leczenie

Co leczy nalewka z orzecha włoskiego?

Przepisy /

Nie tajemnicą jest, iż orzechy są bardzo pożywne i wykazują pozytywny wpływ na zdrowie. Takimi właściwościami cechują się również orzechy włoskie, których liście i owoce były wykorzystywane w medycynie ludowej od dekad. Jednym z wytworów z orzecha włoskiego, których nie można pominąć, jest nalewka z orzecha włoskiego. Jakie są jej właściwości lecznicze?

Reklama

Jak zrobić orzechówkę na żołądek

Nalewka z zielonych orzechów włoskich, zwana również orzechówką, jest trunkiem dość łatwym w przygotowaniu. Za najlepszy czas na przygotowanie tego leku uważa się początek lipca. W tym okresie orzechy włoskie cechują się miękkością oraz tym, że nie są jeszcze dojrzałe. Podczas przygotowania orzechówki należy pamiętać, aby wykorzystane orzechy zawierały również łupiny.

Receptur na nalewkę z orzecha włoskiego jest wiele. Jedna z nich nakazuje, aby do zrobienia tego trunku wykorzystać 1,5 kg zielonych orzechów włoskich. Niezbędny będzie również duży słój. Proces produkcji orzechówki należy rozpocząć od umycia i wyparzenia słoika. Kolejnym etapem jest wypełnienie go do ¾ jego pojemności orzechami, które ówcześnie zostały pokrojone. Następnie trzeba dodać przyprawy korzenne, takie jak na przykład goździki, cynamon, anyż i skórka pomarańczy.

Kolejnym krokiem jest zasypanie wyżej wymienionych składników jedną szklanką cukru. Najlepiej, gdy będzie to cukier brązowy. Po tej czynności należy dokładnie wymieszać cukier z orzechami i przyprawami i odłożyć zakręcony słoik w ciemne miejsce na kilka godzin. W tym czasie na dnie słoja powinien zacząć kumulować się sok. Kolejnym etapem, po upływie kilku godzin, jest dodanie do słoja spirytusu i wody w proporcji 1:1. Orzechy powinny zostać całkowicie przykryte przez alkohol. Następnie konieczne jest zakręcenia słoika i wstrząśnięcie nim do momentu, gdy cukier zostanie w pełni rozpuszczony. Rekomendowanym działaniem jest potrząsanie słoikiem z nalewką mniej więcej raz na tydzień. Uważa się, iż orzechówka najlepiej smakuje około 6-9 miesięcy po przygotowaniu. 

Nalewka z orzecha włoskiego na spirytusie przepis

Przepis na nalewkę z orzecha włoskiego powinien zawierać takie składniki, jak: Orzech włoski — jeden kilogram,

  • Jeden litr spirytusu,
  • jeden litr wody,
  • kilogram cukru,
  • laska cynamonu,
  • garść migdałów,
  • garść goździków.

Oczywiście, aby przygotować nalewkę potrzebne będzie odpowiednie naczynie, w tym przypadku jest nim duży słój. Po zaopatrzeniu się w powyższe składniki należy:

  • Wypłukać orzechy włoskie w letniej wodzie;
  • Osuszyć orzechy i pokroić w kostkę;
  • Wsypać do słoja orzechy, goździki, migdały i cynamon oraz zalać wszystko spirytusem;
  • Dodać do słoja 500 ml przegotowanej wody i wymieszać całą zawartość słoika;
  • Odstawić słój w zaciemnione miejsce;
  • Po mniej więcej dwóch tygodniach przecedzić zawartość słoja;
  • Rozpuścić kilogram cukru w 500 ml wody i gotować do otrzymania jednolitej konsystencji;
  • Dodać otrzymany karmel do nalewki i wymieszać;
  • Filtrować nalewkę oraz przelać do butelek i zakorkować;
  • Odstawić trunek na 12 miesięcy.
Reklama

Nalewka z orzecha włoskiego bez cukru

Osoby skrupulatnie liczące kalorie lub też unikające cukru również mogą sporządzić swoją własną orzechówkę. Jedyną zmianą, jaka nastąpi w przepisie, jest wyeliminowanie cukru i zastąpienie go zdrowszym lub mniej kalorycznym składnikiem. W pierwszym przypadku należy zastąpić cukier słodzikiem, takim jak np. stewia lub erytrytol. W drugim natomiast zamienić cukier na miód.

Nalewka z zielonego orzecha włoskiego właściwości

Niedojrzałe orzechy włoskie wykazują właściwości bakteriobójcze. Zaledwie jeden kieliszek nalewki z orzecha może wesprzeć leczenie zatruć układu pokarmowego lub innych dolegliwości, które są powodem zaburzeń trawienia, jak na przykład grypa żołądkowa. Ponadto jest to doskonałe źródło witamin z grupy b, witaminy PP, Kwasu askorbinowego, soli mineralnych i flawonoidów. Swoje niezwykłe działanie lecznicze orzech włoski zawdzięcza również temu, że jest bogaty w zdrowe kwasy tłuszczowe. Działanie nalewki obejmuje między innymi:

  • Poziom cholesterolu,
  • poprawę wyglądu cery i włosów,
  • zwalczanie różnego rodzaju dolegliwości jelitowych,
  • obniżenie ciśnienia krwi,
  • zachowanie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie,
  • lepszą pracę układu nerwowego.

Co więcej, nalewka z orzecha włoskiego wykazuje właściwości przeciwzapalne, grzybobójcze, antynowotworowe, bakteriobójczo oraz detoksykacyjne.

Orzechówka na żołądek

Dolegliwości ze strony okładu pokarmowego są dość nieprzyjemnym problemem, który jak już się pojawi — ciągnie się przez dłuższy czas. Bez względu na to, czy bóle żołądka nastąpiły z powodu zatrucia pokarmowego, czy też są związane z zarażeniem pasożytami, nalewka z orzechów włoskich to świetna decyzja, która wesprze zmaganie się z zaistniałym problemem.

Co więcej, właściwości lecznicze orzechówki cenione są niczym najlepsze krople żołądkowe. Dobrze jest mieć ją przy sonie w sytuacji, w której nastąpiło zatrucie pokarmowe. Te niezwykłe działanie nalewka z orzecha włoskiego zawdzięcza swoim właściwościom bakteriobójczym — zaledwie niewielka dawka tego trunku potrafi rozwiązać problem grypy żołądkowej. Dobrym rozwiązaniem jest sięgnięcie po nią, gdy dopadnie niestrawność lub uczucie ciężkości, gdyż orzechówka powoduje spadek szkodliwego cholesterolu.

Orzechówka na wrzody

Nalewka z orzechów włoskich to również doskonały sposób na wrzody żołądka. Orzechówka rekomendowana jest dla osób zmagających się z wrzodami, ponieważ dzięki działaniu antyoksydacyjnym wspiera oczyszczanie żołądka oraz wspiera regenerację błony śluzowej.

Co leczy nalewka z orzecha włoskiego?

Orzechówka, poza wyżej wspomnianymi problemami układu pokarmowego, posiada wiele innych cennych właściwości leczniczych. Warto w tym miejscu wspomnieć o działaniu, jakie wykazują zawarte w niej tłuszcze. Nalewka z orzecha poza zastosowaniem doustnym, może zostać również wykorzystana zewnętrznie — np. poprzez wcierania. W praktyce doskonale sprawdza się w:

  • Egzemie,
  • żylakach,
  • zapaleniach ropnych,
  • trądziku,
  • nadmiernej potliwości stóp.

Co więcej, nalewka z orzechów włoskich to doskonały sposób na przeziębienie. Mało kto wie, iż trunek ten skutecznie wspiera leczenie bólu gardła, a nawet anginy. Orzechówka jest również często stosowana w przypadku refluksów, które mogą znacznie utrudnić normalne funkcjonowanie. Badania przeprowadzone przez naukowców Uniwersytetu w Toronto na grupie chorych na cukrzycę typu II wykazały, iż spożycie orzechów umożliwia efektywnie kontrolować stężenie lipidów oraz glikemię.

Reklama

Nalewka z orzecha — jak ją pić

Najpopularniejszymi metodami stosowania nalewki z orzechów włoskich są:

  • Sposób 1 – rozpuszczenie nalewki w ½ szklanki wody oraz picie trunku powoli i małymi łykami lub zastosowanie kilkunastu kropli na łyżeczce z cukrem. Taką dawkę zaleca się przyjmować trzy razy dziennie w przypadku wystąpienia dolegliwości żołądkowych i niestrawności.
  • Sposób 2 – podanie orzechówki bezpośrednio na łyżeczce w porcji 5 ml trzy razy dziennie. Można również rozpuścić nalewkę w ½ szklanki wody i wypić przed posiłkiem.

Co leczy nalewka z orzecha włoskiego? Read More »

Leczenie kanałowe zęba krok po kroku

Zabiegi /

Nieodpowiednia higiena jamy ustnej, czy też złe nawyki prowadzą do bólu oraz zapalenia miazgi zęba. Wbrew pozorom sytuacja, w której dochodzi do uszkodzenia wnętrza zęba, jest dość powszechna. Jeśli chcemy uniknąć wyrwania zęba, decydujemy się na leczenie kanałowe. Ale czym ono tak naprawdę jest? Postaramy się, przedstawić Wam leczenie kanałowe krok po kroku.

Reklama

Co to jest leczenie kanałowe?

Zabieg ten profesjonalnie nazywamy endodoncją. Leczenie kanałowe przeprowadza się, gdy miazga zęba ulegnie zapaleniu lub martwicy. Endodoncja wykonywana jest poprzez usunięcie miazgi z kanałów oraz dokładnej dezynfekcji. Lekarz dobiera metodę leczenia oraz wykorzystane narzędzia indywidualnie. Ubytek uzupełniany jest odpowiednimi materiałami. Na sam koniec dentysta zabezpiecza koronę zęba. Podczas leczenia usuwana jest próchnica z zęba za pomocą odpowiednich narzędzi. Najczęściej dobierane są te zbudowane ze stali oraz stopów tytanowo-niklowych. Popularność zyskuje także metoda, w której wykorzystywane są fale ultradźwiękowe.

Jak wygląda ząb do leczenia kanałowego?

Tak naprawdę nie będąc lekarzem, nie jesteśmy w stanie stwierdzić, czy ząb nadaje się do leczenia kanałowego, czy też nie. Stomatolog wykonuje badanie RTG, na którego podstawie widać, czy w danym zębie występuje infekcja. Na pierwszy rzut oka część koronowa miazgi zęba wygląda jak ubytek próchnicowy. Nie jest to dziwne, gdyż właśnie z tego miejsca rozprzestrzeniają się bakterie powodujące infekcję. Stan zapalny zęba podobnie jak w przypadku zapalenia np. stawów daje obrzęk i zaczerwienienie. Jeśli nasza buzia jest spuchnięta w miejscu uszkodzonego zęba lub też zaczerwieniona możemy domyślać się, że leczenie kanałowe zęba będzie konieczne.

Ząb z infekcją nadający się do leczenia endodontycznego daje także inne objawy. Uciążliwy i intensywny ból jest jednym z czynników przemawiającym za tym, że przeprowadzenie leczenia kanałowego będzie konieczne. Ból może nasilać się podczas jedzenia, jednak nie jest to warunek konieczny.

To, co wyróżnia zapalenie od zwykłego ubytku, przy którym leczenie kanałowe zęba nie jest wymagane to nasilanie się bólu wieczorem, gdy jesteśmy w pozycji leżącej. Najczęściej ból promieniuje i nie jesteśmy w stanie jednoznacznie wskazać, który ząb boli.

Jak wygląda leczenie kanałowe?

Etap 1: Przygotowanie

Przed podjęciem się zabiegu endodoncji lekarz musi ocenić stan zęba pacjenta oraz tkanek okołowierzchołkowych. W tym celu wykonuje się zdjęcie rtg, na którym widać jak duży jest stan zapalny, jak wyglądają korzenie i ile z nich wymaga wypełnienia.

