Zdrowie

Czerwone krostki na żołędziu jak leczyć

Zdrowie /

Czerwone plamki na prąciu mogą pojawić się zarówno na napletku, żołędziu, jego górnej części, jak również jedynie na skórze moszny. Zdarza się, iż towarzyszą im różne symptomy, które mogą być oznakami konkretnej choroby lub nieprawidłowości. Bez względu na źródło problemu zmian pojawiających się na penisie nie można lekceważyć. Najlepszym rozwiązaniem jest skonsultowanie się z lekarzem oraz podjęcie odpowiedniego leczenia. Co warto wiedzieć o czerwonych krostkach na członku?

Reklama

Krostki na napletku — dlaczego się pojawiają?

Prącie narażone jest na działanie wielu najróżniejszych czynników, które mogą przyczynić się do powstania infekcji intymnych u mężczyzn. W dodatku mogą sprawić, iż na penisie zaczną pojawiać się czerwone lub białe krostki. W większości przypadków przyczyną tego wstydliwego problemu jest niewłaściwa higiena, przegrzewanie okolic intymnych, alergii kontaktowych, jak również wystąpienie stanów zapalnych, które wiążą się z drażnieniem wrażliwego, męskiego narządu np. zbyt ciasna bielizna lub odzież.

Innym powodem, który sprawia, że na penisie pojawiają się krostki, są choroby przenoszone drogą płciową. Krostki na środkowej części penisa, na żołędziu lub napletku mogą być również symptomem zakażeń o podłożu wirusowym, lub bakteryjnym, które wielokrotnie związane są z przygodnym seksem bez zabezpieczenia. Warto wiedzieć, że grzybica prącia to choroba, którą można zarazić się również na skutek seksu oralnego, gdy partnerka cierpi na grzybicę gardła lub jamy ustnej.

Czerwone krostki na penisie — przyczyny

Krostki na penisie, czy jakiekolwiek inne zmiany skórne na prąciu świadczą o nastąpieniu infekcji wirusowej, bakteryjnej, grzybiczej, czy też pasożytniczej. Warto wiedzieć, iż niektóre infekcje pozostawione same sobie mogą przyczynić się do wystąpienia poważnych powikłań.

W związku z powyższym tego typu zmian nie należy lekceważyć. Czerwone plamki na penisie, czy też krostki, mogą być oznaką rozwijania się na prąciu zmian przednowotworowych lub nowotworowych, które wymagają natychmiastowego wdrożenia leczenia. Wszelkie kosmetyki, środki do higieny intymnej, a nawet prezerwatywy mogą powodować wystąpienie alergii kontaktowej, której objawem są np. czerwone plamki na penisie. Co więcej, aktywność seksualna z wieloma partnerkami zwiększa ryzyko chorób narządów płciowych przenoszonych przez kontakt bezpośredni.

Przykładem takiej choroby jest zakażenie wirusem HSV. Objawem tego stanu mogą być krostki na penisie, bolesne pęcherzyki czy też owrzodzenia. Kolejnym patogenem przenoszonym drogą płciową jest treponema pallidum, zwany potocznie krętkiem bladym. Jest on odpowiedzialny za zakażenie się kiłą. We wczesnej fazie zakażenia bakteryjnego można zauważyć tzw. objaw pierwotny. W miejscu, w którym drobnoustrój wnika do organizmu, pojawia się owrzodzenie, które wraz z upływem czasu ustępuje. W kolejnym etapie można zaobserwować liczne krostki na penisie.

Czerwone i białe krostki na penisie mogą wystąpić również w efekcie przegrzewania męskich narządów płciowych i być skutkiem podrażnienia, które powoduje pot.

Czerwone plamy na żołędziu a wirus brodawczaka ludzkiego (HPV)

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) może przyczynić się do wystąpienia dokuczliwych objawów w obrębie żołędzi i napletka u tych mężczyzn, których układ immunologiczny jest osłabiony. Wtedy rozwijają się tzw. kłykciny kończyste, a więc wypukłe lub płaskie brodawki na penisie — dotyczy to najczęściej żołędzi i napletka. Jednak mogą również pojawić się na mosznie, w okolicy odbytu, w pachwinach, jak również wewnątrz cewki moczowej.

Reklama

Grzybica penisa — co warto wiedzieć?

Krostki na penisie wielokrotnie są symptomem zaistniałej grzybicy prącia. Jest to nieprzyjemna choroba, do której powstania przyczyniają się drożdże Candida albicans. Choć nie jest to jedyny ani najbardziej charakterystyczny objaw tej dolegliwości narządów płciowych, to plamki na penisie, bądź też ogólne zaczerwienienie prącia mogą świadczyć zarówno o grzybicy, jak i o zakażeniach wirusowych, czy też bakteryjnych. W przypadku, w którym przyczyną są grzyby, czerwone plamki na penisie można zaobserwować na napletku i żołędziu. Co więcej, za objaw grzybicy uznaje się biały nalot na prąciu. Niekiedy występują pęcherzyki, z których sączy się ropa i krew. Zdarza się, iż żołądź jest zarówno wysuszona, jak i zaczerwieniona. Symptomy skórne wiążą się z nieprzyjemnymi doznaniami — jak swędzenie i pieczenie prącia. Wyjątkowo brzydki staje się zapach wydzielin z prącia, wliczając w to woń ejakulatu.

Jak leczyć czerwone krostki na żołędziu

W zależności od przyczyny schorzenia, krostki na penisie można leczyć w różny sposób. W walce z alergią doskonale sprawdzi się wyeliminowanie czynnika uczulającego:

  • Zrezygnowanie z nowego proszku do prania,
  • zaprzestanie nowego preparatu do higieny intymnej,
  • zrezygnowanie ze stosowania prezerwatyw.

Warto także pamiętać o praniu nowych ubrań przed założeniem ich po raz pierwszy oraz o noszeniu bielizny, która nie zawiera w swoim składzie sztucznych barwników. W walce z alergią sprawdzą się także domowe sposoby, jak na przykład przemywanie penisa naparem z kwiatu nagietka lub rumianku. W przypadku, gdy plamki i krostki na penisie są skutkiem zakażenia kiłą, należy powierzyć terapię specjaliście. Zazwyczaj opiera się ona o domięśniowe podawanie penicyliny.

Warto wiedzieć, że w przypadku, w którym czerwone krostki na penisie powstały w wyniku rzeżączki, leczenie również opiera się o podanie penicyliny lub doksycykliny. Należy jednak pamiętać, iż leki powinien zażywać nie tylko chory mężczyzna, ale i jego partnerka.

Czerwone plamki na żołędziu czym leczyć

Decyzję o sposobie terapii należy zostawić specjaliście. Jeśli plamki na penisie są objawami infekcji grzybiczej, najlepiej rozpocząć leczenie od zastosowania środka zaradczego, jakim jest maść z substancją czynną — klotrimazol. Jest to preparat przeciwgrzybiczy o miejscowym działaniu, który przeciwdziałając syntezie ergosterolu — związku chemicznego uczestniczącego w tworzeniu błony komórkowej grzybów.

Innym środkiem, na grzybicę, który doskonale zwalcza plamki na penisie jest flukonazol. Jest to mocniejszy preparat, którego istota działania jest podobna, jak w przypadku maści. Przede wszystkim różni się sposobem przyjmowania — leki z flukonazolem podawane są w tabletkach.

Gdy czerwone plamki na penisie powstały na skutek innej infekcji niż grzybica penisa, na przykład kiły, wtedy najczęściej stosuje się antybiotykoterapię.

Reklama

Podrażniona skóra na członku — do kogo zwrócić się o pomoc?

Czerwone plamki na penisie, biały nalot na żołędzi, jak również krostki na penisie, to symptomy, z którymi można udać się do lekarzy kilku specjalności. Są nimi:

  • Urolog — specjalista od układu moczowo-rozrodczego;
  • wenerolog — specjalista od chorób wenerycznych;
  • internista — lekarz pierwszego kontaktu, który po dokonaniu wstępnej diagnozy, skieruje do właściwego specjalisty;
  • dermatolog — specjalista od chorób skóry;
  • androlog — specjalista od męskich narządów płciowych.

Czerwone krostki na żołędziu jak leczyć Read More »

Guzek na wardze sromowej jak leczyć

Zdrowie /

Wszelkie guzki i zgrubienia w miejscach intymnych wymagają szczególnej uwagi, zwłaszcza gdy rosną i powodują dyskomfort oraz ból. Wypryski na wargach sromowych mogą pojawiać się zarówno z błahych przyczyn, jak i przy poważnych chorobach i infekcjach, które nie znikną bez odpowiedniego leczenia.

Reklama

Przyczyny powstawania guzka na wardze sromowej

Zmiany skórne i podskórne w postaci guzków, zgrubień i wyprysków w okolicach miejsc intymnych, sromu i przedsionku pochwy, występują z różnych powodów. Najczęstszą przyczyną jest nieprawidłowa higiena narządów płciowych oraz niechlujna depilacja okolic intymnych. Sprzyja to namnażaniu się bakterii i powstawaniu podrażnień oraz stanów zapalnych. Każde mikrouszkodzenie błony śluzowej lub skóry w takich warunkach grozi tworzeniem się guzka, lub ropnia. Podrażnienia i powstawanie wyprysków na wargach sromowych powoduje także zbyt ciasna i syntetyczna bielizna ocierająca delikatne wargi sromowe. Zmiany mogą pojawiać się także w wyniku zmian infekcji wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych oraz przy zapaleniu gruczołu Bartholina.

Guzek na wardze sromowej większej od wewnątrz

Bolesny guzek na wewnętrznej stronie wargi sromowej większej może oznaczać zapalenie gruczołu Bartholina, który produkuje śluz nawilżający pochwę przy stosunku. Powstaje ono z powodu zablokowania przewodu odprowadzającego wydzielinę i wytworzenia się stanu zapalnego w wyniku działania bakterii. Objawy, które towarzyszą zapaleniu gruczołu Bartholina, oprócz guzka, to ogólne osłabienie, ból podczas stosunku oraz siedzenia, podwyższona temperatura, obrzęk i zaczerwienienie sromu. Guzek, potocznie nazywany czyrakiem, narasta, staje się bolesny i utrudnia funkcjonowanie, a przy tym problem może nawracać.

Kaszak na wargach sromowych

Niewielki guzek na wardze sromowej w kolorze skóry lub lekko żółtawy, który stopniowo się powiększa, może być kaszakiem. Kaszak, czy inaczej torbiel zastoinowa, powstaje w wyniku zatkania przewodów odprowadzających gruczołów produkujących wydzielinę pochwową. Przyczyną zatoru mogą być martwe tkanki, zbyt gęsta wydzielina lub miejscowy obrzęk.

Podłużne zgrubienie na wardze sromowej

Zgrubienia i guzki na wargach sromowych mogą być objawem choroby wenerycznej, np. kiły lub kłykcin kończystych. Kiłę powoduje bakteria krętka bladego. Po jego wniknięciu do organizmu na sromie pojawia się niebolesne, podłużne zgrubienie, które z czasem ulega owrzodzeniu. Po kilku tygodniach znika, ale nie oznacza wyleczenia i może nawracać. Kłykciny kończyste wywołuje wirus brodawczaka ludzkiego i jest to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Pierwsze objawy mogą wystąpić nawet kilka lat po zakażeniu i początkowo przyjmują formę niepozornego guzka na wardze sromowej, który stopniowo przekształca się w wyrośla, przypominające kształtem kalafior.

Bolesny guzek na wardze sromowej

W najgorszym wypadku bolesny guzek na wardze sromowej może być zmianą nowotworową. Złośliwy rak sromu jest dość rzadki i dotyka kobiet w wieku powyżej 60 lat. We wczesnej postaci powoduje nieprzyjemne swędzenie i wygląda jak guzek z wyraźnym owrzodzeniem. Rozwinięty nowotwór warg sromowych może krwawić i utrudnia siedzenie oraz oddawanie moczu. Jeśli rak sromu zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznany, to jego leczenie kończy się zwykle na operacyjnym wycięciu zmiany. Niestety, zlekceważenie guzka na wardze sromowej może doprowadzić do przerzutów, a w takiej sytuacji niezbędna będzie chemioterapia, a także usunięcie całych warg sromowych oraz łechtaczki.

