Zdrowie

Coraz więcej osób zmaga się z alergią. Badania wykazują, że nie jest to już tylko i wyłącznie sezonowa alergia na pyłki, która uaktywnia się wiosną. Uczulać może też szereg produktów spożywczych, ale nie każdy jest tego świadomy. Warto wiedzieć, że objawy nie muszą wystąpić od razu po zjedzeniu czegoś, co powoduje alergię, ale dopiero następnego dnia, co utrudnia znalezienie alergenu.

Aby poznać źródło problemu, często konieczne jest wykonanie odpowiednich testów i zastosowanie diety eliminacyjnej. W niektórych przypadkach organizm może bardzo gwałtownie zareagować na substancję uczulającą, łącznie z wystąpieniem wstrząsu anafilaktycznego, który stanowi zagrożenie nie tylko dla zdrowia, ale też życia. Trzeba wiedzieć, jak sobie poradzić w takiej sytuacji.

Silna reakcja alergiczna – czym się objawia i co robić?

Wstrząs anafilaktyczny to silna reakcja alergiczna, do której dochodzi na skutek użądlenia przez owada, spożycia pokarmu lub zażycia leków. Objawia się świądem, pokrzywką, spuchniętymi wargami i nabrzmiałym językiem. Często dochodzi do wystąpienia duszności, suchego kaszlu, świszczącego oddechu, kataru siennego, nudności, biegunki, bólu brzucha, pocenia się, a nawet wymiotów. Charakterystyczny jest również spadek ciśnienia tętniczego krwi, przyspieszona akcja serca oraz (w niektórych przypadkach) arytmia. Mogą pojawić się problemy z widzeniem, ból głowy. U niektórych osób dochodzi do utraty przytomności. Kluczowe jest przerwanie kontaktu z alergenem i wezwanie pogotowia ratunkowego. Wiele osób zmagających się z alergią ma przy sobie zawsze lek z adrenaliną do wstrzyknięcia w mięsień uda na wypadek wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego, który należy podać. Przy braku wymiotów wystarczy ułożenie chorego na plecach z uniesionymi kończynami dolnymi.

Reakcja uczuleniowa – jakie produkty są najbardziej problematyczne?

Kluczową kwestią w przypadku każdej alergii jest to, aby wykluczyć z diety i swojego otoczenia produkty uczulające. Najbardziej problematyczne okazują się jajka, łubin, mięczaki, mleko, musztarda, orzechy ziemne, ryby, seler, skorupiaki, soja, zboża zawierające gluten, ziarna sezamu.

Co warto jeść, aby przeciwdziałać alergii?

Natura zadbała też o produkty przeciwalergiczne, które warto regularnie spożywać, aby przeciwdziałać nieprzyjemnym objawom. Wspaniale sprawdzą się jabłka zawierające sporo kwercetyny, która wzmacnia naczynia krwionośne i błony komórkowe, wykazuje też działanie antyhistaminowe. Nieoceniona jest kurkuma, która redukuje stany zapalne w organizmie, działa antyoksydacyjnie, zmniejsza ryzyko alergii. Czosnek również przeciwdziała stanom zapalnym, działa antybakteryjnie i przeciwwirusowo. Alergiom zapobiega również cytryna i limonka oraz inne źródła naturalnej witaminy C, która uszczelnia naczynia krwionośne.

Pomocne będą dobrej jakości ryby, obfitujące w kwasy oemga-3. Znajdujące się w nich DHA EPA mają korzystny wpływ na pracę układu oddechowego, niwelują symptomy astmy. Godna polecenia będzie zielona herbata o działaniu antyoksydacyjnym, przeciwzapalnym i przeciwhistaminowym. Imbir ma właściwości przeciwalergiczne i przeciwhistaminowe, udrażnia przewód oddechowy. Warto włączyć swojej diety jarmuż, nasiona lnu, bataty. Naturalnymi środkami antyhistaminowymi są  teżananasy, cebula i ocet jabłkowy.

Skuteczne i pomocne preparaty, które pomogą w niwelowaniu skutków alergii dostępne na stronie aptekadlapacjenta.pl

Wpływ cukru na cholesterol i zaburzenia metabolizmu lipidów

Zaburzenia gospodarki lipidowej są jedną z podstawowych przyczyn chorób układu krążenia. Problem ten dotyczy 60% dorosłych Polaków. Główną przyczyną tego schorzenia jest niewłaściwa dieta i brak aktywności fizycznej. Dowiedz się, jak spożywanie cukru wpływa na poziom cholesterolu oraz w jaki sposób można kontrolować poziom cukru i lipidów.

Zaburzenia metabolizmu lipidów

Lipidy to szeroka grupa związków chemicznych, do których należą m.in.: cholesterol, triglicerydy (trójglicerydy) i fosfolipidy. W przypadku nieprawidłowego stężenia poziomu lipidów (tłuszczów) i lipoprotein we krwi mówimy o zaburzeniach metabolizmu lipidów (zaburzeniach lipidowych) – dyslipidemii. Przy zbyt wysokim poziomie cholesterolu całkowitego lub cholesterolu LDL dochodzi do hipercholesterolemii, przy podwyższonym poziomie triglicerydów – hipertriglicerydemii, a przy zwiększonym stężeniu triglicerydów i cholesterolu całkowitego lub cholesterolu LDL – hiperlipedemii mieszanej.

Czym jest cholesterol – kontrolowanie jego poziomu

Cholesterol jest związkiem chemicznym należącym do grupy lipidów. Część wytwarzana jest w organizmie, a część przyjmowana wraz z jedzeniem. Cholesterol – jakie są normy oraz dieta i leczenie? Czym się różni dobry i zły cholesterol? Cholesterol całkowity tworzą 3 frakcje: HDL („dobry” cholesterol), LDL („zły” cholesterol) i VLDL (małe lipoproteiny). Gdy cholesterolu jest za dużo, odkłada się on na ściankach naczyń krwionośnych. W ten sposób dochodzi do zablokowania tętnic, co w efekcie może doprowadzić do udaru lub zawału serca. Choroby układu krążenia uznawane są za najczęstszą przyczynę śmierci na świecie.

W przypadku podejrzenia zaburzenia metabolizmu lipidów należy wykonać profil lipidowy, czyli pomiar stężenia: cholesterolu całkowitego, frakcji HDL i LDL oraz trójglicerydów (TG). Lipidogram robi się wyłącznie w punkcie diagnostycznym. W warunkach domowych można przeprowadzić szybki test na choresterol zakupiony w aptece. Wynik z krwi uzyskujemy po ok. 3 minutach. Kto powinien wykonać lipidogram? Przede wszystkim osoby palące papierosy, mające nadwagę, mało aktywne fizycznie, obciążone dziedzicznie.

Cukier a poziom cholesterolu

Na powstanie zaburzeń lipidowych wpływa głównie brak aktywności fizycznej oraz niewłaściwa dieta. Cukier (sacharoza, glukoza, fruktoza, laktoza, skrobia) obecny w diecie nie ma negatywnego wpływu na gospodarkę lipidową. Natomiast spożywanie cukru dodanego w nadmiarze podnosi poziom triglicerydów i LDL, obniżając jednocześnie HDL. Taki stan sprzyja powstawaniu miażdżycy i cukrzycy.

Kontrolowanie poziomu cukrów we krwi

Monitorowanie poziomu glukozy we krwi można wykonać, używając glukometru. Jest to bardzo proste przenośne urządzenie diagnostyczne w cenie od kilkudziesięciu do kilkuset złotych do kupienia w aptekach. Żeby wykonać pomiar, trzeba dokupić odpowiednie testy paskowe. Diabetycy mogą skorzystać z glukometrów za darmo. Aby nie dopuścić do zaburzeń metabolizmu lipidów lub je zlikwidować, należy brać odpowiednie – najlepiej naturalne – suplementy regulujące gospodarkę naszego ciała. Profilaktyka chorób serca i krążenia – wapteka.pl. Poza tym warto pamiętać o zmianie codziennych nawyków – dla naszego zdrowia najlepiej jest, gdy:

• dbamy o zachowanie właściwej masy ciała,
• prowadzimy aktywny tryb życia,
• stosujemy zbilansowaną dietę,
• unikamy słodkości: czekoladek, ciastek z zawartością tłuszczy zwierzęcych.

