Zdrowie

Cofanie się treści żołądkowej, nadmierne wydzielanie kwasu przez żołądek, pieczenie i ból w klatce piersiowej świadczyć mogą o pojawieniu się choroby refluksowej przełyku. Nie warto bagatelizować problemu, który się pojawia. Wizyty u lekarza to konieczność podczas leczenia refluksu, jednak warto znać domowe techniki, które sprawdzają się zawsze!

Reklama

Czym jest refluks?

Refluks to nic innego, jak szereg objawów, które występują w organizmie człowieka przez niedomykanie się dolnego zwieracza przełyku, bądź powstanie przepukliny wślizgowej rozworu przełykowego. Jest to przypadłość polegająca na cofaniu się treści pokarmowej z żołądka do przełyku, co spowodować może ogrom negatywnych następstw.

Objawy refluksu żołądkowo-przełykowego

W przypadku, gdy dolny zwieracz przełyku przestaje funkcjonować prawidłowo, organizm wykazuje szereg objawów, które świadczą o tym, iż konieczna jest konsultacja z lekarzem oraz zmiana stylu życia. Symptomy, które mogą świadczyć, że dopadł Cię refluks żołądkowo-przełykowy, to:zgaga;cofanie się treści żołądkowej; nieustający posmak kwasu żołądkowego w jamie ustnej; bóle w klatce piersiowej, uczucie pieczenia;kaszel; chrypa; odbijanie się, czkawka.

Co jest dobre na refluks?

Dolegliwości związane ze złym funkcjonowaniem dolnego zwieracza przełyku nie są przyjemne. Szczególnie uciążliwe może być wydzielanie się soku żołądkowego, który cofa się do górnego przewodu pokarmowego i zostawia po sobie smak kwasów, uczucie pieczenia w klatce piersiowej, czy też zgagi. Aby pozbyć się refluksu, należy poznać przyczyny jego powstania. Może być to nieodpowiedni tryb życia, zła dieta, zwiększenie masy ciała, czy też zbyt duża ilość stresu. Konieczna jest zatem natychmiastowa reakcja i konsultacja lekarska, bowiem jednym z powikłań jest zwężenie przełyku, które potrafi być niebezpieczne dla zdrowia.

Co pomaga na refluks?

Choroba refluksowa przełyku potrafi utrudniać normalne funkcjonowanie, bowiem nadmierne wydzielanie kwasów żołądkowych, które przenikają do górnej części przewodu pokarmowego, prowadzić może także do wymiotów i problemów z oddychaniem. Warto skorzystać z pomocy lekarskiej, bowiem konieczne są odpowiednie badania, na których podstawie lekarz będzie mógł dobrać leki, a także zlecić zmianę nawyków żywieniowych. Leczenie to podstawa, jednakże warto znać także domowe sposoby na zgagę i refluks, które są nieprzyjemne, a także mogą być niebezpieczne dla zdrowia.

Reklama

Domowe sposoby na zgagę i refluks

Aby zredukować objawy refluksu, należy wykonać badania i poznać przyczyny dolegliwości. Oprócz stosowania odpowiednich leków nie należy unikać domowych sposobów, które są stosowane od dawien dawna, ponieważ są skuteczne i wspomagają leczenie farmakologiczne. Zgaga dopada każdego, kto nie stosuje odpowiedniej diety przystosowanej do kondycji swojego żołądka. Konieczne jest odstawienie tłustego jedzenia, a posiłki należy jeść regularnie. Częściej, a mniej – lepiej ograniczyć i nie nakładać większych porcji posiłków. Ostatni z nich natomiast powinien być spożywany 3 godziny przed snem.

Wskazane jest zrezygnować z pozycji leżącej tuż po posiłku, bowiem to również przyczynia się do powstawania zgagi, jak i refluksu. Zgaga najczęściej pojawia się w przypadku stosowania tłustego jedzenia, które dla niektórych osób jest zbyt ciężkie do przetrawienia. Unikanie niezdrowych pokarmów pomaga w leczeniu i nie wspomaga rozwoju niektórych dolegliwości. Istnieje także konieczność rezygnacji z napojów gazowanych i alkoholu, a także palenia papierosów, bowiem nie wpływają one korzystnie na pracę żołądka. Redukcję zgagi można także osiągnąć za pomocą mleka! Wystarczy wypić jego szklankę, aby zmniejszyć nieco pieczenie w przełyku i rozstroje żołądka.

Co na refluks – leczenie domowe

Refluks żołądkowo-przełykowy bywa wyjątkowo dokuczliwy, dlatego, aby zredukować objawy, stosuje się różnego rodzaju leki. U niektórych wystarczą inhibitory pompy protonowej, które powodują, iż kwas żołądkowy nie cofa się do przełyku. Sprawdź najnowsze informacje dotyczące wspomagania leczenia, by móc wykorzystać sprawdzone metody, które będą bezpieczne dla Twojego żołądka, jak i całego organizmu. Spożywanie odpowiedniego pokarmu, jak i zrezygnowanie z niebezpiecznych dla zdrowia używek, takich jak palenie, picie alkoholu lub kawy, to podstawa.

Jak wyleczyć refluks domowymi sposobami?

Z refluksem mają do czynienia także kobiety w ciąży. Nie powinien nikogo dziwić ten fakt, bowiem zdrowie każdego człowieka potrafi sprawiać problemy, dlatego świetnie się sprawdzą produkty, które pomogą Ci zredukować objawy choroby. Odpowiednia dieta jest podstawą, jednakże powinno się włączyć do niej różnego rodzaju zioła, które wystarczy stosować jako dodatek do posiłku. Produkty, które posiadają właściwości mogące się pozbyć dolegliwości żołądkowych, to mięta, rumianek, siemię lniane, a także migdały! Są stosowane one na zgagę, a także poleca się je dla osób, które męczą wymioty. Zaburzenia i ból mogą wystąpić nie tylko w ciąży, bowiem niezależnie od wieku pacjentów, zdarzają się osoby, którym dokucza owo schorzenie niezależnie od diety, czy też rodzaju spożywanych potraw i produktów w ciągu dnia. Ważną kwestią jest zatem, aby poznać, co jest przyczyną dolegliwości, jakie spotyka się przy refluksie.

Refluks u niemowląt

Choroba refluksowa przełyku może wystąpić także u niemowląt. Informacje na podstawie danych zebranych na przestrzeni lat pozwalają na stwierdzenie, co powoduje najczęściej takie symptomy u dziecka. Ma to związek z rozwijającym się dopiero przełykiem, lecz wpływa na to także spożywanie pokarmu w pośpiechu. Nie sprzyja temu także jedzenie w pozycji leżącej, która u dziecka jest czymś normalnym, jeśli chodzi o posiłki.

