchną nogi i utrudniony jest odpływ krwi i wody. Odczuwają to szczególnie panie w okresie menopauzy, kiedy to mają miejsce spore zmiany w organizmie. Warto wtedy zaopatrzyć się w suplementy zawierające pokrzywę, zieloną kawę, perz, które przeciwdziałają powstawaniu obrzęków poprzez wspomaganie odprowadzania wody z organizmu. W aptekach można również spotkać preparaty o działaniu dwufazowym, do łykania w każdym etapie cyklu miesiączkowego.

Domowe sposoby na obrzęki nóg

W przypadkach, w których obrzęki pojawiają się rzadko i nie są powiązane z niewydolnością narządów, można spróbować zwalczyć je domowymi sposobami. Najprostszym rozwiązaniem jest namoczenie opuchniętych stóp w roztworze wody i soli kuchennej. Taka mieszanina rozszerzy naczynia krwionośne i usprawni przepływ krwi w obrzękniętym obszarze. W efekcie opuchlizna dużo szybciej zniknie.

Po takim kilkunastominutowym zabiegu zaleca się położyć z nogami uniesionymi powyżej linii ciała. W ten sposób przyspieszone krążenie krwi pomoże w odprowadzeniu nadmiaru płynów, a ciężkie nogi przestaną być codziennością. Zamiast soli można także wykorzystać ocet jabłkowy bądź stosowanie niektórych ziół np. mniszka lekarskiego, żurawina, imbir, liście pokrzywy, ponieważ działają moczopędnie. Możemy również sięgnąć po gotowe mieszanki w postaci herbatek moczopędnych.

Okłady na opuchliznę

Nadmiar soli w diecie, może przyczynić się do zwiększenia częstotliwości występowania obrzęków kończyn dolnych. Jednak nie każdy wie, że sama sól to również doskonały sposób na opuchnięte nogi. Jest to jednak możliwe tylko przy właściwym zastosowaniu. W tym celu należy sporządzić roztwór z jednego litra ciepłej wody i 2,5 g soli (1/2 łyżeczki). Nasączone taką miksturą waciki higieniczne trzeba umieścić na obrzęk i odczekać, aż przestanie być ciepły. Należy jednak pamiętać, iż taki zabieg nie powinien trwać dłużej niż 30 minut. Poza okładami solnymi w podobny sposób można zastosować okłady z użyciem octu jabłkowego lub kąpieli z odpowiednich dobranych ziół.

Ocet na opuchliznę

Doskonałym sposobem na pozbycie się opuchniętego miejsca jest moczenie nóg w wodzie z octem. Aby otrzymać zamierzony efekt, należy pamiętać, iż pożądane właściwości wykazuje wyłącznie ocet jabłkowy. Jest on produktem, który działa jak lekarstwo na opuchnięte nogi. Zaleca się po ciężkim dniu napełnić miskę zimną wodą i dodać do niej szklankę octu. W takim roztworze należy zanurzyć stopy i moczyć przez 10-15 minut. Ważne, aby po skończeniu zabiegu dokładnie osuszyć skórę.

Takie moczenie pozwala pozbyć się nieprzyjemnego zapachu stóp po całym dniu. Co więcej, ocet jabłkowy zarówno poprawia usuwanie nadmiaru wody, jak i również zawiera potas, który pozytywnie wpływa na pracę nerek. Tak więc dobrym sposobem na obrzęki kostek jest również picie dwa razy dziennie łyżki octu z wodą.

Reklama

Zioła na opuchnięte kostki

Zioła to sprawdzony domowy sposób na opuchnięte stopy, zwłaszcza w formie naparów. Godnymi uwagi w przypadku opuchniętych kostek jest użycie pokrzywy, skrzypu i mniszka lekarskiego. To naturalne diuretyki, a więc rośliny działające na organizm odwadniająco i moczopędnie. Dwie szklanki naparu ze świeżych lub suszonych ziół każdego dnia sprawią, że ciężkość nóg odejdzie w zapomnienie.