W przypadku, gdy występuje głęboki ubytek lub jest uduszona ścianka zęba, przed podjęciem następnego kroku stomatolog tymczasowo odbudowuje koronę. Wydawać się może, że leczenie kanałowe boli, jednak jest to tylko mit. Lekarz za pomocą zastrzyku wykonuje znieczulenie miejscowe, po którym może przejść do dalszej pracy. W tym momencie następuje założenie koferdamu, czyli specjalnej gumy, która pozwala na odizolowanie miejsca zmienionego chorobowo od całości wszystkich zębów.

Etap 2: Dewitalizacja

Dewitalizacja polega na zatruciu miazgi zęba. Stomatolog musi otworzyć ząb oraz umieścić w nim specjalny środek prowadzący do kontrolowanej martwicy miazgi. Pacjent ma założony opatrunek na okres od 7 do 14 dni. W przypadku, gdy stan zapalny nie jest duży, lekarz usuwa żywą miazgę pod znieczuleniem, bez zatruwania.  

Etap 3: Opracowanie kanałów

W celu przygotowania kanału do wypełnienia dentysta usuwa zainfekowaną miazgę. Za pomocą linijki endodontycznej lub też endodometru określana jest długość kanałów korzeniowych. Po poszerzeniu oraz uformowaniu kanał gotowy jest do przepłukania środkami antyseptycznymi. Proces ten ma za zadanie oczyścić oraz usunąć bakterie z zęba.

Etap 4: Wypełnienie kanału

Aby do kanału nie dostały się niechciane drobnoustroje, stomatolog zastępuje tkankę zębową odpowiednim materiałem. Kanał musi być szczelnie zamknięty, wobec czego proces jest bardzo dokładnie wykonywany. W celu sprawdzenia, czy wszystko jest szczelnie zamknięte, wykonywane jest ponowne zdjęcie rtg.

Etap 5: Odbudowa korony zęba

Po leczeniu kanałowym ząb narażony jest na uszkodzenia mechaniczne. Aby temu zapobiec, lekarz podejmuje się jego rekonstrukcji za pomocą specjalnego wypełnienia dobieranego indywidualnie do każdego pacjenta.

Reklama

Ile trwa leczenie kanałowe?

Czas trwania leczenia kanałowego jest tak naprawdę inny u każdego. Jego długość zależna jest od tego, ile kanałów musi być poddanych leczeniu. Każdy z zębów ma od 1 do 4 takich kanałów korzeniowych. Przy zaawansowanym stanie zapalnym pacjent musi odbyć minimum dwie wizyty. W przypadku, gdy zabieg nie wymaga dewitalizacji lub dobiera się leczenie pod mikroskopem, już w trakcie jednej wizyty możemy wyleczyć ząb.

Leczenie kanałowe jedynki

Przebieg zabiegu endodoncji jedynki nie różni się tak naprawdę niczym od leczenia innych zębów w jamie ustnej. Pacjenci często boją się późniejszych przebarwień, a także uśmiechania. Obecnie odbudowa zęba nie musi wiązać się z niechcianymi „ubytkami” w naszym wyglądzie. Dawniej etapy leczenia kanałowego wyglądały nieco inaczej, ze względu na inne narzędzia. Zęby ulegały przebarwieniom poprzez niedokładnie wypłukaną krew ulegającą rozkładowi. Dziś płukanie kanałów jest dokładniejsze i wykonywane za pomocą silniejszych środków. Ryzyko przebarwienia jest znikome.

Obawy o biały uśmiech mogą się wiązać także ze złym kolorem wypełnienia, który niezbyt korzystnie wygląda na przodzie naszych zębów. Obecnie stosowane wypełnienie kanału nie różni się praktycznie kolorem od zęba zdrowego. Leczenie kanałowe jedynek nie pozbawi nas białego uśmiechu.

Leczenie kanałowe pod mikroskopem

Jednym z nowoczesnych zabiegów endodoncji jest leczenie kanałowe pod mikroskopem. Klasyczne leczenie kanałowe bardzo często wiąże się z bólem i powikłaniami. To wykonane pod mikroskopem ułatwia oczyszczenie systemu kanałowego zęba oraz skrócenie czasu leczenia.

Zabieg wykonywany pod mikroskopem polega na powiększeniu zęba nawet do 25 razy za pomocą specjalnego mikroskopu operacyjnego. Pozwala to na wykonanie zabiegu w miejscach niewidocznych gołym okiem oraz poznać długości kanału. Ogranicza to ryzyko wystąpienia późniejszych infekcji lub zakażenia.

Leczenie endodontyczne pod mikroskopem stosowane jest w przypadku zębów o nietypowym kształcie, umiejscowieniu, po urazach, zakrzywionych kanałach zębowych oraz w celu usunięcia ciał obcych z tkanki przyzębia. Takimi ciałami obcymi mogą być np. kości lub złamane narzędzia stomatologiczne.

Przeciwskazania do leczenia kanałowego

Leczenie kanałowe często jest jedyną deską ratunkową przed wyrwaniem zęba. Niekiedy jednak występują przeciwskazania do wykonania zabiegu. Jeśli lekarz zdiagnozuje zbyt duże zniszczenia, sięgające do dziąsła leczenie endodontyczne może okazać się nieskuteczne.

Stan jamy ustnej to nie jedyne przeciwwskazanie. Niektóre choroby tj. cukrzyca, mogą stanowić duże wyzwanie dla lekarza. W takim wypadku wymagane jest dodatkowe przygotowanie oraz podanie antybiotyku.

W wyniku leczenia kanałowego niektóre choroby podwyższonego ryzyka mogą ulec zaostrzeniu, w związku z czym niestety stomatolog nie może się podjąć leczenia kanałowego. Są to m.in. choroby serca, stawów, nerek.

Ból po leczeniu kanałowym

Tkliwy ząb po leczeniu kanałowym jest rzeczą naturalną. Tkliwość może występować przez kilka tygodni po zakończonym leczeniu. Jeśli jednak dolegliwości bólowe trwają dłużej, konieczna jest ponowna wizyta u stomatologa. Jeśli zabieg został źle wykonany, należy podjąć się ponownego leczenia kanałowego, w celu usunięcia wierzchołka korzenia, a w ostateczności usunięcia zęba.

Reklama

Ile kosztuje leczenie kanałowe?

Leczenie endodontyczne nie ma jednej ustalonej ceny. Istnieje kilka czynników tj. doświadczenie stomatologa, renoma gabinetu, użyte narzędzia oraz ilość leczonych kanałów, od których zależy wysokość ceny. Przy leczeniu kanałowym zęba należy nastawić się na koszty rzędu kilkuset złotych. Pamiętajmy jednak, że cena nie powinna być wyznacznikiem miejsca, do którego się wybierzemy w celu leczenia kanałowego. Najważniejsze jest, aby wybrać zaufany gabinet, w którym mamy pewność, że zabieg zostanie przeprowadzony dobrze, a ryzyko powikłań jest znikome.

Leczenie kanałowe zęba krok po kroku Read More »

Glista ludzka leczenie domowymi sposobami

Zdrowie /

Glista ludzka (ascaris lumbricoides) jest jednym z najbardziej powszechnych pasożytów występujących u ludzi. Choroba układu pokarmowego wywołana przez glistę ludzką nazywa się glistnicą. Do zakażenia glistą najczęściej dochodzi na skutek nieodpowiedniej higieny rąk, niedokładnego mycia owoców i warzyw czy wypicia zanieczyszczonej jajami glisty wody. W jelicie cienkim z jaj wykluwają się larwy, które w kolejnej fazie, wnikając w układ krwionośny, przemieszczają się do płuc. Glisty żywią się treścią pokarmową jelita cienkiego. W celu pozbycia się glist z organizmu poza środkami farmakologicznymi powszechnie stosuje się leczenie glistnicy domowymi sposobami.

Reklama

Jak wygląda glista ludzka

Glista ludzka ma kształt długiego, cienkiego walca zakończonego otworem gębowym. Samice glisty często osiągają długość od 40 do 50 cm, samce są znacznie mniejsze, osiągają od 15 do 35 cm.

Glista ludzka objawy

Zakażenie glistą ludzką często nie daje żadnych objawów. Pierwsze symptomy glistnicy pojawiają się dopiero około 3 miesięcy od zarażenia się glistą ludzką, ponieważ w tym czasie larwy dojrzewają i prowadzą do zaburzeń w jelicie cienkim. Reakcja układu pokarmowego na obecność glisty ludzkiej zależy od wrażliwości organizmu człowieka, jest więc kwestią indywidualną. W niektórych przypadkach obecność tych pasożytów może wyrządzić duże szkody w organizmie człowieka i może wymagać specjalistycznego leczenia. Domowe sposoby nie w każdym przypadku przynoszą zamierzone efekty.

Objawy glistnicy mylone są często z zatruciem pokarmowym czy grypą żołądkową, ich intensywność zależy od etapu rozwoju oraz nasilenia zakażenia — wyróżnia się glistnicę płucną oraz jelitową.

Objawy glistnicy płucnej

Larwy glisty ludzkiej, które wykluły się z jaj w jelicie cienkim, przedostają się krwiobiegiem do płuc, uszkadzając naczynia krwionośne i pęcherzyki płucne. Procesowi temu towarzyszą objawy płucne takie jak: gorączka, kaszel oraz duszności. Glistnica w badaniach krwi objawia się podwyższeniem poziomu granulocytów kwasochłonnych.

Objawy glistnicy jelitowej

W przypadku, gdy do przewodu pokarmowego dostanie się duża ilość pasożytów, może dojść do niedrożności jelita cienkiego. Glisty ludzkie mają również zdolność przenikania do przewodów żółciowych oraz trzustkowych, prowadząc do ich zapalenia.

Do najczęstszych objawów obecności w jelicie cienkim należą bóle brzucha, problemy z łaknieniem, nudności, wymioty oraz biegunka lub zaparcia. Zdarza się, że obecna w organizmie glista ludzka, daje objawy charakterystyczne dla alergii -łzawienie, wodnisty katar, a nawet zapalenie spojówek.

Objawy glisty ludzkiej u dzieci

Na infekcje pasożytnicze najbardziej narażone są przebywające w dużych skupiskach ludzi – (przedszkolach i szkołach) dzieci. Przestrzeganie higieny w takich miejscach jest niezwykle trudne. Najczęściej do zakażenia glistnicą przez dzieci dochodzi poprzez nieprawidłową higienę rąk.

Glistnica u dzieci może prowadzić do niedoborów niezbędnych witamin oraz innych składników pokarmowych. Konsekwencją tych niedoborów mogą być problemy z rozwojem umysłowym i fizycznym.

Objawy glisty ludzkiej u dzieci są bardzo podobne do objawów występujących u osób dorosłych. Są to m.in.:

  • Zaburzenia łaknienia,
  • spadek masy ciała,
  • bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia lub biegunki,
  • bóle gardła,
  • duszności, astma i nieżyt oskrzeli,
  • bezsenność,
  • dolegliwości układu nerwowego,
  • wykwity skórne (pokrzywka).

W przypadku podejrzenia zakażenia glistą ludzką u dzieci należy niezwłocznie skonsultować problem z lekarzem, który zleci niezbędne do prawidłowej diagnozy badania oraz podejmie odpowiednie leczenie. W przypadku dzieci leczenie domowymi sposobami nie jest zalecane.

Glista ludzka objawy neurologiczne

W przypadkach zakażenia glistą ludzką często występują objawy neurologiczne takie jak bóle głowy, migrena, pobudzenie i związana z nim bezsenność.

Glista ludzka objawy ze strony układu pokarmowego

Obecność glisty ludzkiej w jelicie cienkim może dawać szereg objawów ze strony przewodu pokarmowego.

Do najczęstszych symptomów świadczących o tym, że w naszym organizmie znajdują się pasożyty, należą:

  • Bóle brzucha,
  • wzdęcia,
  • zaparcia,
  • biegunki,
  • spadek masy ciała.

Domowe sposoby na pasożyty

W przypadku obecności pasożytów w organizmie najczęściej stosuje się proces leczenia zwany odrobaczaniem. Leczenie domowymi sposobami jest bezpieczne i skuteczne.

Reklama

Czego nie lubi glista ludzka

Glista ludzka nie lubi diety ubogiej w cukry i węglowodany, ponieważ obecność cukrów jest niezbędna do rozwoju larw glisty i procesów rozmnażania.

