Redakcja Medicaldiet

Wyróżniamy kilka rodzajów grzybic – wśród nich jest grzybica ogólnoustrojowa, inaczej kandydoza lub drożdżyca, która jest bardzo niebezpieczna. Ma związek ze zbyt dużą obecnością i rozwojem drożdżaków z rodzaju Candida, zazwyczaj jest to Candida albicans. Najczęściej zmagają się z nią osoby, które stosują przewlekłe antybiotyki, ale warto wiedzieć, że na grzybicę ogólnoustrojową bardziej narażone są osoby z obniżoną odpornością. Należy też podkreślić, że grzybica ogólnoustrojowa często nie daje żadnych objawów przez długi czas lub też są one nietypowe.

Jakie są przyczyny zagrzybienia organizmu?

Chociaż mogłoby się wydawać, że grzyby i inne mikroorganizmy znajdujące się w jelitach są niebezpieczne, to jest zupełnie na odwrót. Dotyczy to jednak jedynie zdrowych organizmów – wspomniane grzyby z rodzaju Candida albicans spełniają mnóstwo ważnych funkcji i jeśli nie jest ich za dużo, to nie stanowią żadnego zagrożenia dla zdrowia. W sytuacji jednak gdy dochodzi do zachwiania naturalnej równowagi mikrobiologicznej, co jest spowodowane mniejszą ilością i jakością bakterii kwasu mlekowego, drożdżaki w jelitach szybko i nadmiernie się namnażają i wtedy powstaje poważny problem, bowiem zaczynają one wydzielać szkodliwe produkty uboczne, czyli mytoksyny mogące być przyczyną wielu schorzeń. Wśród czynników mogących przyczynić się do rozwoju grzybicy należy wymienić:

• Stosowanie antybiotyków bez probiotyków;
• choroby związane z zaburzeniami układu odpornościowego – np. białaczka lub AIDS;
• osłabienie odporności organizmu w wyniku nowotworu;
• zaburzenia hormonalne;
• cukrzyca;
• chemioterapia, radioterapia i transplantacja;
• przewlekły stres;
• niezdrowe odżywianie;
• nadużywanie alkoholu;
• przemęczenie.

Jakie są etapy rozwoju drożdżaków?

Drożdżaki Candida albicans najpierw atakują jelito grubo. Wtedy właśnie zaczynają pojawiać się takie objawy jak m.in. wzdęcia, bóle brzucha, czy chociażby nieprzyjemny zapach z ust. Często występującym objawem jest też silny pociąg do słodyczy. Grzybica najczęściej rozwija się w przewodzie pokarmowym, ale może również zająć jamę pochwy, zatoki, czy jamę ustną. Wtedy dołączają inne nieswoiste objawy takie jak np. zajady, brak siły do działania, przewlekłe stany zapalne oraz bóle kostno-stawowe.

Gdy nie zostanie podjęte leczenie, to drożdżaki nadal się rozwijają, przez co powstaje więcej toksyn, a organizm zostaje poważnie zatruty. Na tym etapie nierzadko występują objawy neurologiczne, do których zaliczamy m.in. agresję, bezdech senny, czy stany lękowe. Następnie dochodzi do zaburzeń w funkcjonowaniu narządów i mogą pojawić się takie objawy jak: zaburzenia hormonalne, spadek libido, próchnica zębów, cukrzyca, czy nawet stwardnienie rozsiane. Zazwyczaj właśnie wtedy chorzy udają się do lekarza i często muszą być kontrolą nawet kilku specjalistów.

Jakie są objawy grzybicy ogólnoustrojowej?

Objawy zagrzybienia organizmu nie są charakterystyczne. Występują one również w przebiegu wielu innych chorób, dlatego zazwyczaj ta choroba diagnozowana jest w zaawansowanym stadium, co ma ogromny wpływ m.in. na efekty leczenia. Wśród najczęściej występujących symptomów przy grzybicy ogólnoustrojowej warto wymienić:

• Objawy ze strony przewodu pokarmowego – m.in. biegunki, zaparcia i wzdęcia,
• brzydki zapach z ust,
• osłabienie organizmu,
• częsta senność,
• nawracające bóle głowy,
• problemy z koncentracją,
• bóle stawów,
• brak energii,
• częste infekcje,
• objawy alergii,
• złe samopoczucie,
• zespół jelita drażliwego,
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Wymienione powyżej objawy są spowodowane toksynami, które wytwarzają grzyby. One natomiast zaburzają prawidłowe funkcjonowanie narządów.