Objawy refluksu u niemowlaka

Ryzyko wystąpienia refluksu i zgagi u dziecka jest ogromne, poznaj zatem czynniki, które je wywołują, by móc dokonać odpowiednich zmian w całościowym przebiegu jego rozwoju. Koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą, który pomoże w diagnostyce choroby. Zobacz, co wywołuje refluks u Twojego dziecka, aby móc podjąć działania. Może być to częściej pojawiająca się odmowa posiłków, co skutkuje nieodpowiednim przyrostem masy ciała. Nieodpowiednio rozwinięty przełyk powoduje problemy z przełykaniem, a także objawia się drażliwością i odchylaniem główki przez dziecko w trakcie karmienia. Podobne zmiany można zauważyć, jeśli mowa jest o symptomie, jakim jest zgaga. Jest to spowodowane również bólem gardła, który może wystąpić w pewnych przypadkach.

Reklama

Domowe sposoby na refluks u dziecka

W przypadku, gdy Twoje dziecko ma zgagę, lepiej nie tracić czasu i zacząć stosowanie produktów, które redukują odczucia związane z chorobą. W tym celu zaleca się stosowanie metod, które będą bezpieczne dla organizmu Twojego malucha. Ważne jest znalezienie odpowiedniej pozycji karmienia i masowanie brzucha dziecka kilka razy dziennie. Jeśli jest ono w odpowiednim wieku, możesz wzbogacić jego dietę o różnego rodzaju napary z ziół. Należą one do bezpiecznych sposobów, które mają działanie zobojętniające dla żołądka. Redukuje to także częstotliwość występowania problemów w żołądku.

Choroba refluksowa przeyłyku – naturalne sposoby

Jeśli dopada Cię często zgaga, sprawdź, co możesz stosować oprócz leków. Lekarze rodzinni udzielają porady, na czym polega i jak działa refluks, lecz to dietetyk powinien polecić Ci odpowiednie artykuły, jak i potrawy, dzięki czemu Twoja dieta będzie wzbogacona o warzywa, owoce i zdrowe posiłki. Zanim jednak otrzymasz odpowiednią pomoc, będziesz zmuszony do wykonania badań, takich jak gastroskopia. Jest to badanie, w którego czasie badany jest Twój żołądek i praca jego funkcji. Wraz ze zgagą może pojawić się wyższe ciśnienie w organizmie, a nawet pogorszyć się praca serca. Stosuj więc zatem leki, lecz nie tylko – najprostsze sposoby postępowania przynoszą ulgę i pomogą uniknąć nieprzyjemnych czynników związanych z chorobą w przyszłości.

Zioła na refluks gardłowo krtaniowy

Jeśli chcesz znaleźć odpowiedni sposób na zgagę, który wspomoże działanie leków — w swojej diecie powinieneś zacząć stosować zioła na nadkwasotę żołądka. Siemię lniane, rumianek, a także lukrecja pomogą rozwiązać problem. Twój posiłek nie powinien zawierać tłustych i smażonych produktów, bowiem nasilają one niestrawność i mogą powodować krwawienie. Nie należy rezygnować z picia dużych ilości wody, z diety powinny jednak zniknąć napoje gazowane i alkohol.

Domowe sposoby na refluks żołądka

Układ pokarmowy wymaga odpowiedniego traktowania, dlatego polecane jest ograniczenie pewnych artykułów, zwłaszcza tych, które zawierają niebezpieczne składniki dla Twojego organizmu. Kawa czy czekolada powinny zniknąć z Twojego jadłospisu. Należy jeść dużo warzyw, a unikać owoców, przede wszystkim tych, które są cytrusowe.

Reklama

Refluks przełyku domowe sposoby

Chorobie refluksowej sprzyja także stres, a jest on szczególnie niebezpieczny dla kobiet, które oczekują przyjścia na świat dziecka. Należy pamiętać o swoim zdrowiu i dbać o nie, aby uniknąć ryzyka różnego rodzaju chorób. Otyłość także nie wpływa korzystnie na zdrowie każdego, dlatego ogranicz tłuste i ostre jedzenie, a także pieczywo. Osoby dorosłe powinny pamiętać, jak ważne jest regularne badanie się. Nie bagatelizuj własnego organizmu, w szczególności, jeśli dopadają Cię częste bóle mięśnia pod mostkiem, bowiem mogą oznaczać one pozaprzełykowe przypadłości refluksowe.

Biegunka może być niebezpieczna nawet dla osób dorosłych, jednak skrajnie niebezpieczna może okazać się dla najmłodszych, w tym dla niemowlaków. Co warto wiedzieć o biegunce, co na nią podawać, ale także czym różni się biegunka u dziecka karmionego mlekiem modyfikowanym od dziecka karmionego piersią – na te, i inne pytania dotyczące biegunki odpowiemy w dzisiejszym artykule.

Reklama

Stolec – to on informuje nas o stanie zdrowia dziecka

Dziecko, w tym niemowlak, nie poinformuje nas o tym, że w jego organizmie dzieje się coś złego. Sam płacz natomiast wcale nie musi spowodowany być bólem czy dyskomfortem, dlatego czasem trudno ocenić, czy z dzieckiem dzieje się coś złego. Prawdziwym źródłem informacji o tym będzie jednak m.in. jego stolec – warto go obserwować, gdy interesuje nas stan zdrowia dziecka lub już martwimy się czymś konkretnym.

Dziecko karmione piersią a biegunka

Jeżeli dziecko karmione jest piersią, to jego stolec będzie wyglądał zupełnie inaczej pod kątem konsystencji, niż stolec dziecka karmionego czy to pokarmami stałymi, czy to mlekiem modyfikowanym. Olbrzymie znacznie będzie miała tutaj jego konsystencja. Z racji tego, że dziecko karmione jest płynem, jego stolec zawsze będzie rzadki, a jednocześnie trudno będzie rozróżnić jego konsystencję w przypadku, gdy ma ono biegunkę, od sytuacji, gdy ona nie występuje.

Dlatego właśnie w przypadku dzieci karmionych piersią, należy zwracać uwagę nie tyle na konsystencję stolca, na ilość wypróżnień w trakcie jednej doby. Należy jednak pamiętać, że i ona jest większa, niż u dzieci karmionych czy to mlekiem modyfikowanym, czy pokarmami stałymi, i u zdrowego dziecka może dochodzić nawet do 10 wypróżnień na dobę, jeżeli jest ono karmione piersią. Jeżeli jednak jest ich już więcej – wtedy jest to biegunka u niemowlaka.