Jak pozbyć się glisty ludzkiej domowymi sposobami

Domowe sposoby na pozbycie się glisty ludzkiej opierają się na zastosowaniu składników naturalnych, dostępnych dla każdego. Mogą być uzupełnieniem leczenia farmakologicznego lub stanowić odrębny sposób leczenia.

Glistę ludzką z organizmu możemy usunąć domowymi sposobami, włączając do codziennej diety składniki takie jak:

  • Czosnek — mikstura z czosnku to najpopularniejsza ze stosowanych domowych metod na pozbycie się pasożytów z organizmu. Czosnek wykazuje działanie antybakteryjne i przeciwwirusowe — jest naturalnym antybiotykiem. Miksturę warto dodatkowo wzmocnić, dodając do niej sok z ogórków kiszonych,
  • Pestki dyni — mają silne działanie przeciwpasożytnicze. Działanie pestek dyni nie niesie za sobą żadnych skutków ubocznych, dlatego mogą być one stosowane w przypadku odrobaczania nie tylko dorosłych, ale również dzieci,
  • Ziołowe napary — najpopularniejsze składniki to m.in.: mięta, zielona herbata, czarnuszka, tymianek, rumianek. Nie zaleca się stosowania naparów z ziół u dzieci, ze względu na możliwość wystąpienia alergii,
  • Oleje naturalne -powszechnie stosowane są olej kokosowy i olejek z oregano,
  • Kiszonki — wspierają prawidłowe funkcjonowanie układu trawiennego, ułatwiając jednocześnie pozbywanie się pasożytów z organizmu,
  • Goździki,
  • Kurkumę,
  • Imbir i wiele innych.

W trakcie leczenia zakażenia glistą ludzką domowymi sposobami, poza wymienionymi składnikami warto zjadać posiłki bogate w błonnik pokarmowy. Powinniśmy natomiast zrezygnować z cukru, glutenu i nabiału, ponieważ składniki te dają pożywkę do rozwoju glisty ludzkiej.

Babcine sposoby na pasożyty w organizmie

Nasze babcie od lat stosują domowe sposoby na pozbycie się pasożytów z organizmu. Domowe sposoby leczenia zakażenia glistą ludzką przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Wiele z nich wykazuje dużą skuteczność. Są również bezpieczne i możliwe do przeprowadzenia w warunkach domowych — z wykorzystaniem składników, które każdy z nas posiada w swoim domu.

Reklama

Czy glista ludzka wychodzi z kałem

Dorosłe samice glisty ludzkiej żywią się zawartością jelita cienkiego, składając codziennie nawet 200 tysięcy jaj. Zapłodnione jaja glisty, zawierające niedojrzałą larwę glisty są wydalane z kałem. Wydostając się na zewnątrz przewodu pokarmowego, mogą zarazić inne osoby.

Glista ludzka leczenie domowymi sposobami Read More »

Częste oddawanie moczu leczenie domowe

Zdrowie /

Częste oddawanie moczu, zazwyczaj w niewielkich ilościach jest zaburzeniem układu moczowego ściśle powiązanym z infekcjami pęcherza moczowego. Badania wykazują, że z tym schorzeniem dużo częściej borykają się kobiety. Wynika to z budowy anatomicznej. Bakterie dużo szybciej przedostają się do cewki moczowej i pęcherza za sprawą bliskiego umiejscowienia układu pokarmowego, płciowego i moczowego. Z takim problemem jak najszybciej powinno udać się do lekarza, aby nie nabawić się chorób nerek. Co jednak w przypadku gdy objawy dopadną nas, gdy na wizytę lekarską musimy jeszcze trochę poczekać? Z pomocą przychodzą nam domowe sposoby.

Reklama

Objawy zapalenia pęcherza moczowego

Infekcje dróg moczowych to nie tylko zapalenie pęcherza moczowego, ale również zapalenie cewki moczowej. Na szczęście objawy infekcji dróg moczowych są dość charakterystyczne, w związku z czym zdiagnozowanie go nie sprawia dużych problemów. Objawy zapalenia pęcherza moczowego to:

  • Częste oddawanie moczu w niewielkich ilościach,
  • pieczenie podczas oddawaniu moczu,
  • parcie na pęcherz,
  • ból w podbrzuszu i uczucie dyskomfortu,
  • stałe odczucie niepełnego opróżnienia moczowego pęcherza,
  • u dzieci występować może także gorączka.

Przyczyny zapalenia pęcherza moczowego

Rysunek przedstawiający zapalenie pęcherza moczowego

Częstomocz może być przyczyną innych schorzeń. Najczęściej obserwuje się go, gdy dotykają nas także inne choroby tj. cukrzyca lub gruźlica. Zapalenie pojawia się także przy różnego rodzaju stanach zapalnych w organizmie. Nie jest to zdziwieniem, że do takiego zapalenia mogą doprowadzać także wszelkie choroby układu moczowego bądź zakażenia układu moczowego np. Nowotwór pęcherza moczowego, przepuklina lub nadreaktywność pęcherza moczowego. Wbrew pozorom choroby i zapalenia to nie są głównym podłożem częstego oddawania moczu. Spożywanie dużej ilości kawy, herbaty i alkoholu może doprowadzić do zapalenia pęcherza. U mężczyzn główną przyczyną zapalenia pęcherza moczowego jest odczyn zapalny gruczołu krokowego.

Zapalenie dróg moczowych domowe sposoby

Infekcja dróg moczowych jest poważnym problemem i nieunikniona jest wizyta u specjalisty, jednak istnieje wiele ziół wspomagających leczenie oraz łagodzących dolegliwości. Domowe sposoby na zapalenie pęcherza sprawdzą się idealnie w przypadku lekkich dolegliwości. Najlepszym rozwiązaniem w przypadku infekcji dróg moczowych są zioła na zapalenie pęcherza. W przypadku częstego oddawania moczu są nie tylko skuteczne, ale także bezpieczne. Jakie więc zioła wybrać na zapalenie pęcherza moczowego?

Skrzyp na zapalenie pęcherza moczowego

Ziele skrzypu działa przeciwzapalnie i moczopędnie. Jej niewątpliwym atutem są właściwości oczyszczające nerki. Po zakończonym leczeniu możemy cieszyć się nie tylko z mniejszą ilością czasu spędzoną w toalecie, ale także skórą, włosami i paznokciami w lepszej kondycji, gdyż skrzyp dobrze wpływa właśnie na te części naszego ciała. Warto pić szklankę naparu z tego zioła 3 razy dziennie.

Ziele wierzbownicy drobnokwiatowej

W Azji ta roślina znana jest od pokoleń i stosowana na wiele różnych schorzeń. Posiada właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i antyoksydacyjne. Nada się idealnie podczas leczenia infekcji dróg moczowych, ale także podczas problemów z prostatą.

Żurawina

Nie jest to ziele, jednak także należy się jej uwaga. Żurawina w każdej postaci silnie zakwasza mocz, dzięki czemu bakterie mają utrudnione namnażanie. Drobnoustroje przywierają do ścian pęcherza, powodując przy tym zapalenie pęcherza moczowego, żurawina zawiera w sobie substancje utrudniające im to, w związku z czym zostają usunięte wraz z moczem. Żurawina może być stosowana w wielu różnych postaciach, sok, suszone i świeże owoce, w związku z czym możesz wybrać to, co Tobie smakuje, a przy okazji wspomoże leczenie.

Herbata na zapalenie pęcherza

Każde z ziół możemy wypić w postaci herbatki moczopędnej. Jest to nie tylko działająca pozytywnie na nasz organizm opcja, ale także smaczna. Rano zamiast czarnej herbaty, postaw na tę z ziół, a na pewno poczujesz różnicę podczas leczenia zapalenia pęcherza moczowego. Jest to także dobre rozwiązanie do stosowania na w codziennej profilaktyce. Jaką herbatę wybrać, aby wspomóc leczenie przy infekcji bakteryjnych pęcherza moczowego? Idealnie nada się do tego wspomniany już skrzyp, ale nie tylko. Napary z liści pokrzyw, nawłoci, czy ortosyfonu są świetnym rozwiązaniem przy zapaleniu cewki moczowej.

Nasiadówki na zapalenie pęcherza

Jednym z najskuteczniejszych sposobów na zapalenie pęcherza moczowego są tzw. nasiadówki. Napar z ziół dolewa się do kąpieli, tak, aby woda w wannie sięgała do bioder w pozycji siedzącej. Woda powinna mieć 37 stopni Celsjusza, aby się nie poparzyć.

Rumianek na zapalenie pęcherza

Napar z rumianku należy dolać w ilości 1 litra do ciepłej, ale nie gorącej wody w wannie lub w przypadku jej braku do miednicy. Wystarczy kwadrans, aby poczuć zmiany i rezultaty. Rumianek działa przeciwzapalnie i bakteriobójczo. Jakie inne zioła wybrać do stosowania podczas kąpieli?

Reklama

Igliwie

Kąpiel w naparze z igliwia może okazać się niezwykle pomocna. Napary sosnowe działają nie tylko odkażająco, ale także przeciwzapalnie, a wszystko to za sprawą zawartych w nich garbników oraz znajdująca się witamina C. Aby wykonać nasiadówkę z igliwia, należy zalać wrzątkiem pół kilograma igieł sosnowych, a po kilkunastu minutach wlać do wanny, pamiętając, aby mieszanka sięgała do bioder. Nie ma co się bać otarć i ran, gdyż igliwie po zaparzeniu staje się miękkie.

Dziurawiec i krwawnik

Napar z dziurawca i krwawnika dodany do kąpieli niezwykle dobrze wspomaga leczenie stanów zapalnych pęcherza moczowego. Wynika to z właściwości bakteriobójczych, przeciwpasożytniczych oraz przeciwzapalnych. Dodatkowo do takiej mieszanki warto dodać także rumianek, który idealnie współgra z tymi roślinami. 

Zapalenie pęcherza w ciąży

Infekcje pęcherza w ciąży są dość częstym schorzeniem, jednak bardzo niebezpiecznym zarówno dla kobiety, jak i dziecka. Wobec tego powinniśmy się jak najszybciej udać do lekarza. Pomocne mogą się także okazać domowe sposoby w postaci naparów. Najważniejsze jest, aby zachować szczególną ostrożność. Picie większej ilości wody wspomoże oddawanie większej ilości moczu. Pomaga to na szybsze pozbycie się infekcji. W przypadku kobiet ciężarnych żurawina czy nasiadówki także mogą okazać się pomocne. Najlepiej sprawdzi się tu delikatny rumianek.

Domowe sposoby na zapalenie pęcherza u dzieci

Zapalenie pęcherza moczowego u dzieci może być trudne do wykrycia, gdyż dzieci nie są w stanie określić, jakie mają dolegliwości, dlatego ważne jest, aby obserwować dziecko. Gdy wiemy, że dziecko odczuwa pieczenie podczas oddawania moczu, zwróćmy uwagę, czy nie jest to spowodowane np. odparzeniami. W przypadku zapalenia u dzieci bardzo często występuje gorączka, spowodowana rozwijającym się stanem zapalnym. Aby zdiagnozować u dzieci infekcję układu moczowego, niezbędne jest badanie moczu, w którym wyklucza się lub też potwierdza obecność bakterii. Niezbędna jest tu wizyta u pediatry, jednak gdy musimy na taką wizytę jeszcze trochę poczekać, warto zwrócić uwagę na domowe sposoby. Różnią się one nieco niż te stosowane u dorosłych. Załagodzić ból oraz pieczenie mogą ciepłe kąpiele bez jakichkolwiek płynów, częste picie wody oraz wspominana już wiele razy żurawina. Ta w postaci soku najpewniej odpowie maluchom.

Profilaktyka przy problemach układu moczowego

Aby uniknąć problemów z częstym oddawaniem moczu, powinniśmy skupić się na kilku kluczowych aspektach naszego życia. Niestety zapalenie pęcherza moczowego jest bardzo częste i towarzyszyć nam może przy wszelkich spadkach odporności, nawet przy przeziębieniach. Mamy kilka wskazówek, które pomogą w nawracającym pieczeniu i bólu.

