Zdrowie

Wiele kobiet zastanawia się co zrobić, żeby okres się szybciej skończył. Mamy XXI wiek, medycyna poszła do przodu, ale niestety, nie wynaleziono tabletek o takim działaniu. Nie świadczy to jednak, że kobiety muszą być skazane na dolegliwości towarzyszące w czasie okresu. Skoro tutaj jesteś, to znaczy, że zastanawiasz się nad tym, jak przyśpieszyć koniec okresu lub przesunąć wystąpienie miesiączki. Może to wynikać z różnych powodów – być może Twoja miesiączka jest zbyt długa lub wypada w terminie, w którym wybierasz się na urlop, a jak wiadomo – okres dość mocno przeszkadza.

Krwawienie miesiączkowe potrafi być bardzo uciążliwe dla nie jednej kobiety, w szczególności jeśli okres trwa 7 dni, a krwawienie jest intensywne i obfite. Dużo kobiet podczas okresu boryka się z innymi uciążliwymi problemami jak migreny, bóle kręgosłupa i brzucha oraz osłabienia organizmu. Ból, spowodowany jest intensywnym wydzielaniem hormonu, który prowadzi do skurczu macicy i wyższego poziomu estrogenów w powiązaniu do progesteronu, który utrzymuje się najczęściej dobę, czyli do 48 godzin. Powoduje to, że kobiety szukają sposobów jak przyśpieszyć koniec okresu.

Jak przyspieszyć miesiączkę?

Wpisując takie hasło w wyszukiwarkę, na pewno wyświetli Ci się wiele sposobów na przyspieszenie miesiączki, aczkolwiek musisz wiedzieć, że nie są one zalecane przez lekarzy. Jednym z najpopularniejszych sposobów na wywołanie miesiączki jest duża ilość aktywności fizycznej. Wiele kobiet zaleca już tydzień przed spodziewaną miesiączką rozpoczęcie intensywnych ćwiczeń, aby przyspieszenie okresu było skuteczne. Kolejnym równie popularnym sposobem na to, jak przyspieszyć okres, jest gorąca kąpiel w wannie, aczkolwiek nie zaleca się, aby temperatura wody była wysoka. Poleca się używanie termoforu w okolicy podbrzusza, bądź stosunku seksualnego w tym celu. Również możemy sobie pomóc, pijąc lampkę czerwonego wina, ale trzeba pamiętać, aby nie przekraczać zalecanej dawki oraz upewnić się, że nie jesteś w ciąży.

Co zrobić, żeby przyspieszyć okres?

Inną odpowiedzią na pytanie, jak przyśpieszyć okres, są duże dawki witaminy C w formie tabletek bądź kropli. Mimo że branie dużych dawek witaminy C nie powinno nam zaszkodzić, to jednak ma to niewielki wpływ na przyspieszenie terminu okresu. Chcesz poznać inne proste domowe sposoby na to, jak przyspieszyć okres? Domowe sposoby to także między innymi przyjmowanie tabletek przeciwkrwotocznych, picie naparu z malwy, a także spożywanie krwawnika pospolitego jako tabletki – suplementy diety. To zupełnie normalne, że okres może się spóźniać jeden dzień – a nawet kilka dni. Istnieje mnóstwo przyczyn, które są odpowiedzialne za opóźnienie okresu. Jednak musisz wiedzieć, że jedną z nich jest ciąża. Jeśli więc masz podejrzenie ciąży, to udaj się jak najszybciej do lekarza.

Jak skrócić miesiączkę?

Skrócenie okresu na własną rękę jest dość ciężkie – żeby nie powiedzieć, że jest to całkowicie niemożliwe. Jeśli chcemy spróbować skrócić czas trwania okresu, to warto wypróbować sposoby na to, jak przyspieszyć okres o tydzień, które znajdują się powyżej. Właściwie temat skracania okresu wygląda podobnie, jak przyspieszenie okresu. W Internecie możemy znaleźć wiele sposobów na to, co zrobić, żeby okres się szybciej skończył lub co zrobić, żeby nie mieć okresu, aczkolwiek niestety większość z nich okazuje się być nieskuteczna.

Jak zatrzymać okres w trakcie

Nierzadkim pytaniem jest także to, jak zahamować krwawienie w trakcie. Wiele kobiet przekonuje, że na zatrzymanie cyklu miesiączkowego ma wpływ spożywanie alkoholu. Aczkolwiek nie ma żadnych dowodów na to -jeśli jednak tak się dzieje, to jedynie na chwilę. Mimo że istnieje wiele domowych metod na to, jak przesunąć miesiączkę, to jednak większość z nich po prostu nie działa. Okres to krwawienie, które następuje w skutek złuszczania się błony śluzowej macicy, wskutek czego dochodzi do jej oczyszczenia. To proces, na który nie możemy w żaden sposób wpłynąć.

Mimo że w Internecie oferowane są tabletki wywołujące okres i inne leki, które mają być odpowiedzią na to, jak przyspieszyć okres. Aspiryna to jeden z tych łatwo dostępnych leków, które ponoć mają wpływ na wywołanie krwawienia czy też skrócenie okresu, aczkolwiek to kolejny nieskuteczny sposób. Nie szukaj więc dalej odpowiedzi na to, jak przyspieszyć koniec okres lub czy istnieją jakieś metody na skrócenie okresu, gdyż nie ma żadnych suplementów ani leków, które mogłyby w tym pomóc. Jedynym rozwiązaniem są tabletki antykoncepcyjne, które możemy stosować, jednak zanim podejmiemy decyzję o stosowaniu takiej antykoncepcji, to musimy skonsultować się z lekarzem. Należy pamiętać, że leki antykoncepcyjne muszą być odpowiednio dobrane, gdyż jeśli będzie inaczej, to mogą wyrządzić nam krzywdę. Zobacz poniżej, jakie mogą być przyczyny zbyt długiego krwawienia w czasie menstruacji.

Przesunięcie okresu

Przesunięcie okresu, jest prostsze jeśli kobieta zażywa już antykoncepcyjne tabletki hormonalne. Idąc schematem, leki zażywa się przez 21 dni, 7 dni przerwy. Aby przesunąć miesiączkę, wystarczy nie robić przerwy i zacząć następne opakowanie. W ten o to sposób bezpiecznie przesuniemy okres nawet o trzy miesiące. Według przeprowadzonych badań w Ameryce nie wpłynie to niekorzystnie na nasze zdrowie, płodność i nie wywoła to skutków ubocznych. Aczkolwiek, w polskich aptekach można zakupić leki hormonalne, bardzo popularne w USA, które zażywa się przez 91 dni bez przerwy. Powodują, że kobieta zamiast 12 miesiączek w ciągu roku ma 4. Opakowanie ma 84 różowe tabletki, każda zawiera:

• dwa hormony żeńskie: lewonorgestrel i etynyloestradiol – nie wielkie ilości,
• 7 białych tabletek, które zawierają etynyloestradiol.

Te leki dostępne są tylko na receptę. Przeciwskazania:

• zawał serca, udar,
• zakrzepy krwi,
• choroba wieńcowa,
• cukrzyca,
• wysokie ciśnienie tętnicze,
• choroba wątroby,
• zapalenie trzustki,
• rak piersi bądź innych narządów,
• produkty ziołowe zawierające dziurawiec.

Co zrobić, gdy okres trwa za długo?

Prawidłowy cykl miesiączkowy trwa około 28 dni. Jednak kilkudniowe różnice nie powinny być powodem do niepokoju. Natomiast sam okres trwa około 3-6 dni. Nie popadajmy w panikę, jeśli nasz okres jednorazowo skończył się szybciej. Jeśli miesiączki trwają dłużej, a do tego są bardzo obfite, to powinno nas to skłonić do wizyty u ginekologa.

Należy wiedzieć, że podczas krwawienia menstruacyjnego każda kobieta traci około 20-100 ml krwi. Jeśli tracimy znacznie więcej krwi, miesiączka trwa więcej niż 8 dni, to są to sygnały, że czas na wizytę u specjalisty. Co ciekawe – zbyt długie krwawienie to problem, z których zgłasza się nawet 30% pacjentek. Istnieje kilka przyczyn zbyt długiego okresu. Należy wiedzieć, że najczęstszą przyczyną są zmiany organiczne. Mowa tutaj o mięśniakach, które znajdują się pod śluzówką, polipach endometrium, stanach zapalnych, nowotworach, a także przerostach błony śluzowej macicy. Innym powodem długiej miesiączki mogą być choroby ogólnoustrojowe, zaburzenia hormonalne, czy zażywanie niektórych leków. Zmagasz się z obfitym okresem? Zobacz poniżej odpowiedzi na pytanie, jak zmniejszyć krwawienie w czasie menstruacji.

Co zrobić, żeby okres był mniej obfity?

Istnieje kilka metod pomocy, aby okres był mniej obfity. Możemy skorzystać z pomocy hormonalnej – w takiej przypadku niezbędna będzie wizyta u ginekologa. Wiele kobiet bardzo cierpi podczas miesiączki – spora część z nich nie jest w stanie normalnie funkcjonować, dlatego warto uwolnić się od nieprzyjemnych objawów i udać się do specjalisty, aby poznać wszystkie możliwe formy pomocy. Podczas wizyty zapewne zostanie dobrana odpowiednia forma leczenia – najczęściej są to tabletki doustne, czasem plastry, pierścienie, czy hormonalne wkładki domaciczne. Decydując się na takie leczenie, nie będziemy musieli zmagać się z okresem – będzie występować jedynie krwawienie z odstawienia leków.