Rozpoznawanie biegunki u dziecka karmionego piersią

Rozpoznanie biegunki u dziecka karmionego piersią nie jest łatwe, dlatego warto zwracać uwagę na inne, istotne objawy, które mogą wskazywać na to, że nasze dziecko boryka się właśnie z biegunką. Po pierwsze, warto zwrócić uwagę na stolec dziecka – to, co opisywaliśmy już wcześniej. Stolec będzie i w tym przypadku prawdziwym źródłem informacji dla nas, jako rodziców. W przypadku dziecka, które karmione jest piersią, standardowo stolec powinien być niemal bezzapachowy. Jeżeli jednak jest inaczej, a stolec ma nawet naprawdę ostry i intensywny zapach, może to wskazywać, że dziecko ma problem z biegunką.

Wzdęty brzuszek, płaczliwości, gorączka lub stan podgorączkowy – to kolejne objawy, na które warto zwracać uwagę. Jeżeli ilość stolców zbliża się do 10 na dobę, a ich zapach wydaje nam się niepokojący, warto sprawdzić m.in. brzuszek dziecka, ale również temperaturę jego ciała.

To, co od początku powinno skłonić nas do skontaktowania się z lekarzem, jest pojawianie się krwi w stolcu dziecka. W tym wypadku konsultacja jest konieczna, nawet w przypadku, gdy nie obserwujemy innych objawów, w tym przypadku związanych stricte z biegunką.

Biegunka u dziecka karmionego mlekiem modyfikowanym

W tym przypadku ilość stolców oddawanych przez dziecko znacząco spada względem momentu karmienia piersią, nawet do około 3 na dobę. Jeżeli ilość ta mocno wzrośnie, a jednocześnie konsystencja stolca będzie bardziej rzadka, dziecko może mieć właśnie problem z biegunką. Widać więc, że ilość stolców, która u dziecka karmionego piersią będzie absolutnie normalna, będzie już naprawdę niepokojąca w przypadku dziecka, które albo karmione jest mlekiem modyfikowanym, albo już stałymi produktami.

W przypadku dzieci karmionych mlekiem modyfikowanym, jednym z problemów może być konkretna mieszanka, a konkretnie alergia na nią. Jeżeli więc biegunka pojawi się w momencie, gdy dziecko zaczyna otrzymywać inne mleko modyfikowane, należy (o ile to możliwe) wrócić do poprzedniej mieszanki, obserwować, czy problem nadal się pojawia, a następnie jeszcze raz spróbować nowej mieszanki – koniecznie jest sprawdzenie, czy biegunka znów się pojawi, czy też nie.

Inne przyczyny biegunki u dziecka

Powodów biegunki może być bardzo wiele. Może być ona spowodowana przez zatrucie pokarmowe, ale również przez wirusy, bakterie czy nawet pasożyty. Oczywiście, problemem może być również alergia, i to nie tylko na konkretną mieszankę mleka modyfikowanego.

Jeżeli to alergia lub nietolerancja jest powodem biegunki, ich obserwacja jest naprawdę prosta. Wystarczy odczekać jakiś czas (biegunka powinna ustępować), a następnie warto jeszcze raz podać dziecku produkt, który był podawany wcześniej, przed pojawianiem się biegunki. Jej nawrót jest dla nas doskonałą informacją, że to właśnie alergie i nietolerancje mogą być problemem, który dotyczy naszego dziecka.

Reklama

Co podać na biegunkę u dziecka i niemowlaka?

Jeżeli dziecko ma biegunkę, powinniśmy w pierwszej kolejności zadbać o jego odpowiednie nawodnienie, i niedoprowadzenie do odwodnienia się organizmu. Dziecko, jeżeli ma mniej, niż 6 miesięcy, nie powinno być nawadniane ani wodą, ani herbatkami, ale jedynie mlekiem matki. Warto często przerywać karmienie i karmić dziecko po trochę, bo gdy dziecko zaczyna ssać pokarm matki, wtedy jest on – na samym początku – bardziej wodnisty, dzięki czemu będzie lepiej nawadniał organizm danego dziecka.

Jeżeli dziecko ma jednak więcej, niż 6 miesięcy, warto podawać mu wodę, herbatki (oczywiście odpowiednio lekkie), ale również elektrolity odpowiednie dla dzieci w takim wieku.

Wielu specjalistów poleca również stosować suplementy probiotyczne w trakcie biegunki, gdyż może ona doprowadzić do tego, że mikroflora jelitowa dziecka ucierpi właśnie podczas biegunki.

Wyróżniamy kilka rodzajów grzybic – wśród nich jest grzybica ogólnoustrojowa, inaczej kandydoza lub drożdżyca, która jest bardzo niebezpieczna. Ma związek ze zbyt dużą obecnością i rozwojem drożdżaków z rodzaju Candida, zazwyczaj jest to Candida albicans. Najczęściej zmagają się z nią osoby, które stosują przewlekłe antybiotyki, ale warto wiedzieć, że na grzybicę ogólnoustrojową bardziej narażone są osoby z obniżoną odpornością. Należy też podkreślić, że grzybica ogólnoustrojowa często nie daje żadnych objawów przez długi czas lub też są one nietypowe.

Reklama

Jakie są przyczyny zagrzybienia organizmu?

Chociaż mogłoby się wydawać, że grzyby i inne mikroorganizmy znajdujące się w jelitach są niebezpieczne, to jest zupełnie na odwrót. Dotyczy to jednak jedynie zdrowych organizmów – wspomniane grzyby z rodzaju Candida albicans spełniają mnóstwo ważnych funkcji i jeśli nie jest ich za dużo, to nie stanowią żadnego zagrożenia dla zdrowia. W sytuacji jednak gdy dochodzi do zachwiania naturalnej równowagi mikrobiologicznej, co jest spowodowane mniejszą ilością i jakością bakterii kwasu mlekowego, drożdżaki w jelitach szybko i nadmiernie się namnażają i wtedy powstaje poważny problem, bowiem zaczynają one wydzielać szkodliwe produkty uboczne, czyli mytoksyny mogące być przyczyną wielu schorzeń. Wśród czynników mogących przyczynić się do rozwoju grzybicy należy wymienić:

• Stosowanie antybiotyków bez probiotyków;
• choroby związane z zaburzeniami układu odpornościowego – np. białaczka lub AIDS;
• osłabienie odporności organizmu w wyniku nowotworu;
• zaburzenia hormonalne;
• cukrzyca;
• chemioterapia, radioterapia i transplantacja;
• przewlekły stres;
• niezdrowe odżywianie;
• nadużywanie alkoholu;
• przemęczenie.