Jak można wykryć zagrzybiony organizm?

W przypadku gdy pojawiły się u nas niepokojące objawy, o których wspomnieliśmy powyżej, to należy najpierw udać się do lekarza. Tych objawów jest naprawdę wiele i występują one w przebiegu różnych chorób, dlatego też nie możemy samodzielnie stawiać diagnozy. Specjalista przeprowadzi dokładny wywiad oraz zleci wykonanie badania krwi, dzięki jego wynikom będzie mógł określić, w jakiej kondycji jest nasz organizmu.

W niektórych przypadkach niezbędne może być również wykonanie innych badań, co wynika z tego, że grzybica ogólnoustrojowa jest stosunkowo trudna do wykrycia. Często zleca się także badanie endoskopowe, czyli kolonoskopia. Umożliwia ono wykrycie białych nalotów, które znajdują się na ścianach wewnętrznych narządów pacjenta. Podczas jego przeprowadzania pobierane są wycinki, które następnie trafiają do badania histopatologicznego. Co więcej, w diagnostyce zakażenia układu pokarmowego pomocne są również USG, RTG, czy chociażby badanie kału lub moczu.

Jakie zioła na odgrzybianie organizmu?

Grzybica ogólnoustrojowa jest wywoływana przez drożdżaka Candida albicans. Koniecznie trzeba leczyć tę chorobę, bowiem, jeśli to zaniedbamy, to grozi nam nawet sepsa, która może być zagrożeniem dla życia. Dlatego należy regularnie kontrolować stan zdrowia i gdy wystąpią niepokojące objawy, to warto udać się do lekarza, jak i kupić suplementy na odgrzybianie.

Zagrzybienie organizmu można spróbować zwalczać, stosując naturalne sposoby. Jednym z nich jest przyjmowanie ziół. Największą skutecznością odznacza się olejek z oregano, który zawiera kwasy fenolowe pomagające w usuwaniu grzybów. Poza tym ma także antyoksydanty, które pozytywnie wpływają na układ odpornościowy. Dobre zioła na odgrzybianie organizmu to również wyciąg z pestek grejpfruta, czosnek, aloes, piołun, czepota puszysta, czyli koci pazur, wrotycz, kwas kaprylowy, czy chociażby nalewka z łupin orzecha czarnego.

Od wielu lat znanym babcinym sposobem na odgrzybianie organizmu jest przyjmowanie wodorowęglanu sodu. Jest to nic innego jak soda oczyszczona, która normalizuje pH w organizmie. Wśród jej zalet warto wspomnieć też o tym, że alkalizuje mocz i działa moczopędnie, co przekłada się na szybszy proces oczyszczania organizmu.

Grzybica ogólnoustrojowa – leki bez recepty

Grzybica to jedna z najczęstszych chorób układu pokarmowego. Najczęściej dotyczy ona jamy ustnej, gardła oraz przełyku, choć niektórzy pacjenci zmagają się również z zagrzybieniem jelit, czy chociażby okolic odbytu. Zagrzybienie organizmu zazwyczaj nie jest bolesne, lecz warto wiedzieć, że może być niebezpieczne. Dlatego gdy podejrzewamy zagrzybienie organizmu, to musimy jak najszybciej działać. W aptekach znajdziemy wiele leków bez recepty do stosowanie w jamie ustnej w grzybicy układu pokarmowego. Są to wodne roztwory fioletu gencjany oraz roztwory jodu. Jednak w wielu przypadkach okazuje się, że niezbędne są preparaty na receptę np. mikonazol.

W asortymencie aptek znajdują się leki na odgrzybianie organizmu w różnej postaci. Zazwyczaj są to płukanki do jamy ustnej, ale spotykane są też żele, czy chociażby kremy, które bezpośrednio nakłada się na zmiany grzybicze. Co więcej, jeśli chodzi o osoby w ciężkim stanie, często niezbędne okazują się leki działające ogólnie, do których zaliczamy np. flukonazol.