Jeśli zastanawiasz się, jak wygląda krwawienie z odstawienia leków. Jest ono znacznie mniej obfite niż normalny okres, a co ciekawe: czasem nawet w ogóle nie występuje. Kobiety, które znajdują się w okresie menopauzalnym, powinny zdecydować się na terapię hormonalną, gdyż jest to najskuteczniejsze rozwiązanie. Jednak mimo to niektóre kobiety nie decydują się na takie leczenie. W takim wypadku możemy przyjmować niesteroidowe leki przeciwzapalne i antyfibrynolityczne. Zadaniem tych pierwszych jest złagodzenie bólu, natomiast tych drugim hamowanie krwawienia. Czasem jednak obfite miesiączki są spowodowane chorobą. W takiej sytuacji niezbędne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia. Jeśli okaże się, że mamy problem z tarczycą, to będziemy musieli udać się na wizytę do endokrynologa.

Czego nie powinnaś robić podczas okresu

Istnieje także kilka prostych zasad, których powinny się trzymać kobiety zmagające się z obitymi krwawieniami. Mowa tutaj o ograniczeniu przyjmowania środków przeciwbólowych zawierających kwas acetylosalicylowy, co wynika z tego, że obniża krzepliwość krwi. Zalecane jest także unikanie zbyt dużego wysiłku fizycznego, picie alkoholu, coli oraz kawy. Bardzo popularnym sposobem na złagodzenie bólu jest ogrzewanie podbrzusza – unikaj tego, jeśli nie chcesz jeszcze bardziej zwiększyć krwawienia.

Świerzbem może zarazić się każdy bez względu na wiek, pozycję czy styl życia. Najlepiej więc jak najszybciej pozbyć się pasożyta i ograniczyć świąd, zamiast zastanawiać się nad tym, jak doszło do zarażenia. Sprawdź, który lek na świerzb dostępny jest bez recepty, jak postępować po zarażeniu i dlaczego pasożyt występuje nadal we współczesnym świecie.

Co to jest świerzb?

Świerzb to popularna choroba zakaźna skóry, wywołana przez świerzbowca ludzkiego – mikroskopijnego pasożyta. Po przedostaniu się na ludzkie ciało, roztocze drąży w nim kanaliki, w których składa niewidoczne gołym okiem jaja. Infekcja znana jest od wieków, przy czym obecnie zaraża się nimi znacznie mniejszy odsetek populacji, niż kiedyś. Zdaniem niektórych, ma to związek z rozwojem ludzkiej świadomości odnośnie higieny: w rzeczywistości jednak świerzb może dotknąć nawet osoby czyste i schludne. Pasożyt występuje i będzie występował, bo nawet we współczesnych czasach, nie da się wyeliminować czynników sprzyjających jego namnażaniu. To w pełni normalne! Choroba zdecydowanie nie dotyczy więc wyłącznie patologicznych lub skrajnie biednych środowisk.

Jak można zarazić się świerzbem?

Do infekcji dochodzi przede wszystkim poprzez bezpośredni kontakt i choć największe ryzyko zakażenia występuje w przypadku współżycia z osobą zakażoną, świerzbowiec może przenieść się na nową ofiarę nawet przez podanie dłoni. Najbardziej narażeni są więc nie tylko hedoniści, ale także: osoby pracujące bezpośrednio z klientem, miłośnicy sportów kontaktowych, opiekujący się chorymi czy towarzyskie dzieci.

W nielicznych przypadkach, do zakażenia się świerzbem może dojść poprzez dotknięcie przedmiotów należących do zakażonego (ręcznik, odzież, zabawki, leki) czy podczas wizyty na basenie, bądź publicznej plaży. Aby ograniczyć ryzyko zakażenia, najlepiej więc po każdej wizycie na kąpielisku korzystać z prysznica dostępnego w placówce, unikając zażywania kąpieli dopiero w domu.

Co ważne – okres wylęgania się świerzbu oscyluje w granicach 2-4 tygodni. W tym okresie, chory pomimo braku objawów może przenosić świerzbowiec na inne osoby z otoczenia.

Objawy świerzbu

Pierwsze objawy, osoba zakażona zauważa dopiero po 2-4 tygodniach od przedostania się świerzbowca na ciało. W tym czasie, na niektórych obszarach skóry pojawia się wysypka, powodująca swędzenie. Choć przypomina zmiany powstałe w wyniku reakcji alergicznych, w rzeczywistości stanowi zbiór kanalików i pęcherzy, wytworzonych przez roztocze.

Wysypka obejmuje najczęściej:

• pachwiny,
• pachy,
• pośladki,
• piersi,
• łokcie,
• łydki i okolice stóp,
• okolice narządów płciowych; zarówno na skórze jak i śluzówkach,
• głowę i szyję – w przypadku dzieci.

Co ważne, zmiany występujące początkowo tylko w jednym obszarze skóry, chory po czasie może zauważyć także na reszcie ciała, pasożyt stopniowo rozwija sieć tuneli i się rozmnaża.

Jak odróżnić świerzb od zwykłej wysypki?

Typowe objawy choroby to:

• Świąd, odczuwalny szczególnie po gorącej kąpieli i nocą,
• występowanie grudek, przekształcających się w pękające pęcherze,
• niewielkie ubytki na skórze,
• rogowacenie naskórka,
• obecność nor świerzbowca, czyli zagłębień widocznych pod mikroskopem bądź silną lupą.

Leczenie świerzbu środkami dostępnymi bez recepty

Po wykryciu pierwszych objawów najrozsądniejszym rozwiązaniem jest konsultacja z lekarzem, jednak zarówno czas oczekiwania na wizytę refundowaną, jak i wysokie koszty wizyty prywatnej, mogą zniechęcać. Z tego powodu, wiele osób decyduje się na pozbycie się zmian skórnych na własną rękę: w końcu każda apteka wyposażona jest także w preparaty bez recepty.

Korzystanie z leków o mniejszych stężeniach substancji czynnych, dostępnych bez recepty, może wydłużyć leczenie jednak przy stosowaniu się do recepty, jest tak samo skuteczne.

W leczeniu zakażonej skóry korzysta się przede wszystkim z produktów o działaniu przeciwgrzybiczym. Po jakie leki zatem udać się do apteki?

Popularne substancje wchodzące w skład popularnych leków dostępnych bez recepty:

• Balsam peruwiański (np. w maści Balsolan),
• Benzoesan benzylu (np. w lekach Cetriscabin, Novoscabin),
• Imidazol (np. w kremie Daktarin),
• Klotrymazol (np. w leku Clotrimazolum),
• Siarka (np. w maści siarkowej).

Leki wykazujące najszybsze widoczne działanie, dostępne tylko na receptę, zawierają m.in krotamiton, permetrynę czy iwermektynę jeśli więc chcesz uniknąć wizyty u lekarza, nie kupisz preparatów zawierających tę substancję.

Wybrany krem lub maść, należy nałożyć sugerując się wskazaniami opisanymi w recepcie. Pamiętaj, że apteka jest miejscem, zatrudniającym wykwalifikowanych specjalistów farmacji: jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, możesz zapytać pracowników apteki o radę i dodatkowe informacje. W trakcie leczenia zastosuj się też do opisanych niżej zaleceń profilaktycznych.

Wspomaganie leczenia świerzbu – zalecenia

Podstawą kuracji, powinny być preparaty zawierające jedną w wymienionych wyżej substancji. Należy pamiętać przy tym, że świerzb, który zniknął z naszego ciała, wciąż może znajdować się w innych miejscach w domu. Koniecznością jest więc dokładne wypranie pościeli, odzieży i ręczników. Dla pewności warto dodatkowo wyprasować wysuszone tkaniny. W trakcie stosowania wybranego produktu przeciwgrzybiczego powinieneś też prać noszoną przez ciebie odzież i bieliznę po każdym użyciu, nie wchodzi w grę ubieranie dwa razy tej samej części odzienia.

Skóra powinna być też dokładnie myta jeśli to możliwe, bierz kąpiel dwa razy dziennie, dbając o dokładne namydlenie całego ciała. Jeśli na świerzb zachorowało dziecko, pamiętaj, by dokładnie umyć jego głowę. U najmłodszych, roztocze często atakuje skórę pod włosami. Skóra poddana działaniu preparatów dostępnych w aptece, może być przesuszona i bolesna. Bez obaw możesz więc po zmyciu leku użyć kremu nawilżającego czy żelu aloesowego, dla przywrócenia odpowiedniego nawodnienia skóry.

W czasie choroby ogranicz kontakt z innymi osobami w większości przypadków, konieczne będzie zwolnienie z pracy czy ze szkoły na co najmniej kilka dni. Ze względu na bezpieczeństwo, siedź też z dala od rodziny i zrezygnuj ze współżycia seksualnego: świerzb najłatwiej przenieść drogą płciową. W trakcie leczenia, pary i małżeństwa powinny też spędzać noc w osobnych łóżkach. Choć świerzbowiec ludzki ginie w temperaturze poniżej 15 stopni, nie licz na to, że lodowata kąpiel ci pomoże: zdecydowanie lepiej postawić na środki grzybobójcze i upewnić się, że żadne roztocze nie przeżyje.