Jakie są etapy rozwoju drożdżaków?

Drożdżaki Candida albicans najpierw atakują jelito grubo. Wtedy właśnie zaczynają pojawiać się takie objawy jak m.in. wzdęcia, bóle brzucha, czy chociażby nieprzyjemny zapach z ust. Często występującym objawem jest też silny pociąg do słodyczy. Grzybica najczęściej rozwija się w przewodzie pokarmowym, ale może również zająć jamę pochwy, zatoki, czy jamę ustną. Wtedy dołączają inne nieswoiste objawy takie jak np. zajady, brak siły do działania, przewlekłe stany zapalne oraz bóle kostno-stawowe.

Gdy nie zostanie podjęte leczenie, to drożdżaki nadal się rozwijają, przez co powstaje więcej toksyn, a organizm zostaje poważnie zatruty. Na tym etapie nierzadko występują objawy neurologiczne, do których zaliczamy m.in. agresję, bezdech senny, czy stany lękowe. Następnie dochodzi do zaburzeń w funkcjonowaniu narządów i mogą pojawić się takie objawy jak: zaburzenia hormonalne, spadek libido, próchnica zębów, cukrzyca, czy nawet stwardnienie rozsiane. Zazwyczaj właśnie wtedy chorzy udają się do lekarza i często muszą być kontrolą nawet kilku specjalistów.

Jakie są objawy grzybicy ogólnoustrojowej?

Objawy zagrzybienia organizmu nie są charakterystyczne. Występują one również w przebiegu wielu innych chorób, dlatego zazwyczaj ta choroba diagnozowana jest w zaawansowanym stadium, co ma ogromny wpływ m.in. na efekty leczenia. Wśród najczęściej występujących symptomów przy grzybicy ogólnoustrojowej warto wymienić:

• Objawy ze strony przewodu pokarmowego – m.in. biegunki, zaparcia i wzdęcia,
• brzydki zapach z ust,
• osłabienie organizmu,
• częsta senność,
• nawracające bóle głowy,
• problemy z koncentracją,
• bóle stawów,
• brak energii,
• częste infekcje,
• objawy alergii,
• złe samopoczucie,
• zespół jelita drażliwego,
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Wymienione powyżej objawy są spowodowane toksynami, które wytwarzają grzyby. One natomiast zaburzają prawidłowe funkcjonowanie narządów.

Jak można wykryć zagrzybiony organizm?

W przypadku gdy pojawiły się u nas niepokojące objawy, o których wspomnieliśmy powyżej, to należy najpierw udać się do lekarza. Tych objawów jest naprawdę wiele i występują one w przebiegu różnych chorób, dlatego też nie możemy samodzielnie stawiać diagnozy. Specjalista przeprowadzi dokładny wywiad oraz zleci wykonanie badania krwi, dzięki jego wynikom będzie mógł określić, w jakiej kondycji jest nasz organizmu.

Reklama

W niektórych przypadkach niezbędne może być również wykonanie innych badań, co wynika z tego, że grzybica ogólnoustrojowa jest stosunkowo trudna do wykrycia. Często zleca się także badanie endoskopowe, czyli kolonoskopia. Umożliwia ono wykrycie białych nalotów, które znajdują się na ścianach wewnętrznych narządów pacjenta. Podczas jego przeprowadzania pobierane są wycinki, które następnie trafiają do badania histopatologicznego. Co więcej, w diagnostyce zakażenia układu pokarmowego pomocne są również USG, RTG, czy chociażby badanie kału lub moczu.

Jakie zioła na odgrzybianie organizmu?

Grzybica ogólnoustrojowa jest wywoływana przez drożdżaka Candida albicans. Koniecznie trzeba leczyć tę chorobę, bowiem, jeśli to zaniedbamy, to grozi nam nawet sepsa, która może być zagrożeniem dla życia. Dlatego należy regularnie kontrolować stan zdrowia i gdy wystąpią niepokojące objawy, to warto udać się do lekarza, jak i kupić suplementy na odgrzybianie.

Zagrzybienie organizmu można spróbować zwalczać, stosując naturalne sposoby. Jednym z nich jest przyjmowanie ziół. Największą skutecznością odznacza się olejek z oregano, który zawiera kwasy fenolowe pomagające w usuwaniu grzybów. Poza tym ma także antyoksydanty, które pozytywnie wpływają na układ odpornościowy. Dobre zioła na odgrzybianie organizmu to również wyciąg z pestek grejpfruta, czosnek, aloes, piołun, czepota puszysta, czyli koci pazur, wrotycz, kwas kaprylowy, czy chociażby nalewka z łupin orzecha czarnego.

Od wielu lat znanym babcinym sposobem na odgrzybianie organizmu jest przyjmowanie wodorowęglanu sodu. Jest to nic innego jak soda oczyszczona, która normalizuje pH w organizmie. Wśród jej zalet warto wspomnieć też o tym, że alkalizuje mocz i działa moczopędnie, co przekłada się na szybszy proces oczyszczania organizmu.

Grzybica ogólnoustrojowa – leki bez recepty

Grzybica to jedna z najczęstszych chorób układu pokarmowego. Najczęściej dotyczy ona jamy ustnej, gardła oraz przełyku, choć niektórzy pacjenci zmagają się również z zagrzybieniem jelit, czy chociażby okolic odbytu. Zagrzybienie organizmu zazwyczaj nie jest bolesne, lecz warto wiedzieć, że może być niebezpieczne. Dlatego gdy podejrzewamy zagrzybienie organizmu, to musimy jak najszybciej działać. W aptekach znajdziemy wiele leków bez recepty do stosowanie w jamie ustnej w grzybicy układu pokarmowego. Są to wodne roztwory fioletu gencjany oraz roztwory jodu. Jednak w wielu przypadkach okazuje się, że niezbędne są preparaty na receptę np. mikonazol.

W asortymencie aptek znajdują się leki na odgrzybianie organizmu w różnej postaci. Zazwyczaj są to płukanki do jamy ustnej, ale spotykane są też żele, czy chociażby kremy, które bezpośrednio nakłada się na zmiany grzybicze. Co więcej, jeśli chodzi o osoby w ciężkim stanie, często niezbędne okazują się leki działające ogólnie, do których zaliczamy np. flukonazol.