  • Pamiętajcie o odpowiednim ubieraniu się. Co to oznacza? Nic innego jak dopasowanie stroju do pogody. Gdy jest zimno, załóżcie coś cieplejszego. Z kolei latem warto postawić na przewiewną odzież, bez sztucznych materiałów, które sprzyjają poceniu się, gdyż prowadzi to do namnażania bakterii.
  • 2 litry płynów dziennie. Jest to minimum, które powinniśmy spożywać, aby pozbyć się wraz z moczem niechcianych drobnoustrojów.
  • Odpowiednia higiena. Podmywanie się w miejscach intymnych powinno odbywać się bez wszelkich płynów. Jeśli czujemy, że potrzebujemy większego oczyszczenia, postawmy na delikatne środki przystosowane do higieny intymnej. Roznoszenie bakterii uniemożliwi także podcieranie się w odpowiednim kierunku – od pochwy do odbytu.
  • Dieta. Odpowiednia dieta ważna jest dla naszego organizmu w każdej sferze życia. Ważne jest, aby do naszych posiłków oddać produkty o zawartości witaminy C wspomagające naszą odporność, a także żurawinę.
Reklama

Zapalenie pęcherza moczowego

Zapalenie pęcherza moczowego jest przypadłością dotykającą głównie kobiety, co jednak nie oznacza, że mężczyźnie nie mają z nią także problemów. Problemy układu moczowego nie są groźne, jednak nie należy bagatelizować ich objawów. Nieleczone mogą doprowadzić do wielu problemów z nerkami, a także późniejsze leczenie będzie dużo bardziej skomplikowane. Domowe sposoby na zapalenie pęcherza moczowego mogą wspomóc leczenie, a także przynieść ogromną ulgę, nie zastąpią one jednak leków. Najważniejsze jest, aby skonsultować się z lekarzem, aby wyleczyć schorzenia układu moczowego.

Przeczytaj również:

Częste oddawanie moczu leczenie domowe Read More »

Ile trwa leczenie ropnia?

Zdrowie /

Na powstawanie ropni szczególnie narażone są osoby z obniżoną odpornością. Powstają one na skutek infekcji spowodowanej przez bakterie, a w miejscach infekcji występuje zaczerwienienie, dodatkowo odczuwalny jest ból.

Reklama

Czym jest ropień

Ropień jest zmianą w obrębie tkanek skórnych, wyraźnie odgraniczoną od zdrowych tkanek. Jego wnętrze wypełnia obfita, gęsta ropa oddzielona jest od środowiska zewnętrznego błoną stworzoną z tkanki łącznej. Ropień powstaje w wyniku reakcji obronnej tkanek na zakażenie bakteryjne lub wirusowe- najczęściej zakażenie spowodowane jest gronkowcami i beztlenowcami. Celem tej reakcji jest powstrzymanie rozprzestrzeniania się infekcji w innych częściach organizmu. Ropnie mogą powstawać również wskutek urazu lub obecności ciała obcego np. drzazgi czy igły. Drobnoustroje lub ciała obce przekraczając barierę ochronną skóry, prowadzą do zniszczenia okolicznych komórek. Powstają cytokiny — cząsteczki białkowe inicjujące odpowiedź immunologiczną organizmu, w wyniku czego w miejscu chorobowym gromadzi się duża ilość białych krwinek oraz zwiększa się przepływ krwi. Ostatnim etapem tworzenia się ropnia jest utworzenie na jego powierzchni przez zdrowe tkanki pewnego rodzaju błony, która ma zapobiegać wydostaniu się ropy na zewnątrz.

Rodzaje ropni i miejsca ich występowania

Ropień może powstawać nie tylko w tkankach miękkich, ale również w kościach. Wyróżnia się następujące miejsca powstania ropnia:

Ropień na skórze

Ropnie skóry należą do najpowszechniejszych. W jej obrębie mogą się one pojawić niemal wszędzie. Najczęściej powstaje w mieszkach włosowych, w wyniku namnażania się bakterii w zatkanych ujściach gruczołów łojowych. Leczenie ropnia skórnego polega najczęściej na jego nacięciu przez chirurga i drenażu, w celu usunięcia treści ropnej. Zabieg taki przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, nie powoduje więc bólu, a pacjent nie odczuwa żadnego dyskomfortu. Okres rekonwalescencji zależy od umiejscowienia ropnia oraz ogólnego stanu pacjenta.

Ropień zęba

Najczęstszą przyczyną wystąpienia ropnia zęba jest infekcja bakteryjna (np. próchnica zęba). Często jest również skutkiem nieprawidłowo wykonanych zabiegów stomatologicznych. Charakterystyczne objawy to: pulsujący ból, promieniujący do głowy, często obrzęk twarzy oraz węzłów chłonnych. Ze względu na nasilenie objawów, można wyróżnić 3 rodzaje ropni zębowych: okołowierzchołkowy, podokostnowy oraz podśluzówkowy. W leczeniu ropnia zęba stosuje się zabieg chirurgiczny wspomagany antybiotykami.

Ropień odbytu

Ropień kołoodbytniczym zlokalizowany jest w okolicy odbytu lub odbytnicy. Do pojawienia się ropnia w tym miejscu mogą przyczynić się urazy mechaniczne, obecność ciała obcego w odbycie, seks analny jak również przewlekłe choroby układu pokarmowego -często towarzyszy chorobie Leśniowskiego- Crohna. Ropień odbytu pojawić się może u osób chorych na cukrzycę. Występują objawy charakterystyczne jak w innych rodzajach ropni. W leczeniu najczęściej stosuje się nacięcie oraz drenaż, w celu usunięcia ropy. W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna lekarza, łączona z antybiotykoterapią, która ma spowodować zmniejszenie stanu zapalnego wokół ropnia.

Ropień okołomigdałkowy

Ten rodzaj ropnia pojawia się zazwyczaj wyłącznie po jednej stronie, pomiędzy migdałkiem a boczną ścianą gardła. Jest problemem, który najczęściej dotyka osoby dorosłe, rzadko dzieci. Najczęstszą przyczyną powstania ropnia okołomigdałkowego są powikłania po przebytej anginie. Na ten rodzaj ropnia szczególnie narażone są osoby, które dodatkowo zmagają się z chorobami zębów i dziąseł. Pierwszym objawem ropnia okołomigdałkowego jest ból gardła, następnie pojawiają się dolegliwości takie jak: gorączka i dreszcze, obrzęk jednostronny twarzy, powiększenie węzłów chłonnych, nieprzyjemny zapach z ust czy trudności z połykaniem. Leczenie polega na podaniu odpowiedniej antybiotykoterapii. Tak samo jak w przypadku innych rodzajów ropnia, jeśli antybiotykoterapia nie przyniesie zamierzonych efektów, kolejnym krokiem leczenia jest nacięcie i drenaż ropnia.

Ropień mózgu

Ropnie mózgu powstają najczęściej wskutek powikłań po infekcjach bakteryjnych rozwijających się w innych częściach ciała, przykładem może być zapalenie zatok. Może być również konsekwencją urazu mechanicznego głowy. Ropień mózgu powoduje zauważalny wzrost ciśnienia śródczaszkowego, co objawia się wymiotami, bólem głowy, w skrajnych przypadkach pojawiają się zaburzenia świadomości. Dodatkowo towarzyszą mu gorączka oraz różnego rodzaju objawy neurologiczne (np. zaburzenia mowy). Rodzaj zaburzeń neurologicznych zależy od lokalizacji ropnia. Leczenie ropnia mózgu najczęściej polega na podaniu odpowiednich antybiotyków oraz wdrożeniu zabiegów mających na celu złagodzenie objawów chorobowych. W niektórych przypadkach niezbędna jest wizyta u chirurgiczna w celu założenia drenaż, celem odprowadzenia treści płynnych ropnia.

Jakie są objawy ropnia

Najczęstszym objawem ropnia jest ból, wyczuwalny głównie przy ucisku miejsca jego występowania. Reakcja bólowa jest wynikiem rozwijającego się stanu zapalnego w tkankach. Miejsce, w którym pojawia się ropień, jest zazwyczaj obolałe, cieplejsze niż reszta ciała i wyraźnie zaczerwienione. W niektórych przypadkach po dotknięciu wyczuwalne jest „przesuwanie” się ropy. Zdarza się, że obecności ropnia towarzyszy gorączka i dreszcze — w takim wypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Jak długo leczy się ropnia

Długość okresu gojenia zależy od przyjętej metody leczenia ropnia. Zabieg nacięcia skóry i drenażu ropnia zazwyczaj zajmuje kilkadziesiąt minut. W przypadku małych ropni stosuje się znieczulenie miejscowe, dlatego pacjent może opuścić szpital jeszcze tego samego dnia po zabiegu. W cięższych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne i okres rekonwalescencji po zabiegu drenażu może się wydłużyć. Usunięta ropa zostaje poddana badaniom laboratoryjnym, co pozwala uzyskać informacje, jaki rodzaj bakterii był przyczyną powstania zapalenia.

Reklama

Czy ropień sam pęknie

W niektórych przypadkach ropień może pęknąć samoistnie. Nie powinniśmy jednak w takiej sytuacji zaniechać wizyty u lekarza, ponieważ okolice ropnia powinny być starannie wyczyszczone, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się bakterii na inne obszary. Jeśli przyczyną powstania ropnia był chory ząb, niezbędne jest jego wyleczenie.

Czy nacięcie ropnia boli?

Nacięcie ropnia nie jest zabiegiem bolesnym dla pacjenta. W zależności od rodzaju ropnia i jego usytuowania stosuje się znieczulenie ogólne lub miejscowe. Jeśli po zabiegu występują dolegliwości bólowe, możliwe jest zażywanie leków przeciwbólowych, które pomogą w okresie rekonwalescencji.

Gojenie rany po nacięciu ropnia

Drenaż ropnia pozostawia na skórze pacjenta niewielkie nacięcie, a samo gojenie się zazwyczaj trwa bardzo krótko. Nacięcie nie wymaga nakładaniu szwów, po zabiegu stosuje się jedynie opatrunek, który należy zmieniać według zaleceń lekarza. Mimo usunięcia ropnia w niektórych przypadkach przez jakiś czas utrzymuje się stan zapalny skóry wokół zmienionego chorobowo miejsca. W takich wypadkach po zabiegu często wdrażana jest dodatkowa antybiotykoterapia. W większości przypadków efekty leczenia ropnia są zadowalające, a prawidłowo usunięte ropnie nie powracają.

Domowe sposoby na ropień — co wyciąga ropę

Zanim przystąpimy do naturalnego leczenia ropni w domu, należy wiedzieć, że domowymi sposobami można leczyć jedynie ropnie skórne. Ropnie dotyczące narządów wewnętrznych muszą być leczone pod okiem specjalisty.

Jednym z domowych sposobów, które możemy zastosować w celu leczenia ropni, są gorące okłady. Pomóc może przyłożenie w okolice ropnia gorącej butelki lub naczynia. Skuteczne w przypadku leczenia ropni mogą być również okłady z ciepłych liści kapusty. Z pomocą może przyjść również homeopatia. Zaleca się stosowanie okładów nasączonych nalewką z dziurawca lub nagietka. W usunięciu ropy może pomóc również picie ziołowych naparów (np. szałwii), które naturalnie wzmacniają funkcje układu odpornościowego.

Jak usunąć ropę z zęba domowym sposobem

W celu usunięcia ropy z zęba możesz zastosować jeden z poniższych domowych sposobów:

  • Płukanka ze słonej wody,
  • płukanka naparem z mięty,
  • odkażanie miejsca występowania ropnia wacikiem z alkoholem.
Reklama

Jak długo schodzi ropa z zęba

W przypadku, kiedy ropę z przestrzeni wewnątrz jamy ustnej usuwa lekarz chirurg, wykonując nacięcie przetoki, jeśli takowa się pojawiła oraz drenaż jej zawartości — objawy bólowe zakażenia mogą ustąpić zaraz po zabiegu. W niektórych przypadkach trzeba na to więcej czasu. Lekarz wspomagająco może zalecić stosowanie antybiotyku oraz leków przeciwbólowych. Nieleczone lub nieprawidłowo leczone ropnie zębów mogą goić się miesiącami, a nawet latami.