Świerzbowiec psi u człowieka – czy naprawdę występuje?

Trudno zliczyć kategorie pasożytów – uogólniając, do świerzbowców różnego rodzaju zaliczamy roztocza z rzędu Acarina. Choć wyróżniamy tzw. świerzbowiec ludzki, króliczy, koci czy psi, to roztocza atakujące głównie zwierzęta, w nielicznych przypadkach przenoszą się także na ludzi. Pupil z zaczerwienioną skórą, pokrytą licznymi bąblami może więc szybko zarazić swojego właściciela. Najlepiej więc po wykryciu zmian u psa (bąble występują najczęściej w okolicy głowy, uszu i pachwin), zadbać o jego leczenie i wprowadzić działania profilaktyczne. Zaleca się upranie i wyprasowanie pościeli, ręczników i odzieży i ograniczenie dotykania zwierzęcia. Nie licz panicznie godzin od kontaktu z zarażonym zwierzęciem: objawy zarażenia mogą być widoczne dopiero po kilku tygodniach.

Jeśli chodzi o leczenie: w przypadku zakażenia się człowieka świerzbowcem psim, postępowanie przebiega tak samo, jak w przypadku zakażenia świerzbowcem ludzkim.

Przeziębienie i infekcja mogą wywoływać wiele objawów, wśród nich ból głowy, który męczy nas razem z osłabieniem i gorączką. Bywa jednak, że ból głowy występuje samoistnie przy kaszlu i znika po kilku minutach. Mamy wtedy do czynienia z dolegliwością znaną jako kaszlowy ból głowy. W zależności od nasilenia i przebiegu objawów jesteśmy w stanie ocenić, jak poważna jest sytuacja. Ból może okazać się niegroźny, albo być oznaką ciężkich dolegliwości. W przypadku gdy masz niepokojące podejrzenia, warto jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Gdy kaszel i kichanie łączą się z bólem

Nieprzyjemne uczucie wywołane kaszlem to problem, który występuje u pacjentów dosyć rzadko. Opisywany jest jako ostry i przeszywający ból głowy wywołany kaszlem. Trwa od kilku sekund do paru minut, ale u niektórych może się przedłużać. Taki ból głowy pojawia się nie tylko w czasie kaszlu. Wywołuje go również kichanie, intensywny śmiech, pojawia się również przy schylaniu głowy. Ból występuje zwykle w okolicy potylicy lub czoła. Jeżeli w czasie kaszlu regularnie odczuwasz bóle głowy w jej tylnej części, należy podejrzewać, że masz się do czynienia z wystąpieniem kaszlowego bólu głowy.

Rodzaje kaszlowego bólu głowy

Wyróżnia się dwa rodzaje tego schorzenia, które, chociaż objawiają się niemal tak samo, różnią się przyczyną i sposobem leczenia. Pytanie brzmi, w jaki sposób je rozpoznać. Poniżej znajdziesz informacje na ten temat

Pierwotny

Ból pierwotny to taki, który nie łączy się z innymi schorzeniami. Pojawia się niezależnie, nie towarzyszą mu inne objawy jak infekcje, czy nudności. Pierwotny ból głowy zachodzi po kaszlu, kichaniu, śmianiu się i intensywnym wydmuchaniu nosa. Dane pokazują, że ten rodzaj bólu głowy dotyczy najczęściej mężczyzn po czterdziestym roku życia. Wciąż nieznany jest powód występowania pierwotnego bólu głowy. Niektórzy lekarze spekulują, że ciśnienie wytwarzające się w jamie brzusznej podczas kaszlu, dociera do głowy zwiększając ciśnienie wewnątrz czaszkowe. Pierwotny kaszlowy ból głowy jest schorzeniem przewlekłym, które w niektórych przypadkach ustępuje około po dwóch latach. Leczenie oparte jest na podawaniu substancji przeciwzapalnej indomatacyny.

Wtórny kaszlowy ból głowy

Ten rodzaj bólu łączy się z innymi objawami. Mogą to być omdlenia, zapalenie zatok, zawroty głowy, drgawki czy poczucie odrętwienia rąk i twarzy. W szczególnie silnych przypadkach dochodzi do zaburzenia zdolności poruszania się i utraty ostrości widzenia.

Wtórny ból głowy przy kaszlu może być oznaką występowania poważnych chorób, głównie neurologicznych, wyszczególnionych poniżej:

• zespół Arnolda-Chiariego,
• guz mózgu,
• malformacje naczyniowe,
• schorzenia móżdżku,
• wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego,
• nieprawidłowości w budowie tętnic i naczyń,
• zapalenie zatok.

Nie unikaj wizyty u lekarza

Zdrowie nie jest nam dane raz na zawsze. Wobec podejrzenia występowania wtórnego bólu głowy należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Umożliwi to dokładne zbadanie głowy i wnętrza czaszki. Dzięki konsultacji i przeprowadzaniu badań możliwe będzie wczesne stwierdzenie wystąpienia poważnych schorzeń, cel identyfikacji i skuteczne ich leczenie.

Diagnostyka neurologiczna

Wizyta u lekarza w celach przeprowadzenia podstawowych badań neurologicznych takich jak tomografia głowy, od razu odpowie na wiele pytań. Umożliwi to zdiagnozowanie m.in. krwiaka wewnątrz czaszkowego, tętniaka, krwawienia podpajęczynówkowego albo udaru mózgu. Nie ignoruj objawów. Zwracaj uwagę czy ból głowy przy kaszlu zjawia się sam, czy łączy się z innymi schorzeniami. Jeżeli głowa boli cię długo po ustąpieniu kaszlu, albo zaczyna boleć od razu po wstaniu z łóżka, to powinieneś od razu udać się do lekarza. Może to być bowiem objaw guza mózgu lub innej poważnej choroby.

Leczenie dolegliwości

Jaki charakter ma leczenie powyższych problemów? To zależy od tego, jakie bóle głowy nas dręczą. W przebiegu bólu pierwotnego kluczowe będzie ograniczenie częstotliwości występowania kaszlu. Może być w tym celu stosowany lek przeciwzapalny, albo przeciwkaszlowy. Osoba cierpiąca na pierwotny ból głowy przy kaszlu musi starać się unikać schorzeń, którym towarzyszy kaszel i napady kichania. Ważne jest dbanie o stan oskrzeli, unikanie przeciążenia mięśni, regularne badania.

Oprócz dbania o zdrowie i przyjmowania leków, aby zniwelować ataki pierwotnego bólu głowy przy kaszlu, powinno się unikać palenia papierosów i przebywania w zadymionych pomieszczeniach. Staraj się częściej wietrzyć pokój, aby uniknąć bolesnego pokasływania. W przypadku występowania wtórnych bólów głowy rozwiązaniem jest wyleczenie podstawowej dolegliwości, której objawem jest ból.

Schorzenia powodujące ból

Jak wspomnieliśmy jeżeli ból głowy przy kaszlu łączy się z innymi objawami, takimi jak:

• omdlenia,
• zaburzenia pracy układu nerwowego,
• ból zatok i okolic nosa,
• odrętwienie ciała i utrata czucia,
• wymioty,
• silny niepokój,
• ból okolicy kręgosłupa.

To oznacza, że mamy do czynienia z wtórnym bólem głowy, oznaczającym choroby neurologiczne. Może to być na przykład zespół Arnolda-Chiariego. Na czym polega ta choroba?

W momencie pojawienia się tego schorzenia następuje przesunięcie się fragmentu móżdżku w czaszce, nazywane malformacją. Powoduje to ucisk na jego struktury i na rdzeń kręgowy. Częste w przebiegu tej choroby są niedowłady, zawroty głowy i zaburzenia widzenia. Dane dolegliwości ujawniają się na skutek kaszlu, kichnięcia, albo bardzo intensywnego wysiłku fizycznego. Malformacja jest wadą wrodzoną i najczęściej diagnozuje się ją już w dzieciństwie, ale niekiedy może pozostawać nieznana.

Guz mózgu

Ból głowy przy kaszlu to jeden z najwcześniej się pojawiających objawów guza mózgu. Pacjenci bardzo często długo ignorują niewielkie bóle głowy, myśląc, że objawy nowotworu byłyby znacznie dotkliwsze. Nic bardziej mylnego. W początkowym etapie zmiany w mózgu nie dają wyraźnych objawów. Nasilenie się kaszlowego bólu głowy, który trwa przez długi czas, może oznaczać schorzenia neurologiczne. Warto jak najczęściej zwracać uwagę na to jak i kiedy boli nas głowa. Przyczyny bólu głowy przy kaszlu nie znikną same, potrzebny będzie dostęp do odpowiedniego leczenia.

Zwracaj uwagę na ból głowy przy kaszlu

Nie obawiaj się pojedynczych przypadków kaszlowego bólu głowy. Jego przyczyny mogą być często prozaiczne, nie muszą oznaczać przewlekłej choroby. Pojedyncze wystąpienie bólu głowy może być efektem infekcji, albo wzrostu ciśnienia w czaszce. Pytanie brzmi czy ból zaczął pojawiać się często. Upływ dni, a tym bardziej miesięcy kiedy powtarza się ból głowy podczas kaszlu, może być podstawą do obaw.