Odgrzybianie organizmu – dieta

Jak odgrzybić organizm domowymi sposobami? Dietą! Jeśli o nią nie zadbamy, to odgrzybianie jelit, jak i całego organizmu nie przyniesie żadnych efektów. W tym celu musimy zrezygnować z wielu produktów, które są odpowiedzialne za rozwój grzybów. Należy unikać cukrów prostych, jaj, produktów z białej mąki, produktów z zawartością drożdży, mleka i przetworów mlecznych, czy chociaż wysoko przetworzonej żywności. By odgrzybić organizm, nie należy także zbyt często sięgać po słodkie owoce oraz smażone mięso, jak i oczywiście należy bezwzględnie zrezygnować z alkoholu.

Reklama

Osoby zmagające się z tą chorobą, powinny jeść przede wszystkim pieczywo żytnie i orkiszowe, makarony razowe, brązowy ryż, kwaśne owoce, świeże soki, płatki i kasze owsiane, jak i przetwory mleczne zawierające żywe kultury bakterii. Dobrym pomysłem będzie także stosowanie probiotyków, których zadaniem jest zapobieganie utracie równowagi mikroflory jelitowej.

Odpowiednia dieta w odgrzybianiu organizmu jest niezwykle istotna. Jeśli będziemy jej pilnować, to istnieje duża szansa, że pomoże to w rozwoju dobrych bakterii w jelitach. Aby tak było, to należy pamiętać o przyjmowaniu gotowych preparatów probiotycznych, jeść dużo produktów składających się z kiszonek oraz jogurtów z zawartością bakterii probiotycznych, jak i również każdego dnia jeść zalecaną porcję warzyw i kasz, które zawierają mnóstwo błonnika.

Klasterowy ból głowy, nazywany również zespołem Hortona, to silny ból zlokalizowany w okolicach oczodołu. Pojawia się zawsze po jednej stronie i zazwyczaj trwa kilka minut, choć może również 3 godziny. Gdy się pojawia, to występują także objawy wegetatywne, do których zaliczamy m.in. łzawienie, czy uczucie zatkania nosa. Z problemem klasterowego bólu głowy zmagają się przede wszystkim osoby pomiędzy 20. a 30. rokiem życia.

Reklama

Klasterowe bóle głowy – rodzaje

Istnieją dwa rodzaje klasterowych bólów głowy. Są to m in:

Bóle epizodyczne – chorzy zmagają się z nimi każdego dnia i taki stan może trwać nawet kilka miesięcy. Są to minimum 2 klastery, które powinny być oddzielone przynajmniej dwutygodniowym okresem remisji, jak i utrzymywać się od 7 dni do roku.

Bóle przewlekłe – czas trwania ataków przekracza 3 lata, a ich okres remisji nie jest dłuższy niż 2 tygodnie; bóle często pojawiają się w nocy.

Kto choruje na Zespół Hortona?

Klasterowy ból głowy występuje znacznie rzadziej niż migrena. Według szacunków zmaga się z nimi około 0,1 populacji ogólnej. Co więcej, głównie chorują mężczyźni – nawet 4-7 razy częściej niż kobiety! To schorzenie może wystąpić w każdym wieku – także u dzieci, ale najczęściej pojawia się między 20. a 40. rokiem życia.

Ból oczodołu i głowy czy to klasterowy bólu głowy?

Klasterowe bóle głowy objawiają się przede wszystkim dolegliwościami bólowymi w oczodole i okolicy czołowo-skroniowej. Są to najsilniejsze bóle głowy według skali bólu. Pojawiają się one po jednej stronie – lewej lub prawej. Podczas takiego napadu występują również inne objawy, do których zaliczamy łzawienie oczu, opuchnięte powieki, obrzęk błony śluzowej nosa, czy chociażby potliwości twarzy. Bardzo często napady bólu pojawiają się o tej samej porze roku i dnia. Najczęściej są niezwykle silne i promieniują aż do szczęki. W większości przypadków są one epizodyczne, choć warto wiedzieć, że niektórzy zmagają się z nim przewlekłe – każdego dnia, przez długie lata.

Ból głowy w nocy – objawy klasterowego bólu głowy

Ten rodzaj bólu jest dość charakterystyczny, dlatego postawienie diagnozy nie sprawia większych problemów. Bóle mogą pojawiać się z różną częstotliwością – raz, czy nawet kilkadziesiąt razy w ciągu dnia. Nierzadko występują one w nocy podczas snu.

Przyczyny klasterowego bólu głowy – czego unikać?

Gdy osoba chora zmaga się z klasterowym bólem głowy, to zazwyczaj zachowuje się nieco dziwnie – m.in. jest bardzo pobudzona ruchowo. Co więcej, należy również wiedzieć, że klasterowy ból głowy można wywołać. Do czynników wpływający na wystąpienie napadu w trakcie trwającego klasteru zaliczamy:

• Alkohol,
• palenie wyrobów tytoniowych,
• nadmierny stres,
• wysokie ciśnienie tętnicze,
• przebywanie w gorącym pomieszczeniu,
• przyjmowanie preparatów powodujących uwalnianie tlenku azotu w organizmie.

Nawet 1/5 chorujących cierpi na nietypowy przebieg tej choroby. Zmagają się oni z napadowymi bólami głowy, ale ataki się nie grupują i nie tworzą się klastery. U niektórych pacjentów występują napadowe bóle głowy już od samego początku, natomiast u innych najpierw pojawia się objaw w postaci klasterów i następnie przekształca się we wtórne przewlekłe klasterowe bóle głowy.

Co należy zrobić, gdy występują objawy Zespołu Hortona?

Jeśli zmagamy się z nawracającymi bólami głowy lub ból jest nie do zniesienia, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że zmagamy się z Zespołem Hortona. W takiej sytuacji powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który przeprowadzi podstawowe badania, zleci diagnostykę obrazową, dzięki czemu będzie mógł ustalić rozpoznanie bólu i wdrożyć właściwe leczenie.

Osoby cierpiące na bóle głowy, powinny zapisywać, kiedy i z jaką częstością pojawiają się dolegliwości bólowe. Prowadzenie tzw. dzienniczka bólu głowy jest bardzo pomocne w diagnostyce. Ważnymi informacjami są też długość trwania bólu, a także sposoby leczenia, jakie były stosowane w celu wyeliminowania bólu. To wszystko należy przekazać specjaliście, który zapewne przeprowadzi z nami dokładny wywiad – zapyta m.in. o czynniki mogące nasilać ból głowy. W ten sposób można postawić szybko prawidłową diagnozę i rozpocząć leczenie.

Jak diagnozuje się bóle głowy Hortona?

