Zdrowie

Trzeszczenie, charakterystyczne chrupanie lub strzykanie w kolanie zdarza się stosunkowo często. Oznaki tego rodzaju często budzą konsternację i niepokój. Nie zawsze jednak tego rodzaju dźwięki muszą świadczyć o występowaniu poważnych chorób. Niekiedy wpływ na nasze kolana ma codzienne funkcjonowanie, tryb życia lub proste błędy. Czym jest więc strzykanie w kolanie? Jakie schorzenia może zwiastować? Jak sobie z nim poradzić? Jak zapobiegać? Przeczytaj artykuł, a dowiesz się jak poradzić sobie z charakterystycznym strzykaniem.

Strzykanie w stawie kolanowym – co może oznaczać?

Strzykanie stawu kolanowego jest niemedycznym opisem dźwięków, jakie wydaje kolano pacjenta w czasie wykonywania ruchu. Zazwyczaj dźwięk jest słyszalny podczas gwałtownych ruchów. Jest to odgłos, który może zwiastować postępujący proces chorobowy, ale nie musi. Strzykanie powinno budzić niepokój w przypadkach, gdy występują dodatkowe dolegliwości. Jeśli odczuwasz dodatkowo ból kolan, wiedz, że prawdopodobnie przypadłość wymaga leczenia. Strzelanie kolan może powstawać w skutek wielu czynników. Jednym z nich mogą być przeciążenia czy nadmierna aktywność fizyczna. Dolegliwość często dotyka profesjonalnych sportowców, którzy nie pozwalają na całkowite zregenerowanie się stawów po dużym wysiłku. Z drugiej jednak strony problemy ze stawem kolanowym mogą wynikać także z pozostawania w dłuższym bezruchu. Siedzący tryb życia bezpośrednio odbija się na właściwym funkcjonowaniu stawów. Kolana mogą strzelać na skutek nadwagi pacjenta, cukrzycy, zmian hormonalnych. Strzykanie w kolanie może zwiastować: reumatoidalne zapalenie stawów, uszkodzenie łąkotki lub degenerację chrząstki stawowej. Jak widać, dźwięk trzasku jest alarmem, którego nie warto bagatelizować.

Strzykanie stawu kolanowego – jak reagować?

Jeśli strzykaniu w kolanie towarzyszą dolegliwości bólowe lub obrzęk kolan, bezzwłocznie udaj się do specjalisty. Próżno szukać domowych sposobów na uśmierzenie dokuczliwego bólu, a zimne okłady i leki przeciwbólowe dają jedynie chwilową ulgę. Musisz w pierwszej kolejności zasięgnąć porady lekarza, ponieważ kolana strzelają z wielu powodów. Lekarz ortopedii postawi właściwą diagnozę i zaproponuje odpowiednie leczenie. Jednym z najskuteczniejszych sposobów na walkę z dolegliwościami wstępującymi w kolanach są zastrzyki dostawowe. Zastrzyki w swoim składzie zawierają kwas hialuronowy lub hylan. Obie substancje pomagają w walce z bólem, przywracając elastyczność i mobilność w stawie kolanowym. Świetną alternatywę stanowią zastrzyki oferowane przez Magnuspharm. Zawierają one wspomniany hylan, stosowany w przypadku stanów zapalnych płynu maziówkowego. Preparat wpływa więc bezpośrednio na regenerację mazi stawowej, dzięki czemu pacjent może odzyskać pełną sprawność.

Lekarze ortopedii proponują również preparaty o charakterze przeciwzapalnym. Leki polepszają metabolizm chrząstki stawowej. Jeśli natomiast leki nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, warto zastosować zabiegi różnego rodzaju. Szczególnie popularna jest metoda krioterapii oraz laseroterapii. Niestety, w skrajnych przypadkach pacjenci są kierowani na zabieg operacyjny, mający na celu rekonstrukcję uszkodzonego stawu.

Strzykanie w kolanie – jak mu zapobiegać?