Odgrzybianie organizmu – dieta

Jak odgrzybić organizm domowymi sposobami? Dietą! Jeśli o nią nie zadbamy, to odgrzybianie jelit, jak i całego organizmu nie przyniesie żadnych efektów. W tym celu musimy zrezygnować z wielu produktów, które są odpowiedzialne za rozwój grzybów. Należy unikać cukrów prostych, jaj, produktów z białej mąki, produktów z zawartością drożdży, mleka i przetworów mlecznych, czy chociaż wysoko przetworzonej żywności. By odgrzybić organizm, nie należy także zbyt często sięgać po słodkie owoce oraz smażone mięso, jak i oczywiście należy bezwzględnie zrezygnować z alkoholu.

Osoby zmagające się z tą chorobą, powinny jeść przede wszystkim pieczywo żytnie i orkiszowe, makarony razowe, brązowy ryż, kwaśne owoce, świeże soki, płatki i kasze owsiane, jak i przetwory mleczne zawierające żywe kultury bakterii. Dobrym pomysłem będzie także stosowanie probiotyków, których zadaniem jest zapobieganie utracie równowagi mikroflory jelitowej.

Odpowiednia dieta w odgrzybianiu organizmu jest niezwykle istotna. Jeśli będziemy jej pilnować, to istnieje duża szansa, że pomoże to w rozwoju dobrych bakterii w jelitach. Aby tak było, to należy pamiętać o przyjmowaniu gotowych preparatów probiotycznych, jeść dużo produktów składających się z kiszonek oraz jogurtów z zawartością bakterii probiotycznych, jak i również każdego dnia jeść zalecaną porcję warzyw i kasz, które zawierają mnóstwo błonnika.

Klasterowy ból głowy, nazywany również zespołem Hortona, to silny ból zlokalizowany w okolicach oczodołu. Pojawia się zawsze po jednej stronie i zazwyczaj trwa kilka minut, choć może również 3 godziny. Gdy się pojawia, to występują także objawy wegetatywne, do których zaliczamy m.in. łzawienie, czy uczucie zatkania nosa. Z problemem klasterowego bólu głowy zmagają się przede wszystkim osoby pomiędzy 20. a 30. rokiem życia.

Klasterowe bóle głowy – rodzaje

Istnieją dwa rodzaje klasterowych bólów głowy. Są to m in:

Bóle epizodyczne – chorzy zmagają się z nimi każdego dnia i taki stan może trwać nawet kilka miesięcy. Są to minimum 2 klastery, które powinny być oddzielone przynajmniej dwutygodniowym okresem remisji, jak i utrzymywać się od 7 dni do roku.

Bóle przewlekłe – czas trwania ataków przekracza 3 lata, a ich okres remisji nie jest dłuższy niż 2 tygodnie; bóle często pojawiają się w nocy.

Kto choruje na Zespół Hortona?

Klasterowy ból głowy występuje znacznie rzadziej niż migrena. Według szacunków zmaga się z nimi około 0,1 populacji ogólnej. Co więcej, głównie chorują mężczyźni – nawet 4-7 razy częściej niż kobiety! To schorzenie może wystąpić w każdym wieku – także u dzieci, ale najczęściej pojawia się między 20. a 40. rokiem życia.

Ból oczodołu i głowy czy to klasterowy bólu głowy?

Klasterowe bóle głowy objawiają się przede wszystkim dolegliwościami bólowymi w oczodole i okolicy czołowo-skroniowej. Są to najsilniejsze bóle głowy według skali bólu. Pojawiają się one po jednej stronie – lewej lub prawej. Podczas takiego napadu występują również inne objawy, do których zaliczamy łzawienie oczu, opuchnięte powieki, obrzęk błony śluzowej nosa, czy chociażby potliwości twarzy. Bardzo często napady bólu pojawiają się o tej samej porze roku i dnia. Najczęściej są niezwykle silne i promieniują aż do szczęki. W większości przypadków są one epizodyczne, choć warto wiedzieć, że niektórzy zmagają się z nim przewlekłe – każdego dnia, przez długie lata.