Aby móc postawić diagnozę, niezbędne jest badanie przedmiotowe i podmiotowe. Większość lekarzy jest w stanie stwierdzić klasterowe bóle głowy już na podstawie samego wywiadu z pacjentem. Chociaż warto dodać, że diagnostyka powinna być oparta także na charakterystycznym obrazie klinicznym. Możemy wymienić kilka pomocnych czynników w diagnostyce klasterowego bólu głowy takie jak m.in. zwężenie źrenicy i szpary powiekowej, zapchany nos, jednostronny ból głowy promieniujący, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek, czy pojawianie się bólu każdego dnia.

Reklama

Ból klasterowy – przyczyny

Nie istnieją silniejsze bóle głowy niż klasterowy ból głowy. Występują one epizodycznie lub przewlekłe. Nie ulega żadnym wątpliwością, że zespół Hortona bardzo utrudnia normalne funkcjonowanie, bowiem napady bólu głowy pojawiają się praktycznie każdego dnia i to nawet kilkukrotnie. Dobrą informacją natomiast jest to, że nie jest to często występujące schorzenie – dużo częściej mamy do czynienia z migrenami, czy napięciowymi bólami głowy. Jak na razie nie znamy dokładnych przyczyn klasterowego bólu głowy. Z tego też powodu tę chorobę zalicza się do idiopatycznych bólów głowy. Ustalono jedynie, że gdy dochodzi do napadu, zwiększa się stężenie neuroprzekaźników w układzie nerwowym, wśród których znajduje się histamina.

Jak zwalczyć klasterowy ból głowy?

Niestety klasterowe bóle głowy nie miną, jeśli nie wdrożymy odpowiednich metod leczenia. Leczenie klasterowego bólu głowy polega między innymi na zwalczaniu każdego napadu – np. poprzez wdychanie przez pacjenta czystego tlenu 7 l/min przez 15 minut. Pomocne mogą być również preparaty farmakologiczne np. sumatriptan, choć trzeba pamiętać, aby nie przedawkować tych leków.

Istotne jest również przerywanie klasteru. Jest to możliwe przy pomocy leków steroidowych np. metyloprednizolonu. Na początku są one podawane dożylnie, a następnie doustnie, lecz w mniejszej dawce. W leczeniu liczy się też profilaktyka – pomocna jest m.in. sól sodowa kwasu walproinowego. Natomiast u chorych, którzy są oporni na stosowane leki, zastosowanie znajduje stymulacja tylnej części podwzgórza.

Klasterowy ból głowy a leczenie operacyjne

Objawy klasterowych bólów głowy są bardzo uciążliwe, dlatego nikogo nie powinien dziwić fakt, że chorzy zastanawiają się, czy istnieją metody operacyjne. Na szczęście są takie – wykonuje je się pod kontrolą radiologiczną termokoagulacji zwoju Gessara lub poprzez przecięcie korzenia czuciowego nerwu trójdzielnego z dojścia przez tylną jamę czaszki. To skuteczny sposób wyeliminowania klasterowych bólów głowy. Trzeba jednak wiedzieć, że tego typu metody są obarczone sporym ryzykiem, o czym lekarz nas poinformuje. Podczas wykonywania takich zabiegów nierzadko dochodzi do pewnych niepowodzeń, natomiast u części pacjentów bóle mogą pozostać.

Klastrowy ból głowy – domowe sposoby na zespół Hortona

Pacjenci cierpiący na klasterowe bóle głowy zazwyczaj sięgają po leki przeciwbólowe dostępne w każdej aptece bez recepty. Niestety nie są one skuteczne – nie przynoszą praktycznie żadnej ulgi, co wynika z tego, że ten rodzaj bólu zazwyczaj nie trwa długo, a takie preparaty zaczynają działać zbyt późno. Z tego powodu najlepszym rozwiązaniem, gdy występuje klasterowy ból głowy, są inhalacje 100% tlenem. Możemy również sięgnąć po leki na receptę z grupy tryptanów, które są powszechnie stosowane przez osoby zmagające się z migreną. Niektórym pacjentom ulgę przynoszą również kompresy.

Ponadto ważne jest, aby podczas napadu bólu klasterowego:

• Uspokoić się,
• przebywać w zaciemnionym i wyciszonym pomieszczeniu,
• zrezygnować z alkoholu i papierosów.

Warto wypróbować te wszystkie metody, aby znaleźć ten najlepszy dla siebie i uwolnić się od bólu!

Reklama

Czy można uchronić się przed zachorowaniem na klasterowe bóle głowy?

Zdążyliśmy już wspomnieć, że jak dotąd nie ustalono, co jest przyczyną klasterowych bólów głowy, jak i nie wiadomo, jaki jest ich mechanizm powstawania, dlatego nie ma możliwości wyeliminowania ryzyka wystąpienia Zespołu Hortona. Wiadomo natomiast, że osoby, które niegdyś zmagały się z tego typu objawami, nie powinny sięgać po alkohol – nawet małe ilości mogą zaszkodzić.

Powiązane tematy:

• Ból głowy podczas kaszlu
• Zioła na ból głowy
• Rodzaje bólu głowy

Każda komórka ludzkiego organizmu potrzebuje stałego dostępu do tlenu. Jego brak nawet przez kilka minut może skutkować wystąpieniem nieodwracalnych zmian, a nawet prowadzić do śmierci. Tlen jest potrzebny do życia oraz do produkcji energii. Nic zatem dziwnego, że jest on powszechnie stosowany w medycynie. Niegdyś terapie tlenowe były wykonywane tylko w szpitalach, a dziś można je wykonać w wielu miejscach. W tym celu trzeba zakupić tlen inhalacyjny medyczny.

Reklama

Tlen medyczny a ludzkie zdrowie

Tlen to pierwiastek bez którego ludzkie życie jest niemożliwe. Jest on źródłem energii dla mięśni oraz mózgu każdej żywej istotny. Człowiek nie jest w stanie bez niego funkcjonować bowiem brakuje mu wówczas wigoru, energii oraz chęci po życia. Niedobór tlenu prowadzi do senności, zmęczenia oraz apatii. Gdy borykamy się z takimi dolegliwościami warto sięgnąć po tlen medyczny inhalacyjny.

Terapia tlenowa skutecznie usuwa zmęczenie, poprawia koncentrację, zmniejsza senność, a nawet poprawia elastyczność skóry. Wspomaga ona system immunologiczny oraz przyspiesza metabolizm. Odpowiednia ilość tego pierwiastka we krwi w dużym stopniu poprawia wytrzymałość organizmu oraz pomaga skutecznie walczyć ze szkodliwymi dla organizmu drobnoustrojami.

Leczenie tlenem odgrywa bardzo ważną rolę w takich dziedzinach medycznych jak: anestezjologia, reanimacja oraz chirurgia. Zastosowanie we właściwym czasie tlenoterapii pozwala uzyskać optymalne ciśnienie tlenu w ludzkich tkankach.