Wielu z nas chciałoby poznać tajemnicę jak chronić staw kolanowy przed dolegliwościami. Niestety, nie istnieje idealna recepta na zdrowie. Można jednak kierować się kilkoma zasadami, aby zmniejszyć ryzyko występowania problemów. Ból kolana jest bardzo uciążliwy, dlatego warto zastosować wszystkie środki ostrożności. Dla właściwego funkcjonowania stawów bardzo ważna jest dieta. Upewnij się, że w Twojej diecie występuje soja, bogata w składniki przeciwzapalne. Ponadto uzupełnij swój jadłospis w ryby, będące źródłem kwasów omega-3. Unikaj przeciążeń, dźwigania ciężkich przedmiotów. Staraj się także prowadzić zdrowy styl życia. Sport odgrywa bardzo duże znacznie dla właściwego funkcjonowania organizmu. Warto również wykonywać ćwiczenia, mające na celu wzmocnienie kolan. Zasięgnij rady trenera personalnego, który z pewnością podpowie ci, które ćwiczenia sprawdzą się najlepiej.

Strzelające kolana mogą zwiastować poważne problemy. Nie należy więc bagatelizować objawów, które z czasem mogą spowodować poważniejsze problemy. Właściwe funkcjonowanie stawów kolanowych wpływa na nasze całe życie, dlatego warto stosować środki profilaktyczne, aby cieszyć się zdrowiem przez długie lata.

Nadczynność tarczycy spowodowana jest nadczynnością gruczołu tarczowego. Jeśli masz nadczynność tarczycy, twoje ciało będzie miało wiele więcej objawów niż tylko te związane z tarczycą. Możesz doświadczyć również objawów psychicznych, takich jak depresja, halucynacje, czy wahania nastroju. Objawy nadczynności tarczycy mogą być często podobne do objawów innych chorób, takich jak choroba dwubiegunowa lub schizofrenia. Jeśli doświadczasz któregoś z tych objawów psychiatrycznych, ważne jest, aby jak najszybciej zgłosić się do lekarza, aby mógł on wykluczyć inne warunki i rozpocząć odpowiednie leczenie.

Więcej na temat pierwszych objawów chorej tarczycy przeczytasz w artykule: Pierwsze objawy tarczycy.

Zaburzenia psychiczne a nadczynności tarczycy

Choroby tarczycy jest zwykle spowodowana chorobą Gravesa, zaburzeniem autoimmunologicznym, które wpływa na gruczoł tarczowy. Stan ten powoduje, że organizm wytwarza przeciwciała, które zakłócają sposób, w jaki ciało wykorzystuje T4. Stan ten jest mniej powszechny niż niedoczynność tarczycy, ale często jest traktowany bardziej agresywnie ze względu na poważne powikłania.

Nadczynność tarczycy jest spowodowana stanem, w którym tarczyca produkuje zbyt dużo hormonu T4. Objawy obejmują utratę lub wzrost masy ciała, kołatanie serca, zawroty głowy, pocenie się, nerwowość, drżenie rąk i stóp, bezsenność, zmęczenie i osłabienie mięśni, wypadanie włosów czy obniżenie libido. Może również powodować objawy podobne do lęku, takie jak zwiększone tętno, pocenie się i uczucie bycia na krawędzi.

Zaburzenia psychiczne dzieli się na kilka kategorii. Do najczęstszych należą zaburzenia nastroju, zaburzenia lękowe, zaburzenia psychotyczne i zaburzenia poznawcze/upośledzenie pamięci. Objawy zaburzeń psychicznych mogą obejmować depresję, halucynacje, podwójne widzenie lub urojenia (przekonania, które nie mają oparcia w rzeczywistości).

Objawy nadczynności tarczycy mogą obejmować:

• Pobudzenie psychoruchowe: Uczucie niepokoju i lęku, które powoduje ruch ciała i umysłu w sposób niekontrolowany.
• Upośledzenie pamięci: Problemy z pamięcią mogą wystąpić, gdy mózg nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu z krwi z powodu szybkiego rytmu serca (tachykardia).

Jak odróżnić nerwicę od tarczycy

Objawy psychiczne niedoczynności tarczycy mogą być wyzwaniem do zdiagnozowania. Objawy są podobne do innych warunków, takich jak lęk i depresja.

