Artykuł sponsorowany

Utrudniający życie ból w odcinku lędźwiowym, który promieniuje do przedniej części uda, pośladów oraz łydki jest związany ze schorzeniem nazywanym rwa kulszowa udowa. Rozwijający się stan zapalny lub zmiany degeneracyjne w obrębie kręgosłupa są jej przyczyną. Zaniechanie terapii może przynieść problemy z deficytem czuciowo-ruchowym i znacząco pogorszyć jakość życia. W jaki sposób zapobiegać powstaniu rwy udowej kulszowej? Jakie są sposoby na leczenie rwy udowej? Poznaj przyczyny, objawy, leczenie w rwie udowej.

Reklama

Rwa udowa przyczyny, objawy

Objawami jest przede wszystkim ból, który może być rwący, zdarza się także, że występujący ból ma charakter palący lub neuropatyczny. Nasilenie bólu może być odczuwalne podczas odruchów bezwarunkowych, takich jak kichanie i kaszel, może występować także podczas śmiechu. Wykonywanie codziennych czynności, takich jak poruszanie się, siedzenie lub leżenie może przynosić ukojenie, lub dodatkowy ból. Zdarza się, że wiele osób, których dotyczy rwa udowa, mają problemy z zaburzeniami czucia, przykurczami mięśni, dochodzi do drętwienia oraz mrowienia. Ból z powodu rwy kulszowej jest najczęściej jednostronny, rzadko zdarzają się obustronne boleści. W skład nerwu udowego wchodzą włókna korzeni nerwowych, które w wyniku drażnienia objawiają się bólem w okolicy lędźwiowej. Nasilająca się rwa udowa jest wynikiem zaawansowanego stopnia drażnienia nerwów odpowiedzialnych za czucie w przedniej części uda, wewnętrznej części łydki oraz kostki przyśrodkowej.

Przepuklina jądra miażdżystego

Uciskanie i wywoływanie chemicznego zapalenia korzeni nerwowych kręgosłupa są wynikiem objawów, jakie daje dyskopatia kręgosłupa. Najczęściej w wyniku przepukliny jądra miażdżystego dysku występuje drażnienie włókien nerwowych. Sygnały bólowe, powstające w rynku wybrzuszenia się włóknistego pierścienia lub wypadnięcia dysku, są pierwszymi z objawów choroby dysku. W wyniku uszkodzeń korzeni nerwowych dochodzi do zaburzeń czucia, może wystąpić także niedowład lub ograniczenie sprawności kończyny dolnej. Zazwyczaj uszkodzeniu ulega odcinek lędźwiowy kręgosłupa.

Objawy rwy udowej – uszkodzony nerw udowy

Objaw Mackiewicza, czyli odczuwanie bólu w obrębie uda, jest charakterystyczny we rwie udowej. Podczas zgięcia kończyny dolnej w stawie kolanowym w pozycji leżącej dochodzi do powstania boleści, jest to jednoznaczną przesłanką dla lekarzy do stwierdzenia rwy. U pacjenta, dotkniętego chorobą, występuje także promieniujący ból przebiegający za kolano przy podnoszeniu wyprostowanych kończyn dolnych w pozycji leżącej. Objaw ten został nazwany objawem Lasègue’a. Towarzyszący ból sprawia, że osoba chora ma problemy z poruszaniem się, niewygodne mogą być również niektóre pozycje. Nieleczone schorzenie może przerodzić się w trwałe wady postawy i problemy z motoryką ruchu.

Reklama

Przyczyny uszkodzenia nerwu udowego

Największy nerw splotu lędźwiowego, czyli nerw udowy jest złożony z włókien pochodzących z nerwów odchodzących z rdzenia kręgowego L2, L3, L4. Czynnikami sprzyjającymi uszkodzeniu nerwu udowego są: cukrzyca, uszkodzenia wynikające z źle założonego cewnika w tętnicy udowej, krwawienie występujące zaotrzewnowo, problemy z miednicą, w tym złamanie miednicy, napromieniowanie miednicy lub guz w miednicy.

