Redakcja Medicaldiet

Czerwone krostki na żołędziu jak leczyć

Zdrowie /

Czerwone plamki na prąciu mogą pojawić się zarówno na napletku, żołędziu, jego górnej części, jak również jedynie na skórze moszny. Zdarza się, iż towarzyszą im różne symptomy, które mogą być oznakami konkretnej choroby lub nieprawidłowości. Bez względu na źródło problemu zmian pojawiających się na penisie nie można lekceważyć. Najlepszym rozwiązaniem jest skonsultowanie się z lekarzem oraz podjęcie odpowiedniego leczenia. Co warto wiedzieć o czerwonych krostkach na członku?

Reklama

Krostki na napletku — dlaczego się pojawiają?

Prącie narażone jest na działanie wielu najróżniejszych czynników, które mogą przyczynić się do powstania infekcji intymnych u mężczyzn. W dodatku mogą sprawić, iż na penisie zaczną pojawiać się czerwone lub białe krostki. W większości przypadków przyczyną tego wstydliwego problemu jest niewłaściwa higiena, przegrzewanie okolic intymnych, alergii kontaktowych, jak również wystąpienie stanów zapalnych, które wiążą się z drażnieniem wrażliwego, męskiego narządu np. zbyt ciasna bielizna lub odzież.

Innym powodem, który sprawia, że na penisie pojawiają się krostki, są choroby przenoszone drogą płciową. Krostki na środkowej części penisa, na żołędziu lub napletku mogą być również symptomem zakażeń o podłożu wirusowym, lub bakteryjnym, które wielokrotnie związane są z przygodnym seksem bez zabezpieczenia. Warto wiedzieć, że grzybica prącia to choroba, którą można zarazić się również na skutek seksu oralnego, gdy partnerka cierpi na grzybicę gardła lub jamy ustnej.

Czerwone krostki na penisie — przyczyny

Krostki na penisie, czy jakiekolwiek inne zmiany skórne na prąciu świadczą o nastąpieniu infekcji wirusowej, bakteryjnej, grzybiczej, czy też pasożytniczej. Warto wiedzieć, iż niektóre infekcje pozostawione same sobie mogą przyczynić się do wystąpienia poważnych powikłań.

W związku z powyższym tego typu zmian nie należy lekceważyć. Czerwone plamki na penisie, czy też krostki, mogą być oznaką rozwijania się na prąciu zmian przednowotworowych lub nowotworowych, które wymagają natychmiastowego wdrożenia leczenia. Wszelkie kosmetyki, środki do higieny intymnej, a nawet prezerwatywy mogą powodować wystąpienie alergii kontaktowej, której objawem są np. czerwone plamki na penisie. Co więcej, aktywność seksualna z wieloma partnerkami zwiększa ryzyko chorób narządów płciowych przenoszonych przez kontakt bezpośredni.

Przykładem takiej choroby jest zakażenie wirusem HSV. Objawem tego stanu mogą być krostki na penisie, bolesne pęcherzyki czy też owrzodzenia. Kolejnym patogenem przenoszonym drogą płciową jest treponema pallidum, zwany potocznie krętkiem bladym. Jest on odpowiedzialny za zakażenie się kiłą. We wczesnej fazie zakażenia bakteryjnego można zauważyć tzw. objaw pierwotny. W miejscu, w którym drobnoustrój wnika do organizmu, pojawia się owrzodzenie, które wraz z upływem czasu ustępuje. W kolejnym etapie można zaobserwować liczne krostki na penisie.

Czerwone i białe krostki na penisie mogą wystąpić również w efekcie przegrzewania męskich narządów płciowych i być skutkiem podrażnienia, które powoduje pot.

Czerwone plamy na żołędziu a wirus brodawczaka ludzkiego (HPV)

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) może przyczynić się do wystąpienia dokuczliwych objawów w obrębie żołędzi i napletka u tych mężczyzn, których układ immunologiczny jest osłabiony. Wtedy rozwijają się tzw. kłykciny kończyste, a więc wypukłe lub płaskie brodawki na penisie — dotyczy to najczęściej żołędzi i napletka. Jednak mogą również pojawić się na mosznie, w okolicy odbytu, w pachwinach, jak również wewnątrz cewki moczowej.

Reklama

Grzybica penisa — co warto wiedzieć?

Krostki na penisie wielokrotnie są symptomem zaistniałej grzybicy prącia. Jest to nieprzyjemna choroba, do której powstania przyczyniają się drożdże Candida albicans. Choć nie jest to jedyny ani najbardziej charakterystyczny objaw tej dolegliwości narządów płciowych, to plamki na penisie, bądź też ogólne zaczerwienienie prącia mogą świadczyć zarówno o grzybicy, jak i o zakażeniach wirusowych, czy też bakteryjnych. W przypadku, w którym przyczyną są grzyby, czerwone plamki na penisie można zaobserwować na napletku i żołędziu. Co więcej, za objaw grzybicy uznaje się biały nalot na prąciu. Niekiedy występują pęcherzyki, z których sączy się ropa i krew. Zdarza się, iż żołądź jest zarówno wysuszona, jak i zaczerwieniona. Symptomy skórne wiążą się z nieprzyjemnymi doznaniami — jak swędzenie i pieczenie prącia. Wyjątkowo brzydki staje się zapach wydzielin z prącia, wliczając w to woń ejakulatu.

Jak leczyć czerwone krostki na żołędziu

W zależności od przyczyny schorzenia, krostki na penisie można leczyć w różny sposób. W walce z alergią doskonale sprawdzi się wyeliminowanie czynnika uczulającego:

  • Zrezygnowanie z nowego proszku do prania,
  • zaprzestanie nowego preparatu do higieny intymnej,
  • zrezygnowanie ze stosowania prezerwatyw.

Warto także pamiętać o praniu nowych ubrań przed założeniem ich po raz pierwszy oraz o noszeniu bielizny, która nie zawiera w swoim składzie sztucznych barwników. W walce z alergią sprawdzą się także domowe sposoby, jak na przykład przemywanie penisa naparem z kwiatu nagietka lub rumianku. W przypadku, gdy plamki i krostki na penisie są skutkiem zakażenia kiłą, należy powierzyć terapię specjaliście. Zazwyczaj opiera się ona o domięśniowe podawanie penicyliny.

Warto wiedzieć, że w przypadku, w którym czerwone krostki na penisie powstały w wyniku rzeżączki, leczenie również opiera się o podanie penicyliny lub doksycykliny. Należy jednak pamiętać, iż leki powinien zażywać nie tylko chory mężczyzna, ale i jego partnerka.

Czerwone plamki na żołędziu czym leczyć

Decyzję o sposobie terapii należy zostawić specjaliście. Jeśli plamki na penisie są objawami infekcji grzybiczej, najlepiej rozpocząć leczenie od zastosowania środka zaradczego, jakim jest maść z substancją czynną — klotrimazol. Jest to preparat przeciwgrzybiczy o miejscowym działaniu, który przeciwdziałając syntezie ergosterolu — związku chemicznego uczestniczącego w tworzeniu błony komórkowej grzybów.

Innym środkiem, na grzybicę, który doskonale zwalcza plamki na penisie jest flukonazol. Jest to mocniejszy preparat, którego istota działania jest podobna, jak w przypadku maści. Przede wszystkim różni się sposobem przyjmowania — leki z flukonazolem podawane są w tabletkach.

Gdy czerwone plamki na penisie powstały na skutek innej infekcji niż grzybica penisa, na przykład kiły, wtedy najczęściej stosuje się antybiotykoterapię.

Reklama

Podrażniona skóra na członku — do kogo zwrócić się o pomoc?

Czerwone plamki na penisie, biały nalot na żołędzi, jak również krostki na penisie, to symptomy, z którymi można udać się do lekarzy kilku specjalności. Są nimi:

  • Urolog — specjalista od układu moczowo-rozrodczego;
  • wenerolog — specjalista od chorób wenerycznych;
  • internista — lekarz pierwszego kontaktu, który po dokonaniu wstępnej diagnozy, skieruje do właściwego specjalisty;
  • dermatolog — specjalista od chorób skóry;
  • androlog — specjalista od męskich narządów płciowych.

Czerwone krostki na żołędziu jak leczyć Read More »

Guzek na wardze sromowej jak leczyć

Zdrowie /

Wszelkie guzki i zgrubienia w miejscach intymnych wymagają szczególnej uwagi, zwłaszcza gdy rosną i powodują dyskomfort oraz ból. Wypryski na wargach sromowych mogą pojawiać się zarówno z błahych przyczyn, jak i przy poważnych chorobach i infekcjach, które nie znikną bez odpowiedniego leczenia.

Reklama

Przyczyny powstawania guzka na wardze sromowej

Zmiany skórne i podskórne w postaci guzków, zgrubień i wyprysków w okolicach miejsc intymnych, sromu i przedsionku pochwy, występują z różnych powodów. Najczęstszą przyczyną jest nieprawidłowa higiena narządów płciowych oraz niechlujna depilacja okolic intymnych. Sprzyja to namnażaniu się bakterii i powstawaniu podrażnień oraz stanów zapalnych. Każde mikrouszkodzenie błony śluzowej lub skóry w takich warunkach grozi tworzeniem się guzka, lub ropnia. Podrażnienia i powstawanie wyprysków na wargach sromowych powoduje także zbyt ciasna i syntetyczna bielizna ocierająca delikatne wargi sromowe. Zmiany mogą pojawiać się także w wyniku zmian infekcji wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych oraz przy zapaleniu gruczołu Bartholina.

Guzek na wardze sromowej większej od wewnątrz

Bolesny guzek na wewnętrznej stronie wargi sromowej większej może oznaczać zapalenie gruczołu Bartholina, który produkuje śluz nawilżający pochwę przy stosunku. Powstaje ono z powodu zablokowania przewodu odprowadzającego wydzielinę i wytworzenia się stanu zapalnego w wyniku działania bakterii. Objawy, które towarzyszą zapaleniu gruczołu Bartholina, oprócz guzka, to ogólne osłabienie, ból podczas stosunku oraz siedzenia, podwyższona temperatura, obrzęk i zaczerwienienie sromu. Guzek, potocznie nazywany czyrakiem, narasta, staje się bolesny i utrudnia funkcjonowanie, a przy tym problem może nawracać.

Kaszak na wargach sromowych

Niewielki guzek na wardze sromowej w kolorze skóry lub lekko żółtawy, który stopniowo się powiększa, może być kaszakiem. Kaszak, czy inaczej torbiel zastoinowa, powstaje w wyniku zatkania przewodów odprowadzających gruczołów produkujących wydzielinę pochwową. Przyczyną zatoru mogą być martwe tkanki, zbyt gęsta wydzielina lub miejscowy obrzęk.

