Redakcja Medicaldiet

Tłuszczaki są to niezłośliwe nowotwory niepowodujące bólu i powstające z tkanki tłuszczowej. Zazwyczaj nie zagrażają zdrowiu, ale zdarzają się sytuacje, w których wymagana jest interwencja chirurga. Istnieją domowe sposoby na poradzenie sobie z pozbyciem się tłuszczaków w naturalny sposób.

Tłuszczak – co to jest?

Tłuszczaki zazwyczaj pojawiają się na owłosionych częściach ciała, na przykład na głowie lub pod pachami. Wystąpić mogą także na plecach, tułowiu, kończynach górnych i dolnych. W niewielu przypadkach pojawiają się na twarzy lub w okolicach łonowych. Na skórze pojawia się charakterystyczny guzek, który zbudowany jest z torebek łącznotkankowych. Są to niewielkie zmiany, rzadko zdarza się, że tłuszczak osiąga więcej niż 6 cm. W środku znajduje się tłuszcz. Pojawienie się takiego guzka nie oznacza poważnej choroby, pojawiające się na ciele zmiany nie są zagrożeniem dla zdrowia człowieka. Tłuszczaki powstają z tkanki tłuszczowej. Za przyczynę powstawania ich uznaje się czynniki genetyczne, nieprawidłowo funkcjonujący układ immunologiczny lub mechanizmy zapalne. Zmiany skórne w takiej formie zaliczane są do najczęściej występujących nowotworów tkanki miękkiej. Często tłuszczak jest mylony przez pacjentów z włókniakiem lub kaszakiem.

Jak pozbyć się tłuszczaków? – leczenie naturalne

Leczenie niezłośliwego guzka warto rozpocząć od naturalnych sposobów. Jest kilka produktów pochodzących z natury, które mogą pomóc w redukcji zmiany chorobowej. Leczenie w sposób naturalny polega na stosowaniu naturalnych olejków eterycznych. Pomocne może okazać się również picie naparu ze skrzypu polnego, który znany jest ze swoich właściwości oczyszczające oraz regenerujące.

Drzewo herbaciane

Aby pozbyć się zmiany chorobowej, nieinwazyjnie należy użyć olejku z drzewa herbacianego. Naturalne właściwości oleju sprawią, że przy regularnym wcieraniu w skórę zmniejszy się rozmiar guza, a następnie guz zniknie. Codzienne stosowanie chroni przed infekcją i stanami zapalnymi. Olej stanowi pomoc przy gojeniu się skóry, a także pomaga w zapobieganiu powstawania blizn.

Olejek rycynowy

Możesz zamienić olejek z drzewa herbacianego na olejek rycynowy. Przeciwzapalny oraz ściągający efekt w wyniku stosowania olejku rycynowego pomaga zwalczyć zmiany.

Żel z aloesu

Proces usuwanie zmian na skórze można przyspieszyć za pomocą aloesu, który znany jest ze swoich odżywczych właściwości. Aloes powoduje przyspieszenie procesu leczenia skóry i gojenie się ran.

Sól Epsom

Ukojeniem dla organizmu będzie także kąpiel w wodzie z solą Epsom. Sól Epsom jest to nieorganiczny związek chemiczny, który składa się z soli magnezu i siarki. Ten rodzaj soli jest często używany w medycynie.

Ocet jabłkowy

Ocet jabłkowy ma zastosowanie w kuchni, ale jest także skuteczny w przypadku leczenia tłuszczaka. Ocet jabłkowy ma właściwości antybiotyczne – przyspiesza redukcję stanów zapalnych i infekcji. Na zmianę chorobową nakłady gazę namoczoną octem jabłkowym. Opatrunek powinien pozostać na skórze przez 3 dni.

Mąka i miód

Tłuszczowe guzki można rozpuścić za pomocą mąki i miodu. Te dwa produkty mieszamy w równej proporcji i następnie nakładamy na guzek. Przykrywamy ręcznikiem i zostawiamy na 36 godzin. Zabieg z mąką i miodem przynosi efekty po 7 dniach stosowania.

Tłuszczak – metoda wycięcia

Jedną z metod usunięcia guzka jest wycięcie go za pomocą narzędzi chirurgicznych. Każde wykrycie zmiany na skórze powinno być skonsultowane z lekarzem. Bezpośrednim wskazaniem do usunięcia chirurgicznie guzka jest rozwijający się stan zapalny lub ucisk na nerw. Wycięta przez lekarza tkanka poddawana jest badaniu histopatologicznemu. Pacjencji często decydują się na wycięcie tłuszczaka ze względów estetycznych. Wycięcie pluszaka metodą chirurgiczną pozwala na całkowite pozbycie się guzów.

Metody niechirurgiczne – glikokortykoid

Tłuszczaki można usunąć w sposób niechirurgiczny, czyli poprzez podanie glikokortykoidów do organizmu w miejsce zmiany chorobowej. Glikokortyoid powoduje hamowanie wzrostu komórek, obumieranie oraz rozpuszczanie tkanki składającej się z komórek tłuszczowych. Niezbędne jest wykonywanie kilku serii powtórzeń. W eliminacji tłuszczaków pomaga także liposukcja. Metoda ta jest sposobem usuwania guzka za pomocą sondy odsysającej tłuszcz. Sondę wprowadza się bezpośrednio w miejsce występowania tłuszczaka. Następnie usuwana jest torebka łącznotkankowa.

Rodzaje tłuszczaków

Ze względu na różnorodność budowy tłuszczaków została stworzona klasyfikacja dzieląca je na kilka rodzajów:

• Zimowiak – jest do guz, najczęściej pojawiający się u dzieci, za przyczynę jego pojawiania się uznawana jest nieprawidłowa temperatura ciała u dzieci i niemowląt.
• Myelolipoma – w skład tego guzka wchodzą komórki tkanki mięśniowej oraz gładkiej.
• Myolipoma – zmiana otoczona torebką łącznotkankową
• Lipoma – tłuszczak zbudowany głównie z tkanki tłuszczowej, zazwyczaj ten rodzaj przekształca się w nowotwór złośliwy, który stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia.
• Angiolipoma – oprócz tkanki tłuszczowej występują także widoczne naczynia krwionośne.
• Tłuszczak wielopostaciowy oraz wrzecionowaty – tłuszczak, który w swoim składzie posiada drobne naczynia krwionośne oraz adipocyty, które są widoczne podczas badania histopatologicznego
• Lipoblastoma – występuje najczęściej u małych dzieci.

W celu rozpoznania rodzaju tłuszczaka wykonuje się badanie z wykorzystaniem mikroskopu.

Tłuszczaki – dlaczego powstają?

Przyczyny powstawania tłuszczaków nie są jeszcze dostatecznie zbadane. Nie istnieją jednoznaczne czynniki, które wpływają na rozwój tego typu zmian skórnych. Istnieją jednak przypuszczenia, że przyczyniać się mogą różnego rodzaju zapalenia w organizmie. Biorąc pod uwagę ryzyko wystąpienia tłuszczaków, wyróżnia się kilka czynników, które mogą wpływać na ich powstanie. Osoby w przedziale wiekowym 40 -60 lat znajdują się w największej grupie ryzyka, dodatkowo pacjenci, którzy chorowali na nowotwór lub w ich rodzinie są osoby, które chorowały. Niewątpliwie osoby z nadwagą zaliczają się do grupy ryzyka.