Ile trwa leczenie ropnia? Read More »

Zioła na infekcje intymne

Zioła /

Infekcje intymne u kobiet występują bardzo często. Obniżają one nie tylko komfort życia, ale także mogą prowadzić do wielu powikłań. Dolegliwości te wymagają leków i powinniśmy skonsultować się z lekarzem. Co, jednak gdy na wizytę lekarską musimy poczekać jeszcze kilka dni, a my nie możemy wytrzymać? Z pomocą przychodzą nam domowe sposoby, na uśmierzenie pieczenia, bólu czy swędzenia. Zioła wspomagają gojenie przy infekcjach intymnych, jednak mogą być stosowane także w profilaktyce.  A co najlepsze? Nie potrzebujemy na nie recepty.

Reklama

Objawy infekcji intymnych

Infekcje intymne są powszechnymi schorzeniami narządów płciowych u kobiet. Często bagatelizujemy objawy, myśląc, że to normalne. Na co więc powinnyśmy zwrócić uwagę, gdy podejrzewamy u siebie infekcję intymną?

  • Pieczenie,
  • świąd,
  • suchość w pochwie,
  • zaczerwienienie,
  • obrzęk,
  • upławy,
  • uczucie parcia na pęcherz,
  • ból podczas stosunku i oddawania moczu.

Warto wspomnieć także, że przebieg infekcji intymnej może odbywać się bezobjawowo, dlatego warto obserwować siebie i swoje ciało. Nikt w końcu lepiej nie zna nas, jak my same.

Przyczyny infekcji okolic intymnych

Przyczynami występowania stanów zapalnych w drogach rodnych kobiety są bakterie lub grzyby. Z tego właśnie powodu wyróżniamy dwa rodzaje infekcji: bakteryjna i grzybicza. Jak je odróżnić? Na podstawie upław. W przypadku infekcji grzybiczej upławy mają kolor i konsystencję twarogu, a przy infekcjach bakteryjnych upławy są rzadkie, o białej barwie i intensywnym rybim zapachu. Pamiętajmy, że na co dzień też wydzielamy z siebie płyny, dlatego jeśli takowy widzimy, nie należy panikować. Miejmy na uwadze fakt, że wydzielina ta powinna być bezwonna, śliska i przejrzysta.

Niestety, są czynniki, które powodują częstsze występowanie zapalenia. Częste zażywanie antybiotyków, zmiany hormonalne, alergie różnego rodzaju, nieprawidłowa higiena, czy zła dieta sprzyjają rozwojowi grzybów i bakterii w naszym organizmie.  Dzieje się to za sprawą zmiany naszego pH.

Jakie powinno być prawidłowe pH pochwy?

Prawidłowe pH pochwy powinno być kwaśne, ze względu na naturalną barierę, którą naturalnie tworzy odczyn kwaśny. Niestety, nieodpowiednia higiena i tryb życia bardzo łatwo zmienia to pH, a nasze okolice intymne już nie są chronione.

Jakie zioła na infekcje pochwy stosować?

Ziołolecznictwo znane jest ze swojej skuteczności od wielu lat. Nasze mamy i babcie najczęściej wybierały tę metodę leczenia, gdyż doskonale wiedziały, jak sobie radzić ze wszelkimi stanami zapalnymi w naszym organizmie za ich pomocą. Co należy używać, aby przynosiło ulgę i było skuteczne? Od czego zacząć zakupy? Warto zwrócić uwagę na wszelkie zioła zawierające garbniki. Są to m.in. kora dębu, liść orzecha włoskiego, ziele rzepiku lub liść szałwii. Garbniki działają ściągająco, bakteriobójczo i przeciwzapalnie. Na powierzchni naszych błon śluzowych znajdują się białka. Garbniki posiadają zdolność łączenia się z nimi, dzięki czemu budują warstwę ochronną ściętego białka. To właśnie ona stanowi barierę przed nieproszonymi mikroorganizmami.

Ogromną pomocą mogą okazać się także krwawnik, rdest ptasi, nagietek, rumianek oraz tymianek. Bez wątpienia są w stanie przynieść ogromną ulgę. Mają za zadanie łagodzić dolegliwości, przy jednoczesnym wspomaganiu gojenia pochwy.

Jak pozbyć się grzybicy pochwy?

Ogromną popularnością wśród kobiet walczących z infekcjami intymnymi cieszą się tzw. nasiadówki oraz kąpiele.  Zrobimy je z produktów, na które nie potrzebujemy recepty oraz są w pełni naturalne. Zawsze jednak należy skonsultować się z lekarzem, czy zioła nie mają wpływu na działanie leków.

Jak wykonać odwar do nasiadówek?

4 łyżki wybranego zioła zalewamy 2 litrami wody. Mieszankę gotujemy pod przykryciem przez ok. 10 minut. Pamiętajmy, że nasiadówki, nie powinniśmy wykonywać nad wrzątkiem, gdyż łatwo tutaj o poparzenia, które mogą dodatkowo zaszkodzić. Odstawmy napar na 15-20 minut, aby wystygł przed stosowaniem.

Przeciwskazaniem do leczenia tego typu jest ciąża, gdyż jest zagrożeniem dla naszego maleństwa.

Jakie zioła na grzybicę pochwy wybrać?

Rumianek

Rumianek na infekcje intymne sprawdzi się idealnie w postaci kąpieli. Wyciąg z koszyczka rumianku w swoim składzie zawiera pochodne azulenu. Kąpiele zmniejszają swędzenie i obrzęk przy zapaleniu wywołanemu przez grzyby.

Dąb szypułkowy

Nasiadówki z kory dębu szypułkowego stanowią swego rodzaju znieczulenie. Ziele te posiada właściwości ściągające, antybakteryjne, a przede wszystkim przeciwgrzybicze.  Kora dębu z pewnością będzie idealnym środkiem łagodzącym w stanach zapalnych.

Wybór odpowiedniego zioła do nasiadówki tak naprawdę zależy od preferencji. Wybierzcie to, które u was najlepiej łagodzi ból, pieczenie i inne dolegliwości związane z zapaleniem.

Reklama

Zioła do picia na infekcje pochwy

Zioła znane są nie tylko ze swojej skuteczności, ale także uniwersalności. Stosować możemy je na wiele różnych sposobów. Nasiadówki, kąpiele, czy też podmywanie to nie wszystko. Jednym z ciekawszych rozwiązań są odwary w postaci gorącego napoju, które skutecznie działają na zapalenie. Co pić na grzybicę pochwy?

Pokrzywa

Jedno z najpopularniejszych ziół, jakim jest pokrzywa, znana jest ze swoich leczniczych właściwości. Tutaj także znajdzie ona swoje miejsce. Napar z liści pokrzywy redukuje stany zapalne, a także działa bakteriobójcze.

Szałwia w leczeniu infekcji intymnych

Szałwia na infekcje intymne sprawdzi się najlepiej w postaci płynu. Zawiera szereg składników o właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych. Nie należy jej jednak stosować podczas ciąży, czy też karmienia piersią.

Czarnuszka

Olejek z ziaren czarnuszki siewnej ma bardzo silne właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. To, czego nie możemy mu odjąć, to fakt, że jest w stanie zwalczyć bakterie dużo skuteczniej niż tradycyjne antybiotyki.

Jasnota biała na intymne stany zapalne

Nasiadówki z tego ziela przypominającego pokrzywę hamują procesy zapalne. Jego dodatkowym atutem jest fakt, że możemy zażywać go także w przypadku obfitych miesiączek, ze względu na zawarte w nich związki hamujące mikrokrwawienia.

Wszelkie napary zawierające garbniki można stosować w postaci herbaty. Na pewno sobie tym nie zaszkodzimy, a wspomożemy proces leczniczy.

Domowe sposoby na bakterie

 Na tego typu zapalenie dobrze sprawdzi się coś nieco innego niż zioła. Jest to dobrze nam wszystkim znany czosnek. Ten naturalny antybiotyk stosować można doustnie jako dodatek do jedzenia, czy do picia, jak i w postaci wody czosnkowej. Kilka ząbków czosnku zalewamy letnią wodą na kilka godzin, a następnie służyć nam może do podmywania okolic intymnych. Podmywanie powinno odbywać się w stronę sromu, nigdy odwrotnie. Pamiętajmy jednak, że stosowany może być jedynie w takiej postaci. Krążący mit, o stosowaniu ząbków czosnku dopochwowo może nam poważnie zaszkodzić. Występuje prawdopodobieństwo, że nie będziemy w stanie go po prostu wyjąć, a wtedy krępująca wizyta u lekarza będzie nieunikniona, a bakterie na pewno nie znikną.

Tak samo jak w przypadku infekcji grzybiczych różnego rodzaju nasiadówki, jak i kąpiele pomogą w leczeniu infekcji bakteryjnych. Do ich zrobienia możemy wykorzystać wyciągi z kory, czy też liści oczaru wirginijskiego. Ma on działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Łagodzi także uczucie swędzenia pochwy, przy jednoczesnym wzmacnianiu ściany naczyń krwionośnych.

Alternatywa dla ziół na infekcje intymne

Na rynku mamy dostęp do globulek dopochwowych. Niewiele kobiet się jednak na nie decyduje, ze względu na strach przed dyskomfortem. Warto im się jednak przyjrzeć, gdyż mają w pełni naturalny skład, a przede wszystkim mają właściwości bakteriobójcze. Warto zwrócić uwagę na te zawierające nagietek lub propolis. Kobiety coraz częściej podczas infekcji intymnych decydują się na globulki z propolisem, czyli kitem pszczelim. Zawierają one naturalny środek przeciwgrzybiczy, jakim jest kit pszczeli, który blokuje i niszczy grzyby oraz pierwotniaki. Wykonano badania, pokazujące, że propolis skutecznie działa na wszystkie pacjentki z zapalenia pochwy.

Czymś, co warto zażywać, bez względu na to czy mamy infekcję intymną, czy też nie jest żurawina. Jej regularne spożywanie może powstrzymać niechciane dolegliwości. Jest nie tylko smaczna, ale ma także lecznicze właściwości.

Nie zapominajmy także o podstawowych zasadach higieny intymnej. Bawełniana bielizna, odrębny ręcznik do okolic intymnych oraz płyny o prawidłowym pH powinny być w podstawowym wyposażeniu każdej kobiety. Pozbądźmy się więc kosmetyków, które sprzyjają rozwojowi grzybów i bakterii pochwy.

Reklama

Zioła na infekcje intymne

Ziołolecznictwo w przypadku infekcji intymnych od wielu lat jest uznawaną metodą domowego leczenia. Są one naturalne, bezpieczne dla naszego zdrowia, a przy tym niezwykle delikatne. Tak naprawdę infekcje bakteryjne i grzybicze może być leczone za pomocą tych samych ziół, gdyż większość z nich ma zarówno składniki działające antybakteryjnie, jak i grzybobójczo. Zioła pomogą w zwalczeniu nieprzyjemnego świądu, pieczenia i bólu. Stosowanie ich nie musi kończyć się tylko na leczeniu. Warto zażywać je także w formie profilaktyki. Picie herbatek z ziół może uchronić od często nawracających infekcji, wyprobuj i zobacz, jak niedużo trzeba, aby niechciane problemy odeszły.

Należy pamiętać, że jeśli infekcja dotknęła was, to dotknąć może jednakowo waszych partnerów. Jeśli chcemy, aby infekcja nie wróciła, skłońmy także naszych mężczyzn do profilaktycznego zażywania ziół. Jest to kluczowe, gdyż u mężczyzn infekcja najczęściej przechodzi bezobjawowo i mogą nawet nie wiedzieć, że w ich organizmie powstają stany zapalne.

Zioła na infekcje intymne Read More »

Infekcja grzybicza jamy ustnej objawia się jasnym nalotem na języku małej dziewczynki

Domowe sposoby na gorzki smak w ustach

Zdrowie /

Nieprzyjemny posmak w ustach potrafi skutecznie zepsuć samopoczucie. Szczególnie jeżeli nie znamy jego przyczyny i nie możemy przestać się zastanawiać, skąd wzięło się to dziwne uczucie gorzkiego smaku w jamie ustnej. Okazuje się, że bardzo trudno odpowiedzieć na to pytanie, a gorzki smak w ustach może mieć bardzo wiele rozmaitych źródeł. Zidentyfikowanie genezy problemu jest niezbędne do wyleczenia tej przypadłości.