Trzustka jest organem wewnętrznym człowieka, złożonym z trzech podstawowych części: głowy, trzonu oraz ogona. Organ pełni ważną funkcję trawienną oraz regulującą poziom glukozy. Dostarcza do jelita cienkiego enzymy trawienne, produkuje insulinę oraz glukagon. Kiedy z trzustką dzieje się coś nie tak, daje ona w większości przypadków dosyć wyraźne symptomy chorobowe. Lekceważenie objawów schorzeń trzustki może być niebezpieczne dla życia, dlatego warto szybko podjąć się leczenia.

Zaburzenia funkcjonowania organu – OZT, PZW

Wyróżnia się kilka najczęściej występujących stanów chorobowych tego organu. Pierwszym z nich jest OZT, czyli ostre zapalenie trzustki. Choroba dotyka kilkanaście osób na 100 000 przypadków. Wśród głównych przyczyn ostrego zapalenia wymienia się infekcje wirusowe, zakrzepicę, zapalenie naczyń, przyjmowanie niektórych leków (np. estrogenów, sulfonamidów czy prokainamidu), infekcje pasożytnicze czy choroby wzmagające poziom wapnia w surowicy krwi. Drugim najczęstszym schorzeniem trzustki jest PZT, czyli przewlekłe zapalenie trzustki. Wśród przyczyn powstawania stanu chorobowego wyróżnia się stany zwapnieniowe przewodów, niedobór litostatyny, nadużywanie alkoholu czy włóknienie indukowane.

Objawy chorób trzustki

Podstawowym symptomem schorzeń trzustki jest mocny, przeszywający ból nadbrzusza, ulokowany najczęściej po lewej stronie. W większości przypadków promieniuje on na pozostałą część brzucha oraz dolną część pleców. Ból jest opisywany jako ostry i piekący, uciskający wnętrze jamy brzusznej. Pojawiają się również problemy gastryczne: wzdęcia i gazy.

Przy schorzeniach trzustkowych pojawiają się również wymioty, biegunka tłuszczowa. Masa ciała chorego ulega systematycznemu zmniejszaniu się. W części przypadków pojawiają się także zmiany skórne, takie jak świąd, guzki i plamy. Chory ma podwyższony poziom glukozy we krwi; pojawiają się także problemy z prawidłowym metabolizmem glukozy, co w skrajnych przypadkach skutkuje cukrzycą.

Leki na trzustkę: proces leczenia

Nieprawidłowa dieta, nadużywanie alkoholu i niedobór witamin stanowią jedną z przyczyn powstawania problemów z trzustką. Pierwszą kwestią, w przypadku pojawienia się objawów, jest odstawienie napojów alkoholowych oraz zaimplementowanie zdrowej, wysokobiałkowej diety ze zrównoważonym poziomem tłuszczów. Istotna jest również suplementacja witaminami, w szczególności witaminą D. Jeśli początkowe objawy nie ustępują, wymagane będzie podjęcie się leczenia farmakologicznego. W niektórych przypadkach, w szczególności gdy mamy do czynienia z OZT, przeprowadza się hospitalizację chorego.

Leki na trzustkę obejmują kilka rodzajów preparatów. Chory powinien przyjmować leki przeciwbólowe, które poprawiają komfort funkcjonowania. Zwykle przyjmuje się m.in. opioidy i niesteroidowe leki przeciwbólowe. Pracę organu poprawić może także suplementacja enzymami trzustkowymi, w szczególności gdy chory ma częste biegunki i wymioty. Do diety włącza się również substancje bogate w witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. W poważnych przypadkach wykonuje się operacyjne leczenie trzustki. Część substancji wspomagających pracę trzustki dostępnych jest w sieci. Apteka internetowa to miejsce, w którym można nabyć preparaty wspomagające narząd trzustki. W innych przypadkach konieczne będzie uzyskanie recepty od lekarza gastroenterologa.

Nerwica żołądka to dolegliwość ze strony układu pokarmowego, która występuje przede wszystkim w sytuacjach stresowych. Często jest ona mylona z różnym schorzeniami w obrębie jamy brzusznej, ponieważ symptomy nerwicy żołądka niestety nie są charakterystyczne. Zaliczamy do nich m.in. mdłości, ból, niestrawność, a także pieczenie. Należy jednak wiedzieć, że nie świadczą one o chorobie układu pokarmowego, natomiast są to objawy choroby układu nerwowego.

Czym jest nerwica żołądka?

Nerwica żołądka jest schorzeniem, które nie jest odczuwalne cały czas, a jedynie w stresujących sytuacjach, czy momentach życia. Najczęściej występują bóle żołądka, a także trudności w przełykaniu. Osoby cierpiące na tę dolegliwość bardzo często czują ciągłą potrzebę wizyty w toalecie -a to wszystko dlatego, że nerwica przewodu pokarmowego objawia się także biegunkami lub/i zaparciami. Nerwica żołądka ma kilka nazw – jedną z najbardziej znanych jest zespół jelita nadwrażliwego.

Kiedyś używano jedynie pojęcia nerwica żołądka, ale już dzisiaj bardzo rzadko jest ono stosowane. Używa się innych określeń, które podkreślają, że nerwica przewodu pokarmowego nie wynika z problemów związanych z żołądkiem, a układem nerwowym. I tak oto mamy takie określenia jak zaburzenie nerwicowe, czy dysfunkcje autonomiczne występujące pod postacią somatyczną.

Wszystkie rodzaje nerwic są związane z zaburzeniami emocjonalnymi – należy o tym pamiętać. Niemniej ważne jest to, że nerwica żołądka występuje także u najmłodszych, a także u kobiet w ciąży. To nierzadkie przypadki, a sytuacja jest najbardziej skomplikowana jeśli chodzi o kobiety ciężarne, bowiem nie mogą one stosować większości leków, a więc pozostają domowe sposoby.

Nerwica żołądka – przyczyny

Zauważyłeś, że pod wpływem stresu zaczęły u Ciebie występować dolegliwości ze strony układu pokarmowego? Najprawdopodobniej jest to oznaka tego, że występuje u Ciebie nerwica żołądka. Objawy tej choroby to przede wszystkim bóle brzucha, a także problemy z wypróżnianiem.

Nie od dziś wiadomo, że stres – zwłaszcza długotrwały – ma negatywny wpływ na cały organizm człowieka, w tym również na układ pokarmowy. Na występowanie nerwicy żołądka najbardziej narażone są osoby, które nie są odporne na stres i lęk, ale nie tylko. Jednak co najważniejsze – nerwica żołądka nie świadczy o chorobach układu pokarmowego, natomiast o tym, że organizm próbuje odreagować. Jest to bardzo ważne, bowiem wiele osób uczęszcza na psychoterapię od lekarza do lekarza w poszukiwaniu przyczyny ciągłych bólów brzucha, a często okazuje się, że to po prostu nerwica żołądka.

Żyjemy w czasach, w których nieobcy jest nam stres, szybkie życie, czy wysokie stawianie poprzeczek. To kolejne przyczyny nerwicy żołądka, które dotyczą zwłaszcza młodych ludzi, którzy chcą być jak najlepsi i zapominają o tym, że organizm potrzebuje czasem odpoczynku. Niestety istnieje wiele skutków takiego postępowania – a wśród nich oczywiście nerwica żołądka, która objawia się na wiele sposobów.

Nerwica żołądka – objawy

Jednym z objawów, który jest najbardziej charakterystyczny dla nerwicy żołądka, jest nieustający ból brzucha. Często jest on bardzo silny, a oprócz tego rzadko kiedy pomagają leki przeciwbólowe. Występują również skurcze żołądka i ukucia o różnym nasileniu. U osób zmagających się z nerwicą żołądka można zaobserwować również takie objawy jak nudności, wzdęcia, biegunki i zaparcia, wymioty, czy brak apetytu – czyli typowe objawy dla grypy żołądkowej. Nierzadko pojawia się także odbijanie, czy uczucie przesycenia. U niektórych osób występują także inne objawy takie jak kołatanie serca, problemy ze snem, lęk zdenerwowania.

Nerwica żołądka, a może wrzody?