Przyczyny rwy udowej wynikające ze stylu życia

Siedzący tryb życia sprawia, że mięśnie nie są odpowiednio często aktywizowane. Wśród czynników najbardziej wpływających negatywnie na choroby związane z kręgosłupem są niska aktywność fizyczna oraz nadwaga. Ćwiczenia, które są wykonywane w sposób nieprawidłowy, mogą również negatywnie wpłynąć na sprawność organizmu i często są przyczyną zmian zwyrodnieniowych. Zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie powodują zwężanie otworów międzykręgowych, co powoduje zbyt mało miejsca dla przebiegających tam korzonków nerwowych. Uszkodzić krążek międzykręgowy można w wyniku podnoszenia ciężkich przedmiotów. Słabe mięśnie brzucha oraz pleców nie są w stanie zabezpieczyć kręgosłupa podczas wysiłku.

Dobrym rozwiązaniem będzie nauka odpowiedniej techniki wykonywania ćwiczenia pod okiem specjalisty, na przykład fizjoterapeuty. Innymi przyczynami schorzenia mogą być rozwijające się stany zapalne, które mogą być spowodowane stosowaniem złej diety. Warto zwrócić uwagę czy nasz sposób odżywiania dostarcza nam niezbędnych składników mineralnych, wapnia i witamin. Narażenie odcinka lędźwiowego na przewianie może skutkować powstaniem przykurczu mięśni przykręgosłupowych.

Jak się leczy rwę udową?

Rwa udowa i stopień jej zaawansowania zależy od objawów, na które skarży się pacjent. W pierwszej kolejności należy się udać do specjalisty. Lekarze, którzy zajmują się problemami bólowymi, które powoduje rwa udowa to: lekarz rehabilitacji medycznej, neurolog, ortopeda i neurochirurg. Na samym początku leczenia lekarz zleca zrobienie rezonansu magnetycznego. Zdjęcie z rezonansu magnetycznego pozwala zobaczyć stopień zaawansowania rwy udowej. Wykonanie zdjęcia ułatwia dokonanie wyboru leczenia. Dodatkowo za poleceniem lekarza wykonuje się EMG, czyli elektromiografię i badanie sprawdzające przewodnictwo nerwowe. Zwykle przy nienasilonych objawach bólowych wystarczy przyjmowanie odpowiednich leków przeciwzapalnych, ćwiczenia wykonywane w domu oraz rehabilitacja pod okiem specjalisty. W przypadku zaawansowanej rwy udowej proces leczenia jest bardziej skomplikowany. Dolegliwości przeważnie utrzymują się przez 3 – 12 tygodni. Rwa udowa zaawansowanego stopnia może trwać miesiącami lub latami. W najtrudniejszych przypadkach wykonuje się leczenie operacyjne.

Reklama

Jak farmakologicznie leczyć rwę udową?

Leczenie w ostrej fazie rwy kulszowej i udowej sprowadza się do zmniejszenia stanu zapalnego, dlatego często korzysta się z niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Zaburzenia w ciężkich przypadkach leczone są sterydami. W celu przyniesienia ulgi w bólu osobom podaje się leki, które mają za zadanie rozluźnić mięśnie. Zazwyczaj domięśniowe zastrzyki mają krótkie działanie i jest to ich największa wada. Osoby, które mają terapię sterydową, powinny każdego dnia zmniejszać ilość przyjmowanego leku. Bóle o charakterze przewlekłym mogą być znacznie osłabione w wyniku podania preparatów zmniejszających pobudliwość nerwów.

Rwa udowa – jak zmniejszyć dolegliwości?

Należy z lekarzem prowadzącym uzgodnić dawkowanie leków przeciwbólowych oraz przeciwzapalnych. Ulgę może przynosić odpowiednio dobrany zestaw ćwiczeń, który uwzględnia pozycje uśmierzające ból, na przykład przyciągnięcie kolan do brzucha. Dobrze dobrana rehabilitacja przynosi szybko widoczną poprawę w leczeniu. W przypadku pacjentów bardzo wrażliwych na ból stosuje się zastrzyki nadtwardówkowe, które pomagają szybciej wrócić do zdrowia. Zaletą tego typu zastrzyków jest precyzyjne wprowadzenie leku dokładnie w miejsce ucisku korzenia nerwowego. Dodatkowo można stosować zabiegi akupunktury.