Podłużne zgrubienie na wardze sromowej

Zgrubienia i guzki na wargach sromowych mogą być objawem choroby wenerycznej, np. kiły lub kłykcin kończystych. Kiłę powoduje bakteria krętka bladego. Po jego wniknięciu do organizmu na sromie pojawia się niebolesne, podłużne zgrubienie, które z czasem ulega owrzodzeniu. Po kilku tygodniach znika, ale nie oznacza wyleczenia i może nawracać. Kłykciny kończyste wywołuje wirus brodawczaka ludzkiego i jest to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Pierwsze objawy mogą wystąpić nawet kilka lat po zakażeniu i początkowo przyjmują formę niepozornego guzka na wardze sromowej, który stopniowo przekształca się w wyrośla, przypominające kształtem kalafior.

Bolesny guzek na wardze sromowej

W najgorszym wypadku bolesny guzek na wardze sromowej może być zmianą nowotworową. Złośliwy rak sromu jest dość rzadki i dotyka kobiet w wieku powyżej 60 lat. We wczesnej postaci powoduje nieprzyjemne swędzenie i wygląda jak guzek z wyraźnym owrzodzeniem. Rozwinięty nowotwór warg sromowych może krwawić i utrudnia siedzenie oraz oddawanie moczu. Jeśli rak sromu zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznany, to jego leczenie kończy się zwykle na operacyjnym wycięciu zmiany. Niestety, zlekceważenie guzka na wardze sromowej może doprowadzić do przerzutów, a w takiej sytuacji niezbędna będzie chemioterapia, a także usunięcie całych warg sromowych oraz łechtaczki.

Pryszcze na wargach sromowych

Pryszcze na wargach sromowych mogą występować jako pojedyncze krosty różnej wielkości i koloru, a także skupiska małych wyprysków, przypominające wysypkę. Towarzyszące im zwykle objawy to swędzenie, pieczenie, a nawet uczucie bólu i stan zapalny. Pojawienie się pryszczy i krost na wardze sromowej może mieć różne przyczyny. Gdy na wardze sromowej i w jej okolicy pojawiają się zaczerwienione i swędzące krostki, najprawdopodobniej jest to zapalenie mieszków włosowych. Wypryski w miejscach intymnych mogą być także reakcją alergiczną na mydło lub żel do kąpieli, tkaniny, z których zrobiona jest bielizna, na płyn do płukania tkanin lub proszek do prania, środki higieniczne, lubrykanty i prezerwatywy.

Reklama

W okolicach mieszków włosowych na wargach sromowych większych mogą tworzyć się także cysty zastoinowe. Tak zwane prosaki są problemem jedynie kosmetycznym i nie wymagają żadnego leczenia, a usuwa się je ze względów raczej estetycznych.

Jak leczyć krosty na wargach sromowych

W zależności od przyczyny pojawienia się pryszczy, guzków lub krost na sromie wymagane jest inne leczenie. Najczęściej jednak obejmuje ono zastosowanie odpowiednich maści, globulek dopochwowych i płukanek, rzadziej tabletek. W tym wypadku najlepiej udać się na wizytę lekarską u lekarza ginekologa. Jeśli źródłem wyprysków u pacjentki jest alergia, ważne jest wyeliminowanie czynnika uczulającego. W przypadku zapalenia mieszków włosowych konieczne może być zastosowanie miejscowych leków antyseptycznych. Z kolei leczenie chorób wenerycznych u kobiety wymaga odpowiedniej antybiotykoterapii i choć tutaj zmiany mogą znikać same, wcale nie musi oznaczać to wyleczenia.

Jak leczyć zapalenie gruczołu Bartholina?

Przy łagodnych objawach zapalenia zwykle wystarczy antybiotykoterapia i obserwacja dotkniętego zakażeniem gruczołu do momentu jego pęknięcia. W tym wypadku trzeba zadbać o to, by gruczoł został całkowicie opróżniony z wydzieliny. Jeśli jednak guzek na wargach sromowych nie pęka i nadal się powiększa, konieczny będzie zabieg chirurgiczny na oddziale ginekologii.

Kaszaki na wardze sromowej – leczenie

Zwykle do pęknięcia kaszaków dochodzi samoistnie, np. przy siadaniu. Jednak lepiej na to nie czekać, ponieważ wewnątrz zatkanego przewodu może wytworzyć się stan zapalny. W efekcie torbiel przybiera spore rozmiary, staje się czerwona i bolesna, a stan zapalny rozszerza się na sąsiednie tkanki. Jeśli na wardze sromowej powstał kaszak, lepiej od razu pójść do ginekologa, który przekłuje torbiel i oczyści ją z zastanej wydzieliny.

Reklama

Pryszcze i guzki na wargach sromowych – jak leczyć ziołami?

W leczeniu takich dolegliwości, wszelkiego rodzaju guzków i infekcji warg sromowych pomocne mogą okazać się także preparaty domowe i ogólnodostępne zioła. Szczególnie przydatne są te, które mają działanie antybakteryjne, zwalczają infekcje i stany zapalne. Warto sięgać po takie zioła i rośliny jak rumianek, krwawnik, tymianek czy pokrzywa, a także te zawierające garbniki, np. szałwię i liście orzecha włoskiego. Więcej o zastosowaniu ziołolecznictwa przy zmianach na wargach sromowych można przeczytać w artykule pt. zioła na infekcje intymne.

Guzki i wypryski na wardze sromowej nie zawsze muszą oznaczać zagrożenie dla życia i zdrowia i wiązać się z dyskomfortem w postaci bólu, obrzęku, swędzenia czy stanu zapalnego. Bardzo często są to niewielkie zmiany, które znikają samoistnie. Warto jednak dla pewności każdorazowo udać się do ginekologa.

Guzek na wardze sromowej jak leczyć Read More »

Zakwas z buraków właściwości lecznicze

Dieta, Przepisy /

Coraz więcej mówi się o prozdrowotnym działaniu zakwasu z buraków. Ten napój o charakterystycznej, intensywnej barwie to prawdziwa skarbnica witamin i minerałów. Picie zakwasu buraczanego pozwala na wyleczenie wielu dolegliwości i gruntowne wsparcie układu odpornościowego organizmu. Przepis na zakwas z buraka jest bardzo prosty, każdy z nas może go przygotować samodzielnie w domu.

Reklama

Jak wykorzystać kiszone buraki

Buraki to jedne z najpowszechniejszych warzyw w polskiej kuchni, ważna część kulinarnej tradycji. To przede wszystkim wynik powszechnej dostępności i niskiej ceny tego produktu. Ale to nie jedyna zaleta czerwonego warzywa. Burak jest źródłem wielu wartościowych substancji, między innymi żelaza, wapnia, magnezu czy witaminy C. Przefermentowany do formy zakwasu nie tylko wzmacnia swoje działanie i nabywa nowych właściwości, ale staje się również smaczniejszy i odporny w przechowywaniu.

Sok z buraka ile pić dziennie

Słysząc o zdrowotnych właściwościach buraka, niektórzy chcą zacząć pić świeżo wyciśnięty sok z buraków. Taka forma nie jest jednak korzystna dla organizmu. Wypicie szklanki surowego soku niechybnie doprowadzi do rozstroju żołądka, a w dodatku gwałtownie podniesie poziom cukru, co jest niebezpieczne dla cukrzyków. Zakwas z buraków pozbawiony jest tych niekorzystnych skutków ubocznych, stanowiąc bezpieczne źródło witamin.

Zakwas buraczany właściwości

Specjaliści traktują zakwas z buraków jako superfood, doceniając jego bogaty skład i działanie na wszystkie obszary organizmu. Zakwas wpływa na zwiększenie odporności, pozwalając szybciej zwalczyć infekcje. Buraki działają krwiotwórczo, stanowiąc jedno z najlepszych remediów na anemię. Dzięki charakterystycznym dla zakwasu bakteriom kwasu mlekowego poprawia się praca jelit, a metabolizm przyspiesza, ułatwiając odchudzanie.

Reklama

Regularne picie zakwasu z buraków to skuteczny sposób na dobre ciśnienie krwi, mają na to wpływ występujące w nim azotyny. Napój ma działanie antybakteryjne, detoksykacyjne, a dzięki udrażnianiu naczyń krwionośnych pomaga w zapobieganiu miażdżycy i powstawaniu nadmiernego cholesterolu. Cała gama minerałów sprawia, że sok, zakwas buraczany wzmacnia osłabiony organizm, jego odporność, dlatego jego efekty mogą docenić osoby po chemioterapii.

Zakwas buraczany – zalety

Wiele naturalnych, łatwo dostępnych składników może znaleźć zastosowanie w dbaniu o zdrowie. Stosując kuracje warzywne, nie tylko dostarczasz organizmowi ogromnej ilości leczniczych substancji, ale czynisz to w sposób łagodny i nieprzynoszący żadnych skutków ubocznych. Zakwas z buraków mogą spożywać wszyscy pacjenci, również kobiety w ciąży i dzieci.

Jedną z kluczowych zalet zakwasu buraczanego jest mnogość korzystnych związków, jakie ze sobą wnosi. To składniki mineralne takie jak magnez, wapń, cynk, żelazo, jak i witaminy C, B6 i B12. Picie tego napoju pozwala na przyswojenie antyoksydacyjnych betanin, substancji probiotycznych oraz kwasu mlekowego.

Na co pomagają kiszone buraki

Dzięki temu, że zakwas z buraków ma w sobie tak wiele korzystnych substancji, jego działanie jest niezwykle wszechstronne. Osoby zmagające się z różnymi dolegliwościami mogą czerpać z korzyści, jakie daje ten specyfik. Nawet jeżeli nic ci akurat nie dolega, i tak warto go pić, żeby chronić się przed infekcjami wirusowymi oraz aby dostarczyć odżywcze substancje organizmowi. Na jakie przypadłości może pomóc zakwas buraczany?