Twoją najlepszą decyzją będzie wtedy konsultacja z lekarzem i ustalenie, jakie są przyczyny twojej dolegliwości. Specjalista zleci badanie, na podstawie którego będzie możliwa diagnoza i skuteczna kuracja.

Przed wizytą możesz zgłębić informacje na temat rodzajów bólu głowy przy kaszlu i schorzeń neurologicznych. Dzięki temu będziesz wiedzieć, jakie zadawać pytania. Jeśli chcesz, możesz zgłębić artykuły na tematy medyczne, w szczególności te poświęcone neurologii.

Kamienie żółciowe pojawiające się i zalegające w drogach żółciowych są przyczyną kamicy żółciowej. Niestety, jest to uciążliwa dolegliwość, która może odbić się na naszym zdrowiu jeśli wcześnie nie zareagujemy. Pęcherzyk żółciowy jest miejscem, gdzie odkładające się złogi powodując ból. Choroba ta występuje u około 20 % osób, najczęściej dolegliwości pojawiają się u kobiet po 65. roku życia. Istnieją naturalne metody, które pomogą Ci uporać się z nieprzyjemnym problemem kamieni. Pamiętajmy, że nie powinniśmy bagatelizować symptomów, aczkolwiek nasze zdrowie jest najważniejsze.

Rola pęcherzyka żółciowego w organizmie

Pęcherzyk żółciowy odgrywa bardzo ważną rolę w trawieniu tłuszczów. Zadaniem pęcherzyka żółciowego jest gromadzenie oraz zagęszczanie żółci. Podczas trawienia tłuszczów następuje wydzielanie żółci, która odpowiada za rozbijanie cząstek tłuszczu na mniejsze, drobniejsze cząsteczki. Ponadto dzięki temu proces wchłaniania odbywa się sprawnie oraz możliwe jest przyswajanie witamin A, D, E oraz K. Podczas spożywania posiłku żółć jest transportowana drogami żółciowymi z woreczka żółciowego do dwunastnicy, gdzie rozpoczyna się pierwszy etap trawienia tłuszczów.

Kamienie żółciowe- czym są?

W wyniku łączenia się kryształków cholesterolu, soli żółciowych, bilirubiny i innych składników powstają grudki, które tworzą złogi żółciowe. Duża ilość spożywanych tłustych produktów, które zawierają sporo cholesterolu, kwasów tłuszczowych oraz soli jest najczęstszym powodem występowania kamieni. Dieta bogata w nie zdrowe tłuszcze, mocno przyprawione, smażone posiłki oraz alkohol nie sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu pęcherzyka żółciowego. Odżywiając się w ten sposób, dochodzi do wytrącania się niekorzystnych dla zdrowia złogów. Złogi mogą być pojedyncze lub łączyć się ze sobą i tworzyć mnogie, o różnej wielkości kamienie, które mogą nawet wypełniać całe miejsce w pęcherzyku żółciowym.

Powstawanie kamieni żółciowych, kamica

Przyczyną powstawania kamieni w pęcherzyku żółciowym jest gromadzący się cholesterol i bilirubiny, co powoduje niebezpieczne zagęstwianie się żółci. Złogi żółciowe najczęściej tworzą się u osób z nadwagą. Osoby, które stosują głodówki lub wybierają drastyczne diety odchudzające, są również narażone na powstawanie złogów. Towarzyszące choroby metaboliczne, takie jak cukrzyca, mogą zwiększać ryzyko pojawiania się złogów. Problemy z pęcherzykiem żółciowym mogą mieć kobiety, które zdecydowały się na antykoncepcję hormonalną. Choroba jest schorzeniem dziedzicznym. Występujące zaburzenia genetyczne prowadzą do upośledzenia funkcjonowania wątroby. Ważnym aspektem jest odpowiednia dieta, ponieważ nadmiar tłustych pokarmów sprzyja zachorowaniu na kamicę pęcherzyka żółciowego.

Objawy

Gromadząca się żółć może wpływać na powiększanie się pęcherzyka żółciowego oraz rozciągania ścian pęcherzyka, które powoduje podrażnienie zakończenia nerwowego w otrzewnej. W wyniku tych działań dochodzi do odczuwania dolegliwości bólowych. Żółć okresowo opróżniana na zewnątrz pęcherzyka powoduje zatykanie się dróg żółciowych, czemu towarzyszy napięcie ściany pęcherzyka i w efekcie ból.

Dolegliwości bólowe są odczuwane w okolicy nadbrzusza pod prawym łukiem żebrowym. Kolka żółciowa, czyli ostry ból brzucha najczęściej występuje po zjedzeniu tłustego pokarmu. Czasem dochodzi do występowania bólu promieniującego do pleców, szyi oraz obojczyków. Dyskomfortowi w jamie brzusznej może towarzyszyć odbijanie oraz wzdęcia. Mogą występować nudności oraz dreszcze wraz z gorączką.

Kamienie żółciowe – diagnoza

Podejrzenie występowania kamienia żółciowego powinno skłonić nas do udania się na wizytę do lekarza. Specjalista rozpocznie od wykonania badania fizykalnego, w którym sprawdzi opór pod wpływem nacisku na brzuch. Następnym krokiem jest wykonanie badania ultrasonograficznego, które jest rozstrzygające. USG pomoże ocenić wielkość kamieni, stopień zaawansowania choroby, a także grubość ścian, miejsce występowania oraz drożność przewodów żółciowych. Jeśli występowaniu kamieni towarzyszy stan zapalny, lekarz może zaproponować wycięcie pęcherzyka żółciowego, ponieważ w wyniku zablokowanego odpływu żółci w pęcherzyku gromadzi się płyn zapalny, który może spowodować znaczne pogorszenie się stanu zdrowia. W wyniku ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego może dojść do zapalenia innych narządów na przykład trzustki, dróg żółciowych, otrzewnej, wątroby dlatego nie należy bagatelizować objawów kamieni.

Naturalne sposoby na pęcherzyk żółciowy – zioła

Naturalnym preparatem na dolegliwości jamy brzusznej jest picie naparu z dziurawca, który dzięki swoim właściwością powoduje rozluźnienie mięśni gładkich układu pokarmowego. Na trawienie sprawdzi się mięta, która reguluje przepływ żółci. Miętowe lekarstwo zaleca się pić kilka razy dziennie. Zawarte substancje w kłączu kurkumy mają pozytywny wpływ na kurczenie się pęcherzyka żółciowego, zapewniając odpowiednią skalę wydzielania żółci. Działanie żółciotwórcze oraz żółciopędne mają zioła takie jak karczoch, ziele glistnika czy ziele szanty. W ułatwieniu przepływu żółci do dwunastnicy pomocne jest ziele dymnicy lekarskiej. Stosując zioła, lepiej skonsultować się z lekarzem. Niektóre ziołowe preparaty mogą wchodzić w niepożądane reakcje ze spożywanymi lekami na przykład z lekami przeciwzakrzepowymi.

Dieta przy kamicy żółciowej

Najważniejszą rzeczą, pomagającą z kamicą żółciową, jest zmiana sposobu odżywiania, przede wszystkim unikanie spożywania tłustych potraw. Dieta powinna być oparta przede wszystkim na produktach wysoko węglowodanowych. Przeczytaj poniżej o produktach, za pomocą których pomożesz sobie złagodzić dolegliwości bólowe związane z kamieniami w woreczku żółciowym. Przeciwutleniające i lecznicze właściwości ma ocet jabłkowy. Niewielkie kamienie żółciowe mogą zostać rozkruszone pod jego wpływem i co najważniejsze kilka łyżek dziennie spowoduje, że poziom cholesterolu uniknie zmniejszeniu.

Jakie owoce można jeść przy kamicy żółciowej? Owoc, który pomaga i możesz skutecznie wspomóc się, w walce z kamieniami żółciowymi jest gruszka. Owoc ten ze względu na dużą zawartość pektyn i błonnika powoduje zmniejszenie złogów żółciowych. Gruszka w połączeniu z miodem stanowi miksturę wspomagającą rozpuszczenie kamieni. Przepis jest prosty i szybki do wykonania. Potrzebne będą 4 zmiksowane gruszki, które połączymy z wodą i następnie z miodem. Kolejnym sposobem jest połączenie oliwy z oliwek wraz z sokiem z cytryny. W celu usunięcia osadów, które są przyczyną powstawania kamieni, zaleca się spożywanie dwóch łyżek soku z cytryny połączonych z łyżką oliwy z oliwek. Sok z cytryny bogaty jest w kwas cytrynowy, który ma zbawienne działanie na proces trawienia i rozpuszczania kamieni żółciowych. Warto również pić przegotowaną wodę z dodatkiem soku z żurawiny.

Usuwanie kamieni żółciowych

Metoda, która będzie wybrana do leczenia kamicy, jest zależna od stopnia zaawansowania tej choroby. Operacja usunięcia złogów występujących w woreczku żółciowym jest konieczna w trybie pilnym w przypadku występowania wodniaka lub ropniaka. W przypadku, gdy lekarz zdiagnozuje niskie ryzyko komplikacji i powikłań stosuje się metodę laparoskopową. Wskazania nagłe, takie jak ostre zapalenie woreczka lub spora otyłość, nie mogą być leczone tą metodą ze względu na ograniczony dostęp narzędzi do woreczka żółciowego. Metoda stosowana w ostrych przypadkach choroby polega na wykonaniu cięcia pod prawym łukiem żebrowym.