Pryszcze na wargach sromowych

Pryszcze na wargach sromowych mogą występować jako pojedyncze krosty różnej wielkości i koloru, a także skupiska małych wyprysków, przypominające wysypkę. Towarzyszące im zwykle objawy to swędzenie, pieczenie, a nawet uczucie bólu i stan zapalny. Pojawienie się pryszczy i krost na wardze sromowej może mieć różne przyczyny. Gdy na wardze sromowej i w jej okolicy pojawiają się zaczerwienione i swędzące krostki, najprawdopodobniej jest to zapalenie mieszków włosowych. Wypryski w miejscach intymnych mogą być także reakcją alergiczną na mydło lub żel do kąpieli, tkaniny, z których zrobiona jest bielizna, na płyn do płukania tkanin lub proszek do prania, środki higieniczne, lubrykanty i prezerwatywy.

Reklama

W okolicach mieszków włosowych na wargach sromowych większych mogą tworzyć się także cysty zastoinowe. Tak zwane prosaki są problemem jedynie kosmetycznym i nie wymagają żadnego leczenia, a usuwa się je ze względów raczej estetycznych.

Jak leczyć krosty na wargach sromowych

W zależności od przyczyny pojawienia się pryszczy, guzków lub krost na sromie wymagane jest inne leczenie. Najczęściej jednak obejmuje ono zastosowanie odpowiednich maści, globulek dopochwowych i płukanek, rzadziej tabletek. W tym wypadku najlepiej udać się na wizytę lekarską u lekarza ginekologa. Jeśli źródłem wyprysków u pacjentki jest alergia, ważne jest wyeliminowanie czynnika uczulającego. W przypadku zapalenia mieszków włosowych konieczne może być zastosowanie miejscowych leków antyseptycznych. Z kolei leczenie chorób wenerycznych u kobiety wymaga odpowiedniej antybiotykoterapii i choć tutaj zmiany mogą znikać same, wcale nie musi oznaczać to wyleczenia.

Jak leczyć zapalenie gruczołu Bartholina?

Przy łagodnych objawach zapalenia zwykle wystarczy antybiotykoterapia i obserwacja dotkniętego zakażeniem gruczołu do momentu jego pęknięcia. W tym wypadku trzeba zadbać o to, by gruczoł został całkowicie opróżniony z wydzieliny. Jeśli jednak guzek na wargach sromowych nie pęka i nadal się powiększa, konieczny będzie zabieg chirurgiczny na oddziale ginekologii.

Kaszaki na wardze sromowej – leczenie

Zwykle do pęknięcia kaszaków dochodzi samoistnie, np. przy siadaniu. Jednak lepiej na to nie czekać, ponieważ wewnątrz zatkanego przewodu może wytworzyć się stan zapalny. W efekcie torbiel przybiera spore rozmiary, staje się czerwona i bolesna, a stan zapalny rozszerza się na sąsiednie tkanki. Jeśli na wardze sromowej powstał kaszak, lepiej od razu pójść do ginekologa, który przekłuje torbiel i oczyści ją z zastanej wydzieliny.

Reklama

Pryszcze i guzki na wargach sromowych – jak leczyć ziołami?

W leczeniu takich dolegliwości, wszelkiego rodzaju guzków i infekcji warg sromowych pomocne mogą okazać się także preparaty domowe i ogólnodostępne zioła. Szczególnie przydatne są te, które mają działanie antybakteryjne, zwalczają infekcje i stany zapalne. Warto sięgać po takie zioła i rośliny jak rumianek, krwawnik, tymianek czy pokrzywa, a także te zawierające garbniki, np. szałwię i liście orzecha włoskiego. Więcej o zastosowaniu ziołolecznictwa przy zmianach na wargach sromowych można przeczytać w artykule pt. zioła na infekcje intymne.

Guzki i wypryski na wardze sromowej nie zawsze muszą oznaczać zagrożenie dla życia i zdrowia i wiązać się z dyskomfortem w postaci bólu, obrzęku, swędzenia czy stanu zapalnego. Bardzo często są to niewielkie zmiany, które znikają samoistnie. Warto jednak dla pewności każdorazowo udać się do ginekologa.

Guzek na wardze sromowej jak leczyć Read More »

Glista ludzka leczenie domowymi sposobami

Zdrowie /

Glista ludzka (ascaris lumbricoides) jest jednym z najbardziej powszechnych pasożytów występujących u ludzi. Choroba układu pokarmowego wywołana przez glistę ludzką nazywa się glistnicą. Do zakażenia glistą najczęściej dochodzi na skutek nieodpowiedniej higieny rąk, niedokładnego mycia owoców i warzyw czy wypicia zanieczyszczonej jajami glisty wody. W jelicie cienkim z jaj wykluwają się larwy, które w kolejnej fazie, wnikając w układ krwionośny, przemieszczają się do płuc. Glisty żywią się treścią pokarmową jelita cienkiego. W celu pozbycia się glist z organizmu poza środkami farmakologicznymi powszechnie stosuje się leczenie glistnicy domowymi sposobami.

Reklama

Jak wygląda glista ludzka

Glista ludzka ma kształt długiego, cienkiego walca zakończonego otworem gębowym. Samice glisty często osiągają długość od 40 do 50 cm, samce są znacznie mniejsze, osiągają od 15 do 35 cm.

Glista ludzka objawy

Zakażenie glistą ludzką często nie daje żadnych objawów. Pierwsze symptomy glistnicy pojawiają się dopiero około 3 miesięcy od zarażenia się glistą ludzką, ponieważ w tym czasie larwy dojrzewają i prowadzą do zaburzeń w jelicie cienkim. Reakcja układu pokarmowego na obecność glisty ludzkiej zależy od wrażliwości organizmu człowieka, jest więc kwestią indywidualną. W niektórych przypadkach obecność tych pasożytów może wyrządzić duże szkody w organizmie człowieka i może wymagać specjalistycznego leczenia. Domowe sposoby nie w każdym przypadku przynoszą zamierzone efekty.

Objawy glistnicy mylone są często z zatruciem pokarmowym czy grypą żołądkową, ich intensywność zależy od etapu rozwoju oraz nasilenia zakażenia — wyróżnia się glistnicę płucną oraz jelitową.

Objawy glistnicy płucnej

Larwy glisty ludzkiej, które wykluły się z jaj w jelicie cienkim, przedostają się krwiobiegiem do płuc, uszkadzając naczynia krwionośne i pęcherzyki płucne. Procesowi temu towarzyszą objawy płucne takie jak: gorączka, kaszel oraz duszności. Glistnica w badaniach krwi objawia się podwyższeniem poziomu granulocytów kwasochłonnych.

Objawy glistnicy jelitowej

W przypadku, gdy do przewodu pokarmowego dostanie się duża ilość pasożytów, może dojść do niedrożności jelita cienkiego. Glisty ludzkie mają również zdolność przenikania do przewodów żółciowych oraz trzustkowych, prowadząc do ich zapalenia.

Do najczęstszych objawów obecności w jelicie cienkim należą bóle brzucha, problemy z łaknieniem, nudności, wymioty oraz biegunka lub zaparcia. Zdarza się, że obecna w organizmie glista ludzka, daje objawy charakterystyczne dla alergii -łzawienie, wodnisty katar, a nawet zapalenie spojówek.

Objawy glisty ludzkiej u dzieci

Na infekcje pasożytnicze najbardziej narażone są przebywające w dużych skupiskach ludzi – (przedszkolach i szkołach) dzieci. Przestrzeganie higieny w takich miejscach jest niezwykle trudne. Najczęściej do zakażenia glistnicą przez dzieci dochodzi poprzez nieprawidłową higienę rąk.

Glistnica u dzieci może prowadzić do niedoborów niezbędnych witamin oraz innych składników pokarmowych. Konsekwencją tych niedoborów mogą być problemy z rozwojem umysłowym i fizycznym.

Objawy glisty ludzkiej u dzieci są bardzo podobne do objawów występujących u osób dorosłych. Są to m.in.:

  • Zaburzenia łaknienia,
  • spadek masy ciała,
  • bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia lub biegunki,
  • bóle gardła,
  • duszności, astma i nieżyt oskrzeli,
  • bezsenność,
  • dolegliwości układu nerwowego,
  • wykwity skórne (pokrzywka).

W przypadku podejrzenia zakażenia glistą ludzką u dzieci należy niezwłocznie skonsultować problem z lekarzem, który zleci niezbędne do prawidłowej diagnozy badania oraz podejmie odpowiednie leczenie. W przypadku dzieci leczenie domowymi sposobami nie jest zalecane.

Glista ludzka objawy neurologiczne

W przypadkach zakażenia glistą ludzką często występują objawy neurologiczne takie jak bóle głowy, migrena, pobudzenie i związana z nim bezsenność.

Glista ludzka objawy ze strony układu pokarmowego

Obecność glisty ludzkiej w jelicie cienkim może dawać szereg objawów ze strony przewodu pokarmowego.

Do najczęstszych symptomów świadczących o tym, że w naszym organizmie znajdują się pasożyty, należą:

  • Bóle brzucha,
  • wzdęcia,
  • zaparcia,
  • biegunki,
  • spadek masy ciała.

Domowe sposoby na pasożyty

W przypadku obecności pasożytów w organizmie najczęściej stosuje się proces leczenia zwany odrobaczaniem. Leczenie domowymi sposobami jest bezpieczne i skuteczne.

Reklama

Czego nie lubi glista ludzka

Glista ludzka nie lubi diety ubogiej w cukry i węglowodany, ponieważ obecność cukrów jest niezbędna do rozwoju larw glisty i procesów rozmnażania.

Jak pozbyć się glisty ludzkiej domowymi sposobami

Domowe sposoby na pozbycie się glisty ludzkiej opierają się na zastosowaniu składników naturalnych, dostępnych dla każdego. Mogą być uzupełnieniem leczenia farmakologicznego lub stanowić odrębny sposób leczenia.

Glistę ludzką z organizmu możemy usunąć domowymi sposobami, włączając do codziennej diety składniki takie jak:

  • Czosnek — mikstura z czosnku to najpopularniejsza ze stosowanych domowych metod na pozbycie się pasożytów z organizmu. Czosnek wykazuje działanie antybakteryjne i przeciwwirusowe — jest naturalnym antybiotykiem. Miksturę warto dodatkowo wzmocnić, dodając do niej sok z ogórków kiszonych,
  • Pestki dyni — mają silne działanie przeciwpasożytnicze. Działanie pestek dyni nie niesie za sobą żadnych skutków ubocznych, dlatego mogą być one stosowane w przypadku odrobaczania nie tylko dorosłych, ale również dzieci,
  • Ziołowe napary — najpopularniejsze składniki to m.in.: mięta, zielona herbata, czarnuszka, tymianek, rumianek. Nie zaleca się stosowania naparów z ziół u dzieci, ze względu na możliwość wystąpienia alergii,
  • Oleje naturalne -powszechnie stosowane są olej kokosowy i olejek z oregano,
  • Kiszonki — wspierają prawidłowe funkcjonowanie układu trawiennego, ułatwiając jednocześnie pozbywanie się pasożytów z organizmu,
  • Goździki,
  • Kurkumę,
  • Imbir i wiele innych.

W trakcie leczenia zakażenia glistą ludzką domowymi sposobami, poza wymienionymi składnikami warto zjadać posiłki bogate w błonnik pokarmowy. Powinniśmy natomiast zrezygnować z cukru, glutenu i nabiału, ponieważ składniki te dają pożywkę do rozwoju glisty ludzkiej.

Babcine sposoby na pasożyty w organizmie

Nasze babcie od lat stosują domowe sposoby na pozbycie się pasożytów z organizmu. Domowe sposoby leczenia zakażenia glistą ludzką przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Wiele z nich wykazuje dużą skuteczność. Są również bezpieczne i możliwe do przeprowadzenia w warunkach domowych — z wykorzystaniem składników, które każdy z nas posiada w swoim domu.

Reklama

Czy glista ludzka wychodzi z kałem

Dorosłe samice glisty ludzkiej żywią się zawartością jelita cienkiego, składając codziennie nawet 200 tysięcy jaj. Zapłodnione jaja glisty, zawierające niedojrzałą larwę glisty są wydalane z kałem. Wydostając się na zewnątrz przewodu pokarmowego, mogą zarazić inne osoby.