Reklama

Gorzki smak w ustach przyczyny

Dyskomfort objawiający się gorzkim, kwaśnym, a czasem nawet metalicznym posmakiem w jamie ustnej może być efektem wielu czynników. Problemy stomatologiczne, choroby układu pokarmowego, zaburzenia pracy trzustki i wątroby, a nawet niewłaściwa dieta czy przyjmowanie niektórych leków może być przyczyną gorzkiego posmaku wewnątrz jamy ustnej.

Występowanie gorzkiego smaku w ustach może być związane ze zmianami hormonalnymi, dlatego ten problem często dotyka kobiety w ciąży i te, które przechodzą menopauzę. Inną przyczyną mogą być infekcje grzybicze wewnątrz jamy ustne czy tak poważne choroby jak nowotwory gardła. Co ciekawe poczucie nieprzyjemnego posmaku w ustach może być również efektem zaburzeń układu nerwowego.

Gorzki smak w ustach co robić

Bakterie występujące w jamie ustnej są częstą przyczyną gorzkiego smaku

Najpowszechniejszym źródłem gorzkiego posmaku okazują się być dolegliwości natury stomatologicznej. Bardzo często jest to pokłosie niewystarczającej higieny jamy ustnej. Uczucie goryczy może być objawem kamienia nazębnego czy stanów zapalnych. Metaliczny posmak nierzadko okazuje się być wywołany paradontozą i krwawieniem z dziąseł.

Właściwa higiena jamy ustnej to pierwsze co powinniśmy zrobić w przypadku stwierdzenia nieprzyjemnego posmaku w ustach. Jeżeli mimo regularnego szczotkowania, nitkowania i płukania jamy ustnej nie odnotujemy poprawy, niezbędna jest wizyta u dentysty. Jeżeli stomatolog nie stwierdzi żadnych nieprawidłowości, należy udać się do lekarza rodzinnego, w celu znalezienia przyczyny problemu. Gorzki smak w ustach może mieć bowiem wynikiem całej gamy chorób i dolegliwości.

Jak zlikwidować gorzki smak w ustach

Gorycz w ustach w wielu przypadkach jest związana z niedoborem śliny. Bez niej grzyby oraz bakterie znajdujące się na języku mogą się intensywnie rozwijać i prowadzić do zaburzeń smaku. Zlikwidowanie suchości w jamie ustnej to często najlepsza droga do przywrócenia komfortu. W tym celu warto żuć gumę, która reguluje poziom pH i znacznie zwiększa tempo produkcji śliny.

Zdarza się, że gorzki posmak w ustach jest symptomem schorzenia nazywanego zespołem pieczenia jamy ustnej. To choroba objawiająca się uszkodzeniem błony śluzowej w przełyku, wywołująca pieczenie, a nawet ból. Jej przyczyny są często trudne do zidentyfikowania, u niektórych pacjentów prowadzą do niej schorzenia takie jak cukrzyca, czy niedoczynność tarczycy, kiedy indziej to efekt problemów natury psychologicznej, depresji i lęków.

Jak zlikwidować kwaśny posmak w ustach

Zaburzenia smaku objawiające się poczuciem goryczy czy kwaśności w ustach mogą pochodzić z żołądka. Mowa tutaj o rozmaitych dolegliwościach układu pokarmowego takich jak wrzody czy refluks przełyku. Pacjenci z refluksem bardzo często czują kwaśny posmak wewnątrz jamy ustnej w wyniku cofania się treści żołądkowej do przełyku. Podobnie może wyglądać sytuacja u osób z nadkwasotą, nadmiar kwasu może być odczuwany jako niemiły smak wewnątrz ust.

Nie tylko poważne dolegliwości takie jak choroba wrzodowa mogą sprawiać dyskomfort i wpływać na odczuwany smak w ustach. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy może być na przykład zgaga. Zwracanie uwagi na dietę, unikanie tłustych, ciężkostrawnych i pikantnych potraw może wystarczyć, żeby pozbyć się gorzkiego smaku w ustach. Posmak może występować także przy dużym spożyciu cukru. Ograniczenie słodyczy pomoże w wyeliminowaniu tej przypadłości.

Reklama

Gorzki posmak w ustach wątroba

Nieprzyjemny posmak i uczucie goryczy bardzo często doskwiera osobom cierpiącym na schorzenia wątrobowe. Niejednokrotnie gorzki smak w ustach pojawia się chwilę po jedzeniu. To niechybny znak, że wątroba nie nadąża z trawieniem i filtrowaniem toksyn z organizmu. Często jest to związane z dodatkowymi schorzeniami jak marskość wątroby czy zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Bardzo ważne jest, aby na bieżąco kontrolować sytuację i od razu zwracać uwagę na niepokojące objawy. Zaniedbanie dolegliwości wątrobowych może mieć nieprzyjemne skutki zdrowotne. Jeżeli mimo zmiany diety na bardziej lekkostrawną, naszym posiłkom w dalszym ciągu towarzyszy gorycz i suchość w ustach, należy czym prędzej działać. Dobrym rozwiązaniem mogą okazać się zioła na wątrobę i trzustkę, które wesprą pracę organizmu.

Helicobacter pylori gorzki smak w ustach

Jedną z przyczyn gorzkiego smaku może być zakażenie się bakterią helicobacter pylori

Niekiedy gorycz w ustach jest objawem zakażenia bakterią helicobacter pylori. To powszechnie występujący pasożyt układu pokarmowego, którego nosicielem może być nawet co drugi człowiek. Helicobacter wędruje od jamy ustnej, aż do dwunastnicy najczęściej zalegając wewnątrz żołądka. Niewłaściwa higiena to najczęstsza przyczyna zakażenia bakterią. Dokładne mycie rąk, sztućców i spożywanych na surowo warzyw oraz owoców może znacząco pomóc w zabezpieczeniu się przed zarażeniem.

Objawy spowodowane zakażeniem heliobacterem pylori obejmują wiele zaburzeń pracy układu pokarmowego. Częste odbijanie, mdłości, uczucie pełności w żołądku i dziwny smak w ustach, bardzo często naprowadzają lekarza na podejrzenie zakażenia pasożytem. Zastosowanie odpowiedniego antybiotyku pozwala uporać się z bakterią.

Kwaśny smak w ustach

U wielu pacjentów odczuwanie nieprzyjemnego, kwaśnego posmaku na języku bywa związane z niewłaściwą pracą nerek. To może być skutek mocznicy albo kamicy nerkowej. W przebiegu tych chorób mogą pojawiać się dodatkowo nudności, zaburzenia rytmu serca i problemy przy oddawaniu moczu. Na wsparcie układu wydalniczego oraz oczyszczenie nerek z toksyn warto stosować herbatki moczopędne o sprawdzonym i łagodnym działaniu.

Za niestandardowy smak wewnątrz jamy ustnej często odpowiada zapalenie migdałków albo zapalenie zatok. Temu drugiemu schorzeniu towarzyszy często gęsta, zatykająca nos wydzielina o intensywnej barwie. Jeżeli smak, który czujemy na powierzchni języka, przypomina ser pleśniowy, to świadczy z dużym prawdopodobieństwem o problemach z migdałkami. Niezbędna jest wówczas konsultacja z lekarzem laryngologiem.

Gorzki posmak w ustach w ciąży

Kobiety w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, bardzo często zmagają się z nieprzyjemnym posmakiem. To zjawisko całkowicie naturalne i niegroźne. Zmiany hormonalne wpływają na pracę kubków smakowych i powodują różnice w odczuwaniu zmysłu smaku. Dobrze znane potrawy mogą nagle zacząć smakować gorzko, albo mieć metaliczny czy nazbyt słony posmak. Sytuacja zwykle wraca do normy w ostatnim trymestrze, albo tuż po porodzie.

Podobne zmiany na tle hormonalnym mogą dotykać kobiety, które przechodzą menopauzę. Niedobór estrogenu bardzo często wywołuje wspomniany już zespół pieczenia jamy ustnej. Wiąże się to z goryczą w ustach od razu po przebudzeniu i pieczeniem podobnym do zgagi. Jeżeli po dłuższym czasie problem nie ustąpi samoistnie, warto skonsultować się ze specjalistą, żeby sprawdzić, czy za gorzkim posmakiem w ustach nie stoją jakieś dodatkowe przyczyny.

Jak zlikwidować niesmak w ustach

Gorzki smak w ustach może mieć bardzo wiele przyczyn. Choroby układu pokarmowego, wydalniczego, problemy natury stomatologicznej, zmiany hormonalne, zażywane leki, nieodpowiednia dieta, a nawet palenie papierosów i picie alkoholu może prowadzić do nieprzyjemnego smaku wewnątrz ust.

Niekiedy wystarczy zwykłe żucie gumy, które zwiększając produkcję śliny, wyeliminuje drobnoustroje wywołujące posmak. Polecanym sposobem jest też płukanie ust wystudzonym naparem z suszonej szałwii. Jeżeli te metody zawodzą, potrzebna jest dokładna diagnostyka, żeby znaleźć chorobę, która występuje w organizmie i powoduje gorzki posmak.

Reklama

W zdecydowanej większości przypadków gorzki posmak w ustach jest wynikiem niewłaściwej higieny jamy ustnej i rozwijających się schorzeń stomatologicznych. Należy pamiętać o myciu zębów co najmniej 2 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku. Nie można przy tym zapominać o języku, to na jego powierzchni najczęściej rozwijają się bakterie wywołujące przykry posmak. Ograniczenie spożycia cukru, nitkowanie zębów oraz dbanie o stan dziąseł to najlepszy sposób na to, żeby pozbyć się gorzkiego smaku w ustach. Jeżeli problem nie ustępuje, zwróć się do swojego lekarza rodzinnego, w celu podjęcia dalszych kroków.

Domowe sposoby na gorzki smak w ustach Read More »

Rumianek właściwości lecznicze

Zioła /

Pośród rozmaitych roślin leczniczych wykorzystywanych w terapiach naturalnych, rumianek pospolity zajmuje szczególne miejsce. Ten tani, powszechnie występujący kwiat jest istną skarbnicą substancji zdrowotnych. Wykorzystując koszyczki rumianku, można leczyć rozmaite dolegliwości układu pokarmowego, dróg moczowych czy trzustki. Dowiedz się, w jaki sposób stosować rumianek, żeby skutecznie pomóc swojemu zdrowiu.

Reklama

Zastosowanie rumianku

Co sprawia, że niepozorny kwiat o białych płatkach jest jednym z najpopularniejszych produktów w ziołolecznictwie? To zasługa zawartych w nim aktywnych związków, które wykazują pozytywne działanie na ludzki organizm. Olejki eteryczne, kumaryny, flawonoidy czy kwasy fenolowe wpływają na różne obszary ciała, usprawniając ich działanie.

Rumianek pospolity (łac. Matricaria chamomilla L.)

Informacje o skuteczności tej rośliny znane są już od czasów starożytnych. Ludzkość bardzo szybko zrozumiała, że dzięki jej właściwościom można wyeliminować liczne dolegliwości. Zbieranie i suszenie koszyczków rumianku było powszechnym zwyczajem wielu ludów. Współczesna nauka tylko potwierdziła informacje dotyczące leczniczego działania rumianku.

Rumianek do picia

Napar z rumianku to jedna z najczęściej stosowanych form wykorzystania tego zioła. Wszystkim zdarzyło się wypić herbatę rumiankową dla uspokojenia skołatanych nerwów. Zawarty w roślinie olejek eteryczny ma silne działanie relaksujące i jest bardzo zalecany przy wielu dolegliwościach układu nerwowego.

Herbata z rumianku

Napar zaparza się najczęściej z koszyczków rumianku. Sklepy zielarskie oferują je do kupienia w całości, jak również w formie już przygotowanych, sproszkowanych mieszanek. Rumianek należy zalać szklanką wrzątku, po czym przez około 15 minut zaparzać pod przykryciem. Po wystudzeniu napój jest gotowy do picia. Warto zaparzać taką herbatkę każdego ranka, to pozwoli zacząć dzień bez stresu i niepokoju.