Warto pamiętać, iż ziołowe napary to kwestia, którą należy uprzedzić konsultacją lekarską, gdyż niewłaściwe ich spożywanie może bardziej zaszkodzić niż pomóc. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby zmagające się z problemami z nerkami, ponieważ może się zdarzyć, iż nie będą one w stanie poradzić sobie z nadmiarem płynów. W takim przypadku najlepszym sposobem jest jedzenie świeżej natki pietruszki, której po prostu nie da się przedawkować.

Opuchlizna nóg domowe sposoby Read More »

Olej z ostropestu właściwości

Zdrowie, Zioła /

Ostropest plamisty to roślina znana od wieków. Niegdyś nie zwracano na nią szczególnej uwagi, a wręcz traktowano jak chwast. Był to jednak duży błąd, gdyż ostropest to zioło bogate w cenne właściwości, które zawdzięcza sylimarynie. Sylimaryna jest to związek o działaniu przeciwzapalnym jak również antyoksydacyjnym. Nasiona ostropestu, z których tłoczony jest olej, posiadają zatem zastosowanie zdrowotne. Jak  więc stosować olej z ostropestu i na co on tak właściwie działa?

Reklama

Olej z ostropestu właściwości

Olej tłoczony z nasion ostropestu plamistego charakteryzuje się wysoką zawartością cennych bioaktywnych składników m.in. kwas linolowego i kwas oleinowy, fosfolipidów, steroli, białka, magnezu, cynku, selenu, manganu i błonnika. Jednak to nie wszystko. Na szczególną uwagę zasługuje zawarta w nim sylimaryna o właściwościach przeciwutleniających. Posiada ona właściwości rozkurczowe, ochrania wątrobę przed szkodliwymi związkami takimi jak trucizny.

Zastosowanie oleju z ostropestu:

Właściwości oleju z ostropestu sprawiają, że jest on wykorzystywany zewnętrznie w kosmetyce jak i wewnętrznie przy leczeniu czy zapobieganiu chorobom.

Olej z ostropestu plamistego w leczeniu skóry

Co tak właściwie dają nam te wszystkie składniki znajdujące się w oleju z ostropestu? Niefiltrowany olej z ostropestu ma silne działanie przeciwzapalne, regeneracyjne i odkażające, dzięki czemu ma znakomite działanie suchą skórę i na jej stany zapalne tj. oparzenia i stany alergiczne.

Olej z ostropestu na twarz

Substancje zawarte w ostropeście mają silne działanie odkażające, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne, w związku z czym łagodzi wszelkie zmiany skórne. Olej z ostropestu polecany jest dla osób walczących z cerą suchą, wrażliwą, zwiotczałą i z przebarwieniami, a także tą z trądzikiem, egzemą, a nawet z łuszczycą.

Olej z ostropestu bogaty jest w antyoksydanty, które działają nie tylko przeciwzmarszczkowo, ale także wspomagają produkcję kolagenu, dzięki czemu skóra zyskuje naturalną jędrność i sprężystość.

Jak stosować z olej z ostropestu?

Produkt należy stosować wewnętrznie, przyjmując jedną łyżeczkę zimnego oleju dziennie. Jeśli jednak nie odpowiada Wam jego niecodzienny smak, jest na to rozwiązanie. Pielęgnacja ostropestem powinna odbywać się na oczyszczonej skórze, na którą wklepuje się odrobinę oleju, który pozostawia się do wchłonięcia. Naturalny olej ostropestu stanowić może także dodatek do drogeryjnych kremów i balsamów.

Olej z ostropestu a marskość wątroby

Ostropest plamisty to także suplement diety wspierający prawidłową pracę wątrobę. Zioła na wątrobę i trzustkę stosowane są od wieków jako produkty wspomagające i chroniące wątrobę. Wspiera jej komórki w walce z uszkodzeniami. Szybka regeneracja wątroby to także jeden z plusów stosowania oleju z nasion ostropestu plamistego. Produkt to naturalny środek polecany przy chorobach wątroby, czyli osobom cierpiącym na marskość wątroby, zaburzenia pracy dróg żółciowych, kamicę żółciową, niealkoholowe stłuszczenie wątroby, alkoholowe stłuszczenie wątroby, a nawet przy zatruciu muchomorem sromotnikowym.