Metody aktywizowania mięśni pacjenta

Fizjoterapeuci zalecają ćwiczenia zachowawcze oraz terapię manualną. W celu osłabienia rwy udowej stosuje się rozciąganie przykurczów, które występują u niektórych osób i mogą znacząco wpłynąć na poprawę życia. Istotne znaczenie w przywróceniu prawidłowej równowagi siły mięśniowej mają neuromobilizacje oraz metody aktywności McKenzie. Rehabilitacja pozwoli na przeciwdziałanie rozwijającym się patologiom we wzorcu ruchowym. Należy pamiętać, że ważny wpływ ma autoterapia, czyli systematyczne wykonywanie ćwiczeń w domu.

Fizjoterapia na Leszczynach jest to centrum rehabilitacji, które oferuje szereg usług rehabilitacyjnych. W celu uzyskania pełnej oferty zapraszamy na ich stronę internetową Fizjoterapia Bielsko-Biała.

Może wydawać się wręcz niewiarygodne, że w ogromnej dyni największą wartość posiadają jej małe pestki. A jednak – to właśnie one, a nie ich okazała pomarańczowa siedziba, od dawna używane są w lecznictwie.

Reklama

Odżywcza bomba

Co znajdziemy w dyniowych nasionach? Przede wszystkim sporo tłuszczu – stanowi on ponad 40 procent masy surowca. Jest to jednak tłuszcz zdrowy, w przeważającej części złożony z niezbędnych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, głównie kwasu linolowego, należącego do grupy omega 6. Pestki są też bogatym źródłem białka; stugramowa porcja zawiera go ok. 30%. Proteiny te mają stosunkowo dużą wartość biologiczną, są bogate m.in. w cenny aminokwas tryptofan, który korzystnie wpływa na układ nerwowy. Do tego dochodzi jeszcze bogaty zestaw witamin, z odmładzającą witaminą E na czele, składników mineralnych (przede wszystkim cynku, magnezu, żelaza i potasu) oraz fitosteroli, pomocnych przy kłopotach z nadmiarem cholesterolu i nie tylko. 

W sklepach dostępne zarówno są suszone pestki dyni, łuskane lub w łupinach, jak i wytwarzany z nich olej, posiadający liczne prozdrowotne właściwości. Są tu wszakże dwa warunki – olej z pestek dyni koniecznie musi być tłoczony na zimno i nierafinowany. Wysoka temperatura i proces rafinacji wprawdzie przedłużają jego trwałość, ale jednocześnie pozbawiają go najcenniejszych przymiotów.

Olejowy lek

Swój charakterystyczny zielonkawy kolor olej dyniowy zawdzięcza obecności chlorofilu – naturalnego barwnika, działającego oczyszczająco i regenerująco. Stąd wzięła się jego popularność w kosmetyce, m.in. w roli odżywki do zniszczonych włosów czy balsamu do suchej skóry.

Jednak największą medyczną sławę przyniosły olejowi jego dwie unikalne funkcje.

Po pierwsze – potrafi on niszczyć pasożyty, bytujące w jelitach ludzi i zwierząt; od dawna zapobiegliwe mamy aplikują dyniową miksturę swoim pociechom w przypadku owsików, a weterynarze polecają olej z dyni dodawać do karmy dla czworonogów, w których organizmach zagnieździły się insekty. 

Reklama

Po drugie – dyniowy olej okazuje się zbawienny dla prostaty. Działa tutaj na dwóch frontach. Ze względu na zawarte w nim znaczne ilości cynku reguluje poziom hormonów, a to ich zaburzenia przyczyniają się do problemów z prostatą, natomiast dzięki właściwościom moczopędnym pomaga odciążyć pęcherz. Niejednokrotnie dodaje się go do suplementów diety, dedykowanych mężczyznom, u których prostata zaczyna szwankować. Ci, którym w tej kwestii nic nie dolega, mogą zażywać olej profilaktycznie.

Trzeba jednak zaznaczyć, że olejowa kuracja, jakkolwiek rzeczywiście przynosi wymierne rezultaty, zwłaszcza w niezbyt zaawansowanej fazie choroby, często bywa niewystarczająca i nie powinna stanowić jedynej formy terapii. Niezbędna jest też wizyta u lekarza i odpowiednio dobrana farmakologia. Niemniej olej warto potraktować jako zasadniczy element procesu leczniczego – naturalny, nieinwazyjny, niepowodujący skutków ubocznych… A do tego niebywale smaczny!