Ból głowy w nocy – objawy klasterowego bólu głowy

Ten rodzaj bólu jest dość charakterystyczny, dlatego postawienie diagnozy nie sprawia większych problemów. Bóle mogą pojawiać się z różną częstotliwością – raz, czy nawet kilkadziesiąt razy w ciągu dnia. Nierzadko występują one w nocy podczas snu.

Przyczyny klasterowego bólu głowy – czego unikać?

Gdy osoba chora zmaga się z klasterowym bólem głowy, to zazwyczaj zachowuje się nieco dziwnie – m.in. jest bardzo pobudzona ruchowo. Co więcej, należy również wiedzieć, że klasterowy ból głowy można wywołać. Do czynników wpływający na wystąpienie napadu w trakcie trwającego klasteru zaliczamy:

• Alkohol,
• palenie wyrobów tytoniowych,
• nadmierny stres,
• wysokie ciśnienie tętnicze,
• przebywanie w gorącym pomieszczeniu,
• przyjmowanie preparatów powodujących uwalnianie tlenku azotu w organizmie.

Nawet 1/5 chorujących cierpi na nietypowy przebieg tej choroby. Zmagają się oni z napadowymi bólami głowy, ale ataki się nie grupują i nie tworzą się klastery. U niektórych pacjentów występują napadowe bóle głowy już od samego początku, natomiast u innych najpierw pojawia się objaw w postaci klasterów i następnie przekształca się we wtórne przewlekłe klasterowe bóle głowy.

Co należy zrobić, gdy występują objawy Zespołu Hortona?

Jeśli zmagamy się z nawracającymi bólami głowy lub ból jest nie do zniesienia, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że zmagamy się z Zespołem Hortona. W takiej sytuacji powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który przeprowadzi podstawowe badania, zleci diagnostykę obrazową, dzięki czemu będzie mógł ustalić rozpoznanie bólu i wdrożyć właściwe leczenie.

Osoby cierpiące na bóle głowy, powinny zapisywać, kiedy i z jaką częstością pojawiają się dolegliwości bólowe. Prowadzenie tzw. dzienniczka bólu głowy jest bardzo pomocne w diagnostyce. Ważnymi informacjami są też długość trwania bólu, a także sposoby leczenia, jakie były stosowane w celu wyeliminowania bólu. To wszystko należy przekazać specjaliście, który zapewne przeprowadzi z nami dokładny wywiad – zapyta m.in. o czynniki mogące nasilać ból głowy. W ten sposób można postawić szybko prawidłową diagnozę i rozpocząć leczenie.

Jak diagnozuje się bóle głowy Hortona?

Aby móc postawić diagnozę, niezbędne jest badanie przedmiotowe i podmiotowe. Większość lekarzy jest w stanie stwierdzić klasterowe bóle głowy już na podstawie samego wywiadu z pacjentem. Chociaż warto dodać, że diagnostyka powinna być oparta także na charakterystycznym obrazie klinicznym. Możemy wymienić kilka pomocnych czynników w diagnostyce klasterowego bólu głowy takie jak m.in. zwężenie źrenicy i szpary powiekowej, zapchany nos, jednostronny ból głowy promieniujący, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek, czy pojawianie się bólu każdego dnia.

Ból klasterowy – przyczyny

Nie istnieją silniejsze bóle głowy niż klasterowy ból głowy. Występują one epizodycznie lub przewlekłe. Nie ulega żadnym wątpliwością, że zespół Hortona bardzo utrudnia normalne funkcjonowanie, bowiem napady bólu głowy pojawiają się praktycznie każdego dnia i to nawet kilkukrotnie. Dobrą informacją natomiast jest to, że nie jest to często występujące schorzenie – dużo częściej mamy do czynienia z migrenami, czy napięciowymi bólami głowy. Jak na razie nie znamy dokładnych przyczyn klasterowego bólu głowy. Z tego też powodu tę chorobę zalicza się do idiopatycznych bólów głowy. Ustalono jedynie, że gdy dochodzi do napadu, zwiększa się stężenie neuroprzekaźników w układzie nerwowym, wśród których znajduje się histamina.

Jak zwalczyć klasterowy ból głowy?