Stosowanie oleju z ostropestu przy cukrzycy

Olej wpływa korzystnie na zachowanie prawidłowej gospodarki insulinowej, dzięki czemu okazać się może pomocny w leczeniu cukrzycy typu drugiego.

Reklama

Olej z ostropestu plamistego a miażdżyca

Gospodarka sercowo-naczyniona także może skorzystać na jego spożywaniu. Olej ostropestowy działa przeciwzakrzepowo, wzmacniając tym samym ściany naczyń krwionośnych. Podwyższony poziom cholesterolu w organizmie może okazać się bardzo groźny dla naszego zdrowia. Zioła na obniżenie cholesterolu potrafią nas skutecznie przed tym chronić. Ze względu na właściwości oleju do obniżania jego poziomu, polecany jest dla osób borykających się z miażdżycą.

Olej z ostropestu na odchudzanie

Ostropest plamisty na odchudzanie działa także perfekcyjnie. Jest polecany przez farmaceutów jako dodatek do zbilansowanej diety i aktywności fizycznej, gdyż skutecznie wpływa na procesy trawienne i uczucie sytości, dzięki czemu unikamy podjadania między posiłkami, a nasz organizm jest w stanie walczyć ze szkodliwymi toksynami.

Olej z ostropestu na włosy

Każda włosomaniaczka wie, jak ważne jest stosowanie oleju na włosy. Wspiera to nie tylko włos, ale także zapewnia im zdrowy wygląd. Olej z ostropestu na włosy także działa zniewalająco. Przyjmowanie oleju dostarcza do organizmu kwas linolowy, który odpowiedzialny jest za wzmocnienie włosów. W ten sposób stają się one sprężyste i grubsze. Do uzyskania takiego efektu olej powinno wcierać się w nasadę włosów dwa lub trzy razy w tygodniu. Nakładany na ich końce ochrania, nadaje blask, a także jest w stanie wspomóc regenerację rozdwojonych końcówek.

Jak stosować olej z ostropestu- na czczo

Olej z ostropestu nadaje się jedynie do stosowania na zimno. Dodawany do gotowania lub smażenia traci swoje zasoby sylimaryny oraz kwasów tłuszczowych Omega-6 i Omega-9. Poleca się picie prosto z łyżeczki raz dziennie na pusty żołądek. Olej z ostropestu to także świetny dodatek do wszelkiego rodzaju koktajli, owsianek czy sałatek.

Dawkowanie oleju z ostropestu

Olej z ostropestu spożywać można w dwóch formach. Pierwszą z nich jest stosowanie doustne. W tej sytuacji nie zaleca się przekraczanie dawki 2 łyżeczek dziennie. Drugą formą jest dodatek do potraw w postaci sosów i dressingów.

Badania kliniczne wykluczają skutki uboczne ostropestu, jednak przekroczenie zalecanej dawki powodować może dolegliwości tj. biegunka, bóle głowy, wymioty, bóle brzucha i świąd.

Olej z ostropestu przeciwskazania

Gdy decydujemy się na kurację olejem z ostropestu, powinniśmy jednak pamiętać o kilku przeciwskazaniach. Ole z ostropestu plamistego może obniżać skuteczność niektórych leków, dlatego powinniśmy odczekać ok. 2 godziny od przyjęcia leku i dopiero go zastosować.

Reklama

Nie powstały nigdy badania odnoszące się do przyjmowania oleju z ostropestu plamistego przez kobiety w ciąży lub karmiące piersią, wobec czego spożywanie oleju powinno być skonsultowane z lekarzem. Kolejną sytuacją, w której powinniśmy skonsultować się lekarzem, tym razem jednak pediatrą, jest sytuacja, w której planujemy podać olej dzieciom poniżej 12 roku życia, gdyż nie jest to dla nich wskazane. Przyjmowanie leków psychotropowych, leków antykoncepcyjnych i przeciwzakrzepowych jest przeciwskazaniem do zażywania oleju z ostropestu.