Tłuszczaki – objawy

Tłuszczaki nie powodują dolegliwości bólowych. Jednak zdarzają się przypadki, w których naciskają na tkanki i wtedy powodują dyskomfort. W miejscu zmiany może pojawić się obrzęk oraz niedokrwistość. Przy rozwoju tłuszczaka mogą wystąpić inne choroby, takie jak żółtaczka, nadciśnienie tętnicze, problemy z nerkami oraz z oddychaniem.

Jak uniknąć pojawienia się tłuszczaka?

Obecnie nie są znane skuteczne sposoby zapobiegania powstania tej choroby. Pacjenci narażeni są na rozwinięcie się guzów w każdym momencie życia i w każdym miejscu skóry. Należy jednak dbać o zdrowie, przede wszystkim kontrolować wagę. Wiadomo, że otyłość sprzyja powstawaniu zmian chorobowych. Dieta może stanowić jeden z najbardziej skutecznych metod przeciwdziałania rozwojowi tłuszczaka. Ważne jest odpowiednie nawodnienie organizmu, dlatego pamiętaj o piciu odpowiedniej ilości wody codziennie.

Brzydki zapach z ust to szczególnie dotkliwy problem. Nie tylko utrudnia nam codzienne funkcjonowanie, ale również bardzo negatywnie wpływa na relacje z innymi ludźmi. Problem może być szczególnie przykry dla dzieci. Nieprzyjemny zapach z ust może wystawiać je na wyśmiewanie i kpiny rówieśników. Na powstanie nieświeżego zapachu z ust znanego jako halitoza wpływ może mieć wiele czynników. Zlokalizowanie odpowiedzialnego czynnika pozwala na skuteczne leczenie i pozbycie się tej niekomfortowej przypadłości.

Nieświeży oddech u dziecka

Przykry zapach wydobywający się z ust dziecka może często okazać się powodem jego odtrącenia przez kolegów i pojawienia się trudności z nawiązywaniem relacji. Nie możesz lekceważyć tego problemu. Chociaż odnalezienie przyczyny nieprzyjemnego oddechu może okazać się pracochłonnym zadaniem, zdecydowanie należy to zrobić. Pamiętaj, że brzydki zapach z ust może wskazywać na rozwijające się choroby. Żaden objaw nie powinien być bagatelizowany, szybkie działanie pozwoli na łatwiejsze wyleczenie.

Halitoza przyczyną nieświeżego oddechu

Za nieprzyjemny zapach wydobywający się z jamy ustnej bardzo często odpowiadają bakterie. W przebiegu swoich procesów biologicznych produkują lotne związki siarki. Bakterie te umiejscowione są w jamie ustnej, głównie na języku. Produkują między innymi kwas masłowy – zapach zjełczałego masła. Kiedy indziej może to być merkaptan metylu – zapach zgniłej kapusty.

Właściwa higiena jamy ustnej jest podstawowym sposobem na poprawienie zapachu z ust w przypadku halitozy. Nieprzyjemny oddech często spowodowany jest psuciem się zębów. Szczególnie w przypadku odsłoniętych szyjek zębowych i nieleczonej próchnicy. W przypadku stwierdzenia nieświeżego oddechu należy zwrócić uwagę na to czy dziecko nie ma żadnych zaniedbań w tym obszarze i dokłada wszelkich starań w dbaniu o higienę swojej jamy ustnej.

Bakterie na powierzchni jamy ustnej

Odstręczający zapach z ust to woń produktów metabolizmu bakterii wewnątrz jamy ustnej. Regularne mycie zębów i powierzchni języka to podstawowy sposób na problemy z halitozą. Należy pamiętać o nitkowaniu przestrzeni między zębami i sprawdzania stanu dziąseł. Zepsute zęby i próchnica, mogą wywoływać nieprzyjemną woń.

Stosowanie płynów do płukania pozwoli na wypłukanie bakterii z dziąseł. To także sposób na resztki jedzenia, które zalegając w jamie ustnej, rozkładają się, wytwarzając nieprzyjemny zapach z ust. Regularne wizyty u dentysty to kolejny element właściwej higieny jamy ustnej.

Brzydki zapach z ust

Czasami okazuje się, że pomimo dbania o higienę jamy ustnej, problem przykrego zapachu z ust trwa w dalszym ciągu. Oznacza to, że lista ewentualnych przyczyn dolegliwości znacząco się wydłuża. Nieprzyjemny zapach może pochodzić na przykład z przewodu pokarmowego. To także jeden z objawów schorzenia, jakim jest refluks żołądkowo-przełykowy.

Na tym lista się nie kończy. Brzydki zapach z ust może być objawem choroby nerek tzw niewydolność nerek, bądź chorób dróg oddechowych. Inne dolegliwości zdrowotne to chore zatoki, zapalenie migdałków, albo problemy z wytwarzaniem śliny. Przyczyną nieświeżego oddechu bywają również zaparcia. Jak możemy zauważyć nieprzyjemny zapach z ust, u niektórych osób może być związane ze stanem naszego zdrowia.

Zapach ropy z ust

Kiedy wyczuwamy, że oddech dziecka ma zapach ropy, najczęściej są to objawy układu oddechowego. Taka woń, przypominająca smród gnijącego mięsa świadczy o zaleganiu ropy wewnątrz oskrzeli. To oznacza na przykład ropne zapalenie oskrzeli, albo ropień płuc. Tym dolegliwościom zwykle towarzyszą dodatkowe objawy takie jak bóle mięśniowe, gorączka i problemy z oddychaniem.

Zapach kupy z ust u dziecka

Zdarza się, że przykry zapach z ust przypomina woń odchodów. Najczęściej jest to wynik chorób układu pokarmowego. Przyczyną nieprzyjemnego zapachu mogą być takie schorzenia jak uchyłek Zenkera, zgaga, refluks, czy nawet rak żołądka. Nieprzyjemny zapach kału wydobywający się z ust może być wywołany także zaparciami i nadmiernym nagromadzeniem odchodów w jelitach.

Zapach kału z ust

Zapach z jamy ustnej przypominający kał może być także wynikiem zakażenia bakterią Helicobacter pylori. To bardzo częste zakażenie, które dotyka nawet połowę populacji. W 90% przypadków zakażenie bakterią nie daje jednak żadnych negatywnych skutków. Jeżeli już do tego dochodzi oprócz zapachu kału z jamy ustnej, pojawiają się objawy takie jak wrzody, mdłości i bóle głowy. Nieleczone zakażenie może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji.

Ropa z zatok śmierdzi

Brzydki zapach z ust może być wynikiem zapalenia zatok. W drogach oddechowych i zatokach gromadzi się wtedy płyn. Stanowi to bardzo dobre środowisko dla rozwoju bakterii, które mogą skutkować pogorszeniem zapachu oddechu. Objawy problemów z zatokami to ból gardła, spływanie wydzieliny i poczucie pieczenia nosa. Konieczna jest wtedy wizyta u lekarza, który przepisze odpowiednie leki, najczęściej będą nimi antybiotyki.