Glista ludzka leczenie domowymi sposobami Read More »

Częste oddawanie moczu leczenie domowe

Zdrowie /

Częste oddawanie moczu, zazwyczaj w niewielkich ilościach jest zaburzeniem układu moczowego ściśle powiązanym z infekcjami pęcherza moczowego. Badania wykazują, że z tym schorzeniem dużo częściej borykają się kobiety. Wynika to z budowy anatomicznej. Bakterie dużo szybciej przedostają się do cewki moczowej i pęcherza za sprawą bliskiego umiejscowienia układu pokarmowego, płciowego i moczowego. Z takim problemem jak najszybciej powinno udać się do lekarza, aby nie nabawić się chorób nerek. Co jednak w przypadku gdy objawy dopadną nas, gdy na wizytę lekarską musimy jeszcze trochę poczekać? Z pomocą przychodzą nam domowe sposoby.

Reklama

Objawy zapalenia pęcherza moczowego

Infekcje dróg moczowych to nie tylko zapalenie pęcherza moczowego, ale również zapalenie cewki moczowej. Na szczęście objawy infekcji dróg moczowych są dość charakterystyczne, w związku z czym zdiagnozowanie go nie sprawia dużych problemów. Objawy zapalenia pęcherza moczowego to:

  • Częste oddawanie moczu w niewielkich ilościach,
  • pieczenie podczas oddawaniu moczu,
  • parcie na pęcherz,
  • ból w podbrzuszu i uczucie dyskomfortu,
  • stałe odczucie niepełnego opróżnienia moczowego pęcherza,
  • u dzieci występować może także gorączka.

Przyczyny zapalenia pęcherza moczowego

Rysunek przedstawiający zapalenie pęcherza moczowego

Częstomocz może być przyczyną innych schorzeń. Najczęściej obserwuje się go, gdy dotykają nas także inne choroby tj. cukrzyca lub gruźlica. Zapalenie pojawia się także przy różnego rodzaju stanach zapalnych w organizmie. Nie jest to zdziwieniem, że do takiego zapalenia mogą doprowadzać także wszelkie choroby układu moczowego bądź zakażenia układu moczowego np. Nowotwór pęcherza moczowego, przepuklina lub nadreaktywność pęcherza moczowego. Wbrew pozorom choroby i zapalenia to nie są głównym podłożem częstego oddawania moczu. Spożywanie dużej ilości kawy, herbaty i alkoholu może doprowadzić do zapalenia pęcherza. U mężczyzn główną przyczyną zapalenia pęcherza moczowego jest odczyn zapalny gruczołu krokowego.

Zapalenie dróg moczowych domowe sposoby

Infekcja dróg moczowych jest poważnym problemem i nieunikniona jest wizyta u specjalisty, jednak istnieje wiele ziół wspomagających leczenie oraz łagodzących dolegliwości. Domowe sposoby na zapalenie pęcherza sprawdzą się idealnie w przypadku lekkich dolegliwości. Najlepszym rozwiązaniem w przypadku infekcji dróg moczowych są zioła na zapalenie pęcherza. W przypadku częstego oddawania moczu są nie tylko skuteczne, ale także bezpieczne. Jakie więc zioła wybrać na zapalenie pęcherza moczowego?

Skrzyp na zapalenie pęcherza moczowego

Ziele skrzypu działa przeciwzapalnie i moczopędnie. Jej niewątpliwym atutem są właściwości oczyszczające nerki. Po zakończonym leczeniu możemy cieszyć się nie tylko z mniejszą ilością czasu spędzoną w toalecie, ale także skórą, włosami i paznokciami w lepszej kondycji, gdyż skrzyp dobrze wpływa właśnie na te części naszego ciała. Warto pić szklankę naparu z tego zioła 3 razy dziennie.

Ziele wierzbownicy drobnokwiatowej

W Azji ta roślina znana jest od pokoleń i stosowana na wiele różnych schorzeń. Posiada właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i antyoksydacyjne. Nada się idealnie podczas leczenia infekcji dróg moczowych, ale także podczas problemów z prostatą.

Żurawina

Nie jest to ziele, jednak także należy się jej uwaga. Żurawina w każdej postaci silnie zakwasza mocz, dzięki czemu bakterie mają utrudnione namnażanie. Drobnoustroje przywierają do ścian pęcherza, powodując przy tym zapalenie pęcherza moczowego, żurawina zawiera w sobie substancje utrudniające im to, w związku z czym zostają usunięte wraz z moczem. Żurawina może być stosowana w wielu różnych postaciach, sok, suszone i świeże owoce, w związku z czym możesz wybrać to, co Tobie smakuje, a przy okazji wspomoże leczenie.

Herbata na zapalenie pęcherza

Każde z ziół możemy wypić w postaci herbatki moczopędnej. Jest to nie tylko działająca pozytywnie na nasz organizm opcja, ale także smaczna. Rano zamiast czarnej herbaty, postaw na tę z ziół, a na pewno poczujesz różnicę podczas leczenia zapalenia pęcherza moczowego. Jest to także dobre rozwiązanie do stosowania na w codziennej profilaktyce. Jaką herbatę wybrać, aby wspomóc leczenie przy infekcji bakteryjnych pęcherza moczowego? Idealnie nada się do tego wspomniany już skrzyp, ale nie tylko. Napary z liści pokrzyw, nawłoci, czy ortosyfonu są świetnym rozwiązaniem przy zapaleniu cewki moczowej.

Nasiadówki na zapalenie pęcherza

Jednym z najskuteczniejszych sposobów na zapalenie pęcherza moczowego są tzw. nasiadówki. Napar z ziół dolewa się do kąpieli, tak, aby woda w wannie sięgała do bioder w pozycji siedzącej. Woda powinna mieć 37 stopni Celsjusza, aby się nie poparzyć.

Rumianek na zapalenie pęcherza

Napar z rumianku należy dolać w ilości 1 litra do ciepłej, ale nie gorącej wody w wannie lub w przypadku jej braku do miednicy. Wystarczy kwadrans, aby poczuć zmiany i rezultaty. Rumianek działa przeciwzapalnie i bakteriobójczo. Jakie inne zioła wybrać do stosowania podczas kąpieli?

Reklama

Igliwie

Kąpiel w naparze z igliwia może okazać się niezwykle pomocna. Napary sosnowe działają nie tylko odkażająco, ale także przeciwzapalnie, a wszystko to za sprawą zawartych w nich garbników oraz znajdująca się witamina C. Aby wykonać nasiadówkę z igliwia, należy zalać wrzątkiem pół kilograma igieł sosnowych, a po kilkunastu minutach wlać do wanny, pamiętając, aby mieszanka sięgała do bioder. Nie ma co się bać otarć i ran, gdyż igliwie po zaparzeniu staje się miękkie.

Dziurawiec i krwawnik

Napar z dziurawca i krwawnika dodany do kąpieli niezwykle dobrze wspomaga leczenie stanów zapalnych pęcherza moczowego. Wynika to z właściwości bakteriobójczych, przeciwpasożytniczych oraz przeciwzapalnych. Dodatkowo do takiej mieszanki warto dodać także rumianek, który idealnie współgra z tymi roślinami. 

Zapalenie pęcherza w ciąży

Infekcje pęcherza w ciąży są dość częstym schorzeniem, jednak bardzo niebezpiecznym zarówno dla kobiety, jak i dziecka. Wobec tego powinniśmy się jak najszybciej udać do lekarza. Pomocne mogą się także okazać domowe sposoby w postaci naparów. Najważniejsze jest, aby zachować szczególną ostrożność. Picie większej ilości wody wspomoże oddawanie większej ilości moczu. Pomaga to na szybsze pozbycie się infekcji. W przypadku kobiet ciężarnych żurawina czy nasiadówki także mogą okazać się pomocne. Najlepiej sprawdzi się tu delikatny rumianek.

Domowe sposoby na zapalenie pęcherza u dzieci

Zapalenie pęcherza moczowego u dzieci może być trudne do wykrycia, gdyż dzieci nie są w stanie określić, jakie mają dolegliwości, dlatego ważne jest, aby obserwować dziecko. Gdy wiemy, że dziecko odczuwa pieczenie podczas oddawania moczu, zwróćmy uwagę, czy nie jest to spowodowane np. odparzeniami. W przypadku zapalenia u dzieci bardzo często występuje gorączka, spowodowana rozwijającym się stanem zapalnym. Aby zdiagnozować u dzieci infekcję układu moczowego, niezbędne jest badanie moczu, w którym wyklucza się lub też potwierdza obecność bakterii. Niezbędna jest tu wizyta u pediatry, jednak gdy musimy na taką wizytę jeszcze trochę poczekać, warto zwrócić uwagę na domowe sposoby. Różnią się one nieco niż te stosowane u dorosłych. Załagodzić ból oraz pieczenie mogą ciepłe kąpiele bez jakichkolwiek płynów, częste picie wody oraz wspominana już wiele razy żurawina. Ta w postaci soku najpewniej odpowie maluchom.

Profilaktyka przy problemach układu moczowego

Aby uniknąć problemów z częstym oddawaniem moczu, powinniśmy skupić się na kilku kluczowych aspektach naszego życia. Niestety zapalenie pęcherza moczowego jest bardzo częste i towarzyszyć nam może przy wszelkich spadkach odporności, nawet przy przeziębieniach. Mamy kilka wskazówek, które pomogą w nawracającym pieczeniu i bólu.

  • Pamiętajcie o odpowiednim ubieraniu się. Co to oznacza? Nic innego jak dopasowanie stroju do pogody. Gdy jest zimno, załóżcie coś cieplejszego. Z kolei latem warto postawić na przewiewną odzież, bez sztucznych materiałów, które sprzyjają poceniu się, gdyż prowadzi to do namnażania bakterii.
  • 2 litry płynów dziennie. Jest to minimum, które powinniśmy spożywać, aby pozbyć się wraz z moczem niechcianych drobnoustrojów.
  • Odpowiednia higiena. Podmywanie się w miejscach intymnych powinno odbywać się bez wszelkich płynów. Jeśli czujemy, że potrzebujemy większego oczyszczenia, postawmy na delikatne środki przystosowane do higieny intymnej. Roznoszenie bakterii uniemożliwi także podcieranie się w odpowiednim kierunku – od pochwy do odbytu.
  • Dieta. Odpowiednia dieta ważna jest dla naszego organizmu w każdej sferze życia. Ważne jest, aby do naszych posiłków oddać produkty o zawartości witaminy C wspomagające naszą odporność, a także żurawinę.
Reklama

Zapalenie pęcherza moczowego

Zapalenie pęcherza moczowego jest przypadłością dotykającą głównie kobiety, co jednak nie oznacza, że mężczyźnie nie mają z nią także problemów. Problemy układu moczowego nie są groźne, jednak nie należy bagatelizować ich objawów. Nieleczone mogą doprowadzić do wielu problemów z nerkami, a także późniejsze leczenie będzie dużo bardziej skomplikowane. Domowe sposoby na zapalenie pęcherza moczowego mogą wspomóc leczenie, a także przynieść ogromną ulgę, nie zastąpią one jednak leków. Najważniejsze jest, aby skonsultować się z lekarzem, aby wyleczyć schorzenia układu moczowego.

Przeczytaj również:

Częste oddawanie moczu leczenie domowe Read More »

Ile trwa leczenie ropnia?

Zdrowie /

Na powstawanie ropni szczególnie narażone są osoby z obniżoną odpornością. Powstają one na skutek infekcji spowodowanej przez bakterie, a w miejscach infekcji występuje zaczerwienienie, dodatkowo odczuwalny jest ból.