Dieta po zabiegu usuwania kamieni żółciowych

Istotne, aby nie obciążać żołądka, wątroby i innych narządów po operacji i zwrócić uwagę na dietę. Sposób odżywiania po operacji należy do bardzo ważnych kwestii, aby rekonwalescencja odbyła się w jak najkrótszy i dobry sposób. Przez około miesiąc zaleca się spożywanie produktów lekkostrawnych. Najlepszym sposobem przygotowania niemal każdego posiłku będzie gotowanie. Należy ograniczyć spożywanie sosów, tłustych dodatków. Organizm będzie potrzebował zdrowych, wspomagających pracę układu trawiennego produktów. Warto sięgać po drób, ryby, nabiał, sporą ilość warzyw i owoców. Istnieją warzywa, które mogą wzdymać m.in. cebula, z której należy zrezygnować. Działanie niekorzystne może mieć też majonez oraz mocna kawa. Najlepiej spożywać kilka 5-6 mniejszych posiłków. Obfite posiłki nie sprzyjają dobrej regeneracji organizmu po zabiegu usuwania kamieni żółciowych z żołądka.

Angina ropna to zapalenie błony śluzowej gardła, które obejmuje również migdałki podniebienne. Tę dość popularną chorobę nazywa się również bardzo często anginą paciorkowcową, ze względu na to, że wywoływana jest przez bakterie z grupy paciorkowców. Warto dowiedzieć się o niej nieco więcej. Czym jest, jak przebiega i skąd bierze się angina ropna oraz jak się ją leczy?

Co wywołuje anginę ropną?

Czynnikiem, który jest odpowiedzialny za powstanie anginy ropnej w zdecydowanej większości przypadków, są paciorkowce hemolizujące z grupy A. Zdarza się również, że przyczyną pojawiania się tej choroby jest bakteria Escherichia coli, albo Haemophilus influenzae.

W związku z tym, że wszystkie wymienione bakterie przenoszą się przede wszystkim drogą kropelkową, największe szanse na zarażenie mamy w większych skupiskach ludzkich (na przykład w czasie imprez masowych), a także w komunikacji miejskiej. Dzieci przynoszą anginę najczęściej ze szkoły lub przedszkola. Okres, w którym choroba jest zakaźna to cały czas jej trwania. Dlatego też, jeżeli złapaliśmy tego rodzaju infekcję, powinniśmy szczególnie uważać w miejscach publicznych, zasłaniać usta i nos dopóki całkowicie jej nie wyleczymy.

Jak przebiega angina ropna? Objawy anginy ropnej

Zdecydowana większość objawów tej choroby zlokalizowana jest w obrębie gardła. Najbardziej popularnym objawem, który też pojawia się najwcześniej, jest nasilający się ból i zaczerwienienie błony śluzowej. Zaczerwienienie z czasem przechodzi w obrzęk, wraz z pojawieniem się ropnej wydzieliny. Infekcja gardła może powodować również obrzęk, i ból okolicznych węzłów chłonnych, a także ból głowy. Obrzęk błony śluzowej gardła powoduje również często trudności z połykaniem i zaburzenia oddychania. Typowym objawem jest również podniesiona (czasami bardzo wysoka) temperatura. Tak samo, jak w innych infekcjach tego rodzaju, podstawowym objawom towarzyszyć może ogólne osłabienie, bóle kostno-stawowe, bóle brzucha i wymioty (najczęściej związane z podrażnieniem błony śluzowej gardła).

Jak zabezpieczyć się przed zakażeniem anginą ropną?

Angina ropna tak samo jak wiele innych infekcji dróg oddechowych, ma charakter sezonowy i pojawia się przede wszystkim wiosną i jesienią. W tym okresie należy zatem zachować szczególną ostrożność w miejscach, w których gromadzą się duże grupy osób. Dobrym zabezpieczeniem w komunikacji miejskiej jest używanie jednorazowych maseczek. Duże znaczenie ma również oczywiście odporność organizmu. Odpowiednie zadbanie o stan naszego układu odpornościowego może znacznie zwiększyć nasze szanse na uniknięcie tego rodzaju infekcji.

Leczenie anginy ropnej

W związku z tym, że bezpośrednią przyczyną choroby jest popularny paciorkowiec angina jest chorobą, którą leczy się przede wszystkim przy pomocy antybiotyków o szerokim spektrum działania. Antybiotyk na anginę ropną może być również dobrany specyficznie do rodzaju bakterii, które spowodowały infekcję, jednak taka metoda działania wymaga przeprowadzenie dodatkowych badań. Warto zadać sobie również pytanie o to, czy kuracja antybiotykowa może być w jakiś sposób wspierana, w celu osiągnięcia lepszych i szybszych efektów. Jak najbardziej polecane są tu wszelkie „domowe sposoby” na infekcję. Duże znaczenie ma również odpowiednie nawodnienie organizmu i zadbanie o gospodarkę elektrolitową. Skuteczne okazuje się również płukanie gardła, do czego mogą posłużyć zarówno gotowe preparaty apteczne, jak i napary z działających przeciwzapalnie ziół. Z całą pewnością objawów anginy nie należy bagatelizować i jak najszybciej udać się do lekarza. Nieleczona angina ropna może stać się przyczyną znacznie poważniejszych infekcji układu oddechowego. Więcej o anginie ropnej można przeczytać na stronie CM Promed.

Ból głowy to powszechna dolegliwość, na którą skarży się wiele osób każdego dnia. Jest to przypadłość dotykająca zarówno dorosłych, jak i dzieci, która utrudnia wykonywanie codziennych czynności. Bardzo często przyczyną bólu głowy jest zwykłe przemęczenie, lecz czasem bóle głowy mogą być oznaką poważnej choroby czy objawem niedoboru tlenu we krwi. Oprócz tego powinniśmy wiedzieć, że wyróżniamy 4 rodzaje bólów głowy: klasterowy ból głowy, ból zatokowy, ból napięciowy, czy ból migrenowy. Sprawdź, co musisz wiedzieć o poszczególnych rodzajach bólu głowy!

Bóle głowy

Ból głowy to jeden z najczęściej występujących powodów, dla których udajemy się do lekarza po porady. Choć trzeba tutaj podkreślić, że niekiedy bóle głowy są niewielkie i samoistnie szybko mijają – dlatego ciężko określić, ilu Polaków tak naprawdę zmaga się z bólami głowy. Trzeba jednak wiedzieć, że nie należy lekceważyć tej dolegliwości – zwłaszcza jeśli często nam dokucza. Powinniśmy dbać o nasze zdrowie i jeśli zauważyliśmy, że bóle głowy trwają zbyt długo i przeszkadzają nam w codziennym życiu, to musimy udać się do lekarza w celu konsultacji. Specjalista najprawdopodobniej przeprowadzi z nami wywiad, który najczęściej jest wystarczający do postawienia diagnozy. W celu potwierdzenia diagnozy może nas skierować na inne badania. Należy pamiętać więc, aby być czujnym, a w razie potrzeby udać się na konsultację z lekarzem.

Jakie są rodzaje bólu głowy?

Jak już zdążyliśmy wspomnieć, istnieje kilka rodzajów bólu głowy. Warto wspomnieć coś więcej o każdym z nich.

Klasterowy ból głowy. Na sam początek klasterowe bóle głowy – czyli pierwotne bóle. Gdy występuje klasterowy ból głowy, pacjenci zmagają się z bardzo silnym i jednostronnym bólem głowy, podczas którego występuje kilka objawów wegetatywnych, do których zaliczamy m in łzawienie i zaczerwienienie oka, potliwość twarzy, czy silny katar. Niestety nadal nie wiemy, co powoduje klasterowy ból głowy.

Ból zatokowy. Innym rodzajem bólu głowy jest ból zatokowy, który występuje głównie podczas zapalenia zatok. Nie Występuje zbyt często, lecz jest dość charakterystyczny – pulsujący, a także rozpierający. Po czym jeszcze możemy rozpoznać zatokowy ból głowy? Objawy to m.in. gorączka, obrzęk twarzy, uczucie wypełnienia uszu, czy silny ból, który nasila się i rozprzestrzenia w obrębie całej głowy (m.in. zęby, czy szczękę). Innym objawem jest np. zatkany nos.

Migrena. Innym samoistnym bólem głowy jest migrena. Na migrenowy ból głowy cierpi bardzo wiele osób. Co więcej: migrena zwykle dotyka nas rano. Jest to choroba, która bardzo często powoduje napady. Podczas migreny pojawiają się nudności, wymioty, światłowstręt, łzawienie oczu, nadwrażliwość na bodźce, zaburzenia wegetatywne. Rzadsze objawy migreny to paraliż mięśni poruszających gałką oczną, jak i omdlenia.

Napięciowy ból głowy

Następnym rodzajem bólu głowy są napięciowe bóle głowy, które najczęściej dotykają kobiety niż mężczyzn. Na ten rodzaj bólu cierpią dorosłe kobiety w przedziale wiekowym 25-35 lat. Wśród przyczyn występowania napięciowego bólu głowy możemy wymienić napięcie mięśni, stres, a także niepokój. Jest to proces, który składa się z wielu bodźców, natomiast jego pochodzenie nie jest do końca znane. Bardzo często jednak mówi się, że podłoże napięciowego bólu głowy może być związane z niewłaściwym działaniem czynników fizjologicznych, biologicznych, a także psychologiczno-społecznych.