Tlen inhalacyjny na wyciągnięcie ręki

Niegdyś tlen medyczny był stosowany tylko w placówkach medycznych, a dziś jest powszechnie dostępny na rynku. Występuje on w ciekłej oraz sprężonej postaci.

Dziś tlen jest dostępny w wygodnych butlach wraz z inhalatorami, które ułatwiają dawkowanie oraz dają możliwość stosowania w domowym zaciszu, bez konieczności posiadania specjalistycznego sprzętu oraz wiedzy medycznej.

W ostatnim czasie dużą popularnością cieszy się tlen w puszce. Produkt ten zawiera około 95 procent skoncentrowanego tlenu. Jest on zamknięty w aluminiowym, 14 – litrowym opakowaniu, które wystarcza na wykonanie ok. 120 – 140 wdechów. Sprawdza się on doskonale wówczas, gdy osoba, która stale przyjmuje tlen musi na chwilę odejść od stałego źródła tlenu, czyli butli lub koncentratora z tlenem.

Jak stosować tlen w sprayu?

Dziś tlen w sprayu jest powszechnie dostępny w wielu sklepach internetowych. Jego podawanie nie jest trudne, ale przed zastosowaniem warto dobrze zapoznać się z instrukcją.

W celu zastosowania tlenu należy w puszcze należy umieść maskę lub rurkę z maską do dyszy, która znajduje się na górze puszki. Następnie należy założyć maskę na twarz i upewnić się, że nos i usta są zakryte a maska dobrze przylega do twarzy.

Kolejnym krokiem jest odbezpieczenie puszki za pomocą przycisku podczas wdechu, a następnie wyłączanie przycisku podczas wydechu. Czynność tę należy wykonać kilkanaście razy.

Kto powinien stosować tlen inhalacyjny?

Niedotlenienie oraz duszność to jedne z wielu wskazań do tlenoterapii. Tlen w puszce sprawdza się bowiem doskonale, zarówno w przypadku zdrowych osób, jak i tych, które przewlekle chorują. Może on być użyty w przypadku omdlenia. Szybkie dostarczenie powietrza ze zwiększonym stężeniem tlenu skutecznie pomaga odzyskiwać przytomność.

Reklama

Tlen w puszcze jest także polecany dla sportowców. Inhalacje tlenem są bardzo pomocne w przypadku zadyszki lub w przerwach między poszczególnymi treningami. Wpływają one korzystnie na samopoczucie oraz skutecznie przyspieszają proces regeneracji po wysiłku fizycznym.

Tlen w puszcze jest także przeznaczony dla kierowców, którym czasem jest trudno pokonać uczucie senności. Zwiększone stężenie tlenu we wdychanym powietrzu w dużym stopniu zmniejsza uczucie senności oraz pomaga w odbudowaniu czujności podczas prowadzenia pojazdu.

Tlen inhalacyjny pomaga się koncentrować, zatem powinni po niego sięgać uczniowie oraz studenci. Jest on potrzebny także wszystkim osobom prowadzącym siedzący tryb życia oraz tym, które często się stresują.

Wiele osób zmaga się z bólami stóp, nie do końca zdając sobie sprawę, czym spowodowane są ich dolegliwości i jak można je leczyć. Jedną z takich przypadłości jest ostroga piętowa. W dzisiejszym wpisie przedstawimy Wam charakterystykę tej dolegliwości, możliwości leczenia, a także samą profilaktykę.

Reklama

Ostroga piętowa – co to jest i jak powstaje?

Ostroga piętowa jest to zmiana zwyrodnieniowa. Najczęściej jest ona wynikiem długotrwałego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Warto w tym przypadku wiedzieć, że rola rozcięgna jest bardzo istotna, gdyż łączy ono guza kości piętowej z nasadą palców stopy. Jest to elastyczna struktura zbudowana z tkanki łącznej, która napina się i rozluźnia podczas chodzenia.

W ten sposób stopa podczas stawiania każdego kroku jest sprężysta, a sam łuk sklepienia podłużnego nie spłaszcza się. Ostroga najczęściej pojawia się w okolicy guza piętowego kości piętowej, czyli tam, gdzie leży przyczep rozcięgna podeszwowego. Tworzy ona nienaturalną narośl kostną. Warto poznać mechanizm jej powstawania.

Otóż jeżeli dojdzie do stanu zapalnego w okolicy przyczepu rozcięgna i ten stan zapalny nie będzie leczony, to w tym miejscu powstanie nadprogramowa tkanka kostna. To właśnie ostroga piętowa. Uważa się, że mikrozwapnienia, które powstają w miejscach uszkodzenia pojedynczych włókien, rozcięgna przekształcają się właśnie w ostrogę. Zatem dzieje się to na skutek odkładania się złogów wapnia dookoła przyczepu guza piętowego. Należy zdawać sobie sprawę, że nie jest to jednak przyczyna choroby, ale objaw.

Objawy i diagnoza

Objawy ostrogi piętowej są dosyć charakterystyczne, jednak bardzo często bagatelizowane. Najczęściej pojawiają się uporczywe dolegliwości bólowe, które odczuwane są w okolicach pięty. Jednak odczuwanie bólu, a także sytuacje, w których się pojawia, ulegają zmianie. Na samym początku ból pojawia się tylko w momencie dużego wysiłku.

Może pojawić się również przy unoszeniu palców stóp, jednak wraz z postępowaniem choroby, dolegliwości przyjmują charakter ciągły, a nawet spoczynkowy, czyli występuje nawet wtedy, gdy się nie ruszamy. Najczęściej można ból można zlokalizować w centralnej części pięty. Może być zarówno punktowy, jak i pulsujący. Bywa, że promieniuje na całą powierzchnię pięty.

Pacjenci opisują ból jako piekący, a nawet palący. Ból może być na tyle uciążliwy, że pacjent może mieć problemy z chodzeniem czy nawet zakładaniem butów. W takim przypadku absolutnie nie można bagatelizować tej dolegliwości i co gorsza wypracowywać nowego stylu chodzenia, gdyż może to doprowadzić do zmian zwyrodnieniowych także w kręgosłupie.

Jak wygląda ostroga piętowa?

Według lekarzy tylko 50% ostróg w piętach widocznych jest na zdjęciach RTG, a 20% osób, które posiadają ostrogę nie zdawało sobie sprawy z jej posiadania. Jak wygląda ostroga piętowa – można zobaczyć na zdjęciu RTG pod tym adresem. Haczyk widoczny na zdjęciu RTG wskazuje, że mamy do czynienia z ostrogą piętową. Wykonuje się także USG, by dobrze zlokalizować zmianę.