Reklama

Czym jest ropień

Ropień jest zmianą w obrębie tkanek skórnych, wyraźnie odgraniczoną od zdrowych tkanek. Jego wnętrze wypełnia obfita, gęsta ropa oddzielona jest od środowiska zewnętrznego błoną stworzoną z tkanki łącznej. Ropień powstaje w wyniku reakcji obronnej tkanek na zakażenie bakteryjne lub wirusowe- najczęściej zakażenie spowodowane jest gronkowcami i beztlenowcami. Celem tej reakcji jest powstrzymanie rozprzestrzeniania się infekcji w innych częściach organizmu. Ropnie mogą powstawać również wskutek urazu lub obecności ciała obcego np. drzazgi czy igły. Drobnoustroje lub ciała obce przekraczając barierę ochronną skóry, prowadzą do zniszczenia okolicznych komórek. Powstają cytokiny — cząsteczki białkowe inicjujące odpowiedź immunologiczną organizmu, w wyniku czego w miejscu chorobowym gromadzi się duża ilość białych krwinek oraz zwiększa się przepływ krwi. Ostatnim etapem tworzenia się ropnia jest utworzenie na jego powierzchni przez zdrowe tkanki pewnego rodzaju błony, która ma zapobiegać wydostaniu się ropy na zewnątrz.

Rodzaje ropni i miejsca ich występowania

Ropień może powstawać nie tylko w tkankach miękkich, ale również w kościach. Wyróżnia się następujące miejsca powstania ropnia:

Ropień na skórze

Ropnie skóry należą do najpowszechniejszych. W jej obrębie mogą się one pojawić niemal wszędzie. Najczęściej powstaje w mieszkach włosowych, w wyniku namnażania się bakterii w zatkanych ujściach gruczołów łojowych. Leczenie ropnia skórnego polega najczęściej na jego nacięciu przez chirurga i drenażu, w celu usunięcia treści ropnej. Zabieg taki przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, nie powoduje więc bólu, a pacjent nie odczuwa żadnego dyskomfortu. Okres rekonwalescencji zależy od umiejscowienia ropnia oraz ogólnego stanu pacjenta.

Ropień zęba

Najczęstszą przyczyną wystąpienia ropnia zęba jest infekcja bakteryjna (np. próchnica zęba). Często jest również skutkiem nieprawidłowo wykonanych zabiegów stomatologicznych. Charakterystyczne objawy to: pulsujący ból, promieniujący do głowy, często obrzęk twarzy oraz węzłów chłonnych. Ze względu na nasilenie objawów, można wyróżnić 3 rodzaje ropni zębowych: okołowierzchołkowy, podokostnowy oraz podśluzówkowy. W leczeniu ropnia zęba stosuje się zabieg chirurgiczny wspomagany antybiotykami.

Ropień odbytu

Ropień kołoodbytniczym zlokalizowany jest w okolicy odbytu lub odbytnicy. Do pojawienia się ropnia w tym miejscu mogą przyczynić się urazy mechaniczne, obecność ciała obcego w odbycie, seks analny jak również przewlekłe choroby układu pokarmowego -często towarzyszy chorobie Leśniowskiego- Crohna. Ropień odbytu pojawić się może u osób chorych na cukrzycę. Występują objawy charakterystyczne jak w innych rodzajach ropni. W leczeniu najczęściej stosuje się nacięcie oraz drenaż, w celu usunięcia ropy. W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna lekarza, łączona z antybiotykoterapią, która ma spowodować zmniejszenie stanu zapalnego wokół ropnia.

Ropień okołomigdałkowy

Ten rodzaj ropnia pojawia się zazwyczaj wyłącznie po jednej stronie, pomiędzy migdałkiem a boczną ścianą gardła. Jest problemem, który najczęściej dotyka osoby dorosłe, rzadko dzieci. Najczęstszą przyczyną powstania ropnia okołomigdałkowego są powikłania po przebytej anginie. Na ten rodzaj ropnia szczególnie narażone są osoby, które dodatkowo zmagają się z chorobami zębów i dziąseł. Pierwszym objawem ropnia okołomigdałkowego jest ból gardła, następnie pojawiają się dolegliwości takie jak: gorączka i dreszcze, obrzęk jednostronny twarzy, powiększenie węzłów chłonnych, nieprzyjemny zapach z ust czy trudności z połykaniem. Leczenie polega na podaniu odpowiedniej antybiotykoterapii. Tak samo jak w przypadku innych rodzajów ropnia, jeśli antybiotykoterapia nie przyniesie zamierzonych efektów, kolejnym krokiem leczenia jest nacięcie i drenaż ropnia.

Ropień mózgu

Ropnie mózgu powstają najczęściej wskutek powikłań po infekcjach bakteryjnych rozwijających się w innych częściach ciała, przykładem może być zapalenie zatok. Może być również konsekwencją urazu mechanicznego głowy. Ropień mózgu powoduje zauważalny wzrost ciśnienia śródczaszkowego, co objawia się wymiotami, bólem głowy, w skrajnych przypadkach pojawiają się zaburzenia świadomości. Dodatkowo towarzyszą mu gorączka oraz różnego rodzaju objawy neurologiczne (np. zaburzenia mowy). Rodzaj zaburzeń neurologicznych zależy od lokalizacji ropnia. Leczenie ropnia mózgu najczęściej polega na podaniu odpowiednich antybiotyków oraz wdrożeniu zabiegów mających na celu złagodzenie objawów chorobowych. W niektórych przypadkach niezbędna jest wizyta u chirurgiczna w celu założenia drenaż, celem odprowadzenia treści płynnych ropnia.

Jakie są objawy ropnia

Najczęstszym objawem ropnia jest ból, wyczuwalny głównie przy ucisku miejsca jego występowania. Reakcja bólowa jest wynikiem rozwijającego się stanu zapalnego w tkankach. Miejsce, w którym pojawia się ropień, jest zazwyczaj obolałe, cieplejsze niż reszta ciała i wyraźnie zaczerwienione. W niektórych przypadkach po dotknięciu wyczuwalne jest „przesuwanie” się ropy. Zdarza się, że obecności ropnia towarzyszy gorączka i dreszcze — w takim wypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Jak długo leczy się ropnia

Długość okresu gojenia zależy od przyjętej metody leczenia ropnia. Zabieg nacięcia skóry i drenażu ropnia zazwyczaj zajmuje kilkadziesiąt minut. W przypadku małych ropni stosuje się znieczulenie miejscowe, dlatego pacjent może opuścić szpital jeszcze tego samego dnia po zabiegu. W cięższych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne i okres rekonwalescencji po zabiegu drenażu może się wydłużyć. Usunięta ropa zostaje poddana badaniom laboratoryjnym, co pozwala uzyskać informacje, jaki rodzaj bakterii był przyczyną powstania zapalenia.

Reklama

Czy ropień sam pęknie

W niektórych przypadkach ropień może pęknąć samoistnie. Nie powinniśmy jednak w takiej sytuacji zaniechać wizyty u lekarza, ponieważ okolice ropnia powinny być starannie wyczyszczone, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się bakterii na inne obszary. Jeśli przyczyną powstania ropnia był chory ząb, niezbędne jest jego wyleczenie.

Czy nacięcie ropnia boli?

Nacięcie ropnia nie jest zabiegiem bolesnym dla pacjenta. W zależności od rodzaju ropnia i jego usytuowania stosuje się znieczulenie ogólne lub miejscowe. Jeśli po zabiegu występują dolegliwości bólowe, możliwe jest zażywanie leków przeciwbólowych, które pomogą w okresie rekonwalescencji.

Gojenie rany po nacięciu ropnia

Drenaż ropnia pozostawia na skórze pacjenta niewielkie nacięcie, a samo gojenie się zazwyczaj trwa bardzo krótko. Nacięcie nie wymaga nakładaniu szwów, po zabiegu stosuje się jedynie opatrunek, który należy zmieniać według zaleceń lekarza. Mimo usunięcia ropnia w niektórych przypadkach przez jakiś czas utrzymuje się stan zapalny skóry wokół zmienionego chorobowo miejsca. W takich wypadkach po zabiegu często wdrażana jest dodatkowa antybiotykoterapia. W większości przypadków efekty leczenia ropnia są zadowalające, a prawidłowo usunięte ropnie nie powracają.

Domowe sposoby na ropień — co wyciąga ropę

Zanim przystąpimy do naturalnego leczenia ropni w domu, należy wiedzieć, że domowymi sposobami można leczyć jedynie ropnie skórne. Ropnie dotyczące narządów wewnętrznych muszą być leczone pod okiem specjalisty.

Jednym z domowych sposobów, które możemy zastosować w celu leczenia ropni, są gorące okłady. Pomóc może przyłożenie w okolice ropnia gorącej butelki lub naczynia. Skuteczne w przypadku leczenia ropni mogą być również okłady z ciepłych liści kapusty. Z pomocą może przyjść również homeopatia. Zaleca się stosowanie okładów nasączonych nalewką z dziurawca lub nagietka. W usunięciu ropy może pomóc również picie ziołowych naparów (np. szałwii), które naturalnie wzmacniają funkcje układu odpornościowego.

Jak usunąć ropę z zęba domowym sposobem

W celu usunięcia ropy z zęba możesz zastosować jeden z poniższych domowych sposobów:

  • Płukanka ze słonej wody,
  • płukanka naparem z mięty,
  • odkażanie miejsca występowania ropnia wacikiem z alkoholem.
Reklama

Jak długo schodzi ropa z zęba

W przypadku, kiedy ropę z przestrzeni wewnątrz jamy ustnej usuwa lekarz chirurg, wykonując nacięcie przetoki, jeśli takowa się pojawiła oraz drenaż jej zawartości — objawy bólowe zakażenia mogą ustąpić zaraz po zabiegu. W niektórych przypadkach trzeba na to więcej czasu. Lekarz wspomagająco może zalecić stosowanie antybiotyku oraz leków przeciwbólowych. Nieleczone lub nieprawidłowo leczone ropnie zębów mogą goić się miesiącami, a nawet latami.

Ile trwa leczenie ropnia? Read More »

Jak zmniejszyć wydzielanie śliny

Zdrowie /

Zjawisko nadmiernego wydzielania śliny z jamy ustnej potocznie nazywamy ślinotokiem. Ślinotok nie jest stanem chorobowym, natomiast może być objawem wielu chorób. Nadmierny wyciek śliny najczęściej jest naturalną reakcją organizmu na niektóre bodźce. Nasza ślina wspomaga trawienie, zawiera substancje o działaniu antybakteryjnym i przeciwgrzybiczym, pomaga więc zapobiegać infekcjom w jamie ustnej. Wzmożona produkcja śliny powoduje dyskomfort w życiu codziennym, dlatego warto szukać jej przyczyn. Nadmierne wydzielanie śliny i jej wyciek z kącika ust prowadzi do maceracji skóry wokół kącików ust, powodując dyskomfort.

Z treści artykułu w naszym serwisie dowiesz się, jakie mogą być przyczyny zwiększenia wydzielania śliny oraz jak możesz zmniejszyć tę dolegliwość. Podpowiemy również, w jakich przypadkach niezbędna jest konsultacja lekarza.

Reklama

Ślinotok a zaburzenia neurologiczne

Ślinotok w chorobach neurologicznych jest spowodowany najczęściej przez zaburzenia połykania oraz niekontrolowaną mimikę twarzy na skutek uszkodzenia funkcji nerwowo — mięśniowej. Do schorzeń neurologicznych towarzyszących zjawisku nadmiernego wydzielania śliny zaliczamy takie choroby jak:

  • Stwardnienie zanikowe boczne (ALS),
  • chorobę Parkinsona,
  • mózgowe porażenie dziecięce,
  • wścieklizna,
  • tężec,
  • zatrucie jadem kiełbasianym i wiele innych.

Nadmierne wydzielanie śliny a nerwica

Ślinotok może mieć podłoże psychiczne i być objawem choroby układu nerwowego, w tym nerwicy. Ślinianki zdrowej osoby wydzielają około 1000-1500 ml śliny dziennie, a cały proces jej wydzielania regulowany jest przez układ nerwowy. Zdiagnozowanie ślinotoku związanego z nerwicą warto jednak poprzedzić konsultacją problemu ze stomatologiem, w celu wykluczenia choroby błony śluzowej jamy ustnej.

Ślinotok a choroby w obrębie jamy ustnej i gardła

Procesy zapalne w obrębie jamy ustnej mogą powodować nadmierne ślinienie. Ślinotok może być związany ze schorzeniami w jamie ustnej takimi jak: zapalenie jamy ustnej, gardła, migdałków, w najgorszym wypadku może to być rak dna jamy ustnej. Nadmierne wydzielanie śliny może być również objawem pojawienia się wirusa opryszczki lub aft w jamie ustnej.