Nerwica żołądka daje podobne objawy do wrzodów, dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że wiele osób myli nerwicę żołądka z wrzodami. Niektórzy uważają nawet, że to jest to samo. Należy jednak tutaj podkreślić, że są to dwie różne dolegliwości. Wrzody to dolegliwość układu pokarmowego, którą poleca się zdiagnozować, udając się na badania obrazowe. Cechuje się ubytkami w błonie śluzowej żołądka lub jelit.

Podobnie jak w przypadku nerwicy żołądka występują bóle brzucha, zgaga, nudności, a także problemy z przełykaniem. Oprócz tego dolegliwości tego schorzenia bardzo się nasilają chwilę po jedzeniu. To, co również łączy te dwie dolegliwości, to przyczyny. Zarówno nerwica żołądka, jak i wrzody mogą występować z powodu długotrwałego stresu.

Nerwica żołądka – leczenie

Leczenie nerwicy żołądka polega przede wszystkim na usunięciu czynnika, który powoduje stres. Niestety w wielu przypadkach oznacza to bardzo duże zmiany. Jeśli na przykład to praca powoduje u nas ogromny stres, przez co zmagamy się z nerwicą żołądka, to najprawdopodobniej nieunikniona będzie zmiana miejsca pracy. Aczkolwiek, możesz na chwilę odciąć się od rzeczywistości – dobrym pomysłem będzie udanie się na krótki wyjazd nad morze, w góry, czy też inne urokliwe miejsce, aby pomóc sobie z dolegliwościami. Nerwica żołądka występuje na skutek długotrwałego stresu, a co więcej: objawy często występują dopiero po kilku miesiącach, dlatego też tak bardzo ważne jest, aby unikać stresów w życiu codziennym, ze względu na własne zdrowie.

Najważniejsze jest jednak to, aby nie poprzestawać na drobnych zmianach. Możesz wdrożyć do swojego życia coś, co przyniesie nam spokój, a silne emocje odejdą w zapomnienie, dzięki czemu wyeliminujemy nerwicę żołądka, odciążymy nasz układ nerwowy- może to być joga, czy też techniki relaksacyjne, które pomogą nam radzić sobie ze stresem. Dodatkowo pomocne są też leki uspokajające – szeroki wybór takich preparatów bez recepty znajdziemy w każdej aptece.

Czasem jednak to nie wystarczy i niezbędna może być psychoterapia, aby wyleczyć przypadłość. Zwłaszcza jeśli nerwica żołądka i jelit wynika z traumatycznych zdarzeń, które miały miejsce w przeszłości. W takim wypadku należy znaleźć dobrego psychiatrę czy też psychologa, który pomoże nam uporać się z tą nieprzyjemną dolegliwością.

Światowe towarzystwa psychiatryczne twierdzą, że najważniejsza w leczeniu nerwicy żołądka jest psychoterapia. Jest ona najskuteczniejsza, bowiem polega na znalezieniu przyczyny i pracy nad nią. Warto też tutaj dodać, że są terapie indywidualne oraz grupowe i obie są dobre, lecz to od lekarza zależy, jaki rodzaj terapii będzie najlepszy dla danego pacjenta – jest to zależne od rozwoju, a także stadium choroby. Nieleczona nerwica może mieć fatalne skutki dla naszego zdrowia psychicznego jak i organizmu.

Leczenie ziołami

Możemy również leczyć nerwicę żołądka ziołami. Praktycznie w każdym mniejszym, czy w większym sklepie możemy kupić wiele różnych ziół, które działają uspokajająco. Najbardziej znana jest melisa i to właśnie po nią najczęściej sięgamy. Warto jednak wiedzieć, że pomocne są też wyciągi z lipy, żeń-szenia, lawendy, czy kozłka lekarskiego. Nie brakuje również ziół, które mają działanie łagodzące. Zaliczamy do nich przede wszystkim miętę i rumianek – warto po nie sięgnąć, gdy dokucza nam ból brzucha, zgaga, czy mdłości.

Domowe sposoby na walkę z nerwicą żołądka

Aby nie dopuścić do nasilenia objawów nerwicy żołądka, trzeba przede wszystkim z diety wyeliminować używki takie jak np. alkohol,, czy papierosy. Dla wielu osób wydaje się to bardzo ciężkie, ponieważ jak wiadomo, w ciągu roku jest wiele okazji, aby sięgać po napoje alkoholowe, a także inne szkodliwe używki. Jest to jednak niezbędne, bowiem w innym wypadku objawy nerwicy żołądka będą jeszcze silniejsze. Dobrym pomysłem jest zastosowanie tych wszystkich produktów ziołami, które mają działanie uspokajająco-rozkurczowe – np. melisa.

W walce z nerwicą żołądka bardzo pomocne są także regularne masaże, które nie tylko minimalizują objawy nerwicy żołądka, a ponadto znacząco poprawiają nastrój oraz wspomaga funkcjonowanie naszego organizmu. Natomiast gdy pojawi się ból brzucha, to mamy kilka rozwiązań. Możemy sięgnąć po tabletkę albo wybrać inne lepsze rozwiązanie – termofor. Wystarczy kilka minut, aby odczuć dużą ulgę. Poza tym można też sięgnąć po ziołową herbatę, która zmniejszy skurcze. Wskazane są też kąpiele z ziołami, czy olejkami eterycznymi. Aby zredukować stres, warto też codziennie ćwiczyć, bowiem jak wiadomo – aktywność fizyczna pozytywnie wpływa na samopoczucie, a ponadto eliminuje stres.

Wątroba jest wyjątkowo ważnym narządem w naszym organizmie, jak nie najważniejszym. Wątroba pełni i odpowiada za funkcjonowanie wielu czynników: działa detoksykując organizm, wspomaga metabolizm, magazynuje witaminy takie jak A, D i K oraz żelazo, pozbywa się toksyn i szkodliwych substancji z ciała np. alkoholu i leków. Dlatego, należy dbać o prawidłową pracę wątroby i jej regenerację. Dzięki, odpowiedniej diecie, suplementacji, stosowaniu ziół bądź ziołowych herbat wspomożemy działanie wątroby.

Czy wątroba się regeneruje?

Wątroba jest jedynym narządem w naszym organizmie, który potrafi się regenerować i uzyskuje pełną sprawność nawet w przypadku kiedy występuje uszkodzenie wątroby. W tym celu należy ją wspomóc poprzez zmianę trybu życia i odżywianie. Badania naukowe udowodniły, że jeśli nie będziemy spożywać alkoholu przez kilka dni, znacznie poprawi się stan wątroby. Alkohol nie jest jedyną przyczyną uszkodzenia wątroby, szkodzi jej również żywność przetworzona, tłuszcze nasycone, a nawet szkodliwe substancje znajdujące się w powietrzu i kosmetykach.

Regeneracja wątroby

Chora wątroba jest często wynikiem złych nawyków żywieniowych. Najlepszym rozwiązaniem na zaburzenia pracy narządu będzie dieta wątrobowa, która powstrzyma rozwój choroby, ale także ją wyleczy. Aczkolwiek, musimy przyznać, że narząd ten jest bardzo wytrzymały na niedogodności, jakie mu dostarczamy: tłuste posiłki, alkohol i zażywane lekarstwa. Dodatkowo, jako ciekawostkę powiem wam, że wątroba nie boli, dlatego że nie jest to organ unerwiony. Można odczuwać ból jeśli wątroba powiększy się i zacznie uciskać na błonę surowiczą, która otacza wątrobę. Występuje to przede wszystkim przy żółtaczce (wirusowym zapaleniu wątroby), zastoju żółci czy przy zatruciu pokarmowym (grzyby, alkohol, leki).

Warto pamiętać, że mimo szeregu czynników, które obciążają wątrobę, ma niesamowite zdolności regeneracyjne. Potrafi się odbudować po uszkodzeniu bądź usunięciu chirurgicznym do 75% masy ciała. Jak długo trwa proces regeneracji wątroby? Zazwyczaj trwa od kilku tygodniu do paru miesięcy, oczywiście zależy to od stopnia uszkodzenia organu, zaczętych działań leczniczych, a zwłaszcza przestrzegania diety. Niestety, zdarza się, że uszkodzenia są tak duże, że jedynym wyjściem jest przeszczep.

Chora wątroba – przyczyny

Przewlekłe choroby wątroby takie jak wirusowe zapalenie typu B lub C, stłuszczenie alkoholowe i niealkoholowe nie są szybko zauważalne, ponieważ nie dają silnych objawów albo ich symptomy są mało scharakteryzowane. Najczęściej występujące to:

• Brak apetytu, poczucie pełności,
• ból pod prawym łukiem żebrowym,
• zmęczenie,
• wzdęcia brzucha,
• świąd skóry.