Niestety klasterowe bóle głowy nie miną, jeśli nie wdrożymy odpowiednich metod leczenia. Leczenie klasterowego bólu głowy polega między innymi na zwalczaniu każdego napadu – np. poprzez wdychanie przez pacjenta czystego tlenu 7 l/min przez 15 minut. Pomocne mogą być również preparaty farmakologiczne np. sumatriptan, choć trzeba pamiętać, aby nie przedawkować tych leków.

Istotne jest również przerywanie klasteru. Jest to możliwe przy pomocy leków steroidowych np. metyloprednizolonu. Na początku są one podawane dożylnie, a następnie doustnie, lecz w mniejszej dawce. W leczeniu liczy się też profilaktyka – pomocna jest m.in. sól sodowa kwasu walproinowego. Natomiast u chorych, którzy są oporni na stosowane leki, zastosowanie znajduje stymulacja tylnej części podwzgórza.

Klasterowy ból głowy a leczenie operacyjne

Objawy klasterowych bólów głowy są bardzo uciążliwe, dlatego nikogo nie powinien dziwić fakt, że chorzy zastanawiają się, czy istnieją metody operacyjne. Na szczęście są takie – wykonuje je się pod kontrolą radiologiczną termokoagulacji zwoju Gessara lub poprzez przecięcie korzenia czuciowego nerwu trójdzielnego z dojścia przez tylną jamę czaszki. To skuteczny sposób wyeliminowania klasterowych bólów głowy. Trzeba jednak wiedzieć, że tego typu metody są obarczone sporym ryzykiem, o czym lekarz nas poinformuje. Podczas wykonywania takich zabiegów nierzadko dochodzi do pewnych niepowodzeń, natomiast u części pacjentów bóle mogą pozostać.

Klastrowy ból głowy – domowe sposoby na zespół Hortona

Pacjenci cierpiący na klasterowe bóle głowy zazwyczaj sięgają po leki przeciwbólowe dostępne w każdej aptece bez recepty. Niestety nie są one skuteczne – nie przynoszą praktycznie żadnej ulgi, co wynika z tego, że ten rodzaj bólu zazwyczaj nie trwa długo, a takie preparaty zaczynają działać zbyt późno. Z tego powodu najlepszym rozwiązaniem, gdy występuje klasterowy ból głowy, są inhalacje 100% tlenem. Możemy również sięgnąć po leki na receptę z grupy tryptanów, które są powszechnie stosowane przez osoby zmagające się z migreną. Niektórym pacjentom ulgę przynoszą również kompresy.

Ponadto ważne jest, aby podczas napadu bólu klasterowego:

• Uspokoić się,
• przebywać w zaciemnionym i wyciszonym pomieszczeniu,
• zrezygnować z alkoholu i papierosów.

Warto wypróbować te wszystkie metody, aby znaleźć ten najlepszy dla siebie i uwolnić się od bólu!

Czy można uchronić się przed zachorowaniem na klasterowe bóle głowy?

Zdążyliśmy już wspomnieć, że jak dotąd nie ustalono, co jest przyczyną klasterowych bólów głowy, jak i nie wiadomo, jaki jest ich mechanizm powstawania, dlatego nie ma możliwości wyeliminowania ryzyka wystąpienia Zespołu Hortona. Wiadomo natomiast, że osoby, które niegdyś zmagały się z tego typu objawami, nie powinny sięgać po alkohol – nawet małe ilości mogą zaszkodzić.

Powiązane tematy:

• Ból głowy podczas kaszlu
• Zioła na ból głowy
• Rodzaje bólu głowy

Każda komórka ludzkiego organizmu potrzebuje stałego dostępu do tlenu. Jego brak nawet przez kilka minut może skutkować wystąpieniem nieodwracalnych zmian, a nawet prowadzić do śmierci. Tlen jest potrzebny do życia oraz do produkcji energii. Nic zatem dziwnego, że jest on powszechnie stosowany w medycynie. Niegdyś terapie tlenowe były wykonywane tylko w szpitalach, a dziś można je wykonać w wielu miejscach. W tym celu trzeba zakupić tlen inhalacyjny medyczny.