  • Anemia – wszystkie źródła naukowe wskazują buraka jako najlepszy naturalny sposób na walkę z anemią. Żadne inne warzywo nie ma takiego wpływu na zwiększenie produkcji krwi. Anemicy i osoby leczące się na białaczkę mogą bardzo wiele zyskać, pijąc zakwas.
  • Zaparcia i wzdęcia – dolegliwości układu pokarmowego dotyczą prawie każdego z nas. Niewłaściwa dieta i siedzący tryb życia często wywołują problemy z zaparciami. Rozwiązaniem może okazać się zakwas z buraków, który dzięki bakteriom kwasu mlekowego wspomaga pracę jelit.
  • Nadciśnienie – obecność azotynów w burabez kach sprzyja utrzymywaniu właściwego ciśnienia tętniczego.
  • Wzmocnienie organizmu – zakwas z buraków wzmacnia organizm. Pozwala na szybszą regenerację po chorobie i zapobiega zakażeniom. Skutecznie oczyszcza organizm ze szkodliwych związków i toksyn.

Żeby osiągnąć najlepsze rezultaty buraczanej kuracji warto pić szklankę zakwasu każdego poranka, na czczo. Ta mikstura jest kluczowym elementem wielu diet owocowo-warzywnych, ze względu na ogromną ilość witamin i minerałów, które ze sobą niesie. Forma zakwasu sprawia dodatkowo, że korzystne związki lepiej się wchłaniają.

Zakwas z buraków – przepis

Po przeczytaniu o jego licznych zaletach zastanawiasz się na pewno, w jaki sposób można zdobyć ten niesamowity produkt. Zakwas buraczany można kupić w wielu sklepach ze zdrową żywnością. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie do przygotowania zakwasu w domu. To bardzo prosta procedura, z którą dadzą sobie radę nawet osoby bez doświadczenia w kuchni.

Potrzebne ci będą:

  • 2 kg buraków,
  • czosnek,
  • liście laurowe,
  • trochę ziela angielskiego,
  • woda i sól.

Buraki umyj, obierz ze skóry i pokrój w plastry. Wykładaj je warstwami w szklanym albo kamionkowym naczyniu, na przemian ze zgniecionymi ząbkami czosnku i przyprawami. Wymieszaj dwa litry wody z dwiema łyżeczkami soli i zalej nią buraki, szczelnie zakręcone naczynie odstawiamy w ciepłe miejsce na około tydzień. Gotowy zakwas buraczany należy przelać do słoików i przechowywać w lodówce. Pij go codziennie dla wzmocnienia zdrowia i odporności.

Jak długo można przechowywać zakwas buraczany

Liczne korzystne dla zdrowia właściwości sprawiają, że warto zainteresować się wykorzystaniem buraków. Zakwas z nich przygotowany możesz przechowywać w lodówce przez kilka tygodni. Jeżeli go spasteryzujesz, wytrzyma w spiżarni znacznie dłużej tak jak inne przetwory. Jeżeli nie czujesz się na siłach, żeby przygotować go samodzielnie, kup zakwas z zaufanego źródła.

Dobrze zrobiony zakwas z buraków powinien mieć bardzo intensywny kolor i mieć gęsto konsystencję. Zaczynając buraczaną kurację, pij najpierw pół szklanki napoju dziennie, żeby przyzwyczaić do niego swój żołądek. Oprócz zakwasu możesz zainteresować się również produktem, jakim jest sok z kiszonych buraków. Przygotowuje się go w nieco inny sposób, ale z tych samych składników. Właściwości kiszonych buraków są w wielu elementach wspólne z tym co daje zakwas.

Reklama

Picie zakwasu z buraków przeciwskazania

Jak wspomnieliśmy, zakwas buraczany może być bezpiecznie spożywany przez większość osób, również dzieci i kobiety w ciąży. Może nieznacznie podnieść cukier, dlatego osoby z cukrzycą powinny go uważnie dawkować. Najlepiej zasięgnąć porady od swojego lekarza, żeby stwierdzić czy na pewno nie istnieją żadne przeciwskazania do picia zakwasu.

Buraki to pospolite warzywa, których używamy na co dzień jako składniki w kuchni, ale nie zawsze zdajemy sobie sprawę z ich właściwości. Zakwas buraczany to bomba witaminowa, bogata w minerały, antyoksydanty i kwas mlekowy. Pijąc ten napój, wzmocnisz odporność, poprawisz pracę układu pokarmowego i skutecznie wyleczysz anemię.

Zakwas z buraków właściwości lecznicze Read More »

Domowe sposoby na strupki na głowie

Uroda i pielęgnacja ciała /

Swędząca skóra głowy i strupki? Okazuje się, że problem ten dotyczy wielu osób i stanowi nie tylko defekt kosmetyczny, ale może być objawem choroby skóry głowy. Rozwijający się stan zapalny skóry głowy, sprawia, że skóra zaczyna swędzieć. Drapanie prowadzi do uszkodzenia naskórka, w następstwie czego powstają strupy. Drapanie może być również kwestią nawyku i nie mieć związku z żadną chorobą skóry głowy. Dolegliwość prowadzi do pogorszenia się nie tylko stanu skóry głowy, ale również może przyczynić się do wypadania włosów.

Reklama

Swędzenie skóry głowy — przyczyny

Przyczyn swędzenia skóry głowy może być wiele, a związane z nim nadmierne drapanie, prowadzi do uszkodzenia i pogorszenia się stanu skóry głowy. Łojotokowe zapalenie skóry głowy nie jest jedyną chorobą, która objawia się swędzącą skórą.

Inne choroby, które mogą objawiać się swędzeniem skóry głowy to m.in.:

  • Łojotokowe zapalenie skóry,
  • zapalenie mieszków włosowych,
  • atopowe zapalenie skóry,
  • łupież (łupież tłusty),
  • grzybica,
  • łuszczyca,
  • wszawica,
  • alergia.

Swędzenie skóry głowy, nie zawsze musi oznaczać stan chorobowy. Negatywny wpływ na stan skóry głowy mogą mieć następujące czynniki:

  • Błędy pielęgnacyjne, które mogą być przyczyną łupieżu,
  • stosowanie nieodpowiedniego szamponu, bądź leków,
  • zmiany hormonalne,
  • osłabienie układu immunologicznego,
  • przewlekły stres,
  • promieniowanie UV i zanieczyszczenia powietrza,
  • niewłaściwe nawyki żywieniowe,
  • uwarunkowania genetyczne,
  • długotrwałe noszenie nakrycia głowy głównie w okresie jesienno/zimowym,
  • nadużywanie używek takich jak alkohol czy tytoń.

Według dostępnych danych, w większości przypadków, swędzenie skóry głowy jest związane z nadmierną produkcją sebum i może być objawem łojotokowego zapalenia skóry głowy.

Łojotokowe zapalenie skóry

Osoby chorujące na łojotokowe zapalenie skóry głowy, często narzekają na swędzenie skóry głowy. Powodem swędzenia jest rozwijający się stan zapalny, najczęściej związany z nadmierną produkcją sebum przez gruczoły łojowe. Łuszczenie skóry głowy w chorobie łojotokowego zapalenia skóry, powoduje swędzenie i wymusza odruch zdrapywania. Drapanie prowadzi do uszkodzenia skóry i powstawania strupków na skórze głowy, co dodatkowo pogarsza stan skóry chorego na łojotokowe zapalenie skóry.

Skorupa na głowie i wypadające włosy

Wskutek gromadzenia się na skórze głowy nadmiaru sebum, powstaje żółta skorupa, która jest warstwą łuszczącego się naskórka. Skorupa odcina mieszki włosowe od stałego dostępu tlenu, co w konsekwencji może przyczynić się do wypadania włosów. Warstwa złuszczonej skóry tworzy barierę dla nowo wyrastających włosów, nie pozwala się im przebić. Dylemat ten najczęściej jest objawem łojotokowego zapalenia skóry głowy.

Reklama

Rany na głowie od drapania

Rany i strupy na skórze głowy powstają najczęściej w wyniku drapania. Odruch drapania skóry głowy może być wymuszony świądem, związanym z rozwijającym się na skórze głowy stanem zapalnym. Zabarwienie strupków występujących na skórze głowy może być pomocne w diagnozie. W przypadku jeśli łuski naskórka są białe, jest to zwykłe złuszczanie się naskórka, może być również oznaką łupieżu. Niepokojącym objawem może być brunatne lub czerwone zabarwienie strupów, gdyż ich kolor świadczy o obecności w nich zakrzepniętej krwi. Może to oznaczać, że uszkodzenie naskórka skóry głowy jest głębokie. Natomiast jeśli skórę głowy pokrywają strupki barwy żółtej, możemy podejrzewać łojotokowe zapalenia skóry, ponieważ to łój zabarwia je na taki kolor. We wszystkich problemach skóry głowy, warto udać się do trychologa. W celu prawidłowej diagnozy lekarz może zlecić badanie mikologiczne, które da nam informacje, czy strupy są wynikiem działania czynników zewnętrznych takich jak grzyby i bakterie, czy wyłącznie drapania nawykowego.

Sucha skóra głowy i strupki

Objawy suchej skóry głowy mogą być często mylone z tzw. łupieżem suchym. W obu przypadkach skórę głowy pokrywają drobinki łuszczącej się skóry. Sucha skóra głowy prowadzi do bardzo nieprzyjemnych objawów, które dodatkowo prowadzą do wzmożonego wypadania włosów. W przypadku, jeśli przyczyną problemów skóry głowy jest łojotokowe zapalenie skóry, objawy w postaci strupków, mogą być nie tylko skutkiem drapania, ale również krostek pojawiających się w wyniku zapalenia skóry.

Badania dowodzą, że suchość skóry, w tym skóry głowy, postępuje wraz z wiekiem osoby, a problem ten jest szczególnie częsty u kobiet będących w okresie menopauzy. Problem suchej skóry głowy może mieć również podłoże genetyczne. Sucha skóra głowy, wymaga podjęcia odpowiedniego leczenia, ponieważ może stać się w przyszłości przyczyną innych chorób skóry głowy. Pomocny może okazać się odpowiednio dobrany szampon.

Jak leczyć rany na głowie od drapania

W przypadku niektórych stanów chorobowych skóry głowy, niezbędna jest wizyta u lekarza trychologa, który dobierze odpowiednie leczenie. Leczenie często wymaga przyjęcia antybiotyku.

W leczeniu ran na głowie spowodowanych drapaniem pomocne mogą być domowe sposoby. W wielu przypadkach zmiany wymaga pielęgnacja skóry głowy i włosów. Należy upewnić się, że szampon, którego używamy, jest odpowiednio delikatny dla naszej skóry i włosów. W przypadku ran spowodowanych przez łupież należy dobrać odpowiedni szampon przeciwłupieżowy. W ostatnim czasie dużą popularność zdobyły szampony w kostce. Ich użycie nie wymaga stosowania dodatkowych zabiegów zakwaszających, jak w przypadku stosowania zwykłego mydła.