Natomiast objawy napięciowego bólu głowy to przede wszystkim stały ból, który odczuwamy po obu stronach głowy, napięte mięśnie karku, czy ciśnienie za oczami. Są to dolegliwości, które znacząco utrudniają normalne codzienne funkcjonowanie. Innym objawem są zawroty głowy.

Przyczyny bólu głowy

Jedną z najczęstszych przyczyn występowania bólów głowy jest zmęczenie. Osoby, które dużo pracują i brakuje im czasu dla samych siebie, bardzo często zmagają się z tego typu bólami. Inną przyczyną może być także wyczerpanie psychiczne, czy zmiany naczyniowe. Bóle głowy nierzadko są także związane z problemami z krążeniem mózgowym. Co więcej: bóle głowy występują także w przypadku schorzeń innych narządów organizmu (może to być np. zapalenie zatok).

Bóle głowy mogą występować także w wielu innych schorzeniach takich jak:

• choroby jamy ustnej (zębów i dziąseł),
• przeziębienie,
• zmiany zapalne w układzie nerwowym,
• grypa,
• zapalenie ucha,
• nadciśnienie tętnicze,
• alergia,
• choroby oczu,
• angina,
• zwyrodnienie kręgosłupa.

Warto też wiedzieć, że z bólem głowy zmagają się też osoby, które nadużywają alkoholu, jak również te, które palą papierosy. Ta dolegliwość to również charakterystyczny objaw zatrucia tlenkiem węgla, czy guza mózgu.

Ból głowy zlokalizowany w wielu miejscach

Ból głowy może być różny: pulsujący ból, tępy, jednostronny, wtórny… Warto jednak wiedzieć, że może także występować w wielu miejscach. Zgodnie z tym, co mówią lekarze, ból głowy najczęściej jest zlokalizowany w skroniach, z tyłu głowy, a także z przodu. Jeśli chodzi o ból głowy występujący z przodu, to najczęściej cierpią na niego osoby zmagające się z migreną. Bardzo często jest on pulsujący i zazwyczaj niegroźny, choć czasem może być symptomem guza mózgu.

Na ból głowy z tyłu nierzadko cierpią osoby mające problemy z nadciśnieniem – ten rodzaj bólu zwykle pojawia się rano, podobnie jak bóle migrenowe. Zazwyczaj jest to krótkotrwały ból. Czasem jednak może być bardzo silny i pulsujący – może to oznaczać krwotok podpajęczynówkowy. Ból głowy w skroniach natomiast często jest obustronny i jest to tzw. napięciowy ból głowy, który możemy łatwo rozpoznać, gdyż najczęściej towarzyszy nam o tych samych porach.

Jak leczyć ból głowy?

Sposób leczenia bólów głowy jest uzależniony od tego, z jakim rodzajem bólu się zmagamy. Jeśli są to pierwotne bóle, to wskazane jest leczenie objawowe. Natomiast w przypadku wtórnego bólu głowy – wdraża się leczenie przyczynowe. Osoby cierpiące na migreny, napięciowe bóle głowy, czy też klasterowe bóle głowy powinny przyjmować leki przeciwbólowe, dzięki którym poczują się znacznie lepiej. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku leczenia wtórnego bólu głowy. Tutaj najpierw trzeba ustalić jego przyczynę. Niezwykle częstą przyczyną jest zwykłe zapalenie zatok – w takim wypadku wystarczy po prostu wyleczyć tę infekcję, aby móc pozbyć się bólów głowy.

Pamiętaj, że mimo tego, że ból głowy najczęściej nie jest groźny, to jednak może świadczyć o wielu niebezpiecznych chorobach. Dlatego, jeśli nagle pojawił się silny ból głowy, to nie ma co zwlekać. Należy jak najszybciej udać się do lekarza. Alarmującymi objawami są także wymioty, gorączka oraz zaburzenia: widzenia, pamięci i świadomości. Najczęściej do postawienia diagnozy wystarczający jest wywiad, lecz czasami konieczne jest wykonanie badań obrazowych.

Ból głowy u kobiet w ciąży

Ból głowy u kobiet w ciąży nie jest rzadką dolegliwością. Najczęściej wynika on ze zmian hormonalnych, więc nie ma tutaj powodów do zmartwień. Jednak co jest ważne: ciężarne nie mogą przyjmować bardzo wielu leków, dlatego, zanim sięgniemy po tabletkę, warto skonsultować tę kwestię z lekarzem.

Jeśli regularnie boli Cię głowa, nie możesz przez to normalnie korzystać z życia, nie zwlekaj dłużej, zwłaszcza jeśli towarzyszą temu alarmujące objawy takie jak np. wymioty, czy zmiana stanu psychicznego. Jak najszybciej udaj się do specjalisty, który postawi diagnozę i wdroży odpowiednie leczenie.

Domowe sposoby na ból głowy

Kiedy pojawia się ból głowy, większość z nas sięga po lek w postaci tabletki przeciwbólowej. Nie ma co się dziwić, w końcu jest to najbardziej znany sposób na pozbycie się tej nieprzyjemnej dolegliwości. Pamiętajmy jednak, że nie wolno przyjmować zbyt wiele leków przeciwbólowych. Warto więc wiedzieć, że istnieje kilka domowych sposobów na ból głowy, które warto wybrać w ciągu dnia, kiedy pojawi się ból. Są one równie skuteczne. Jakie to sposoby?

Jednym z lepszych domowych sposobów na ból głowy jest aromaterapia. To bardzo przyjemny sposób, dzięki któremu raz-dwa możemy się pozbyć bólów głowy. Możesz wykorzystać ten charakter terapii w formie inhalacji lub kąpieli z dodatkiem olejku np. lawendowego. Kolejną domową metodą jest masaż głowy, szyi i karku. Pomocne są także różnego rodzaju ćwiczenia relaksacyjne, które fantastycznie wpływają na nasze mięśnie. Możemy także sięgnąć po zioła na ból głowy np. ciepłą herbatkę ziołową – melisę. Polecanym sposobem jest także smarowanie skroni, czoła i karku olejkiem eterycznym, który powinien być rozcieńczony z oliwą.

Jak możemy wyżej zauważyć, istnieje wiele domowych sposobów na pozbycie się bólów głowy. Pamiętajmy jednak, że najważniejsze jest to, żebyśmy prowadzili zdrowy tryb życia – zadbajmy o odpowiednią ilość snu, uprawiajmy regularnie sport, a także unikajmy stresu. W końcu jak każdy doskonale wie – stres to jedna z najczęstszych powodów występowania różnych bólów głowy.

Dyskomfort, krwawienie, swędzenie, pieczenie, ból i uczucie niepełnego wypróżnienia to objawy patologicznego powiększenia hemoroidów, które występują u coraz większej ilości osób. Hemoroidy, pojawiają się najczęściej u osób powyżej 50. roku życia. Wstydliwa choroba cywilizacyjna doskwiera także młodym kobietom w ciąży i po urodzeniu dziecka. Gdzie szukać pomocy przy chorobie hemoroidalnej? Jakie są domowe sposoby, aby pozbyć się żylaków odbytu? Czy możliwe jest, żeby hemoroidy wchłonęły się same? Artykuł przedstawi informacje dotyczące tej przypadłości i odpowie na pytania z nimi związane.

Żylaki odbytu, hemoroidy – co to jest?

Każdy człowiek posiada naturalne struktury w odbycie, które mają za zadanie uszczelnianie go tzw. guzki krwawnicze. Hemoroidy są to naczynia żylne, które dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne, wyglądem przypominające poduszeczki bądź występują w kształcie guzków, które napełnione są krwią. Fizjologiczna część struktury odbytu, która za pomocą żylaków odbytu usprawnia wypróżnianie się oraz kontrolowanie gazów. W trakcie oddawania stolca guzki krwawnicze rozszerzają się i kurczą.

Choroba hemoroidalna

Chorobą hemoroidalną nazywamy stan, w którym żylaki są powiększone w sposób patologiczny. Nieprawidłowy rozwój hemoroidów powoduje stan zapalny, odpowiada za wstydliwe dolegliwości. Wypełnione krwią żylaki odbytu nie są w stanie doprowadzić do całkowitego wypróżnienia, co wiąże się z bólem podczas wizyty w toalecie. W wyniku zalegania krwi może dojść do stanu zapalnego.

Objawy powstawania żylaków odbytu

Na początku objawy hemoroidów mogą być łagodne, nieuciążliwe podczas codziennego funkcjonowania, dlatego wiele osób bezpośrednio zwleka z wizyty i konsultacji u lekarza. Nasilenie się bólu oraz widoczne krwawienia w okolicach odbytu są najczęściej przyczynami zgłoszenia się do specjalisty. Innymi występującymi objawami choroby hemoroidalnej są świąd w okolicy odbytu oraz śluz w stolcu. Zdarza się, że przy oddawaniu stolca guzki krwawnicze wychodzą na zewnątrz, powodując ból. Hemoroidy, które są widoczne w okolicy odbytu, nazywane są hemoroidami zewnętrznymi i powstają na skutek rozszerzenia się w tkance podskórnej splotów przyodbytowych. Zlokalizowane powyżej granicy unerwienia — hemoroidy wewnętrzne w pierwszej fazie choroby nie są widoczne.