Tlen medyczny a ludzkie zdrowie

Tlen to pierwiastek bez którego ludzkie życie jest niemożliwe. Jest on źródłem energii dla mięśni oraz mózgu każdej żywej istotny. Człowiek nie jest w stanie bez niego funkcjonować bowiem brakuje mu wówczas wigoru, energii oraz chęci po życia. Niedobór tlenu prowadzi do senności, zmęczenia oraz apatii. Gdy borykamy się z takimi dolegliwościami warto sięgnąć po tlen medyczny inhalacyjny.

Terapia tlenowa skutecznie usuwa zmęczenie, poprawia koncentrację, zmniejsza senność, a nawet poprawia elastyczność skóry. Wspomaga ona system immunologiczny oraz przyspiesza metabolizm. Odpowiednia ilość tego pierwiastka we krwi w dużym stopniu poprawia wytrzymałość organizmu oraz pomaga skutecznie walczyć ze szkodliwymi dla organizmu drobnoustrojami.

Leczenie tlenem odgrywa bardzo ważną rolę w takich dziedzinach medycznych jak: anestezjologia, reanimacja oraz chirurgia. Zastosowanie we właściwym czasie tlenoterapii pozwala uzyskać optymalne ciśnienie tlenu w ludzkich tkankach.

Tlen inhalacyjny na wyciągnięcie ręki

Niegdyś tlen medyczny był stosowany tylko w placówkach medycznych, a dziś jest powszechnie dostępny na rynku. Występuje on w ciekłej oraz sprężonej postaci.

Dziś tlen jest dostępny w wygodnych butlach wraz z inhalatorami, które ułatwiają dawkowanie oraz dają możliwość stosowania w domowym zaciszu, bez konieczności posiadania specjalistycznego sprzętu oraz wiedzy medycznej.

W ostatnim czasie dużą popularnością cieszy się tlen w puszce. Produkt ten zawiera około 95 procent skoncentrowanego tlenu. Jest on zamknięty w aluminiowym, 14 – litrowym opakowaniu, które wystarcza na wykonanie ok. 120 – 140 wdechów. Sprawdza się on doskonale wówczas, gdy osoba, która stale przyjmuje tlen musi na chwilę odejść od stałego źródła tlenu, czyli butli lub koncentratora z tlenem.

Jak stosować tlen w sprayu?

Dziś tlen w sprayu jest powszechnie dostępny w wielu sklepach internetowych. Jego podawanie nie jest trudne, ale przed zastosowaniem warto dobrze zapoznać się z instrukcją.

W celu zastosowania tlenu należy w puszcze należy umieść maskę lub rurkę z maską do dyszy, która znajduje się na górze puszki. Następnie należy założyć maskę na twarz i upewnić się, że nos i usta są zakryte a maska dobrze przylega do twarzy.

Kolejnym krokiem jest odbezpieczenie puszki za pomocą przycisku podczas wdechu, a następnie wyłączanie przycisku podczas wydechu. Czynność tę należy wykonać kilkanaście razy.

Kto powinien stosować tlen inhalacyjny?

Niedotlenienie oraz duszność to jedne z wielu wskazań do tlenoterapii. Tlen w puszce sprawdza się bowiem doskonale, zarówno w przypadku zdrowych osób, jak i tych, które przewlekle chorują. Może on być użyty w przypadku omdlenia. Szybkie dostarczenie powietrza ze zwiększonym stężeniem tlenu skutecznie pomaga odzyskiwać przytomność.

Tlen w puszcze jest także polecany dla sportowców. Inhalacje tlenem są bardzo pomocne w przypadku zadyszki lub w przerwach między poszczególnymi treningami. Wpływają one korzystnie na samopoczucie oraz skutecznie przyspieszają proces regeneracji po wysiłku fizycznym.

Tlen w puszcze jest także przeznaczony dla kierowców, którym czasem jest trudno pokonać uczucie senności. Zwiększone stężenie tlenu we wdychanym powietrzu w dużym stopniu zmniejsza uczucie senności oraz pomaga w odbudowaniu czujności podczas prowadzenia pojazdu.

Tlen inhalacyjny pomaga się koncentrować, zatem powinni po niego sięgać uczniowie oraz studenci. Jest on potrzebny także wszystkim osobom prowadzącym siedzący tryb życia oraz tym, które często się stresują.