Przy pielęgnacji skóry głowy nie tylko szampon odgrywa ważną rolę. Zaleca się myć włosy w letniej wodzie oraz rezygnację lub ograniczenie suszenia gorącym strumieniem powietrza.

Produkty na leczenie ran na skórze głowy

Gojeniu się ran i strupków pokrywających skórę głowy, sprzyja wykonywanie peelingu enzymatycznego, który nie uszkodzi mechanicznie zmian zapalnych. Peeling ma za zadanie oczyścić skórę głowy oraz włosy z zanieczyszczeń i nadmiernej ilości sebum. Warto, aby produkt ten zawierał jeden ze składników: lanolinę, mentol lub ekstrakty roślinne. Substancje te poza tym, że rozpuszczając zrogowaciały naskórek, oczyszczają włosy i skórę głowy, mają dodatkowo działanie bakteriobójcze, łagodzą świąd i przyspieszają gojenie się ran.

Domowe sposoby na problemy skórne głowy

Bardzo popularne w problemach obejmujących skórę głowy są domowe płukanki: z octu jabłkowego, aloesu czy cytryny. Ocet jabłkowy pomaga utrzymać prawidłowe pH skóry, działa bakteriobójczo oraz grzybobójczo. Aloes a właściwie sok z jego liści, ma silne właściwości nawilżające. Jego zastosowanie na skórę głowy i włosy, poprawi ich nawilżenie, złagodzi swędzenie i stany zapalne.

W ramach domowych sposobów na walkę z problemem swędzenia skóry głowy można zastosować na skórę głowy, papkę z sody oczyszczonej i odrobiny oliwy z oliwek, która ma złagodzić świąd. Nie należy jednak trzymać jej zbyt długo, ponieważ mieszanka ta ma znacznie wyższy niż skóra głowy poziom pH i może przynieść odwrotny skutek w postaci podrażnień.

Reklama

Pomocna może być również pasta z bananów i awokado, która nie tylko złagodzi swędzenie i wspomoże gojenie się ran, ale również nawilży i odżywi włosy oraz skórę głowy. Po użyciu takiej papki należy dokładnie umyć włosy szamponem. Bezpieczny do stosowania jest również olej kokosowy.

Warto pamiętać, że wszystkie wymienione domowe sposoby mające na celu leczenie ran skóry głowy mogą nie przynieść oczekiwanego rezultatu lub przyczynić się do pogorszenia stanu skóry głowy. Nie ma danych potwierdzających ich skuteczności, dlatego przed ich użyciem najlepiej zasięgnąć opinii lekarza.

Domowe sposoby na strupki na głowie Read More »

Ile kalorii spala się podczas snu

Zdrowy styl życia /

Na spalanie kalorii mają wpływ nie tylko wykonywane ćwiczenia fizyczne, ale również zdrowy sen. W trakcie snu organizm musi nadal pracować, czerpiąc energię z kalorii. Spalanie kalorii w trakcie spania jest potwierdzonym badaniami faktem.

Reklama

Czy sen jest ważny

Sen jest niezwykle ważnym elementem w funkcjonowaniu całego organizmu. Kiedy śpimy, w naszym organizmie zachodzi wiele procesów regeneracyjnych, w celu pozyskania przez organizm energii spalane są kalorie. Jakość snu ma ogromny wpływ na pracę naszego mózgu jak również i pamięć. Również odpowiednio wpływa na samopoczucie oraz procesy metaboliczne- jego odpowiednia ilość sprzyja utrzymaniu odpowiedniej masy ciała.

Jak sen oddziałuje na zdrowie

Dobry jakościowo sen poprawia wiele funkcji w naszym organizmie. Odpowiednia ilość snu wzmacnia układ immunologiczny, poprawia pracę mózgu oraz reguluje metabolizm, sprzyjając utrzymaniu prawidłowej masy ciała.

Reklama

Ile godzin snu potrzebuje człowiek

Według dostępnych badań człowiek na prawidłową regenerację potrzebuje od 7 do 8 godzin snu na dobę. Odpowiednia dawka snu nie tylko zmniejsza ryzyko wystąpienia wielu chorób, ale jest również niezbędna do utrzymania dobrego samopoczucia.

Ile powinien trwać głęboki sen

Głęboki sen to ostatnia faza snu, nazywana fazą nREM. Może ona trwać od 80 do 100 minut i powtarzać się od 4 do 6 razy w ciągu nocy. Faza nREM, podobnie jak faza REM odpowiada za procesy regeneracji naszego organizmu. Podczas fazy nREM nasz oddech jest znacznie płytszy, obniżone zostaje ciśnienie krwi oraz spowolnione zostają procesy trawienne. Organizm jest w stanie pełnego relaksu i odpoczynku. Podczas tej fazy snu następują głębokie procesy regeneracyjne takie jak gojenie się ran i blizn. Następuje również wzrost nowych komórek.

Ile kalorii spalamy podczas snu

Badania mówią, że w trakcie snu możemy spalić nawet 70 kcal w ciągu godziny. Na ilość spalonych podczas snu kalorii działa wiele czynników takich jak: długość i jakość snu, aktywność fizyczna oraz szybkość procesu przemiany materii. Podsumowując: im zdrowiej śpimy, tym więcej kalorii spalamy.

Spalanie kalorii podczas snu

Podczas snu nasz organizm musi utrzymywać najważniejsze funkcje życiowe oraz prawidłową temperaturę ciała. Energię do utrzymania tych procesów pobiera ze spożytych posiłków. Oczywiście, należy zwrócić uwagę, aby nasza dieta była zdrowa i zróżnicowana. Najwięcej kalorii spalamy podczas w fazy REM. Podczas tej fazy snu, nasz mózg pracuje najintensywniej, a do swojej pracy potrzebuje glukozy- pobierając ją z organizmu, pobudza spalanie kalorii.

Czynniki, mające wpływ na spalanie kalorii podczas snu:

  • Odpowiednia temperatura w sypialni- w niskich temperaturach metabolizm jest przyspieszony, stałe godziny zasypiania,
  • odpowiednia ilość snu- wyspane osoby są mniej narażone na ataki głodu związane z brakiem energii następnego dnia,
  • odpowiedni posiłek przed snem- jedzenie wysokokalorycznych posiłków tuż przed snem może prowadzić do problemów z wagą.

Co spala najwięcej kalorii

Do aktywności, podczas których spalamy najwięcej kalorii, można zaliczyć:wchodzenie po schodach — podczas tej czynności, przez godzinę spalamy ok. 950 kcal,squash — godzinna gra w squasha pozwoli spalić nawet 840 kcal,bieganie szybkim tempem- godzinny bieg w tempie ok. 12 km/h pozwala spalić nawet do 780 kcal.

Ile kalorii spalamy w ciągu dnia

Na ilość spalonych w ciągu dnia kalorii u osoby dorosłej wpływa aktywność fizyczna oraz ilość spożytych kalorii w stosunku to naszego zapotrzebowania energetycznego. Organizm wydatkuje spożyte kalorie na liczne procesy energetyczne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Dokładając do codziennych aktywności, ćwiczenia fizyczne, możemy zwiększyć spalanie kalorii.

Reklama

Ile kalorii spala spacer

Przeciętnie zakłada się, że dorosła osoba podczas godzinnego spaceru, utrzymując średnie tempo, może spalić nawet do 300 kcal. Podwyższenie tempa zwiększy spalanie kalorii do 370 kcal. Najwięcej kalorii możemy spalać podczas spaceru pod górkę. Szacuje się, że 15-minutowy spacer pod górkę pozwoli na spalenie ok. 90 kcal.

Ile kalorii spala się podczas snu Read More »

Od ilu lat można pić energetyki

Szkodliwe substancje /

Popularność napojów energetycznych wśród młodzieży stale rośnie. Na rynek co chwila wchodzą nowe marki energetyków, często promowane przez uwielbianych celebrytów. Jednak czy picie napojów energetyzujących jest bezpieczne dla najmłodszych? Chociaż w Polsce nie obowiązują żadne ograniczenia w sprzedaży napojów energetycznych, dzieci powinny ich unikać.

Reklama

Skutki picia energetyków przez dzieci

Rodzice zaczynają zwracać coraz większą uwagę na szkodliwość, jaką niosą ze sobą tak zwane energy-drinki. Przeciętna puszka napoju przekracza zalecaną dla dziecka dzienną dawkę kofeiny. Jeden energetyk to ekwiwalent wypicia filiżanki mocnej kawy rozpuszczalnej. O ile każdy rodzic poważnie by się zastanowił czy jego dziecko może wypić kawę, to na energetyki często nie zwraca się uwagi. Nadmiar kofeiny prowadzi do wzrostu ciśnienia, bólu głowy, trudności z koncentracją i problemów z zaśnięciem.

Od ilu lat można kupić energetyki

Obecne prawo w Polsce nie stawia żadnych ograniczeń w zakupie energetyków oprócz zakazu ich sprzedaży w sklepikach szkolnych. Niezależnie od wieku można kupić napój energetyczny w zwykłym sklepie. Niektórzy sprzedawcy decydują się odmówienia sprzedaży energetyka dzieciom, jednak to działanie jest niezgodne z prawem.

Od ilu lat można pić monstera

Niektóre kraje europejskie, jak Wielka Brytania wprowadziły ograniczenia w sprzedaży napojów energetycznych, umożliwiając ich zakup dopiero po 16 roku życia. W innych państwach energy-drinki dostępne są wyłącznie w aptekach. Specjaliści zauważają, że kofeina przyjmowana w dużych ilościach może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie nastolatków. Również w Polsce coraz częściej pojawia się ten temat, wciąż jednak brak prawnych regulacji i ograniczeń.

Napoje energetyczne dostarczają kofeinę do organizmu niemal tak samo skutecznie jak kawa. Wypicie puszki takiego produktu jest równoznaczne z wychyleniem filiżanki bardzo mocnej kawy. Już tyle wystarczy, żeby znacząco przekroczyć dopuszczalny dzienny limit kofeiny dla dziecka. Biorąc pod uwagę, że młodzi ludzie nie zdają sobie sprawy ze szkodliwości energetyków. Piją je jak zwykłe napoje gazowane, skutki takiego postępowania mogą być bardzo szkodliwe.

Najmocniejsze energetyki

Najpopularniejsze marki napojów energetycznych mają zwykle podobny skład. Zarówno w przypadku Red Bulla, Tigera, jak i Monstera, kofeina występuje przeciętnie w ilości około 30 mg na 100 mililitrów napoju. Napój może czasem zawierać dodatkową substancję pobudzającą, jak np. tauryna, która może wzmacniać odporność na wysiłek.