Olej z ostropestu właściwości Read More »

Brzydki zapach moczu

Zdrowie /

Mocz oddawany jest średnio od czterech do sześciu razy w ciągu dnia, co sprawia, że łatwo i szybko można spostrzec wszelkie nieprawidłowości w jego zapachu lub barwie. Nagłych zmian moczu nie można ignorować, ponieważ objaw ten może sugerować wystąpienie jednej z chorób układu moczowego.

Reklama

Co oznacza dziwny zapach moczu

W przypadkach, w których mocz pachnie dziwnie, można przypisać ten objaw takim chorobom, jak:

Co więcej, brzydka woń moczu, może być spowodowana spożyciem produktów spożywczych zawierających dużą ilość czosnku, szparagów czy orientalnych przypraw.

Nieprzyjemny zapach moczu — przyczyny

Mocz, produkowany w nerkach, przypisywany jest do grupy podstawowych wydzielin organizmu. Zmiany we właściwościach fizykochemicznych moczu mogą wskazywać na zmaganie się z wieloma różnymi chorobami. Analiza podstawowych cech moczu to badanie, które jako jedno z pierwszych wykonywały już osoby zajmujące się medycyną w starożytności. U zdrowego człowieka mocz nie powinien posiadać żadnej woni lub może również charakteryzować się lekko kwaśnym, charakterystycznym zapachem.

Intensywny, o nieprzyjemnej woni mocz może wskazywać na chorobę, jak również być wykładnikiem przyjmowanych pokarmów i stosowanych leków. Do zmiany woni moczu najczęściej przyczynia się spożycie takich produktów jak m.in. czosnek, szparagi czy orientalne przyprawy. Kilkudniowa zmiana zapachu moczu może ustać samoistnie. Jednak w przypadku, gdy dziwny zapach moczu trwa dłużej niż kilka dni, należy skonsultować to z lekarzem. Intensywny zapach moczu może również sugerować odwodnienie. W tym przypadku będzie on bardziej skondensowany, ponieważ w ten sposób organizm stara się zaoszczędzić traconą przez organizm wodę.

Rodzaje dziwnego zapachu moczu

Przeważnie długo utrzymujący się nieprzyjemny zapach moczu sugeruje zaistnienie zaburzeń metabolicznych lub stanów zapalnych układu moczowego.

Rybi zapach moczu

Rybi odór moczu może wykazywać trimetyloaminurię, a więc zespół odoru rybnego. To zaburzenie metaboliczne występuje bardzo rzadko i przyczynia się do wystąpienia niedoboru FMO3 – enzymu uczestniczącego w przekształcaniu trimetyloaminy. Jest to enzym występujący przede wszystkim w rybach.

Słodki zapach moczu

Słodki zapach moczu może mieć dwie różne przyczyny — wszystko zależy od rodzaju woni słodkości. Gdy jest to zapach owoców, może świadczyć o hiperglikemii, a więc o zbyt wysokim poziomie cukru we krwi. Za woń, która przypomina dojrzałe owoce, odpowiada wysokie stężenie cukru w moczu. Natomiast w przypadku, gdy mocz cechuje zapach syropu klonowego lub przypalonego cukru, może to być oznaką choroby syropu klonowego (MUSD). Jest to genetycznie uwarunkowana choroba genetyczna układu nerwowego, w której w organizmie gromadzone są m.in. we krwi i moczu niektóre aminokwasy oraz alfa-ketokwasy.

Reklama

Ostry zapach moczu

Ostra woń moczu przypominająca lekko kwaskową woń jabłek to zapach acetonu, który świadczy o cukrzycowej kwasicy ketonowej. W moczu występują ciała ketonowe, których głównym reprezentantem jest właśnie aceton. Wywołują rzadkie zaburzenie metaboliczne tzw. kwasicę metaboliczną, a więc stan zachwiania równowagi kwasowo-zasadowej organizmu.