Co zrobić, żeby hemoroidy się wchłonęły- domowe sposoby

Konieczność leczenia nie jest potrzebna od samego początku rozpoznania żylaków odbytu. Pierwsze objawy hemoroidów i początkowe fazy choroby wymagają odpowiedniej profilaktyki. We wstępnych fazach objawy nie są dokuczliwe i występują sporadycznie. Najlepszym sposobem na uniknięcie poważniejszego problemu z hemoroidami jest leczenie zachowawcze. Domowe sposoby są najbardziej skuteczne, stosując je w pierwszej fazie rozwoju. Zaleca się stosować preparaty do pielęgnacji miejsc intymnych, które są łagodzące i mają działanie przeciwzapalne oraz maści. Najlepiej, aby produkty zawierały w sobie ekstrakt z rumianku, nagietka, zioła bądź wywar z herbaty.

W przypadku choroby hemoroidalnej ważną rolę odgrywa higiena. Dbanie o czystość w okolicy odbytu jest bardzo ważne i może zapobiec rozwojowi stanu zapalnego skóry i błony śluzowej. Należy podmywać tę okolicę ciepłą wodą lub wodą z płynem do higieny intymnej. Do mycia nie należy stosować mydła lub innych detergentów, które mogą wywołać podrażnienie. Ciepłe kąpiele, okłady mogą wspomóc walkę z żylakami miejscowo. Zaleca się nasiadówki w ciepłej, ale nie w gorącej wodzie, ważne jest, aby stosować je ze dwa razy dziennie. Do wody należy stosować dodatki, na przykład zioła na infekcje intymne takie jak: odwar z kory dębu, rumianek lub nadmanganian potasu. Odwary działają przeciwzapalnie, ściągająco oraz odkażająco, dzięki czemu naczynia krwionośne stają się uszczelnione. Jako dodatki do kąpieli sprawdzą się również olejki lawendowe, rozmarynowe oraz jałowcowe. Do innych naturalnych produktów zalecanych przy hemoroidach są napary z szałwii oraz kasztanowca.

Wpływ diety na powstanie hemoroidów

Stosowanie się do reguł zdrowego stylu życia może pomóc w walce z żylakami odbytu. Siedzący tryb życia oraz niezdrowa dieta zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się patologicznego rozwoju guzków. Pierwszym składnikiem, na który należy zwrócić uwagę w diecie, jest błonnik. Zaleca się regularnie spożywać od 20 g do 30 g błonnika na dobę. Produktami bogatymi w błonnik są warzywa, owoce, kasze oraz pełnoziarniste pieczywo. Błonnik dzięki swoim zdolnością wiązania wody zmiękcza masy kałowe i przyspiesza ich usuwanie, w wyniku czego hemoroidy nie są podrażniane.

W przypadku niedostarczenia odpowiedniej ilości błonnika może dochodzić do zaparć, które są przyczyną uszkodzenia błony śluzowej odbytu oraz mogą nasilać dolegliwości bólowe. Odpowiednia ilość wypijanych płynów jest również ważnym aspektem dbania o organizm, który zmaga się z hemoroidami. Osoby z tą przypadłością powinny pić co najmniej 2 litry płynów dziennie. Ostre przyprawy oraz alkohol nie służą dobrze organizmowi zmagającemu się z hemoroidami, dlatego warto wyeliminować je z diety, również pomożemy im się zmniejszyć. Innym produktem, który ma korzystny wpływ na zdrowie i sprawdzi się, jako uzupełnienie jadłospisu jest siemię lniane. Ziarenka lnu posiadają bogatą zawartość składników odżywczych. Spożywanie 1-2 łyżek siemienia lnianego dziennie może przynieść zauważalny pozytywny wpływ na zdrowie. Odpowiednia masa ciała jest ważnym czynnikiem w profilaktyce hemoroidów.

Przyczyny żylaków odbytu – siedzący tryb życia

Regularna aktywność fizyczna pozwoli utrzymać odpowiednią wagę oraz wspomoże organizm w walce z zaparciami. Regularne uprawianie sportu powoduje, że problemy z wypróżnianiem występują rzadziej ze względu na usprawnienie motoryki jelit oraz regulacje rytmu trawiennego. Ważną kwestią jest zachowanie umiarkowanego stopnia wyniku, ponieważ sporty, które wymagają dużych nakładów siły, zwiększają ryzyko rozwoju patologicznego żylaków odbytu. Bezpieczne ćwiczenia, które specjaliści zalecają przy predyspozycji do powstawania guzków, są marsze, pływanie, joga oraz ćwiczenia mięśni dnia miednicy, oraz zwieracza odbytu. Siedzący tryb życia przyczynia się do powstawania hemoroidów. Wykonując pracę biurową, należy pamiętać, aby jak najczęściej zmieniać pozycję. Według specjalistów od bezpieczeństwa i ergonomii pracy powinno się wstawać na 5 minut po godzinie spędzonej przy biurku. Pamiętaj, że robisz to dla zdrowia, zapobiega to powstawaniu większych problemów.

Leczenie hemoroidów

Występujące krwawienie w okolicach odbytu oznacza, że wizyta u lekarza jest konieczna. W pierwszej kolejności należy udać się do lekarza rodzinnego. Specjalista może wykonać badanie endoskopowe oraz dokonać pomiaru ciśnienia w kanale odbytu. W przypadku potwierdzenia przyczyny krwawienia występującymi hemoroidami rozpoczyna się leczenie. Najpopularniejszymi metodami leczenia jest używanie preparatów, takich jak maści, czopki, leki. W aptece dostępne są bez recepty preparaty bądź leki na hemoroidy, które w swoim składzie posiadają substancje przeciwbólowe, przeciwzapalne, ściągające oraz ochronne. Stosuje się również nasiadówki, inaczej kąpiele z użyciem kory dębu bądź ziołowe, łagodzące uczucie swędzenia i pieczenia. Długotrwałe dolegliwości, które nie ustępują pomimo stosowania wyżej wymienionych preparatów, należy ponownie skonsultować z lekarzem. Wizyta u lekarza zweryfikuje konieczność podjęcia leczenia specjalistycznego.

Leczenie chirurgiczne żylaków odbytu

Leczeniu zabiegowemu lub operacyjnemu poddawani są pacjenci, u których choroba jest w stanie zaawansowanym. Brane pod uwagę są następujące kryteria: stopień rozwoju przypadłości, nasilenie oraz częstość występowania dolegliwości. W pierwszej kolejności lekarz — proktolog stosuje metody, które są mało inwazyjne. Często wykonywany zabieg przeprowadza się bez znieczulenia. Okres zdrowienia jest często krótki i bezbolesny. Jeśli metoda mało inwazyjna jest nieskuteczna, przeprowadza się leczenie operacyjne. Zaletą dokonania operacji jest fakt, że hemoroidy zostają usunięte i pojawienie się nawrotu choroby jest mało realne. Działanie lekarza jest uzależnione od stanu pacjenta i stopnia zaawansowania choroby. Podczas wyboru metod leczenia bierze się pod uwagę dostępność urządzeń i narzędzi. W ciężkich przypadkach wykonywana jest hemoroidektomia, czyli operacja chirurgiczna, która polega na wycięciu hemoroidów oraz zamknięciu naczyń doprowadzających krew. Po zabiegu pacjent może odczuwać dyskomfort, jednak nie jest to ból nasilony. Dolegliwość bólowa wynika z występowania obrzęku tkanek w kanale odbytu i ich podrażnienia.

Hemoroidy – metody zwalczania:

• Metoda Barrona, inaczej gumkowanie. Zazwyczaj stosuje się ją jeśli hemoroidy są II i III stopnia. Polega ona na miejscowym założeniu pierścienia na guzek, który odcina dopływ krwi i powoduje jego obumarcie.
• Hemoroidektomia otwarta, czyli metoda Milligana — Morgana. Jest to operacja usunięcia żylaków za pomocą dostosowanych narzędzi np. skalpela, elektroagulacją bądź nożyczek. Według danych badań jest to bardzo skuteczna metoda, która cieszy się bardzo niskim procentem nawrotów. Następnie wadą tego zabiegu jest ból odczuwalny po operacji i okres rekonwalescencji do 6 tygodni.
• Hemoroidektomia zamknięta, metoda Fergusona. Stosuje się tę metodę w przypadku stopni żylaków III i IV. Operację zaczynamy przez wprowadzenie do odbytu anoskopu zabiegowego, dzięki któremu usuniemy patologicznie zmienione tkanki kanału odbytu, co nie powoduje zwężenie tego miejsca. Niestety, z występujących objawów po operacyjnych jest odczuwanie bólu przy wypróżnianiu się i puszczaniu gazów, równie odczuwa się boleści.

Leczenie hemoroidów w ciąży

W przypadku wystąpienia hemoroidów w ciąży, niestety zazwyczaj leki są odstawianie aż do czasu rozwiązania. Żylaki odbytu zazwyczaj ustępują po ciąży. Możliwe jest, że podczas porodu, w wyniku dużego parcia dojdzie do powstania hemoroidów. W okolicy odbytnicy może pojawić się śluz w kale oraz krew. Każda dolegliwość powinna być konsultowana z lekarzem. Lekarz poda niezbędne informacje na ten temat, wykona odpowiednie badania i odpowie na nurtujące pytania.