Reklama

Po jakim czasie działa energetyk

Czas, po jakim napój energetyczny zaczyna wpływać, na organizm zależy od wielu różnych czynników. Istotne jest stężenie substancji pobudzającej, tempo wypicia płynu jak i szybkość metabolizmu. Najczęściej w ciągu kilkudziesięciu minut efekty spożycia energetyka, stają się odczuwalne, ale niekiedy może upłynąć więcej czasu. Warto o tym pamiętać, jeśli chcesz właściwie dawkować spożycie produktu i uniknąć nadmiernego dawkowania substancji pobudzającej.

Ile działa energetyk

Długość działania napojów energetyzujących również jest zależna od ilości i uwarunkowań organizmu. Osoby o większej masie ciała i szybszym metabolizmie mogą znacznie krócej odczuwać efekty wywołane przez kofeinę. Pobudzenie i wyostrzenie koncentracji ustępują miejsca spadkowi energii oraz poczuciu zmęczenia. To niejednokrotnie prowadzi do chęci wypicia kolejnego napoju, zwłaszcza u młodych ludzi, nieświadomych działania tego mechanizmu. To niestety prosta droga do uzależnienia.

Energetyki dla dzieci

Picie napojów energetyzujących jest coraz bardziej popularne wśród dzieci i nastolatków. To efekt mody, napędzanej coraz to nowymi markami wchodzącymi na rynek. Takie napoje w zachęcająco kolorowych puszkach, są reklamowane i polecane przez celebrytów, którzy pomijają informacje o niekorzystnych skutkach picia energy drinków dla zdrowia. Dziecko nie powinno pić więcej niż kilka łyków tego produktu w ciągu dnia, a najlepiej jeżeli całkowicie z niego zrezygnuje.

Skład energetyka

Przeciętny napój energetyczny oprócz substancji pobudzających, zawiera ogromną ilość cukru, konserwantów i regulatory kwasowości. Wiele osób pije te napoje jak wodę, nie zdając sobie sprawy z ich szkodliwości. Pamiętaj, że zawsze możesz sprawdzić skład produktu zamieszczony na puszce, żeby upewnić się, jakie może być jego działanie na twój organizm.

Co to jest tauryna w energetyku

Nie tylko kofeina używana jest jako substancja pobudzająca w napojach. Swoje zastosowanie znalazła również tauryna, która przyjmowana we właściwych ilościach może służyć jako sposób na zwiększenie odporności na wysiłek. Dla osób chodzących na siłownie zdecydowanie lepszym wyjściem jest jednak przemyślana suplementacja, a nie napoje energetyczne, które przez silny efekt moczopędny jedynie odwodnią organizm.

Czy energetyki szkodzą

Zdaniem specjalistów picie napojów energetyzujących, zwłaszcza w dużych ilościach, przynosi wiele szkód dla zdrowia, szczególnie u osób na wczesnym etapie życia. Wypijanie kilku puszek dziennie tego typu napojów może nie tylko obciążyć organizm, ale nawet doprowadzić do rozwinięcia się cukrzycy typu 2. Skład energetyków sprawia, że zdecydowanie nie powinny ich pić kobiety w ciąży.

Wpływ energetyków na organizm

Najnowsze badania dowodzą, że picie napojów energetycznych wpływa na znaczące pogorszenie jakości snu, umiejętność podtrzymania koncentracji, a także stan serca i wątroby. Szczególnie najmłodsze grupy wiekowe powinny ich unikać. Ich rozwijające się organizmy mogą doznać trwałego uszczerbku wywołanego przez nadmiernie dostarczaną kofeinę.

Napoje energetyczne skutki uboczne u dzieci

Nadmiar kofeiny grozi rozmaitymi zaburzeniami w funkcjonowaniu organizmu. To między innymi bóle głowy, przyspieszenie rytmu serca, niekontrolowany wzrost ciśnienia, utrzymujące się problemy ze skupieniem i koncentracją. Regularne przyjmowanie dużych dawek tej substancji prowadzi do długofalowych problemów ze snem, a co za tym idzie zapaści ogólnego stanu zdrowia.

Reklama

Picie napojów energetyzujących przez dzieci

Brak ograniczeń w sprzedaży energy drinków osobom niepełnoletnim sprawia, że dzieci i młodzież coraz częściej po nie sięgają, narażając swoje zdrowie i samopoczucie. Warto przeprowadzić szczerą rozmowę z dzieckiem na ten temat. Zamiast jedynie zakazywać, lepiej wyjaśnić czym naprawdę są tego typu napoje i z jakim ryzykiem wiąże się ich spożywanie.

Od ilu lat można pić energetyki Read More »

Łojotokowe zapalenie skóry głowy leczenie domowe sposoby

Uroda i pielęgnacja ciała /

Schorzenie zwane mianem łojotokowego zapalenia skóry głowy ma charakter nawrotowy. Owłosiona skóra na głowie jest najczęstszym miejscem występowania choroby, ze względu na obecność na jej skórze dużej ilości gruczołów łojowych. Problem łojotokowego zapalenia skóry głowy może dotyczyć osób w każdym wieku, najczęściej jednak jest dolegliwością okresu dojrzewania. Przed podjęciem leczenia w łojotokowym zapaleniu skóry, ważna jest prawidłowa diagnoza problemu oraz jego przyczyn. W tym celu należy skonsultować się z lekarzem dermatologiem. Wykluczy on istnienie innych chorób dających podobne objawy i zastosuje odpowiednie preparaty na podstawie badań. Mogą być nimi łuszczyca, egzema oraz inne reakcje alergiczne. Warto jednak dodać, że leczenie łojotokowego zapalenia skóry jest procesem trudnym, zwłaszcza długotrwałym. Kurację należy powtarzać z uwagi na nawrotowy charakter choroby.

Reklama

Łojotokowe zapalenie skóry głowy

Stany zapalne skóry, będące objawami łojotokowego zapalenia skóry, dotyczą zazwyczaj owłosionej skóry głowy. Choroba częściej dotyka mężczyzn niż kobiet, co wg badań może mieć związek z poziomem testosteronu w organizmie. Najbardziej podatne na łojotokowe zapalenie skóry są osoby z osłabioną odpornością organizmu, chorujące na przewlekłe choroby takie jak AIDS, zespół downa, zapalenie wątroby typu C czy osoby z problemami trzustki.

Przyczyny łojotokowego zapalenia skóry:

  • Długotrwały stres,
  • choroby neurologiczne,
  • problemy natury psychicznej,
  • przyjmowanie niektórych leków,
  • niewłaściwa dieta i związane z nią niedobory witamin, głównie tych z grupy B,
  • nadmierne spożywanie alkoholu,
  • zaburzenia hormonalne,
  • błędy pielęgnacyjne.

U dzieci łojotokowe zapalenia skóry przebiega łagodnie — nazywamy je ciemieniuchą. Objawy łojotokowego zapalenia skóry u dzieci pojawią się zazwyczaj w okresie pomiędzy drugim a dziesiątym tygodniem życia. Na skórze głowy dziecka widoczne są charakterystyczne tłuste łuski o zabarwieniu żółtym lub szarym. Ciemieniucha rzadko przenosi się na inne części ciała, jeśli jednak do tego dojdzie, na ciele mogą pojawić się czerwone krostki oraz stan zapalny.

Łojotokowa skóra głowy

Pojawienie się zmian chorobowych związanych z łojotokowym zapaleniem skóry na głowie najczęściej ma związek z nadmierną produkcją łoju, przez gruczoły łojowe skóry głowy. Nadmierna praca gruczołów łojowych wpływa na nadmierny rozwój drożdżaków, które wywołują stany zapalne skóry — łojotokowe zapalenia skóry głowy. Łój zabarwia łuszczącą się skórę na kolor żółty.

Pomimo że nazwa łojotokowe zapalenie skóry głowy wskazuje, że przyczyną choroby może być nadprodukcja gruczołów łojowych, nie zawsze jest to zgodne z prawdą. W wielu przypadkach łojotok pozostaje na zdrowym poziomie, a mimo to dochodzi do wystąpienia łojotokowego zapalenia skóry.

Objawy łojotokowego zapalenia skóry

Łojotokowe zapalenia skóry głowy powoduje szereg nieprzyjemnych objawów, widocznych na skórze gołym okiem. Zapalenie skóry głowy wiąże się często z nieprzyjemnym swędzeniem miejsc wystąpienia łojotokowego zapalenia skóry.

Najczęstsze objawy tego schorzenia to charakterystyczne łuszczenie, wywołane stanem zapalnym oraz nadmiernej pracy gruczołów łojowych. Chorobie często towarzyszy świąd w miejscu łuszczenia się skóry. W początkowym stadium łojotokowego zapalenia skóry głowy objawy dotyczą jedynie skóry owłosionej. W zaawansowanym stadium choroby, na skórze pojawiają się strupy i przybierające żółtą barwę łuski, a zapalenie skóry może przenieść się na sąsiadującą np. skórę brwi, czoło czy okolice klatki piersiowej.

Diagnostyka łojotokowego zapalenie skóry głowy

Diagnostyką łojotokowego zapalenia skóry głowy zajmuje się lekarz dermatolog lub trycholog. Chorobę tą rozpoznaje się najczęściej podczas badania klinicznego wyglądu i zachowania zmian skórnych. W niektórych przypadkach pomocna może być biopsja, rzadko jednak występują wskazania do jej przeprowadzenia.

Odpowiednia diagnostyka jest niezmiernie ważna, pozwala ona wykluczyć istnienie innych chorób skórnych dających podobne do łojotokowego zapalenia skóry. Pozwala również na podjęcie odpowiedniego leczenia, nie tylko objawowego, ale również skierowanego na odnalezieniu przyczyny łojotokowego zapalenia skóry głowy.

Jak wyleczyć łojotokowe zapalenie skóry

Leczenie skóry nie należy do prostych, z uwagi na jej nawrotowy charakter. Chcąc leczyć łojotokowe zapalenie skóry, trzeba działać wielotorowo. Podstawą podjęcia leczenia w łojotokowym zapaleniu skóry głowy jest znalezienie przyczyny, pojawienia się stanów zapalnych. W większości przypadków u osób chorujących na łojotokowe zapalenie skóry stosuje się leczenie miejscowe, przy pomocy leków przeciwzapalnych i przeciwgrzybiczych. Najczęściej zaleca się stosować na skórę głowy specjalny szampon leczniczy z dodatkiem substancji przeciwgrzybiczych takich jak pirytionian cynku, siarczek selenu czy kwas salicylowy. W przypadku pacjentów z nasilonymi objawami stosuje się leki doustne — antybiotyki i retinoidy.