Przyczyny złego oddechu

Jeżeli oddech ma zapach amoniaku, problem dotyczy niewydolności nerek. Dzieje się tak np. w przypadku mocznicy. Schorzenie to występuje w przypadku zaburzenia wydolności nerek. Oprócz nieprzyjemnego zapachu w ustach pacjent może cierpieć na biegunkę, wymioty i nadmierne oddawanie moczu.

Kiedy z ust wydobywa się kwaśny zapach acetonu, jest to zwykle wywołane powikłaniami cukrzycy. Jest to aromat przypominający woń kwaśnych jabłek. Wobec braku cukrów w organizmie następuje spalanie tłuszczy, a co za tym idzie wytworzenie ciał ketonowych, które następnie zostają wydzielane przez płuca – co stanowi przyczynę nieprzyjemnego zapachu.

Niedobór śliny

Zły zapach z ust może wynikać również z odwodnienia. Dzieci często zapominają, żeby pić odpowiednią ilość wody. Wówczas usta stają się przesuszone, a w jamie ustnej zaczyna brakować śliny. Bez niej niemożliwe staje się usunięcie bakterii zalegających na języku. Niedobór śliny powoduje także infekcje dziąseł i choroby zębów takie jak próchnica. Nasza redakcja poleca przypominać dzieciom o tym jak ważne jest picie wody zwłaszcza w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego.

Nieprzyjemny zapach z jamy ustnej

Przyczyną halitozy mogą być rozmaite czynniki i choroby. Od zapalenia migdałków poprzez schorzenia wątroby. Warto zgłosić się z tym problemem do lekarza. Specjalista będzie w stanie ocenić, jaka jest przyczyna nieprzyjemnego oddechu i wykluczyć ryzyko dalszego rozwoju chorób.

Jeżeli nieprzyjemny zapach z ust jest wywołany nieodpowiednią higieną jamy ustnej, warto o to odpowiednio zadbać. Po każdym posiłku w okolicach przyzębia gromadzą się resztki jedzenia. W wyniku ich rozkładu w ustach utrzymuje się przykry zapach, spowodowany działaniem bakterii. Regularne szczotkowanie, stosowanie płynów do płukania (dla dzieci bez zawartości alkoholu), prawdopodobnie rozwiążą problem nieświeżego oddechu.

Cofające się dziąsła to problem, z którym boryka się wiele osób. Chociaż wydaje się niegroźny, nie powinno się go bagatelizować. Odsłonięte korzenie zębów są szczególnie podatne na uszkodzenia, które mogą doprowadzić do stanu zapalnego. Recesja dziąseł to także problem natury estetycznej. W jej wyniku zęby optycznie się wydłużają, następuje również zmiana koloru dziąseł. Dziedzina stomatologii zajmująca się tym problemem to periodontologia.

Odsłonięte szyjki zębowe

W wyniku recesji dziąseł następuje odsłonięcie szczególnie wrażliwych korzeni zębów. Stają się one narażone na działanie czynników zewnętrznych. Spożywanie gorących lub zimnych napojów, oddychanie zimnym powietrzem czy zwykłe szczotkowanie zębów powoduje dotkliwy ból w obrębie jamy ustnej.

Ból i szczególna wrażliwość odsłoniętych zębów spowodowane są silnym unerwieniem szyjek zębowych. Kanaliki zębinowe wypełnione są płynem, który jest powodem odczuwanego bólu. Cofające się dziąsła skutkują wystawieniem zębów na uszkodzenia mechaniczne. Szczególnie w obrębie połączenia szkliwa i zębiny.

Co powoduje cofające się dziąsła

O recesji dziąseł często mówi się, że jest to schorzenie wieloczynnikowe. Trudno określić jeden decydujący powód, przez który następuje recesja i dolegliwości przyzębia. Najczęściej jest to połączenie czynników wrodzonych i tych nabytych.

Cofające się dziąsła mogą być efektem niewłaściwego ułożenia zębów, wrastania ich w siebie, krzywego zgryzu i niewłaściwej ilości kości w przedsionku jamy ustnej. Recesja jest często skutkiem mechanicznego uszkodzenia zębów. Niektóre choroby dziąseł czy uszkodzenia błony śluzowej mogą być również istotnym czynnikiem. Zdarza się, że pacjenci mają od urodzenia cienki biotyp przyzębia. Delikatne, podatne na uszkodzenia dziąsła mogę wywoływać recesje.

Pamiętaj o higienie jamy ustnej

Stosowanie odpowiedniej higieny jamy ustnej to najlepszy sposób na zapobiegnięcie recesji dziąseł. Cofające się dziąsła są często wynikiem niewłaściwego szczotkowania zębów i uszkadzania przyzębia. Dziąsło zbyt mocno szorowane, przy użyciu twardej szczoteczki, uszkadza się, wywołując odsłonięte korzenie zębów. Czynnikiem rozwijania się recesji dziąseł jest występowanie kamienia nazębnego. Powoduje on stan zapalny i degradacje dziąsłowe. Płytki i kamień nazębny warto leczyć jak najszybciej, aby podtrzymać dobrostan dziąseł.

Regularnie odwiedzany dentysta będzie w stanie powiedzieć nam czy zaczyna tworzyć się kamień, a także czy dziąsła nie są zbyt uszkodzone przez szczotkowanie. Przeprowadzany dwa razy w roku skaling i częste nitkowanie zębów, również znacząco wpłyną na poprawienie stanu dziąseł i usunięcie kamienia nazębnego.

Odsłonięte szyjki zębowe leczenie

W przypadku recesji dziąseł nie można liczyć na to, że wszystko samo wróci do normy. Dziąsła nie regenerują się samoistnie. Jedynym wyjątkiem są dzieci, u których w wyniku leczenia ortodontycznego dziąsła mogą się przesunąć i wypełnić puste przestrzenie między zębami.

Cofające się dziąsła powinien jak najszybciej obejrzeć dentysta. Szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia jest w stanie poprawić ich stan i zapobiec dalszej recesji. Istnieją zabiegi z zakresu chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej, które polegają np. na naciągnięciu dziąsła na odsłonięte szyjki zębowe. Niekiedy możliwy jest także zabieg przeszczepu tkanki dziąsła. Niekiedy stosuje się również zabiegi plastyki jamy ustnej. Ubytki w dziąsłach bywają leczone przy pomocy wstrzykiwania kwasu hialuronowego.

Przeszczep przy recesji dziąseł

Zastanawiając się nad tym jak przeprowadzić leczenie dziąseł wobec problemu ich recesji, warto rozważyć zabieg przeszczepu. Przeprowadzony przez lekarza przeszczep tkanek z podniebienia może się okazać bardzo dobrym, aczkolwiek dosyć kosztownym sposobem poradzenia sobie z problemem. Sposoby chirurgii dziąsłowej dają możliwość bardzo estetycznego i trwałego naprawienia problemów dziąsłowych, dlatego wielu pacjentów decyduje się na to rozwiązanie.