Główną różnicą między nadczynnością tarczycy a nerwicą jest obecność objawów fizycznych. Jeśli masz nadczynność tarczycową, możesz mieć szybkie bicie serca, pocenie się, nietolerancję cieplną i utratę wagi. Możesz również mieć spuchnięte gruczoły na szyi lub pod pachami. Jeśli nie masz żadnych fizycznych oznak nadczynności tarczycy, to Twoje objawy mogą być spowodowane lękiem lub inną chorobą psychiczną.

Jeśli doświadczasz tych objawów, od razu zgłoś się do lekarza, aby mógł pomóc ustalić, co dzieje się z Twoim ciałem i umysłem.

Długotrwałe obniżenie nastroju

Długotrwałe obniżenie nastroju (depresja) jest częstym objawem w chorób tarczycy. Depresja może być przejściowa lub długotrwała i może utrudniać osobie zdolność do normalnego funkcjonowania. Ważne jest, aby pamiętać, że uczucia depresji mogą nie być związane z objawami ze strony tarczycy, dlatego warto o tym porozmawiać z lekarzem i psychologiem.

Czy hormony tarczycy wpływają na samopoczucie?

Tarczyca produkuje dwa główne hormony, T3 i T4. Przysadka mózgowa uwalnia hormon TSH, aby pobudzić tarczycę do produkcji tych hormonów. Kiedy przysadka mózgowa nie uwalnia wystarczającej ilości TSH lub nie komunikuje się z tarczycą, może to prowadzić do niskiego poziomu hormonu tarczycy. Może to powodować zmieniony nastrój, a także inne objawy związane z funkcją umysłową, takie jak zaburzenia pamięci i problemy z uwagą. Choroby tarczycy wpływają również na szereg innych objawów fizycznych, takich jak przyrost masy ciała i nadmierna senność.

Hashimoto objawy psychiczne

Choroba Hashimoto to zaburzenie autoimmunologiczne, w którym organizm atakuje własną tarczycę. Jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy (niski poziom hormonów tarczycy). Hashimoto może powodować szeroki zakres znaków i objawów, w tym zmęczenie, przyrost masy ciała, osłabienie mięśni i ból, depresja, utrata pamięci, zwiększony apetyt i inne objawy mgły mózgowej.

Niektóre osoby z Hashimoto mają również objawy związane z ich układem nerwowym. Mogą one obejmować:

• Pobudzenie psychoruchowe (niepokój),
• zaburzenia pamięci (zapominanie),
• drżenie rąk lub stóp,
• zaburzenia afektywne (wahania nastroju lub depresja),
• dysfunkcja układu nerwowego (problemy psychiczne).

Niedoczynność tarczycy objawy psychiczne

Niedoczynność tarczycy to stan, w którym tarczyca wytwarza małe ilości hormonu tarczycy. Oznaki i objawy niedoczynności tarczycy mogą oscylować od łagodnych do ciężkich. Mogą być subtelne i rozwijać się powoli w czasie lub mogą być nagłe i wystąpić po urazie, lub infekcji.

Niedoczynność tarczycy występuje częściej u starszych dorosłych, ale może rozwinąć się w każdym momencie życia. Przysadka mózgowa, organ wielkości grochu znajdujący się u podstawy mózgu, produkuje TSH. Hormon ten pomaga kontrolować, ile hormonów tarczycy wytwarza Twój organizm, sygnalizując tarczycy uwalnianie hormonów do krwiobiegu). Jeśli poziom TSH jest zbyt wysoki, może powodować objawy niedoczynności tarczycy.

Objawy psychiczne niedoczynności tarczycy

Pobudzenie psychoruchowe: Oznacza uczucie niepokoju i trudności z siedzeniem w miejscu. Możesz się wiercić lub czuć, że musisz coś robić cały czas, nawet jeśli nie masz nic do zrobienia.

Upośledzenie pamięci: Osoby z niedoczynnością tarczycy często mają problemy z koncentracją i zapamiętywaniem rzeczy. Może to wpływać na ich zdolność do pracy lub chodzenia do szkoły.