W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry głowy najważniejsza jest systematyczność oraz dokładność w używaniu produktów. Po ustąpieniu objawów zaleca się dalszą kurację zapobiegającą nawrotom choroby.

Reklama

Łojotokowe zapalenie skóry głowy domowe sposoby

W celu pielęgnacji skóry okazać się może wsparciem kuracja farmakologiczna. Może być również pomocne w zapobieganiu nawrotom choroby, dzięki wyciszaniu stanu zapalnego i regulowaniu pracy gruczołów łojowych. Działanie niektórych z nich nie zostało potwierdzone. Przed ich zastosowaniem warto zapytać o opinię lekarza.

Jednym z najpopularniejszych i mało inwazyjnych domowych sposobów na usunięcie łuszczącej się skóry jest zmiękczenie jej oliwą, a następnie mechaniczne usunięcie podczas mycia włosów. Zmiany można dodatkowo wyczesać.

Składnikiem powszechnie stosowanym na łojotokowe zapalenie skóry jest olejek z drzewa herbacianego, który posiada wartości przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. Miejscowe stosowanie rozcieńczonego olejku herbacianego jest bezpieczne, może zmniejszyć uczucie swędzenia, przyspieszyć gojenie się ran powstałych w wyniku łuszczenia oraz zmniejszać aktywność gruczołów łojowych.

Miejscowo na skórę głowy można zastosować aloes, który złagodzi stan zapalny, poradzi sobie z zaczerwienieniem i swędzeniem.

Domowe sposoby na łojotokowe zapalenie skóry to głównie działania mające na celu złagodzenie objawów zapalnych oraz zapobieganie nawrotom. W walce z łojotokowym zapaleniem skóry ważna jest odpowiednia higiena i pielęgnacja. Należy regularnie myć skórę głowy delikatnym szamponem oraz dbać o dokładne jego spłukanie.

Należy również unikać produktów przeznaczonych do stylizacji włosów, głównie tych zawierających alkohol — ich składniki mogą mieć działanie drażniące, mogą nasilać zapalenie skóry.

Domowe sposoby na łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt

Łojotokowe zapalenie skóry głowy u dzieci, występujące pod postacią ciemieniuchy w zdecydowanej większości przypadków można wyleczyć domowymi sposobami. Najbardziej popularny z nich to smarowanie głowy dziecka oliwką lub oliwą z oliwek, a następnie umycie głowy lub wyczesanie rozmiękczonych grudek szczoteczką z miękkiego, naturalnego włosia.

Alternatywą dla oliwy mogą być namoczone w wodzie płatki owsiane lub otręby pszenne, które tworzą pewien rodzaj delikatnego peelingu. Jeśli łuski na głowie niemowlęcia są grube i trudne do usunięcia po zastosowaniu wymienionych metod, można próbować zmiękczyć je kompresami z dodatkiem oliwy salicylowej.

Reklama

Łojotokowe zapalenie skóry głowy dieta

Stosowanie odpowiednio dobranej diety pomaga złagodzić stany zapalne spowodowane łojotokowym zapaleniem skóry głowy. Może stanowić skuteczne wsparcie leczenia farmakologicznego.

Osoby chorujące na łojotokowe zapalenie skóry głowy powinny unikać następujących produktów:

  • Mocnej herbaty i kawy,
  • alkoholu,
  • ostrych przypraw,
  • przetworów na bazie octu.

Dieta osób z łojotokowym zapaleniem skóry głowy powinna opierać się na produktach bogatych w cynk, selen oraz witaminy z grupy B. Leczeniu sprzyja dieta uboga w cukier, gluten- głównie w białe pieczywo oraz smażone produkty. Zaleca się spożywanie dużej ilości warzyw, które dzięki zawartości naturalnych antyoksydantów zmniejszają stany zapalne. Z pomocą w leczeniu łojotokowego zapalenia skóry głowy mogą przyjść również ziołowe napary — z pokrzywy, skrzypu polnego czy bratka.

Łojotokowe zapalenie skóry może również złagodzić suplementacja kwasów Omega-3, które znane są ze swoich właściwości przeciwzapalnych.

Łojotokowe zapalenie skóry głowy leczenie domowe sposoby Read More »

Co leczy nalewka z orzecha włoskiego?

Przepisy /

Nie tajemnicą jest, iż orzechy są bardzo pożywne i wykazują pozytywny wpływ na zdrowie. Takimi właściwościami cechują się również orzechy włoskie, których liście i owoce były wykorzystywane w medycynie ludowej od dekad. Jednym z wytworów z orzecha włoskiego, których nie można pominąć, jest nalewka z orzecha włoskiego. Jakie są jej właściwości lecznicze?

Reklama

Jak zrobić orzechówkę na żołądek

Nalewka z zielonych orzechów włoskich, zwana również orzechówką, jest trunkiem dość łatwym w przygotowaniu. Za najlepszy czas na przygotowanie tego leku uważa się początek lipca. W tym okresie orzechy włoskie cechują się miękkością oraz tym, że nie są jeszcze dojrzałe. Podczas przygotowania orzechówki należy pamiętać, aby wykorzystane orzechy zawierały również łupiny.

Receptur na nalewkę z orzecha włoskiego jest wiele. Jedna z nich nakazuje, aby do zrobienia tego trunku wykorzystać 1,5 kg zielonych orzechów włoskich. Niezbędny będzie również duży słój. Proces produkcji orzechówki należy rozpocząć od umycia i wyparzenia słoika. Kolejnym etapem jest wypełnienie go do ¾ jego pojemności orzechami, które ówcześnie zostały pokrojone. Następnie trzeba dodać przyprawy korzenne, takie jak na przykład goździki, cynamon, anyż i skórka pomarańczy.

Kolejnym krokiem jest zasypanie wyżej wymienionych składników jedną szklanką cukru. Najlepiej, gdy będzie to cukier brązowy. Po tej czynności należy dokładnie wymieszać cukier z orzechami i przyprawami i odłożyć zakręcony słoik w ciemne miejsce na kilka godzin. W tym czasie na dnie słoja powinien zacząć kumulować się sok. Kolejnym etapem, po upływie kilku godzin, jest dodanie do słoja spirytusu i wody w proporcji 1:1. Orzechy powinny zostać całkowicie przykryte przez alkohol. Następnie konieczne jest zakręcenia słoika i wstrząśnięcie nim do momentu, gdy cukier zostanie w pełni rozpuszczony. Rekomendowanym działaniem jest potrząsanie słoikiem z nalewką mniej więcej raz na tydzień. Uważa się, iż orzechówka najlepiej smakuje około 6-9 miesięcy po przygotowaniu. 

Nalewka z orzecha włoskiego na spirytusie przepis

Przepis na nalewkę z orzecha włoskiego powinien zawierać takie składniki, jak: Orzech włoski — jeden kilogram,

  • Jeden litr spirytusu,
  • jeden litr wody,
  • kilogram cukru,
  • laska cynamonu,
  • garść migdałów,
  • garść goździków.

Oczywiście, aby przygotować nalewkę potrzebne będzie odpowiednie naczynie, w tym przypadku jest nim duży słój. Po zaopatrzeniu się w powyższe składniki należy:

  • Wypłukać orzechy włoskie w letniej wodzie;
  • Osuszyć orzechy i pokroić w kostkę;
  • Wsypać do słoja orzechy, goździki, migdały i cynamon oraz zalać wszystko spirytusem;
  • Dodać do słoja 500 ml przegotowanej wody i wymieszać całą zawartość słoika;
  • Odstawić słój w zaciemnione miejsce;
  • Po mniej więcej dwóch tygodniach przecedzić zawartość słoja;
  • Rozpuścić kilogram cukru w 500 ml wody i gotować do otrzymania jednolitej konsystencji;
  • Dodać otrzymany karmel do nalewki i wymieszać;
  • Filtrować nalewkę oraz przelać do butelek i zakorkować;
  • Odstawić trunek na 12 miesięcy.
Reklama

Nalewka z orzecha włoskiego bez cukru

Osoby skrupulatnie liczące kalorie lub też unikające cukru również mogą sporządzić swoją własną orzechówkę. Jedyną zmianą, jaka nastąpi w przepisie, jest wyeliminowanie cukru i zastąpienie go zdrowszym lub mniej kalorycznym składnikiem. W pierwszym przypadku należy zastąpić cukier słodzikiem, takim jak np. stewia lub erytrytol. W drugim natomiast zamienić cukier na miód.

Nalewka z zielonego orzecha włoskiego właściwości

Niedojrzałe orzechy włoskie wykazują właściwości bakteriobójcze. Zaledwie jeden kieliszek nalewki z orzecha może wesprzeć leczenie zatruć układu pokarmowego lub innych dolegliwości, które są powodem zaburzeń trawienia, jak na przykład grypa żołądkowa. Ponadto jest to doskonałe źródło witamin z grupy b, witaminy PP, Kwasu askorbinowego, soli mineralnych i flawonoidów. Swoje niezwykłe działanie lecznicze orzech włoski zawdzięcza również temu, że jest bogaty w zdrowe kwasy tłuszczowe. Działanie nalewki obejmuje między innymi:

  • Poziom cholesterolu,
  • poprawę wyglądu cery i włosów,
  • zwalczanie różnego rodzaju dolegliwości jelitowych,
  • obniżenie ciśnienia krwi,
  • zachowanie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie,
  • lepszą pracę układu nerwowego.

Co więcej, nalewka z orzecha włoskiego wykazuje właściwości przeciwzapalne, grzybobójcze, antynowotworowe, bakteriobójczo oraz detoksykacyjne.

Orzechówka na żołądek

Dolegliwości ze strony okładu pokarmowego są dość nieprzyjemnym problemem, który jak już się pojawi — ciągnie się przez dłuższy czas. Bez względu na to, czy bóle żołądka nastąpiły z powodu zatrucia pokarmowego, czy też są związane z zarażeniem pasożytami, nalewka z orzechów włoskich to świetna decyzja, która wesprze zmaganie się z zaistniałym problemem.