Odsłonięte szyjki zębowe wypełnienie

Cofające się dziąsła mogą prowadzić do powstawania ubytków przyszyjkowych. Odsłonięty zostaje cement korzeniowy, który staje się podatny na uszkodzenia. Cement nie jest przystosowany do kontaktu ze środowiskiem jamy ustnej. Naraża go to na wypłukiwanie i powstawanie ubytków klinowych.

Sposobem leczenia problemu ubytków jest wypełnianie kompozytowe. Ten niezbyt kosztowny zabieg pozwala wypełnić ubytek i przywrócić wygląd zęba do poprzedniego stanu. Dobrze przeprowadzone wypełnienie jest niewidoczne, a jego kolor jest identyczny do koloru zęba. W wyniku wypełnienia wydłużeniu ulega korona zęba, przez co może się wydawać optycznie większy.

Odsłonięte szyjki zębowe domowe sposoby

W przypadku, gdy nasze zęby mają odsłonięte szyjki, istnieją pewne sposoby, żeby zminimalizować wynikający z tego ból. Należy przede wszystkim ograniczyć spożywanie bardzo zimnych i gorących napojów. Ekstremalne zmiany temperatur to czynniki wywołujące podrażnienie odsłoniętych korzeni zębów.

W tym celu warto stosować płyny do płukania, które będą w stanie dotrzeć do odległych części tkanki dziąseł. Płyny wzmocnią także szkliwo zębów i zabezpieczą je przed czynnikami zewnętrznymi, oraz usuną zbędne bakterie. Jeżeli mamy cofające się dziąsła należy ograniczyć spożywanie cytrusów, napojów gazowanych, słodyczy i innych produktów wpływających na wzrost kwasowości śliny.

Pasta na odsłonięte szyjki zębowe

Wielu chorób zębów i dziąseł można uniknąć przez stosowanie właściwej higieny. W przypadku gdy dręczy nas recesja dziąseł, bardzo ważne jest stosowanie pasty o niskiej ścieralności. Wskaźnik ścieralności pasty powinien być na poziomie około 30 RDA. Delikatna pasta nie będzie podrażniać szyjek, a tkanki dziąseł nie będą się dodatkowo uszkadzać, co powinno zahamować dalsze recesje. Zęby zyskują jeżeli stosujemy pastę fluorową. Związki fluoru wzmacniają szkliwo i zasklepiają kanaliki zębowe. Odpowiednie szczotkowanie, delikatne, kolistymi ruchami, przeprowadzane z użyciem właściwie dobranej pasty ograniczy choroby dziąseł. Problemem wielu pacjentów są uszkodzenia i stany zapalne, będące skutkiem złej pielęgnacji.

Żele na odsłonięte szyjki zębowe

Zanim jeszcze podejmiemy leczenie odsłoniętych szyjek zębowych, możemy się zmagać z bólem wywołanym przez nadwrażliwość. Dobrym sposobem na doraźne problemy z dziąsłami będzie użycie specjalnych żeli. Preparaty na bazie potasu i fluoru zapewniają ulgę w przypadku gdy zęby cierpią z powodu odsłoniętych kanalików.

W celu zastosowania preparatu wystarczy posmarować nim dziąsło w bolącym miejscu. Po nałożeniu żela należy powstrzymać się przed spożywaniem jedzenia i napojów przez co najmniej pół godziny.

Cofające się dziąsła skonsultuj z lekarzem

Ból i nadwrażliwość zębów powinny od razu zwrócić twoją uwagę i zachęcić cię do wizyty w gabinecie stomatologicznym u dentysty. Nieleczona recesja dziąseł będzie tylko postępować, a związane z nią problemy staną się coraz dotkliwsze.

Wszystkie zmiany w obrębie jamy ustnej trzeba leczyć jak najszybciej. Inaczej mogą ci grozić takie sytuacje jak zapalenie przyzębia, czy dalsza degradacja dziąseł. Zwracaj uwagę na przyczyny recesji, które może powodować niewłaściwa higiena. Szczotkuj zęby delikatnie, żeby nie doprowadzać do uszkadzania dziąsła. Zapytaj stomatologa o najlepsze pasty i techniki szczotkowania, żeby zapobiegać problemom i mieć gwarancję pięknego uśmiechu.

Z problemami jamy ustnej zmaga się wiele osób. Nieumiejętnie prowadzona higiena jamy ustnej lub jej brak powoduje powstanie próchnicy zębów. Najczęstsze przyczyny bólowe związane z zębami, wśród osób dorosłych i dzieci pochodzą z patologicznego rozwoju próchnicy. Próchnica to choroba zębów, która może prowadzić do poważnych problemów, nie tylko w obrębie jamy ustnej, ale też całego organizmu.

Budowa jamy ustnej

Pierwszy odcinek przewodu pokarmowego w naszym organizmie stanowi jama ustna, jej anatomicznymi strukturami są zęby. W budowie zęba wyróżniamy następujące warstwy: szkliwo, zębinę oraz miazgę zębową. Najbardziej zewnętrzną częścią zęba jest szkliwo bogate w związki mineralne, których zadaniem jest ochrona oraz zapewnienie twardości. Warstwą znajdującą się pod szkliwem jest zębina. Natomiast najwrażliwszą częścią posiadającą nerwy jest miazga zębowa. Miazga jest tkanką miękką, dobrze ukrwioną i unerwioną.

Co to jest próchnica na zębach?

Najbardziej powszechna i problematyczna przypadłość związana z jamą ustną. Próchnica to choroba często nazywana chorobą bakteryjną tkanek struktury zęba, najczęściej zębów trzonowych. Wielkość oraz głębokość ubytku w wyniku uszkodzenia powierzchni zęba są zależne od stopnia zaawansowania próchnicy.

Higiena jamy ustnej

Higiena jamy ustnej jest bardzo ważnym aspektem w utrzymywaniu odpowiednio czystego środowiska i optymalnego pH w jamie ustnej. Pierwszą zasadą, która może zabezpieczyć zęby przed powstaniem próchnicy, jest profilaktyka – dbanie o dobre nawyki żywieniowe, odpowiednia dieta. Zły wpływ na szkliwo mają produkty bogate w cukier. Odpowiednie wdrożenie zdrowych nawyków, na przykład niejedzenia lub niepicia soków po umyciu zębów, jest ważne od najmłodszych lat. W przypadku dzieci ciężko jest wykluczyć całkowicie produkty zawierające cukier, bowiem nawet zdrowe soczki owocowe nie są wolne od cukrowego niszczyciela szkliwa. Podstawą dbania o higienę jamy ustnej jest mycie zębów dwa razy w ciągu dnia, najlepiej rano oraz wieczorem. Poza używaniem szczoteczki manualnej lub elektronicznej warto stosować nić dentystyczną. Nie wolno zapominać o regularnych wizytach kontrolnych u dentysty. Przyjęło się, że optymalnym czasem, w którym należy odwiedzać stomatologa jest okres 6 miesięcy. Podczas wizyty warto skorzystać z zabiegu usuwania płytki nazębnej. Do prawidłowej profilaktyki zalicza się także usuwanie kamienia oraz kamienia nazębnego. Taki rodzaj zabiegów może wykonać higienistka stomatologiczna. Podsumowując, dbanie o dietę ubogą w cukry, mycie zębów dwa razy dziennie oraz regularna kontrola u dentysty ma wpływ na to, czy pojawi się próchnica.