Niezbędne będą badania laboratoryjne i obrazowe, aby potwierdzić czy wątroba jest chora. Ważne jest zmienić tryb życia i dotychczasową dietę, ma to pomóc regenerować komórki wątrobowe (hepatocyty). Należy przestać spożywać alkohol, palić papierosy stosować dietę wątrobową, w ten sposób będziemy mogli zregenerować wątrobę. Brak aktywności fizycznej, również przyczynia się do zaburzeń i problemów z wątrobą.

Regeneracja wątroby dieta

Często powtarzane pytanie to jak zregenerować wątrobę? Przede wszystkim powinniśmy skupić się na diecie wątrobowej. Przedstawimy kilka zasad tej o to diety:

• Spożywanie potraw lekkostrawnych z ograniczoną ilością tłuszczy, powoduje to, że w procesie trawienia praca wątroby jest wykorzystywana minimalnie.
• Wykluczyć potrawy smażone bądź grillowane, polecane są gotowane, pieczone bądź gotowane na parze.
• Należy dziennie spożywać 5-6 mniejszych posiłków niż trzy duże, oraz zjadać je powoli.
• Wybieraj świeże produkty — warzywa, owoce, mięso, ryby itd.
• Należy całkowicie odrzucić spożywanie alkoholu, mocnej kawy i herbaty.
• Produkty bogate w białko — zadbaj o odpowiednie ilości białek, ponieważ przyśpiesza regenerację wątroby.
• Zalecane chude mięso, ryby, które również zawierają dużą ilość kwasów omega 3.
• Powinniśmy ograniczyć ilość błonnika, ponieważ nie jest wskazany w tej diecie. Może nasilać wzdęcia i biegunki.
• Nawadnianie organizmu — aby oczyścić wątrobę, należy spożywać dziennie 2 litry płynów.
• Ograniczyć spożywanie cukru.

W tym celu najlepiej będzie udać się do dietetyka, który dopasuje dietę indywidualnie do twoich potrzeb, w zależności od kondycji i stanu wątroby. Jeśli chciałbyś sprawdzić, jaki wpływ ma dieta na regenerację wątroby, możesz zrobić takie badania jak: próby wątrobowe oraz biochemiczne badanie krwi.

Regeneracja wątroby po alkoholu – ile trwa?

Nieumiarkowane spożywanie na początek prowadzi do stłuszczenia wątroby. Przewiduje się, że około 70% osób, które przewlekle piją alkohol, mogą mieć stłuszczoną wątrobę. Dalsze spożywanie alkoholu prowadzi do zapalenia albo marskości wątroby. Z przeprowadzonych badań wynika, że od 10% do 20% osób uzależnionych rozwija się marskość wątroby. Ile trwa regeneracja wątroby? W dużej mierze zależy to od stanu narządu i działań, jakie podejmie pacjent. Szacuje się, że potrzebne jest od kilku do kilku tygodni dla regeneracji wątroby. Aby wspomóc pracę wątroby po alkoholu, należy spożywać więcej warzyw zielonych, kwas foliowy, witaminy A, D i K.

Jak wspomóc wątrobę – zioła

Zioła, które korzystnie wpłyną na oczyszczanie i regenerację wątroby:

• Ostropest plamisty — ta roślina wykorzystywana jest w lecznictwie już od starożytnych czasów. Jest to zioło, które ma działanie osłaniające wątrobę. Pełni funkcję oczyszczającą całego organizmu, hamuje wnikanie toksyn do środka. Oprócz tego, że reguluje trawienie i obniża poziom cholesterolu, to bierze udział w utlenianiu lipidów, co z kolei zapobiega powstawaniu stanów miażdżycowych. Dzięki zawartej w nim symilarynie pobudza procesy metaboliczne, regeneruje miąższ wątroby. Ostropest możesz dostać w sklepie w formie oleju, herbaty, a także w aptece bez recepty w postaci tabletek.
• Karczoch — jest to naturalny lek hipolipemiczny. Liście karczocha podnoszą wydzielanie żółci, zaniżają poziom cholesterolu i obniżają dolegliwości związane z wątrobą. Ze względu na korzystne właściwości dla zdrowia, warto dodać je do swojego menu.
• Mniszek lekarski — to roślina, która wspomaga proces funkcjonowania wątroby, ma działanie żółciotwórcze i oczyszczające krew oraz obniża poziom cukru. Posiada wiele cennych witamin.
• Czarna rzodkiewka — to warzywo, które posiada właściwości lecznicze. Stymuluje wydzielanie żółci w wątrobie i pomaga w funkcji trawiennej organizmu. Pomaga osobom z bólami brzucha, nudnościami jak również na wzdęcia.
• Dziurawiec — jest to popularny środek żółciopędny. Zawiera flawonoidy, które przyśpieszają działania rozkurczowe w drogach żółciowych, ziele działa skutecznie na procesy trawienne.

Tłuszczaki są to niezłośliwe nowotwory niepowodujące bólu i powstające z tkanki tłuszczowej. Zazwyczaj nie zagrażają zdrowiu, ale zdarzają się sytuacje, w których wymagana jest interwencja chirurga. Istnieją domowe sposoby na poradzenie sobie z pozbyciem się tłuszczaków w naturalny sposób.

Tłuszczak – co to jest?

Tłuszczaki zazwyczaj pojawiają się na owłosionych częściach ciała, na przykład na głowie lub pod pachami. Wystąpić mogą także na plecach, tułowiu, kończynach górnych i dolnych. W niewielu przypadkach pojawiają się na twarzy lub w okolicach łonowych. Na skórze pojawia się charakterystyczny guzek, który zbudowany jest z torebek łącznotkankowych. Są to niewielkie zmiany, rzadko zdarza się, że tłuszczak osiąga więcej niż 6 cm. W środku znajduje się tłuszcz. Pojawienie się takiego guzka nie oznacza poważnej choroby, pojawiające się na ciele zmiany nie są zagrożeniem dla zdrowia człowieka. Tłuszczaki powstają z tkanki tłuszczowej. Za przyczynę powstawania ich uznaje się czynniki genetyczne, nieprawidłowo funkcjonujący układ immunologiczny lub mechanizmy zapalne. Zmiany skórne w takiej formie zaliczane są do najczęściej występujących nowotworów tkanki miękkiej. Często tłuszczak jest mylony przez pacjentów z włókniakiem lub kaszakiem.

Jak pozbyć się tłuszczaków? – leczenie naturalne

Leczenie niezłośliwego guzka warto rozpocząć od naturalnych sposobów. Jest kilka produktów pochodzących z natury, które mogą pomóc w redukcji zmiany chorobowej. Leczenie w sposób naturalny polega na stosowaniu naturalnych olejków eterycznych. Pomocne może okazać się również picie naparu ze skrzypu polnego, który znany jest ze swoich właściwości oczyszczające oraz regenerujące.

Drzewo herbaciane

Aby pozbyć się zmiany chorobowej, nieinwazyjnie należy użyć olejku z drzewa herbacianego. Naturalne właściwości oleju sprawią, że przy regularnym wcieraniu w skórę zmniejszy się rozmiar guza, a następnie guz zniknie. Codzienne stosowanie chroni przed infekcją i stanami zapalnymi. Olej stanowi pomoc przy gojeniu się skóry, a także pomaga w zapobieganiu powstawania blizn.

Olejek rycynowy

Możesz zamienić olejek z drzewa herbacianego na olejek rycynowy. Przeciwzapalny oraz ściągający efekt w wyniku stosowania olejku rycynowego pomaga zwalczyć zmiany.

Żel z aloesu

Proces usuwanie zmian na skórze można przyspieszyć za pomocą aloesu, który znany jest ze swoich odżywczych właściwości. Aloes powoduje przyspieszenie procesu leczenia skóry i gojenie się ran.

Sól Epsom

Ukojeniem dla organizmu będzie także kąpiel w wodzie z solą Epsom. Sól Epsom jest to nieorganiczny związek chemiczny, który składa się z soli magnezu i siarki. Ten rodzaj soli jest często używany w medycynie.