Co więcej, właściwości lecznicze orzechówki cenione są niczym najlepsze krople żołądkowe. Dobrze jest mieć ją przy sonie w sytuacji, w której nastąpiło zatrucie pokarmowe. Te niezwykłe działanie nalewka z orzecha włoskiego zawdzięcza swoim właściwościom bakteriobójczym — zaledwie niewielka dawka tego trunku potrafi rozwiązać problem grypy żołądkowej. Dobrym rozwiązaniem jest sięgnięcie po nią, gdy dopadnie niestrawność lub uczucie ciężkości, gdyż orzechówka powoduje spadek szkodliwego cholesterolu.

Orzechówka na wrzody

Nalewka z orzechów włoskich to również doskonały sposób na wrzody żołądka. Orzechówka rekomendowana jest dla osób zmagających się z wrzodami, ponieważ dzięki działaniu antyoksydacyjnym wspiera oczyszczanie żołądka oraz wspiera regenerację błony śluzowej.

Co leczy nalewka z orzecha włoskiego?

Orzechówka, poza wyżej wspomnianymi problemami układu pokarmowego, posiada wiele innych cennych właściwości leczniczych. Warto w tym miejscu wspomnieć o działaniu, jakie wykazują zawarte w niej tłuszcze. Nalewka z orzecha poza zastosowaniem doustnym, może zostać również wykorzystana zewnętrznie — np. poprzez wcierania. W praktyce doskonale sprawdza się w:

  • Egzemie,
  • żylakach,
  • zapaleniach ropnych,
  • trądziku,
  • nadmiernej potliwości stóp.

Co więcej, nalewka z orzechów włoskich to doskonały sposób na przeziębienie. Mało kto wie, iż trunek ten skutecznie wspiera leczenie bólu gardła, a nawet anginy. Orzechówka jest również często stosowana w przypadku refluksów, które mogą znacznie utrudnić normalne funkcjonowanie. Badania przeprowadzone przez naukowców Uniwersytetu w Toronto na grupie chorych na cukrzycę typu II wykazały, iż spożycie orzechów umożliwia efektywnie kontrolować stężenie lipidów oraz glikemię.

Reklama

Nalewka z orzecha — jak ją pić

Najpopularniejszymi metodami stosowania nalewki z orzechów włoskich są:

  • Sposób 1 – rozpuszczenie nalewki w ½ szklanki wody oraz picie trunku powoli i małymi łykami lub zastosowanie kilkunastu kropli na łyżeczce z cukrem. Taką dawkę zaleca się przyjmować trzy razy dziennie w przypadku wystąpienia dolegliwości żołądkowych i niestrawności.
  • Sposób 2 – podanie orzechówki bezpośrednio na łyżeczce w porcji 5 ml trzy razy dziennie. Można również rozpuścić nalewkę w ½ szklanki wody i wypić przed posiłkiem.

Co leczy nalewka z orzecha włoskiego? Read More »

Leczenie kanałowe zęba krok po kroku

Zabiegi /

Nieodpowiednia higiena jamy ustnej, czy też złe nawyki prowadzą do bólu oraz zapalenia miazgi zęba. Wbrew pozorom sytuacja, w której dochodzi do uszkodzenia wnętrza zęba, jest dość powszechna. Jeśli chcemy uniknąć wyrwania zęba, decydujemy się na leczenie kanałowe. Ale czym ono tak naprawdę jest? Postaramy się, przedstawić Wam leczenie kanałowe krok po kroku.

Reklama

Co to jest leczenie kanałowe?

Zabieg ten profesjonalnie nazywamy endodoncją. Leczenie kanałowe przeprowadza się, gdy miazga zęba ulegnie zapaleniu lub martwicy. Endodoncja wykonywana jest poprzez usunięcie miazgi z kanałów oraz dokładnej dezynfekcji. Lekarz dobiera metodę leczenia oraz wykorzystane narzędzia indywidualnie. Ubytek uzupełniany jest odpowiednimi materiałami. Na sam koniec dentysta zabezpiecza koronę zęba. Podczas leczenia usuwana jest próchnica z zęba za pomocą odpowiednich narzędzi. Najczęściej dobierane są te zbudowane ze stali oraz stopów tytanowo-niklowych. Popularność zyskuje także metoda, w której wykorzystywane są fale ultradźwiękowe.

Jak wygląda ząb do leczenia kanałowego?

Tak naprawdę nie będąc lekarzem, nie jesteśmy w stanie stwierdzić, czy ząb nadaje się do leczenia kanałowego, czy też nie. Stomatolog wykonuje badanie RTG, na którego podstawie widać, czy w danym zębie występuje infekcja. Na pierwszy rzut oka część koronowa miazgi zęba wygląda jak ubytek próchnicowy. Nie jest to dziwne, gdyż właśnie z tego miejsca rozprzestrzeniają się bakterie powodujące infekcję. Stan zapalny zęba podobnie jak w przypadku zapalenia np. stawów daje obrzęk i zaczerwienienie. Jeśli nasza buzia jest spuchnięta w miejscu uszkodzonego zęba lub też zaczerwieniona możemy domyślać się, że leczenie kanałowe zęba będzie konieczne.

Ząb z infekcją nadający się do leczenia endodontycznego daje także inne objawy. Uciążliwy i intensywny ból jest jednym z czynników przemawiającym za tym, że przeprowadzenie leczenia kanałowego będzie konieczne. Ból może nasilać się podczas jedzenia, jednak nie jest to warunek konieczny.

To, co wyróżnia zapalenie od zwykłego ubytku, przy którym leczenie kanałowe zęba nie jest wymagane to nasilanie się bólu wieczorem, gdy jesteśmy w pozycji leżącej. Najczęściej ból promieniuje i nie jesteśmy w stanie jednoznacznie wskazać, który ząb boli.

Jak wygląda leczenie kanałowe?

Etap 1: Przygotowanie

Przed podjęciem się zabiegu endodoncji lekarz musi ocenić stan zęba pacjenta oraz tkanek okołowierzchołkowych. W tym celu wykonuje się zdjęcie rtg, na którym widać jak duży jest stan zapalny, jak wyglądają korzenie i ile z nich wymaga wypełnienia.

W przypadku, gdy występuje głęboki ubytek lub jest uduszona ścianka zęba, przed podjęciem następnego kroku stomatolog tymczasowo odbudowuje koronę. Wydawać się może, że leczenie kanałowe boli, jednak jest to tylko mit. Lekarz za pomocą zastrzyku wykonuje znieczulenie miejscowe, po którym może przejść do dalszej pracy. W tym momencie następuje założenie koferdamu, czyli specjalnej gumy, która pozwala na odizolowanie miejsca zmienionego chorobowo od całości wszystkich zębów.

Etap 2: Dewitalizacja

Dewitalizacja polega na zatruciu miazgi zęba. Stomatolog musi otworzyć ząb oraz umieścić w nim specjalny środek prowadzący do kontrolowanej martwicy miazgi. Pacjent ma założony opatrunek na okres od 7 do 14 dni. W przypadku, gdy stan zapalny nie jest duży, lekarz usuwa żywą miazgę pod znieczuleniem, bez zatruwania.  

Etap 3: Opracowanie kanałów

W celu przygotowania kanału do wypełnienia dentysta usuwa zainfekowaną miazgę. Za pomocą linijki endodontycznej lub też endodometru określana jest długość kanałów korzeniowych. Po poszerzeniu oraz uformowaniu kanał gotowy jest do przepłukania środkami antyseptycznymi. Proces ten ma za zadanie oczyścić oraz usunąć bakterie z zęba.

Etap 4: Wypełnienie kanału

Aby do kanału nie dostały się niechciane drobnoustroje, stomatolog zastępuje tkankę zębową odpowiednim materiałem. Kanał musi być szczelnie zamknięty, wobec czego proces jest bardzo dokładnie wykonywany. W celu sprawdzenia, czy wszystko jest szczelnie zamknięte, wykonywane jest ponowne zdjęcie rtg.

Etap 5: Odbudowa korony zęba

Po leczeniu kanałowym ząb narażony jest na uszkodzenia mechaniczne. Aby temu zapobiec, lekarz podejmuje się jego rekonstrukcji za pomocą specjalnego wypełnienia dobieranego indywidualnie do każdego pacjenta.

Reklama

Ile trwa leczenie kanałowe?

Czas trwania leczenia kanałowego jest tak naprawdę inny u każdego. Jego długość zależna jest od tego, ile kanałów musi być poddanych leczeniu. Każdy z zębów ma od 1 do 4 takich kanałów korzeniowych. Przy zaawansowanym stanie zapalnym pacjent musi odbyć minimum dwie wizyty. W przypadku, gdy zabieg nie wymaga dewitalizacji lub dobiera się leczenie pod mikroskopem, już w trakcie jednej wizyty możemy wyleczyć ząb.

Leczenie kanałowe jedynki

Przebieg zabiegu endodoncji jedynki nie różni się tak naprawdę niczym od leczenia innych zębów w jamie ustnej. Pacjenci często boją się późniejszych przebarwień, a także uśmiechania. Obecnie odbudowa zęba nie musi wiązać się z niechcianymi „ubytkami” w naszym wyglądzie. Dawniej etapy leczenia kanałowego wyglądały nieco inaczej, ze względu na inne narzędzia. Zęby ulegały przebarwieniom poprzez niedokładnie wypłukaną krew ulegającą rozkładowi. Dziś płukanie kanałów jest dokładniejsze i wykonywane za pomocą silniejszych środków. Ryzyko przebarwienia jest znikome.

Obawy o biały uśmiech mogą się wiązać także ze złym kolorem wypełnienia, który niezbyt korzystnie wygląda na przodzie naszych zębów. Obecnie stosowane wypełnienie kanału nie różni się praktycznie kolorem od zęba zdrowego. Leczenie kanałowe jedynek nie pozbawi nas białego uśmiechu.

Leczenie kanałowe pod mikroskopem

Jednym z nowoczesnych zabiegów endodoncji jest leczenie kanałowe pod mikroskopem. Klasyczne leczenie kanałowe bardzo często wiąże się z bólem i powikłaniami. To wykonane pod mikroskopem ułatwia oczyszczenie systemu kanałowego zęba oraz skrócenie czasu leczenia.

Zabieg wykonywany pod mikroskopem polega na powiększeniu zęba nawet do 25 razy za pomocą specjalnego mikroskopu operacyjnego. Pozwala to na wykonanie zabiegu w miejscach niewidocznych gołym okiem oraz poznać długości kanału. Ogranicza to ryzyko wystąpienia późniejszych infekcji lub zakażenia.

Leczenie endodontyczne pod mikroskopem stosowane jest w przypadku zębów o nietypowym kształcie, umiejscowieniu, po urazach, zakrzywionych kanałach zębowych oraz w celu usunięcia ciał obcych z tkanki przyzębia. Takimi ciałami obcymi mogą być np. kości lub złamane narzędzia stomatologiczne.