Początki próchnicy w jamie ustnej

Pierwszych oznak próchnicy przede wszystkim nie wolno lekceważyć. Utrzymujące się bakterie z płytki nazębnej prowadzą do demineralizacji szkliwa, co powoduje znaczne osłabienie tej części zęba. W kolejnych etapach może dość do powstania ubytków. Na początku rozwoju próchnicy nie są odczuwalne żadne objawy. W wyniku tego, że rozwój próchnicy przebiega bezobjawowo ciężko bez wizyty u specjalisty zorientować się, że pojawiły się jakieś zmiany próchnicowe. Kolejny etap objawia się pojawieniem plamek na zębach, występującymi pęknięciami szkliwa, czy też nadwrażliwością na zimno lub ciepło. Wówczas gdy próchnica dojdzie do zębiny, może wystąpić ból. Objawy próchnicy nasilają się, gdy proces próchnicowy dojdzie do miazgi. Występujący wtedy ból zęba świadczy o pojawieniu choroby, stanu zapalnego, może temu towarzyszyć gorączka, problem z dziąsłami oraz obrzęk.

Przyczyny próchnicy

Płytka nazębna jest powłoką pokrywającą każdy ząb. Po każdorazowym myciu zębów płytka ta odtwarza się. W skład płytki nazębnej wchodzą bakterie flory jamy ustnej Streptococcus Mutans oraz produkty przemiany materii. W wyniku niedostatecznego dbania o higienę jamy ustnej pojawiające się na powierzchni zębów bakterie są przyczyną rozwoju próchnicy. Złe nawyki żywieniowe powodują obniżenie poziomu pH oraz zwiększoną aktywność niekorzystnych bakterii w obrębie płytki nazębnej. Tkanki zęba, które tracą składniki mineralne powodują osłabienie całego zęba, co w konsekwencji sprowadza się do powstania próchnicy.

Stadia rozwoju próchnicy

Wyróżniamy cztery stadia rozwoju próchnicy. W pierwszym etapie, nazywanym próchnicą początkową występują białe plamki. Należy zadbać o profilaktykę fluorową. Skutecznie działa na tym etapie specjalny preparat nakładany przez lekarza, który ma za zadanie wzmocnić i uszczelnić szkliwo zębów. Dodatkowo jony fluorowe prowadzą do remineralizacji, co skutkuje większą odpornością na zmiany pH w jamie ustnej. Drugim stadium rozwoju jest próchnica powierzchniowa, która jest wynikiem nieleczonej próchnicy początkowej. Ubytek próchnicowy powstały w wyniku odwapniania powoduje nieodwracalne zniszczenie tkanki. Gdy ubytek obejmuje zarówno szkliwo, jak i zębinę, dochodzi do przejścia na kolejne stadium, które nazywamy próchnicą średnią. W tym przypadku ząb wygląda nieestetycznie, pojawia się czarne lub brązowe przebarwieniem. Taką zmianę próchnicową można leczyć za pomocą abrazji powietrznej. Według tej metody stomatolog pozbywa się zmian próchnicowych bezboleśnie. Pacjent po zabiegu może jedynie odczuwać wrażliwość na zimno oraz mrowienie w leczonej okolicy. Chorobą głęboką nazywa się próchnicę, gdy ubytek wywołany nią dociera do unerwienia zęba. Stan jest już wtedy na tyle poważny, że może prowadzić do stanu zapalnego uzębienia.

Zaawansowana próchnica

Większą podatność na próchnicę mają osoby, które posiadają obciążenie genetyczne lub osłabiony układ odpornościowy. W przypadku próchnicy wyróżnić można kilka głównych czynników, które wpływają na zaawansowany rozwój tej choroby. W wyniku nieodpowiedniego mycia zębów w jamie ustnej występują bakterie będące fakultatywnymi beztlenowcami tzw. Streptococcus Mutans. Dlatego warto regularne szczotkowanie zębów wykonywać, minimum 2 razy dziennie. Bakterie te występujące na powierzchni są czynnikami wpływającymi na próchnicę. Etap zaawansowania zainfekowania zębów próchnicą objawia się bólem nadwrażliwych tkanek zęba.

Leczenie próchnicy

W leczeniu próchnicy ważna jest szybka diagnoza, im szybciej próchnica zostaje wykryta, tym prostsze będzie leczenie. Zadaniem stomatologa jest diagnostyka oraz leczenie próchnicy. Kontrolne wizyty u specjalisty mogą opanować nadmierny rozwój próchnicy lub całkowicie zapobiec tej chorobie jamy ustnej. Leczenie próchnicy nazywane jest potocznie plombowaniem. W pierwszej fazie próchnicy, gdy nie jest ona jeszcze zaawansowana, czyli występuje w obrębie zębów, można zastosować ozonoterapię. Ozonoterapia jest zabiegiem krótkim oraz bezbolesnym. Początkowy etap próchnicy można zatrzymać, wykonując tzw. zabieg borowania.

Zabieg ten polega na opracowaniu zęba za pomocą wiertła. Obecnie w nowoczesnych gabinetach stomatologicznych są wiertarki dentystyczne, które wykonują setki tysięcy obrotów na minutę. Wyróżnikiem produktów nowej technologi jest system chłodzenia, który za pomocą strumienia wody obniża wysoką temperaturę powstałą w wyniku używania dużej prędkości wiertła. W procesie borowania konieczne jest usunięcie chorobowo zmienionej tkanki. Ubytki uzupełniane są specjalnymi uzupełnianiami, które przypominają szkliwo. Gdy próchnica spowodowała ubytek na powierzchni zęba proces będzie bardziej skomplikowany. Nieleczona próchnica najczęściej zwiększa ryzyko do konieczności wykonania leczenia kanałowego. Ze względu na próchnicę, która ogranicza się tylko do szkliwa, proces usunięcia jest bezbolesny.

Próchnica miazgi zęba – leczenie

Leczenie zębów stałych, w których próchnica objęła miazgę zęba, jest procesem kilku etapowym. Pierwszy etap polega na usunięciu miazgi, która jest zakażona, następnie dokonywane jest oczyszczenie, w następnej kolejności leczenie kanałowe. W wyniku tych zabiegów ząb staje się słabszy i podatny na złamania. W trakcie leczenia może okazać się, że próchnica spowodowała większe zmiany, na przykład ropień, wtedy według wskazówek stomatologa należy usunąć ząb. Utrata zęba może wpłynąć na zanik kości, zmianę rysów twarzy, czy też nadmierne obciążenie pozostałych w jamie ustnej zębów. Najczęściej największe kłopoty zdrowotne powoduje nieleczona próchnica.