Ocet jabłkowy

Ocet jabłkowy ma zastosowanie w kuchni, ale jest także skuteczny w przypadku leczenia tłuszczaka. Ocet jabłkowy ma właściwości antybiotyczne – przyspiesza redukcję stanów zapalnych i infekcji. Na zmianę chorobową nakłady gazę namoczoną octem jabłkowym. Opatrunek powinien pozostać na skórze przez 3 dni.

Mąka i miód

Tłuszczowe guzki można rozpuścić za pomocą mąki i miodu. Te dwa produkty mieszamy w równej proporcji i następnie nakładamy na guzek. Przykrywamy ręcznikiem i zostawiamy na 36 godzin. Zabieg z mąką i miodem przynosi efekty po 7 dniach stosowania.

Tłuszczak – metoda wycięcia

Jedną z metod usunięcia guzka jest wycięcie go za pomocą narzędzi chirurgicznych. Każde wykrycie zmiany na skórze powinno być skonsultowane z lekarzem. Bezpośrednim wskazaniem do usunięcia chirurgicznie guzka jest rozwijający się stan zapalny lub ucisk na nerw. Wycięta przez lekarza tkanka poddawana jest badaniu histopatologicznemu. Pacjencji często decydują się na wycięcie tłuszczaka ze względów estetycznych. Wycięcie pluszaka metodą chirurgiczną pozwala na całkowite pozbycie się guzów.

Metody niechirurgiczne – glikokortykoid

Tłuszczaki można usunąć w sposób niechirurgiczny, czyli poprzez podanie glikokortykoidów do organizmu w miejsce zmiany chorobowej. Glikokortyoid powoduje hamowanie wzrostu komórek, obumieranie oraz rozpuszczanie tkanki składającej się z komórek tłuszczowych. Niezbędne jest wykonywanie kilku serii powtórzeń. W eliminacji tłuszczaków pomaga także liposukcja. Metoda ta jest sposobem usuwania guzka za pomocą sondy odsysającej tłuszcz. Sondę wprowadza się bezpośrednio w miejsce występowania tłuszczaka. Następnie usuwana jest torebka łącznotkankowa.

Rodzaje tłuszczaków

Ze względu na różnorodność budowy tłuszczaków została stworzona klasyfikacja dzieląca je na kilka rodzajów:

• Zimowiak – jest do guz, najczęściej pojawiający się u dzieci, za przyczynę jego pojawiania się uznawana jest nieprawidłowa temperatura ciała u dzieci i niemowląt.
• Myelolipoma – w skład tego guzka wchodzą komórki tkanki mięśniowej oraz gładkiej.
• Myolipoma – zmiana otoczona torebką łącznotkankową
• Lipoma – tłuszczak zbudowany głównie z tkanki tłuszczowej, zazwyczaj ten rodzaj przekształca się w nowotwór złośliwy, który stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia.
• Angiolipoma – oprócz tkanki tłuszczowej występują także widoczne naczynia krwionośne.
• Tłuszczak wielopostaciowy oraz wrzecionowaty – tłuszczak, który w swoim składzie posiada drobne naczynia krwionośne oraz adipocyty, które są widoczne podczas badania histopatologicznego
• Lipoblastoma – występuje najczęściej u małych dzieci.

W celu rozpoznania rodzaju tłuszczaka wykonuje się badanie z wykorzystaniem mikroskopu.

Tłuszczaki – dlaczego powstają?

Przyczyny powstawania tłuszczaków nie są jeszcze dostatecznie zbadane. Nie istnieją jednoznaczne czynniki, które wpływają na rozwój tego typu zmian skórnych. Istnieją jednak przypuszczenia, że przyczyniać się mogą różnego rodzaju zapalenia w organizmie. Biorąc pod uwagę ryzyko wystąpienia tłuszczaków, wyróżnia się kilka czynników, które mogą wpływać na ich powstanie. Osoby w przedziale wiekowym 40 -60 lat znajdują się w największej grupie ryzyka, dodatkowo pacjenci, którzy chorowali na nowotwór lub w ich rodzinie są osoby, które chorowały. Niewątpliwie osoby z nadwagą zaliczają się do grupy ryzyka.

Tłuszczaki – objawy

Tłuszczaki nie powodują dolegliwości bólowych. Jednak zdarzają się przypadki, w których naciskają na tkanki i wtedy powodują dyskomfort. W miejscu zmiany może pojawić się obrzęk oraz niedokrwistość. Przy rozwoju tłuszczaka mogą wystąpić inne choroby, takie jak żółtaczka, nadciśnienie tętnicze, problemy z nerkami oraz z oddychaniem.

Jak uniknąć pojawienia się tłuszczaka?

Obecnie nie są znane skuteczne sposoby zapobiegania powstania tej choroby. Pacjenci narażeni są na rozwinięcie się guzów w każdym momencie życia i w każdym miejscu skóry. Należy jednak dbać o zdrowie, przede wszystkim kontrolować wagę. Wiadomo, że otyłość sprzyja powstawaniu zmian chorobowych. Dieta może stanowić jeden z najbardziej skutecznych metod przeciwdziałania rozwojowi tłuszczaka. Ważne jest odpowiednie nawodnienie organizmu, dlatego pamiętaj o piciu odpowiedniej ilości wody codziennie.

Brzydki zapach z ust to szczególnie dotkliwy problem. Nie tylko utrudnia nam codzienne funkcjonowanie, ale również bardzo negatywnie wpływa na relacje z innymi ludźmi. Problem może być szczególnie przykry dla dzieci. Nieprzyjemny zapach z ust może wystawiać je na wyśmiewanie i kpiny rówieśników. Na powstanie nieświeżego zapachu z ust znanego jako halitoza wpływ może mieć wiele czynników. Zlokalizowanie odpowiedzialnego czynnika pozwala na skuteczne leczenie i pozbycie się tej niekomfortowej przypadłości.

Nieświeży oddech u dziecka

Przykry zapach wydobywający się z ust dziecka może często okazać się powodem jego odtrącenia przez kolegów i pojawienia się trudności z nawiązywaniem relacji. Nie możesz lekceważyć tego problemu. Chociaż odnalezienie przyczyny nieprzyjemnego oddechu może okazać się pracochłonnym zadaniem, zdecydowanie należy to zrobić. Pamiętaj, że brzydki zapach z ust może wskazywać na rozwijające się choroby. Żaden objaw nie powinien być bagatelizowany, szybkie działanie pozwoli na łatwiejsze wyleczenie.

Halitoza przyczyną nieświeżego oddechu

Za nieprzyjemny zapach wydobywający się z jamy ustnej bardzo często odpowiadają bakterie. W przebiegu swoich procesów biologicznych produkują lotne związki siarki. Bakterie te umiejscowione są w jamie ustnej, głównie na języku. Produkują między innymi kwas masłowy – zapach zjełczałego masła. Kiedy indziej może to być merkaptan metylu – zapach zgniłej kapusty.

Właściwa higiena jamy ustnej jest podstawowym sposobem na poprawienie zapachu z ust w przypadku halitozy. Nieprzyjemny oddech często spowodowany jest psuciem się zębów. Szczególnie w przypadku odsłoniętych szyjek zębowych i nieleczonej próchnicy. W przypadku stwierdzenia nieświeżego oddechu należy zwrócić uwagę na to czy dziecko nie ma żadnych zaniedbań w tym obszarze i dokłada wszelkich starań w dbaniu o higienę swojej jamy ustnej.

Bakterie na powierzchni jamy ustnej

Odstręczający zapach z ust to woń produktów metabolizmu bakterii wewnątrz jamy ustnej. Regularne mycie zębów i powierzchni języka to podstawowy sposób na problemy z halitozą. Należy pamiętać o nitkowaniu przestrzeni między zębami i sprawdzania stanu dziąseł. Zepsute zęby i próchnica, mogą wywoływać nieprzyjemną woń.

Stosowanie płynów do płukania pozwoli na wypłukanie bakterii z dziąseł. To także sposób na resztki jedzenia, które zalegając w jamie ustnej, rozkładają się, wytwarzając nieprzyjemny zapach z ust. Regularne wizyty u dentysty to kolejny element właściwej higieny jamy ustnej.