Niezawodny w kuchni

Smak oleju dyniowego jest intensywny, a zarazem subtelny, z wyczuwalną orzechową nutą. To czyni go świetnym uzupełniaczem najróżniejszych potraw. Z jego pomocą wyrafinowanego charakteru nabiorą sałatki, surówki, dania mięsne, rybne, zupy, sosy, a nawet desery. Doskonałą kompozycję tworzy chociażby z lodami waniliowymi. 

Oleju z dyni – tak jak większości innych olejów – absolutnie nie należy poddawać obróbce termicznej. Pod jej wpływem nie tylko traci on niemal wszystkie swoje walory, ale jeszcze dodatkowo mogą powstawać w nim toksyczne substancje. Nie od dziś wiadomo, że niewłaściwie użytkowane lekarstwo przemienia się w truciznę – i dyniowy olej nie jest od tej reguły wyjątkiem.

Gdy u kogoś z naszej rodziny diagnozuje się przewlekłą chorobę, to trochę tak, jakby zawalił nam się świat. W związku z tym często nasze reakcje są nieodpowiednie – nie dają choremu wsparcia, a jedynie pogłębiają jego lęk. Co zatem zrobić, gdy u bliskiej nam osoby zostanie zdiagnozowane POChP? Przede wszystkim warto zapoznać się z ową dolegliwością i przyswoić wiedzę, która pomoże nam racjonalnie podejść do tematu. Drugą kwestią jest oczywiście wsparcie pacjenta – pozytywnie wpłynie ono na nastawienie pacjenta do walki z chorobą. Jeśli zatem szukasz informacji o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc, dobrze trafiłeś! W tym artykule przedstawimy Ci podstawowe pojęcia z zakresu tej dolegliwości i wskażemy konkretne kroki do wsparcia bliskiej osoby.

Reklama

Co to jest Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc?

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc, jak sama nazwa wskazuje, jest dolegliwością o charakterze ciągłym. Co jednak oznacza tajemnicza „obturacja”, która zawiera się w nazwie omawianej przez nas choroby? Otóż obturacja jest terminem medycznym określającym zwężenie czegoś. W przypadku POChP mowa o zwężeniu dróg oddechowych, co negatywnie wpływa na przepływ powietrza do płuc. W związku z tym chory może odczuwać szereg przykrych dolegliwości, których dokładną listę znajdziesz poniżej.

Jak objawia się POChP u chorych?

Zacznijmy jednak od tego, że na początku POChP bardzo często nie daje żadnych znaków, które mogłyby wskazywać na obecność choroby w organizmie. Dopiero z czasem chory zaczyna odczuwać przeróżne dolegliwości, wśród których możemy wymienić na przykład:

• Uporczywy kaszel o charakterze przewlekłym – mówi się, że w przypadku omawianej przez nas dolegliwości kaszel przyjmuje formę „sesji”, pojawiających się systematycznie o tych samych porach. Pacjent może odkrztuszać wydzielinę, na przykład, każdego poranka po przebudzeniu się.
• Plwocina – a jeśli już o odkrztuszaniu mowa, warto nakreślić, czym jest plwocina i jaką rolę pełni w Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc. Otóż plwocina jest wydzieliną przypominającą flegmę, w której można znaleźć ślinę, resztki pokarmowe oraz komórki złuszczonego nabłonka. W późniejszych stadiach choroby w plwocinie często znajdują się także drobnoustroje chorobotwórcze oraz ropa i krew.
• Częste duszności – w przypadku występowania tej konkretnej dolegliwości chory bardzo często odczuwa brak możliwości złapania pełnego oddechu. Żeby jednak mówić o objawie POChP, duszności muszą mieć charakter przewlekły.

Więcej na temat objawów POChP możesz przeczytać na oddychajmy.pl. Zachęcamy do rozwinięcia swojej wiedzy na dedykowanych portalach, które pomagają zrozumieć, czym właściwie jest Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc i w jaki sposób należy z nią walczyć.