Ślinotok w ciąży

Nadmierne wydzielanie śliny w trakcie ciąży pojawia się w pierwszym trymestrze. Towarzyszą mu często mdłości i wymioty, pojawia się również nadmiernie uczucie goryczy w jamie ustnej. Przyczyną są zmiany poziomu hormonów. Ślinotok w ciąży ustępuje wraz z nadejściem drugiego trymestru. Nadmierne ślinienie w ciąży jest zjawiskiem naturalnym i nie wymaga leczenia. Z uwagi na okres ciąży, stosowanie leków jest ograniczone. Możemy sobie pomóc, stosując naturalne sposoby:

  • Używać do mycia zębów miętowej pasty oraz regularnie płukać zęby płynem do płukania jamy ustnej,
  • uzupełniać płyny — szczególnie polecana jest herbatka miętowa,
  • żuć gumę,
  • wykluczyć z diety dania ciężkostrawne, ograniczyć spożycie produktów zawierających skrobię,
  • jeść migdały oraz suszone owoce.

Jeśli dolegliwości są mocno uciążliwe, warto zgłosić się do ginekologa, być może będzie w stanie przepisać odpowiedni lek, który nie wpłynie na zdrowie dziecka.

Nadmierne ślinienie u dzieci

Nadmierne wydzielanie śliny u dzieci występuje najczęściej w okresie ząbkowania. Ciekawym zjawiskiem jest fakt, że w momencie gdy dziecko włoży sobie ciało obce do jamy ustnej — gryzak, zabawkę czy po prostu swoje palce, pobudza nadmierne wydzielanie śliny. U niemowlaków do trzeciego miesiąca życia, ślinotok jest zjawiskiem naturalnym. Gruczoły ślinowe pracują wtedy intensywniej niż u dorosłego człowieka. W niektórych przypadkach nadmierne wydzielanie śliny może być przyczyną chorób takich jak zatrucie pokarmowe, pleśniawki i afty w jamie ustnej oraz wiele innych.

Zatrucie pokarmowe objawiające się ślinotokiem, może być spowodowane spożyciem przez dziecko substancji czyszczących, żrących, pestycydów, trujących grzybów. Aczkolwiek, może być również spowodowane przez niektóre leki. Jeśli podejrzewamy zatrucie wymienionymi substancjami, należy jak najszybciej udać się do lekarza lub wezwać pogotowie.

Przyczyną ślinotoku u dzieci może być również dziecięce porażenie mózgowe.

Podrażnienia od śliny u niemowląt

Nadmierny wyciek śliny z ust podczas ząbkowania może skończyć się podrażnieniem skóry, a nawet wysypką. Najczęściej tworzy się ona na policzkach, podbródku, szyi oraz klatce piersiowej. Podrażnienia przyjmują postać popękanej, czerwonej skóry. Ważne jest, aby regularnie usuwać, nawet niewielka ilość śliny z twarzy dziecka suchą chusteczką. Miejsca najbardziej narażone na wyciek śliny warto posmarować wazeliną, która stworzy barierę ochronną. Jeśli objawy są nasilone, warto poprosić o poradę lekarza, który przepisze odpowiednie leki.

Dziecko wymiotuje śliną

Gdy dziecko wymiotuje śliną, można podejrzewać niedrożność przewodu pokarmowego. Długotrwałe i intensywne wymioty należy jak najszybciej skonsultować z lekarzem, ponieważ mogą prowadzić do poważnego odwodnienia i zagrożenia życia dziecka.

Reklama

Ślinienie się w nocy

Ślinotok pojawiający się w nocy często powoduje uczucie dyskomfortu oraz skrępowania. Według badań ślinotok w nocy może oznaczać, że bardzo dobrze i głęboko śpimy, wchodząc w fazę REM. Inne przyczyny ślinotoku to m.in. zła pozycja podczas snu, stres, zły stan gardła lub choroby w jamie ustnej, alergie, problemy układu trawiennego, zażywanie niektórych leków, spożywanie alkoholu. Jeśli istnieją podejrzenia, że wzmożone wydzielanie śliny w nocy może być objawem chorobowym z wymienionych chorób, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Problem z przełykaniem śliny w nocy

Zaburzenie połykania śliny w nocy może być objawem chorób układu oddechowego takich jak: nieżyt nosa, polipy, skrzywiona przegroda nosa, przerost migdałków (głównie u dzieci), zapalenia jamy ustnej. Może również oznaczać problemy z układem pokarmowym. W przypadku jeżeli ślinotok pojawia się równocześnie z zaburzeniami połykania pokarmów i płynów, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Objawy te są charakterystyczne dla choroby zwanej dysfagią.

Ślina jak piana

W niektórych przypadkach ślina w jamie ustnej ma postać piany. Wygląd śliny zmienia się najczęściej w przypadku odwodnienia organizmu. Poza odwodnieniem, przyczyną zmiany wyglądu śliny mogą być przyjmowane leki lub infekcja w organizmie. Okazuje się, że również spożywanie niektórych pokarmów np. mleka, które może powodować jej gęstnienie w jamie ustnej.

Pienista ślina

Pojawienie się pienistej śliny w jamie ustnej jest rzadkim objawem i zazwyczaj wymaga interwencji lekarza. Pienista ślina może być objawem przedawkowania narkotyków. Spowolnione wskutek działania narkotyków ruchy serca i płuc prowadzą do nagromadzenia się płynów w płucach, te z kolei mieszając się z dwutlenkiem węgla, powodują powstawanie charakterystycznej piany w obrębie jamy ustnej. Pienista ślina w ustach może być również skutkiem napadu drgawek, podczas którego usta zmuszane są do zamknięcia. Prowadzi to do pobudzenia gruczołów ślinowych, dlatego, kiedy po ataku otworzymy usta, może wydobywać się z nich piana.

Pienista ślina jest najczęstszym objawem choroby zwanej wścieklizną. Do zakażenia wirusem wścieklizny dochodzi najczęściej wskutek ugryzienia lub przez kontakt ze śliną chorego zwierzęcia. Wściekliznę można zdiagnozować jedynie z próbki tkanki mózgowej. Nie istnieje żaden lek na wściekliznę, ratunkiem jest jedynie szczepionka, którą zleci lekarz w przypadku podejrzenia wścieklizny.

Biała ślina w ustach

Biała ślina w ustach może być objawem zmian grzybiczych w obrębie jamy ustnej oraz nosogardzieli. Do najczęstszych schorzeń należy zapalenie jamy ustnej. Biała ślina może być również objawem pleśniawek. Zjawisko to obserwowane jest najczęściej u dzieci. W aptece dostępnych jest wiele leków przeciwgrzybiczych, które pomogą w wyleczeniu problemu. Ważnym elementem leczenia jest również wzmocnienie odporności.

Biała ślina w kącikach ust

Biały nalot towarzyszący zjawisku wzmożonego wydzielania śliny w kącikach ust może być objawem grzybicy jamy ustnej lub refluksu. Może mieć również związek z nieodpowiednią higieną, np. używaniem preparatów do płukania jamy ustnej na bazie alkoholu, które powodują podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej.

Preparat na ślinotok

Dobór leków zależy od rozpoznania przyczyny ślinotoku. Leki hamujące nadmierne wydzielanie śliny dzielimy na syntetyczne i naturalne. W lekach syntetycznych najczęściej stosuję się atropinę i opium. Naturalne substancje zawarte w roślinach, które są używane do produkcji leków hamujących ślinotok to m.in. bieluń dziędzierzawa i lulek.

Reklama

Zioła na nadmiar śliny

W celu zmniejszenia wydzielania śliny warto sięgnąć po naturalne sposoby hamowania wydzielania śliny. Najskuteczniejsza w przypadku ślinotoku okazuje się mięta, zwłaszcza jeśli towarzyszą mu nudności i wymioty. Napar z mięty można wypić lub użyć go do płukania jamy ustnej. W tym celu sprawdzi się również szałwia. Jeżeli nadmierne wydzielanie śliny ma podłoże psychiczne, warto sięgnąć po napar z melisy o działaniu uspokajającym i wyciszającym.

Jak zmniejszyć wydzielanie śliny Read More »

Warzywo, które oczyszcza żyły i tętnice

Zdrowie /

Od stanu naczyń krwionośnych zależy zdrowie całego organizmu. Zaburzony przepływ krwi może wywołać ogromne spustoszenie, prowadząc nawet do udaru i zawału, w konsekwencji powodując śmierć. Za problemy odpowiedzialny jest nadmiar złego cholesterolu, który zatyka naczynia i zaburza krążenie, wywołując miażdżycę. Dlatego tak ważne jest zadbanie o oczyszczenie tętnic, które można przeprowadzić z wykorzystaniem naturalnych sposobów i składników.

Reklama

Żyły i tętnice

Co druga osoba cierpi na podwyższony poziom cholesterolu. Odpowiada za to niezdrowy styl życia, spożywanie zbyt dużej ilości tłuszczów (zwłaszcza trans), niezbilansowana dieta, brak ruchu połączony ze stosowaniem używek. Nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego jak cholesterol wpływa na naczynia krwionośne prowadząc do miażdżycy.

Miażdżyca naczyń krwionośnych

Wysoki poziom cholesterolu skutkuje odkładaniem się złogów tłuszczu w tętnicach i zwężaniem ich średnicy. Można to porównać do zapchania się rury i zablokowania przepływu cieczy. Im mniej krwi przepływa przez naczynia, tym mniej tlenu i substancji odżywczych otrzymają poszczególne organy. Zależnie od obszaru może to skutkować trudnościami z oddychaniem, bólami w klatce piersiowej, albo dolegliwościami kończyn.

Zawał i udar od miażdżycy

Organizm człowieka jest bardzo wytrzymały i dlatego jest w stanie funkcjonować, nawet jeżeli miażdżyca ogranicza właściwe krążenie w tętnicach. Gorzej, jeżeli choroba nasili się do tego stopnia, że całkowicie zablokuje przepływ krwi w żyłach. Oznacza to wystąpienie zawału serca, albo udaru mózgu, co kończy się natychmiastową hospitalizacją, a wielu przypadkach niestety również śmiercią.

Jak oczyścić naczynia krwionośne domowym sposobem

Łatwo zrozumieć, dlaczego tak ważny jest swobodny przepływ krwi w organizmie. Oczyszczanie żył i tętnic to najlepszy sposób na uniknięcie zmian miażdżycowych. Nie wszyscy wiedzą, że tę procedurę mogą przeprowadzić sami w domu, wykorzystując sprawdzone naturalne sposoby z wykorzystaniem łatwo dostępnych składników.

Oczyszczenie tętnic w domu

Ocet jabłkowy to stosowany od pokoleń sposób na odblokowanie arterii i zniwelowanie złogów lipidowych. Wystarczy trzy razy dziennie zażywać łyżeczkę octu, żeby znacząco poprawić stan układu krwionośnego. Ocet obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów, zapobiegając jednocześnie występowaniu chorób serca.

Oczyszczanie żył

W walce ze zmianami miażdżycowymi kluczowa jest odpowiednia dieta. Niektóre produkty obniżają poziom cholesterolu i są w stanie skutecznie zapobiec zatykaniu się żył i tętnic. To na przykład awokado, które nie tylko dostarcza zdrowych nienasyconych kwasów tłuszczowych, ale również pomaga w regulowaniu poziomu cukru we krwi i utrzymuje struktury tętnicze w dobrej kondycji.

Czosnek chroni przed miażdżycą

Zjedzenie kilku ząbków czosnku każdego dnia może być skutecznym naturalnym środkiem na odblokowanie zatkanych żył. Substancje w nim zawarte takie jak allicyna, garlicyna i ajoen przeciwdziałają stanom zapalnym i pomagają w obniżeniu poziomu trójglicerydów. Zwracaj jednak uwagę, żeby nie nadużywać czosnku, może to zaszkodzić twojej wątrobie.