Niedoczynność tarczycy — zachowanie

Najczęstsze efekty behawioralne choroby tarczycy to senność, depresja i drażliwość. Objawy często naśladują te z klinicznej depresji, ale nie są zagrożeniem dla życia, jak w przypadku niektórych innych zaburzeń. Senność, zmęczenie i brak energii jest powszechne w przypadku niedoczynności tarczycy. Osoba może również doświadczyć utraty pamięci, słabej koncentracji, zmniejszonej motywacji i nietolerancji na niskie temperatury z powodu słabego krążenia. Jedną z głównych przyczyn niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, w której tarczyca wchłania białko szybciej, niż je produkuje z powodu reakcji autoimmunologicznej w organizmie, która atakuje samą tarczycę.

Niedoczynność tarczycy — złość

Kiedy masz niedobór hormonów tarczycy, Twój nastrój może się zmienić. Możesz stać się drażliwy, nerwowy lub przygnębiony i możesz czuć się zmęczony, lub powolny. Jednym z pierwszych objawów chorej tarczycy jest właśnie uczucie złości i rozdrażnienia, co wpływa na relacje z bliskimi, a także pracę. Jeżeli czujesz się rozdrażniony bez większego powodu, warto zbadać tarczycę, aby zacząć odpowiednie leczenie.

Przewlekłe zmęczenie przy niedoczynności tarczycy

Jeśli masz niedoczynność tarczycy, możesz odczuwać ogólne zmęczenie. Możesz również doświadczyć innych objawów, takich jak skurcze, suchość skóry, ból stawów i depresja. Ważne jest, abyś wiedział, że nie wszyscy ludzie, którzy mają niedoczynność tarczycy, doświadczają wszystkich objawów lub mają je w tym samym czasie w takim samym nasileniu. Skrajne zmęczenie jest często związane z chorobami tarczycy i bardzo wpływa na nasze codzienne funkcjonowanie. Dlatego, jeśli zmagasz się z napadami zmęczenia, senności w ciągu dnia, bez wyraźnej przyczyny, warto sprawdzić poziom hormonów.

W zależności od rodzaju cukrzycy, monitorowanie poziomu cukru we krwi, insulina oraz leki doustne mogą stać się dużą częścią Twojego życia. Zdrowa dieta, utrzymywanie prawidłowej wagi i regularna aktywność fizyczna są również ważnymi elementami leczenia cukrzycy. Podczas nieustannie pędzącego czasu, możemy zapomnieć o lekach, które nam się kończą. Recepta online, stanowi w tym momencie dla cukrzyków ratunek.

Objawy cukrzycy

Stan przed cukrzycowy nie ma wyraźnych objawów. Osoby z cukrzycą typu 1 lub typu 2 mogą również nie mieć żadnych objawów – lub objawy tak łagodne, że pozostają niezauważone przez dłuższy czas. Niektórzy ludzie doświadczają symptomów cukrzycy, ważne jest, aby znać poniższe objawy:

• zwiększone pragnienie oraz apatyt,
• przewlekłe zmęczenie,
• częste oddawanie moczu,
• utrata masy ciała.

Istnieją dwa rodzaje cukrzycy

W cukrzycy typu 1 organizm po prostu nie wytwarza insuliny wymaganej do utrzymania odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Osoby z cukrzycą typu 1 przyjmują codziennie dawkę insuliny, aby utrzymać zdrowy poziom cukru we krwi,

W cukrzycy typu 2 organizm nie wykorzystuje odpowiednio produkowanej insuliny. W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1 cukrzycę typu 2 można opóźnić lub całkowicie jej zapobiec, zmieniając styl życia.

Dla osób, u których zdiagnozowano cukrzycę, kluczowe jest przyjmowanie odpowiednio dobranych leków przez specjalistę. Leki na cukrzycę są wydawane na podstawie recepty, przepisanej przez lekarza. Cukrzycy często borykają się ze współistniejącymi problemami zdrowotnymi, takimi jak wysokie ciśnienie krwi lub wysoki poziom cholesterolu. Wysoka waga również często jest czynnikiem w diagnozie cukrzycy typu 2.