Próchnica u dzieci

Zmiana sposobu odżywiania wśród dzieci, między innymi zwiększenie spożywania cukru, spowodowało, że coraz więcej młodych osób zmaga się z próchnicą. Nieprawidłowe odżywanie kobiety w okresie ciąży wpływa na pogorszający się stan zdrowia jamy ustnej u dziecka. Podczas okresu płodowego zaczyna się proces powstania oraz mineralizacji szkliwa. Koniec tego procesu przypada na dwa lata po wyrżnięciu się zębów. Szczególnie, częstym błędem jest pozostawianie nieleczonej próchnicy mlecznych zębów. Najlepszym sposobem na próchnicę jest jej zapobieganie poprzez wdrażanie dobrych nawyków od najmłodszych lat, między innymi unikanie spożywania nadmiaru cukrów. Jednak gdy zęby mleczne zostaną zainfekowane, należy koniecznie udać się z dzieckiem do stomatologa. Pozostawienie nieleczonych zębów mlecznych może skutkować rozszerzeniem się próchnicy na sąsiadujące zęby. Niestety zaawansowana choroba może skończyć się usunięciem zęba, co może prowadzić do pojawiania się problemów z wadami zgryzu w przyszłości.

Wiele kobiet zastanawia się co zrobić, żeby okres się szybciej skończył. Mamy XXI wiek, medycyna poszła do przodu, ale niestety, nie wynaleziono tabletek o takim działaniu. Nie świadczy to jednak, że kobiety muszą być skazane na dolegliwości towarzyszące w czasie okresu. Skoro tutaj jesteś, to znaczy, że zastanawiasz się nad tym, jak przyśpieszyć koniec okresu lub przesunąć wystąpienie miesiączki. Może to wynikać z różnych powodów – być może Twoja miesiączka jest zbyt długa lub wypada w terminie, w którym wybierasz się na urlop, a jak wiadomo – okres dość mocno przeszkadza.

Krwawienie miesiączkowe potrafi być bardzo uciążliwe dla nie jednej kobiety, w szczególności jeśli okres trwa 7 dni, a krwawienie jest intensywne i obfite. Dużo kobiet podczas okresu boryka się z innymi uciążliwymi problemami jak migreny, bóle kręgosłupa i brzucha oraz osłabienia organizmu. Ból, spowodowany jest intensywnym wydzielaniem hormonu, który prowadzi do skurczu macicy i wyższego poziomu estrogenów w powiązaniu do progesteronu, który utrzymuje się najczęściej dobę, czyli do 48 godzin. Powoduje to, że kobiety szukają sposobów jak przyśpieszyć koniec okresu.

Jak przyspieszyć miesiączkę?

Wpisując takie hasło w wyszukiwarkę, na pewno wyświetli Ci się wiele sposobów na przyspieszenie miesiączki, aczkolwiek musisz wiedzieć, że nie są one zalecane przez lekarzy. Jednym z najpopularniejszych sposobów na wywołanie miesiączki jest duża ilość aktywności fizycznej. Wiele kobiet zaleca już tydzień przed spodziewaną miesiączką rozpoczęcie intensywnych ćwiczeń, aby przyspieszenie okresu było skuteczne. Kolejnym równie popularnym sposobem na to, jak przyspieszyć okres, jest gorąca kąpiel w wannie, aczkolwiek nie zaleca się, aby temperatura wody była wysoka. Poleca się używanie termoforu w okolicy podbrzusza, bądź stosunku seksualnego w tym celu. Również możemy sobie pomóc, pijąc lampkę czerwonego wina, ale trzeba pamiętać, aby nie przekraczać zalecanej dawki oraz upewnić się, że nie jesteś w ciąży.

Co zrobić, żeby przyspieszyć okres?

Inną odpowiedzią na pytanie, jak przyśpieszyć okres, są duże dawki witaminy C w formie tabletek bądź kropli. Mimo że branie dużych dawek witaminy C nie powinno nam zaszkodzić, to jednak ma to niewielki wpływ na przyspieszenie terminu okresu. Chcesz poznać inne proste domowe sposoby na to, jak przyspieszyć okres? Domowe sposoby to także między innymi przyjmowanie tabletek przeciwkrwotocznych, picie naparu z malwy, a także spożywanie krwawnika pospolitego jako tabletki – suplementy diety. To zupełnie normalne, że okres może się spóźniać jeden dzień – a nawet kilka dni. Istnieje mnóstwo przyczyn, które są odpowiedzialne za opóźnienie okresu. Jednak musisz wiedzieć, że jedną z nich jest ciąża. Jeśli więc masz podejrzenie ciąży, to udaj się jak najszybciej do lekarza.

Jak skrócić miesiączkę?

Skrócenie okresu na własną rękę jest dość ciężkie – żeby nie powiedzieć, że jest to całkowicie niemożliwe. Jeśli chcemy spróbować skrócić czas trwania okresu, to warto wypróbować sposoby na to, jak przyspieszyć okres o tydzień, które znajdują się powyżej. Właściwie temat skracania okresu wygląda podobnie, jak przyspieszenie okresu. W Internecie możemy znaleźć wiele sposobów na to, co zrobić, żeby okres się szybciej skończył lub co zrobić, żeby nie mieć okresu, aczkolwiek niestety większość z nich okazuje się być nieskuteczna.

Jak zatrzymać okres w trakcie

Nierzadkim pytaniem jest także to, jak zahamować krwawienie w trakcie. Wiele kobiet przekonuje, że na zatrzymanie cyklu miesiączkowego ma wpływ spożywanie alkoholu. Aczkolwiek nie ma żadnych dowodów na to -jeśli jednak tak się dzieje, to jedynie na chwilę. Mimo że istnieje wiele domowych metod na to, jak przesunąć miesiączkę, to jednak większość z nich po prostu nie działa. Okres to krwawienie, które następuje w skutek złuszczania się błony śluzowej macicy, wskutek czego dochodzi do jej oczyszczenia. To proces, na który nie możemy w żaden sposób wpłynąć.

Mimo że w Internecie oferowane są tabletki wywołujące okres i inne leki, które mają być odpowiedzią na to, jak przyspieszyć okres. Aspiryna to jeden z tych łatwo dostępnych leków, które ponoć mają wpływ na wywołanie krwawienia czy też skrócenie okresu, aczkolwiek to kolejny nieskuteczny sposób. Nie szukaj więc dalej odpowiedzi na to, jak przyspieszyć koniec okres lub czy istnieją jakieś metody na skrócenie okresu, gdyż nie ma żadnych suplementów ani leków, które mogłyby w tym pomóc. Jedynym rozwiązaniem są tabletki antykoncepcyjne, które możemy stosować, jednak zanim podejmiemy decyzję o stosowaniu takiej antykoncepcji, to musimy skonsultować się z lekarzem. Należy pamiętać, że leki antykoncepcyjne muszą być odpowiednio dobrane, gdyż jeśli będzie inaczej, to mogą wyrządzić nam krzywdę. Zobacz poniżej, jakie mogą być przyczyny zbyt długiego krwawienia w czasie menstruacji.