Brzydki zapach z ust

Czasami okazuje się, że pomimo dbania o higienę jamy ustnej, problem przykrego zapachu z ust trwa w dalszym ciągu. Oznacza to, że lista ewentualnych przyczyn dolegliwości znacząco się wydłuża. Nieprzyjemny zapach może pochodzić na przykład z przewodu pokarmowego. To także jeden z objawów schorzenia, jakim jest refluks żołądkowo-przełykowy.

Na tym lista się nie kończy. Brzydki zapach z ust może być objawem choroby nerek tzw niewydolność nerek, bądź chorób dróg oddechowych. Inne dolegliwości zdrowotne to chore zatoki, zapalenie migdałków, albo problemy z wytwarzaniem śliny. Przyczyną nieświeżego oddechu bywają również zaparcia. Jak możemy zauważyć nieprzyjemny zapach z ust, u niektórych osób może być związane ze stanem naszego zdrowia.

Zapach ropy z ust

Kiedy wyczuwamy, że oddech dziecka ma zapach ropy, najczęściej są to objawy układu oddechowego. Taka woń, przypominająca smród gnijącego mięsa świadczy o zaleganiu ropy wewnątrz oskrzeli. To oznacza na przykład ropne zapalenie oskrzeli, albo ropień płuc. Tym dolegliwościom zwykle towarzyszą dodatkowe objawy takie jak bóle mięśniowe, gorączka i problemy z oddychaniem.

Zapach kupy z ust u dziecka

Zdarza się, że przykry zapach z ust przypomina woń odchodów. Najczęściej jest to wynik chorób układu pokarmowego. Przyczyną nieprzyjemnego zapachu mogą być takie schorzenia jak uchyłek Zenkera, zgaga, refluks, czy nawet rak żołądka. Nieprzyjemny zapach kału wydobywający się z ust może być wywołany także zaparciami i nadmiernym nagromadzeniem odchodów w jelitach.

Zapach kału z ust

Zapach z jamy ustnej przypominający kał może być także wynikiem zakażenia bakterią Helicobacter pylori. To bardzo częste zakażenie, które dotyka nawet połowę populacji. W 90% przypadków zakażenie bakterią nie daje jednak żadnych negatywnych skutków. Jeżeli już do tego dochodzi oprócz zapachu kału z jamy ustnej, pojawiają się objawy takie jak wrzody, mdłości i bóle głowy. Nieleczone zakażenie może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji.

Ropa z zatok śmierdzi

Brzydki zapach z ust może być wynikiem zapalenia zatok. W drogach oddechowych i zatokach gromadzi się wtedy płyn. Stanowi to bardzo dobre środowisko dla rozwoju bakterii, które mogą skutkować pogorszeniem zapachu oddechu. Objawy problemów z zatokami to ból gardła, spływanie wydzieliny i poczucie pieczenia nosa. Konieczna jest wtedy wizyta u lekarza, który przepisze odpowiednie leki, najczęściej będą nimi antybiotyki.

Przyczyny złego oddechu

Jeżeli oddech ma zapach amoniaku, problem dotyczy niewydolności nerek. Dzieje się tak np. w przypadku mocznicy. Schorzenie to występuje w przypadku zaburzenia wydolności nerek. Oprócz nieprzyjemnego zapachu w ustach pacjent może cierpieć na biegunkę, wymioty i nadmierne oddawanie moczu.

Kiedy z ust wydobywa się kwaśny zapach acetonu, jest to zwykle wywołane powikłaniami cukrzycy. Jest to aromat przypominający woń kwaśnych jabłek. Wobec braku cukrów w organizmie następuje spalanie tłuszczy, a co za tym idzie wytworzenie ciał ketonowych, które następnie zostają wydzielane przez płuca – co stanowi przyczynę nieprzyjemnego zapachu.

Niedobór śliny

Zły zapach z ust może wynikać również z odwodnienia. Dzieci często zapominają, żeby pić odpowiednią ilość wody. Wówczas usta stają się przesuszone, a w jamie ustnej zaczyna brakować śliny. Bez niej niemożliwe staje się usunięcie bakterii zalegających na języku. Niedobór śliny powoduje także infekcje dziąseł i choroby zębów takie jak próchnica. Nasza redakcja poleca przypominać dzieciom o tym jak ważne jest picie wody zwłaszcza w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego.

Nieprzyjemny zapach z jamy ustnej

Przyczyną halitozy mogą być rozmaite czynniki i choroby. Od zapalenia migdałków poprzez schorzenia wątroby. Warto zgłosić się z tym problemem do lekarza. Specjalista będzie w stanie ocenić, jaka jest przyczyna nieprzyjemnego oddechu i wykluczyć ryzyko dalszego rozwoju chorób.

Jeżeli nieprzyjemny zapach z ust jest wywołany nieodpowiednią higieną jamy ustnej, warto o to odpowiednio zadbać. Po każdym posiłku w okolicach przyzębia gromadzą się resztki jedzenia. W wyniku ich rozkładu w ustach utrzymuje się przykry zapach, spowodowany działaniem bakterii. Regularne szczotkowanie, stosowanie płynów do płukania (dla dzieci bez zawartości alkoholu), prawdopodobnie rozwiążą problem nieświeżego oddechu.

Cofające się dziąsła to problem, z którym boryka się wiele osób. Chociaż wydaje się niegroźny, nie powinno się go bagatelizować. Odsłonięte korzenie zębów są szczególnie podatne na uszkodzenia, które mogą doprowadzić do stanu zapalnego. Recesja dziąseł to także problem natury estetycznej. W jej wyniku zęby optycznie się wydłużają, następuje również zmiana koloru dziąseł. Dziedzina stomatologii zajmująca się tym problemem to periodontologia.

Odsłonięte szyjki zębowe

W wyniku recesji dziąseł następuje odsłonięcie szczególnie wrażliwych korzeni zębów. Stają się one narażone na działanie czynników zewnętrznych. Spożywanie gorących lub zimnych napojów, oddychanie zimnym powietrzem czy zwykłe szczotkowanie zębów powoduje dotkliwy ból w obrębie jamy ustnej.

Ból i szczególna wrażliwość odsłoniętych zębów spowodowane są silnym unerwieniem szyjek zębowych. Kanaliki zębinowe wypełnione są płynem, który jest powodem odczuwanego bólu. Cofające się dziąsła skutkują wystawieniem zębów na uszkodzenia mechaniczne. Szczególnie w obrębie połączenia szkliwa i zębiny.

Co powoduje cofające się dziąsła

O recesji dziąseł często mówi się, że jest to schorzenie wieloczynnikowe. Trudno określić jeden decydujący powód, przez który następuje recesja i dolegliwości przyzębia. Najczęściej jest to połączenie czynników wrodzonych i tych nabytych.

Cofające się dziąsła mogą być efektem niewłaściwego ułożenia zębów, wrastania ich w siebie, krzywego zgryzu i niewłaściwej ilości kości w przedsionku jamy ustnej. Recesja jest często skutkiem mechanicznego uszkodzenia zębów. Niektóre choroby dziąseł czy uszkodzenia błony śluzowej mogą być również istotnym czynnikiem. Zdarza się, że pacjenci mają od urodzenia cienki biotyp przyzębia. Delikatne, podatne na uszkodzenia dziąsła mogę wywoływać recesje.

Pamiętaj o higienie jamy ustnej

Stosowanie odpowiedniej higieny jamy ustnej to najlepszy sposób na zapobiegnięcie recesji dziąseł. Cofające się dziąsła są często wynikiem niewłaściwego szczotkowania zębów i uszkadzania przyzębia. Dziąsło zbyt mocno szorowane, przy użyciu twardej szczoteczki, uszkadza się, wywołując odsłonięte korzenie zębów. Czynnikiem rozwijania się recesji dziąseł jest występowanie kamienia nazębnego. Powoduje on stan zapalny i degradacje dziąsłowe. Płytki i kamień nazębny warto leczyć jak najszybciej, aby podtrzymać dobrostan dziąseł.

Regularnie odwiedzany dentysta będzie w stanie powiedzieć nam czy zaczyna tworzyć się kamień, a także czy dziąsła nie są zbyt uszkodzone przez szczotkowanie. Przeprowadzany dwa razy w roku skaling i częste nitkowanie zębów, również znacząco wpłyną na poprawienie stanu dziąseł i usunięcie kamienia nazębnego.