Na co cukrzyca wpływa w naszym ciele?

Cukrzyca wpływa na cały organizm. Może prowadzić do przewlekłej choroby nerek oraz uszkodzenia nerwów. Problemy ze zdrowiem jamy ustnej i cukrzycą są również ściśle powiązane. Jej skutki mogą mieć również charakter chorób lub zaburzeń psychicznych. Osoby z cukrzycą mogą być również do trzech razy bardziej narażone na depresję.

W jaki sposób uzyskać receptę na odpowiednie leki?

Jeżeli mamy już zdiagnozowaną chorobę, wykonane odpowiednie badania oraz wszelkie wyniki pod kontrolą i od dłuższego czasu przyjmujemy tę samą dawkę leku, wtedy idealnym rozwiązaniem będzie uzyskanie recepty za pomocą konsultacji internetowej z lekarzem. Zostanie nam wtedy przepisana recepta online na odpowiednie leki.

Jak można uzyskać receptę online? Tak naprawdę nie ma w tym nic trudnego. Wystarczy umówić się na e-Wizytę u specjalisty. On, przeprowadzając z nami wywiad, konsultując nasze wyniki oraz badania, wystawi nam receptę online na potrzebne nam leki. Cały proces z tym związany, możemy dokonać, nie wychodząc z domu. Możliwość wykupienia recepty online, jest świetną opcją dla osób przyjmujących stałe leki, gdyż, dzięki temu oszczędzają sporo czasu oraz pieniędzy, a cały proces z tym związany zajmuje kilkanaście minut.

Zabiegi na cukrzycę typu 1 i typu 2

Leczenie cukrzycy typu 1 obejmuje zastrzyki z insuliny lub użycie pompy insulinowej, częste kontrole poziomu cukru we krwi oraz kontrolowanie ilości spożywanych węglowodanów. Dla niektórych osób z cukrzycą typu 1 dobrym rozwiązaniem może być przeszczep trzustki.

Leczenie cukrzycy typu 2 polega głównie na zmianie stylu życia, monitorowaniu poziomu cukru we krwi, a także na przyjmowaniu doustnych leków przeciwcukrzycowych, insulinie lub ich połączeniu, które możemy uzyskać za pomocą recepty online.

1. Monitorowanie poziomu cukru we krwi

Dokładne monitorowanie poziom cukru we krwi, to jedyny sposób, aby upewnić się, że jego poziom pozostaje w docelowym zakresie. Osoby z cukrzycą typu 2, które nie przyjmują insuliny, zazwyczaj znacznie rzadziej sprawdzają poziom cukru we krwi.

2. Insulina

Osoby z cukrzycą typu 1 potrzebują insulinoterapii, aby przeżyć. Wiele osób z cukrzycą typu 2 lub cukrzycą ciążową wymaga również insulinoterapii. Dostępnych jest wiele rodzajów insuliny, w tym krótko działająca, szybko działająca insulina, długo działająca insulina oraz opcje pośrednie.

3. Doustne lub inne leki

Czasami Twój lekarz może przepisać również inne leki doustne lub zastrzyki. Niektóre leki na cukrzycę pomagają trzustce uwalniać więcej insuliny. Inne zapobiegają wytwarzaniu i uwalnianiu glukozy z wątroby, co oznacza, że ​​potrzebujesz mniej insuliny, aby przenieść cukier do komórek.

4. Przeszczep

U niektórych osób z cukrzycą typu 1 dobrą opcją może być przeszczep trzustki. Po udanym przeszczepie trzustki nie potrzebujesz już insulinoterapii. Przeszczepy nie zawsze się udają, a procedury z nim związane niosą ze sobą poważne ryzyko. Są zwykle zarezerwowane dla osób, u których cukrzyca nie może być kontrolowana lub tych, którzy również potrzebują przeszczepu nerki.