Zapach amoniaku w moczu

Charakterystyczny zapach amoniaku może sugerować zaistnienie infekcji dróg moczanowych i dolegliwości nerkowe. Odczyn moczu z kwaśnego pH na zasadowe ulega zmianie, w przypadku zakażeń bakteryjnych zmianie ulega. Natomiast z alkalicznego moczu wytrącony zostaje fosforan magnezowo-amonowy, odpowiadający za specyficzny zapach amoniaku. Należy również zwrócić szczególną uwagę na jego barwę. W przypadku gdy zobaczymy ciemny lub ciemnopomarańczowy kolor moczu, powinniśmy szybko zareagować.

Intensywny zapach moczu — profilaktyka

W momencie zauważenie u siebie niecodziennego zapachu moczu nie należy wpadać w panikę. Większość takich przypadków jest spowodowana zastosowaniem zmian w planie żywieniowym. Mogą one być powiązane z np. mniejszą tolerancją na produkty żywieniowe zawierające np. spore stężenie siarki. Jednak w przypadku, gdy taki stan utrzymuje się przez wiele dni, najlepszym rozwiązaniem jest badanie moczu. To jedno z głównych badań diagnostycznych, które mimo swojej prostoty określa, czy dane narządy funkcjonują prawidłowo, zwłaszcza nerki.

Takie badanie w wirówce, pozwala lekarzowi stwierdzić czy wśród składników morfotycznych osadu znajdują się np. erytrocyty, czy leukocyty. Badanie moczu z dużą dokładnością wykrywa także niebezpieczne grzyby, bakterie i śluz.

Śmierdzący mocz u dziecka

Wystąpienie śmierdzącej woni moczu u dziecka, która utrzymuje się przez dłuższy czas, nie należy lekceważyć. W przypadku, w którym przypomina ona zapach stęchlizny, może świadczyć o wystąpieniu schorzeń trzustki lub wątroby. Co więcej, gdy mocz posiada mysi zapach — może wykazywać chorobę o nazwie fenyloketonuria. To genetyczna choroba metaboliczna, która polega na kumulowaniu się w organizmie w nadmiarze jednego z egzogennych aminokwasów — fenyloalaniny. Zbyt duże stężenie tego aminokwasu we krwi przyczynia się do stopniowego uszkadzania układu nerwowego. Tak więc w momencie zauważenia, że śmierdzący zapach moczu u dziecka utrzymuje się przez dłuższy czas, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu postawienia diagnozy i podjęcia odpowiedniego leczenia.

Co zrobić w przypadku nieprzyjemnego zapachu moczu

W przypadku gdy nieprzyjemna woń moczu utrzymuje się przez dłuższy czas, konieczna jest konsultacja lekarska. Specjalista zleci wykonanie odpowiednich badań, dokona diagnozy i podejmie odpowiednie leczenie, które jest ściśle związane z przyczyną zmian w charakterystyce moczu.

Reklama

Infekcje bakteryjne przeważnie wymagają doustnej antybiotykoterapii, która powinna być zgodna z wynikami posiewu. W przypadku podejrzenia kwasicy ketonowej lub cukrzycy niezbędne jest wdrożenie leczenia wyrównującego zaistniałe zaburzenia.

Choroby genetyczne leczone są jedynie przez odpowiednich specjalistów-przeważnie niezbędne jest wprowadzenie planu żywieniowego eliminującego groźne dla życia aminokwasy, co przeciwdziała rozwojowi poważnych powikłań w układzie nerwowym.

Gdy świeży mocz stał się czymś okazjonalnym i nie jest spowodowany wyżej wymienionymi czynnikami, można spróbować zrezygnować z przyjmowania danego rodzaju pokarmu lub przyzwyczaić się do tego zapachu.

Brzydki zapach moczu Read More »