Odsłonięte szyjki zębowe leczenie

W przypadku recesji dziąseł nie można liczyć na to, że wszystko samo wróci do normy. Dziąsła nie regenerują się samoistnie. Jedynym wyjątkiem są dzieci, u których w wyniku leczenia ortodontycznego dziąsła mogą się przesunąć i wypełnić puste przestrzenie między zębami.

Cofające się dziąsła powinien jak najszybciej obejrzeć dentysta. Szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia jest w stanie poprawić ich stan i zapobiec dalszej recesji. Istnieją zabiegi z zakresu chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej, które polegają np. na naciągnięciu dziąsła na odsłonięte szyjki zębowe. Niekiedy możliwy jest także zabieg przeszczepu tkanki dziąsła. Niekiedy stosuje się również zabiegi plastyki jamy ustnej. Ubytki w dziąsłach bywają leczone przy pomocy wstrzykiwania kwasu hialuronowego.

Przeszczep przy recesji dziąseł

Zastanawiając się nad tym jak przeprowadzić leczenie dziąseł wobec problemu ich recesji, warto rozważyć zabieg przeszczepu. Przeprowadzony przez lekarza przeszczep tkanek z podniebienia może się okazać bardzo dobrym, aczkolwiek dosyć kosztownym sposobem poradzenia sobie z problemem. Sposoby chirurgii dziąsłowej dają możliwość bardzo estetycznego i trwałego naprawienia problemów dziąsłowych, dlatego wielu pacjentów decyduje się na to rozwiązanie.

Odsłonięte szyjki zębowe wypełnienie

Cofające się dziąsła mogą prowadzić do powstawania ubytków przyszyjkowych. Odsłonięty zostaje cement korzeniowy, który staje się podatny na uszkodzenia. Cement nie jest przystosowany do kontaktu ze środowiskiem jamy ustnej. Naraża go to na wypłukiwanie i powstawanie ubytków klinowych.

Sposobem leczenia problemu ubytków jest wypełnianie kompozytowe. Ten niezbyt kosztowny zabieg pozwala wypełnić ubytek i przywrócić wygląd zęba do poprzedniego stanu. Dobrze przeprowadzone wypełnienie jest niewidoczne, a jego kolor jest identyczny do koloru zęba. W wyniku wypełnienia wydłużeniu ulega korona zęba, przez co może się wydawać optycznie większy.

Odsłonięte szyjki zębowe domowe sposoby

W przypadku, gdy nasze zęby mają odsłonięte szyjki, istnieją pewne sposoby, żeby zminimalizować wynikający z tego ból. Należy przede wszystkim ograniczyć spożywanie bardzo zimnych i gorących napojów. Ekstremalne zmiany temperatur to czynniki wywołujące podrażnienie odsłoniętych korzeni zębów.

W tym celu warto stosować płyny do płukania, które będą w stanie dotrzeć do odległych części tkanki dziąseł. Płyny wzmocnią także szkliwo zębów i zabezpieczą je przed czynnikami zewnętrznymi, oraz usuną zbędne bakterie. Jeżeli mamy cofające się dziąsła należy ograniczyć spożywanie cytrusów, napojów gazowanych, słodyczy i innych produktów wpływających na wzrost kwasowości śliny.

Pasta na odsłonięte szyjki zębowe

Wielu chorób zębów i dziąseł można uniknąć przez stosowanie właściwej higieny. W przypadku gdy dręczy nas recesja dziąseł, bardzo ważne jest stosowanie pasty o niskiej ścieralności. Wskaźnik ścieralności pasty powinien być na poziomie około 30 RDA. Delikatna pasta nie będzie podrażniać szyjek, a tkanki dziąseł nie będą się dodatkowo uszkadzać, co powinno zahamować dalsze recesje. Zęby zyskują jeżeli stosujemy pastę fluorową. Związki fluoru wzmacniają szkliwo i zasklepiają kanaliki zębowe. Odpowiednie szczotkowanie, delikatne, kolistymi ruchami, przeprowadzane z użyciem właściwie dobranej pasty ograniczy choroby dziąseł. Problemem wielu pacjentów są uszkodzenia i stany zapalne, będące skutkiem złej pielęgnacji.

Żele na odsłonięte szyjki zębowe

Zanim jeszcze podejmiemy leczenie odsłoniętych szyjek zębowych, możemy się zmagać z bólem wywołanym przez nadwrażliwość. Dobrym sposobem na doraźne problemy z dziąsłami będzie użycie specjalnych żeli. Preparaty na bazie potasu i fluoru zapewniają ulgę w przypadku gdy zęby cierpią z powodu odsłoniętych kanalików.

W celu zastosowania preparatu wystarczy posmarować nim dziąsło w bolącym miejscu. Po nałożeniu żela należy powstrzymać się przed spożywaniem jedzenia i napojów przez co najmniej pół godziny.

Cofające się dziąsła skonsultuj z lekarzem

Ból i nadwrażliwość zębów powinny od razu zwrócić twoją uwagę i zachęcić cię do wizyty w gabinecie stomatologicznym u dentysty. Nieleczona recesja dziąseł będzie tylko postępować, a związane z nią problemy staną się coraz dotkliwsze.

Wszystkie zmiany w obrębie jamy ustnej trzeba leczyć jak najszybciej. Inaczej mogą ci grozić takie sytuacje jak zapalenie przyzębia, czy dalsza degradacja dziąseł. Zwracaj uwagę na przyczyny recesji, które może powodować niewłaściwa higiena. Szczotkuj zęby delikatnie, żeby nie doprowadzać do uszkadzania dziąsła. Zapytaj stomatologa o najlepsze pasty i techniki szczotkowania, żeby zapobiegać problemom i mieć gwarancję pięknego uśmiechu.

Z problemami jamy ustnej zmaga się wiele osób. Nieumiejętnie prowadzona higiena jamy ustnej lub jej brak powoduje powstanie próchnicy zębów. Najczęstsze przyczyny bólowe związane z zębami, wśród osób dorosłych i dzieci pochodzą z patologicznego rozwoju próchnicy. Próchnica to choroba zębów, która może prowadzić do poważnych problemów, nie tylko w obrębie jamy ustnej, ale też całego organizmu.

Budowa jamy ustnej

Pierwszy odcinek przewodu pokarmowego w naszym organizmie stanowi jama ustna, jej anatomicznymi strukturami są zęby. W budowie zęba wyróżniamy następujące warstwy: szkliwo, zębinę oraz miazgę zębową. Najbardziej zewnętrzną częścią zęba jest szkliwo bogate w związki mineralne, których zadaniem jest ochrona oraz zapewnienie twardości. Warstwą znajdującą się pod szkliwem jest zębina. Natomiast najwrażliwszą częścią posiadającą nerwy jest miazga zębowa. Miazga jest tkanką miękką, dobrze ukrwioną i unerwioną.

Co to jest próchnica na zębach?

Najbardziej powszechna i problematyczna przypadłość związana z jamą ustną. Próchnica to choroba często nazywana chorobą bakteryjną tkanek struktury zęba, najczęściej zębów trzonowych. Wielkość oraz głębokość ubytku w wyniku uszkodzenia powierzchni zęba są zależne od stopnia zaawansowania próchnicy.

Higiena jamy ustnej

Higiena jamy ustnej jest bardzo ważnym aspektem w utrzymywaniu odpowiednio czystego środowiska i optymalnego pH w jamie ustnej. Pierwszą zasadą, która może zabezpieczyć zęby przed powstaniem próchnicy, jest profilaktyka – dbanie o dobre nawyki żywieniowe, odpowiednia dieta. Zły wpływ na szkliwo mają produkty bogate w cukier. Odpowiednie wdrożenie zdrowych nawyków, na przykład niejedzenia lub niepicia soków po umyciu zębów, jest ważne od najmłodszych lat. W przypadku dzieci ciężko jest wykluczyć całkowicie produkty zawierające cukier, bowiem nawet zdrowe soczki owocowe nie są wolne od cukrowego niszczyciela szkliwa. Podstawą dbania o higienę jamy ustnej jest mycie zębów dwa razy w ciągu dnia, najlepiej rano oraz wieczorem. Poza używaniem szczoteczki manualnej lub elektronicznej warto stosować nić dentystyczną. Nie wolno zapominać o regularnych wizytach kontrolnych u dentysty. Przyjęło się, że optymalnym czasem, w którym należy odwiedzać stomatologa jest okres 6 miesięcy. Podczas wizyty warto skorzystać z zabiegu usuwania płytki nazębnej. Do prawidłowej profilaktyki zalicza się także usuwanie kamienia oraz kamienia nazębnego. Taki rodzaj zabiegów może wykonać higienistka stomatologiczna. Podsumowując, dbanie o dietę ubogą w cukry, mycie zębów dwa razy dziennie oraz regularna kontrola u dentysty ma wpływ na to, czy pojawi się próchnica.