Przesunięcie okresu

Przesunięcie okresu, jest prostsze jeśli kobieta zażywa już antykoncepcyjne tabletki hormonalne. Idąc schematem, leki zażywa się przez 21 dni, 7 dni przerwy. Aby przesunąć miesiączkę, wystarczy nie robić przerwy i zacząć następne opakowanie. W ten o to sposób bezpiecznie przesuniemy okres nawet o trzy miesiące. Według przeprowadzonych badań w Ameryce nie wpłynie to niekorzystnie na nasze zdrowie, płodność i nie wywoła to skutków ubocznych. Aczkolwiek, w polskich aptekach można zakupić leki hormonalne, bardzo popularne w USA, które zażywa się przez 91 dni bez przerwy. Powodują, że kobieta zamiast 12 miesiączek w ciągu roku ma 4. Opakowanie ma 84 różowe tabletki, każda zawiera:

• dwa hormony żeńskie: lewonorgestrel i etynyloestradiol – nie wielkie ilości,
• 7 białych tabletek, które zawierają etynyloestradiol.

Te leki dostępne są tylko na receptę. Przeciwskazania:

• zawał serca, udar,
• zakrzepy krwi,
• choroba wieńcowa,
• cukrzyca,
• wysokie ciśnienie tętnicze,
• choroba wątroby,
• zapalenie trzustki,
• rak piersi bądź innych narządów,
• produkty ziołowe zawierające dziurawiec.

Co zrobić, gdy okres trwa za długo?

Prawidłowy cykl miesiączkowy trwa około 28 dni. Jednak kilkudniowe różnice nie powinny być powodem do niepokoju. Natomiast sam okres trwa około 3-6 dni. Nie popadajmy w panikę, jeśli nasz okres jednorazowo skończył się szybciej. Jeśli miesiączki trwają dłużej, a do tego są bardzo obfite, to powinno nas to skłonić do wizyty u ginekologa.

Należy wiedzieć, że podczas krwawienia menstruacyjnego każda kobieta traci około 20-100 ml krwi. Jeśli tracimy znacznie więcej krwi, miesiączka trwa więcej niż 8 dni, to są to sygnały, że czas na wizytę u specjalisty. Co ciekawe – zbyt długie krwawienie to problem, z których zgłasza się nawet 30% pacjentek. Istnieje kilka przyczyn zbyt długiego okresu. Należy wiedzieć, że najczęstszą przyczyną są zmiany organiczne. Mowa tutaj o mięśniakach, które znajdują się pod śluzówką, polipach endometrium, stanach zapalnych, nowotworach, a także przerostach błony śluzowej macicy. Innym powodem długiej miesiączki mogą być choroby ogólnoustrojowe, zaburzenia hormonalne, czy zażywanie niektórych leków. Zmagasz się z obfitym okresem? Zobacz poniżej odpowiedzi na pytanie, jak zmniejszyć krwawienie w czasie menstruacji.

Co zrobić, żeby okres był mniej obfity?

Istnieje kilka metod pomocy, aby okres był mniej obfity. Możemy skorzystać z pomocy hormonalnej – w takiej przypadku niezbędna będzie wizyta u ginekologa. Wiele kobiet bardzo cierpi podczas miesiączki – spora część z nich nie jest w stanie normalnie funkcjonować, dlatego warto uwolnić się od nieprzyjemnych objawów i udać się do specjalisty, aby poznać wszystkie możliwe formy pomocy. Podczas wizyty zapewne zostanie dobrana odpowiednia forma leczenia – najczęściej są to tabletki doustne, czasem plastry, pierścienie, czy hormonalne wkładki domaciczne. Decydując się na takie leczenie, nie będziemy musieli zmagać się z okresem – będzie występować jedynie krwawienie z odstawienia leków.

Jeśli zastanawiasz się, jak wygląda krwawienie z odstawienia leków. Jest ono znacznie mniej obfite niż normalny okres, a co ciekawe: czasem nawet w ogóle nie występuje. Kobiety, które znajdują się w okresie menopauzalnym, powinny zdecydować się na terapię hormonalną, gdyż jest to najskuteczniejsze rozwiązanie. Jednak mimo to niektóre kobiety nie decydują się na takie leczenie. W takim wypadku możemy przyjmować niesteroidowe leki przeciwzapalne i antyfibrynolityczne. Zadaniem tych pierwszych jest złagodzenie bólu, natomiast tych drugim hamowanie krwawienia. Czasem jednak obfite miesiączki są spowodowane chorobą. W takiej sytuacji niezbędne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia. Jeśli okaże się, że mamy problem z tarczycą, to będziemy musieli udać się na wizytę do endokrynologa.

Czego nie powinnaś robić podczas okresu

Istnieje także kilka prostych zasad, których powinny się trzymać kobiety zmagające się z obitymi krwawieniami. Mowa tutaj o ograniczeniu przyjmowania środków przeciwbólowych zawierających kwas acetylosalicylowy, co wynika z tego, że obniża krzepliwość krwi. Zalecane jest także unikanie zbyt dużego wysiłku fizycznego, picie alkoholu, coli oraz kawy. Bardzo popularnym sposobem na złagodzenie bólu jest ogrzewanie podbrzusza – unikaj tego, jeśli nie chcesz jeszcze bardziej zwiększyć krwawienia.

Świerzbem może zarazić się każdy bez względu na wiek, pozycję czy styl życia. Najlepiej więc jak najszybciej pozbyć się pasożyta i ograniczyć świąd, zamiast zastanawiać się nad tym, jak doszło do zarażenia. Sprawdź, który lek na świerzb dostępny jest bez recepty, jak postępować po zarażeniu i dlaczego pasożyt występuje nadal we współczesnym świecie.

Co to jest świerzb?

Świerzb to popularna choroba zakaźna skóry, wywołana przez świerzbowca ludzkiego – mikroskopijnego pasożyta. Po przedostaniu się na ludzkie ciało, roztocze drąży w nim kanaliki, w których składa niewidoczne gołym okiem jaja. Infekcja znana jest od wieków, przy czym obecnie zaraża się nimi znacznie mniejszy odsetek populacji, niż kiedyś. Zdaniem niektórych, ma to związek z rozwojem ludzkiej świadomości odnośnie higieny: w rzeczywistości jednak świerzb może dotknąć nawet osoby czyste i schludne. Pasożyt występuje i będzie występował, bo nawet we współczesnych czasach, nie da się wyeliminować czynników sprzyjających jego namnażaniu. To w pełni normalne! Choroba zdecydowanie nie dotyczy więc wyłącznie patologicznych lub skrajnie biednych środowisk.

Jak można zarazić się świerzbem?

Do infekcji dochodzi przede wszystkim poprzez bezpośredni kontakt i choć największe ryzyko zakażenia występuje w przypadku współżycia z osobą zakażoną, świerzbowiec może przenieść się na nową ofiarę nawet przez podanie dłoni. Najbardziej narażeni są więc nie tylko hedoniści, ale także: osoby pracujące bezpośrednio z klientem, miłośnicy sportów kontaktowych, opiekujący się chorymi czy towarzyskie dzieci.