Przeciwskazania do leczenia kanałowego

Leczenie kanałowe często jest jedyną deską ratunkową przed wyrwaniem zęba. Niekiedy jednak występują przeciwskazania do wykonania zabiegu. Jeśli lekarz zdiagnozuje zbyt duże zniszczenia, sięgające do dziąsła leczenie endodontyczne może okazać się nieskuteczne.

Stan jamy ustnej to nie jedyne przeciwwskazanie. Niektóre choroby tj. cukrzyca, mogą stanowić duże wyzwanie dla lekarza. W takim wypadku wymagane jest dodatkowe przygotowanie oraz podanie antybiotyku.

W wyniku leczenia kanałowego niektóre choroby podwyższonego ryzyka mogą ulec zaostrzeniu, w związku z czym niestety stomatolog nie może się podjąć leczenia kanałowego. Są to m.in. choroby serca, stawów, nerek.

Ból po leczeniu kanałowym

Tkliwy ząb po leczeniu kanałowym jest rzeczą naturalną. Tkliwość może występować przez kilka tygodni po zakończonym leczeniu. Jeśli jednak dolegliwości bólowe trwają dłużej, konieczna jest ponowna wizyta u stomatologa. Jeśli zabieg został źle wykonany, należy podjąć się ponownego leczenia kanałowego, w celu usunięcia wierzchołka korzenia, a w ostateczności usunięcia zęba.

Reklama

Ile kosztuje leczenie kanałowe?

Leczenie endodontyczne nie ma jednej ustalonej ceny. Istnieje kilka czynników tj. doświadczenie stomatologa, renoma gabinetu, użyte narzędzia oraz ilość leczonych kanałów, od których zależy wysokość ceny. Przy leczeniu kanałowym zęba należy nastawić się na koszty rzędu kilkuset złotych. Pamiętajmy jednak, że cena nie powinna być wyznacznikiem miejsca, do którego się wybierzemy w celu leczenia kanałowego. Najważniejsze jest, aby wybrać zaufany gabinet, w którym mamy pewność, że zabieg zostanie przeprowadzony dobrze, a ryzyko powikłań jest znikome.

Leczenie kanałowe zęba krok po kroku Read More »

Glista ludzka leczenie domowymi sposobami

Zdrowie /

Glista ludzka (ascaris lumbricoides) jest jednym z najbardziej powszechnych pasożytów występujących u ludzi. Choroba układu pokarmowego wywołana przez glistę ludzką nazywa się glistnicą. Do zakażenia glistą najczęściej dochodzi na skutek nieodpowiedniej higieny rąk, niedokładnego mycia owoców i warzyw czy wypicia zanieczyszczonej jajami glisty wody. W jelicie cienkim z jaj wykluwają się larwy, które w kolejnej fazie, wnikając w układ krwionośny, przemieszczają się do płuc. Glisty żywią się treścią pokarmową jelita cienkiego. W celu pozbycia się glist z organizmu poza środkami farmakologicznymi powszechnie stosuje się leczenie glistnicy domowymi sposobami.

Reklama

Jak wygląda glista ludzka

Glista ludzka ma kształt długiego, cienkiego walca zakończonego otworem gębowym. Samice glisty często osiągają długość od 40 do 50 cm, samce są znacznie mniejsze, osiągają od 15 do 35 cm.

Glista ludzka objawy

Zakażenie glistą ludzką często nie daje żadnych objawów. Pierwsze symptomy glistnicy pojawiają się dopiero około 3 miesięcy od zarażenia się glistą ludzką, ponieważ w tym czasie larwy dojrzewają i prowadzą do zaburzeń w jelicie cienkim. Reakcja układu pokarmowego na obecność glisty ludzkiej zależy od wrażliwości organizmu człowieka, jest więc kwestią indywidualną. W niektórych przypadkach obecność tych pasożytów może wyrządzić duże szkody w organizmie człowieka i może wymagać specjalistycznego leczenia. Domowe sposoby nie w każdym przypadku przynoszą zamierzone efekty.

Objawy glistnicy mylone są często z zatruciem pokarmowym czy grypą żołądkową, ich intensywność zależy od etapu rozwoju oraz nasilenia zakażenia — wyróżnia się glistnicę płucną oraz jelitową.

Objawy glistnicy płucnej

Larwy glisty ludzkiej, które wykluły się z jaj w jelicie cienkim, przedostają się krwiobiegiem do płuc, uszkadzając naczynia krwionośne i pęcherzyki płucne. Procesowi temu towarzyszą objawy płucne takie jak: gorączka, kaszel oraz duszności. Glistnica w badaniach krwi objawia się podwyższeniem poziomu granulocytów kwasochłonnych.

Objawy glistnicy jelitowej

W przypadku, gdy do przewodu pokarmowego dostanie się duża ilość pasożytów, może dojść do niedrożności jelita cienkiego. Glisty ludzkie mają również zdolność przenikania do przewodów żółciowych oraz trzustkowych, prowadząc do ich zapalenia.

Do najczęstszych objawów obecności w jelicie cienkim należą bóle brzucha, problemy z łaknieniem, nudności, wymioty oraz biegunka lub zaparcia. Zdarza się, że obecna w organizmie glista ludzka, daje objawy charakterystyczne dla alergii -łzawienie, wodnisty katar, a nawet zapalenie spojówek.

Objawy glisty ludzkiej u dzieci

Na infekcje pasożytnicze najbardziej narażone są przebywające w dużych skupiskach ludzi – (przedszkolach i szkołach) dzieci. Przestrzeganie higieny w takich miejscach jest niezwykle trudne. Najczęściej do zakażenia glistnicą przez dzieci dochodzi poprzez nieprawidłową higienę rąk.

Glistnica u dzieci może prowadzić do niedoborów niezbędnych witamin oraz innych składników pokarmowych. Konsekwencją tych niedoborów mogą być problemy z rozwojem umysłowym i fizycznym.

Objawy glisty ludzkiej u dzieci są bardzo podobne do objawów występujących u osób dorosłych. Są to m.in.:

  • Zaburzenia łaknienia,
  • spadek masy ciała,
  • bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia lub biegunki,
  • bóle gardła,
  • duszności, astma i nieżyt oskrzeli,
  • bezsenność,
  • dolegliwości układu nerwowego,
  • wykwity skórne (pokrzywka).

W przypadku podejrzenia zakażenia glistą ludzką u dzieci należy niezwłocznie skonsultować problem z lekarzem, który zleci niezbędne do prawidłowej diagnozy badania oraz podejmie odpowiednie leczenie. W przypadku dzieci leczenie domowymi sposobami nie jest zalecane.

Glista ludzka objawy neurologiczne

W przypadkach zakażenia glistą ludzką często występują objawy neurologiczne takie jak bóle głowy, migrena, pobudzenie i związana z nim bezsenność.

Glista ludzka objawy ze strony układu pokarmowego

Obecność glisty ludzkiej w jelicie cienkim może dawać szereg objawów ze strony przewodu pokarmowego.

Do najczęstszych symptomów świadczących o tym, że w naszym organizmie znajdują się pasożyty, należą:

  • Bóle brzucha,
  • wzdęcia,
  • zaparcia,
  • biegunki,
  • spadek masy ciała.

Domowe sposoby na pasożyty

W przypadku obecności pasożytów w organizmie najczęściej stosuje się proces leczenia zwany odrobaczaniem. Leczenie domowymi sposobami jest bezpieczne i skuteczne.

Reklama

Czego nie lubi glista ludzka

Glista ludzka nie lubi diety ubogiej w cukry i węglowodany, ponieważ obecność cukrów jest niezbędna do rozwoju larw glisty i procesów rozmnażania.

Jak pozbyć się glisty ludzkiej domowymi sposobami

Domowe sposoby na pozbycie się glisty ludzkiej opierają się na zastosowaniu składników naturalnych, dostępnych dla każdego. Mogą być uzupełnieniem leczenia farmakologicznego lub stanowić odrębny sposób leczenia.

Glistę ludzką z organizmu możemy usunąć domowymi sposobami, włączając do codziennej diety składniki takie jak:

  • Czosnek — mikstura z czosnku to najpopularniejsza ze stosowanych domowych metod na pozbycie się pasożytów z organizmu. Czosnek wykazuje działanie antybakteryjne i przeciwwirusowe — jest naturalnym antybiotykiem. Miksturę warto dodatkowo wzmocnić, dodając do niej sok z ogórków kiszonych,
  • Pestki dyni — mają silne działanie przeciwpasożytnicze. Działanie pestek dyni nie niesie za sobą żadnych skutków ubocznych, dlatego mogą być one stosowane w przypadku odrobaczania nie tylko dorosłych, ale również dzieci,
  • Ziołowe napary — najpopularniejsze składniki to m.in.: mięta, zielona herbata, czarnuszka, tymianek, rumianek. Nie zaleca się stosowania naparów z ziół u dzieci, ze względu na możliwość wystąpienia alergii,
  • Oleje naturalne -powszechnie stosowane są olej kokosowy i olejek z oregano,
  • Kiszonki — wspierają prawidłowe funkcjonowanie układu trawiennego, ułatwiając jednocześnie pozbywanie się pasożytów z organizmu,
  • Goździki,
  • Kurkumę,
  • Imbir i wiele innych.

W trakcie leczenia zakażenia glistą ludzką domowymi sposobami, poza wymienionymi składnikami warto zjadać posiłki bogate w błonnik pokarmowy. Powinniśmy natomiast zrezygnować z cukru, glutenu i nabiału, ponieważ składniki te dają pożywkę do rozwoju glisty ludzkiej.

Babcine sposoby na pasożyty w organizmie

Nasze babcie od lat stosują domowe sposoby na pozbycie się pasożytów z organizmu. Domowe sposoby leczenia zakażenia glistą ludzką przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Wiele z nich wykazuje dużą skuteczność. Są również bezpieczne i możliwe do przeprowadzenia w warunkach domowych — z wykorzystaniem składników, które każdy z nas posiada w swoim domu.

Reklama

Czy glista ludzka wychodzi z kałem

Dorosłe samice glisty ludzkiej żywią się zawartością jelita cienkiego, składając codziennie nawet 200 tysięcy jaj. Zapłodnione jaja glisty, zawierające niedojrzałą larwę glisty są wydalane z kałem. Wydostając się na zewnątrz przewodu pokarmowego, mogą zarazić inne osoby.

Glista ludzka leczenie domowymi sposobami Read More »