Napar z rumianku

Zastosowanie antystresowe to tylko jedna z wielu możliwości, jakie daje nam rumianek. To ziele działa przeciwzapalnie, dlatego jest bardzo polecane w przypadku przeziębień. Herbatka z rumiankiem jest bardzo łagodna i nie niesie ze sobą żadnych skutków ubocznych, dlatego może być bezpiecznie stosowana u dzieci. Warto pić ją zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, dla wzmocnienia odporności i zabezpieczenia się przed infekcjami.

Picie naparu przynosi również efekt moczopędny, dzięki czemu łagodzi stany zapalne pęcherza i pozwala na szybsze wypłukiwanie toksyn z organizmu. Działanie przeciwbakteryjne umożliwia pozbyć się groźnych patogenów, mogących wpływać na drogi moczowe.

Rumianek na żołądek

Jeśli dręczą cię ból i stany zapalne żołądka, rumianek pomoże ci w złagodzeniu dolegliwości. Wypicie naparu zaraz po posiłku wspomaga pracę całego przewodu pokarmowego, przyśpiesza trawienie i wykazuje silne działanie przeciwzapalne.

Rumianek wpływa korzystnie na mięśnie gładkie, wspierając ich rozkurczanie, co sprawia, że jest w stanie poprawiać pracę jelit. Zapobiega wzdęciom i łagodzi refluks przełyku. Zawartość bisabololu umożliwia regenerację błony śluzowej żołądka, zapobiegając powstawania wrzodów.

Okłady z rumianku

W aptekach i sklepach zielarskich możesz natrafić na wyciąg z rumianku. Ta forma jego wykorzystania jest bardzo przydatna w sporządzaniu roztworów i okładów. Koszyczek rumianku ma w sobie substancje o działaniu odkażającym i przeciwzapalnym, dlatego warto stosować wyciągi z niego do leczenia dolegliwości błony śluzowej jamy ustnej i gardła.

Wyciąg z rumianku można stosować zarówno wewnętrznie jak i doustnie. Przyrządzając roztwór o 10% zawartości rumianku, uzyskasz doskonały środek do przepłukiwania jamy ustnej. Zapewni ulgę nie tylko w dolegliwościach śluzówki, ale i skutecznie ugasi stan zapalny dziąseł. Pijąc kilka kropel wyciągu zmieszanych z wodą, wyeliminujesz kłopoty z żołądkiem i jelitami.

Rumianek właściwości lecznicze

Szeroka gama leczniczych efektów płynących ze stosowania rumianku wynika z jego składu chemicznego. Kwiaty i koszyczki rumianku obfitują w związki takie jak sole mineralne, garbniki katechinowe, poliacetyleny i polisacharydy. Bogactwo tych substancji umożliwia skuteczne działanie na wiele obszarów ludzkiego organizmu. Właściwości lecznicze produktów opartych o rumianek zostało potwierdzone w licznych testach.

Na co pomaga rumianek

Wielu pacjentów zmagających się z rozmaitymi chorobami z powodzeniem włączyło rumianek do swojej terapii. Doceniają łatwość stosowania, brak skutków ubocznych i skuteczność wynikającą z wykorzystania tego zioła. Na jakie przypadłości należy stosować specyfiki z rumiankiem?

Reklama

Cukrzyca

Nie każdy wie, że rumianek pospolity wykazuje duże właściwości przeciwcukrzycowe. Roślina znacząco poprawia pracę trzustki i reguluje poziom cukru we krwi. Wielu diabetyków decyduje się na picie rumiankowego naparu zamiast zwykłej czarnej herbaty.

Schorzenia żołądkowe

Herbatka z rumianku może być kluczem do zdrowia układu pokarmowego. Składniki mineralne występujące w rumianku mają bardzo dobry wpływ na trawienie, dlatego to popularny wybór na wzdęcia i zaparcia. Rumianek rozkurcza mięśnie gładkie, dzięki czemu poprawia perystaltykę jelit. Łagodzi podrażnienia występujące w błonie śluzowej żołądka oraz przełyku, co zapobiega pojawianiu się wrzodów i refluksu.

Oparzenia skóry

Rumianek działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie co sprawia, że to idealny środek do stosowania na zranioną, oparzoną czy suchą skórę. Produkty takie jak maść rumiankowa czy wyciągi z tej rośliny należy stosować bezpośrednio na uszkodzony fragment skóry. Przyspieszą gojenie i zapobiegną powstawaniu obrzęków. Okłady rumiankowe można nakładać również na oczy. To powszechnie wykorzystywany sposób na zapalenie spojówek.

Leczenie dróg oddechowych

Inhalacje z wykorzystaniem naparu rumiankowego to często stosowany sposób na pozbycie się zalegających wydzielin przy przeziębieniu. Olejki eteryczne zawarte w rumianku nie tylko udrożnią drogi oddechowe, ale i zregenerują uszkodzone błony śluzowe. Te właściwości mogą się okazać szczególnie przydatne w leczeniu chorób u dzieci.

Rumianek – zastosowanie na włosy

Zioła wykorzystywane są od tysiącleci w pielęgnacji włosów. Rumianek, w przeciwieństwie do większości z nich, nie tylko kondycjonuje włos, ale także go rozjaśnia – jeśli więc marzysz o delikatnym pojaśnieniu włosów przy jednoczesnej poprawie ich kondycji, płukanki z rumianku są stworzone dla ciebie.

Substancje zawarte w rumiankowym kosmetyku wzmocnią cebulki włosów i zapobiegną ich wypadaniu. Takie naturalne kosmetyki są bardzo skuteczne, a jednocześnie łagodne. Płukanki rumiankowe to również dobry sposób na pozbycie się łupieżu i wyeliminowanie nadmiernego przetłuszczania się włosów.

Rumiankowe kosmetyki

Olejek eteryczny i sole mineralne stanowiące składnik kwiatów rumianku, czynią z niego świetny środek stosowany w dbaniu o urodę. Rumianek jest często składnikiem szamponów, płynów do kąpieli, maseczek, kremów i odżywek. Ze względu na fakt, że ta roślina bardzo rzadko wywołuje uczulenia, kosmetyki na jej bazie są powszechnym wyborem dla osób posiadających skórę wrażliwą.

Kąpiel rumiankowa to dobry sposób na zadbanie o cerę, który jednocześnie pomoże się wyciszyć i zrelaksować. Przygotowanie takiej kąpieli jest bardzo proste. Wystarczy zaparzyć bardzo intensywny napar z suszonych koszyczków rumianku i wlać go do wanny z wodą. Do tego celu możemy również wykorzystać ekstrakt rumiankowy.

Bezpieczeństwo rumianku

Rumianek jest powszechnie uważany za roślinę, której stosowanie jest łagodne i bezpieczne. Herbatka rumiankowa może być pita przez dzieci, stosuje się ją również w przypadku kobiet w ciąży. Przeciwwskazania do jej stosowania mogą występować jedynie u osób uczulonych na kwiaty rumianku. Jeżeli stale zażywasz leki, zwłaszcza hormonalne, skonsultuj się z lekarzem, aby uzyskać pewność, że rumianek nie będzie zachodził z nimi w niepożądaną reakcję.

Reklama

Wyjątkowy rumianek

Jak widzisz, rumianek jest słusznie uznawany za jedną z najbardziej wszechstronnych roślin stosowanych w ziołolecznictwie. Wystarczy kilka minut, żeby przygotować rumiankowy napar, który jest skuteczny w leczeniu całej listy chorób. Warto taki napój pić codziennie, nawet jeżeli nic nam nie dolega. Rumianek przynosi efekty uspokajające i łagodzi skołatane nerwy. W stanach nadmiernego poddenerwowania, przed zastosowaniem leków na uspokojenie, warto najpierw spróbować rumianku.

Rumianek można wykorzystać do przemywania ran, przygotowania naparu działającego przy stanach zapalnych czy infekcjach układu oddechowego. Ta roślina znajduje swoje wykorzystanie jako zamiennik chemicznych kosmetyków i płukanek do włosów. Wyciągi rumiankowe mogą okazać się pomocne przy bólach zębów, zapaleniach dziąseł i w zmaganiach z innymi przypadłościami, dręczącymi nasze zdrowie.

Rumianek właściwości lecznicze Read More »

Uzależnienie od papierosów — jak się od niego uwolnić?

Szkodliwe substancje /

Kto choć raz próbował rzucić palenie, ten wie, że nie jest to łatwa sprawa. Mimo wielu postanowień i chęci zerwania z nałogiem, czasem nasza silna wola okazuje się niewystarczająca. Ciężko jest zwłaszcza wtedy, kiedy nałóg towarzyszy nam przez wiele lat. Warto jednak chociażby ze względów zdrowotnych uporać się z nim. Czy istnieje łatwy sposób na rzucenie palenia? Na rynku dostępne są preparaty, które mogą okazać się w tym pomocne.

Reklama

Dlaczego palenie papierosów jest szkodliwe?

Moda na palenie papierosów już dawno minęła, a osoby, które jej uległy teraz szukają sposobu na zaprzestanie tej praktyki. Dym tytoniowy zawiera kilka tysięcy związków chemicznych, w tym także tych o działaniu rakotwórczym. Rak płuc oraz pęcherza moczowego, to jedne z najczęściej występujących u palaczy nowotworów. Nowotwory to jednak niejedyny problem, na jaki narażeni są palacze tytoniu, w tej grupie osób znacznie częściej występują także inne choroby jak:

  • rozedma płuc,
  • przewlekłe zapalenie oskrzeli,
  • choroba niedokrwienna serca,
  • zawał mięśnia sercowego,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • tętniak aorty.

Do palenia tytoniu powinni zniechęcić się również ci, którzy nie tylko chcą zachować zdrowie, ale także młody wygląd. U palaczy szybciej pojawiają się zmarszczki, pogarsza się ich stan skóry, zęby przybierają żółty odcień. 

Jak rzucić palenie? Nikotynowa terapia zastępcza

Z pomocą osobom, które chcą pozbyć się nałogu, przychodzi nikotynowa terapia zastępcza. Jest to farmakologiczna metoda leczenia uzależniania od nikotyny. Polega na podawaniu nikotyny w coraz to mniejszych dawkach i dłuższych odstępach czasowych. W ramach nikotynowej terapii zastępczej w niektórych sklepach medycznych i aptekach, takich jak Apteka Galen dostępne są tabletki na rzucenie palenia lub plastry na rzucenie palenia zawierające nikotynę, jako leki bez recepty. Dodatkowo można skorzystać także z gum do żucia z nikotyną. Niewątpliwie zaletą tej metody jest fakt, że korzystając z tabletek, plastrów, czy też gum, nie dostarczamy do naszego organizmu szkodliwych związków zawartych w dymie tytoniowym, a jedynie czystą nikotynę. To właśnie toksyczne związki dymu papierosowego są największym zagrożeniem dla osób palących, dużo większym niż sama nikotyna.

Co zamiast nikotyny? Inne leki na rzucenie palenia

Oprócz nikotynowej terapii zastępczej, na rynku dostępne są także preparaty zawierające cytyzynę. Związek ten występuje naturalnie w przyrodzie w roślinie złotokap zwyczajny (Laburnum anagyroides).

Cytyzyna podobnie jak nikotyna, wiąże się z receptorami nikotynowymi w naszym organizmie. Substancja wykazuje więc działanie analogiczne do nikotyny, dlatego też może być zastosowana jako jej zamiennik, aby złagodzić głód nikotynowy. Leki na rzucenie palenia z cytyzyną dostępne są bez recepty. Czas pełnej kuracji wynosi zazwyczaj 25 dni.  

Zarówno w przypadku nikotynowej terapii zastępczej jak i tabletek z cytyzyną, konieczna jest również silna wola pacjenta, bez której żadna kuracja nie będzie miała powodzenia. 

Metody pomocnicze: psychoterapia w walce z nałogiem

Coraz częściej osoby uzależnione od palenia papierosów sięgają nie tylko po leki, które mają pomóc w rzuceniu palenia, ale także po inne formy pomocy. Psychoterapia poznawczo-behawioralna to jedna z metod, która może pomóc w walce z nałogiem. Podczas terapii pacjent wraz z terapeutą poszukują indywidualnych przyczyn powstania nałogu. Ćwiczenia wykonywane podczas zajęć, regularne obserwowanie zachowań osoby uzależnionej oraz analiza jej myśli, pozwalają na zmianę podejścia względem nawyku palenia papierosów.