Reklama

Sok z grejpfruta

Mało która substancja tak dobrze zapobiega występowaniu miażdżycy jak sok grejpfrutowy. Występujące w nim flawonoidy niosą ze sobą mnóstwo wsparcia dla całego organizmu, a szczególnie układu krwionośnego. Dzięki nim unikniesz powstawania zakrzepów, które prowadzą do udaru mózgu. Grejpfrut niszczy wolne rodniki i obniża zły cholesterol, chroniąc tętnice przed zatykaniem.

Płatki owsiane

Jeżeli chcesz zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób układu krwionośnego, zadbaj, żeby włączyć do swojej diety zdrowe płatki owsiane. To bardzo zdrowe jedzenie jest w stanie zmniejszyć poziom złego cholesterolu. Dodatkowo płatki są doskonałym źródłem błonnika, który usprawni pracę twojego układu pokarmowego i przyspieszy tempo metabolizmu. Sprawdź jak zrobić mleko owsiane, którym możesz zastąpić zwykłe krowie mleko. Jest to idealne rozwiązanie dla osób z nietolerancją laktozy.

Mikstura na oczyszczenie żył

Warto zdecydować się na sporządzenie domowej mikstury na usunięcie złogów z tętnic. Jej przygotowanie jest bardzo proste. Potrzebujesz jedynie podstawowych produktów, które znajdziesz w swojej kuchni. Ta mieszanka łączy w sobie kilka elementów diety, które równie dobrze możesz stosować osobno, ale ich połączenie zadziała z jeszcze lepszym efektem.

Żeby przygotować domowy środek na oczyszczanie żył, potrzebujesz pół szklanki soku z cytryny, ząbka czosnku, łyżki miodu i łyżeczki świeżego imbiru. Połącz ze sobą wszystkie składniki, najlepiej jeżeli je zmiksujesz, do uzyskania jednolitej konsystencji. Pij miksturę każdego dnia rano przed posiłkiem przez około dwa tygodnie.

Jak pozbyć się cholesterolu z żył

Nadmierny cholesterol zbiera się w organizmie, zapychając tętnice i blokując dopływ krwi do narządów. Wiele dolegliwości i objawów bólowych może być powiązanych z niewłaściwą pracą układu krwionośnego. Żeby temu zapobiegać, przyjrzyj się swojej diecie i zobacz czy odżywiasz się w zdrowy i zbilansowany sposób.

Zły cholesterol LDL to skutek nadmiernego spożywania tłustych potraw, smażonych mięs oraz masła, przy jednoczesnym niedoborze bogatych w witaminy warzyw i owoców. Pacjenci bardzo często zapominają, jak ważne są nienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3. Jedzenie ryb i olejów roślinnych pozwala na dostarczenie sobie bezcennych minerałów, zapobiegających występowaniu blaszki miażdżycowej.

Czyszczenie żył w nogach

Zatkane tętnice bardzo często biorą się z niezdrowego, siedzącego trybu życia. Coraz więcej z nas spędza długie godziny w pracy, a po powrocie do domu zalega na kanapie przed telewizorem. Brak regularnego wysiłku fizycznego to prosta droga do dolegliwości sercowo-naczyniowych. Pozycja siedząca wpływa dodatkowo na utrudnienie krążenia w nogach, z którego biorą się żylaki.

Oczyszczanie żył w nogach najlepiej przeprowadzić z wykorzystaniem ćwiczeń. Skłony, przysiady, uginanie nóg w kolanach, czy nawet zwykła przechadzka w czasie przerwy może okazać się zbawiennym środkiem zapobiegającym chorobom krążenia. Jednak najlepsza jest regularna aktywność fizyczna. Bieganie albo jazda na rowerze kilka razy w tygodniu to prosta droga do dobrego zdrowia.

Soda oczyszczona na miażdżycę

Jeżeli szukasz naturalnego sposobu na oczyszczanie żył, wypróbuj prostą i skuteczną miksturę z sody oczyszczonej. Wystarczy połączyć ze sobą łyżeczką sody, szklankę wody i pół szklanki soku z cytryny. Wymieszaj wszystko ze sobą i pij rano na czczo. Stosuj środek przez około dwa tygodnie, żeby oczyścić tętnice i usunąć złogi lipidowe.

Lek na miażdżycę udrażniający żyły

Jeżeli domowe sposoby na oczyszczanie tętnic, nie przynoszą efektu, a ty czujesz nasilające się bóle w klatce piersiowej, albo obserwujesz powstawanie żylaków, należy niezwłocznie udać się do lekarza. Specjalistyczne badania będą w stanie wykazać, co jest przyczyną twoich problemów. Możliwe, że zostaną ci przepisane leki na miażdżyce. Zażywając regularnie kapsułki, wzmocnisz tętnice i usuniesz zalegające w nich złogi.

Reklama

Domowe sposoby na tętnice

Zwracaj szczególną uwagę na zdrowie twoich naczyń krwionośnych. Powstałe z cholesterolu złogi osadzające się na ściankach tętnic mogą blokować przepływ krwi, znacząco utrudniając codzienne funkcjonowanie. Wraz z rozwojem nieleczonej miażdżycy może dojść do poważnych powikłań w tym do zawału serca i udaru mózgu. Oczyszczanie żył i tętnic może cię uchronić przed poważnymi konsekwencjami.

Warzywo, które oczyszcza żyły i tętnice Read More »

Jak zwiększyć ilość tlenu we krwi

Zdrowie /

Krew jest bardzo ważna i niezbędna dla ludzkiego organizmu. To ona odpowiada za właściwe odżywianie komórek, ich dotlenienie. Nie da się jej niczym zastąpić. Właściwy jej przepływ gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie narządów. Zdrowy, dorosły człowiek posiada około 5 litrów też życiodajnego płynu. W skład krwi wchodzą krwinki czerwone, zwane erytrocytami, krwinki białe, czyli leukocyty, płytki krwi określane mianem trombocytów, a wszystko zawieszone jest w części płynnej – osoczu. Krwinki muszą być ciągle wymieniane, ze względu na ich krótką żywotność. W trakcie życia płodowego powstają w wątrobie, a po urodzeniu tworzy je szpik kostny z komórek macierzystych. Za rozprowadzenie tlenu po organizmie, czyli za dotlenienie każdej komórki, odpowiadają erytrocyty (krwinki czerwone). Główny składnik krwinek czerwonych stanowi hemoglobina, wykazująca powinowactwo do tlenu, łącząc go z żelazem. To właśnie czerwone krwinki warunkują odpowiednie natlenienie krwi.

Reklama

Pomiar natlenienia krwi

Pomiar natlenienia krwi wykonywany jest, by móc ustalić poziom nasycenia krwi tlenem. Zwany jest pomiarem saturacji krwi (SpO2). Daje możliwość określenia, czy płuca sprawnie wymieniają dwutlenek węgla na tlen. Wykonywany jest często w przypadku osób z wadami serca i schorzeniami płuc. Do pomiaru wykorzystuje się pulsoksymetr. Umieszcza się go na opuszku palca. W urządzeniu wykorzystywane jest światło podczerwone i czerwone. Analiza wyników badania jest możliwa dzięki szybkiej ocenie koloru krwi za pomocą algorytmów. Im jaśniejsza krew, tym większe jej nasycenie tlenem. Pomiar natlenienia krwi można wykonywać samodzielnie w domu.

Co to jest saturacja?

Pojęcie używane w medycynie, wskazuje ile hemoglobiny może związać się z tlenem w odniesieniu do ogólnej ilości hemoglobiny w ciele człowieka. To właśnie saturacja jest jednym z określanych parametrów życiowych, takich jak puls, temperatura ciała, ciśnienie krwi oraz częstotliwość oddechów. Aby każdy organizm ludzki mógł funkcjonować, potrzebuje do życia odpowiedniego poziomu tlenu. Organami, które są wyjątkowo wrażliwe na niedobór tlenu, jest mózg, serce oraz nerki. To hemoglobina, nadająca czerwone zabarwienie krwi, przenosi tlen.

Wiązanie tlenu jest możliwe za sprawą czterech grup hemowych, gdzie znajdują się atomy żelaza wykazujące powinowactwo do tlenu. To właśnie saturacja wskazuje ilość hemoglobiny, która jest związana z tlenem do hemoglobiny niezwiązanej. W każdym zdrowym organizmie 1 g hemoglobiny może być związany z 1,34 ml tlenu, czyli 100 ml krwi jest w stanie przenieść 20 ml tlenu, co przy pracy serca pompującego 5000 ml krwi/minutę daje 1000 ml tlenu dla tkanek i narządów. Niedotlenione tkanki mogą podtrzymać prawidłowe funkcjonowanie przez około 3 minuty, później pojawiają się nieodwracalne zmiany. Istotne jest prawidłowe nasycenie krwi tlenem. U chorujących na COVID-19 najlepiej prowadzić codzienną kontrolę saturacji krwi.

Wartość krytyczna saturacji

Minimalna wartość saturacji to 95%, co jest dopuszczalne i nie musi dawać objawów. Jeżeli saturacja spadnie poniżej 95%, istnieje zagrożenie hipoksji, czyli niedotlenieniem tkanek, odnoszące się do poszczególnych narządów, jak i całego organizmu. Mogą pojawić się problemy ze strony układu oddechowego, jak duszności, trudności w oddychaniu. Przy 85% sinieją usta, a poniżej 70% istnieje stan zagrażający życiu, wówczas mówimy o wartości krytycznej saturacji.

Reklama

Saturacja zagrażająca życiu, to właśnie wartość krytyczna saturacji jest momentem, gdy istnieje zagrożenie życia. Obniżone natlenienie krwi (poziom tlenu) przyczynia się do powstawania nieodwracalnych zmian i uszkodzeń mózgu, nieprawidłowości odbierania bodźców, a ostatecznie nawet do śmierci.

Co oznacza saturacja 92?

Prawidłowa wartość normy saturacji w przypadku osób zdrowych uzależnione jest od wieku. Saturacja u osób w wieku poniżej siedemdziesiątego roku życia, powinna znajdować się w przedziale 95 – 98%, u osób powyżej siedemdziesiątego roku życia, winna znaleźć się w przedziale 94 do 98%. Zatem saturacja o wartości 92% będzie nieprawidłowa. Może dojść do niedotlenienia organizmu, co wymaga konsultacji z lekarzem.

Na czym polega niedotlenienie krwi

Hipoksja jest niczym innym niż niedoborem tlenu w organizmie w odniesieniu do zapotrzebowania na niego. To taki stan organizmu, gdzie spada poziom wysycenia poniżej normy tkankowej. W komórkach pojawia się niedobór tlenu w stosunku do jego faktycznego zapotrzebowania. Zachodzące w organizmie procesy metaboliczne wymagają określonej ilości O2 we krwi płynącej w tętnicach, dostarczając go do każdego narządu. Przyczynami niedotlenienia mogą być choroby układu oddechowego (choroby płuc — POChP — przewlekła obturacyjna choroba płuc), układu krążenia (wady serca), zatrucie tlenkiem węgla i cyjankiem, zatorowość płucna, choroba wysokościowa, niedokrwistość, toksyny porażające mięśnie oraz sepsa. Również bardzo częsty obecnie smog może powodować niedotlenienie krwi. W przypadku zachorowań na COVID – 19 często mówi się o tzw. ukrytej hipoksji.

Objawy niedotlenienia organizmu

Objawy niedotlenienia organizmu mogą być typowe dla procesu chorobowego. Będą to przewlekłe zmęczenie, brak energii, problemy z pamięcią i koncentracją, ospałość, obniżenie efektywności pracy oraz bóle i zawroty głowy.

Wyróżniamy różne rodzaje niedotlenienia w zależności od przyczyny. Leczenie hipoksji ma na celu wyeliminowanie choroby przyczyniającej się do obniżenia ilości O2 we krwi. W przebiegu COVID – 19 częste są sytuacje, gdzie osoby mające obniżoną saturację nie odczuwają objawów niedotlenienia. Przyczyną hipoksji w czasie choroby COVID – 19 jest wirus, który zajmuje nabłonek pęcherzyków płucnych. W wyniku jego działania powstają skrzepy w naczyniach pęcherzyków płucnych, dochodzi do niedotlenienia i duszności (trudności w oddychaniu).