Pierwszy krok po diagnozie – Zapewnij towarzystwo choremu

Nie ulega wątpliwości, że każda diagnoza, nawet ta, której się spodziewamy, jest prawdziwym szokiem dla chorego. Po przecież niby człowiek wiedział, że coś jest nie tak, ale łudził się, że badania nie wykażą niczego niepokojącego. Warto zatem pamiętać, że potwierdzenie każdej dolegliwości budzi w pacjencie lęk i strach, które, w tej sytuacji, są zupełnie normalne. Co zatem możesz zrobić dla chorego? Przede wszystkim nie zostawiaj go samego z diagnozą. Pozwól mu się wygadać i przedstaw mu solidne argumenty, dlaczego warto wziąć się w garść i zawalczyć z chorobą. Jeśli właśnie znajdujesz się w podobnej sytuacji, koniecznie odwiedź stronę https://oddychajmy.pl/pochp-a-bliscy/. To właśnie tam znajdziesz szczegółowe informacje dotyczące wsparcia pacjenta w chorobie.

Kontroluj nałogi i wspieraj w walce

Czy bliska Ci osoba posiada jakieś szkodliwe nałogi, które mogą negatywnie odbijać się na jej zdrowiu? Jeśli chory nie może powstrzymać się od palenia, stresowa sytuacja z całą pewnością jeszcze bardziej podsyci jego chęć do sięgnięcia po papierosa. Nakłoń pacjenta do walki z chorobą! Udowodnij mu, że tytoń w znaczącym stopniu pogarsza jego zdrowie i katastrofalnie wpływa na stan jego płuc. Zapoznaj się również z ofertą poradni antynikotynowych, które w wielu przypadkach świadczą usługi zupełnie za darmo.

Reklama

Nie okazuj zniecierpliwienia

Pamiętaj, że wszelkie choroby płuc wiążą się z obniżeniem tolerancji wysiłku. W miarę upływu czasu chory może tracić siły, a w konsekwencji nawet chęci, do wykonywania niektórych czynności. W takich sytuacjach okazuj mu cierpliwość i nie wymagaj cudów – pamiętaj, że pacjent zapewne bardzo chciałby móc bezproblemowo podnosić ciężary i wchodzić po schodach; niestety choroba skutecznie mu to uniemożliwia.

POChP – Jak wygląda leczenie?

POChP jest wprawdzie chorobą nieuleczalną, jednak warto podkreślić, że jej wczesne zdiagnozowanie umożliwia skuteczną walkę z objawami choroby. W praktyce oznacza to, że chory z całą pewnością nigdy nie wyzdrowieje, jednak wyeliminowanie szkodliwych czynników (np. papierosów) i wsparcie lekami może przywrócić mu komfort codziennego funkcjonowania. Czy zatem warto unikać rutynowych badań? Nie! Pamiętaj, że Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może zostać wykryta podczas standardowej spirometrii. W związku z powyższym: rób badania profilaktyczne i pilnuj, by robili je także Twoi bliscy. Dzięki temu unikniecie nieprzyjemnych niespodzianek, a potencjalna choroba zostanie w porę zdiagnozowana.

Padaczka alkoholowa to jedno z powikłań zespołu abstynencyjnego. Jest to choroba, która objawia się drgawkami. Pojawiają się one u osób, które zdecydowały się całkowicie zrezygnować z picia alkoholu lub bardzo drastycznie ograniczyły jego ilość. Według przeprowadzonych badań nawet 25% osób uzależnionych od alkoholu może zmagać się z padaczką alkoholową. Co jeszcze warto o niej wiedzieć? Jakie są objawy padaczki alkoholowej? Jak wygląda leczenie padaczki alkoholowej?

Reklama

Przyczyny padaczki alkoholowej

Drgawki u osób uzależnionych od alkoholu mogą pojawiać się przede wszystkim w dwóch sytuacjach. Jedną z nich jest spadek stężenia alkoholu we krwi, natomiast drugą – kiedy minie pewien czas po zaprzestaniu picia. Z czego to wynika? Częste spożywanie zbyt dużych dawek alkoholu prowadzi do zwiększenia się progu drgawkowego. Dlatego też, kiedy przestaniemy dostarczać alkohol do naszego organizmu, to ten próg zostaje bardzo burzliwie obniżony, czego skutkiem jest właśnie padaczka alkoholowa. Wśród innych przyczyn padaczki alkoholowej wymieniamy również organiczne uszkodzenia mózgu (które zostały spowodowane przez alkohol). Jak również zaburzenia funkcji kanałów wapniowych, zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia neurotransmiterów, a także zbyt duże nawodnienie mózgu.