Cukrzyca to choroba całkowicie zmieniająca życie. Wymaga ona starannego zarządzania poziomem cukru we krwi i zdrowego stylu życia, aby chorzy mogli sobie z nią bezpiecznie radzić. Warto w nagłych sytuacjach pamiętać o możliwościach oferowanych przez telemedycynę. Za pomocą e-wizyty, połączysz się z lekarzem, możesz go o wszystko zapytać, a dodatkowo uzyskać receptę online na leki.

Torbiele nerek to przestrzenie płynowe, które ulokowane są w obrębie miąższu. U ponad 90% pacjentów są one łagodnymi przypadkami, w tym niektóre nie wymagają nawet leczenia, a wyłącznie obserwacji i okresowej kontroli. Zdarzają się jednak torbiele złośliwe, w których leczenie chirurgiczne okazuje się niezbędne. Mogą być umiejscowione w jednej nerce lub powstawać obustronnie. Główną metodą diagnostyczną jest USG jamy brzusznej.

Co to jest torbiel na nerce

Torbiele to pęcherzyki, które wypełnione są płynem skumulowanym w miąższu nerki. Ich średnica może mieć nawet kilkanaście centymetrów. Można wyróżnić kilka rodzajów torbieli nerek — małe do średnicy 5 cm średnicy przeważnie nie dają żadnych oznak, dopiero większe stanowią przyczynę dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Objawy torbieli nerek obejmują również wielomocz oraz uczucie pełności w jamie brzusznej. Mogą pojawić się także powikłania, takie jak zakażenie torbieli, któremu towarzyszy gorączka. Cechą charakterystyczną może być również powiększenie się obwodu brzucha, która najczęściej spowodowana jest wzrostem liczby torbieli. W takiej sytuacji mogą wystąpić: białkomocz, krwiomocz, bóle brzucha, kamica dróg moczowych oraz bóle okolicy lędźwiowej. Warto zauważyć, że torbiele nerkowe częściej pojawiają się u mężczyzn niż u kobiet.

Uwarunkowania genetyczne torbieli nerek

Istotną kwestią jest zwyrodnienie wielotorbielowate nerek, które jest chorobą genetyczną. W przypadku jej wystąpienia torbielowatość nerek obejmuje korę i rdzeń nerki. Schorzenie to może wystąpić już w okresie niemowlęcym, jednak przeważnie diagnozuje się je pomiędzy dziesiątym a trzydziestym rokiem życia. Może przyczynić się do takich schorzeń jak kamica nerkowa lub schyłkowa niewydolność nerek, która wymaga leczenia nerkozastępczego. Choroba przeważnie przebiega bez symptomów, a jej rozpoznanie odbywa się w pełni przypadkowo w czasie wykonania USG lub innego badania obrazowego. Pierwszymi objawami tej dolegliwości mogą być nadciśnienie tętnicze oraz bóle w okolicy lędźwiowej.

Torbiele wrodzone nerek

Zwyrodnienie wielotorbielowate nerek (torbiele wrodzone nerek) to choroba genetyczna. Jak już wcześniej wspomniano, można spotkać się również z nabytym rodzajem tej przypadłości. Przeważnie wiąże się ona z przewlekłą niewydolnością nerek, zwłaszcza u osób po dializoterapii. Przeważnie nie daje żadnych symptomów, jednak mogą pojawić się bóle w odcinku lędźwiowym, krwiomocz czy kolki nerkowe. Co istotne, nie jest jasne, jakie są powody powstawania takiej niewydolności nerek, a leczenie zazwyczaj nie jest konieczne.

Torbiel korowa nerki

Torbiel korowa nerki jest torbielą, która ulokowana jest w warstwie korowej narządu. Wyróżnia się jej dwa rodzaje: wrodzona (uwarunkowane genetycznie) oraz nabyta torbielowatość nerek. Mogą znajdować się w warstwie rdzennej, czy korowej nerki. Torbiele, które ulokowane są w obwodowych partiach narządu, mogą częściowo wychodzić poza jego granice. Wielokrotnie stwierdzone zostają torbiele proste nerki, które wymagają leczenia. To powszechna dolegliwość, której częstość występowania wzrasta z wiekiem.