Przewlekłe niedotlenienie mózgu objawy

Niedotlenienie mózgu jest stanem zagrożenia życia i w związku z tym wymaga natychmiastowej pomocy. Jest to skutek niedostarczenia odpowiedniej ilości tlenu, koniecznej do jego prawidłowego funkcjonowania. Na początku dochodzi do wzrostu przepływu mózgowego. Jeżeli jest on wystarczający, nie obserwuje się niepokojących objawów. Jeżeli jednak przepływ krwi nie może zostać zwiększony lub zwiększenie nie wystarcza, dochodzi do objawów niedotlenienia mózgu. Przewlekłe niedotlenienie mózgu prowadzi do obumarcia kory mózgu już po 3 – 4 minutach, odpowiadającej za świadomość, powodując jej utratę. Wystarczy 20 – 30 minut niedotlenienia, aby pojawiły się problemy z ośrodkiem sterującym oddychaniem. Niedotlenienie mózgu wynika z długotrwałych bądź nieprawidłowo leczonych chorób, chociażby cukrzycy, zespołu bezdechu sennego, czy zaburzeń pracy serca. W sytuacji długotrwałego niedotlenienia mózgu występują zwykle nagłe zawroty głowy, zaburzenia równowagi, utrata przytomności czy widzenia. W poważnych sytuacja wystąpić może śmierć, lub śpiączka.

Kiedy jest niski poziom tlenu we krwi?

Tlen przenoszą erytrocyty do płuc, następnie do każdej komórki organizmu. Poziom tlenu we krwi danej osoby jest wyznacznikiem tego, w jaki sposób organizm rozsyła tlen z płuc do komórek. Zawartość tlenu we krwi, mieści się pomiędzy 75 a 100 mm Hg. Poziom tlenu we krwi poniżej 60 mm Hg jest niski i wymaga uzupełnienia tlenem. Oczywiście, wszystko zależy od decyzji lekarza, dostosowanej do potrzeb indywidualnych. Obniżony poziom tlenu w odniesieniu do średniego poziomu u osoby zdrowej świadczy o hipoksemii. Świadczy to o trudnościach z dostarczaniem O2 do wszystkich komórek organizmu.

Jak mierzy się poziom tlenu we krwi?

Aby zbadać i monitorować poziom tlenu we krwi stosuje się gazometrię krwi tętniczej lub test ABG. Do tego testu krew pobiera się z tętnicy. Test ABG w warunkach domowych jest trudny do wykonania, dlatego też często wykorzystuje się pulsoksymetr, nie jest on jednak tak dokładny jak test ABG. Uzyskanie prawidłowego wyniku mogą zakłócić zanieczyszczenia palców, zbyt duże oświetlenie, pomalowane paznokcie i nieprawidłowości krążeniowe.

Niedobór tlenu objawy

Niski poziom tlenu we krwi może powodować takie objawy jak:

  • Problemy ze strony układu oddechowego (duszności),
  • bóle głowy,
  • uczucie niepokoju,
  • zawroty głowy,
  • szybkie oddychanie,
  • bóle w klatce piersiowej,
  • problemy ze strony układu krążenia (wysokie wartości ciśnienia krwi),
  • brak koordynacji,
  • zaburzenia widzenia,
  • poczucie euforii,
  • szybkie bicie serca.

 Jak zwiększyć ilość tlenu we krwi?

Istnieje wiele metod, które są proste do realizacji w zaciszu domowym. Po pierwsze należy utrzymywać zasadowe pH ciała, następnie wykonywać głębokie oddychanie jogiczne, wykorzystujące całe płuca. Ważne jest również nawadnianie organizmu oraz przyjmowanie kwasu alfa – liponowego (ALA). To silny przeciwutleniacz.

Reklama

Zwiększeniu ilości tlenu we krwi sprzyja również przyjmowanie CoQ10. Jak już wcześniej pisano, istotny jest właściwy poziom żelaza we krwi, jak i poziom witaminy B12 oraz kwasu foliowego. Nie zapominajmy również o aktywności fizycznej, pomocny będzie także masaż ciała. Nie bez znaczenia będzie odpowiednie jedzenie, tzw. jedzenie dotleniające (100% czekolada, zielona herbata, jarmuż, ryby, fasola, orzechy, nasiona słonecznika i inne). Należy pamiętać o wietrzeniu pomieszczeń, aby dostarczyć świeżego powietrza. Warto również pomyśleć o kwiatach do sypialni na dobry sen, które usuną zalegający dwutlenek węgla, co pomoże zwiększyć poziom tlenu w naszej sypialni.

Szybkie dotlenienie organizmu

Ostatnio coraz bardziej popularna jest terapia tlenowa polegająca na podaniu dodatkowej porcji tlenu do organizmu, co pozwala poprawę nasycenia krwi tlenem. Sprzyja to leczeniu wielu chorób, wzmacnia odporność. Stosuje się ją często w przypadku osób, u których istnieją zaburzenia wchłaniania tlenu do organizmu. Wykorzystywana jest także w przypadku osób, u których nastąpiło zaostrzenie choroby, jak i w sytuacji chorób przewlekłych.

Jak zwiększyć ilość tlenu we krwi Read More »

Czy cukrzyk może pić kawę

Zdrowie /

Mnóstwo osób nie wyobraża sobie dnia bez co najmniej jednej kawy dziennie. Ten kofeinowy napój to dla wielu z nas sposób na udane rozpoczęcie dnia. Czy jednak osoby cierpiące z powodu cukrzycy typu 2 mogą również spokojnie pić kawę, bez obaw o podniesienie się poziomu glukozy we krwi? Jaki wpływ ma picie kawy na rozwój cukrzycy?

Reklama

Czy cukrzyk może pić kawę

Jeżeli w organizmie występują problemy z produkcją insuliny, niezbędnej do przetwarzania cukrów, mamy do czynienia z chorobą zwaną cukrzycą. To jedno z najczęściej występujących schorzeń metabolicznych. Diabetykiem można być od urodzenia, jak i nabyć tę dolegliwość z biegiem lat. Nabyta cukrzyca typu 2 występuje niemal u 90% wszystkich pacjentów, a jej powodem jest zwykle niezdrowy tryb życia i otyłość.

Osoby, które muszą na bieżąco kontrolować poziom cukru, zwracają ogromną uwagę na to, co jedzą i piją. Nieodpowiednie napoje i posiłki, mogą wywołać niebezpieczne dla zdrowia konsekwencje. Dostarczenie do organizmu zbyt dużej dawki cukrów prostych może spowodować hiperglikemię. Dlatego to tak ważne dla diabetyków, żeby kontrolować jakie produkty spożywają. Czy picie kawy jest dla nich bezpieczne?

Kawa, a cukrzyca

Okazuje się, że bycie diabetykiem nie oznacza konieczności rezygnacji z picia kawy. Ten aromatyczny napój, pity bez żadnych dodatków, nie zwiększa poziomu glukozy we krwi, przez co jest doskonałym wyborem dla osób z cukrzycą. Co ciekawe, według badań, regularne picie kawy może skutecznie powstrzymać cukrzycę typu 2, zanim zdąży wyrządzić szkody w organizmie. Dzięki kawie osoby narażone na wystąpienie dolegliwości cukrzycowych mogą dać sobie szansę na uniknięcie choroby.

Kawa z mlekiem a cukrzyca

Czytając informacje o kawie dla cukrzyka, należy zwracać uwagę, że mowa jest o czarnej kawie bez żadnych dodatków. Stosowanie mleka, a tym bardziej substancji słodzących, całkowicie zmienia sprawę, czyniąc ten napój niebezpiecznym dla diabetyka. Pijąc na przykład kawę latte, ryzykujesz nagłe podniesienie poziomu cukru we krwi i powstanie hiperglikemii. Chorując na cukrzycę, musisz zrezygnować z tego typu dodatków do kawy.

Kawa indeks glikemiczny

Bardzo dobrą wiadomością jest fakt, że zwykła czarna kawa ma zerowy indeks glikemiczny. Oznacza to, że jej picie nie podniesie nagle poziomu cukru, dlatego diabetycy mogą ją bezpiecznie spożywać, bez obaw o swój organizm. Należy pamiętać, że dodawanie do kawy mleka i substancji słodzących znacząco zmienia sytuację, podwyższając indeks glikemiczny takiego napoju.

Zalety kawy dla cukrzyka

Kawa składa się z kilkuset związków chemicznych, a wiele z nich korzystnie wpływa na zdrowie ludzi z cukrzycą. Najczęściej przywoływaną substancją w kontekście kawy jest bez wątpienia kofeina. Wpływa ona na metabolizm, działa pobudzająco i podwyższa ciśnienie krwi. Jednak dla pacjentów z niedoborem insuliny to nie kofeina jest najważniejsza w kawie.

Reklama

Kawa na cukrzycę

Kawa jest bardzo bogata w antyoksydanty, czyli polifenole. W ich skład wchodzi niezwykle ważny kwas chlorogenowy, który reguluje wchłanianie glukozy. Dodatkowo kawa wpływa na obniżenie produkcji cytokin, które wywołują cukrzycę. Dlatego codzienne spożywanie trzech filiżanek tego aromatycznego napoju jest niezawodnym sposobem na to, żeby zatrzymać cukrzycę typu 2.

Co pić przy cukrzycy typu 2

Badacze zajmujący się cukrzycą przyglądają się wielu napojom pod kątem mierzenia ich skuteczności dla regulacji poziomu glukozy. Kawa dzięki swojemu zerowemu indeksowi glikemicznemu i zawartości kwasu chlorogenowego, stanowi jeden z produktów najbardziej zalecanych dla cukrzyków. Nie można jednak cały dzień pić wyłącznie kawy. Jakie inne napoje możesz przyjmować, bez obawy o ryzyko nagłego skoku cukru?

Co można pić przy cukrzycy?

Zmagając się z cukrzycą, należy przede wszystkim unikać wszystkich napojów, które składają się z dużej ilości węglowodanów. Spożywanie mocno słodzonych, wysokokalorycznych produktów o wysokich indeksie glikemicznym, wywoła groźne dla zdrowia skutki. Pamiętaj, że jako diabetyk musisz zwracać szczególną uwagę na to co jesz i pijesz. Dokładnie czytaj informacje o tym, z czego składa się dany produkt, aby uniknąć przykrej niespodzianki.

Pij dużo wody

Na pewno nie jest dla ciebie zaskoczeniem, że picie wody to najbezpieczniejszy wybór w przypadku zmagań z cukrzycą. Czysta woda nie zawiera żadnych węglowodanów, dzięki temu jest całkowicie bezpieczna i nie powoduje skoków glukozy. Dobre nawodnienie jest niezbędne, żeby zachować dobre zdrowie. Regularne picie wody zmniejsza ryzyko zachorowania i rozwoju niektórych groźnych chorób. Najlepiej jest pić co najmniej dwa litry wody każdego dnia.

Sklepy bardzo często oferują rozmaite rodzaje wód smakowych. Na etykietach wielu z nich znajdziesz informacje o niskiej zawartości cukru. Mimo to lepiej zachować ostrożność. Nawet delikatnie słodzony napój może zwiększyć ryzyko hiperglikemii, dlatego wybieraj raczej czystą wodę.

Herbata dla cukrzyka

Picie samej wody może być nużące, dlatego warto zadbać o urozmaicenie diety. Doskonałym wyborem jest zwrócenie się w stronę herbaty. Szczególnie zielona herbata wprost obfituje w korzystne dla naszego organizmu substancje. Są wśród nich m.in. polifenole, dlatego częste spożycie herbaty jest skuteczną metodą zapobiegania cukrzycy. Zwracaj uwagę, żeby pić herbatę bez słodzenia, tak, żeby nie zwiększać jej indeksu glikemicznego.

Jakie soki pić przy cukrzycy

Diabetycy często pytają, czy bezpieczne jest dla nich picie soków owocowych. Takie napoje są przecież nie tylko bardzo smaczne, ale i pełne witamin. Niestety, są jednocześnie bogate w cukier. Nawet naturalne, świeżo wyciśnięte soki bez dodatkowych substancji słodzących mają w sobie bardzo dużo węglowodanów. Dlatego cukrzycy powinni zachować ostrożność i pić soki w niewielkich ilościach na raz, pamiętając o regularnym dokonywaniu pomiaru cukru.