Reklama

Terapia uzależnienia od nikotyny często ma charakter grupowy. Wsparcie innych osób, które również walczą z uzależnieniem, jest bardzo ważnym elementem. Dodatkowo uczestnicy takiej terapii dowiadują się, jakie są negatywne skutki palenia dla ich zdrowia, a więc ważna jest także edukacja zdrowotna. 

Podsumowując, co jest dobre na rzucenie palenia? Kluczowa jest z pewnością silna wola i chęć zerwania z nałogiem. Leki dostępne na rynku oraz psychoterapia mogą jednak ułatwić tę jakże trudną walkę.

Uzależnienie od papierosów — jak się od niego uwolnić? Read More »

Co jeść przy anemii

Dieta, Zdrowie /

Objawy takie jak bóle i zawroty głowy, zmęczenie czy trudności w koncentracji mogą wynikać z anemii, czyli niedokrwistości. To schorzenie diagnozuje się jeżeli ilość hemoglobiny i erytrocytów spada poniżej ustalonej normy. Dzieje się tak przede wszystkim z powodu niedoboru żelaza w organizmie. Ten minerał jest kluczowym składnikiem czerwonych krwinek, które odpowiadają za odpowiednie nasycenie tlenu oraz jego transport z płuc do tkanek. Przyczyny niedoboru żelaza to zwykle niewłaściwa dieta i zaburzone wchłanianie tego pierwiastka.

Reklama

Co jeść na anemię

Niedokrwistość z niedoboru żelaza to bardzo częsta przypadłość, dręcząca nawet 20% populacji. Nieprzykładanie uwagi do właściwego odżywiania i brak regularnych badań krwi może prowadzić do bolesnych konsekwencji. Co ważne nawet jedzenie bogatych w ten pierwiastek potraw może nie wystarczyć, jeżeli wchłanianie żelaza zostaje zaburzone przez złe łączenie składników. Skuteczna dieta w anemii powinna uwzględniać wiele różnych czynników.

Co jeść przy niedoborze żelaza

Niedokrwistość najlepiej zwalczać spożywając bogate w żelazo produkty pochodzenia zwierzęcego. Mięso, ryby, podroby i jaja to źródła żelaza o bardzo dużej wchłanialności. Bardzo polecanym produktem w anemii jest wątróbka wieprzowa. W stu gramach tego jedzenia znajdziemy aż osiemnaście miligramów żelaza.

Nie tylko produkty zwierzęce mogą się okazać skuteczne w zwalczaniu niedokrwistości. Płatki kukurydziane zawierają niewiele mniej żelaza niż wątroba wieprzowa. Okazuje się jednak, że wchłanianie żelaza z produktów różnego pochodzenia może się znacząco różnić. Dobra dieta przy anemii powinna uwzględniać te różnice.

Usunięcie niedoboru żelaza

Produkty zwierzęce dostarczają tak zwane żelazo hemowe o bardzo wysokiej wchłanialności. Jedząc mięso i podroby bardzo szybko zaspokoimy zapotrzebowanie organizmu na ten składnik odżywczy. Występujące w roślinach żelazo niehemowe wchłania się nawet dziesięć razy gorzej. Można temu zaradzić przez odpowiednie łączenie posiłków. Witamina C znacząco poprawia wchłanianie żelaza.

Czego nie jeść przy anemii

O ile jedzenie bogate w witaminę C pozwala szybciej wyeliminować niedobory żelaza, to istnieją również substancje, które mogą to znacząco utrudnić. Nasiona roślin strączkowych zawierają fityniany, które wstrzymują przyswajanie się żelaza. Podobnie działają polifenole zawarte w herbacie i kawie. Dobrze dobrana dieta w anemii powinna brać pod uwagę te zależności.

Dieta przy anemii

Próbując zwalczyć niedobór żelaza, należy nie tylko przyjmować duże ilości tego pierwiastka, ale także zadbać o odpowiednie przyswajanie. Działanie witaminy C, kwasu foliowego i witaminy B12 jest bardzo korzystne dla leczenia niedokrwistości. Posiłkom dostarczającym żelazo powinny towarzyszyć produkty takie jak cytrusy, pietruszka, papryka i kapusta.

Jakie jedzenie pozwoli uzupełnić brakujące składniki odżywcze i pozbyć się niedoborów żelaza? Bardzo dobrym wyborem są produkty zbożowe. Chleb żytni, otręby pszenne czy kasza gryczana są obfitym źródłem żelaza. Dieta przy anemii powinna być uzupełniona również o orzechy i nasiona. Sezam i słonecznik, są bardzo smaczne, a przy tym przyspieszają produkcję hemoglobiny w organizmie.

Anemia a dieta

Dobra dieta przy anemii to nie tylko produkty zbożowe. Niedobór żelaza skutecznie zwalczą rozmaite warzywa i owoce. Lista produktów roślinnych w diecie powinna być bardzo długa. Brokuły, szpinak, bób albo natka pietruszki to doskonałe źródła żelaza. Wiele z nich zawiera witaminę C, dzięki czemu będzie można jeszcze sprawniej pokonać anemię.

Owoce wspierające leczenie niedokrwistości to morele, śliwki, czarne porzeczki i truskawki. Bardzo dobrze sprawdzają się również suszone bakalie. Tanie i łatwo dostępne owoce skutecznie wyeliminują dręczące nas niedobory żywieniowe. Stosując właściwą dietę, usprawnimy prace organizmu i unikniemy wielu schorzeń.

Silna anemia co jeść

Jeżeli niedobór żelaza jest bardzo duży, należy zastosować dietę zawierającą składniki najbardziej bogate w ten pierwiastek. Będą to podroby takie jak wątroba wieprzowa i drobiowa, kaszanka czy nerki cielęce. W diecie przy silnej niedokrwistości mogą znaleźć się też rozmaite pasztety i wędliny. Pamiętaj, żeby korzystać ze wsparcia, jakie daje witamina C. Jedzenie mięsa uzupełniaj sałatkami z warzyw.

Produkty ubogie w żelazo

Wegetarianie i weganie, którzy nie spożywają produktów odzwierzęcych, są szczególnie narażeni na niedokrwistość z niedoboru żelaza. Warto wtedy spróbować suplementacji. Regularnie zażywając kapsułki z żelazem, można wyposażyć organizm w ten minerał i ustrzec się przed anemią. Warto też zwracać uwagę, żeby zjadane warzywa i owoce były szczególnie bogate w żelazo i witaminę C.

Czego unikać w przypadku stosowania diety na niedokrwistość? W nasionach roślin strączkowych takich jak fasola, soja i groch, znajduje się co prawda sporo żelaza, ale także fityniany mogące utrudnić jego wchłanianie. Należy właściwie dobrać ilości poszczególnych produktów w diecie, tak żeby skutecznie uzupełnić wszystkie braki.

Reklama

Anemia u dzieci co jeść

Niedokrwistość może dotyczyć również najmłodszych pacjentów. Na anemię szczególnie narażone są wcześniaki i dzieci, które urodziły się z niską wagą ciała. Jeżeli twoje dziecko jest blade, często odczuwa zmęczenie, narzeka na bóle głowy, to jest bardzo możliwe, że cierpi z powodu niedoboru żelaza. Co robić w takim przypadku?

Upewnij się, czy w diecie twojego dziecka znajduje odpowiednia ilość owoców i warzyw. Ważne są również produkty takie jak pieczywo pełnoziarniste, orzechy, jaja i ryba. Dzieci często odmawiają jedzenia mięsa, a potrawy takie jak wątróbka mogą być dla nich odstręczające. Dlatego staraj się uzupełniać żelazo, wykorzystując na przykład kakao i płatki kukurydziane.

Jadłospis dla dziecka z anemią

W okresie dojrzewania wzrasta u człowieka zapotrzebowanie na posiłki z żelazem. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku kobiet, utrata krwi wywołana menstruacją bez stosowania właściwej diety może poskutkować wystąpieniem anemii. Jedzenie takie jak kasza, szpinak, ryby, rozmaite ziarna, figi czy porzeczki to klucz do uniknięcia bardzo groźnej w skutkach niedokrwistości.

Dieta w anemii jadłospis

Zastanawiając się, co jeść przy anemii trzeba pamiętać, że źródła żelaza mogą się od siebie różnić. Rośliny dostarczają żelazo niehemowe, które wchłania się znacznie słabiej. Dlatego w przypadku diety roślinnej trzeba ją wzmacniać o witaminę C. Szklanka owocowego soku do posiłku może znacząco poprawić skuteczność zwalczania niedoborów mineralnych.

Idealna dieta w anemii powinna być połączeniem żelaza hemowego i niehemowego. Posiłki mięsne, powinny się uzupełniać z warzywami i owocami. Warto jeść mięso, jaja, ryby, a także paprykę, szpinak, jarmuż i buraki. Polecany jest koper, boćwina i awokado. Przydatna może się okazać wołowina, cielęcina i makrela.

Dieta bogata w żelazo w ciąży — jadłospis

U kobiet w ciąży dieta bogata w żelazo jest szczególnie ważna. Ciężarne potrzebują dwa razy więcej żelaza niż normalnie. Ich organizm powinien być stale uzupełniany we wszystkie potrzebne witaminy i minerały, żeby zapewnić spokojny przebieg ciąży i zadbać o rozwój dziecka. Przedłużająca się anemia mogłaby być źródłem ogromnych komplikacji, dlatego nie można zwlekać z podjęciem leczenia.

Osoby spodziewające się dziecka muszą jeść dużo warzyw, jaj i produktów zbożowych. Bardzo dobrze sprawdzą się rozmaite orzechy i nasiona, które oprócz żelaza dostarczają sporo witamin i minerałów. Owoce takie jak maliny, truskawki czy czarne porzeczki będą doskonałym uzupełnieniem ciążowej diety dla zapobiegnięcia anemii.

Czerwone mięso żelazo

Mięso należy do grupy produktów najbardziej obfitujących w żelazo. Baranina, wołowina, cielęcina, wędliny i wiele rodzajów podrobów mogą bardzo szybko pomóc w uzupełnieniu niedoboru żelaza. Spożywanie sporej ilości czerwonego mięsa może mieć negatywny wpływ na inne obszary organizmu, dlatego warto zachowywać umiar i łączyć posiłki mięsne z roślinnymi.

Reklama

Wprowadzenie zdrowej diety uwzględniające wszystkie potrzeby organizmu nie zawsze jest prostym zadaniem. Jeżeli mamy wątpliwości i nie jesteśmy pewni, w jaki sposób się za to zabrać zawsze warto skorzystać z konsultacji u lekarza. Dzięki temu będziemy mieli pewność, że sposób, w jaki się odżywiamy, nie wyrządzi nam więcej szkody niż pożytku.

Dieta bogata w żelazo

Anemia to powszechnie występująca choroba krwi. Niedobór hemoglobiny może mieć katastrofalny wpływ na stan zdrowia. Bóle głowy, poczucie ciągłego zmęczenia, trudności z utrzymaniem koncentracji to jasny sygnał, że cierpimy na niedobór żelaza. Zastosowanie właściwej diety to najlepszy sposób na uporanie się z tą dolegliwością. Jedząc dania zawierające żelazo, wesprzemy produkcję czerwonych krwinek, które odpowiadają za funkcjonowanie całego ciała.

Niestety nie wystarczy tylko jeść konkretnych rzeczy, należy również wiedzieć czego unikać. W niektórych produktach mogą znajdować się substancje, które bardzo utrudnią wchłanianie żelaza. To na przykład szczawiany, fityniany i polifenole. Te ostatnie występują w kawie i czerwonym winie. Dlatego w diecie przy anemii stanowczo odradza się picie tych napojów zaraz po posiłku. Zamiast tego warto napić się soku z cytrusów. Witamina C to świetny środek poprawiający wchłanianie żelaza. Dzięki temu możemy uporać się z anemią i przysłużyć swojemu zdrowiu.

Co jeść przy anemii Read More »