Ból zęba jest dolegliwością utrudniającą normalne funkcjonowanie. Zapalenie miazgi zęba może wiązać się z koniecznością usunięcia zęba. Istnieją metody, które pozwalają na uratowanie zęba. Leczenie kanałowe, zwane tez endodontycznym, kojarzone jest zwykle z nieprzyjemną wizytą u dentysty. W tym artykule dowiesz się: czy konieczność leczenia endodontycznego musi wiązać się z bólem? Na czym polega leczenie kanałowe zębów? Czy leczenie kanałowe zęba boli i należy się go obawiać?

Ból zęba – przyczyny

Przyczyn dolegliwości bólowych związanych z zębami może być wiele. Intensywny ból zęba, który uniemożliwia codzienne funkcjonowanie, powinien być sygnałem alarmowym dla pacjenta. Najczęściej bolesne problemy są wynikiem uszkodzenia szkliwa lub występującą próchnicą powodującą stan zapalny. Pierwszym objawem jest pojawiająca się nadwrażliwość na ciepły i zimny pokarm. Odsłonięta szyjka zęba staje się wrażliwa i jest przyczyną bólu jamy ustnej. W przypadku wystąpienia zmiany w obrębie dziąseł i szyjki zęba warto udać się do lekarza. Wielu pacjentów może uniknąć kosztownego i bolesnego leczenia zgłaszając się odpowiednio wcześnie na kontrolę w gabinecie dentystycznym.

Zapalenie miazgi zęba

Miazga pełni bardzo ważne role. Przede wszystkim jest wypełnieniem komory i kanałów korzeniowych, natomiast jej zewnętrzna warstwa wytwarza zębinę. Miazga zębowa jest bardzo unerwiona, co wpływa na to, że jest bardzo wrażliwa na bodźce. Jest najwrażliwszą tkanką, która wypełnia jamę ustną. Zapalenie miazgi u pacjenta jest zazwyczaj wynikiem rozwoju bakterii, które dostają się do kanałów zębowych poprzez ubytki wywołane próchnicą.

Objawami, które towarzyszą rozwijaniu się infekcji, są m in:

• ból, który jest zależny od obecności czynnika drażniącego,
• obrzęk,
• zaczerwienienie wokół zęba.

Przy zapaleniu występuje ostry ból, który może mieć charakter pulsujący lub tępy, może nie znikać nawet pod wpływem przyjęcia środka przeciwbólowego. Pacjenci czują nasilający się ból w pozycji leżącej lub przy nagłej zmianie pozycji. W przypadku obumierania zęba zwykle odczuwa się samoistny, przewlekły i nieprzemijający ból. Zainfekowane zęby wymagają pomocy stomatologa. Wykrycie zapalenia tkanki we wczesnej fazie pozwala na leczenie zęba w sposób mniej inwazyjny i może zapobiec jego usunięciu. Jedynym sposobem na wypełnienie ubytku wywołanego zapaleniem miazgi jest leczenie kanałowe. W przypadku dojścia do nieodwracalnego zapalenia miazgi jedynym rozwiązaniem jest usunięcie zęba. Nieodwracalne zapalnie jest wtedy, gdy nie ma możliwości wyleczenia miazgi metodami biologicznymi. Niemożliwe jest wtedy pokrycie w sposób pośredni i bezpośredni zęba. Martwa i nieoczyszczona miazga zębowa może prowadzić do rozwoju zakażenia, także dookoła innych tkanek i zagrażać zdrowiu.

Na czym polega leczenie kanałowe – podstawowe informacje

Leczenie kanałowe zębów to pozbycie się zapalenia i spowodowanie, że dolegliwości bólowe znikną. Pierwszą rzeczą, którą stomatolog sprawdza jest stan miazgi zębowej – czy jest martwa, czy żywa. U dorosłych oraz dzieci leczenie kanałowe wykonuje się również gdy dojdzie do pęknięcia lub złamania zęba, zapalenia tkanek otaczających korzenie zęba czy rozwoju bakterii beztlenowych. Lekarz rozpoczyna leczenie od zlecenia zrobienia zdjęcia RTG. Przypadki bardziej zaawansowane wymagają wykonania tomografii komputerowej. Dentysta analizuje obraz pod kątem oceny stopnia zaawansowania choroby, kształtu oraz położenia kanałów. Dzięki temu specjalista przeprowadza leczenie dostosowane do konkretnego przypadku.

W celu zasięgnięcia informacji o stanie zdrowia pacjenta lekarz przeprowadza wywiad. Pacjent powinien poinformować o uczuleniach. Współczesna stomatologia oferuje nowoczesne technologie, które sprawiają, że można uratować chorego zęba w trakcie jednej wizyty u stomatologa. Obecnie wielu lekarzy pracuje przy użyciu mikroskopu endodontyczncznego, który pozwala przeprowadzić zabieg dokładnie. Dzięki zastosowaniu mikroskopu możliwe jest dostrzeżenie w przypadkach ujścia kanałów, co ma niewątpliwie duże znaczenie przy udrażnianiu i wypełnianiu. Kliniki, które są wyposażone w mikroskopy, są w stanie zapewnić większe powodzenie wykonania poprawnego leczenia. Narzędzie to pozwala nie tylko widzieć, ale także oczyścić tkanki z pozostałych resztek i bakterii.

Czy leczenie kanałowe boli?

Leczeniem zęba dentysta zajmuje się dopiero po podaniu znieczulenia. Zazwyczaj leczenie endodontyczne wykonywane jest przy znieczuleniu miejscowym. Kliniki dysponują różnymi rodzajami znieczuleń m.in. znieczuleniem domiazgowym, które polega na podaniu środka znieczulającego bezpośrednio do zęba oraz znieczuleniem wprowadzanym do przestrzeni międzykorzeniowej, a następie do kości gąbczastej, które nazywa się znieczuleniem dokostnym. Utrata czucia w zębie oraz w jego otoczeniu sprawia, że leczenie kanałowe staje się bezbolesne. Ząb, który został pozbawiony miazgi zębowej, nie posiada nerwów, czyli nie dochodzi do przewodzenia impulsów bólowych. Dla osób, które panicznie boją się zabiegów dentystycznych, stomatolog może zaproponować środek uspokajający, na przykład podtlenek azotu. Możliwe jest takie leczenie pod narkozą, czyli w znieczuleniu ogólnym. Konieczne będzie wtedy dostarczenie badań laboratoryjnych oraz rozmowa z anestezjologiem.

Przebieg leczenia stanu zapalnego zęba

Pierwszym etapem leczenia kanałowego jest pozbycie się zmian powstałych z nieleczonej próchnicy zębowej. Dzięki temu możliwe jest dostanie się do komory zęba oraz kanałów korzeniowych. W leczeniu kanałowym ważnym etapem jest usunięcie zainfekowanej miazgi zębowej oraz dokładne wyczyszczenie wnętrza zęba. Następnie kanały są uszczelnianie i wypełniane materiałem. Jest to istotny element powodzenia leczenia, ponieważ w ten sposób możliwe jest zapobiegnięcie dostania się drobnoustrojów do tkanek okołowierzchołkowych. Następnie przeprowadzana jest odbudowa ubytku zębowego, który jest końcowym etapem. Kanałowe leczenie powinno zakończyć się powtórzeniem wykonania zdjęcia rentgenowskiego, w celu upewnienia się, czy kanały zębowe zostały odpowiednio wypełnione. Najczęściej zabieg leczenia kanałowego kończy się sukcesem. Jednak organizm jest żywą strukturą i tak jak w przypadkach innych zabiegów medycznych, mogą wystąpić powikłania.

Ból po zakończonym leczeniu kanałowym

Zabieg pomimo tego, że jest bezbolesny, należy do inwazyjnych metod stosowanych w stomatologii. Zachodzi ingerencja w najbardziej wrażliwą tkankę, co powoduje, że często nawet po skończonym leczeniu ząb może boleć. Elementy jamy ustnej potrzebują czasu, aby się zregenerować. Możemy spodziewać się nadwrażliwości na ucisk oraz zmiany temperatury. Dolegliwości nie powinny trwać dłużej niż kilka dni po zabiegu endodontycznym. Gdy wyleczony ząb boli przez dłuższy okres czasu, należy wybrać się do dentysty.

Ponowne leczenie kanałowe

Zdarza się, że wykonanie kolejnego zabiegu endodontycznego okazuje się konieczne. Silny ból trwający ponad dwa tygodnie, występujący po wcześniejszym wypełnieniu zęba, może wskazywać na to, że należy podjąć kolejne leczenie. W takim przypadku warto udać się na kolejną wizytę do specjalisty. Często dolegliwości bólowe związane są z niepoprawnie przeprowadzonym zabiegiem. Występują przypadki, w których lekarz podczas wykonywania zabiegu nie zauważył jednego z kanałów i w trakcie została zainfekowana miazga. Ponowne wykonanie zabiegu polega na usunięciu poprzednio włożonego materiału w kanał korzenia. Następnie procedura leczenia kanałowego odbywa się w taki sam sposób, jak za pierwszym razem.

Szukasz zaufanego endodonty w stolicy? Skorzystaj z leczenia kanałowego w Warszawie w gabinecie stomatologicznym Fachowy Dentysta.