Początki próchnicy w jamie ustnej

Pierwszych oznak próchnicy przede wszystkim nie wolno lekceważyć. Utrzymujące się bakterie z płytki nazębnej prowadzą do demineralizacji szkliwa, co powoduje znaczne osłabienie tej części zęba. W kolejnych etapach może dość do powstania ubytków. Na początku rozwoju próchnicy nie są odczuwalne żadne objawy. W wyniku tego, że rozwój próchnicy przebiega bezobjawowo ciężko bez wizyty u specjalisty zorientować się, że pojawiły się jakieś zmiany próchnicowe. Kolejny etap objawia się pojawieniem plamek na zębach, występującymi pęknięciami szkliwa, czy też nadwrażliwością na zimno lub ciepło. Wówczas gdy próchnica dojdzie do zębiny, może wystąpić ból. Objawy próchnicy nasilają się, gdy proces próchnicowy dojdzie do miazgi. Występujący wtedy ból zęba świadczy o pojawieniu choroby, stanu zapalnego, może temu towarzyszyć gorączka, problem z dziąsłami oraz obrzęk.

Przyczyny próchnicy

Płytka nazębna jest powłoką pokrywającą każdy ząb. Po każdorazowym myciu zębów płytka ta odtwarza się. W skład płytki nazębnej wchodzą bakterie flory jamy ustnej Streptococcus Mutans oraz produkty przemiany materii. W wyniku niedostatecznego dbania o higienę jamy ustnej pojawiające się na powierzchni zębów bakterie są przyczyną rozwoju próchnicy. Złe nawyki żywieniowe powodują obniżenie poziomu pH oraz zwiększoną aktywność niekorzystnych bakterii w obrębie płytki nazębnej. Tkanki zęba, które tracą składniki mineralne powodują osłabienie całego zęba, co w konsekwencji sprowadza się do powstania próchnicy.

Stadia rozwoju próchnicy

Wyróżniamy cztery stadia rozwoju próchnicy. W pierwszym etapie, nazywanym próchnicą początkową występują białe plamki. Należy zadbać o profilaktykę fluorową. Skutecznie działa na tym etapie specjalny preparat nakładany przez lekarza, który ma za zadanie wzmocnić i uszczelnić szkliwo zębów. Dodatkowo jony fluorowe prowadzą do remineralizacji, co skutkuje większą odpornością na zmiany pH w jamie ustnej. Drugim stadium rozwoju jest próchnica powierzchniowa, która jest wynikiem nieleczonej próchnicy początkowej. Ubytek próchnicowy powstały w wyniku odwapniania powoduje nieodwracalne zniszczenie tkanki. Gdy ubytek obejmuje zarówno szkliwo, jak i zębinę, dochodzi do przejścia na kolejne stadium, które nazywamy próchnicą średnią. W tym przypadku ząb wygląda nieestetycznie, pojawia się czarne lub brązowe przebarwieniem. Taką zmianę próchnicową można leczyć za pomocą abrazji powietrznej. Według tej metody stomatolog pozbywa się zmian próchnicowych bezboleśnie. Pacjent po zabiegu może jedynie odczuwać wrażliwość na zimno oraz mrowienie w leczonej okolicy. Chorobą głęboką nazywa się próchnicę, gdy ubytek wywołany nią dociera do unerwienia zęba. Stan jest już wtedy na tyle poważny, że może prowadzić do stanu zapalnego uzębienia.

Zaawansowana próchnica

Większą podatność na próchnicę mają osoby, które posiadają obciążenie genetyczne lub osłabiony układ odpornościowy. W przypadku próchnicy wyróżnić można kilka głównych czynników, które wpływają na zaawansowany rozwój tej choroby. W wyniku nieodpowiedniego mycia zębów w jamie ustnej występują bakterie będące fakultatywnymi beztlenowcami tzw. Streptococcus Mutans. Dlatego warto regularne szczotkowanie zębów wykonywać, minimum 2 razy dziennie. Bakterie te występujące na powierzchni są czynnikami wpływającymi na próchnicę. Etap zaawansowania zainfekowania zębów próchnicą objawia się bólem nadwrażliwych tkanek zęba.

Leczenie próchnicy

W leczeniu próchnicy ważna jest szybka diagnoza, im szybciej próchnica zostaje wykryta, tym prostsze będzie leczenie. Zadaniem stomatologa jest diagnostyka oraz leczenie próchnicy. Kontrolne wizyty u specjalisty mogą opanować nadmierny rozwój próchnicy lub całkowicie zapobiec tej chorobie jamy ustnej. Leczenie próchnicy nazywane jest potocznie plombowaniem. W pierwszej fazie próchnicy, gdy nie jest ona jeszcze zaawansowana, czyli występuje w obrębie zębów, można zastosować ozonoterapię. Ozonoterapia jest zabiegiem krótkim oraz bezbolesnym. Początkowy etap próchnicy można zatrzymać, wykonując tzw. zabieg borowania.

Zabieg ten polega na opracowaniu zęba za pomocą wiertła. Obecnie w nowoczesnych gabinetach stomatologicznych są wiertarki dentystyczne, które wykonują setki tysięcy obrotów na minutę. Wyróżnikiem produktów nowej technologi jest system chłodzenia, który za pomocą strumienia wody obniża wysoką temperaturę powstałą w wyniku używania dużej prędkości wiertła. W procesie borowania konieczne jest usunięcie chorobowo zmienionej tkanki. Ubytki uzupełniane są specjalnymi uzupełnianiami, które przypominają szkliwo. Gdy próchnica spowodowała ubytek na powierzchni zęba proces będzie bardziej skomplikowany. Nieleczona próchnica najczęściej zwiększa ryzyko do konieczności wykonania leczenia kanałowego. Ze względu na próchnicę, która ogranicza się tylko do szkliwa, proces usunięcia jest bezbolesny.

Próchnica miazgi zęba – leczenie

Leczenie zębów stałych, w których próchnica objęła miazgę zęba, jest procesem kilku etapowym. Pierwszy etap polega na usunięciu miazgi, która jest zakażona, następnie dokonywane jest oczyszczenie, w następnej kolejności leczenie kanałowe. W wyniku tych zabiegów ząb staje się słabszy i podatny na złamania. W trakcie leczenia może okazać się, że próchnica spowodowała większe zmiany, na przykład ropień, wtedy według wskazówek stomatologa należy usunąć ząb. Utrata zęba może wpłynąć na zanik kości, zmianę rysów twarzy, czy też nadmierne obciążenie pozostałych w jamie ustnej zębów. Najczęściej największe kłopoty zdrowotne powoduje nieleczona próchnica.

Próchnica u dzieci

Zmiana sposobu odżywiania wśród dzieci, między innymi zwiększenie spożywania cukru, spowodowało, że coraz więcej młodych osób zmaga się z próchnicą. Nieprawidłowe odżywanie kobiety w okresie ciąży wpływa na pogorszający się stan zdrowia jamy ustnej u dziecka. Podczas okresu płodowego zaczyna się proces powstania oraz mineralizacji szkliwa. Koniec tego procesu przypada na dwa lata po wyrżnięciu się zębów. Szczególnie, częstym błędem jest pozostawianie nieleczonej próchnicy mlecznych zębów. Najlepszym sposobem na próchnicę jest jej zapobieganie poprzez wdrażanie dobrych nawyków od najmłodszych lat, między innymi unikanie spożywania nadmiaru cukrów. Jednak gdy zęby mleczne zostaną zainfekowane, należy koniecznie udać się z dzieckiem do stomatologa. Pozostawienie nieleczonych zębów mlecznych może skutkować rozszerzeniem się próchnicy na sąsiadujące zęby. Niestety zaawansowana choroba może skończyć się usunięciem zęba, co może prowadzić do pojawiania się problemów z wadami zgryzu w przyszłości.