W nielicznych przypadkach, do zakażenia się świerzbem może dojść poprzez dotknięcie przedmiotów należących do zakażonego (ręcznik, odzież, zabawki, leki) czy podczas wizyty na basenie, bądź publicznej plaży. Aby ograniczyć ryzyko zakażenia, najlepiej więc po każdej wizycie na kąpielisku korzystać z prysznica dostępnego w placówce, unikając zażywania kąpieli dopiero w domu.

Co ważne – okres wylęgania się świerzbu oscyluje w granicach 2-4 tygodni. W tym okresie, chory pomimo braku objawów może przenosić świerzbowiec na inne osoby z otoczenia.

Objawy świerzbu

Pierwsze objawy, osoba zakażona zauważa dopiero po 2-4 tygodniach od przedostania się świerzbowca na ciało. W tym czasie, na niektórych obszarach skóry pojawia się wysypka, powodująca swędzenie. Choć przypomina zmiany powstałe w wyniku reakcji alergicznych, w rzeczywistości stanowi zbiór kanalików i pęcherzy, wytworzonych przez roztocze.

Wysypka obejmuje najczęściej:

• pachwiny,
• pachy,
• pośladki,
• piersi,
• łokcie,
• łydki i okolice stóp,
• okolice narządów płciowych; zarówno na skórze jak i śluzówkach,
• głowę i szyję – w przypadku dzieci.

Co ważne, zmiany występujące początkowo tylko w jednym obszarze skóry, chory po czasie może zauważyć także na reszcie ciała, pasożyt stopniowo rozwija sieć tuneli i się rozmnaża.

Jak odróżnić świerzb od zwykłej wysypki?

Typowe objawy choroby to:

• Świąd, odczuwalny szczególnie po gorącej kąpieli i nocą,
• występowanie grudek, przekształcających się w pękające pęcherze,
• niewielkie ubytki na skórze,
• rogowacenie naskórka,
• obecność nor świerzbowca, czyli zagłębień widocznych pod mikroskopem bądź silną lupą.

Leczenie świerzbu środkami dostępnymi bez recepty

Po wykryciu pierwszych objawów najrozsądniejszym rozwiązaniem jest konsultacja z lekarzem, jednak zarówno czas oczekiwania na wizytę refundowaną, jak i wysokie koszty wizyty prywatnej, mogą zniechęcać. Z tego powodu, wiele osób decyduje się na pozbycie się zmian skórnych na własną rękę: w końcu każda apteka wyposażona jest także w preparaty bez recepty.

Korzystanie z leków o mniejszych stężeniach substancji czynnych, dostępnych bez recepty, może wydłużyć leczenie jednak przy stosowaniu się do recepty, jest tak samo skuteczne.

W leczeniu zakażonej skóry korzysta się przede wszystkim z produktów o działaniu przeciwgrzybiczym. Po jakie leki zatem udać się do apteki?

Popularne substancje wchodzące w skład popularnych leków dostępnych bez recepty:

• Balsam peruwiański (np. w maści Balsolan),
• Benzoesan benzylu (np. w lekach Cetriscabin, Novoscabin),
• Imidazol (np. w kremie Daktarin),
• Klotrymazol (np. w leku Clotrimazolum),
• Siarka (np. w maści siarkowej).

Leki wykazujące najszybsze widoczne działanie, dostępne tylko na receptę, zawierają m.in krotamiton, permetrynę czy iwermektynę jeśli więc chcesz uniknąć wizyty u lekarza, nie kupisz preparatów zawierających tę substancję.

Wybrany krem lub maść, należy nałożyć sugerując się wskazaniami opisanymi w recepcie. Pamiętaj, że apteka jest miejscem, zatrudniającym wykwalifikowanych specjalistów farmacji: jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, możesz zapytać pracowników apteki o radę i dodatkowe informacje. W trakcie leczenia zastosuj się też do opisanych niżej zaleceń profilaktycznych.

Wspomaganie leczenia świerzbu – zalecenia

Podstawą kuracji, powinny być preparaty zawierające jedną w wymienionych wyżej substancji. Należy pamiętać przy tym, że świerzb, który zniknął z naszego ciała, wciąż może znajdować się w innych miejscach w domu. Koniecznością jest więc dokładne wypranie pościeli, odzieży i ręczników. Dla pewności warto dodatkowo wyprasować wysuszone tkaniny. W trakcie stosowania wybranego produktu przeciwgrzybiczego powinieneś też prać noszoną przez ciebie odzież i bieliznę po każdym użyciu, nie wchodzi w grę ubieranie dwa razy tej samej części odzienia.

Skóra powinna być też dokładnie myta jeśli to możliwe, bierz kąpiel dwa razy dziennie, dbając o dokładne namydlenie całego ciała. Jeśli na świerzb zachorowało dziecko, pamiętaj, by dokładnie umyć jego głowę. U najmłodszych, roztocze często atakuje skórę pod włosami. Skóra poddana działaniu preparatów dostępnych w aptece, może być przesuszona i bolesna. Bez obaw możesz więc po zmyciu leku użyć kremu nawilżającego czy żelu aloesowego, dla przywrócenia odpowiedniego nawodnienia skóry.

W czasie choroby ogranicz kontakt z innymi osobami w większości przypadków, konieczne będzie zwolnienie z pracy czy ze szkoły na co najmniej kilka dni. Ze względu na bezpieczeństwo, siedź też z dala od rodziny i zrezygnuj ze współżycia seksualnego: świerzb najłatwiej przenieść drogą płciową. W trakcie leczenia, pary i małżeństwa powinny też spędzać noc w osobnych łóżkach. Choć świerzbowiec ludzki ginie w temperaturze poniżej 15 stopni, nie licz na to, że lodowata kąpiel ci pomoże: zdecydowanie lepiej postawić na środki grzybobójcze i upewnić się, że żadne roztocze nie przeżyje.

Świerzbowiec psi u człowieka – czy naprawdę występuje?

Trudno zliczyć kategorie pasożytów – uogólniając, do świerzbowców różnego rodzaju zaliczamy roztocza z rzędu Acarina. Choć wyróżniamy tzw. świerzbowiec ludzki, króliczy, koci czy psi, to roztocza atakujące głównie zwierzęta, w nielicznych przypadkach przenoszą się także na ludzi. Pupil z zaczerwienioną skórą, pokrytą licznymi bąblami może więc szybko zarazić swojego właściciela. Najlepiej więc po wykryciu zmian u psa (bąble występują najczęściej w okolicy głowy, uszu i pachwin), zadbać o jego leczenie i wprowadzić działania profilaktyczne. Zaleca się upranie i wyprasowanie pościeli, ręczników i odzieży i ograniczenie dotykania zwierzęcia. Nie licz panicznie godzin od kontaktu z zarażonym zwierzęciem: objawy zarażenia mogą być widoczne dopiero po kilku tygodniach.

Jeśli chodzi o leczenie: w przypadku zakażenia się człowieka świerzbowcem psim, postępowanie przebiega tak samo, jak w przypadku zakażenia świerzbowcem ludzkim.