Objawy padaczki alkoholowej

Objawy padaczki alkoholowej są dość podobne do zwykłej epilepsji. Oczywiście objawy mogą być różnorodne. Aczkolwiek najczęściej pojawia się utrata przytomność, skurcze mięśni nóg i rąk, napięcia twarzy, biegunka, nudności, zaburzenia snu, potliwość, przyspieszenie akcji serca, majaczenie alkoholowe, a także skoki ciśnienia krwi. Warto tutaj podkreślić, że osoba chora może być lękliwa albo nadpobudliwa.

Powyższe objawy padaczki alkoholowej występują zazwyczaj po 2-3 dobach, od spadku stężenia alkoholu we krwi – mogą się pojawić nawet po tygodniu od czasu odstawienia alkoholu. Co ciekawe – napady drgawkowe często samoistnie ustępują w przeciągu kilku dni. Drgawki nie powracają – pod warunkiem, że osoba uzależniona nie sięgnie po alkohol lub znacznie ograniczy jego ilość.

Jakie są sposoby leczenia padaczki alkoholowej? Najłatwiejszym rozwiązaniem dla osób mieszkających w Gdańku lub w okolicach jest skorzystanie z usług Doctordetox. Wystarczy wpisać w przeglądarce – odtrucie alkoholowe Gdańsk i z pewnością uzyskamy niezbędne dane kontaktowe.

Leczenie padaczki alkoholowej

Leczenie padaczki alkoholowej może przebiegać na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest leczenie za pomocą leków przeciwdrgawkowych i przeciwpadaczkowych, które zostały odpowiednio dobrane przez lekarza. Drugą możliwością jest specjalna kuracja. Ma ona na celu przywrócenie równowagi elektrolitowej w organizmie, usunięcie z niego toksyn i metabolitów alkoholowych. Jest to tak zwany detoks alkoholowy, który trwa kilka dni – zazwyczaj od 7 do 10. Detoksykacja alkoholowa to najlepsze rozwiązanie. Powinny zdecydować się na nie wszystkie osoby będące uzależnione od alkoholu. Jest to kuracja znacząco poprawiająca stan pacjenta, a przede wszystkim doskonale przygotowuje do dalszej terapii.

Detoksykacja alkoholowa opiera się także na przyjmowaniu różnych środków – między innymi przeciwbólowych, nasennych i uspokajających. Często jest to wręcz niezbędne. Aby móc złagodzić objawy występujące w zespole abstynencyjnym. Należy pamiętać, że nadmierne spożywanie alkoholu wiąże się z zatruwaniem organizmu (tzw. intoksykacja alkoholowa). Dlatego odstawienie alkoholu może być bardzo trudne i bolesne.

Coraz popularniejszym rozwiązaniem jest także kroplówka po alkoholu. Decyduje się na to rozwiązanie sporo osób – to najszybsza metoda pozbycia się nieprzyjemnych objawów zatrucia alkoholowego. Odtrucie alkoholowe w domu za pomocą kroplówki witaminowej to najlepszy pomysł, jeśli chcemy szybko stanąć na nogi i pozbyć się kaca.

Jak prawidłowo podać kroplówkę?

Reklama

Domowe sposoby na kaca

Warto tutaj również zaznaczyć, że możemy wypróbować domowe sposoby na kaca, choć nie gwarantujemy, że w każdym przypadku przyniosą one pożądane efekty. Oczywiście podstawa to przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów, ale ponadto wiele osób decyduje się na picie soku z kiszonej kapusty, zakwasu buraczanego, jak i również jedzenie szparagów. Wszystkie te produkty zawierają cenne substancje, dzięki którym z pewnością poczujemy się przynajmniej trochę lepiej, a objawy zatrucia alkoholowego zostaną zminimalizowane.