Torbiele proste nerek

Najczęstszą formą jest torbiel prosta nerki. Przeważnie występuje pojedynczo, nie gając żadnych objawów. Jednak w sytuacji, gdy torbiel jest większa, a więc jej średnica jest większa niż 5 cm, pacjent może odczuwać dolegliwości bólowe po lewej lub prawej stronie brzucha oraz w okolicy lędźwiowej. Czasami pojawiają się również symptomy ze strony układu pokarmowego, jak i również charakterystyczne uczucie ucisku i pełności w jamie brzusznej. Torbiele proste nerek, w związku z brakiem symptomów, mogą przez dłuższy czas nie zostać wykryte.

Jak szybko rośnie torbiel nerki

Torbiele występują prawie u 30% dorosłych osób. Co ciekawe, w miarę starzenia, częstotliwość ich występowania jest coraz większa. Dodatkowo mogą one powiększać się wraz z wiekiem, a tempo tego procesu jest mocno zróżnicowane i zależy od uwarunkowań genetycznych oraz prowadzonego trybu życia.

Torbiel na nerce czy to groźne

Każde ze schorzeń, które związane jest z pojawieniem się torbieli na nerkach, zarówno w obrębie miąższu nerki, jak i w rdzeniu nerki, przebiega nieco inaczej, daje inne symptomy oraz wiąże się z innymi zagrożeniami dla organizmu.

Konieczne w tym przypadku jest rozróżnienie dwóch podstawowych pojęć — wielotorbielowatość nerek oraz rak nerki. Nowotwór tworzy się w momencie, gdy właściwe komórki w nerce przestają prawidłowo funkcjonować i rozrastają się w sposób niekontrolowany. Najczęściej spotykaną formą raka nerki u osób dorosłych jest rak nerkowokomórkowy (RCC), który stanowi około 80-85% guzów w obrębie nerki. Raki, które powstają w miedniczce nerkowej, stanowią jedynie 8% wszystkich przypadków. Z kolei inne, rzadkie guzy obejmują całą resztę. Torbiele nerek to przypadłość, której nie należy lekceważyć. Warto regularnie diagnozować je w celu kontroli w poradniach nefrologicznych.

Jak pozbyć się torbieli na nerce

W większości przypadków, bez względu na to, jakie są przyczyny pojawienia się torbieli na nerkach, wymagają one leczenia chirurgicznego lub farmakologicznego. Rekomendowana jest obserwacja oraz systematyczna kontrola w badaniu przesiewowym, jakim jest USG jamy brzusznej. W przypadku pojawienia się nasilonych dolegliwości bólowych stosuje się leki rozkurczowe i leki przeciwbólowe, natomiast gdy pojawia się krwiomocz, wskazany jest brak wysiłku fizycznego, odpoczynek oraz zapobieganie niedokrwistości (do której tendencje mają przede wszystkim pacjenci dializowani).

Leczenie torbieli nerek

Torbiele nerki zazwyczaj nie wymagają żadnego leczenia, gdyż są one bezobjawowe. Oczywiście rekomenduje się kontrolę lekarską oraz przesiewowe badania USG, jak i również obserwację symptomów współistniejących.

Gdy badanie USG jamy brzusznej wykaże, iż torbiele nabyte lub wrodzone uciskają na sąsiednie narządy, wskazane jest jej nakłucie po to, aby usunąć płyn znajdujący się wewnątrz torbieli. Leczenie operacyjne stosuje się wtedy, gdy doszło do zakażenia zawartości torbieli, krwawienia z niej lub gdy zmiana przyczynia się do utrudnionego odpływu moczu z nerki.

W przypadku zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek stosuje się leczenie objawowe, którego celem jest łagodzenie symptomów i leczenie powikłań. Wielokrotnie w przebiegu schorzenia następuje rozwój przewlekłej niewydolności nerek, która jest konsekwencją uszkodzenia jej funkcji. W takim przypadku stosuje się leczenie farmakologiczne zaburzeń lipidowych i nadciśnienia oraz odpowiednio dostosowaną dietę. Wraz z postępem choroby koniecznością może okazać się włączenie dializoterapii.