Nie znaczy to jednak, że cukrzycy nie mają możliwości cieszenia się bogatymi w smak napojami. Bardzo dobrą alternatywą okazują się dostępne coraz częściej na rynku dietetyczne napoje smakowe. Takie produkty łączą w sobie niską zawartość kalorii i węglowodanów z bogatym smakiem. Jeżeli chcesz uprzyjemnić swoje menu, taki napój może się okazać świetnym rozwiązaniem.

Czy kawa podnosi cukier

Kawa to napój, który dla wielu stanowi podstawowy element dnia. Zawartość kofeiny sprawia, że nabieramy energii i chęci do działania. Pacjenci, u których stwierdza się cukrzycę typu 2, często zastanawiają się, jak będzie wyglądać ich dieta i czy nadal będą mogli spożywać kawę. Na szczęście, zwykła czarna kawa ma zerowy indeks glikemiczny, dzięki czemu jest bezpieczna dla diabetyków. Oczywiście tylko jeżeli jej nie słodzimy. W dodatku regularne picie kawy może uchronić narażonych na cukrzycę przed wystąpieniem albo pogłębieniem się tego schorzenia.

Reklama

Jeżeli masz pytania na temat odżywiania się w cukrzycy, koniecznie skonsultuj się ze specjalistą. Dobry dietetyk na podstawie twoich badań będzie mógł ci dostarczyć spersonalizowanych treści i wyznaczyć najlepszy dla ciebie jadłospis. Możesz również czytać informacje zawarte na naszej stronie, z których dowiesz się na przykład, co jest zdrowsze, kawa rozpuszczalna czy sypana. Zwracanie uwagi na to jak się odżywiasz, znacząco pomoże ci w zmaganiach z cukrzycą.

Czy cukrzyk może pić kawę Read More »

Infekcja grzybicza jamy ustnej objawia się jasnym nalotem na języku małej dziewczynki

Domowe sposoby na gorzki smak w ustach

Zdrowie /

Nieprzyjemny posmak w ustach potrafi skutecznie zepsuć samopoczucie. Szczególnie jeżeli nie znamy jego przyczyny i nie możemy przestać się zastanawiać, skąd wzięło się to dziwne uczucie gorzkiego smaku w jamie ustnej. Okazuje się, że bardzo trudno odpowiedzieć na to pytanie, a gorzki smak w ustach może mieć bardzo wiele rozmaitych źródeł. Zidentyfikowanie genezy problemu jest niezbędne do wyleczenia tej przypadłości.

Reklama

Gorzki smak w ustach przyczyny

Dyskomfort objawiający się gorzkim, kwaśnym, a czasem nawet metalicznym posmakiem w jamie ustnej może być efektem wielu czynników. Problemy stomatologiczne, choroby układu pokarmowego, zaburzenia pracy trzustki i wątroby, a nawet niewłaściwa dieta czy przyjmowanie niektórych leków może być przyczyną gorzkiego posmaku wewnątrz jamy ustnej.

Występowanie gorzkiego smaku w ustach może być związane ze zmianami hormonalnymi, dlatego ten problem często dotyka kobiety w ciąży i te, które przechodzą menopauzę. Inną przyczyną mogą być infekcje grzybicze wewnątrz jamy ustne czy tak poważne choroby jak nowotwory gardła. Co ciekawe poczucie nieprzyjemnego posmaku w ustach może być również efektem zaburzeń układu nerwowego.

Gorzki smak w ustach co robić

Bakterie występujące w jamie ustnej są częstą przyczyną gorzkiego smaku

Najpowszechniejszym źródłem gorzkiego posmaku okazują się być dolegliwości natury stomatologicznej. Bardzo często jest to pokłosie niewystarczającej higieny jamy ustnej. Uczucie goryczy może być objawem kamienia nazębnego czy stanów zapalnych. Metaliczny posmak nierzadko okazuje się być wywołany paradontozą i krwawieniem z dziąseł.

Właściwa higiena jamy ustnej to pierwsze co powinniśmy zrobić w przypadku stwierdzenia nieprzyjemnego posmaku w ustach. Jeżeli mimo regularnego szczotkowania, nitkowania i płukania jamy ustnej nie odnotujemy poprawy, niezbędna jest wizyta u dentysty. Jeżeli stomatolog nie stwierdzi żadnych nieprawidłowości, należy udać się do lekarza rodzinnego, w celu znalezienia przyczyny problemu. Gorzki smak w ustach może mieć bowiem wynikiem całej gamy chorób i dolegliwości.

Jak zlikwidować gorzki smak w ustach

Gorycz w ustach w wielu przypadkach jest związana z niedoborem śliny. Bez niej grzyby oraz bakterie znajdujące się na języku mogą się intensywnie rozwijać i prowadzić do zaburzeń smaku. Zlikwidowanie suchości w jamie ustnej to często najlepsza droga do przywrócenia komfortu. W tym celu warto żuć gumę, która reguluje poziom pH i znacznie zwiększa tempo produkcji śliny.

Zdarza się, że gorzki posmak w ustach jest symptomem schorzenia nazywanego zespołem pieczenia jamy ustnej. To choroba objawiająca się uszkodzeniem błony śluzowej w przełyku, wywołująca pieczenie, a nawet ból. Jej przyczyny są często trudne do zidentyfikowania, u niektórych pacjentów prowadzą do niej schorzenia takie jak cukrzyca, czy niedoczynność tarczycy, kiedy indziej to efekt problemów natury psychologicznej, depresji i lęków.

Jak zlikwidować kwaśny posmak w ustach

Zaburzenia smaku objawiające się poczuciem goryczy czy kwaśności w ustach mogą pochodzić z żołądka. Mowa tutaj o rozmaitych dolegliwościach układu pokarmowego takich jak wrzody czy refluks przełyku. Pacjenci z refluksem bardzo często czują kwaśny posmak wewnątrz jamy ustnej w wyniku cofania się treści żołądkowej do przełyku. Podobnie może wyglądać sytuacja u osób z nadkwasotą, nadmiar kwasu może być odczuwany jako niemiły smak wewnątrz ust.

Nie tylko poważne dolegliwości takie jak choroba wrzodowa mogą sprawiać dyskomfort i wpływać na odczuwany smak w ustach. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy może być na przykład zgaga. Zwracanie uwagi na dietę, unikanie tłustych, ciężkostrawnych i pikantnych potraw może wystarczyć, żeby pozbyć się gorzkiego smaku w ustach. Posmak może występować także przy dużym spożyciu cukru. Ograniczenie słodyczy pomoże w wyeliminowaniu tej przypadłości.

Reklama

Gorzki posmak w ustach wątroba

Nieprzyjemny posmak i uczucie goryczy bardzo często doskwiera osobom cierpiącym na schorzenia wątrobowe. Niejednokrotnie gorzki smak w ustach pojawia się chwilę po jedzeniu. To niechybny znak, że wątroba nie nadąża z trawieniem i filtrowaniem toksyn z organizmu. Często jest to związane z dodatkowymi schorzeniami jak marskość wątroby czy zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Bardzo ważne jest, aby na bieżąco kontrolować sytuację i od razu zwracać uwagę na niepokojące objawy. Zaniedbanie dolegliwości wątrobowych może mieć nieprzyjemne skutki zdrowotne. Jeżeli mimo zmiany diety na bardziej lekkostrawną, naszym posiłkom w dalszym ciągu towarzyszy gorycz i suchość w ustach, należy czym prędzej działać. Dobrym rozwiązaniem mogą okazać się zioła na wątrobę i trzustkę, które wesprą pracę organizmu.

Helicobacter pylori gorzki smak w ustach

Jedną z przyczyn gorzkiego smaku może być zakażenie się bakterią helicobacter pylori

Niekiedy gorycz w ustach jest objawem zakażenia bakterią helicobacter pylori. To powszechnie występujący pasożyt układu pokarmowego, którego nosicielem może być nawet co drugi człowiek. Helicobacter wędruje od jamy ustnej, aż do dwunastnicy najczęściej zalegając wewnątrz żołądka. Niewłaściwa higiena to najczęstsza przyczyna zakażenia bakterią. Dokładne mycie rąk, sztućców i spożywanych na surowo warzyw oraz owoców może znacząco pomóc w zabezpieczeniu się przed zarażeniem.

Objawy spowodowane zakażeniem heliobacterem pylori obejmują wiele zaburzeń pracy układu pokarmowego. Częste odbijanie, mdłości, uczucie pełności w żołądku i dziwny smak w ustach, bardzo często naprowadzają lekarza na podejrzenie zakażenia pasożytem. Zastosowanie odpowiedniego antybiotyku pozwala uporać się z bakterią.

Kwaśny smak w ustach

U wielu pacjentów odczuwanie nieprzyjemnego, kwaśnego posmaku na języku bywa związane z niewłaściwą pracą nerek. To może być skutek mocznicy albo kamicy nerkowej. W przebiegu tych chorób mogą pojawiać się dodatkowo nudności, zaburzenia rytmu serca i problemy przy oddawaniu moczu. Na wsparcie układu wydalniczego oraz oczyszczenie nerek z toksyn warto stosować herbatki moczopędne o sprawdzonym i łagodnym działaniu.

Za niestandardowy smak wewnątrz jamy ustnej często odpowiada zapalenie migdałków albo zapalenie zatok. Temu drugiemu schorzeniu towarzyszy często gęsta, zatykająca nos wydzielina o intensywnej barwie. Jeżeli smak, który czujemy na powierzchni języka, przypomina ser pleśniowy, to świadczy z dużym prawdopodobieństwem o problemach z migdałkami. Niezbędna jest wówczas konsultacja z lekarzem laryngologiem.

Gorzki posmak w ustach w ciąży

Kobiety w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, bardzo często zmagają się z nieprzyjemnym posmakiem. To zjawisko całkowicie naturalne i niegroźne. Zmiany hormonalne wpływają na pracę kubków smakowych i powodują różnice w odczuwaniu zmysłu smaku. Dobrze znane potrawy mogą nagle zacząć smakować gorzko, albo mieć metaliczny czy nazbyt słony posmak. Sytuacja zwykle wraca do normy w ostatnim trymestrze, albo tuż po porodzie.

Podobne zmiany na tle hormonalnym mogą dotykać kobiety, które przechodzą menopauzę. Niedobór estrogenu bardzo często wywołuje wspomniany już zespół pieczenia jamy ustnej. Wiąże się to z goryczą w ustach od razu po przebudzeniu i pieczeniem podobnym do zgagi. Jeżeli po dłuższym czasie problem nie ustąpi samoistnie, warto skonsultować się ze specjalistą, żeby sprawdzić, czy za gorzkim posmakiem w ustach nie stoją jakieś dodatkowe przyczyny.

Jak zlikwidować niesmak w ustach

Gorzki smak w ustach może mieć bardzo wiele przyczyn. Choroby układu pokarmowego, wydalniczego, problemy natury stomatologicznej, zmiany hormonalne, zażywane leki, nieodpowiednia dieta, a nawet palenie papierosów i picie alkoholu może prowadzić do nieprzyjemnego smaku wewnątrz ust.

Niekiedy wystarczy zwykłe żucie gumy, które zwiększając produkcję śliny, wyeliminuje drobnoustroje wywołujące posmak. Polecanym sposobem jest też płukanie ust wystudzonym naparem z suszonej szałwii. Jeżeli te metody zawodzą, potrzebna jest dokładna diagnostyka, żeby znaleźć chorobę, która występuje w organizmie i powoduje gorzki posmak.

Reklama

W zdecydowanej większości przypadków gorzki posmak w ustach jest wynikiem niewłaściwej higieny jamy ustnej i rozwijających się schorzeń stomatologicznych. Należy pamiętać o myciu zębów co najmniej 2 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku. Nie można przy tym zapominać o języku, to na jego powierzchni najczęściej rozwijają się bakterie wywołujące przykry posmak. Ograniczenie spożycia cukru, nitkowanie zębów oraz dbanie o stan dziąseł to najlepszy sposób na to, żeby pozbyć się gorzkiego smaku w ustach. Jeżeli problem nie ustępuje, zwróć się do swojego lekarza rodzinnego, w celu podjęcia dalszych kroków.

Domowe sposoby na gorzki smak w ustach Read More »