Reklama

Leczenie ostrogi piętowej

Jeszcze do niedawna leczenie ostrogi piętowej opierało się na operacji, jednak takie działanie wcale nie sprawiało, że dolegliwości mijały, a wręcz nasilały się, a to dlatego, że podczas operacji usuwano także unikalną tkankę tłuszczową, która amortyzuje wstrząsy. Obecnie uważa, że, że najbardziej skuteczna jest fizjoterapia, która łączy w sobie fizykoterapię i ćwiczenia kinezyterapeutyczne.

Stosuje się tutaj falę uderzeniową, która daje najlepsze efekty, choć sam zabieg może być nieco bolesny. Stosuje się także fonoforezę, czyli ultradźwięki o dużym natężeniu. Krioterapia, czyli leczenie zimnem także przynosi dobre efekty, podobnie jak magnetoterapia czy jonoforeza. Można także stosować specjalne wkładki ortopedyczne.

Choć najlepsze efekty jednak przynosi połączenie fizjoterapii z kuracją farmakologiczną. Można stosować iniekcję miejscową w postaci zastrzyków sterydowych. Ale można też podać pacjentowi niesterydowe doustne leki przeciwzapalne. Jednak przy dużym natężeniu bólu leki sterydowe są konieczne.

Profilaktyka

Leczenie ostrogi piętowej często jest bardzo trudne, czasochłonne i nie zawsze przynosi należyte efekty, dlatego tak ważna jest profilaktyka. Niewątpliwie bardzo ważne jest noszenie wygodnego obuwia, które powinno być dobrze dopasowane, ale i wyprofilowane. Zaś sama podeszwa powinna być miękka i stabilna. Na pewno należy unikać chodzenia w szpilkach, gdyż nadwyrężają one rozcięgno podeszwowe.

Niezbędne jest też utrzymanie odpowiedniej masy ciała, gdyż przy nadwadze występują duże obciążenia właśnie na pięty, a to sprzyja stanom zapalnym. Także osoby bardzo aktywne wbrew pozorom narażone są na ostrogi piętowe, a to dlatego, że ich stopy ulegają dużym obciążeniom. Zatem, aby zminimalizować ryzyko powstania tej choroby, należy pamiętać o dobrym treningu i rozciąganiu się.

Artykuł powstał na podstawie informacji z PolecanyOrtopeda.pl – konsultacje ortopedyczne – prywatnie Warszawa.

Coraz więcej osób zmaga się z alergią. Badania wykazują, że nie jest to już tylko i wyłącznie sezonowa alergia na pyłki, która uaktywnia się wiosną. Uczulać może też szereg produktów spożywczych, ale nie każdy jest tego świadomy. Warto wiedzieć, że objawy nie muszą wystąpić od razu po zjedzeniu czegoś, co powoduje alergię, ale dopiero następnego dnia, co utrudnia znalezienie alergenu.

Aby poznać źródło problemu, często konieczne jest wykonanie odpowiednich testów i zastosowanie diety eliminacyjnej. W niektórych przypadkach organizm może bardzo gwałtownie zareagować na substancję uczulającą, łącznie z wystąpieniem wstrząsu anafilaktycznego, który stanowi zagrożenie nie tylko dla zdrowia, ale też życia. Trzeba wiedzieć, jak sobie poradzić w takiej sytuacji.

Reklama

Silna reakcja alergiczna – czym się objawia i co robić?

Wstrząs anafilaktyczny to silna reakcja alergiczna, do której dochodzi na skutek użądlenia przez owada, spożycia pokarmu lub zażycia leków. Objawia się świądem, pokrzywką, spuchniętymi wargami i nabrzmiałym językiem. Często dochodzi do wystąpienia duszności, suchego kaszlu, świszczącego oddechu, kataru siennego, nudności, biegunki, bólu brzucha, pocenia się, a nawet wymiotów. Charakterystyczny jest również spadek ciśnienia tętniczego krwi, przyspieszona akcja serca oraz (w niektórych przypadkach) arytmia. Mogą pojawić się problemy z widzeniem, ból głowy. U niektórych osób dochodzi do utraty przytomności. Kluczowe jest przerwanie kontaktu z alergenem i wezwanie pogotowia ratunkowego. Wiele osób zmagających się z alergią ma przy sobie zawsze lek z adrenaliną do wstrzyknięcia w mięsień uda na wypadek wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego, który należy podać. Przy braku wymiotów wystarczy ułożenie chorego na plecach z uniesionymi kończynami dolnymi.

Reakcja uczuleniowa – jakie produkty są najbardziej problematyczne?

Kluczową kwestią w przypadku każdej alergii jest to, aby wykluczyć z diety i swojego otoczenia produkty uczulające. Najbardziej problematyczne okazują się jajka, łubin, mięczaki, mleko, musztarda, orzechy ziemne, ryby, seler, skorupiaki, soja, zboża zawierające gluten, ziarna sezamu.

Co warto jeść, aby przeciwdziałać alergii?

Natura zadbała też o produkty przeciwalergiczne, które warto regularnie spożywać, aby przeciwdziałać nieprzyjemnym objawom. Wspaniale sprawdzą się jabłka zawierające sporo kwercetyny, która wzmacnia naczynia krwionośne i błony komórkowe, wykazuje też działanie antyhistaminowe. Nieoceniona jest kurkuma, która redukuje stany zapalne w organizmie, działa antyoksydacyjnie, zmniejsza ryzyko alergii. Czosnek również przeciwdziała stanom zapalnym, działa antybakteryjnie i przeciwwirusowo. Alergiom zapobiega również cytryna i limonka oraz inne źródła naturalnej witaminy C, która uszczelnia naczynia krwionośne.

Pomocne będą dobrej jakości ryby, obfitujące w kwasy oemga-3. Znajdujące się w nich DHA EPA mają korzystny wpływ na pracę układu oddechowego, niwelują symptomy astmy. Godna polecenia będzie zielona herbata o działaniu antyoksydacyjnym, przeciwzapalnym i przeciwhistaminowym. Imbir ma właściwości przeciwalergiczne i przeciwhistaminowe, udrażnia przewód oddechowy. Warto włączyć swojej diety jarmuż, nasiona lnu, bataty. Naturalnymi środkami antyhistaminowymi są  teżananasy, cebula i ocet jabłkowy.

Skuteczne i pomocne preparaty, które pomogą w niwelowaniu skutków alergii dostępne na stronie aptekadlapacjenta.pl